장음표시 사용
161쪽
venet 'Iάονες. ἐν Πελοπο-σων Φθιωται. Oee o ἐν Πελοπονννησιν in proximum Seholium detrudendae sunt, ubi narratur ex Andr tione, τι στηλὴν ἔστησαν ἐπὶ Λακεδαιμονος διορίσαντες υτεμ. αδ' ἐστὶν οὐχὶ Πολοπο-ησο , ἀλλ' 'Iα εα Ιωνες δ' ἐκ του ἐτέρου μέρουe-τ- αν ἐστιν Ου 'I ς, ἀλλὰ Πελοποννησος Quae mire eomapta sunt. Pro Λακεδαίμiouo legendum ex Strabone Κρομμυωνίας. Ι - seriptiones ex Strabone ei mutarcho sic citat Meunius Thes. XIX.
186. υεhuων. Bene vestitua. quod Homerus Od. O. M. dixit ευ εἱμένος, notante Abreschio. 187. A cecs. Instruo Commune verbum earum omnium artium, quae ad euram et cultum, qua corporis, qua animi pertinent. verba sunt casauboni mair in Dion Chrysost. p. 31. oenio laudata a Gregor. p. 254. qui observat hunc sensum antiquiorem esse, citatis, Praeter hunc Versum Herodot. p. 94, 29. Eurip. Troad 1023. Ion 326. Alcest. 159. Adjice Helen. 599. --φθvore ἡσκημέναι Πέπλοισιν, uti correxit Porsonus vulgatum θημένοι 1398. εωλο- Γ με aer ἀντὶ ναυφθορον στολῆς με νιν ἐξήσκησα. Simili menda purgandus Pythumetus p. Athen XIII. p. 589. F.
φησιν- τὴν Προκλέου θυγατέρα Μελιωναι ἰδόντα Πελοποννησιακ--θημένην ρασθέντα γῆμαι Lege ησκημένην Adde Sophocl. Ed. Co . Iω2 Ineret Rhes. 922. Theocrit. I. 83. XXIV. 138. Antipatr. -- in Analeci. II p. 13. Primum exemplum suppeditat Poeta-
162쪽
rum pater, Iliad. . 438. Ἀριι δέ οἱ χρυήν τε και α' se ευ σκη- ται De secundario sensu vid ad Prometh. 1162. 190. Aμωμος Ineulpatus. Vox de forma peculiariter usu pata. usaeus Her et Leand 92. Κάλλος γὰρ περίπυστον ἀπιομητοιο τυν cost. Incertus in Brunck. Anal. III. P. 158. ιδος μεν ἀρομιωμον, ω δμμασι ν ά περίσαμος Αἰδι . . Haud alio sensu Callimach. Del. 19. H F πιθεν Οι- να μετ' in Κυρνο et πηδεῖ, δε -τη. Dionys Perieg. 839. Οὐ μὰν οὐδε γυναικας νόσσεαι, i. e. obtuleliritudinis desectum. 194. Τευχω vid. Glossar in Prometh. 1126. I95. Πραυνω. itigo. Infra 842. Eurip. Phryx ap. Stob.
LXXII. Οργήν τε πλαυνουσα, καὶ -θυι ιι α Ψυχνὸν χεθιστἀσ'. SoPh. Philoct. 649. ἡ μάλιστ ἀεὶ Κοιμω - ελκος, στε πραυνειν --. Adjectivum Atticum erat παμ, sed hoc verbum fluxit ex veteri forma πρηυς, quae rarior est Hymn. Homer. VII. O. Πρη κατ- στίλβων σελας. Callimach. Fragm. XXXI. l. πρηεῖα γυναιμων.
196, Λεπαδνον. semia Anglice, A pestre orire t-bana, quae pars eodem ossicio fungebatur quo apud nos helcium, is escar.
197. Πυργoeo. In modum turris aedifieo. ἐπυργώυτ πισοναμ videbatur Phot et Hesych. Πυργουσαι. φονται. EuriP.Med. 526. ἐπειδή καὶ λίαν πυργοῖ γάριν plura exempla dabit Beckii index. Aristoph. Ran. 1030 Chorus aeschylum alloquitur, 'Aλλ' ὐπρωτος
163쪽
198. ναρκτος Qui Deile regitur. ἐν ἡνίαισιν ευαρκτον una voce dicere potuisset εὐένιον. vid. Ruhnhen ad Timaei Lex. p. 125.
199. Σφαδάζω. Metor. Proprie de iis qui in articulo
mortis membra cum spasmo agitant Photius, Moeris, et Hesychius, Σφαοαζειν δυσθανατρν. Vid. Pierson admoer. p. 356. Ruhnken. ad Timaei verba, Σφαδάζειν δυσανασχετεῖν μετά τινος σπερ σπασώου. Euripid ibi laudatus, Elico σφαoαζειν ην ἄν, in νεογγα Πωλον, χαλινον ἀρτιω δεδεγμενον. rotiata. φαδαζει χαλεπαίνει, δυσφορεῖ. 4 ese 'A σικη. Docte de hac voce agit Schol ad Soph. Ajac. 831. Cf. up ad Longin p. 329. ostri Agam. 1295. Rud ' Eντεα Arma Angi ne a m Hesych. Εντεα. τευχεα. πλα. Εντεα δαιτο , Odyss Η. 232. -κευη. 20ο Δια ταράσσω. Diseus HesFch. Διασπαράττει. διασπρ λαιρεῖ λαμερίζει διασπαρακτον σωμα dixit Eurip. Bacch. 1218. Aristoph. an. 474. Exιδήθ' ἐκατογκεφαλος, ἡ τὰ σπλάγχνα σου Δια-rαράξει, πνευμονων τ ἀνθου νεται. id Glossar in Prometh. 1054.
204. Ρήγνυμι. Frango. Laeero. otum doloris indicium. Vide infra 474. 1030 Theb. 318. Choeph. 25. Spanhem in Callim. v. ali 70. II. Reg. v. 7. Herodot. III. 66. Περσαι , - -
207. Φαυω. Tango. Qui somnia male ominata viderant, subito experrecti et fae accensa manus lavabant, et piacula diis averruncis, seu diis manibus faciebant. Vid. Choeph. 533. Euripides
apud Aristoph. an. 1376. Αλλά μοι, ἀμφίπολοι, λυπιον α νατε, Καλπίσι τ ἐκ ποταμων δρόσον ρασε, θέρμετε ν δωρ, Ω αν θεῖον ονειρον ἀποκλυσω. Sic Hecuba, in litus descendens, exclamat ἀπ πεμπομαι νυχον o νιν Theophrast de Superstitioso, και ταν ἐνυπνιον δ', προενεσθαι προ σολ νειροκρίτα-ἐρωτήσων τίνι θεω ε
164쪽
θεῆ προσευχεσθαι δεῖ ubi vid. Casaub Apoll. Rhod. Iv. 662. ἐνθα uΚέρκην Εἶρον ἁλὰς νοτίδεσσι καρη ἐπαφαιδρυνουσαν, οιον γὰρ χιοισιν νείρασιν ἐπτοίητο ubi Schol. ἀποτρεπομενη φοβερον ναρ Apuleius XI p. 238 ed. Prie confestim discussa pigra auiete, alaee -- rgo: equae protinus, puri andi studio, marino a ero trado. cons Moseh. Idyll. II. 16. Herodes V. 56. de Hipparcho ταυτα δει
eem ἀπειπάuενο explicat Wesselingius per pia Ia apertems. aleiarcherus, dis rege par eite vision quem sensum constructio non fert. Quin et id quoque notandum est, Veteres somnia Soli, aut Terrae, aut aetheri narrare solitos Sophocl. Electr. 424 Τοιαυτάτου παροντος, ἡνίχ Ηλέι δείκνυσι τουναρ, κλυον Φηγουuενσυ Sappho ap. Hephaest. p. 69. d. Gaias. γελεμώαν in Κυπρογεννέα. Vid. Bergier ad Alciphr. I. 8. Bene comparat Stanteius Xenoph. Sy-
Ibid. Ουηπολος. inmine versatus Hesych. Θυηπόλος. περὶ τὰ θυσίας ἀναστρεφόμεν- γε- Pollux I. 14. recensitis ministrorum sacrorum nominibus, subjicit, ποιητικωτερον γὰρ τὸ θυηπόλος Apollon Rhod. I. 9 7. Στησαuενοι παρὰ θινα θυηπολίης ἐuελοντο ubi meliorem lectionem, is Δενοι servavit tym Μ. P. 326, 32. Verbum θυηπολεω oecurrit Agam. 263. Ceterum de hujusmodi ompositis, quae in antepenultima oro, adsumunt, disserui ad Thab. 15. 208. 'Aποτροποι δαέμιονες Dii Aser nes. Vid. Glossar. in Theb. 8. 209. Πελανος Quianis ex humido oneretum, et ProPrie Libum. Suidas e Lexico quodam Platonico, fortasse Boethi, ut opinatur Ruhnken ad Timaeum. p. 211. Πόλανοι, παuαταμ παμ
165쪽
Plura dabo infra ad v. 82 LDid Τελη. aera. Minus recte tanteius quo um Oe est munγε quod fuisset oti τέλος τοδε vid. Agam. 909. Verte, quibus Maec aera nempe ad somnia expianda pertinent Eurip. ed. 1379.
214. Τιλλω. euo. De iis dietum m plumas vel capilloseonvellunt; unde τιλμω Suppl. 836. Homer Iliad. X. 4ω ἡ δέ
uήτηρ τίλλε κομην Schol. Aristoph. Pac. 541. Tίψειν ἐαυτὰ λέγεται, τὰ τῶν μοτου τριχων ἐπιλωuβάνεσθαι, καὶ σπαράττειν τὰς guae. Aristoph. v. 286. π των συκοφαντῶν τίλλεται Ar σε θηλεῖαι προσεκτίλλουσιν αντ- σὰ πτέρα Apposite tollux IX. 109 de
coturnicibus pugnantibus, o δἐ οπτε ἡ λιχανῆ -- τὐ κεφαλῆ
166쪽
πτερὰ ἀπέτιλλε. Ceterum notatu dignum est, simillimum portentum iisdem fere verbis ab Herodoto narratum esse, visum septem Per sarum eon juratis, quum de Smerdi aggrediendo deliberarent, ωθιζομενων δὶαυτῶν, ἐφάνη ρήκων πτὰ ζευγεα δυο αἰγυπιων ζευγε διώκοντά
Fischer Animadu ad elleri Gramm. r. T. IV. p. 33. ademsere ellipsis in Sophocl. Trachin fin. Οὐδεν τουτων ἄ- μὰ Ζευς. 218. Yπἐυθυνος Qui ad rationes reddendas cogi Marit. Vid. Glossar. Prometh. 332.221. Προστροπή. Stipplieatis. Proprie eonverris, S ad Deos. Simili sere metabasi νεῖσθαι molieare significat, cujus sensus primarius fuit venire Choeph. 19. ω μαφω Μάθω γυναι- εγις εο πραστροπή ibid. 83. Eumen. II 6. Soph. Ed Col. 558.
222. Φλαυρος. arus. Infaustus. Timaeus, Φλαυρον. νηρόν. Plato, a Ruhnvenio citatus, βουληθει γὰρ Ῥελ μαω μἐν πάντα, φλαυρον δμηδὸν ειναι κατα δυναuιν Herodot. VII. 10. Ελλη- νων, ου ἐόντων ἀμ φλαυρι- ακουειν. Vid. terson admoerin P. 385. Ruhnhen ad Timae. p. 271. Distinguunt Grammatie inter φαυλος et φλαυρος, quae voce eodem sensu sumantur; φαυλος ero, si bene memini, saepius de personis, φλαυρος de rebus ponitur. Vocabulorum radices diversae sunt. φλαυρον id proprie dicitur quod tis est, et nullis ponderis A matre ejus, φλεω, provenit magnu verborum familia φλε ν, φλέος, φλέδων, φλάω, φλέγω, φλυαε, φλοιός, φλοῖσβ- φλυω, φλυαρος, φλαυρος, quae omnia levitatis et inanitatis
notionem habent. id Glossar in Prometh. 513.223. 'Eκτελ- Perseius. Similem hujus vocis usum desidero. In Eurip. Ion. 780. aliter ponitur , ελη νεανίαν adultum Iasenem. Sed ibi legendum puto ἐντελη.
167쪽
saepius dicuntur φθιμενοι Infra 529. γῆ τε και φθιτοῖς δωρηματα. Eurip. Hippol. 1437. nam γαρ - θοις φθιτοδε θαν. Alc. 100. χερνιβ επὶ φθιτων πυλαις Suppl. 89. τα τα φθιτων τοι δρῶσι κώμος. Nescio an hac voce usus sit Sophocles.
Ibid. Πρευμενης. itis. Compositum a veteri adjectivo πρευς, quod postea scribebatur πρηος, vid supra 195. et μενος Eumol. .
Hesiod. Em. 323. si τε μιν μαυρουσι θεοί. Pollux V. 150. γράμματα-ἀμαυρου, ξιτηλά. Idem fere Valent ἀμαυρο et ἀμυδρος Vid. Foes oeconom in oee. tymologia vero, de qua ne per somnium quidem Grammatici, haec est': ἀμῆν est manu radere puta armam et a quare, ab μα-hinc ἀμαυρὰν est quidquid eum solo aequatur. Ex eadem familia sunt ἄμαθος, arena, et ἀμαθυνω, evanidum reddo, ceu literas in arena scriptas, item ἀμαλον planus, et ἀμαλδυν planum reddo, omnia sorsan cum spiritu aspero scribenda.
229. Θυμομαντις Qui satisinatur, quatenus id prudentia et
judicio feri potest. δῖ - συλλογίζεσθαι προγινωσκων τὰ μελλον.Phot. συνετως προπων τὰ ἀποβησόμενα. Hesych. Optime Schol. Ουφυσει μάντις ἄν, ἀλλ' ἀπ λογισμου κρίνων. Sophocl. oed T. 397. indipus de Sphingis aenigmate, παυσά νιν Γνωμη κυρησας, o δ' - Οἰωνων μαθων. emini non succurret Euripideum, Μαμις δ' ἄριστος,οστις εικαζε καλως, sic a Cicerone de Div. II. 5. conversum Bene
qui eonjiciet atem perhibebo optimum. Apposite Theocrit. XXI. 32.
168쪽
liquet quaenam hierit Tragicorum de divinatione sententia. 230. Κρίνω conjeeto. 281. Κριτης conpetor. c. ὀνειροκρίτης choeph. 35. ρὼ
EuriP. Hecub. 89 ω μοι κρίνωσιν ὀνείρους. id Theophrasti locum supra citatum ad v. 207. νειρ αντι Ch Ph. 35. Idem ac τεράτων καὶ πνίων ἐξηγητῆς apud Pausan. V. P. 438. et ὀνειροπόλo apud Herodot. I. 107. V. 56. Habemus Artemidori 'Ονειροκριτιμά. 232. Κυρoos. Rarum Deis. Vid. Glossar ad Prometh. m. Eurip. Electr. 1069. τῆς θυγατρο πρὶν κεκυρωσθαι σφαγάς. Vid. infra 527. 237. Δυσμιαἱ ire M. Pluralem tantum usurpabant veteres. Soph. oed Col. 1245. α ναὸν - ἀελίου δυσμῶν, At δ' ἀνατέψοντoe. Aristot.. Poet. 21. και et γῆρας, σπέραν βίου, ἡ ωemrερ Ερισε-λue, ουσμὰς βίου Plato L g. p. 867. η ει δ' ἐν δυσώαῖς του βίου. Iuncus P. Stob. P. 585, 42. σὰν ἡ πρεσβυτην ἐν δυσμα οντα του βίου. AElian V. H. II. 34. Πάντε γὰρ οἱ συνελθοντε κατά τινα δαίμονα ε ιδυσμαις σμόν. Hegesander apud Athenaeum XIII. p. 592. B. μιδυσμαῖς ἄν του βίου. id ad Hesych. v. Δυσμαῖς μου. Obiter moneo, hinc explicandum esse nomeniaeorseo θεου Plutoni datum, Sophocl. ind. T. 175. Xenoph. Anab. VII. iii 34. - - ελ- μι μαῖα. Herodot. III. 104. αλιο - δυσμα ι ἐων Callimach. Cerer. 10. ες τ' - δυθι ἀ Ee ' μὲ σω μέλανας Plato Phaed. 5. μέχρις ἡλιου δυσμων. ibid. 68. ἡ ἐπι ἡλίου υσμων Polyb. II. 14. Noli μεσημβρίαν τε καὶ ε μα . Sehol. Theocr. X. 5. δειλι δ ὀ νέα, τε προέδυσμὰς κατέρχηται. Vocem saepius usurpant ovi Foederis scriptores, et senipe in plurali. Errat igitur Pollux IV. 157. recensens quasi unon ma, δυο ις, δυσμνι ἐσπέρα. Contra inris in singulari semperponebatur.
Ibid. ' θἱνασμα Deerementum. ινειν Verbum est Pr Prie de temporum conversionibus usurpatum Angliee ιο ans. Infra 383. με o Minoe ηλίου κατέφθιτο Sophocl. Trachan. 547.
169쪽
' ω - 1βην τὸν μεν ερπουσαν προσω, ἐν δε φθίνουσαν. Luna, et a Luna mensis dicebatur φθίνειν, unde et φθινὰς ἀμόρα Eurip. Herael. 779. Sic etiam, a laleebatur φθίνειν, unde φθινωπωρον. 23s. Θηρaeo. Venatu apio Totam vim hujus vocis vix assecuti sunt interpretes. Proprio verbi sensu ersae dicuntur urbes
das Ne γυναικοπληθὸς δμιλος V. 127. 242. 'EDUcης. eiens Sophool. Trachin 333. ως ex το θελεις Σπευονς, εγιο δε τἄνδον ξαρκῆ τιθω. Dein quod subjieitur δόμοι r, minime otiosum est. Si enim loqui solebant veteres Eurip. Hecub. 26. και κτανών, M iah in Μεθῆχ', ιν αὐτος χρυσον ἐν δo fore exν. ed. 542. ι, δ' ἔμοιγε μητε χρυσο ἐν δ ιοις. erc. F. 645. Μή μοι μη 'Aσιήτιδος υραννίδος λβος εἴη, ἡ χουσΟὐ δωματα πλήρη. Sic orat Carm. II. xii. 21. Plena aut Arabum domos. IV. xii. 24. Plena diues ut in domo. Iuven. VIII. 100. Plena domus tune omnis, et ingens stabat acervus Nummorum. 243. Πηγη. Fons ἐν via. γὰρ και ἐν Λαυρίω μεταλλα - ρου τυγχανουσι. Sehol. De Thorico vid. eurs. Reliqu Attic. V. Thucyd.
II. 55. o δε Πελοποννήσιοι, ἐπειδη ἔτεμον το πεδίον, παρῆλθον ἐς την Πάραλον γῆν καλουμένην, μέχρι Λαυρίου, ντα ἀργυρεια μεταλλα εστιν 'Aθηναιοι e. ubi vid Gottieber.
244. Τοξουλκὸς αἰχμη. Cuspio, seu Sagitta, reum teradens.
Hoc est accuratius quam uapis are traeta, uti vertit Manteius. Verum vidit Schulgius, citans opυλκὰν λῆμα V. 55. Ibid. Πρεπω. Conspieuua sum. Inha 252. Choeph. 8. τις
170쪽
νάιοι μελαγχωοις Γυι-τι λευκων ε πεπλωμάτων ἰδειν. id Musgro. ad Eurip. Suppl. 059. Brunck ad Sophocl. Electr. 664. 245. Σταδαχς. Mutarius Schulgius explicat χη σταδω per hastas erectas, quae solent in terram defigi Haud male. Rectius tamen puto, hastae ad pugnam statariam apta'. ' Hoc enim innuit poeta, Athenienses non esitantur sagittis, sed telis ominus et atataria pugna deeretant Scholiasta, vi σταδαῖα νετο ξίφη στα
δαῖα, οἱών συστάδην καὶ x νως vix πλησίον - νται τους γὰρ κδιαστήματος μάχοντας κατηυτελιον. ersis arma erant τἀ καὶ
αἰχμιη βραχε teste Herodot. V. 49. Ibid. Σαγή. Totius orporis armatura. Vid. Glossar in
Theb. 121 387. φερα rarίδες σαγα armaturin quarum scutum par erat.
Hippol. 2 248. 'Eπηλυς ma id Glossar. 4n Theb. 34. 25 l. Νημερτης. Verus. ἀναμαρτε, Hesych. ubi id interpp. Elym M. p. 603, 46. Fusius de hujusmodi vocibus disserui in Glossar in Prometh. 248. d. sec. 252. Πρεπω. Supra 244. ubi similis constructio citatu ex Suppl. 14. Eurip. Suppl. 1066 πρε- δρῆν. Sophoet Electr. 664