장음표시 사용
191쪽
426 Πληθω. Supra 277. Dein φονου βροτῶν Ponitur Prohoτων φονευθέντων. Hunc locum contulit Veschenaerius cum Her dot VIII. I 2. ira νεκροὶ κω τὰ ναυηγια ἐξεφορέοντο, τὰς Ἀφέτας,
καὶ περί τε α πρωρα των νεων εἰλεοντο, καὶ ἐτάρασσον του πάρσο- των κωπέων Thucyd. I. 5 . Κορίνθιοι δἐ ἐν κρατήσαντες τῆ ναυ-uαχια μέχρι τ- στε καὶ ναυάγια πλεῖστα καὶ νεκρους προσκομίσασθαι Homer. d. . 67. Ἀλλά, μου πινακάς τε νεων κα σωὐαταφωτων Κυuα ἀλλ φορεουσι. ostri Agam. 661. ' ωuεν ἀνθουν πέλαγος Αἰγαῖον νεκροι 'Aνδρων Ἀχαιων, ναυτικων' ἐρειπίων. et rum de constructione θάλασσα - ετ ἡ ἰδεῖν consulas Abresch.
Dilii Thucyd. p. 725. 427. Xoιράς. Seopulus. Plerique interpretantur via sub
undis eminebant in modum tergi porcini Apud nos Anglos etiam in comitatu Surretensi collis cujusdam dorsum audit the Hora Bais. Quin et Latinorum porea ex hac similitudine ducta videatur de qua voce plane inepta sunt quae comminiscitur Varro Virgil. En. I. IIo. Moraum immane mari Ummo.
192쪽
tores Attieos mentio fit Athenaeus II p. 303 C. μνημονευε δωτοπει- κω Al πιλ- λέγων, Σφυρας δεχεσθαι καπιχαλκευε λεγων Μν-δρο- o ἀστενακτι, θυννο εδ ηυχε ro Ἀναvom, ubi Nupius, 1 ιυχετο satis bene ad sensum eorrigens, non modo veterem metri corruptelam inlaetam relinquit, sed et novam introducit quippe μυχεσθαι, si ullibi exstaret, secundam eorriperet: sed vox non nauci est verbum quod solum usurpatur est ἀμυorores. Atqui secundum illud λόγων sine dubio ejiciendum est; quo facto, locum si constitueris Σφυρας
Ἀναυδος Thynnus enim teste AEliano, os suum ultro lacerandum praebet. Pergit vero Athenaeus-κω ἀλλαχον υτως ει ι παραβαλων θυννου cia 1ν ω του θυννου τε σκαιε ὀφθαλμWου βλέποντος, ως Ἀριστοτελης ρηκεν unde nos Schweighaeuserus elegantissimo mnario heavit, ἔτος καὶ ιμα παραβαλιον θυννου δικην Versus integereitatur ab Eliano . A. IX. 42. Plutarch. p. 1083. Schol. Oppian. uia. IV. 525 To σκαιον ἄμμα παραβαλων, θυννου ζάκην. Iterum ster apud lutarch in Luculi. P. 899. Θυννο βολαῖος πέλαγος ως λεστρωει. Ex his locis mihi persuasum est Eschylum oblectamenti eaussa thynnos Venatum ivisse quod piscandi genus hunc in modum fiebat. Ascendebat quidam vel in altum promontorium, vel in malum Iitore infixum, unde thynnorum gregem Pecularetur, quo Viso, signum piscatoribus dabat, qui retibus totum gregem includebant. Rem suse describit Philostratus in Icon. I. 13. inter alia haec notans,
apud onium Marc. v. Cetaris. Non animadvertente Cetari ,surum videre morunt in mari thunnos, adscendere in marum alte, ut penitus per aquam per istant pisera. ichael onachus ossaites p. Suid. v. Θρασυμαχος ο - δἐ θυννοσκοπουσιν si ἡδε, καὶ λίνοις ad ρομιαῖς προσανέχουσι. Voces θυννων, τιν ἰχθυων βόλον illustrat vaticiniumas Merodoti I. 62. U-ται νώ βό - τὰ Maiaτυον ἐκπεπέτασται.
193쪽
Θυννοι δ' οἰμήσουσι σεληνα si διὰ κτώ. Eschylum autem rei pise toriae operam dedisse, etiam ex eo colligere licet, quod saepissime ex retibus metaphoras ducit Agam. 1384. Ἀπειρον ἀμφίβληστρον, ωσπερ ἰχθυων Περιστιχ . ibid. 362. -- δουλείας Γάγγαμον τηροπαναλώτου. Prometh. II 14. ἀπέραντον Δικτυον ἄτης. In Theb. 123. Neptuni suscina voeatur dis in o ιιαχανά. Piseium mentio injicitur insta 83 Quin et fabulam eondidit Eschylus, cujus titulus sit Δικτυουλκοε. Ibid. ολος Metus. Quantum piaetam uno retis Detu ἐπ- eruditur. tymol. Μ. p. 205, 26. δεος π Κρητων καὶ ἡ δια σαγηνης γρα Saepius pro ipso rete usurpatur, ut in Eurip. Baceh. 846 Electr. 582. Incertus in Antholog. I. p. 548. Και φελλὰν κρυφίων σῆμα λαβόντα βόλων. 431. Αγη. Fraetura. Hic vero pro Fragmento Ponitur. Hesych. 'Aγαί-τρωματα, τραυματα. exic Sangerm. P. 336. d. Behher 'Aγαί οἱ τραγικοὶ τὰς τρωσεις. Eurip. Suppl. 693. ab Abreschio collatus, poli ἁρμάτων τ ἀγαῖσι λεεπόντων βιον Virgil. AEn V. 209. fraetosque egunt in gurgite remos Hor Epod. X. 5. Niger rudentes Eurus inverso mari, saetosque remos di erat.
LMd. Θραυσμα. Fragmentum. Alibi apud poetas haud
Ibid. 'Eρειπιον Rudera. Proprie quidquid collapsum est.
p. 372, 28. Recte Scholiasta, ἐρείπια, κυρίως τὰ παραπτώματα των Oαων λωγεται. Plura vide in Glossar ad Theb. 88o Sophocl. Mae. 308. εω ἐς ἐρειπίοι Νεκρῶν ἐρεισθε, ἔor ἀρνείου φονου. M. Baech. 7. δόμων ἐρείπια υφόμενα Troad 1025. ἐν πέπλων ἐρειπίοις. elen. IO86. ναυτικων ἐρειπίων verte autem θραυσμασιν ἐρειπίων βου- mentia navium collapsarum. 432. Ραχιζω. Mindo. Proprie vero per spinam duae . Photius Ῥαχιζων λακοπτων. Sophocl. Mae. 55. Εν εἰσπεσων ἔκειρε πολυκερων φονον, Κυκλωγαχιψων ubi Schol. σφάζων καὶ διακωπτων διὰ τὰ ἐν πρώτην καὶ μεγάλην διακοπην κατὰ ράχιν γενέσθαι.
194쪽
IEgei tragm. apud Polluc. X. 36 16α Κέστρα σιδηρα πλευρὰ καὶ
DM. Ομου. Simia. inus recte tanteius una eum, quo sensu rarissime ponitur, et nusquam, credo, Pud poetas scenicos. Apollon Rhod. II. 120. Hio M o εσσευοντο Αἰακιδαι ubi Schol.
unde eorrigendi Harpocratio et holius CL Schol. laton p. IO. Verte autem, amentatio autem mare effulatibus complevit. 434. Ἐως. Donee. Quo sensu cum oristo construitur. Ins 470. Εω ἁπάντων ἐξαπωθειραν βίον Eurip. Alc. 758. Εως ἐθέρμην αὐτοὶ ἀμφιβῶσα φλόξ. ph. Taur. 72. Εω - μνον ηλθον, Φοίβουπό . Interdum, sed rarius, cum optativo aoristi construitur: lato Phaed. 3. περιεμένομεν tua. or εως ἀνοιχθείη το δεσμωτηριον, dum aperiretur. Cum vero significat dum, quamdiu, sequitur praesens vel imperfectum. Infra 716. Οὐσ εω ελευσσες αλι ἡλίου ChoePh. 1024. Εως - μφρων εἰμί. Sophocl. Trachin 6OI. Εως συ ταις
τμ βλεπεν. Sotio Athenaei VIII. p. 336. F. αίρωιιεν, ως -- τὰν νυχην τρέφειν. 436. Ξτιχηγόρεω ordine narra. κατα ταξιν λέγω Schol. στιχομυθειν vero erat ingulis resibus ontendere. Pollux IV. 113.
Στιχομυθειν ε ελεγον, το παρ' ἐν ἰαμβεῖον ἀντιλέγειν, καὶ τ υμμα, στιχοιιυθίαν Pro quo male Photius et Hesychius στοιχομυθεῖν. Locus vero ex Homero adumbratus Odyss. r. 114. ἄλλα τε πόλλ' - τοῖς πάθομεν κακα τις κεν κεῖνα Πάντα γε μυθήσαιτο καταθνητων ἄνθρωπων Ουο εἰ πενταετες γε και ἐμετε παραμίμνων 'Εξερεοις, ψακειθι πάθον κακα GO 'Aχαιοι Demosth de Coron. 91. πιλεψε μαλέγοντα ν ημέρα τα των προδοτων νομανα Cf. Virgil. n. I. 378.
195쪽
439. ρωνα. Dimisi. Prorupi. Praeteritum medium a
eontulit Lennep. ad Phalar. p. 187. AEleganter eo verbo utitur Hippocrates, et figurate pro reficere, et cibum deperditum reponere
quod dixi ad Prometh. 440. Vetus forma comparativorum ἐλάσσων, θάσσων, ασσων notissima est. βράσσων pro βραδίων Iliad. . 226. γλυσσων R γλυκυ Aristophanes apud tymol. . P. 235. βάσσων aβ λ picharmus ibid. p. 191. πάσσων a παχ Callimach. r. CCCXLIX. ihi compertum est μάσσων ab antiquo adjectivo ιιακ-Profluxisse, cujus etiam gradu superlativus μάκιστο exstat ut enim βώθο et βαρ- ταχος et ταχλ λευκοη et γλυκυς sic etiam μακος velu
196쪽
μῆκος et μακ- aliquando in usu fuere, quorum illud etiamnum reperitur. A μακος formatum est μακερός, quod contracte efferebant 3 κρ- ut a μεῖκος, μεικερ- μεικρω per dipthongum enim has voces olim elatas fuisse constat ex comparativo μείων Sed haec, de quibus Grammatici οὐδ' οναρ nihil ad selirium. Id tantum volui demonstrare, μείζων et μάσσων nihil commune habere.
νευσον,--, nempe ad quadringentos. s. III. 76. Pausan. I. 36- Stephan ΒΥΣ Ψυτταλια νῆσος περὶ Σαλαμῖνα. Lege, προ Σαλαμῖνος. Alciphr. II. 3. ἐν γειτνιῶσαν Σαλαμίνα, την Ψυτταλιαν Nescio an alibi quicquid reperiatur de ani in hanc insulam amore: quem frequentare eam ait Scholiasta, 1 ω ἱεμ Παν υ της τῆς νιμσου, νε εος ἐρημου. ἐρήμοις γὰρ τοποις Ουτος ὁ θελ ενδιατρίβειν εἰωθω Ita sane describitur Straboni IX. καὶ ἡ Ψυττάλεια νησίον πημον αὐπετ Nooες. t hujusmodi locis gaudere dicitur Deus ille. HomerugΗΥmn in eum v. 6 O πάντα λόφον νιφοεντα λελογχε Καὶ ore uὀρεων, κω πετρήεντα καρηνα. Unde ύλοβάτος et φιλόδενδρος Theaeteto
appellatus. Manisi . otatu dignum est in priore bello Medico Pana suppetias Atheniensibus ivisse, eique simulacruria sub Acropoli structum fuisse vid. Herodot. I. 105. Simonidem in Anthol. IV. p. 476. t hanc sorte ob eaussam in hoc loco Panis mentio injecta est. 454. Φιλοχορος quare an dicatur acile constat ex pigr.
Platoni adscripto Αὐτος ἐπεὶ συριγγι μελίσδεται ευκελάδι Πὰν 'γγρόν lare ζευκτων χεῖλος περ καλάμων ADta περιξ θαλεροισι vo πoQν ἐστήσαντο 'Yδριάμ νυμφαι, νυπιναι Ἀμα υαδε .' Stanteius. Scolion ap. Athen XV. p. 694. D. V Πα, 'AiNtαδι- μεδων κλεεννας, ' χηστα, Βρομίαις ὀπαδε Νύμφαις. anes, Fauni, Satyri saepissime saltantes inducuntur. In Cratini versu mox citando vocem βαβώτης Ε --
197쪽
τεῆσαι, το κατέχειν και καρπῶσθαι χωρίον Eurip. Telepho P.
457. Φθείρομιαι. in hoe loco significare ago bene monuit
Abreschius, citans Soph. ad T. 1515. -σo- φθαρῆναι κἀγάμορον χρεων Hesych. Φθείρεται πλανῶσαι - Adjice urip. Iph. T. 277. ναυτίλο δ' ἐφθαρμιόνου Θάσσειν φάραγγ φασκε. Fol. 299-Iκετα δέχεσθαι ποντίους ἐφθαρμένους Helen. 780. Ποντο , νωτοι ἄλιον φθείρου πλάνον. Electr. 234. 4 α νομίγν φθείρεται πόλεως νόμιον Aristoph. Ρlut 598. 'Aλλα φθείρου, καὶ - ρ . ibid. 6I0. Τοτε νοστήσεις, νοῦν δἰ φθείρου, in utroque loco significat a me, obi, ut in Eurip. Androm. 713. Φθείρεσθε τῆσδε, δμωες. tum quaerens adeat Bergier ad Aleiphr. I. xiii. p. 56. Arnain. isc. obs. IV. p. 451. Lennep. ad Phalarid. p. 35 I. 460. 'Iστορεω. Seio. Et sic in Eumen. 454. πατέρα ' Ἀτωρεις καλως Sed hic sensus vetustior est. ἱστορεῖν plerumque significat sciscitari. Est proprie t in rem onaes self, quae Phrasis utramque notionem amplectitur. 461. ' Eδωκε κυδος. Locutio Homerica, Iliad. . 215. Ἀειδε θορ ἀτάλαντoe Aρή Εκτωρ Πριαμίδης, τε FO Zε κυδο εδωκε.462. υθημιερον. Ea ipsa die Herodot. II. 122 Thucyd. IV. 128. 466. 'Αρασσω. Putio. Ferio. id Glossar in Theb. 235. et exemplis adjice Eurip. Iph. T. 1308. Πυλας ἀράξας Callim. H.
198쪽
181. an occi λαβοοσα πτηνον ἀργηστην ψιν ρυσηλάτου θωπιγγ-εξορπιόμενον. Ibid. 'Iou. Sagitta. Hesych. Ioa τὰ βέλη ἀπ ro Minc εαπὰ του ἰου' χρίοντο γὰρ φαρμακε τίνι αν δε αυτων Eadem fere Elymologus p. 472, 49. Sensus primarius που 'Io fuit niger, unde nigrum omne subinde si dicebatur, qualis erant violae, ferrum, toxicum. Soph. Trachin 719. et mo μέλας. Homer Il. V 850. υτα δ οἴευτῆσι τίθει ἰόεντα σίδηρον. Sehol Venet. -ei εντα τον μελανα, --IOειδεα ποντον II. A. 298. recto sine dubio. ιος igitur dicebatur sagitta, quia ferro cuspidabatur. 468. Ροθος Impetus. . Proprie Undarum a uis , seu strepitus. Vid supra 373. Hesych. o', ὀρμα μετὰ ρόφου. Idem fere sonantia ε- ρόθου et g ebo κελευώματος, de qua locutione vid. Hemsterhus ad Aristoph. Plut p. 430 Una voce dicere potuisset μορροθοι. 469. Κρεοκοπεων omnem seeo. urip. Cyel. 358. βρυκειν,
4m. 'Esaetros θε eo. Penitus exeido. Hoc compositum non memini me alibi offendisse. 471. Βαθος Profunditas. Μetaphora,' inquit Sehulgius, 'cum alias idonea, tum huic potissimum loe apta, quod Xerxes ex alio praelium speetabat IV Quis talia legendo temperet a risu CL
718. νυν τε σε ζηλωθανοντα, πριν κακων ἰδεῖν βάθος. Graeci, quum alicujus rei abundantia esset, seu rerum Secundarum sive adversarum, sive annorum, hac metaphora utebantur. Dicebant igitur Go πλουτου βαθυ λειμων vid ad Prometh. 673. βαθὰ γῆραα βάθo. κακων, βαθεῖα εἰρηνη. 472. υαυγή, A quo longe lateque prospici poteat, interprete Ηemsterhusio, erius egregiam Observationem videas in ultima editionε Supplicum Euripidis ad v. 662. Εστην θεατης, πυργον ευα ἡ λαβων. Hoc est quod Theognis vocat τηλαυγῆ σκοπιην V. 55o.
476. Οχθος Collis. Infra 653. Schol. χθον λεγει vo τὰν Αἰγάλεων. Μons iste in Cl. Wheleri tabula I mul a mari distat:
199쪽
ibi consedisse ait Herodotus Xerxem sub monte gala nimirum,
- τω Ῥεῖ τῆ ἀντίον Σαλαμινος το καλέεται Αἰγάλεω , ut proelium navale prospiceret.-Verum de loco parum convenit.' ass. ad Thuc3d. II. 19. qui aliorum auctorum sententias commemorat quas nihil opus est recensere, quum Herodote unice vera sit. Vid. La cher ad Herodot VIII. o. T. V. p. 501. Harpocrat. Ἀργυρόπους δίς ρος, δαέρξου, o αἰχμάλωτος ἐπεκαλεῖτο At o καθεζόuενος ἐθεωρει τῆν να- χίαν. ἀνέκειτο εἰ τὰ Παρθενων τῆ 'Αθηνας.
478. Ψευδω. Frustro. --σα et ρενῶν idem signifieare vide tur, quod φευσα ἐλπίδων. Supra 397. φόβοα δἐ - νι βαρβάροι. παρὰ mn ἀποσφαλεῖσιν, pro quo Eurip. Iph. A. 749. dixit ἐλπa δ' ἀπεσκνάλην. Vel potest esse mente a prudentia orbaeli, ut Solon dicitur θυμου θ' uαρτων και φρενῶν oo Φαλελ. id Glossar ad Prometh. 48 I. d. . Sed illam rationem praesero Soph. Mae.139I. και 1 ε νευσας ἐλπίδων πολυ. De Atheniensium muωρία vide Herodoti locum infra citan sum adis. 728.4M 'Aπαρκεω S eis. Thomasmag. Ἀπαρκεῖ, κάλλιονα ἀρκει Σοφοκλῆν ἀπαρκουντω ἐμοί. Eleetr. 355. 8oph. Ed Col. 1769. αυτ αν ἀπαρκοι Eurip. P. Nob P. 35. Ω οὐκ ἀπαρκει
ἀπώτη- Plerumque de mulata e niaria dicitur, et frequentior in hoc sensu vox media Thucyd. IV. 65. σὰν δὸ τρίτον Εὐρυαέδοντα
200쪽
486. Συδην. Tumultuose ταχέως καὶ ὁρμητικῶς. Heuch. 487 Ουρος Ventu Meundua κατ' o ori Anglice, is visa actu Theb. 853. κατ υρον ἐρέσσετε. Paullo diverse ibid. 687. ubi vid. Glossarium. 489. Κρηναῖον γάνος. Fontantia lateae Lycophr. 247. Κρη-
fit 1. Ceterum auctorem idoneum non habet quod tradit ad h. l. grammaticus, Aoe Boissetis αἱ Κρηνη. Memorantur quidem inter Thebarum portas etiam αἱ Κρηναῖαι, sic a Dirce nominatae. 490. 'Aσθμα creber anhelitus Galen. p. oes incon.
ἀναπνοαὶ κιχεν. Hoc est quod dicit oster in Eumen. 242. IIo M δἐ μοχθοις ἀνδροκμῆσι φυσι Σπλάγχνον Eurip. ed. 1116. πνευμα ηρεθισμένον. Proprie autem anhelare dicuntur sugientes. Horat. Sublimi fugies mollis anhelitu quod Graece verteretur πιενι ἔχων ἄνω. id Clerio ad enandr. p. 10. Salmas de Usur P. 566.