장음표시 사용
101쪽
a .s, . i. chri senum in inodo Berytens, i ubi synodiis o M . Antioehena & Tyria in ejus Episcopi caucsa habitae , αἰ Ψελnia dicuntur , & δuvia tquam ille in Mnαι immutat, ut Antiocheiana eo vocabulo significetur. Sane alia mens est Libelli, ubi Antiochena S 3 nodus αια. ΦιλDia dicitur, sive Orientalis , quia urbs Antiochia est metropolis Orientis. Trria autem dicitur δίciat, seu Oceidentalis , r tione habita situs quem Tyrus obtinet in Di reces Orientis. Phoenicia enim, ubi sita est Colonia Tyri, porrigitur ad partes Occidentales Dioeceseos Orientalis.
ceses in cones ta Arelatensi primo. II. Ramantis pomifex e in octauentis, ὸ Rasi Isa , ct Ariastino, eritis locus explieiniam ex Hi ronymo . Crista Aleaeandrino, Concilia Ephesino. III. Innoeentius refert OHIImm A a, iastismiaonis. Id ktim sat artia ae ceteris maereses vin dieat. I V. Romanus Pontifex Patriareia dictas , etiam Octavinias , a Iastiniano i cujus loras explicarum V. Romani Dis pi Patriarcha nomen non sum ferunt. ex Gregoria a quamvis jure Parriarchieo uteremur . er A a1ἱis dirarentur Patriarcha. ad inraias merus patriarcharam in onociis sexta ct actui .
I. ONs Tt Tu TA Ecelesarum in Orientales S: Occidentales divi sione, necesse est ut statim cordato lectori veniat in mentem. aliquo disciplinae ordi. ne earum administrationem constitisse. Quod s euriositis timetur, statim inveniet eodem modo quo quinque illae Orientis Dice cessis ita suis Primatibus erant comis missae ut 9Egrpto praeesset Alexandrinus Patriarcha. Orienti Antiochenus, Asianae Dioecesi Ephesinus Exarchus, Ponticae ve ro Caesareae in Cap padocia Episcopus 5 Thracicae Constantinopolitanus, qui tandem, ut dixi, tres istas Dioecesses . Asa nam, Ponticam & Thracicam decreto Concilii Chalcedonensis suae sedi asseruit, ita Dioeceses Oecidentis ea ratione Metro politis suis concreditae fuerunt ut Romano Episcopo tanquam totius Occidentis Patriarchae subessent: qui tantum ceteris Patriarchis administratione distabat quantum dignitate & auctoritate. Cujus- ue enim illo tum potestas unius Dice ce- eos finibus coercebatur i in regrae autem& solidae totius Oecidentis Dioeceses Romani Episcopi auctoritate gubernabantur. Hoc discrimen fortasse respiciebant Cori cilii Arelatensis sacerdotes, cum epistola sua ad Silvestrum testantur eum Mavores Diarceses tenere;quia scilicet septemvel octo Occidentis dioeceses obtinebat, nempe in Italia duas, Illyricum solidum, quod ex una Diceces in duas postea est discerptum, Gallias, Britannias, Hispanias, & Africam. II. Sane ne effusam illam Romani Pontificis administrationem commentus fuisse videar, laudabo testes omni exceptione majores, hinc Basilium ab oriente, qui conceptis verbis Episcopum Romanum Oea 2 cirintiliam cor phaeum esse scribit, id est, illius Ecclesiae principem , hinc vero, Augustinum ab Africa . Hic eum adversus Iulianum Pelagianum testimonia C)priani ex
Africa, Irenaei. Rheticii, Olympii, Hilath E Galliis , & Ambrose ex Italia protulis
set, ista verba subjungiti An id a contemnenia -- dos puras, quia Occidentilis Eeelsa sunt emnes , nec uias in eis est commemoratuae a nobia
ram Innocentium s audire misisses. jam itineperi imam juventatem tuam Pelagianis lisqviriseisisses. Ecclesia cui praesidebat Innocentatius, nulla est alia quam Occidentalis, cuius solius hoc in loco mentionem facit Augu stinus. ut frustra sint Novatores , qui ad Romanam haec verba referunt, cujus ne
meminit quidem. Certum quidem est ab Augustino Occidentalem Ecclesiam eve capite illustriorem reddi quod Occidens ea sit orbis pars immia Princeps Apostolorum martyrio cc aus sit, ac proinde compostus cum Oriente primas partes dignitatis ferre debeat , unde sequatur, maiaximi ponderis esse debere adversus Pelagia nos Innocentij sententiam, qui Occidenta li Ecclesae praesideret. Basilio & Augustino addamus Hieronymum . qui epistola ad
Marcum, Haeνe suum me , inquit, cum Occi- .dente , haereticam me eam α' pro . hoc es, cum Damasio Perroque tand mares. Quid apertius
Vt Egyptum, tanquam specialem Alexan drini Patriarchae Dice sim, Petro Alexandriae Episcopo tribuit Hieronymus, ita &Damaso Episcopo Romae solidum Oeei
dentem. In eam sententiam idem auctor, cum coelibatum sacerdotum adversus hae a reticos assereret, totiusque Ecclesiae consuetudinem , ad comprimendam novitatem testimonii pondere, advocaret, trium
Patriarchatuum limites describit. 25 uia D. M - ciens, inquit, Orientis Ecclesia , qui 'ν i. ' ι -
102쪽
s sedis apotiuea , qua au/ Urgines Clerius Illyrici metropolis erat & ad ceteros Epis
accipiant, aut continores is uxores habώe- copos Macedoniae dedit, cum eorum site rant, marisi esse desiisant. si calculum inea ris a Vitali Archidiacono delatis rescribemus, subductis ex solido orbe Romano reti Advenis db apost ita. ad quam Relatio DN-.αι
Crientis Ecclesis, id est, Antiochiae, una tanquam ad Cispat Ecclesiarum musa currebas, cum Diceeesbus Asianae, Ponticae, &Thra, aliqviam fieri ifariam , cfis adhuc in ambi cicae, subducta deinde AEgupto, solae su- Dum orientia docer/ιαν. Quin & alio loco persunt Ecclesae sedis apostolicae, id est, jure Patriarchico usus est Innocentius in re-22Jῖν,. Occidentales, ut ante dicebamus. Ex eo tractando Bubatq&Tauriani Episcoporum quod Crrillus Ioannem Antiochenum Illyrici iudicio. Ut dubitandi nullus possit
monet necessum esse ut ii omnes latam a superesse locus, quin per Ill3ricianam, Celestino Pontifice Romano adversus Ne- aequhac per ceteras incidentis Diceceses, storium sententiam sequantur qui Tritas Pontificis Romani auctoritas patriarchica
Occiuentis communionem amplecti volunt. explicaretur.
Etenim Occidentis provinciae per Legatos IV. Si quis verλ morosus his testimoniis ad Synodum Romanam convenerant, cui cedere nolit, nisi apertis verbis ab aliquo Celestinus praefuit , ut testatur ipsa Synoa Pontificem Romanum Cecidentis Patriar-ν- eooe..... dus Ephesna. cum de adventu Arcadii, cham pronuntiatum fuisse ostendamus, . . M.atini. .. - Projecti, εc Philippa Legatorum a Celesti- etiam hac in parte morem illi geremus. In cici .
,-no & synodo occidentalium missorum re- Concilio Chalcedonens Leo diserth Pa- 2rva serret ad Imperatores. Quare non dubita- triarcha veteris & magnat Romae dicitur ιverunt iidem Ephesini Concilii Patres, ad- & in literis Iustini Imperatoris. Hormisda: iri. versus procaciam Ioannis Antiocheni com- Pontifex , Patriarcha quoque appellatur moti, ad Principes haee scriberet Peruvar. Praeterea Iustinianus anno D x L i. clim Pa--- enim est daten aram se ricem sanctorum triarchas quinque recenseret, primo loco 'isvor, nod aistis o -iversa Ocri. meminit Patriarcha: Hesperiae , dc Romae. N. . .,. . . mi dentistitim saeroram Episcoporum multitudo, o Haereticis ascribit eos Pi non sent membrumper ipsos religas, rarus terrarum istis consentiti iancta Sei catholica es a Bolica Ecessi, Iriginta namero se opponere. in Da omnes concordi ν Iunctissimi Fli rapi, III. Innocentius ipse, quem occiden- o utias oria, tenuram Patriarcha . sitiret Hef--τ
tali Ecesesiae praesidentem laudabat Augu- peria, o Romana, O hsin regia ciet Baiis, o zstinus, non soli1m earum Ecclesiarum prin- Alexandriae . O Meus eri, id est Antio-cipatum Romanae sedi vindicat , sed hujus chiae) o Hierashmoram. s omnes Disas eis institutionis originem eo refert, quod OG consitati sam sanctissimi Episcopi, vo sica
eidentis Ecclesiae a Petro, aut ejus in sede praedicam Idem asque traditiori m. Hesperiam .ii , u. Romana successoribus, fuerint constitutae. in Notis ad hune locum non siicere viri do- ἔα, siaui 'M Praesertim. inquit ille, eam sit manifetiam in est Italiam reddunt, ae si patriarcha Italiae M η' ι' ι' ' amaem Daliam, casti as Ηsanias , Amram tantum censendus esset Episcopus Roma atque siciliam, in Massae intibacentes, nastum nus. Cui ergo cedent ceterae Occidentis innituus Ecessas , sis eos quos venera; ID provinciae Et qua ratione , si eas a Roma
solas Hirtis, dat ca secessores, coni irae no Patriarchatu excipias, omnes totius ora
nasci dotes. Aat Iegum s in iis pro actis his tractus quinque Patriarchis suberunt, ut alias Apostorum intuitur aut Iegitis docuisse. Iullinianus hac Novella contendit Itaque uis non legans, quia nasiquam invenionis Hesperia Occidentem significat. Qua voce oportae res Mes quiqMod Ecessa Romana casua usus est antiquus Novellarum interpres, ut dis, a qua eos printi'um accepisse non dubiam pote a mediae aetatis scriptoribus frequen- .f. ae dam phregrinis asser ianitas sudent ca- tissimh usurpata , ad significandos occi- m. .i . . iis par iniyirationam miri sar omittere. Plane dentis tractus , etsi apud veteres & alios caput institutarum in Occidente Ecclesa- quoque auctores Italiam non raro signis is c a. i. . ti 'rum Romanam Ecclesiam Innocentius vult cet. Quo sensu apud Theodoretum Occi- haberi. Solae desunt caleolo nostro Illuri dentales Episcopi ει σας dicuntur, γ cianae Diceceseos Ecclesiae . quarum hoc apud Socratem. Fortasse since- loco non meminit Innocentius. Certum est rior est lectio Scrimgerianae editionis, quae tamen eas aeque ac ceteras Occidentis proa Patriarchatum Romanum non dividit in vincias apostolicae sedis constitutis paruisse, Hesperiam Romam i sed uno membro eamque essem, ut Ecclesiarum Caput, ex- complectitur id est, Oeei- coluisse. Nolo mihi fidem haberi. Dicat dentalis Romae, ut distinguatur a Nova Ianoe ep. t di pro se ipse Innocentius in ea epistola quam Roma Orientalis Imper', quae quidem a.
- ad Rufum Episeopum Thessalonicae i quae S1neso Orientalis Roma dicitur, quemad-
103쪽
V. Tamen He dissimulandum non est, etsi jure patriarchico in Occidente frue. rentur Episcopi Romani, sese Patriarcha rum nomine jactare non consuevisse, sed auctoritatem sitam sola sedis apostolicae appellatione explicuisse. Quod eruitur hiati dabili quodam loco petito e S. Gregorii Nagni Resesto sesicet e mandato quod
Ioanni Delans ora Hispanias adeunti dederat , ut Episcoporum Hispanorum conatum infringeret, qui Stepnani Episcopi a provinciali si1 nodo dejecti appellationem
alienam a Canonibus R. a more Ecclesarum cuil a, M. contendebant. Confra hae s dicto fueris, inquit, quia nec Mesrapositanum subme, nec Priri. Gam , δύenrim es qria a sede apo. II ita , qaa omn/um Ecclesaram caput es, eis a haec auri/ndu de d rimenda Gerat a solo praedieris Ipsum s scilicet Stephanus)perii e digno iur, qui 'scopos aseni Conei ιν jadiras halais omnino Iasectos. Ex eo con stio profectum est quba idem Gregorius
quatuor Patriarcharum tantum mentio
nem facit in epi sola ad Brunechil dein Re
ginam Francorum , qua corum ignoran
tiam percellit qui a Decretis Synodi Chal. Ni,' cedonens, discedebant i Sia ita Mos e=nris
modo refugiam. Nempe quia sedis apostoli cae principatus eximium aliquod jus , non solum in Occidentis provincias, quae jure Patriarchico solius Episcopi Romani solli citudini patuerunt, sed etiam in ceteras Crientis Ecclesas, quae illi ut supremo Ca
pili per Patriarchas suos connectebantur Obianebat. Noluit ergo Patriarcha audire Grego ius , sed etiam non alienum a se du xit, jure Patriarchico uti per occidentis provincias. Quem morem secutus est In nocentius III. qui quatuor Patriarchasecra- detrab. numerando Romanam Ecclesiam intram, is, dignitatis illius limites non cogit. Cetertim in Conciliis, Romana inter Patriarchales
a reta, . . sedes recensebatur , ut pater ex Φnodica epistola Concilii sextii qua Constantinum
si .F. M. Poponatum Patres rogant, ut Achorum
ρ ι .iή. Inde Theodorus studi ta
inque Patriare his ad unius capitis formam redae is ut explicuit Balsamo: quem-m admodum Gregorius B. Petri sedem, unius in Dura istas esse scripsit. Octava etiam Synodus Quinaritim sedium patriarcha lium numerum agnovit , & Nicolaus I. in Responsis ad Bulgaros Romanam Eccle sam inter Ρatriarchales recensuit , lichi coteris dignitate & auctoritare praecellat.
STE pHANI BAL UT II. AD O a R E veto visum est insignem loeum erlibro secundo Anselmi Episcopi Lucensis ad- .ersiis Guibertum: in quo Nicolaum secundum
Papam redarguens ob mutata Patrum decreta, a ctoritati ejus opponit decreta sanctorum quinque Patriarcharum, in quibus Romanum primo loco ponit. Sed ut tandem. inquit, taliae ili gladias νί -- . ρυ tua Nicula-. xis laticet patri relis. eum qώoAfer Di coporum Conritio uon portiis ab ista pere . ἱma nee mutare. non obviantia strii prasinisiscretis Ddictorum qAinque Patriarcharam , sevirat Romanι. Alexandrini a Antistheni. Hiems' iarani. Constans valis M. Sequenti dein aetati visum est servandam esse Romano Pontifici suam praeroga tiψam etiam inter loquendum & scribendum . Meh
ue Romanum Pontiseem non esse communeramum cum ceteris quatuor Patriarchis , edm eorum
caput supreinum esset. Itaque Innocentius II I. R manum pontificem in scribendo distinguit a patriar e his, in histotia veth Concilij quod apud Lugdunum habuit Innocentius hujus nominis quartus , citin Aquileiens Patitare hae datus emi locus post Antiochenum , Constantinopolitanus & Antiochenus, qui aderant, graviter & iniquo ai mo id tulere, ae se dem eius evertetunt, dicentes illum non esse de ρ - ον pa Harisis. Ita enim legitur in historia illa. prout edita est in tomis Conciliorum. Sed in vetetie ire manuscripto Bibliothecae Resiae, in quo ea dem historia extat, numerus Parriarcharum non exprimitur, aἱtque tantum auctor alios Patriarchas di ,isse Aquilesensem sedere non gebere juxta eos, eum non eis r H Patriarchis , id est, cilira non esset P triarcha. Sane hane ultimam lectionem assjuvat quod legitur apud vias leum in Narratione de eotur versus inter Hermannum Episcopum Augustanum &Eginonem Abiatem sancti matrici. ubi ista haben tui in rapite x v i. Ab Discupa A HDiansi, tii ab usia Patriam is loratiar . sub pallio Viseni I areis Veha, remissis duobuι jArumentis ordinata.
104쪽
triarchatu, in eam rationem solli citius inquiramus, qua ad exemplum Ro
mani Episcopi, jura Alexandrinae sedis per AEgyptum , Libyam , & Pentapolim Ni
caena Synodus metiebatur. Hi edistinctio quaedam adhibenda est , qua non animad- vetia de componendo jure Patriarchico duarum istarum sedium desperandum est uedicendtimque eum viris eruditissimis, desola metropolitica auctoritate hoc canone eomparationem iniri. Occidentis Eeelesia per plures Dioeceses porrectie erant, ut se perius monui, quae suis quaeque synodis con stabant , ut ostendere esset in proclivi de Africana Illyriciana. & Gallicana, imb& de Hispaniea. Italia in duas Dioecesses divisa , Italicam nempe, & Vrbicariam, cum a sede apostolica non longe abesset, fie-quentioribus beneficiis ab ea fovebatur , adeo ut jus illud omne praecipuum, quo Patriarchae in suis Dicecesibus potiebantur, Episcopus Romanus in sua Dioecesi Vrbi caria, & fortean in Italica . exerceret. In ceteris veri Occidentalibus provinciis summam auctoritatis vim εc dignitatis api cem conservabat quidem , sed non eam in omnibus rerum articulis, aequhac in Italiae . provinciis, explicabat.
Episcopos sibi subditos ad Concilium evo Cet . ordinationes Episcoporum celebret,& de majoribus causis judicium ferat. RO manus Episcopus synodum omnium Italiae Episcoporum , ut proprium & ordinarium Romanae sedis conventum , cogebat, &per omnes Italiae provincias, vel utem per Vibieariam Dic cesm, Episcoporum oriadinandorum jure fruebatur. Concilium Romanum ex Episcopis Italiae conflatum L ,:. . ia Disse docet Iulius I. Pontifex in epistola ad
Hem. apud Λ Orientales. Quae extat apud Athanasium.
Nam tumes solis sm, inquit, qui se si non
meum ramen solbias sententiam se omnivim Da. Iorum, o omniam in Hs regionibus Episcoporum scri si Ceriὶ ad eonctis vitam se vis convenere
Di rapi, is dos sententia Dere, quam mobsiter signi eo Quare Orientales Episcopi
Athanasio communionem restitutam a Iu
lio & solis Episcopis Italis observarunt in synodica sua epistola, quam Concilij SM-lmam perrexis, sed o ad Italia quasdam ipsi. partis Dis pos ι qaos sedocens per epistram
fastusem, ab eisiam perfaciti in communionem es rere as. Ex eo autem quid Italiae Episco
porum conventqs ordinarius Romae habe
retur , prosectum est ut eis impensus Romanus Pontifex immineret, curamque suam ad illos frequentiorem extenderet , atque illo proinde nomine Synodus Sardicensis, relatione facta eorum omnium quae gesta erant Sardicae ad Iulium Pontificem, ab . eo petierit ut omnes Siciliae , Sardiniae, Zereliquae Italiae provincias scriptis suis ea tum rerum certiores redderet. Quod qui dem munus ad Metropolitanos in singulis provincias pertinebat , sed in duabus Italiae Diceresibus ad Romanum Episcopum jure Patriarchico. Ga ainem excessens prodentia, cur detrit inquit Concilium , dis nere dura at per ra. s su scripta . qai in sicitia, qtii in Sardinia, is ianalia sntfarres no Iri, qua acta δεηι qua
definita , cognoscant, sene ignoris es earum reuripior luteras communicatorias quos extra epis
coparam iusta sententia declarasit. Liberaus M vero in epistola ad Constantium Imperatorem , se literas Orientalium de causa Athais
nasi legisse Concilio, id est, Episcopis Ita
tus quidem Episcoporum Italiae habitos, sed literis Romani Ρontifieis non fuisse coactos, necesse est ut Gallae Placidiae Au gustae epistola, quam ad Theodosium I in
peratorem dedit, rem totam consciamus. Testatur religiosa mulier, se, cum ad altare ννinisti cMr B. Petri accessisset, cultum Apostolo ex. hibitura , a Leone Episcopo exoratam ut a Theodoso co ocandum Generale Concilium impetraret, quo vulneri mederetur,
quod fides ab Ephesino latrocinio erat pasia
gnitute caste, , inquit Galla Augusta. In hanc sententiam S 3 nodus Romae coacta circa annum CD Lxxxiv. scripsit ad Constantinopolitanos haec verba: ditis ira intra Italiam pro re recte sicin cussas . praecipuὸ ei, colliguasin Domini sacrariles, e saeta- do retinetur , in saccessis Masalam feris V sotica ex personis cunctorum rositis Balia δε- credo tam , juxta stitii ἀπὸm i Ecclesiarum
omniam competentem , evincta construat, Dicutit eu omniam. atque ideo addunt inferio
ri loco ejusdem epistolae t fleatisiimus Ur Felix , C at nostram, Papa, o Archiepisivas. Sane de Siciliae Episcopis , licet freto ab L οἱα D Eisi Italia secretis, testatur abunde Leo ter. v. t
105쪽
nos ex eorum h nodo quotannis Romam fraterno sociandos Concilio indissimulatiter occurrere debere. H me profectum ut in Srnodo Romana sub Symmacho, quam Rex Theodoricus ex omnibus Italiae provinciis coegerat, recte observatum fuerit hanc synodum ab ipso Papa conuocari de- huisse e cujus uoluntatem intercessisse scripto docuit Theodoricus. IV. Vnus tantum superest, quem eximere oportet lectoris animo, Icrupulus a tinde ortum habuerit hae e Synodus Roma na Italiae finibus circumscripta. Possem ve teri consuetudine me tueri , quae sane huic institutioni, ut de ceteris ecclesiasticae dis ciplinae articulis , incrementum dedit. Sed fortaste non inepte huius conventos origi nem inde repetere possumus, quod ad profligandam Pauli Samosateni haeres m ah Aureliano Imperatore constitutum fuit ut
Italiae Episcopi Romam de hac quaestione
tractaturi se conferrent. Etsi enim evocandorum Episcoporum jus Romanae sedi
Concedamus , nemo tamen insciabitur
quin coetus frequens Romae haberi vix posset sub paganorum Principum imperio, nisi eo genvi Cone iiij gratiam Imperatores sacerent. Quod cum ab Aureliano impe
tratum occasione unius causae fuisset, prae
judicio suo synodum ex Romana & Italica
permixtam constituit ante Nicaeni Con
cliij tempora. Cum enim Paulus Samosa- tenus Antiochiae Episcopus, duplici syno
do Antiochena damnatus, domo episcopali abscedere nollet, Aurelianus interpelia Iatus hac re domvis Eeti si istis arisaeritin Dibas Chrisiani Dialis , VHi, ἰώ: Rama Episcopi per tiraris tribuendam praescriberent, teste Eutibio. Sane ante hoc tempust quod incidit in annum Ccx CD. Ita es. liae Episcopi seorsm a Romanis convenim
uti c.-LA bant, ut factum est cum damnatus est No. vatianus anno CCL v. a synodis Romana
et & Asricana ι quamvis deinde ab
iis Relatio missa fuerit ad Cornelium Ro O manum Episcopum, qui hae de re suis lite ris monuit Fabium Antiochenum. Sane sextaret integra Cornelij epistola. eritis nobiliora fragmenta protulit Eusebius, fines utrique synodo Romanae &Italicae, quos
tune temporis obtinebant, s ne ullis amba gibus assignaremus. In extrema enim epistola sui testatur Eusebius 3 Episcopos, qui
Romam profecti. Novatiani dementiam condemnabant, & Ecclesias, quibus sin. guli praeerant, Cornelius recensebat. At tamen nemo est qui sibi persuadere non
possit Romanam synodum iis Episcopis constitisse qui non solum sub metropoli degebant, sed etiam ceteris quibusdam qui
per Campaniae oras, Brutios, & Apuliam erant constituti, Italicam veri ex iis conflatam Episcopis qui provincias Italiae
Transpadanas incolerent. Sane ad Italiacam synodum e pluribus provinciis conis venerant Episcopi , ut ipsa docet nominis significatio , quod uni Italiae provinciae
tribui non solet. Clim autem urbis ali cujus celebritas tot Episcopos variarum provinciarum in unam synodum Italicam coegerit, par est etiam credere Romanae
civitatis dignitatem . imo de ipsius pontificis , non acleo neglectam, quin h pluribus etiam Italiae provinciis 6 nodo Romanae frequentes adessent Episcopi. Et ut apertius promam quod sentio, plane mihi persuadeo ipsius Cornelii tempore, in eccle- fasticae disti plinae ordine, duas veluti Dic cesses apud Italiam constitutas suisse. e quibus Italica & Romana synodus constarentiquae liquidius patuerunt, cam Italia lege Constantini duobus Vicariis Praefecti prae torio est assignata, quorum alteri sedes esset Mediolani, alteri veri Romae.
nis. Restrictu a Metropolitas in Patri HM , Cana suisti nos alit ni is titinione. Antistiis Patriare is omniam Disoporam ara ratia eampetebati ut Anti is
III. Irim ias eo etebas Romana ia provincia Vrbieinia. AHistia regώla , qui pertinent ad syn dum , pertinent ad consecrationem , probarin ex N.υιι a Iustiniarii, emenuariam Gabita ν de
106쪽
VNe de jure ordinationum tra adeo competit, singulari quodam privile gio, ut cum ad honorem Primatus quo fruebatur Episeopus Constantinopolitanus, facta est auctoritatis illius Patriarchicae ac cesso ex Decreto Concili j Chalcedonens s saltem Metropolitanorum omnium , qui Episcoporum curam gerebat, adeo ut & in
eorum mores & ordinationum vitia in quireret. Ius tamen constituendorum Episcoporum suae provinciae non sibi arrogat, sed Alexandrinae sedi ex antiquis moribus; ea tamen lege , ut ordinandus Episcopus suffragio Cleri & populi electus, a Metropolitano primum si approbatus , deinde Alexandrini Episcopi decreto manus impraeerant viginti septem provinciis trium positionem suscipiat. Vnde patet summa Dioeceseon Thracicae, Asianae & Ponti- Episcopi Alexandrini auctoritas , ita tamen eae, ordinationes illi addictae fuerint, aut contra quam plerisque videatur . ut Ne
celebrandae ab ipso Patriarcha in urbe regia, aut ejus mandato in provinciis, ut docet canon xxv m. Concilij Chalcedo . nensis, & Magistratuum interlocutio, quae
extat inter Acta Concilij. Recisa est tune aliquo pacto plena illa , quae ad Patriaratropolitani dignitas non si omnino neglecta, cui sollicitudo totius provinciae immineat i adeo ut de synodum provinciae cogere possit, quemadmodum a Syneso factum saepissime; et si omnia majoris momenti ad Patriaretiam sint reserenda. Quae dixi, perchas spectat, Ordinandorum Episcoporum specta erunt e duobus S3nesis locis. Alter potestas, ut novae auctoritati fovendae D. est de palaebiscae in Pentapolitana provin ciles se praeberent provinciarum Metro- cia Episcopo i rau mobrem untim istam os politani. Alioqui certum est antiquis illis iam Patisistis Disos mereisiam , sὰ ne leti 7 'i' 'ει maiorum gentium patriarchis ordina sisimam, contra jura mero omnia . Pontum detiones omnium Episcoporum, non tantum senioribas aecepi. cam nequesis Alo Adria con- Metropolitarum, competivisse. Id aperte fluuias, neque a tribus sicas maxime oriunandi
docet innocentius primus, qui Alexandro Antim datam. Alter est He Olbiatis Episco- Antiocheno Episcopo, hac de re consul - po in Pentapoli, cuius electionem Synesius
34M.. itin- i, tus, ita rescripsit: Itaque arbitramar . furer suffragio suo probavit, sed decreto Theo rarissime , at Has Metropolitanos ovictoris se oν- phili Alexandrini eam eonfirmati necessedari sagalari. μ es ceteras non Mepermissa esse docet: Meo Psque istam se ramo reΛ-- s. ως ' ι,. .a conscienti seue tua sinas Episcopos procreari. In risi depe*νritim quid is misi erit. s litam ia 3- ο ι
eris oraniam oriunant ars tralia. Ficims aurem , si istimas, ad mamos impositionem tua graria flai s pervenire. ratiorum enim te maximis expectat cara, praeripae ratim desens m/r. 1i
adiciam. Non novum jus aliquod constituit Innocentius, etsi Metropolatanos Dic.
eess Antiochenae a quasi possessione ominationum episcopalium depellat i sed jusquaestum sedi Antiochenaea synodo Nicae
na , 3c temporis injuria quodammodo interversum restituir. Ρraefatur enim Inno
centius , Antiochenam Ecclesiam non se per aliquam provinciam, sed super Dicece sim suam Nieaeno Concilio constitutam. Vnde sibi argumentum parat ad ordinatio nes Episcoporum totius Dioecesis, An tioehenae sedi adiscendas. - . . I L Ouod attinet ad Alexandrinum E-
nes Episcopos AEgypti, ejus decreto ordi.
Sal tauri natos. Sed illustrior erit hujus rei probatio αρα- si testimonia Synesij expendantur. Penta.
politana regio Cyrenensium , urbi Ptole maidi suberat, ut totius provinciae metroia poli. Metropolitanam illam Ecesesam synesius obtinebat, ec jure suo provincialium episcopula coiregum o sociam sustierim. Unamo ac superas, saera Iaa scilicet manus. Hoc ano O iusis vas est. mihi mero precibas. III. Sane ex comparatione Alexandri. - & Antiochenae sedis cum Ecclesia Ro mana, i quae inita est , ut initio monui, in
iis quae ad jura Patriarchica pertinent)nulli dubium esse poterit quin Episcopo
rum ordinationes, non sollim in provincia Romana, quo. iure quam plures Metropolitani potiebantur sed etiam in vicinis quibusdam provinciis obtineret. De pro in Mu. vinciis Vrbicariis, id est, de provinciis illis decem quae Vicario urbis parebant, & er Campaniam , Brutios, Apuliam . Ca abriam , ad Siciliam usque protendebantur . non est aliquis dubitandi locus. Ut enim Dicecesis orientalis addiista fuit Antiocheno Episcopo a Nicaena synodo, unde jura ordinationum sequebantur, quemadmodum nos docuit Innocentius ι ita etiam Diceces s Vrbicaria saltem Vrbis Episcopo coneessa fuit a synodo Nicaena, unde etiam ordinationum iura per decem
illas provincias conmtuuntur. Hoe etiam alio argumento conscietur . quod nobilioribus ingeniis gratum futurum existimo.
Veteri, disciplinae hoc erat praecipuum
107쪽
caput, ut synodis se sisterent Episcopi apud
eum cujus arbitratu ordinati erant. Vnde prosectum est ut pretinere ad Fesus Coscitium , mel ad confecrationem , promiscue 5
passim dicantur Episcopi qui a Primatibus luis pendent. Hinc est quod Iustinianus
Discopos ordinandi ut apud sane mos ... Metropolitas cujusque promiscia res qai ab eis Itiat oraeasti Quam Constitutionem ita
p,- , T. ι Nω phorius in Nona canone interpretatur, ut
Metropolitanorum synodos apud Patriar-- 'chas, & Episcoporum apud MetropolitasMi. i.μ- cogendas esse dicat. Ex qua Photii explica-
- . . tione colligitur elegans restitutio In contex
tu Novellae Iustinianae, deleta particula μώ ut descripti sint Metropolitani his verbis t0 qui a Parriar is orta nati suhr, o habent jas
Blios ιν inandi. Alioqui si negationem retineas , nullus erit verborum illorum sensas. ii ''I' Non enim moror Balsamonis explicatios M. ia Tiuaui, nem, qui de Archiepiscopis & Metropolitanis, quibus nulli subsunt Episeopi Iusti niani Novellam interpretatur. Nondum enim invaluerat nupera illa & a posterioribus Principibus Graecorum excogitata Archiepiscoporum dignitas, qui a Metropolitarum synodo resecti, nullis Episcopis praeerant . qua de re alibi. Porro cum superius synodorum conventum tam Urbicariae Dioeceseos, quam Italicae, speciali jure ex antiqua consuetudine Romae saepe habitum demonstraverimus i quidliud inde consequi potest quam Episcopos earum provinciarum ab Episcopo Romano, aut ejus de Acreto. Ordinatos fuisse λ Haereo in Episeo pis Italicae Diceces eos, quibus manum im- .. , , postam in Mediolanensi provincia ab Am .i ... 's '' hroso doeent ejus epistolae & idem abcies. iii Aquileiensi usirpatum. Nec mirum, cum Italica illa synodus ad Romanam Aureliani Principis tempore accesserit, ut ante dice bamus , ideoque par erat ius integrum ser-
vari Metropolitis in suos iscopos. Sane de ipsis Metropolita natum ladium Episcopis in Itali ea Dioecesi, decreto Romam Pontificis ad manus impositionen uenisse ten-
istari posset e Pelagio de Gregorij Regesto
c. luod est, M. q. qui auctoritatem ordinandae Mediolanensse Podrada. i. & Aquileiensis Ecclesiae suae sedi ex antiqua consuetudine vindicant , quamvis non
me lateat quid possit in contrarium dici IV. De Urbicariae autem Dioeceseos
Episcopis. qui ab ipsa nascentis Ecclesae origine se Vrbis synodo silebant, dubitare non sinit Celestiuus pontifex , qui Apuliae
his, qui non Des, sed secuti militumerian --ηι ms posse tinferre, non stam mali desus Clericis , in Poram contemptam hoc faciunt, udicantes. sed ri nolis pessime , quos credunt hoc passe facere, sensienses. Itaque non solius Metropolitani Episcopi, sed omnium Episcoporum per ilias provincias constitutorum ordinationes sibi asserat. Metropolitani Episcopi mentionem feci a quia viris eruditis assentiri non possum, qui provincias istas Metropolitis destitutas sume putant icum vera ratio in contrariam seritentiam
impellere debeat. Etenim cuique provinciat suus praeesse debet Metropolitanus , ut decrevit Nicaena Srnodus , & Innocentius
atque Leo suis Decretis sanxerunt. Si er Munoma. c. s. go in provinciarum censum Campaniam , Leo in Decim. g.
Calabriam, Apuliam, Bruti os Siciliam, F' dc Sardiniam asciverimus,consecta erit probatio. Atqui Athanasus Campaniam Apru 'aliam, & Calabriam iis provinciis annume
rat quae eius communionem retinuerant.
De Apulia liquido innoceotius his vel bis
Innocentias A pero . Macedonia , ct Marrano Innoe. Io a
rra canones eccles iras decreraque mi oram
Uarpari a pia mis, s relationes diffis,m ssuetosiora sibi frui nuti M. Idem Episco a s nio pis per Bruti os literas suas dedit. Calabriae Siciliae, Sardiniae Metropolitanos videre est in Gregorii regestis . & provinciarum Greex. regem Campaniae, Calabriae, Brutiorum, &Si.
ciliae Episcopos in subseriptionibus epistolat synodi eae illius Concilij quod ab Atarhone habitum est Romae. Non me latet quin sol iei possit non Tuisse perpetuum ut singuηs provinciis civilibus , quae aliquando angustis illis limitibus finiebantur, sui prae essent Metropolitant i imo uere, in dicta Concilii Romani synodica epistola Pire
num & rusciam inter provincias Italiae deccribi. quarum tamen maxima portio in ordine cies, stico a Romana metropoli penaderet. Sed illud non impedit quin extra Romanam metropolim, cujus fines ex veteri Notitia ex Athanasio deseri mus, necessario assignandae sina alsae metropoles. Restant enim iii Italiae continenti quatuor provinciae, Campania scilicet quae a Comsulari, Samnium, quod praesta regebatur , Apulia . cum adjuncta Calabria, quae . Correctora suberat ; Brutia, cum Luca nia , quae alteri Correctori parebat. Ea Inia
sulis . Sicilia erat sub Consulari , Sardinia. dc Corsca. sub suis singulae Praesidibus. Quin Siemae administrationem ecclesiasti
108쪽
eam obtineret Metropolita Syracusarum, Calabriae . quamvis pertineat ad pro vin dubitare non sinit epistola Constantini Ina ciam Brutiae , non autem ad Calabriam peratoris ad Chrestum Syracusanum apud specialiter dictam. Duodecim autem epicto H, i. a. e. v. Eusebium, neque de Calamario Episcopo copatus huic metropoli adscripti in illa 'ς Sardiniae Metropolita Theodoretus. Ca- Diairpos , partim siti sunt in Brutia, ut
puam vero Campaniae metropolim flaisse Consentiae, Crotonat, Scyllacii, qui pro
Atiari. .. ,δ discretis verbis restatur A thanasius : quae ra- vinciae Brutiae accensentur in st nodica Con-
μι- tilia. . men minuta capite pristinam dignitatem cilii Romani sub Agathone, partim sticirca annum DCCCCL xx. recuperavit, sunt in Calabria ut Locrensis, Vibonensis, beneficio Ioannis Papae. Urbem autem Taurianus, & Tropeianus, qui inter Epi Rhegium, quae in Brutia sita est, metropo- scopos Calabriae describuntur in dicta epi leos dignitate ornatam fuisse discimus ex stola. In Calabria antiqua, & in Apulia, Notitia veteri Ecclesiae Constantinopolita. duae metropoles excitatae videntur a Grae naei quae inter metropoles avulsas a Ro cis post tempora Leonis Isauri, Hydrunt inamana Dioecesi, Syracusas recenset, atque scilicet, & Sanctae Severinae. Earum me Rhegium, ex Italiae provinciis. Non est ta minit Diatypo sis Leonis Philosophi, quae men dissimulandum, in eadem Diatypos nupero Graecorum invento nullum episco ' seu latereulo provinciarum , Metropolitana patum Hydruntinae subjicit; sanctae Seve Rhegii collocatum esse in ordine triges mo rinae vero Metropoli, quae Calabriae quo secundo Metropolitarum qui a sede Con que dicitur, quatuor episcopatus submittit, stantinopolitana pendent , inscriptumque quorum unus est Acherontinus in Apulia. Calabriae Metropolitam , cum tamen ut Ea tempestate ceteri episcopatus, ut Ba- dixi, Rhegii civitas sta si in provincia Bru- rensis, Brundusnus, ali ἱque in Apulia, di tiae. Vnde nolim aliquis colligat mendum stracti erant ab Imperio CP. per Ludovi irrepsisse in textum , sed innovationem fa cum II. Imperatorem, Lotharii filium sictam fuisse in provinciarum Italiae inferioris Notitia vetus provinciarum Italiae in manus appellatione & tributione. Perseverabat nostras incidi siet, certiorem antiquae dis. adhuc, Agathonis Papae temporibus, pro positionis ecclesiasticae descriptionem de vinciarum Calabriae & Brutiae antiqua di aissemus. Interim quod ad praesens institu , ..... stinctio. Etenim in subscriptionibus episto, tum attinet, certum est comparationem laesis odi eae Concilii Romani recensentur Alexandrini Episcopi cum Romano non
διώ--. Inter Episcopos provinciae Calahrrae , L - ruituram , et D pauciores Metropolitanos
crensis, Tarentinus, Thurinus, Taurianus, in Dioecesi Vrbicaria constitueremus, cum Tropeianus, Vibonensis, & Hydruntinus ea comparatio in eo praecipue versetur, in contextu Craeco melius qium in contex- qu Ad utrique Diceceses suas pleno jure ad tu Latino, ubi provinciae Brutiorum adstri. ministrarent.bitur. Inter Episcopos veth provinciae Bru- V. Ordinationes vero eo modo ab Epitiorum annumerantur Consentinus, Cri scopo Romano in iis provinciis celebratas, Ahao diis. tonens s , Scyllaciensis, & Tempsanus. Sed quem sequebatur Alexandrina Ecclesia,
quadraginta sex posthaec annis , pars illa necesse est i nempe ut electis Cleri &popu Italiae quae ab Imperatoribus Constanti li consensu Episcopis , Metropolitani pri
nopolitanis retenta est, Calabriae nomen mum accederet auctoritas, deinde ad ejus est indepta. Quod probatur mimie duobus Relationem Decretum apostolicae sedis. ω,. v. . testimoniis Hadriani, Bc Egi hardi. Hic interponeretur. Eo jure usos suisse Metro ς enim ait Carolum Magnum obtinuisse Bri politanos AEgyptiacae Dice ceseos docebatiuam taram , qua as Aa seu Praerariis , UDein Synesius. Et hunc morem servatum in Diae Calatriam inferiorem, in via Graecoram o Be. ces Illyriciana Oecidentalis Ecclesae doeet 'uelem oram confisas esse conmnia. Beneven - Leo pontifex in epistola ad Anastasium liai. 4ia .atum est urbs primaria Samnii, cujus Duca- Τhessalonicensem Episcopum, illius Dice tui portici quaedam Apuliae &Lucaniae foria cestos praefectum , cui vices suas Leo dele rase erat adjuncta. Cetersim Calabria o garat, ut sedis Thessalonicensis dignitas mine tunc Brutia, Lucania, Apulia, & G- apostolicae auctoritate augeretur: Deperso labria specialiter dicta . significabantur. Si arem consecrandi Episcopi, O de cieri ple huic locus apud Hadrianum I. qui ad fissique eonsensa , Metropolitanus Dis Fas ad Carolum scripsi, Adalgi sum Ducem ac- fraternitatem saam referar, quod e in prominis cessise ad Ni f., p.r.υνῶ s scilieet Graeci) cia lene placuit scire re facias, stoia nationem
Mnemorari. Hi ne factum ut in Diatypos μὰ rectis dis rionibas nihil mora Mi iussi Graeca , Rhegium dicatur metropolas curulis debebis auferre, ne gremias Domini L
109쪽
dest orea poliorem. Vnde colligitur eundem paratio , omni ex parte confirmatur. Ordinem observatum in Dioeces Vrbicaria, Haec distinctio , quae nondum, ut existi seu in decem pro vinetis suburbicariis. mo . observata fuit, Novatorum argutias V I. Quare, ut explicatio canonis sexti refellit , qui comparationem trium Patriar in pauca contrahatur, rectissime dc ex usu charum ea conditione institutam putant a recepto Rufinus componi inter se Alexan- Concilio Nicaeno, ut primas quidem par drinum de Romanum Episcopum in eo res Romanus obtineret , ceterum in sua scripsit, quod ille .Egyptiacae Dic ceseos Dioecesi quisque summo jure eum sua.ξω , habere . debeat , eodem jure quo synodo uteretur. Perspicere enim debue 2 - 2 m. Episcopus Romanus utebatur in Dioeces rant mores antiquos hoc canone firmari, Urbicaria , seu ut Rufinus elegantissime atque adeo totam , quantacunque erat, loquitur, an Messis saba ieritis, id est, Romani Ponti seis auctoritatem. Quare latis Ecclesiis quae decem prouinciis sub- prudenter Rufinus non in omnibus articu urbicariis continebantur. Earum enim pro a lis, sed in eo jure Patriarchieo quod obti-
vinciarum & synodus. 8c ordinatio, & pleis nebat in Dioeces Vrbicaria, Romanumna liberaque administratio ad Episcopum Pontificem cum Alexandrino Episcopo Romanum pertinebat , ut Episcopo Ale- conserri adnotavit. xandrino in AEgyptiaca Diceces , dc An- VII. Si quis autem jus praeeipuum Ro
tiocheno in Orientali. Sapienter autem mani Pontificis in ceteras oecidentis pro Rustinus comparationem his finibus coeria vincias curiosus expendat, summum qui
cuit, quia scilicet uberiori jure fruebatur dem illud esse reperiet , sed non ita expli
Romanu spontis quam ceteri Dice ceseon ea tum , ut synodos ordinationesque Epi sugularum Exarchi. Etenim de plures majo- scoporum s bi ascisceret, quemadmodum gresque Dioeceses tenebat, ut cum s3 nodo in suburbicariis provinciis. Arelatens loquar 8c principatum totius Ec- In majoribus tantum eausis, in legibus clesiae gerebati in quibus duobus capitibus, serendis, in Relatiqnibus discutiendis. ad duos illos Patriarchas cum Romano non conservandam unitatem Ecclesiae , aucto componi, Rufinus censuit , sed tantum ra- ritas illa Patriarchica versabatur. Hae ra tione habita Ecclesiarum suburbicariarum. tione Concilia Gallicanae, Asricanae, de sus est hae voce Russinus insuperhabito ceterarum Dice ceseon cum Romanis Condiscrimine quod inter salarbiorias Be Filia ciliis connectebantur: ita ut plena synodus carias regiones a viris eruditis est animad Occidentalium e Synodo Romana consta versum : qui suburbicarias dici eas quae non ret, conjunctis ceterarum Diceceseon sy- longe abellant ab urbe, adnotarunt i Urbita nodis 3 quae, si de causa communi agere camas vero, quae Vicario Vrbis parebant. tur, per Legatos decreta sua reserebant. Ceterum hanc κου tatis anxi h εc serupu- Haec est sententia ConciliJ illius Romanilose observavit ille Canonum Interpres quod sub Agathone habitum est adversus istici at, his
Dionyso antiquior, qui sexti ea noni, Ni . haeres in Monothelitarum , cujus epistola :z:T: μ'
λωγ-ῖ, . 1 vi caeni sententiam his verbis expressiti De 6nodica ad Constantinum Pogonatum etin iiij
' primata Ecessis Romanis, s Hiarum clitia. Imperatorem missa, Ec Actis sextae Synodi '. ...tum Eriis pis. Antiqui moris es at Episcopas inserta, testatur omnes illas synodos quae aias Roma haberi prisci sam , uis stiriacaria per occidentis de Septentrionis provinciastica es omnem promisciam se a sancimaeneta ad Oceanum usque porrectas ab Episco semet. His verbis, in quibus explicandis pis coguntur qui apud Longobardos, scrufrustra viri eruditi laborarunt, metropo vos, Francos , Gothos, atque Britannos
lim dc Dicecesim Romani Episcopi desgna degunt, ad synodum apostolicae sedis per
vit. Per loca suburbicaria, regiones illas tinere. Cum enim moram Legatorum ex quatuor intellexit quae ali ducit civitatibus cusaret, quos i synodo Romana Constan adiectis, integram metropolim Romanam tinus expectabat , Nameras multi ado no. e sexaginta novem episcopalibus consatam Mora , inquit, inque is Ouoi regiones ex constituunt, ut dixi superilis. Perprovinciam tenditur efas itineris longisquitas in multi autem more suo Direces m fgniticat, nemia temporis caruem protelaturi Sperasamas Hisdepe Vrbiealiam. Solet enim Interpres ille de ' Britannia Theodoram confamalam , coepi sein. mis- δ Massici; vocem , quae in Concilii Constania scopum nos m magna insati Miloni Arestritas: . v. vino politani canone M. dc in c. I x. 8cxvii. piscopam O Philosopham, cam Hiis Pilliri '2.2Σ.-s. Concilij Chalcedonetas extat, provinciae uiaque hactentis demorantur, eaeinde ad nostram
vim ν-iaoa. vocabulo explicare, ut vidimus in veteri hamilirarem contingere, isque δυομ έ0asNS. codice. Itaque ex sententia huius in a Concia, Discopos in δυο re insatias c- terpretis, nostra opinio, Rufinsque com- mus , H a generalitare uitas concio, servilis
110쪽
nos a suggesta feres, ne spars tantum quod
muloram nostroram esse ns ηιεν, se qai de Merarisse sature re non dessant,m gnosiant quid in causa a salicae dei peragatur. VIII. Inter ceteras autem Occidentis provincias , quae sedis apostolicae princi patum & jus illud Patriarchicum ad Eccle
sarum dictitarum rationes accommodarum
colebant , illustriorem semper locum obii nuerunt Ecclesae Gallicanar. Gallias enim recenset Innocentius , eum de Ecelesis a Romana sede institutis verba secit. Cui adstipulantur Episcopi Gallicani in epistola ad Leonem, ctim inde religionis sontem de originem manasse in Gallias profiten' tur. Idem ille Innocentius testatur etiam Galliarum Episcopos de majoribus causis ex veteri consuetudine ad Romanam Ecclesam retulisse. Imo vero & Legatos suos ad Concilium Romanum misisse, cum fi dei caussa ad verius haereticos esset statuen
da , docet Synodus Romana habita sub Damam apud Theodore tum i Et occi dentalium Synodus sub Agathone, cui tres Legati Galliarum interfuere. Quare , ut antea dicebam , apud Gallos Ecclesae Romanae reverentia eo semper nomine floruit quod esset communionis ecclesiasticae caput per universam Ecclesiam , & speciali quodam jure per omnes Occidentis provincias. Ea de caussa in synodo Galliarum ti Pippino & Carolomanno Ducibus coa cta anno DCCx2111. Galli professa sunt, ut testatur Bonifacius Moguntinus, Vni risum o βι ιyionem Romana Gessis ne renus mira vel e seriare ,sancta Petro se eis Mirario m/lti sitifici. Non desciverunt posteri a tam laudabili & necessario propos to , quin potius omnibus seculis Reges Christianissimi . ipsumque Ecclesiae Gallicanae eorpus, egregiis facinoribus scriptἱGque monuinentis testatum fecerunt nihil esse sibi antiquius quam ut antiquam consu tudinem a jure divino manantem , quae re verentiam apostolicae sedis ipsusque com munionem exigit , frequentissimis officiis
I3 . Romanum Episcopum esse irae paum . non sum. II. Q,idquιά sedes apo alica sancit . pro lega
COMMuNIONIs cum RO mana Ecclesia necessitate ad eam auctoritatem inspiciendam accedamus
qua per Gallias, ac per universas, potissi inlim Oeeidentis, ac etiam aliquando per Orientis provincias, non reluctantibus Episcopis, aut Imperatoribus , potita est. Hoc in tribus articulis praecipue versatur,
qui summae iurisdictioni competere silenti nempe in legibus serendis, in judiciis sine
provocatione reddendis, & in ea dignitate Principis, ut a nemineiudicetur. Primum illud condendarum legum privilegium in negotiis ecclusasticis , quod Romano Pontifici asserimus, ab adulatio ne profectum illi ex ithimabunt qui postre mi, Ecclesiae seculis potestatem illam ad se Pontifices revocasse putant, ut se Concibliorum auctoritati vel aequarent vel praeferrent , quique jus illud a Gregorio VII. Romanae sedi vindieatum sbi persuadent, in , M R in his verbis, quae in illius Dictatis habentur Macidisti stitius pra temporis necessIMe novas
leges condere. Alienum a veteris Ecclesiae dii et plina dicent ut canones Ecclesiis condantur ab uno tantum Episcopo, cum id Episcoporum coetui competat, ut e Basi- ., lio observavit Photius in Nomo cancne. -- Addent contendisse Iulium cum Orientalibus, Ecclesa: Vniversae regulas constitui non posse Romano Episcopo incon sulto. Vndoin crates & SoZomenus hau
serunt , Ecclesiae Romanae hoc esse privi- ΣΩΣlegium, ut sine illiu , sententi a canone, Ee M'. clesiis non praesistantur. Sed ex eo tantum confici, in consortium legum ferendarum