장음표시 사용
81쪽
PETRI DE MARCA' EPISTOLAE DUAE
Eminentismo ct Reverendit o Cardinati
Bitiis literis ad me datis benignam tuqin me benevolentiae propensionem expertus, qua ratione debitas tanto beneficio gratias rependere possim vix dispicio , eo maxime quod Eminentiae tuae studiunt per spatium longioris icmporis in Alficillimo negotio promerendi mei caussa conflictetur. A sede cim mentibus, an mihi conserenda sit epis copatus dignitas, Romae controvertitur, ex eo solum capite, quod liber a me editus De Concordia Sacerdos ν O mae' publica censura notatus sit. ac si jurisaietioni ecclesiasticae, esset iniquior, ac proinde alienum videatura dignitate sedis apostolicae eum pontificio muneri praescere qu. de auctoritate ccci fastica sit male meritus nis novis ossiciis
prioris eulpae veniam provocet. In eam sum Ieritiam conceptae erant Eminentiae tuae ii
terae mense Aprilis anni superioris ad Emi nentissimum Cardinalem Grimaldum Nun tium apostolicum scriptae: quibus tamen copia mini fiebat qua vellem ratione huic dissi cultati occurrerem. Arripui hanc occasionem testandi mei erga Eminentiam tuam otiis, Oi, sita di obsequii prolixiori opis Ola ad te scripta qua instituti mei in eo conscribendo libro rationes exposui, simulque docui praecipuas re
a. vi censura sto. gulas, numero quatuordecim, quas ad tuen- via. αι -- --Eeelesae Gallicanae Libertates Pragma
tici in soro usurpare solent, a me sedulo proscriptas stasse, ut sedi apostolicae contum liosas.& eontrarias definitiones novis de al. lustribus argumentis propugnatas, ita ut grati anim potius quam commotioris fgnifica tione excipiendus mihi viderer. Praeterea vero disertis verbis quaecunq. de coni versis illis canonicis scripseram fiammo sedis apo
stolicae judicio commisi, ex selenni formula, qua sola etiam haereseos labes libris publicatis inspersa dilui solet. Placuit Eminentiae tua devoti Ecelesiae filij prosessio. Attamen
ne qua mihi suspieio superesset sine causae cognitione librum damnatum fuisse. Notas ab eruditissimo viro in eum librum accuratὰ scriptas ad me transmissti , quibus tria vel quatuor capita indicabantur, in quibus dignitati sedis apostolicae videbar injuriosus , ii
cet, quemadmodum vir eruditus praefabatur, tantum esset operis artificium,ut quam vis noceret, vix patere posset qua ex parte. Respondi Notis illis copiose, de ostendi me Res ΔΛ
tantum abfuisse a sede apostolica manys c lenta, ut etiam in capitibus adnotatis eius ' ψdignitatem maximopere foverim. Non duabitabam quin petitionis meae tandem ratio aliqua haberetur, eum successit Eminentiae tua mandatum, quo Blondelli ante omnia resutandi onus mihi injectum est. Non de precatus sum laborem di quin potius illum ultro amplexus sum, & futuri operis veluti pignus quoddam recens a me editam De Pri maiilus disertationem tibi tradendam cura
82쪽
v; . id unum enixe petens , ne per unum de
alterum annum confutando Blondello insu mendum , negotium meum distraheretur. Benigne postillationem meam excepit Emi nentia tua, & literis Februario mense ad mei datis studiosam mei operam pollicita esLHas secutiae sunt literae ad me quoque dataei v. Idus Martias, quibus, ex consito graviorum virorum,ad priorem culpam diluendam damnor , duplici modo demonstrato, quo hinc ossicio satisfacere possim. primum sic adsignant, ut scripto sententiani theam in quaestionibus juris a me consulto praetermis sis exponam , O ratι- a1minque esse ostendams haec sunt epistolae verna petita ex epistola Q. - λ μ 3;. Felicis , asi de cassis Dei o Ecclesie agitur. ς 2' - ii Principes istiniarem Sarariarius Christi deum subdere , non praeferre , Ecelesia formams i, non huic humanitas sequenda Iura prae gere, neque ejus sanctionibam veste dominari, cat Demisi is ipsos piis devotionia cesta μέ Itere.
Alrerum benemerendi argumentum in re
fellendo Blonde to constituunt, ita tamen visisti In adoptimi Ponrisitas uti m promerendis , saliquo inchoati operiss cimine paginas
editas quis uuas Iransmiserim, uitis appareat primi istius operis Bastarinationes Mn tam
α/o commissas fissse arbitrio , quam importuno' Hiena amsitionis imperio e νυ s. Primum satisfaciendi modum penitus amplector, exa- sata hae de re epistola, quam ad te scribo, petito ejus dandae colore ex adminis iratio Catalo iae mihi nuper a Rege Christian-mo collata. Quare cum bona fide exsolvam quod a me nunc exigitur, nihil cauta super esse videt cur uelut ex compacto votorum meorum compos fieri quantocyus non pos. sim . praecipue s graves illi & eruditi viri pu . blicatam a me Vigilij epistolam una cum mea Dissertatione contemplentur , quae labantem in Academia Parinensi pontificiam auctoritatem erga Concilia generalia sulcatavit, inspiciantque postremam is me editam De primari , Dissertationem , ubi novis gumentis ex mera antiquitate petitis eadem sedis apostolicae auctoritas illustratur. Qui duo Tractatus eum in lucerti prodierint ponsatam Censuram , satis benignam praebent
Eminentiae tuae causam ad partes meas tuo
praesidio fovendas absiue ulla distataris ecia clesiasticiet laesione , adlecta praesertim nova de iure Principum in rebus ecclesiasticis Dis
sertatione, quae epistola altera continetur,
ruam huic adjungo. Alterum scribendi mo um ius sum immodestias, planε mihi re pudiandum duco. Dura enim , alienaque ab ingenuo viro, ac proinde impossibilis eondi tio mihi imponitur , scilicet ut Blondelli consutationi proludens apert E profitear,vel
saltem suspieioso dicendi tenere sgnificem,
mihi vim illaram, ut veritati sucum facerem. Atqui servitute absum tantopere,ut eo ipsa libro novi patriarchatus instituendi spem omnem ademerim , de quo rumor erat principes viros serio cositasse nostramque ad hibitam operam ut ejus dignitatis novet fumdamenta iacerentur. Mitto qubda maiestate Regis Christianissimi ad ordinandam pro vinciam Cataloniae misso neque otium suppetit, neque libri sunt ad manum, quibus instructum esse oportet eum qui de Blondeblo refellendo vel tantillum cogitet. Quare ab Eminentia tua summopere effagito ut quantocyus meae petitionis rationem haberi Curet ; ne tantis dilationibus pudor meus oneretur, quae graviores esse solent ipsa re pulsa , quae uno sestem ictu hominem con licit, Eminentiae tua Addictissimus fle devotissimus M, RcA Episcopus Conse
R ELY i , s t M E PAT AR, Dubitassem prosectis supplicibus hisce li
teris apostolicam purpuram adorare , nisi mecum reputassem ideo dignitatem Sanctitatis vestrς ad fastigium orbis evectam, ut conspicua omnibus esset ejus singularis cle mentia , quae universes ad sui aditum huma
nissime invitat. Accedo itaque Christi famu lus ad patrem, ovis ad pastorena, Ec quod praesens ipse ossicii genus explere cuperem. Beatitudinis vestret pedibus advolutus hae
charta devotionis meae interprete , quam demisse fieri potest exolvo. Non solum in peelesae universalis apice constitutum , ut custodem & rectorem unitatis veneror , sed praeterea eximias animi dotes, partam per indefesos ad Ecclesae incrementum suscepiatos labores illus rem famam splendorem iaque nominis in Innocentio X. unus inter ceteros laudum eius praecones ianctissime Glo. Imh verὁ illud quoque sncere pros-teor , me nescio quibus pietatis illecebris advenerationem In noeentsi nominis benigna prepensone trahi. Α primo eius nominis1ummo pontifice praecipuo tum disciplinae
83쪽
Fe vi capι ra,cognitioni int-e admotus, ii munem vicem uariis obis vationibus eis ad magistra explicationem actitatis re pendere curavi. Idus autem , quemadmo
Um . ac humani regendaeque Reipublicae callentissimorum.Pontificum laboribus. & assiduis pio fidei de Asciplinae custodia curis, AEuantum debeat orbis Christianus A ab illisaedita Decretati Amulium monumenta testantur. Qu omnia, ut me illorum obse vantiae jampridem addixerunt, ita in uno Innocentio X. deces rum suorum. hujus romanis Pontiscum, virtutes, quas m unum velliti corpus a vicem compactas stim Complectivir, continuatis reverentiae mea
stutas deinceps venerari pergam. Quod ut felicius exequi p ergam, in partem solscitu dinis adscisci, Ee epistopatui Consoranensi
ad quem regia nominatione des aius sum, a Sanctitate vestra admoveri omnibus votis expero. Non opes, quae mihi abutidhex pa- . ulmonis In suppetunt, nec decus, quod
'at serunt tempora , ς toga mihi potius est quam futura si ex infula, nec desidiam , aqua semper aversus fui, sed opus ex Aposto Ii monito flagrantissmh desidero, sperans fore ut hoc meumstudium in Eecleta amplificationem cedere possit. Editus ex man dato regio. a me tunc GAae Pslatsetiti
Praesde Dassertationum De Concordia Sace
is j o Impe*Τomus erimus, ac si miniti ec clesiasticae libertati laveret , primm aera
meam hucusq- retarda it. Fateor eo D 1i hro Principis partes pro muneris mei ratione
forici . Prae Emque potius implevisse quam Episcopum. Enimvero illud asserere fas esh, eo in opere me , ME nondum S eerdotem ς hamen pro sacerdotali gessisse
ut loquar cum Sidonio , di regulas quamplurimas , quae in Galliarum tribunalibus in leni tedi aposscilicae eontim eliosas , eon tratus definitionibus profligasse. Sed nullas mihi ex eo gratias haberi velim. qu admo dum ncc ex iis quae pictunque ineum vita periculis in tuendis exemplo majorum meo rum , Romanae Ecclesiis adversus haereticos privilegiis. A ibi, Sanctitatis Mestrae benig nitare, illis fortasse pietatis erga Feelesiam meae testimorim provocata ornandi mei consilium expecto. Ea ne libri publieati invia diae desideras moti obesiet , lihello altero
Barcinone edito , quem huic chartae a tin xi . hallucinationes meas deprecatus sum ;opus censurae Beatitudinas vestiae subnus, quam prona mente amplexurum voveo, Massertorem vindieemque libertatis eieci sticae suturum. quod mecum quatuor Ar cluepiscopii & octo Galliarum celebratissimi nominis, Episcopi Sanctitati vestrae sponadent. Qisre supplex iterum Beatitudinem vestram unish rogo, utramitem meam a s pulsae injuria , α quae generoci animis aereia Dior esse sistet, dilationum contumelia in dicet ad Epi oporum cathedram e sub sellus magistramum deuotissimum sui orato rem traducat qui Ec.in m)stica nominum recitatione . tanti beneficis memor , & in Tomorum ui publicandi supersunt editia ne non ingratum ageti Deus incolumem serivet Beatitudinem vestram, cuius pedes h
M iit:. . l. Constranensis nominatus
84쪽
SACERDOTII ET IMPERIIS E UDE LIBERTATIBUS
ne extadit, era Bulgariea miseras avulsa M. VI. Ignarius. pulsa photio . Hsis , v. H. I R O D IIT nuper e tenebris inauspica driani II. Iuliariam iaciuitata sit in .sa S tus labellus . quo famam sibi compara nodo. Hiarianas minas excommianirationis inieman re scelestissimh conatur insanus seriptor , id
85쪽
praecipue curans, ut Regni Gallici dignita emet. Titulus ille Libertatum Ecclest Gai
te vernis atrocibus violata, hanc etiam ne- licanae Pontificis Apocris artum omni, fandi schismatis labem inurat Eeclesae Gal- etiam tuta timentem commovit, suspican licanae, tanquam in eo si ut propediem tem scilicet aliqua nova dogmata in de erumpente dissidio, novus Patriarcha, ve- trimentum apostolicae sedis his libris proalut caput insititium jam lacero corpori & cudi. Auxit metum importunE aliqui bii, detruncato imponatur. Hujus facinoris ea locis ingesta Tomo primo aliquot impia lumniam vir clarissimus, & nominis aeque rum sententiarum mentio , nempe, Nihilae eruditionis celebritate conspicuus, Isaa- juris in Gustisanas Ecclesias Romana P isti sex a. iii His te cius Habertus, elegantissima & fortissima primis seculis competimus. Cloivei rempori
lotui, otioe . . oratione dispulit. Emmvero quia perfidus suae Regemsummum in serras ct primam a Chri-
ille artifex imaginarii sthismatis, interce so Caput Ecclesia Gastisanae fui e , nsn autem
tera deploratae causae argumenta , male Papam. Non licere Papae extra distesm suam conceptam opinionem veluti tibicine quo- excommunieationes ferre. Ac eius generis alia.dam fulcire videtur editione duorum vo. Eximia illa quς in Gallia semper uiguit ad luminum quae sub Libertatum Ecelesae Summum Pontificem colendum propeti. Gallicanς titulo prostant , eoque nomine so , & impensa Eminentissimi Cardinali, in invidiam omnes Regni ordines trahere Ducis Richelij cura ad retinendam Regni nititur, ac s eo proposito publicatum esset & Ecclesiae racem , sanehioris Consistorqillud opus , ut sacrosanctς sedis aposto. Decretum statim provocavit, quo Libro liccae auctoritas veluti ludibrio quodam tra rum istorum commercio est interdictum. duceretur, Episcoporum iura profligarenta Quod non ita interpretari oportet, ac stur &his artibus omnium animi ad media Lisertates Ecclesς Gallicanae Regis De latum dissidium provocarentur , necesse es h creto profligatae essent. Tot enim illi tants ut in isto etiam eapite calumnia illa studio que lasores, quos ad socios juvandos, ad se proteratur , quo & calumniatoris supi- fines Regni tuendos proserend6sque Rex nitas in affingendo crimine pateat & Lia Christianissimus impendit, id suspicari ne-hertas Ecclesiae Gallicanae asseratur, quae minem patiuntur, ut pro desertore eorum
veluti per ins dias hoe dicendi genere con- jurium habeatur, quae ab invictissimis Re tra fas omne impudentissime petitur. Cum gibus Clodoveo & Carolo Magno & a autem sacra quoque Imperi) Gallici jura sanctissimo & immortalis memoriae Rege&fori quotidianam trituram haec quaestio Ludovico IX. sub Libertatis Ecclesae Gai complectatur , in eam sagaci cura incum- licanae nomine, Coronae Regiae asserta sunt. hendum est , & deinde sollicite perspicien Eo consilio tantum interdi Aio decreta est, dum an volumina illa debitam sedi apo- ut omnibus constaret iustis Nuntii petitio stolicae pietatem laedant , an vero operis il- nibus locum eme , & alienas a Gallorum lius a viro pacis & tranquillitatis publicae sententia & moribus opiniones apud nos studiosissimo composti suggillatio, Impo non foveri. Husdem Eminentissimi Cardi storis illius Pseudo Galli audaciae iit adscri- nalis opera cogitur Episcoporum, qui erant
benda. Tantum onus scut ultro suscipere in comitatu, coetus satis frequens: qui pro- temerarium foret. ita impolitum detrecta fanas vocum novitates exosi , diris totum re religiosum, ei potissim sim, cujus omnis opus extemplo devoverunt; non scrupulo in obsequio virtus sta est , maxime vero sa inquisitione solertiam , sed celeritate stu
clam ea sit Eeele set Gallicanae caussa, quς dium sium probare satagentes. Quod ta- nullis adiumentis egeat, & rationibus pro- men per temporis angulitas non licebat,bὰ subductis, paria semper cum aequitate in gravissimos aliquot Theologos discutien faciat. Fiducia igitur iuris atque imperio di operis laborem refuderunt: qui manda fretus, provinciam mihi demandatam sus tapotestate, & quasi vicaria, distringen cipio , sperans neque me apud aequos ho- darum impiarum sententiarum , & publinosque gratiam desderaturum , neque ce , si quae inter legendum inciderent, pro
causae tenuitatem ingeni j mei obsuturam. scribendarum munere desungerentur. Ex II. poterat sane hoe argumento hario ordine rei gestae satis se prodit impactae Ius noster supersedere, nisi eum animi aegra Iumnia, ita ut legis Remmiae reum poenet impotentia in calumnias praecipitem daret. subducere nullo rhetorum colore fas sit. Nullum namque ab horum voluminum Scilicet ex eorum voluminum editione editione diserimen in Ecclesam derivari schisma timendum erat, quorum corpus poterat , cum & auctoritate publica desti auctoritate publica proscriptum est, eo Q
tuerentur & Nuntii Pontificii querelis hac tum praetextu , ut dixi, qu4d cruda quae de re apud Regem delatis optime cautum dam & minus decocta verba quibusdam
86쪽
seriptoribus abhinc quinquaginta annis ut secessionem suam neeessariam omnibus exeiderant , eum labentibus patriae rebus, comprobarent. Rem certam narrabo, etsi 8c regno in partes scisso. Principis caput co- fortasse non omnibus obviam qui mediae lore pietatis quaesto petebatur. aetatis scriptores terunt. Leo Isaurus per III. Sed nolo in ea haerere responsione, omnes Imperii Constantinopolitani pro quae argumenti imbecillitatem prodit, Ac vincias usum Imaginum in templis Edicto mentem aversam impostoris. Majus aliquid abrogavit, de confringi jussi. Gregorius imoliendum est. Docendum nempe, editioia II. & III. coactis Romae Conciliis tantum 'in' ne illorum voluminum, quibus Labertates nefas damnarunt, dc contumaces anathe Ecclesae Gallicanae continentur, schisma tibus viam praecludi, non recludi. Absit auiatem ut sacri Concilii Decretum imminuere velim, aut Episcoporum sententiam infrin gere , qui jussis suffragiis pietatem adversus profanas aliquot voces ulti sunt. Hoc unum cuntaxat a sero , eum qui religioso dc since ro animo expendendarum Ecclesiae Galli canae Libertatum partes in se recipit, rectam inire viam quam persequi oporteat ad avertendam Ecelesiae dc Regni dissenso rem . Atque adeo si intra hosce fines coer
ceri possit editio syntagmatis illius politici,
contilium editoris ita interpretari par erit, ut procuratum ab eo fuisse dicamus duarum potestatum consortium, potius quam ea jum dissidium ab homine privato tentatum.
Quotidie in iis negotiis versamur quae in confiniri jurisdictionis ecclesastieae de regiae posta sunt. Nihil frequentius apud summa Curiarum tribunalia quae vice sacra judi cant , iis litibus quae fori praescriptionibus
continentur. Itaque non malo merentur de re publica qui lacrorum finium regundo rum arcanam disciplinam in lucem emit tunt; ut neminem lateat quae ratio iis te
nenda st quibus propositum est offenso
nes ob contusos jurisdictionum fines ni eruntaque accensas praecavere. Non aliunde enim' uberior contentionum seges de proventus, in societatem humani generis redundare so
. leti quae in apertum aliquando bellum apud' Reges erumpunt dc schismatteam diuisio rem velut aliquod bellum sacrum in quo de finibus disceptabatur olimὶ in Ecclesam
I V. Lugendum illud schisma, de omni bus seculis deplorandum, quod florentissimas orientis Ecclesias Capite suo avulsi,
non in aliam eausam conjiciendum est, quam in contentionem quae ob Dioeceses malo more usurpatas exarsit. Non enim in
eam haeresim, quae de Processsione Saneti Spiritus dimicantes Ecelesas postea colli. sit, referenda est hujus dissidii causa. sed in eam, de qua dixi, Diocceseon usurpatio nem; unde nata est Graeculis occasio de summis Christianae religionis capitibus rc certis quibusdam Disciplinae articulis, litis
movendae adversus Romanam Ecclesiam, male defixerunt. Hinc qui Ravennae de in ceteris Italia provinciis excubabat exercitus, conjunctis populorum studiis in rebel lionem adeo praefracte erupit. ut de novo Imperatore constituendo cogitaret , nisi Gregorius Ρontifex summa auctor rare in tereessisset, in eo sistendum ratus, ut coma munione Ecclesiae . non Imperii dignitate Leoni esset interdictum. Quoniam tamen a Pontifice non sane nominatim, sed per con sequentiam quandam, abstentus erat Ec clesiae communione, atque inde rebellionis occaso erat profecta, dolorem suum ita ut tus est, ut supra patrimoniorum de lati sun diorum capionem quae in Sicilia de Cala bria sita erant, earum omnium provincia rum quae a Sicilia usque ad Thraciam per Illyricum, Epirum, Achaiam dc Macedoniam porrigebantur, administrationem ab Ecclesia Romana avelleret, dc Constanti no politanae tribueret. v. Post quinquaginta exinde annos c- ea sone septimae Synodi Nicanae eaptata, quo Legatos suos misit Hadrianus I. ut Ecelesae laboranti in Oriente Ecob Imagines confractas discissae opitularetur, restitutionem Dioeceseos abscissae tanto justitis petivit, quod Ecclesia Romana per summum scelus hanc vim passa erat ab ea haeres quae tum in Synodo proscribebatur. Sed nihil promovit Legatorum conatus, ut hac de re graviter apud Carolum Magnum Franco- :rum Regem consueritur Hadrianus; adeo gut animo fixum s Di esse pro steatur Graecos illos tot monitionibus rebelles. de alienae ;Dice cestos perua respertinacissimos, nisi ;quantocyus eam Ecclesiae Romanae resti tuant, inter haereticos censere. D/ Diaeis, inquit ille S. nosrae Romanae Eretis tum Ara ochivisis rum qaam Episcoporum, seu de Patri. cmoniis , iuram increpotes commonemus , at si naueris eas m non a Romana Eutis rem- is ruere. hereticam eum pro h usimodi erroris seri . severantia esse derernemus. primo sortasse 'omnium in mentem venit Hadriano, ut μquae a Canonibus excommunicatione tan ι'
tum plectitur alienorum Bonorum injusta 'detentio, in haereseos censum veniret, ob destinatum he defixum in errore illo propositum. Otiae anathematis comminatio esse
87쪽
ctum tandem sortita est, postquam Romanorum patientiam morosae Constantinopolitanorum ludificationes exhauserunt. Etenim cum a Nicolao I. Michael Imperator Legatos impetrasset, in eum finem, ut una cum Synodo in Oriente cogenda, Ignatii Patriarchae exauctorationem , & adulte rium Photh, id est, Constantinopolitanae sedis incubationem, consensu suo firmarenti Na iuvi π I ricolaus non insuperhabuit sedis suae jura , uin potius provinciarum Ill*rici, Nace Oniae, Thessaliae, Achaia, Epiri, & Siciliae petitionem renovavit. Verum nulla tam honestae expostulationis habita ratione, a Bulgaria squae erat Ilirrici non contem nenda portio, & recens ad fidem converso Rege Micha die ad Romanae Ecclesae dis positionem accesserat ver vim a Constanatinopolitanis fuit deturbatus. a, ii .. . ' VI. Successit liuic iniuriae Ignatii vitium,l e Et Romanae sedis beneficio & aucto ritate in octava S 3 nodo, detruso Photio, Ecclesiam sitam receperit , tamen a Legatis Hadriani I s. rogatus ut vicem Ecclesae Romanae rependeret restituta Bulgaria, s ceteras enim provincias Pagani Be Sarraceni nusere lacerabant ) adeo se alienum praestitit, ut subornatis Vicariis trium se dium Patriarchalium Alexandriae, Antio chiae, &Hierosolymorum, eam Dioecesim sibi ab iis addici curauerit , reclamantibus licet Romanae sedis Legatis, qui de hac re secum agi non posse, utpote mandato de stitutis, contendebant , & per summam in juriam antiquissima Ecclesiae Romanae jura recentem possessionem convelli. Qui mo ' tus an arni si ierat Hadriano II. ipse ostendit epistola ad Baslium Macedonem Impera torem , qua Ignatio abstentionem mina tur, a Bulgaria discesserit. Ignath obi- -tus Orientis uatum immutavit. Photius' A anathemate toties ictus & ab octava Syn do totius orbis suffragijs discinctus Con stantinopolitanam sedem per gratiam prin-eipis repetit, accedente Sacerdotum con sensu. Interpellatur Ioannes VIII. ut De creto suo omnium votis pro pace illius Ee clesiae susstagetur. Annuit ille, non rescis
hi in se a sis quidem tot judiciis a Nicolao de ab
fili Octava synodo adversu 1 Photium res ditis, sed earum damnationum indulgentia conis cesa, ea tamen lege, ut Bulgariam Eccle-Is i. sia Romana reciperet , alioqui Photium
/.. a excommunicati Dis poena constringeret.
Photius conditionem adjectam adeo non, I implevit, ut in ea Synodo quae ad ejus resti.
tio hinii, tutionem sanciendam coacta est Constanti
no poli , considentibus apostolicae sedis 4 M Legatis, Bulgaricae Dioeceseos quaestio, quas de finibus Imperii ageretur, ad imperatorem si remissa , de insuper sancitus non , ne abstenti a Photio in communio. nem susciperentur Romano Pontifice. Baslius Imperator Graeca fraude Ioanni os
sublinire se posse putavit, de suo officio defungi , si literis suis testaretur per se liberum
esse Pontifici ut Bulgariam retineret. In terim tamen nec revocati sunt Episcopi quos sedes Constantinopolitana ijs provinciis praefecerat , & summissis est Michael .
Rex Bulgarorum, qui eorum ministerio Ec- Mikhir. clesias suas procurandas Ioanni contesta- V . . i' retur ι adeo ut de voti reatum. 8e schisma tis crimen , Michaeli pontifex exprobran dum duxerit. Itaque &. Bulgaricae Dicecestos restitutio denegata, de suae communionis impertiendae abstentis a Photio arbitrium praecisum, adeo Ioannem commovit, ut Photium anathemate feriret , quem in sirtam
admodum docet Formosi Pontificis epistola ad St1lianum. Ex eo tempore interrupta sunt communionis consortia , de Leo Im- , HU- , vi
perator , Baslij filius, velut opimis qui I hus iam spoliis de Ecclesia Romana relatis, 2 enti.
Notitiam cpiscopatuum qui ordinationi Constantinopolitanae Ecclesiae subjacent iis provinciis auxit quae, ut ipse loquitur, a Romanis D inces a Ua Iani.
hoe eapite adnotatum est schisma Orient lium fluYille ex controversa quae lium Summos ponistisees & Orientalem geelesam exarsi ob Dioeces malo more usurpatas, de Episcopo Romano per vim ablatas. Istam quidein criminationem sortiter repulit illustristinui Archiepiseopus, adeo ut ope nostra nequaquam indigeat, satisque si monuisse lectorem ut adeat Responsionem eius ad Notas i lolstenis, quae edita est iniet Priamomena. Quid si vir prisci moris
minantissimus, majorum nostr tum qui regnante S. I udovico vixerunt exemplum secutus. OHas illiussehisnati, imputasset avaritia superbiaeque Romanorum 3 Tune videlicet data suisset bella occasio invehendi in hominem. AEvo namque sincti Ludovicinaneorum Regis, Capitula provinciarum Remensis, Senonensis,& Rothoniagentis scriptis adclementem iv. Suminum Pontificem grauissimis litetis anno Mec xxvii. adversus exactiones Curiae Romanae, non dubitaverunt palam objicere. tanquam rem certam& mctis notam . hine ortum elle schisma Ecclesiae . Orientalis 1 ceteram qΛοὰ propter huismodi exa- - - - M- Menes , inquiruit, Ο/ientalis Ecclesiis ab obediantia Romana Eceres a recuser . paret eunctis. Eandem inter alias causam attulere Fratres Ρraedicatotes. dum anno M cc m. adverstis Graecorum errores scrib rent Extabat eorum liber manuscriptus in bibliotheca Bavarica . Diade editum est Ingolst ij a Petro ste-vartio in Tomo singulati anno Moexvi. & hinc tram
88쪽
statua in tomum qiurtum Bibliothecae patrum. Dudorum servitutem demitti, excanduit,
Luia i su i pons eis is 'sis sis vino ieci am natus est Hadrianus ; sed crudum υulnus, naisim Constantineto im ehri a d feriba, , nisi quod Fridericus toto corpore exceperat, octoginta Iura isuri a Clera o urbis pqvilo . praeter tam levi remedio obduci non potuit. quinalia dona ct man evia , eisdem impanderenιαν , non amo cum Hadrianus Imperii hostes in Italia
Patriarcha Constantinopolitm ad ripam Cresto -Πd um θccessorem propagata, schisma rium IX. & cardinales, quae exstant apud Ma te corpus Ecclesiis laceravit. aeum parisium. Claudam vero hane ob iψationem IX. Quid loquar de sun esta illa disseti meam illustri loco Gulielmi Durandi Episcopi Mimia sone quae Fridericum II. 3c Gregorium 'tensis, cujus haee sunt verba ex libro secundo δemo- IX. inter se eoilist 3 Calamitatem illam ae do generalis Concilii celebrandi cap. vii. Pravor cepto serendam docet fides annalium, vio- Fcide o Clericorum & Ecclesia di. Didoni s. H. Vnri 1 -- - . st quisu aris,sa rum immunitati: quam Honorius III. chmpeiam. Nam scat Salomon ait Pras Mibrim e communicatione vindicasset, inde lu- xxx. I qui multam emungit, sanaiseris .li i. ctuosissimi belli Ec se hismatis sub Gregorioa . Denique. Si r habe ν exemplam vi Eeelsa IX. licet aliis coloribus quaestis, occaso
a tu dae,sur recessisse. iura Imperii Romani chira asserere tentaret VII. Eadem straves Occidentem ali- adversus loannem XXII. horrida belli tem quando foedavit, di sudio inter Ecclesiam pestate & misero schismate Italiam &Ger & Imperium e variis de juri liistione con- maniam concussit. tentionibus orto, quod Gregorium VII. X. Quod ad Gallos attinet , ita se o hi, N: Henricum IV. inter se commisit; nec discriminibus semper gesserunt, ut constan- potuit incendium , quo Europa flagrabar, tia prudentiaque sua de jura sua retinuerint extingui, donec pax Ecclesar reddata fuis- dc pietatem erga Romanam Ecclesiam non set, iis conditionibus quibus depacti sunt laeserint: quae etiam omne studium suum in Callistus secundus de Henricus V. Conten- id contulit, ut de Franeorum Regibus optitio illa, qua corpus Ecclesar in duas veluti me mereretur. Sane tacendum non est factiones diuisit, de verum schisma confla- Gallos quandoque ita comparatos, ut sivit, non aliunde sumpst originem, quam praefracie cum illis actum fuisset in dissi ex episcopatuum Investituris, quae per an . dium abiissent potius qu1ni Ecclesiam Gai nutum & virgam concedebantur , quas qui- licanam veluti capite minui sustinui sient, uedem Gregorius & eum secuti Pontifices s dum faciunt litterat ab Ivone Episcopo
Vrbanus II. & Pasehalis II. libertati eccle- Carnotens ad Paschalem II. datae , quibussiasticae adversas asserebant: e contra Hen- Pontificem serio monet, ne Nova ensis rici ambo, pater, & slius, cas in eorum Ecclesiae divisone tentata, Tornaci Epissi jurium censum reserebant quae a Carolo copum instituat, contra veterem consuetu
Magno quaesta Imperio , per longissimi dinem. Novis, inquit ille, parerem, me a
temporis usum vim constituti habere profi- quia Regnum Francoram prae rateria regnas seditebantur , a quibus excidere illis fas non es- apostoli e semper fuit ι Miam e is iacirco lim in set, quandiu Imperium retinerent. atque ram ad ipsas regias ρ sonus persi is, nast
qua excommunicatione necterentur, eam ergo factenus cum pace o Milytare Ecclesia ol nullius momenti suturam. servatam s. humiliser perimm at de cerero .LVIII. Dissensionem vero illam quae fervetvir , o Regni Francoram pax es sitim inter Frideri cum primum &. Hadrianum Saci xviij nusta fabreptisκὰ diu uia an diood IV. Alexandiumque III. exarsi quaeque idcirra pretibamus. quia Λυδιιmus clerico tot luctuos; cladibus celebratur apud auia Tomiscens ad apostolytum sedem moisse. Ehores. sola hine Imperij afferendi , hinc μtituros ut apostolica praecepit e punium pos Ecclesiae in libertatem vindicandae cupido sat hab re isivam, es Nomiomensis Ecclesie excitavit. Hadrianus ab hominij sacramen- senstrare primilegium. Φod ne flat, μοι μνto liberos Episcopos contendebat . & Im- o fideles ruamus o constitimus: at Dram Eria perium Romanum suo beneficio Friderico clesiarum , qui Padringentas ferme annis dura
collatum. Fridericus vero hoc telo peti di- vir, inunctimam manere concessitas ι ne Me oe-gnitatem suam ratus, & Imperii Jura ad casioneschisma, Podes in Germanico regno ad-
89쪽
tersus sedem apostolicam , in Gastiarum regno
fusiletis. Tunc scilicet in Germania vigebat schisma illud quod Investiturarum prohibitio excitarat. de quo superius locuti su
XI. Piget referre famosam illam Boni facii VIII. & Philippi IV. Francorum Regis concertationem: quae adeo exarsit, ut
Pontifici, Regisque dissidio, etsi nullo cum sede apostolica facto divortio , si dehonestata. Sed si quis penitius mali causas introspicera velit, inde labem illam prosectam sentiet. quod Summus Pontifex majesta tem Regis & Regni imminuere vellet, &ecclesiasticae jurisdictionis ultra quam pares et pomoeria proserre. Cessatum est ab , Ny hae divisione, cura & studio Summorum Pontificum , qui constitutionibus illis, quae juribus regni vim quandam inserebant, ita
derogarunt, ut restitutione utrinquefacta, res eo loco postae essent, quo erant ante
Bonifac si praejudieatam sententiam. X l I. Itaque non abs te mihi praefatus esse videor, iis hominibus cumulatissimas laudes deberi a probis cordalsique viris, &pacis ecclesiasticae amantibus , qui in id unum omnem laborem suum S: diligentiam impendunt, ut fines utriusqueiurisdictionis eccles asticae de regiae ex mutua utriusque possessione constituant. Enimuero quia uno ictu& latus petitur Libertatum Gallicana. rum , &conssilium ejus qui duo illa volumi na , quae Libertates illas complectuntur, summo studio & in deses. labore collegit, necesse est ut in rem ipsam descendamus, &fundamenta quibus moles Libertatis Ec Hesae Galli ea nat innititur, diligentissime perscrutemur , sim atque in illud inquira mus .in iis Libertatibus apostolicae sedis reverentia labefactetur, an potius fovea tur. Quo peracto, tum demum aliquot ea. pita expendemus, quorum usus est in foro quotidianus , & testimoniis a Collectore nostro assertus. Vnde planum unicuique set, an consito promouendi schismatis, an vero avertendi iussi dii, tot sudores huic col lectioni ab auctore suo impensi fuerint.
ε sque eommunia. III. N/ra ista, communionis brevitem atringitur,aci re est naum impostoris ealiamniam. I V. origo remm is ιι vinitatis is Eretissa Romara, ex C priana . cr optara . quoram genuinua sensiti expenditar. V. suos se si Hieroumus o Geusin. VI. Hane communionem ut necessiariam Galli re risuerunt . ex Irenaeo, ct is sito.
I. R i A sunt potissimum quae in isti, Dissertationibus demonstranda mi hi proposui. primum est, Ecclesiae Gai
lieanae Libertatem eo praecipvh fundamento niti, ut supremam apostolicae sedis au ctoritatem & profiteatur & Omnibus ossiciis colat. Alterum, auctoritatis illius usum a Ponti fieibus apud nos ita semper temperatum si isse, ut & de summa Pontificis aucto ritate nihil decesserit, di jura Regni Ecese s aeque Gallicanae vim suam obtinuerint, in id semper adnitentibus Regibus, ut in disciplina ecclesastica & sacris Corona: Regiae juribus conservandis paria facerent. Postea vero, quae adhuc generalius paulo& fuerint asserta, adeo vera esse docebimus, ut Ecelesae Gallicanae deinceps suggillandae nullus omnino relinquatur
II. Hostes Ecclesiae. & Gallici Imperii
aemuli, atque etiam quamplurimi homines minime mali, sed in usu rerum parum versati, & antiquitatis ecclesiasticae imperiti, nomen ipsum Libertatum Ecclesin Gallicanae detestantur , quas apertam ab Ee clesia Romana defectionem , blasphemi proximam , inducat. Hi ex squo & Roma nae Ecclesiae injurios sunt, ac si Liberta tem omnem aversata, despotica quadam vel potius tyrannica potestate iura omnia infringereti & Ecclesiae Gallicanae pudorem cincrant , quasi Libertatis cujusdam retinens esse non possit, & simul pietate de bita matrem suam prosequi. Iraque ut omnibus fiat satis, liquido dc secundum senatentiam meam omniumque Gallorum as
sero , praecipuum primumque libertatis ecclesiasti ex fundamentum apud nos hoc esse, ut principatus apostolicet sedis suum locum semper obtineat. Etenim cum Ecclesa Gallicana inter prxeipua Ec illustriora Ecclesiet Universalis membra censeatur, totius vero corporis Caput in Ecclesia Romana sit constitutum , fieri non potest ut ver Ecclesae Libertatibus fruatur , nisi Capitis huius communioni inserta sit. Retineri autem communio illa non potest, nis ossietis illis Caput excolatur quae principatui apostolicae sedis nemo sanus unquam negaverit. Docendum itaque est, Gallos ab ips, Ecclesi primordiis usque
ad nostram aetatem dc communionis ec-
90쪽
elesasticae originem in Cathedra Petri con- star corporis, nexu quodam mystico, Christituisse & supremam Ecclesic auctorita- sto ut Capiti cohaeret nihil aliud sit quam tem hule sedi collatam semper coluisse, jux- plebs as Oisiva colucra, unum tantum episcia varios illos gradus quibus eam pro bo- copatum unamque Cathedram in illo eoruno publice disciplinς , temporis ratione ha- pore constitui oportere. Cujus Cathedraehita , Pontifices Romani explicare con- dignitas sum ala Christi liberalitate Ecelesiae sueverunt. collata est iis verbis quibus petro admini III. Prima illa hujus capitis pars, quς strandarum clavium ti pascendi gregis cu- communionis cum Romana Ecclesia ne- ram demandavit. Porro Petrum suum dcessitatem attingit, posset a me hoc loco pr termitti, nisi famosus ille Libellus, qui huic scriptioni ansam prςbet, hoc nomine Galliae Magistratus in crinsen adduceret, uasi de hac intervertenda vel conservan a communione parum solliciti essent. inamvis itaque articulus iste tam copiosa lucubratione a viro clarissimo si explicatus ut mea opera non indigeat, ne tamen aliqua suspicio supersi posse aliquem
e Magistratuum numero ad communionem
illam dissolvendam, ut minus sibi perspectam, praemiis invitari, quod tentatum suisse, per summam impudentiam, & ea- lumniam . impostor suadere nititur J pauca verba hae de re faciam , eoque libentius, quod inde gradus struitur ad explicandam asserendamque Eeelesiae Romanae per Gallias auctoritatem.
IV. Sane communi omnium Eccles rum consensu fuisse receptum ut ad Ca thedram Petri, tanquam in descriptione cireulari lineae ad centrum , respicerent, non solum nos docuit Leo primus,sed etiam omnes Africani Patres: quorum testimo
nio hac quidem in causa satius est uti quam ceterorum , quippe qui nullius grettiet aut adulationis apud ipsos haereticos hac in re suspecti snt, cum Libertatis Ecclesae A.
fricanae semper aterrimos vindices se prae- emi st si stite itit. Cyprianus itaque docet, Eccle' fiam Romanam esse perri Caudinum. o Eeel fiam priscipalim . unde Unitas Sacerdotatis erinis em Optatus vero Mileuitanus Epi
seopus sacrilegi schismatis 1 Donatistis in Africa conflati scelestam divisonem inde
damnare & evertere conatur, quod ab Ec
clesia Romana discessissent , ubi est origo
op mxx com &radix Vnitatis. Igitur negare non pates scire te, in Urbe Roma peres primo episcopalem curseisum esse castulam , in qua sederis omnia Apoststi m eapus Petrus , ande se Cephas a
pecratis esset Pi cinna singularem cathedram,
Horum cotticaret. Hunc autem verborum
Cypriani Ac Optati germanum sensum esse existimo licet aliorsum plerisque torqueantur , Nempe, cum Ecclesiai quae in ehristo interpellatum, ut Unitas Ecclesae
demonstraretur, & Petro dignitas illa tribueretur qua uritis Ecessa repraesenturu rura generalitate personam, ut cum Augustino loquar, atque hoc pacto & hac ve borum formula de industria ad eum finem a Christo concepta unus episcopatus instrue retur, cuius quidem pars a sngulis Episto pis insolidum possideretur , ita tamen ut ejus fons & origo ab uno inciperet, Prin cipe videlicet Apostolorum Petro, atque adeo nulli liceret, neque ipsis etiam Apostolis, episcopatum tenere alienum a comam unione & consortio unitatis, quae viget in Cathedra Petri. V. Quapropter eleganter veritatis ille assertor Hieron mus ita efformatum fuisse ιι corpus Ecelesae docuit, ut Capite constituto schismatis tolleretur occasio, ejusque Capitis rationem in Cathedra Petri eo IIo catam , ex quo proinde sequatur, eum qui alienus se ab Ecclesiae Romanae communione , a compage totius corporis avulsum, in peregrinitatem quandam redigi . Quam sententiam exemplo suo testatus est , climper varias factiones Oriente discerpto, An tiochena Ecclesa trium Patriarcharum
xii. profanus est. Si Dis Maria me non faent, peribis regnanti diluvio. Iuxta C 3priani, optati, & Hieronrmi sensum, Gelasius Ec clesae Romanae principatum arcessit ab Vnitate Ecclesiae, quam Christus sermone ad Petrum directo instituit. Etenim in Traiactatu adversus Graecos ait invicto patrum
Nic nn Synodi judicio vetustissimu Roma nae sedi, honore fuisse judicatu . Ut pote qui
Domini recordabantur sententia, Tu es Petrus, Oc. & rursus, Ecce ego redivi e dc illud, Pasce oves meas. Iaare igitur od Petram tum