장음표시 사용
111쪽
vide A. s. e. r. primum illi suffragium delatum quod praerogativam suffragii dixere veteres, cum de principibus Romanis loquerentur) non autem factum ut selus sibi jora illa vindicet. Potiorem eum fuisse, non solum. II. Tamen discedere non possum ab eo privilegio quod tributum fuisse Romanae sedi veteres imperatores agnoscunt ue praecipue cum antiquae regulae Basilij dc Iulii non adversetur. Hilarius Episcopus Arelatensis metropolitana dignitate cognitione Leonis I. summi Ponti scis in Con cilio Romano habita dejectus est anno C C C c x L v. -m sententiam Valentiriani Imperativi scripto muniri , ut illius executio nulla cavillatione impedire tur, Leo facile impetravit. Sed illius Constitutionis expendenda sunt verba, quae Novatoribus hujus seculi sanguinem suffundere possunt, Cam Visur inquit, siduvssoticae primatum A. Petri merisam, qui es princeps sacerdos lis cor is, O Romisnis dignitas e Gratis , se is etiam Baiab marit --Πoritas. Ex eo scilicet primatu compararargumentum, quo fulciantur ea quae deinceps statuit de jure serendarum legunt, his
verbis: Vertim ne letis sulum inrogalesiasta a nascutarimel in Liquo mistii religioni iusciplina etide μν, sae perenni sane ione decer nimus ne quid tam Discopis Gallicanis quam aliarum promisciartim contra consertiaenem mererim Iiceus / misi tenerabiIbs Papis insis
sius aut oritus. Haec novella Valentiniani
juniis est i cujus Codicis usus apud Gallos,
Romanae Legis nomine, in resus ecclesiaca, . i. M 3υ. sticis invaluit. Id docent & canon primus Concilii Aurelianensis congregati anno DX1. & canon xx. & xxi. Synodi Tu
rus Reinensis Archiepiscopus. Imo etiam ex Clotarsi Restis edicto , Romanis legibus Codice naeodo sano comprehensis.
es Romanorum , id est , Gallorum , qui a
. ' ζά, s. Francis non trahebant originem, conten
tiones dirimebantur. Vnde illustrari debetenti insignis Agathiae locus , qui ait Francos politia Romana ut plurimum uti, de Legius - ποῦ. ii dem. Itaque profiteri possumus Valentiniani Constitutionein per Gallias vim legis i. i. etiam post deletum Imperium Romanum, , consensu & edicto Regum olum uisse. III. Nolim tamen quod e Valentiniano
I rotuli, eo sensu accipi, ac s tum primum egis ferendar auehoritas sedi apostolicae a
Principe collata esset. eum tantum eo res
cripto sola sit & confirmata. Etenim ante hujus Constitutionis promulgationem . de creta quaedam generalia st Romanis Ponti scibus edebantur , quae massa per provincias , disciplinae ecclesiasticae ordinem ubique sancirent. Quae a Liberio pro secta sunt, eius sunt generis, ut dignitate primum locum sibi facile vindicent. Tre centis e toto occidente, per literas Constant ij Principis, evocatis Ariminum Italiae urbem Episecipis & dolo aut minis eo ada chis ut Consos niladis vocem E formula fidei Nicaeae edita delerent, Liberius, qui Concilio Ariminens non interfuerat, Conia et iij istius profanam sententiam, utpote fidei 5: N leaenae formulae adversam, decretis suis infregit , hoc insuper addito , in quo a plurimis peccabatur ne hapti Eati ab Arrianis ad denuo suscipiendum baptisna re digerentur , decretaque sua hac de re edita
per provincias emisit, ut testatur SIricius .......
Pontifex his verbis: syuod Λ here, fides , Baptismum ab Arrianis collatum iterari leam Me fleri O A sessis metet, O Cisones contradicam. Ops ea rium Ariminos C
citium . missa ad preminciis a meare da memoriae praedecessore meo Liberio generatia decreti
proh seant. Damnatio a Liberio de synodi Romanae sententia in Concilium Ariminense prolata, Omnes Occidentis Episcol os, qui se Arrianos esse mirabantur, uroquar cum Hieronymo , eo adegit, ut per provincias frequentibus s)nodis habitis quam in Generali Concilio perfidiam amplexi erant, saniori mente damnarent. 8c Liberii communioni, a qua exciderant, hoc pacto restituerentur. Hoc testatur Orientalibus Episcopis ipse Liberius, Omnes istifera E sui , qui Arimini conveneram, P que mel fasturibas insati is ece is , mel micampus, a se iam quidem desciverint, nancramen is sanum morem remis, dei fumisia ab se se,pis Arimini ran Muris eaera unarse ma denuntiaraxi , O Mei catholicae O vosto Iicis Nicia confirmara sessur si ruri se vilis
cum Iam tina commanicum. Quod autem sin
cera fides 8e Canonum disciplina his de . cretis confirmatur, eorum qui em justitiam commendat, nihil autem de auehoritate Pontifidis detrahit: quae in eo viget, quod Decreta illa generalia snt, A per provincias mittantur, ad exemplum edictorum &principalium constitutiomam, nec circum seripta sint finibus Romanae Diocceseos ut ceterorum patriarcharum Decreta, quae suis ei usque Dioecesibus continentur.
ces, Cons si tutis generalibus. s dei & disci
plinae caverunt, ante Valentiniani Imperium. siricius s cujus tempus conscrtur
112쪽
in annum cccxx c. . statim ab obitu Da- nis post Siticii constitutum veniam legis mas) conlaltationi Himeraj Tarraconenia secit iis quibus nondum fuerat n ta . Si ad iis,-.LDss Episcopi ea rescripsit quae tb omnibus ahquos , inquit forma istis ecclesiastra Vr custodiri jubet. Sane totius epistolae con- pariter O Hsciptina, quae ab Episcopo Sisicio adtextus id unum spirat, ut non solum Epi. provincias commeavit, non probriar pervenisse. scopi quinque provinciarum Hispaniae suis his ignorationis venia remisserar, ita ut de cer Decretis pareant, sed omnes in universum rapenitus inei uri as inere. Subdit vero Sacerdotes Ec Clerici. Enimuero quibun si Pi latem si e smum viiijMi missam adam in locis vis illa praecipiendi sese prodit , Stricio de eguntur, neque sarim capidirutis Γ- ut capite viii. quo cavetur ne inexplo- sidinis abjecisse, isti fans modis omnib- ὰhi ratae vitae homines, quibus etiam fuerint ciencii , qai post admonitionem cognitum, ρν numerota conjugia , ad Cleri dignitates ponendam arbitraii sent voluptusem. Haec ju promoveantur. Hanc definitionem verbis ris ignorantia locum habet ratione pinna: . . . , . istis claudite I 'aidas aniversis post haec Eccle- novo quodam jure , quod nondum satissio sequendam Iis, quid mirandum , generali cognitum est , decretaei non vero si qua pranantiatione decernimus. Qibin & decreta legibus antiquis poena indicta esset, a qui sua canonibus exaequat, his verbis: I9uan- bus se tueri ignorantia juris nemo potest, quam flusura sius aposolicae , mel Canonti, ut docent Iurisconsulti. menerasilia d Italia, nasii i morare si tiberam. Porro isthaec Siricii constitutio non In nullo autem capite illustrius emicat evita lis Vrbicariae Dice ceseos vel etiam Italiaemia illa sedis apostolicae auctoritas quam snibus conclusa est, sed etiam ad Africa- in ea Constitutione Stricii quae Sacerdotibus . presbyteris. Ministris fibulam im posuit, & usu conjugum , quas duxerant ante ordinationem , severe interdixit. Seio equidem tres illos gradus Universalis Ec clesae consuetudine t cujus testes sunt locu νώω, π,. i. Desis. pletissimi Eusebius, Hieronymus, Ambro sus & Epiphanius) ad eam temperantiam Ainhios. de Osse. astrictos fuisse. Sed multum interest inter Consuetudinem & Legem. Consuetudo' violata, pudore contempto plectit; Lex vero contumaces gradibus sitis mulctat. Ρa phnucius, cum de ac lege in Nicaeno Con cilio sancienda ageretur, scilicet ut superioris gradus Clerici ab uxoribus suis absti nerent, ab ea promulganda Patres avertit . relinquendosque consilio suo Clericos hae in parte Qasit , eum satis caelibatui prospe-
co e. Nin is . ctum videretur canone Neocaesariens , quo
cautum est ne presbyter uxorem ducar, alioqui gradu suo pellatur , ut docent So - n.έrν '' crates, Sozomeniis,& Gelasius Cretieenus;
.usius Q. ... quorum narratio apud me nulla suspicione
laborat, licet viris celeberrimis aliud videatur. Sed quod in Concilio Nicaeno tenta tum fuerat, ratione temporum suadente Siricius in necessitatem vertit 8c consuetudini vites legis addidit, poenis in contem i. o - ptores inflictis , sedis suae auctoritate. ut i vero, inquit. Di isticiti privileην excusii ne nitu rar, O i assertim mereri hoc lege concessam , noeterinis as omni ecclesis io honore, o indigne usi sunt apsorica leris auerori laudebatis. His verbis planum facit poenam illam e veteri consuetudine non esse pro
sectam, sed nunc primum se ex privilegio sedis suae sancitam. Quod etiaA eleganter
colligitur cx Innocentio, qui ala quot annas provincias commeavit. Africani nulla certa lege scripta ad continentiam illam Clericorum obstringebantur ante Concilium quod Sγnodum Carthaginensem sub
Genetlio habiram antecessir. Etenim se- Core, Canti. I.
cundo canone hujus synodi s quae eoacta μ' est anno C C C x C. ) refertur , in C citio
praeterito, cum de continentiae & castitatis moderatione tractaretur, tres gradus Episcoporum , Presbyterorum , & Diacona rum, conscriptione quadam, castrati per consecrationes annexos faus. Vnde constat tunc
primum, in Concilio praeterito , id est , ad
luminum anno CCCL xxxvii I. ea de re
seriptam fuisse legem apud Africanos. Atqui Stricii epistola ad eosdem decreta sue
rat in s)nodo Romana anno CCCLXX XVI. ut necesse sit, post tempora siriciant con stituti, ante annum C C C x C. de hac continentia tractasse Concilium Africanum. Cuius definitio , ob quorundam refragationes , renovanda fuit canone secundo dictae synodi Carthaginensis habitae sub Genetlio. Porro ut proniores redderentur
Clerici ad ejus continenti et Observationem, Patres , exemplo stricij. eam ab Aposto lis & ab ipso antiquitatis usu arcessimi Continentiam enim & pudicitiam , quam Episcopis praescribit Apostolus, ad nanc speciem, interpretatione sua ex usu petita, non ineleganter trahunt i etsi prima hujus disciplinae necessitas a Sirich constitutione & a priore Concilio Africano initium
sumpserit. Quare non absque ratione in Coti ei lio Carthaginensi V. habito anno eoa . min. .. CCCx Curat . cum de incontinentia Cle ricorum reserretur , placuit Patrihus Ε-
piscopos , Premyteros , Diaconos ab
113쪽
uxoribus abstinere, secundum triora saetasa, id est juxta duorum Conciliorum ante.
c HE r. i. cedentium des nitionem. Tandem in Tellensi Concilio dubitantibus Episcopis ατ--- quid. nis Sitieii epistolis ad Africanos
ν i, ut Oisc constitutum suisset relectat illae anno
h. o. Pνυυnm. CD X viai. cc juxta earum praescriptum
decreta sunt iterum aliquot disciplinae ca pita 3 quorum summam retulit Fertandus
evie Zaitirice. Diaconus in Breviatione Canonum. Inter
cetera vero capita non omissu in est illud quod Clericorum continentiam sancir.
Macedonia quoque, Thessalia de Graeeia , quae inter Occidentis Ecclesias recensebantur, hujus constitutionis observati ne a s nitimis Orientis Ecclesiis dissidebant.
sociale .l pati, Etenim Socrates dum varias provinciarum, .nt... consuetudines in jejuniis & aliis disciplinae lata capitibus enumerat , hanc in Thessalia, TDessalonica , Nacedonia, & Graecia in cia invaluisse observat ut Clem dejiciatur
qui non abstinuerat ab uxore, etiam Iegi . intrat ., ... tim E ante ordinationem ducta: quamvis,
Via Uri,M. . ut scribit idem auctor . in Oriente hoe quidem ab Episcopis Ec illustrioribus Cle λαών. ricis custodiretur , sed nulla legis necessi tale adistractis. Non meminit quidem Socrates constitutionis a Siricio editae, qua Macedonicae Dii Dceseos F piscopi teneren tur. Sed qui dejectiois poenam in Macedo nia , Thessalia, & Graecia inflictam consi. derahit, non eam aliunde repetere poterit quam a prima illius origine , id est, a Siricii auctoritate, qui socratis historiam quinquaginta annis antecessi.
Imisi a. is a V. Innocentius ipse Decretis suis occi
:-eia C cidentis Ecclesas ornavit , imo Ec ipsamavit. R P. Antiochenam Ecclesiam , quae caput est Orientalis Diceces eos, constitutis suis dic posuit. Etenim clim de jure ordinationum suborta esset apud Episcopos illarum par. tium contentio, hinc ex usu quodam pro-
am e is meret, vinciarum sitarum ordinationes Metropo
e....ti litanis sibi vindicantibus, inde Alexandro Episcopo Antiocheno, Episcoporum non solum provinciae suae .sed etiam totius Dice-ceseos Orientalis ordinandorum jus sibi edi. u. .. praescripto Concilii Nicaeni asserente. In nocentius consultus rescripsit quae illi qui ora videbantur, quaeque vim suam per Orientem obtinuerunt , ita ut Antiocneianus Episcopus plenam ordinationum au
ctoritatem receperit. Hinc est ut mihi quidem videtur 4 quod triginta exinde annis elapsue, Iuvenalis Episcopus Hieroso l, morum in Concilio Ephesno dixit, mo rem invaluisse , ut sedes Antiochena ex apostolica quadam consuetudine a Romano Episcopo disponere ture de judicium ac ciperet. Qui locus satis obscurus erit, nisi hinc lucem aecipiat. Certum quidem est Pauli Samosateni Antiochiae Episcopi cauclam ultimo judicio in Concilio Romano decisam . quod referri potest ad ri δεκάβ Qvi. Sed nihil est quod respondeat me dis,.-eem , praeter Decreta Innocentii. ZOrimus monachorum s Doram, inquit
ille, stitudo omni sequentia mavor eraι ὶ Zelaicorum ambitum , qui ad episcopatum contendebant. literis ad Gallias, Hispaniasque, imo & in ipsam Africam transmis. sis, repressit , decretiimque suum poena san
is stolica sedis auctiri rure neglexerit, a nobisae ima, Undi undam; us loci sat minime da
us prasisitiones impane posse rotari. Conta
sies userpatur. Sane verita fuerat a Paulo, & τι-ωh. a. E--
a Concilio Nicaeno, festinata Neophyto N-- 'rum ordinatio , sed de Neophrtis loquebantur qui recens essent stat inserti. lnde 'tractum exemplum , ut Neoph ti dicer Noaia ad turno viiij Clerici, de nuper e monachorum ι .et. .
vel lateorum numero in Clerum adscripti, quos ad summum sacerdotium statim non admitti debere Concilii Sardinensis canonex ira. decretum fuerat , sed nullo metu poenae coercebantur. Hanc auctoritate sua Zorimus addidit contra novitios istos Cle
ricos , quos' se post Concilium Sardicense Neophytos appellat , de ad Presbyterii de
Diaconatus gradum prohibitionem extendit, ut docet ipse in epistola ad patroclum Arelatensem i Si enim Apostsias Neops amsacerdotio non narim camatiri justi, O Meidem Canonum suscita sanxeraris hoc addimvis ηοsera sentealia, ut qassiquis de cetero veIs-ma sacerdotio via pressines grada via dia. conatas creaederis camaiandam, siat os xxvidas sei salire jamram, nee in istum visti aratis qua con liti arsutiem ab ordinarisne prae cipiti metas se summomeri quos exa nata
aes, si/ ciere ri delatust. Quid commemorem Celestinum a qui literis ad Episcopos Viennensis & Narbo ianens s provinciae datis, se in speculis a Deo constitutum ossicii sui instin Au provocatidicit ut ab illicitis revocet & vigilantiae
suae diligentiam comprobando , quae coercenda sunt resecet, & qua ob manda sem λι ι statimque regulas quamplurimas decernit de iis quae ad Clericorum quemdam amictum superstitiosum vitandum, qui in Ecclesiis Gallicanis inoleverat, & quae ad
Ordinationes. pertinent. Ex quibus omnibus vel morosissimo cuique liquido constare poterit , apostolicam sedem , ante va-
114쪽
Ientiniani rescriptum, decretorum suorum & ex ordine Liberius Constantio Iinpera- per provincias mittendorum tenuisse. Quod tori, qui cjus intuendis Concilij Romania Leone , Hilaro, Gelasio, & ceteris Pon- Decretis pervicacia laedebatur, rescripsietificibus tanto robustitiis ultirpatum fuit, in haec verba: Nanquam mea Paraita , sed quod eximinarent ea conisin nonp e quae ct vox olica ut essent semper mala ct cuct sita facetaotati ecclesiastica praeceptione falciremur perfeci, secutus ordinem morem'e mavorem, i ct regia; ut Hilarus Papa loquitur in episto- nihil addi epscopatus Vrbis Roma, nihiI -- la sua ad Galliarum Episcopos. nui passussam. Maximus ille Pontifex Leo, qui Ualentiniani rescriptum impetravit, '. -- quis sivi animi motus esset , qu naque ratio-C A P v Τ IX. nem in condendis Decretis sequeretur, satis explicavit, cum omnia Decretulia Consilia Synopss. tuta tu- beata recordationis I- χνου , quam omnium decessoram suorum , quae de ecclesias LI. His de is siues ct disciplina era 'tum. σ cis ordinitas ct de Canonam promulgatae sint ..mtas exclusa. Forma Roman E i disii iris, custodiri mandar.
II. Lex Valentimani riseria is istis, a, I L Quare frustra sunt hu)us seculi No me a a Leges condendas a Romana p.mipe. ρω. V tores, cum Odro in Romanam sedem pedi alona distaplina sui istia disrari L.. ct Hiia . citi, & Leonem ambitionis reum faciunt, Papis. & remissioris animi namiaeque facilitatis Va. III. D erata AseMO A Conritia Romana, a lentinianum damnant, quod perenni Edicto υ-ὸ Sed sies Ponti is nomine edebamur. apostolicae sedis auctoritatem tam effuso
na praedae cuidam exposita esse videatur, V. uviique pontifices decreta Gnrire possum, ut unius hominis arbitrio, qui studio rei au.
gendae, aut privatis odiis, abripi se in trans VI sis,d admisiam a posteris in Gallia, ri ην Versi ' tia tui: Etenim Leo Pontifex an-
VII. Decretales evita de Uinra C Misa --. apostola cae talis non aliis in . Earum auctoritas, a Damiana . Re Mo, Othisis. etendam putat , quam ut disciplina: de fidei siuens, Ostians7, ct Tarrieran ua. peream prospiciatur i Non nova initi aenus, VIII. Boiue eoram assensias non rans M .e- sed metera renomanum; ar in Harus conse dine, scirim. Pue a mibis parallus nolis in traditi, perdaremus , inquit ille in epistola ad Episcopos I. π, Eexpeth quidem ista generalia provinciae Viennensis. Imo vero nec ipsed non de nullius momenti rebus ede. Valentinianus aliud cogitavit peremptoriis hanturi sed ad constituendam canonum illis verbis, quibus jussit ut pro lege sit om Nicaenorum executionem, ad veteris disti nibus Episcopis quidquid sanxit vel sanxe
plinae mores novis poenis sanciendos & ut rit apostolicae sedis auctoritas. Etenim quo via praecluderetur novitati, quae fidei since- illa tendere debeant satis explicuit superio ritatem aut disciplinoetenorem corrumpere Tibus verbis : Ne timis salsem Inseν Ecessas M. Ati vittitilia posset , in id praecipue incumbendo , ut Ec- turba nascatur, uri in ali as minat retigionis clesae Romanae norma velut ab optimo in- d ei Aa miri tum Quid dicam amplius stitutionum capite per omnes provanetas Nempe Hilarum Papam in eam omnino diffunderetur. Variis in locis Innocentius sententiam disertissimis verbis Edictum V hane sententiam testatur, sed maximE in lentiniani interpretatum fuisse in epistola epistola ad Victricium Rotomagensem his ad Galliarum Episcopos uia , inquit, verbis i Propter eos igituν qui viri ignorantia Chrissianorum quoque Principam lege decreram iri h sidia non Daret ecclesis eum discipli eri se qHMaid Ecclesiis earamqu/ rectoris snu , O matia non praesumenda praesumans, re pro Piete omnium Domini Sacerdotum, atquecte postatim ui in illis partibus , i usmodi ipsi as ob moria aesta Ais, in is errassis conia tiam tenet Ecclesia Romana , forma servetur, fusionisas , aponia a sessis anti es sis Fon quo nova praeceptu latiqaa imperemur, sed AEanti ines examine, veneranser aeripi tenaci erio Pa per de diam aliquorum neglecta sunt, que servari cum seis plebisas caritis mora co- ab omni s Asmuri rapiamus, quae tamen a gnosceret a nee anqviam possen/ esti quas solica or miram traditione sunt consistisis. sacerritrii ecae Rica praeceptione falcirentarQuae verba Innocentii transcripta videntur . o regia.
ex epistola Sisich ad Africanos Recte itaque III. Quae Decreta eo maturius perpensa
115쪽
erant, quδ3 non impetu quodam coeco, &nulla habita cum Concilio collocutione, sed rebus diligenti & sollicito examine in Concilio Romanae Dieeeeseos discussis, ser-
eo lis meae . e. rentur. Quod Leo docuit in epistola De
Cretalit instoniam alamante gratia Dei furitias pateris promideri ar in Eulso chri
natu cisnda , nasti uasantaν errores s ciam caram seatissimo retra Apostolo id semper in commune fractandum se, ut omnia 'sas Conm- rasa canoniamque Deerati apad omnes D. ni Sacerastes inmiolara permaneam. Etsi enim solius Romani Pontificis nomen praeferrent,
non inde sequitur nullos adhibitos suisti in consilium Episcopos. Sed dignitati sedis id
collatum fuit, quia apud eam erat τοrerum agendarum , ut profitetur Iulius, &Synodus Romana sub Felice, iis locis qui a me relati sunt capite v I. g. 2.&3. IV. Sincera Summorum Pontificum Decreta in unum corpus redegit Dionysus Exiguus Abbas, qui ante annum quingentesmum sortiit, es que Canonum Collectioni adjunxit. Auspicatur Collectionem a Sidicio, ad Hormisdam , quae ducentis 3c quinque articulis continetur: quibus deinge addita suerunt Gregorij II. constituta, decem & septem capitibus comprehensa. Hoc Canonum & Decretorum Corpus apud omnes Occidentis provincias vim legis obtinuit, statim atque a Dionyso edi tum suit. De Africa abundh testabitur
me olsa in Net. Cresconius Africanus , qui in suo Canonum Breviario per Titulos algesto, Romano
rum Pontiseum a Siricio ad Getasum De creta laudat, distincta iisdem numeris qui habentur apud Dion sum. Quo autem cultu exciperentur ab Episcopia Gallieanis docet Concilium Turonense II. anno D L x v xx. habitum, quod de virginibus eastitatem professis juxta Paulum & senten. tiam Innocentii Papae decernit. qua rela-
- Iia , . tia a I de apostolica processeruat, agere prasium t. Infra: αuorum a saream vadere ρήβρκου aeraria, nis quos sedes a solica semperast intromisit, avi apocryphos fecit , O patres x ri his semper custodier-ι, qaodestram praeis rapis auctis iras. Hunc Codicem Canonum,s qui Moguntiae excusius est anno MD XXV. deinde Parasis anno MDCix J ut in OC ei dentalibus Ecclesis disciplina canonica restitueretur , Hadrianus I. Carolo M a gno Regi dono dedit circa annum DCCL xxxvii. Id enim declarant plu-rIma suae . reste V. Cl. R. P. Simondo .ie nis .a in Bibliothecis Galliae visuntur Collecti ' nis hujus exemplatia i quorum in fronte velut oblata munetis dedicatio, praefixa est Hadriani ad Carolum epistola , quae primis sngulorum versuum literas hunc titulum reddit, Domino Exi g. Filio Corio Regi Hadrianus Papa. Vnde statim oecasonem arripuit Carolus Episcopus admonendi Edicto suo , ut Canonum ec Decretorum executioni invigilarent di atque adeo ipsa
Decretorum capita, quae pro temporis r tione necessaria videbantur , in Capitulare A qui stranense datum anno DCCLYXXIX.
ex hoc Codice transcripsit. Quinimo ut palam faceret quo in loco haberentur illa
Decreta , capite L V i I I. docuit: Si quis ei. . . . a Sacerdotam rennis Coa stituta Decretalia praes tisie agat , o corrigi notins, ab officio sosa5,omeriar. Quod in Capitularium libros cit . a i is
ab Ansegist, relatum est. Ut autem apertius sententiam suam promeret, Constitutorum apostolicae sedis reverentiam sanis
ciendam putavit lege quidem sua, sed ii sidem uerbis quae in Capitulis ab Hagriano Pontifice Anstillamno Episcopo Metensidatis continebanturi Consistitiones contra EGFαlti mi. Canones o Deensu Praestium Romanorum , HI sonos mores, nullius sent momenti.
Non eandem veth apud Gallos vim ob tinuerunt Decretales illae epistolae quae antiquorum Pontis eum Clementia & ce. terorum nomine usque ad Siricium circumferuntur , quas Isidori Collectio est complexat de quibus inter Nicolaum pri
mum & Hincmarum non levis controversia mota est , de qua dicetur uberitis libro
V. Porr5 eum H in emarus de epistola rum illatum Decretalium viribus disputa. ret , non ea fuit Gallorum sententia quin Pontificibus Romanis liberum esset, quem admodum de eorum decessoribus fuerat olim, Decreta condere ad sanciendam disci plinam, cum bono publico id profuturum existimarent. Quod illustriora testimonia comprobare non possum quam eo canone qui decretus fuit a pleuario totius Galliae
Concilio, id est, ab Eliseopis & Proceri bus regni t Carolo Calvo Rege pontig
ne coictis, ubi inter ceteros aeterat Hinc-matus Remensis anno D C C C L x X v I. Ut e. . . .
V I. Quam Decretis generalibus sedis
apostolicae Francorum Reges , quos se cundae Dynastiae Principes vocamus, reis verentiam detulerunt, eandem in posteros
116쪽
Hugonis Regis, qui felicibus auspiciis re- manus Pontifex , ut eos quidem in contagnum Francorum indeptus est , propaga- lium adhibeat, sed eorum assensu non in- tam suisse, nemini dubium esse poterit qui digeati testibus Illustr. Card. Bella ino, immensum illud Decretalium corpus ab Aetorio,& ceteris scriptoribus. Alexandro III. 8c Innocentio ceterisque Pontificibus editarum respiciet. Eae enim ecclesasticarum legum vires in judiciis flemagistratuum regiorum tribunalibus obii nent , si paucas quasdam epistolas Decre tales demas, quae usu receptae non sunt, ob eas rationes quas alibi expendimus. V II. Olim quidem una cum synodorum tractatu negotia universalis Εeelesae procurabant Summi Pontifices. Sed p . sterioribus temporibus in consilium adhi buerunt Cardinales, postquam jurassent tempore inaugurationis , t juxta veterem. formulam , quae extat in Collectione Ca nonum Cardinalis Deusdedit & in libro Diurno Bibliothecae Vaticanαὶ se mini . sterium suum eum consilio Cardinalium: gesturos. Vnde factum ut quamplurimae Constitutiones de consensu Cardinalium sectae dieantur. Iam inde a Petri Damiani temporibus, id est, anno ML dia. Episcopi Cardinales eum locum tenebant, ut de illi, Damianus dixerit trianharum o. I rimatum jara transiendani, o super ipse
qasque rifices Ilenticam praevalent profer ' re censeram. Vnde Coadiutores &. Colla terales Papae dicuntur a Bernardo i qui ad dit in eorum commendationem : Annon eti- gravi de rato orbe. orsem Dderiuri. Eo tem
pote jus illud sibi vindicabant Cardinales,
ut unum essent cum Papa corpus ad universalem Ecelesam ordinandam. Commoti enim contra Episcopos Gallicanos , he bearum Bernardum, quod aliqua de fidei negotio deficii sient, aiunt Eugenior Pernos tanquam per Orsines unim mulas Ecclesiavsimitur axis; ut observavit Otho Frisin gensis, qui alia eorum verba ad Eugenium subdit i Ecce Grigi ini etiam faciem nosκ mcMIemnenses, se per cupitatis Pa his dies.s nobis as emistis , agitata sunι, tanqaam Ini
bis intonsi iis Idem saam scribere praesumpserunt. Cerre sin Oriente, utpote Alexandria, meI Iiaclia, coram omnisas Patriarchis ha
is odi tractaresar negotiam, ni I simus si litis, stidam sene nostra definiri valererisa -ctoritate. Quare mirandum non est quod Ostiensis Cardinalis docet, Caraenatim loco aniυerfatis Ecclesi suum habere officiam. Ioannis de Turrecremata in eandem sententiam .haec sunt verba : Dominoram Cardinatium
rans octa ense Summas Pontifex regit, dis . nit, atque galernat universalem Ecclesiam. VIII. Hodie tamen eo jure utitur Ro-
tatur, ante cincilium Sardicens. II. Nova ratia aperta . per Relationes , ct cin sulti iones. Quibus Principaem Romanorum euntiis rans asar.
I. Τ Τ legis serendae ius, ita &ulti
V ma judicia penes Imperatores olimsu Ere, qui aut ipsi eosnitionem suscipiebant, aut concessa jurisdictione Prae tactis praetorio , vel ceteris magistratibus, vi-ee sacra judicandi potestatem praebebant appellandi ab eorum sententiis facultate interdicta. Nunc inspiciendum est. an Romani Pontificis iudicia nulli essent appellationi obnoxia, & in eo conferra possent cum Cognitionibus Principis. Iudicia autem illa exercebantur, aut ratione habita eorum negotiorum quae ad provinciam Romanae metropoleos pertinebant, aut eo iarum quae in ceteris provinciis oriebantur. Vtroque casu, ab ipsius Ecclesiae cunabu
lis , Pontifices suprema & principali in judiciis reddendis auctoritate viguerunt. Quod ad Romanam metropolim attinet,
non est quod diu in eo capite probando
117쪽
ream , cum nemo unquam cogitarit
eam provinciam alius Patriarchae praece sis paruisse , imo vero qui sententiae no
rae refragantur, non alio nitantur argumento , quam rerum ecclesiasticarum ulti
m a judicia unicuique smodo commissa suis
se. sed articulus secundus magna conten. tione vexatur hodie a Novatoribus hujus
seculi, de a viris quibusdam antiquitatis ecclesiasti eae peritissimis, qui Nicaeno CO cilio adeo sancitam synodorum provincialium auctoritatem putant, ut neque ipiis etiam Episcopis gradu suo dejectis appellandi facultas superesset. Vnde conficiatur nullam occasionem relictam, in qua se suprema illa in judiciis reddendis Romani Pontificis potestas explicaret. Sane dubitandum non est quin magnis dissicultati
bus impedita sit hujus speciei probatio, si
jure appellationum nitamur , quarum usus, ante Concilium Sardi cense , est omnino
II. Sed alia via nobis aperienda est, quae
eertum ius certis argumentis constituat. Duo ergo tempora expendenda sunt ;unum, quod anterius est Concilio Sardi
cens ue alterum , quod est posterius. Si pti.
morum temporum ratio habeatur, supra m a quidem auctoritas cognitionum , etiam
per Gallias pontifici asseretur , sed eo
more qui in Consistorio principis servaba tur non illo ordine qui apud tribunalia magistratuum invaluerat. Negotia ista non Appellationibus, sed Relationibus . vel Consultationibus ad sedem apostolicam
Dexint die-- missis expediebantur. Relatio & Consulta Nin Lia tio promiscue accipiuntur m Uigellis, Codice Theodosano & Iustiniani, quas ad Principem mittebant Praesdes provincia rum & ips Praefecti praetorio , quando dubiae litis oecaso id exigebat. Quem relatio-
ν in aes L a. v. num morem a Plinio secundo, cum ad or
dinandam Bithyniam & Pontum a Traiano Principe missus esset, frequenter usurpatum fuisse legimus. III: In Eccles a duorum generum caucss, Relationum vel Consultationum usus erat accommodatus . aut in iis quae fidei controversae, aut in iis quae dubiae discipli. nae capita respiciebant. Sane in universum hoc dicere liceat, Relationum recipienda. tum jus in Ecclesa summatum sedium antistitibus competivisse , nequis, chm de Romana Ecclesia agitur, existimet me no vam quandam auctoritatem in eo genere commentum fuisse. Id docebit egregi. Hie ronymus , ex quo disces Episcopos aut Me tropolitanas suis, aut Patriare his, s de fide ageretur , referre debuisse. Etenim cum
Ioanne Hyerosolrmorum Episcopo, qui quidem de Origenis erroribus, quos pluriami velut redivivos amplectebantur in palaestina, ad Theophilum Alexandriae Archiepiscopum scripserat, Hieronymus graviter expostulauit, eo solum nomine. quδd ad K. Caesareae Metropolitanum, vel Antiochiae.
quae secundum Nicaenos canones Metropo- I -ιορ.
lis erat Orientis, ac proinde Palaestinae, rea OAE ferre debuisset. Itaque ex eo colligitur eYL A. V dentissime, jura Relationum deDeri pa triarchis. Ceterum quia prae aliis Romana H. M sedes principatu quodam vigebat, hine fa ctum ut Orientis & Cecidentis synodicae Consultationes ad Romanum Pontificem mitterentur, teste locupletissimo Hieronymo, qui se apud Damasium iis respondensis operam navasse prostatur in epistola ad Ageruchiam. Hinc est quod Cyrillus Ale - xandrinus , cum Nestorium crebrioribus pia viliteris ad saniorem mentem hortatus esset, perfidia haeretici illius in dies erumpente, rem omnem ad Celestinun x more Ecclesia- ώ ν retulerit; ut ipse tanto morbo, qui iniur- 'o' 'Eeclesa grassabatur, conjunctis viribus pro dignitate loci sui mederetur. Hoc testa
testinus synodo Romae coacta non solum de fidei capitibus deeernit, sed etiam ipsum
Nestorium haereseos auctorem a communione sua &ab Ecelesia Constantinopolita na dejicit, nis intra decem dies nentiam doctrinam conceptis verbis anathemati set s&Cyrillo dat in mandatis ut Romana sedis aucto litate ad seita. dc Celestini Ure stico cum pote re usas, sententiam istam exequatur. & illi Ecclesae prospiciat. Hoe Cm testini judicium prohatum est Concilio s--- Ephesino , quod damnationis sententiam in Nestorium trinis literis evocatum ad sy nodum, & judicio se s stere recusantem , protulit quidem, sed ad eam sententiam serendam coactos se fatentur Patres in suae μ' sententiae periculo, 8ca sacris Canonibus
scilieet ob contumaciam Nestorij, quae Canonibus plectitur & ab epistola sanctis sini Episcopi Celestini. qui Nestorium stacerdotio privarat ad Relationem Cyrilli.
Quare Iustinianus legitim E & ex Ordine lo- j. c. d. ciri. Multur , cum omnia Quae ad statum & uni. Trus .is Ρα
talem Ecclesiarum pertinent, retem a se ad
Beatitudinem Papae Veteris Romae serip. et Pst, quod sit Caput omnium Domini Sa
I V. Sed misso Oriente, Occidenti hae urirendum est, ne longius a destinatione mea aberrem. In Occidentis provinciis Relatio
118쪽
& Imperii Lib. I. Cap. X. 8 3 s
ia. Mia... nes ad sedem apostolicam in caussis fidei tius, statim discutiemus , si tamen mihi permittebantur, ut dein tegro cognitione ha- lectorem liceat alterum Innocentii locum, quod a synodas judicatum erat, illius laudare , quo jus istud Relationum ab anti sedis Aecreto tirmaretur. Damnata pelagii qua traditione, ab ecclesiasti ei disciplina, e tria i ..ia.. & Celestii haeres, Concilium Milevitanum &4 patrum institutis divina sententia de
ad M' & Carthagineo se ad Innocentium retule- cretis apertissime repetat, ei nempe epistorunt. Sed quo fine, ex eorum verbis ad dic la qua ad Concilium Carthaginense re cemus i Hae itaque genum, Domine furer, .ripsi te Antiquis tradisi is exempI inmanus, smmis cari Mi Mi insiman um duximus i as O rerisorio memores Esciplini, nostre Mi
vitani Concilii Patres. De Relationibus Irmatis , qui ad n -- refrenestim approslastis utriusque Coracilii. Ae Carthagineu sis de esse jassiciam scienses Pid a solic. se vi δε-
Nileuitani. cognitio habita est in Synodo beau- , ctim omnes hoc loco positi ipsi,m /nai 1iiso lis , Romana ab Innocentior qui Iulium Epic des deremtis A satam. a Pa episeopams O ti ah 'si' ' copum Aurelio Episcopo Carthaginensi να atiiraris unaminis hvus emersis. Iuem fri
num datisi Fidae enim necesse of eamiores, nolitiam pervenir/ι, ut Iora suas auctor irate,
eam iam aures malorum ad auri eis relationem j 'γν, pransuriatios aretar Uerba synodi, clementia nostiae haruris viderint alec illa indefinita . rasidquid quammis de remoris eis mea tommanionesejunctos. Ius istud Re- inciis agererar, non prias dacerem 'nim lationum sedi apostolicae 8c ex antiqua dam, qaam adsedis Myas nostriam pervenirer, consuetudine , & e Canonibus sibi vindi- ad materiam, de qua agitur, coerceri de vir Innocentius, ea epistola, quam iis bent atque restringi, juxta vulgatam Iuris aulin. erae. ιοι, verbi, conceptam observavit Augustinus, definitionem, scilicet cum de rebus dubiis quae sedis apostolicae sacerdotem decebant. de anxiis sitieritur, ut idem Innocentius su-Cujus epistolae ad Concilium Mileuitanum periori epistola adnotavit. datae sententia eo tendit, ut doceat an V. Praeter controversas fidei, de rebusti quam esse regulam , & canonem , ut dubiae disciplinae ad sedem apostoli eam re- de rebus dubiis , praesertim si de fide aga. ferebatur, quia chin Ecclesiae Occidentis
tur, ex omnibus provinciis ad Romanam nondum aliquo canorae scripto renerentur, Ecclesiam referatur , ut quae sequenda sint, sed tota ratio disciplinae, consuetudine dei in .m a Coti. Omnibus Ecesesis promantur a Ditis υν, usu quodam constaret, qui sncerius in Ecere :ne inquit, Oe graὲ so tiri consultis honoris clesia Romana servabatur, inde sacrae poli
arcana, honoris isqviam sities qae , prerer ista tiae forma velut a capite institutionum erat qai sunt extrinsecas, fossici do manet omnitim omnino repetenda. Quare cum Himerius
Eces aram, sapὸν anxiis rebas qua sis tenenda Tarraconensis Epis:opus de quibusdam dic senunιia s ansi aam scilicet regalam scuti, ciplinae articulis, qui Baptismi im. Poeni- quam Iora semper orbe mecum nonis esse seria tentiam, dc Clericorum Monachorumque
murum. Ne ae enim hae miniam credo latera officia contingebant, siricium Pontificem
pod nitam, qaiiderium atriam misis,sciem consuluisset, od Romanum Ecessum, inquit us quodper omnes pro inclinde apostolico fonte ille . ut pore ad Cutit rui Corporis retas i. petentibus rei nsu semper emanent. Presenim Quibus verbis debitam ex ossicio relatio quoties flari ratio leniiDών, arlitror omnes nem esse significat. Responsa ver5 non anth vires ese revisivss nostras non nis ad petram, ded ir Consultationi Himer ij, quam in conides, Ρι xominis o honor se auerorem, referre ventu fratrum sollicitius Relatio lecta fui delere, metit nane resalit dilomo me is, qaia sit, ut omnia diligentilis tractarentur. Fre per usum mandam prUI EMes.s amni s. Inia quentissi naus erat istarum Consultationum stat Gemino is tar bono carisis me, . fave- usus sub Dama , ut nos docuit Hierony-or. Nam o honum potiemini gratia semata mus. & tempore Innocentii, qui Relatio-rorum , csseneficia me a rotis orbis rasasi ν. nibus ab Episeopis Italiae, Hispaniarum.&Quinam fiat illi canones, a quibus Relatio Illyrici missis respondit &Consultationibus num ordinem profectum scribit Innocen- Episcoporum Gallicanorum , ut patet ex
119쪽
literis datis ad Exuperium Tolosanum Epi pati referuntur. Ex hae epistola quis esset an scopum t D lectis Iaa, inquit, insuat m se te Concilium Nieaenum ecclesiasticae discissanta prudentam, adsium vosolicam referre plinae status, licet alioqui quam plurimis di Dis lati Did de rebas distis ostia re deseres, ncultatibus involutus sit, aliquo pacto ex
quam usurpati e praesam a Pa si vide- pediri potest. Canone sexto Concilii praeei-
κιών, de sagatis obsinere. Porro Relatio- pitur ut mores antiqui obtineant, tam ij nes istae ad eum linem mittebantur, ut sy- qui Alexandrinae Ecclesae jura, quam illi nodis provinciarum pateroi quid in reii, qui Romanae privilegia & ceterarum ge dubia & controversa post responsum apo- clesiarum re iciunt. Consuetudo illa Ro- stolicae sedis sequendum esset tum in ne- manae Ecclesae serE nos latet i quia poste-gotio de quo emetierat quaestio, tum in rionbus Decretis in multis capitibus est am similibus speciebus. Vnde profectum est plificata. Attamen ex hoc Innocent si loco
ut Decreta Pontis eum , quae in Collectioia discimus eam fuisse mentem Synodi, elimne Dionysi continentur , ad Relationes de judiciis Episcoporum & reliquorum Cle
Episcoporum , nunc generaliter de re du- ricorum decerneret, ut nullum fieret prae bia, nunc de specie quadam proposita, con- judicium Romanae Ecclesiae, & ei reveren stituta sint. Qui mos etiam tequentibus tiae quae illi in omnibus caussis debetur. Re . temporibus invaluit , adeo ut magna illa veretiam porro illam in majorum causarum Decretalium moles e rescriptis Pontis. Relatione versari. Si quis veris hune Inoo cum ad uarias Episcoporum consultationes centii locum componat eum altero qui ex fere tota constet. epistola ad Concilium Mileuitanum jam V I. sed ut orationem meam in eam quin prolatus est, inveniet hos esse ea nones. 8cssionem eontraham quam inspiciendam hac antiquam regulam toto orbe servaram, initio hujus eapitis proposui, eam invaluisse ut de rebus anxiis quae sit sequenda sentetia consuetudinem ante N i caenum Concilium sedes Romana consulatur, id est, in maiori- assero , ut si in dirimendis Clericorum eonia bus caussis, ex praescripto Nicaenae Synodi, tentionibus dubitaretur de aliquo ecclesia- & veteris consuetudinis, ad eam referatur. sticae regulae capite, vel ratione habita pera Itaque ex Innocentici duorum canonum sonarum , vel rerum, synodus provinciae Nicaenae Synodi sinceram sententiam eon ante uel post iodicium redditum Relatio- stituere possumus , quinti stilicet, & sexti. nem ad sedem apostolicam mitteret, ut Quinti hanc esse mentem Innocentius squhiusta sententia illius sedis auctoritate firma ac Synodus Asrieana testatur, ut Clerico retur uel executio injusta suspenderetur. rum causae suis si nodis finiendae committania quae consuetudo canone sexto Nicaeni Cona tur 1 Clericorum stilicet tam superiorisci iij confirmata est. Scio quantum laborem quam in serioris ordinis. Quod ita intelli in me recipiam , .ut sententiam meam proia gendum est, ut iuxta veterem consuetudi-bem, quae apud multos quasi nova pericli- nem , quae sexto canone sancita est, privi iatabitur. Sed eum summam in judiciis red legium Romanae sedis in omnibus caussas dendis apostolicae sedis auctoritatem evin ta in Episcoporum, qu m Clericorum, cu-cat, sine ullo Appellationum adjumento, stodiatur, de reverentia debita sedi apost
viris eruditis acceptiorem fore non vano licae servetur. Nempe ut ad eam fiat relatio, prorsus augurio mihi persuas. Non long h si in earum contentionum examine de re
arcessenda est huius rei probatio. Prodit se bus majoribus quaeratur. id est, de iis quae
se, si verba illa Innocentii sincere expeti. controversa Ecdubia erunt, seu fidem respidantur, quae viros eruditissimos moleste ha- eiant, seu disciplinam. Equidem Eduobus buerunt. Edamus verba. deinde ad inter- Innocentii locis inter se comparatis cons
Isaae.1. ... a pretationem nos accingemus. Si qua autem ctum puto ut majores causae pro anxiis de
Vi - η - ι - δε rantiniuris λιὸν Clericos iam spe dubiis sint accipiendae. Sed nihil vetat quiarioris ordins,Pam eri m inferioris aerint /xori ea interpretatio Pelagi j Papae quodam loco tu ι arsecanciam synodam Nicanam confregis- adjuvetur, qui in epistola ad Ioannem ris ejassem proviscia Episcvis armum umi- Constantinopolitanum Episcopum, majo- ne ν, nee alicai licear, t e praejudicio ramea res caussas eas esse apud Innocentium interis Romana Ecclesia, cui riser in omnisas cassis pretatur. quae sint dissi et les 1 Majores meia
in eadem nomincia Dei Ecessam naria dimino mi, O seria consenuis exigis, ad sedem a gasemona, adistias con Iare ' incias. Si -- solicam semper refero ν. Itaque nothad on rem majores eos in media fuerint devolita, nes causas se Romanae Ecclesiae cura demit
adsedem a Moca , scar Sonarissa is, ct tebat. Synodis provinciarum liberum eraturius cosuetudo exigit, ns jadiciam viso. causarum judicandarum arbitrium, si apertet
120쪽
essent & liquidae. Sed si res quaedam dubia ce nimis propere in eommunionem suam& dignus vindice nodus incideret . Relaia receptis. Qui appellationum usum tuentur tione a Synodo facta, sedes apostoli ea conia Deile se his dissicultatibus expedient. Mi sulebatur. Quod vicem appellationis subi hi vero planior & sincerior vicietur esse resibat , sed formulis legum ti disceptatio. pondendi ratio, s Cypianum cum Cypri
num forensum angus iis reos non attere- no conciliemus , Ac concedamus ingratas
bat. quidem illi fuisse judiciorum in provinciis
V I I. Non me atet Hincmaro Remens redditorum retractationes , quamviis sum
visum . de Synodo Sardicens & de Apia mis pontificibus non passim , sed aliquo ca pellationibus Episcoporum gradu suo deje- se , essent acceptae , summum tamen ius
ctorum , agi apud Innocentium: B. so e Romanae, in sententia de rebus ad se rela Ianoe κιias inquit, is maritiam Rotoma- tis serenda , disertissimis verbis Cypria gensem Di pam, das captiati magni mari- num agnovisse. Quod evidentissime patri I, Nieini , is rapimiam Sardicensis Comiij in causa Narciani Arelatensis Episcopi, qui de Disoporam assim apsinticam appellatis se Novatiani a Sacerdotibus Dei per tota ne , ano capitola sagaciter aque parenteν expli- tum orbem abstenti partibus adiunxerat, eat. Sed multa me ab ejus sententia discede- & a Catholicae Eeelesae unitate atque a sa re cogunt. Primum est, iniecta Nicaenae Sr- cerdotij consensione discesserat. Faustinus nodi mentio prima parte capitis, quae vetat Episcopus Lugdunensis , & suae provinciae ut aliam synodum statim .erbis generalibus coepiscopi, s qui Marcianum sacerdotio lectori incauto Ec non monito in trus se vi dejieere non poterant, quhd alterius prodeatur. Secundum est, majores causas non vinciae, nempe Narbonensis, esset Episto coerceri solis Episcoporum appellationi pus haedere Stephanum Papam Relationebus, sed ad omnes caussas porrigi tam Cle- sua monuerunt , tamque Cypriano literis rieorum quam laicorum , in quibus reve- suis significarunt. De haeres agebatur. Quorentiam Romanae sedis custodiendam docet casu ex usu veteris disciplinae subvenire po- Innocentius , stilicet, si ejus generis snt, terant ceteri Episcopi, nulla habita ratione
ut inter dubias referri debeant. Quo solo discriminis provinciarum , eum IdcIrco co- casu ipsas Episcoporum cognitiones ad seia piosum corpus Sacerdotum concordiar mu-dem apostolicam referendas aliquando cena tuae glutino atque unitatis vinculo copula.
suit idem Hinem arus. Posset addi Siricio tum esset . ut si quis ex collegio Episcopo -& Innocentio solos canones Nicaenos in ju- tum haeresim facere & gregem Christi la-diciis reddendis prolatos , ut frustra videa cerare & vastare tentaret , impiis conatitur Innocentius hoc loco ad Concilium bus obs steren ceteri. Vnde infert depci Sardi cense respexisse. nendum esse Marcianum, qui jam ab om- VIII. Clatissimum & vetustissimum nibus Episcopis in damnatione Novati extat hujus Relationis exemplum apud Cria norum fuerat praedamnatus. Exquilas, in prianum i cuius testimonium eo lubentius quit , cum Marcianus esse caveris. O se No usurpo , quod adversus appellationes a qui- tiaris conjangens , adversarias misericoriuae cthusdam in partes trahatur. Per me licet diis pleratis extirent, sententiam non dicit, sed --ctant illi , Cyprianum eo nomine graviter cipias; nec se agis Pas Vsse Disieris de cob commotum, quod Episcopi quidam in A- Iegis Sacerdotum, ctim ipse si as ι Hersis Sis frica damnati, Romam se contulissent, territi sj-icasas. Licet vero in consilium eam sviatam A smaibas Episcopis, ut ipse lo- deponendi Marciani Cyprianus una eum se .ahis. quitur, o aquamst pariter ac justam , atata collegio ceterorum Episcoporum consen nias j qaec se isticaadiatur, uti scrimen riat I tamen quia Romanam Ecelesiam , M
admus,m , , si His pastoritas ponis gregis Petri Cathedram , & principalem esse pro
si ad ripsa, quam regis an Pissae O gaber. fitebatur, unde unitas sacerdotalis exorta ara, rationem sei datis Domino reddi os; nec si, τὰ si rei iudieatae & summam illam sponeri Episcoporum concordiam casarentem pronuntiandi auctoritatem in eam Eccle subdisti O fulgari umeritura calidere, sed ago sam consert, in re communi, quae unita
re illiera m sim, viti se .cosatores habere tem respiciebat, & de qua Relatio ad eam .ssi re, inis testes possisi i nisis paucis δε- missa fuerat. Iaapropter , inquit Cyprianus,
speraris es perditis minis esse sidetur Maori- Stephanum Papam alloquens , facere rexin Episcoporam in Africi constisatorem , qai oportet pleni in iis /ras ad coepi pos asinos jam de illis j die eram. Proserant eiusdem in Galliis consimus. ne inimicum rasgetio Mino
Crpriani iudieium de Basilide & Martiale infitiare p. i. rari Sed illustriora sunt ver Episcopis se nodo Baeticae provinciae in ba quae sequuntur , quibus decernendi 8e Hispania depositis,ses tephano pontifi- pronuntiandi de re proposta, juxta semen