장음표시 사용
91쪽
societati cantaneret, is una esse Ecclesia caisia tito crederetur, unaqvie domin unius Dominio unius redem oris, in Pa de Mno pane o detina carice nutriremur.
VI. Commune hoc ossicium communio nis cum Ecclesia Romana, cui impendendo cum ceteris provinciis Gallia astringitur, cognoverat ante omnes vetustissimus ille
tenmui. . e. s. Lugdunensum antistes Irenaeus, qui unqs scripsit quod omnes sentiebante Ad Roma Pto γ εω - nam Ecclesam, inquit propterpotentiorem in.:- .cipalitatem necesse est omnem renuenire Eul
sum. quasi diceret uxta sinceriorem illo
M ti t. rum verborum interpretationem , eam essei im V. quae principium dc originem a Petri sede trahit, ut cum ea sentiendi ne cessitatem ceteris imponat. Propagatam insequentes aetates apud Gallos hujus verita. tis aperram professionem docet Avitus Episcopus Viennensist qui ad Hormisdam eum sollicitiissseriberet ut a Graecorum calliditate sibi caveret, qui concordiam verbis pollicentes , dolo fortasse agebant, ait:
fictis ab Vatiare quam regitia meritas comperia non separas.
VII. San E duplici nomine ad retinentium a T-- .. - dam cum Ecclesia Romana communionem
Galli obliganturi; quia in Romana sede tum xta Vniversalis Ecclesiae Caput, tum occiden talis Ecesesae Patriarchatum suspiciunt.1M.' Constat enim illos. aeque ae Concilium
Aquileiense, sevi praeerat Ambrosius ὶ τα
ι in orias Romani cutit Romanam Ecessam et noscere , unde an amnes venerandae commanionueta ara dimanant. Adeo ut a Concilii Chalce dei=I Δ donensis societate alienos se esse putarent,: -juxta sexcentorum illorum Patrum senis Ir' η γ , - tentiam, non sollim singularum Eeelesa rum , sed etiam Vniuersalis Ecclesiae Caput Romanum pontificem profiterentur
V. OH trium praeeipua iam Metropoleon i Romana , Alexandrina. Antiochenis. Eariam Sacerdotes,
h e agi probarar, praeter tiaram argumenta. ex Hie. umo, Innocentia, o Theodorato.
I. T ON aliena erit a proposito nostro de Patriarchatu Occidentis aecuratior disceptatio , imo vero prorsus necessaria. si Ecclesiae Galli eandi eum Romana Pontifice communionis vine ulum persecthcognoscere, ejusque quam per Gallias Meeteras Occidentis provincias exercuit auiactoritatis fines perspectos habere velimus. Non possum in eorum sententiam ire qui recens Graeculorum schismaticorum com mentum esse putant tributionem illam omnium Dice ceston quae Occidentem Romano Pontifici veluti Patriarchatum ii mitibus suis circumscriptum assignat. Fateor equidem id a Zonara & Balsamone ota risiarii 1 γ' servatum in commentariis quos ad sextumeanonem Concilii Nicaeni ediderunt. Sed
non ideo veterum menti hanc commentationem adversari censendum est , quod Graecis sit approbata. Quia vero dignitas Romanae sedis augetur ex hac tractatione, quae alioqui densis tenebris est obsepta, lucem
92쪽
eem aliquam illi scenerari conabori quam, civitate Paulus lares quodammodo fixit, Aa..., ut major sit, in contractum velut orbem c cum Asiam ad fidem erudiret, ut conqueri- Ψώ2d oz: gam. tur Demetrius in Actis , Ac loannes Ephe II. Ecclesias ad exemplum Romani Imia sum Cathedra sua cohonestavit. Cui non a m LM. ar
perij per provincias ab Apostolis ita tribu erit ignota Achaia in prouinciae formulam atas fuisse, ut inter fratres, ejus Episcopi Romanis redacta, cujus metropolis erat
prima sententia haberetur cui metropoli- Corinthus, ut docet Annaeus Florus) is suis, i s . . i.
tanae urbis Episcopatus concreditus suisset, consilium Pauli Ierspectum habebit, cur
irriti absque ullo negotio probari potest. lnde est literas suas non solum ad Corint os ve qu5d epistola Petri canonica, Christianos, rum etiam ad omnes . ai sant in Aesista Ira ad quos est data, provinciarum Romana rees, perseribat. Nempe Achaia & Corin rum limitibus circumscribat, Ponti, Gesaria, thus nexu metropoleos & provinciae adin. - δε---- Cappadocia, & Asia. Quae ratio provincia- vicem continebantur, ut &Thessalonica. rum in eccles asica dispositione semper vi- εc Macedonia. quae ratio eundem Paulum
guit , adeo ut Nicomedia Bithyniae, Caesa- impulit ut suis literis & Thessalonicenses rea Cappadociae, Amasea Ponti, Ephesus & c teras PMκ- in Mauedonia fratres ad
Asae proconsularis, primatum metropoliis moneret.
ticum piae ceteris provinciarum illarum ci- IU. Sanh apud veteres summa ratio ha vitatibus obtinuerint. Idem jus Ancrra apud bita fuit earum Ecclesiarum quae ab ipsis . .. . I. a. is. imminis Galatas sbi semper vindicavit; ita ut Ancy. Apostolis institutae sincerius fidei traditio rana Ecclesia inter apostolicas eo nomine i nes conservasse censebantur. Verum non η - Iulio I. apud Athanasum recenseatur quod immoror huic privilegio. In id enim dunta- Ecclesiis Galatiae provinciae, eujus metro. xat impraesentiarum elaboro, ut pateat ve-polim Anerra teneret, Paulus epistolam terum testimonio, Ecclesiarum per provin-εν. ad τυ e .. suam direxerir. Hoc Apostolorum fuisse clas divisionem ab Apostolis fluxisse. Huie propos tum illustrius sane ostendi non po sententiae innititur Tertullianus, cum hae ciuam ex demandata Tito Cretae in su- reticorum praescriptionibus eliss, eos ad ah -- lae sbllicitudine. ut presbyteros seu mavis apostolicarum Ecclesiarum traditiones Episcopos, ut ipsemet Paulus sequenti ver provocat. ειν-- est tibi Aohaia, hisbes Co-k.- sculo interpretatur in oppidatim constitue - rimham Si non longe a Miscedonia. sales phiret. Manus imponitur Episcopis asynodo linos, satis Nessabnicenses. Si ies in Asiam provinciae, eui saltem tres Episcopi praeia tendere. sales Ephesam. Si assem Iuba ad Mientes intersint, cereris scripto consensum ces, habes Romam
praebentibus , sed ea lege, ut Metropolita. V. Verum eis forma dividendarum pro no το rinios , decretum, & totius negotii vinciarum Sc metropoleon ab Apostolis auctoritas servetur, juxta canones Nicae. manaverit , haec tamen diviso ab Episeopis nos. Hanc formam non aliunde profectam qui erant in maj ribus urbibus constituti censere par est quam ex Apostolorum in per incrementa variorum temporum aucta, ostitutione, quae a Paulo hic delineatur. Or- tandem ultimam dispositionem consecuta dinatio equidem fit a collegio & coetu Epis est. Unde profectum ut celebriorum civi- coporum, per impositionem manuam Prasistri tatum Episcopi jus quoddam eximium in ν, sed ea conditione, ut unus aliquis po ceteras Eccletias adepti fuerint, quod eitiori jure decretum interponat ad vicem Ti. privilegio respondet. quo ratione originisti. qui disponendam dc ordinandam provin- potiuntur erga e lonias a se deductas eae uriaciam a Paulo suscepit. Vnde fluxit ut Cre- Des quς inde Matres appellantur a veteribus. ta provinetae ecclesiasticae , & Gortyna ei lus autem illud officiis qui bii dam continevitas metropoliticum privilegium illius in . batur i quς validiora erant vel remissiora sulae eximium semper nabuctit. inter Ecclesias, prout usu &consuetudine L. g. a. e. III. Asa proconsularis, Attali Regis invaluerant. Iuris istius quas possessione in 'μ legato ad Romanos delata, Ephesum ur- plerasque provincias eonspicυς erant tres bem tanquam provinciae metropolim cole- ill et Imperij Romani Civitates, Roma orbat . ut testatur Antonini Imp. rescriptumi bis Domina, Alexandria AEgyptiaci regni o,M. qui ad desideria Asanorum rei cripst. Proia Princeps & Antiochia regina Orientis: Liuilia consulem ad eam urbem ea de causa appel- quarum civitatum Episcopi eximiis privile-lere debere cum ingrederetur provinciam. giis saudebant , ouς consuetudine & mori. Asa vero ita constituta fuit, ut septem bus firmata primum, postea Nicqnς syno-λγιωγμ Episcopis, quos Ioannes recent et, commic di decreto sancita sunt. Sane dissimul an se fuerit, eo tamen ordine, ut ab Ephesi dum non est, eo canone tres illos antistites dignitate nihil decederet . atque ideo in ea Episcoporum tantum vel ad summum Me
93쪽
tropolitanorum nomine censerit qui seculo sequenti in Concilio Ephesino Arehiepiseo porum titulo aucti, in Concilio Constanti politano Exarchorum Dice cestos dignitate decorati, tandem in Concilio Chalcedo nensi promiscue Archiepiscopi , Exarchi & novitia dictione Patriarchae sunt appet lari. Neque enim Patria cha ille Alexan drinus , cuius meminit Fl. Vopiscus , ad res Christianorum pertinet , licet viris doctis aliter fuerit aliquando visum. Iudaeis Alexandrinis pretiectus erat ille Pa. triarcha , ex instituto cui Hierosolymorum excidium praebuit originem. Etenim distracti per varias provincias Iuditi, Aleis
Elam. Thoodo . xandra ae & apud Orientem quosdam sibi di P constituere pret positos sub patriarcharum
nomine i qui spectabiles, clarissimi. & il. lustres ab Imperatoribus habiti digni talem illam hereditario iure ad posteros
transmittebant , aurum coronarium per
iaciae: L. Apostolos suos exigebant , Primates pro
A . . . u. vinciis praesciebant, qui in his causis quae. 'AUD tam ad superstitionem eorum quam ad se
rum & leges pertinent, ad smilitudinem arbitrorum judicarent , donec illis Hono intiis C. g. tua. rij rescripto ea judicij reddendi potestate est interdictum. Ab anno quadringentes. ano quarto ad annum quadringentesmum
sparithias pa- vace uinum nonum incidit IudaIeorum Pa-
-- - .siai triarcharum excessas alie . ut cum Theodosio
loquar. quibus extinctis , eorum nomen Archiepiscopis Christianorum communi eatum est. Quod ab Crientalibus pro se ctum est, quibus nota erat Patriarcharum, qui apud Iudaeos viguerunt, nomenclatura non vero Occidentalibus, apud quos nulli Patriarcharum Iudaei floruerunt i si vera lectio in Codice Iustiniani e Theodo sano restituatur. Sane Concilium Chalcedonense in acclamationibus. Leoni Patriar chae multos annos vovet , dc Diaconi Alexandrini libellos suos porrigunt cum hae inscriptione i Sisaeia Tms ac seissi si mo Vni. versati An σιβι o Patriarcha magnae vir. bis Romae Leoni, o univer i Concilia Quin. & Iudices cognitores, Diceceston exarichos , Patriarcharum Dicereseos nomine compellant. Placuit posteris novitate sua --λα,' istius vocis usus, adeo ut ea nihil frequentius in Constitutionibus Iustiniani & Α-
ctis Concilii Quinti , propterea quod Pa
triarchae appellatio & Archiepiscopi &Exa chi Dioeceseos significationem com
plectebatur, id est, & Episcoporum , seu
rosectam exprimebat , quemadmodum apud Iudaeos Patriarcha -. . suis &erat praepostus. Praeivisse videtur
Patribus in Chalcedonensi Coneilio eoa. His Socrates Historicus , qui Dioeceseon Episcopos a Synodo Constantinopolitanades gnatos, Patriarchas vocat, oh jura&consortia eommunionis quae retinenda erant cum delectis a Synodo Episcopis, ut fraudulenta haeretieorum contagia vitaia
VI. Tribus ergo istis Archiepiseopis seu
Patriarchis eximia illa quae moribus antlia quis quaesita illis erant in ceteras provincias privilegia, totius orbis consensu sunt con firmata canone vi. Nicaeni Concilii erius interpretatio doctissimorum virorum in genia exercuit. Sane studio nimio partium dc e uotia. m,s α λιχ,li multa illis excide runt a quibus scribendis dubio proe ut tem
serassent, si disputationis aestus absuisset.
nde actum ut Russini explicatio si lacerata, qui Alexandrino Episcopo AEgypti &Romano suburbicariarum Eeelesiarum sollicitudinem hoc canone tribui observavit. Apud hos enim, totius orbis Ecclesae, suburnicariae habentur, id est, Episcopo Vrbis subditae , apud istos, suburbicariae Eccle sae intra Occidentem coercentur. Emerst nova quaedam viri celeberrimi sententia, quae peritissimorum virorum industriam 4 provocavit, ut eam esse repudianesam omnibus probarent. Hujus quaestionis duo praecipua sunt capita. Primum est, hoc canone nullam juris Patriarchici mentionem fieri a sed tantum Alexandrinum &Antio- Ehenum Episcopum , in iis quae ad jus meia tropoliticum pertinent, eum Episcopo Romano conferri. Alterum vero . Metropolim Romanam Rumni temporibus , circa annum quadringentesmum, iis provinciis
definitam s Piceno scilicet, Tuscia, Latio,& Valeria j quae suburbicariae dicebantur, quod a iurisdictione Praefecti urbi pendearent , Ec ad centesmum lapidem porrigebantur. Quanquam litis hujus dirimendae
arbitrium in me non receperim , quia tamen facili negotio contentiones illae componi posse mini videntur, si nova quadam
interpretatione 3c novo probationum genere, quae ab lais discus a sunt, adjuventur, meam sententiam inter tales tantosque viros serre non dubitabo.
VII. Nullus apud me est dubitationi locus quin tres illi Episeopi inter se invicem , quod ad jus patriarcnicum attinet,
hoc canone componantur . ut docuit vir eruditissimus R. Ρ. Sirmondus. Cum enim
jurisdictio Alexandrini Episcopi qua qua- versum porrigeretur, non sollim per AEgyptum, quae ab Augusto in provinciam fuerat redacta, sed etiam per Pentapolim, de
94쪽
Libyam , quae regno Cyrenaeorum auctae rum omnium privilegiis eaveri. Enimvero Me. M.
AEgypto accesserant , cumque Antiochiae praeter generalem illam juris metrodotitiei I, Pprivilegia per Orientem canone Nicaeno confirmationem , videtur canon Nicaenus sancirentur , quorsum solius metropoleos insignem quandam provinciarum admini-
Romanae ratio habita fuisset , relicto Pa- strationem insinuare, quς tribus illis Pa triarehatus per occidentem privilegio, s triarchis non competeret. Constituto nam quod Romanus Pontifex obtinebat Alio. que jure Alexandrinae Ecclesae ad exemtum argumentis addam Hieronymi & In- pluna Romani Episcopi, similarus, . ut , nocent si Primi auctoritatem , qui dubitare decernit Antiocniae sis cereris previariis, non stiunt de jure Patriarchico Antiocheia rix D seras. Ergo in quibus- ni Episcopi canone Nicaeno decretum Ric dam aliis provinciis praeter Antiochenam,se. Ille enim conceptis verbis affirmat A u- Alexandrinam, & Romanam, erant smi. tiochiam, secundum eanones Nic nos, ec lia administrationis α. Earum no se metropolim Orientis. Hic vero scribit men edit eanon secundus Constantinopo Antiochen ς Eccles delatam suisse aNicae- litanus; quo , AEgrpto commissa Episeona Synodo, non unius tantum provinciae po Alexandriae, & Oriente concredito An sve metropoleos administrationem, sed to- tiochiae Episcopo . Asiana, Ponti ea , detius Diceceseos Orientalis id est, quinde- Thraclea Dice ceses suis synodis admini-cim provinciarum quae Oriente contine- strandae iuxta Cone ilium Nicaenum de
bantur. Revatiores itaqtie , inquit, dactori a- mandantur. Trium istarum Di inceston ab rem Nicaena Synod), qaae anam amniam Ire Orientali distin harum meminit Theodo lem terraram explicat mentem Sacerdo m. qaa sus senior apud Theodoretum. Et ante il-ransait de Aaristiana Meles a cunctia eruias. tum Constantius, qui ad Seleuci ense Conne duo sacerritibus, os necusariam custodi. cilium frequentes adesse jussit Episcopos re aa βρον Diaecism suam , non super asi- Orientis, & Asianae , Ponticaeque Dice ce-
am nosiaciam, recognommas constituram. seos. Ipseque adeo Constantanus Imperator ros , s. . a.
Idem ergo censendum est de Episcopis Ro- meminit Episcoporum Asanae, de Ponticae. ς o mae. & Alexandriae: ad quorum exemplum, in Paschae celebratione consentientium. ut docet canon, Antiochenae Ecclesiae j in IX. Quare non est qu5d aliquis sibi per inconstituuntur, ut non solius metropo - suadeat tres illas Dici cesses& Ecclesiae etiam leos privilegia, sed etiam Patriarchica, ca- -κιαρχία a Synodo Constantinopolitana none illo firmata suerint. Accedit Theodo- institutas fuisse, ut colligi videtur e Socra leti testimonium: qui Titulo primo Colle- te , euius sententiam, nondum satis expen-ctionis Canonum, quae extat in codice ma- sam, illustrare non alienum ab hoc loco ec
nostri pro Bibliothecae Regiet , docet de seduxi. Cum Orientales Ecclesae per qua
dignitate & juribus Patriarcharum hoc draginta annos variis haeresibus vexatae, sub canone Nicaeno agi. αλ ιυοείσης τοa Theodosio liberius respirare coepissent, Se QUM νυν m . Κα - iis eunda Synodus ab illo Principe Constanti- . sti ερογα mri in As υναε η γ εκα as λήρω nopoli coacta , Arrianorum Macedonia..t ἐώ-υλ δεῖ γινοπινιά e 1οira mi α ec norum , & ceterorum ejusmodi blasphe. Q -υφαγ- οπι-- αχωτῖmν etiati m. naias anathemate defixit. Tum postquam fi O N. -ε si λυ μών ir c. Τ, s dei prospexisset, disciplinam quoque atti-
rr. 9κχυ πιυ. γ, λ Τους E. Eφεί- git, constituta Ecclesarum administratio μολυ De trisau per canones miriari ne secun tum canones Nicaenos, eo adjecta honere. At non lirare eorum alicui prasin. isto , ne Di inceston Exarchi positas extrariam Auri comperentem inmadere, pro ordinis. fines suos Ecclesias invaderent , sed PEgygione , at d isistratione, sed eas quae jamin. plus ut dixi, Alexandrino Episcopo, Omas sent ii s quibus injuria facta est restiuo- riens Antiocheno, Asana Pontica,& Thra.dis. Nisana Symai ranon vi. Eiusdem S . euia cica Dioeces es suis synodis committerentur. n v M. Synodi consantinopolitana canon vi. Haec quidem disertis verbis in canonibus Seia assium eumn I v. Sonodi sese a cansa via. cundae Synodi continentur. Ceterum quia
VIII. Neque vero obstat quod eodem religionis intererat ut Episcopi haeretici ab canone Concilij Nieaeni ceterorum Me Ecclesis pellerentur , hae e regula praescri- tropolitarum privilegia confirmentur. pta est a Theodoso, de synodi sententia, Quippe nihil vetat parte prima eanonis ut ii soli Episcopi inter orthodoxos cense-
trium prςcipuorum Episcoporum seu Me- rentur qui communionis vinculo cum cer-
tropolitarum , Romani , Alexandrini, & tis quibusdam Episcopis per unam quamque Antiocheni jura consuetudine inducta sania Dioecesin a lege designatis necterenture cui, di deinde generalibus uerbis cetero. quos ideo prae ceteris Imperator delegit,
95쪽
quod eum emendatae vitae fama religio, e tume verbis legis indefinith ius illi tribui . suis Ecclesis praeessent. Itaque datum est, turi eta's tantiabit, inquit lex, commani enon praecipue sedium dignitati, sed perso- Nectario Episcopo Constantina politana Eensis.
natum gravitati, ut ab iis Episcopis, tan- Timothra necnon intra AEgyptum Alexasdrasae
quam a quibusdam Capitibus , communio- arbis Episcopo esse sociatos. Potestas dandae
nis jura manarent per unamquamque Dice- communionis delata Timotheo Alexandri cesim. Eo retulit Episcoporum illorum de- no coercetur intra AEgyptum. Sedius Ne sorore. . .e signationum S OZOmenus di Hos enim , in- ctarii Episcopi Cp. nullis limitibus circum
quit, o Imperaurusqaemisos o coram ad s- scribitur. Ratio est in promptu. Quia in eo 2-e-- - cuius approbavis: de quibus es iste ru constabat dem Concilio primatus honoris host Ro- fumo. Pod suis Ecessu religiosὸ praeesseni. Ex- manum Episcopum illi collatus est. Undetat Theodosj constitutio in Codice Theo- vlligere licet quanta esset in hoc eom-do sano, quae praecipit Episcopos ad Eccle- munionis jure Romani Pontificis auctori-sas obtinendas admitti, ex communione & tas , cum ad illius exemplum regiae urbis i ,e.τι. a. 1 f. consortio probasi iam sacerdotam. Scilicet Episcopus, tunc ad secundum gradum eum
m. i. quos communicare constiterit Nectario ctus, privilegio illo per solidum Orientem Episcopo Constantinopolitanae civitatis, frueretur, non autem per solam Thraciam. Timotheo Alexandrino in AEmpto , in O- eis speciali quodam iure in ea Diceces au riente , Pelagio Laodieensi. & Diodoro ctus esset. Expuncto errore illo Socratis, Tarsensi , in Asa proconsulari & Asana advertenda est altera ejus hal ue inatio, in Dioeces, Amphilochio Iconiens, de Opti. eo quὁd sententiam eationis secundi cummo Episcopo Antiochiae in Pisdia, in Pon- lege Theodosi permiscuit , cum tamenti ea Dioeces, Helladio Caesareae, Otreio muli sim inter se distent. Limites Dioeee-
Militenae, de Gregorio N3sae. In Thracia seon a Synodo Nicaena praescriptos violan ca, cum Terentio Sc thiae , de Martyrio dos non esse, canone constituitur. Theo
Episcopo Martianopoleos. Absunt a Codi. dori vero lege, in Di reces bus Episcopi de
υ - ab . iaci Theodosano verba illa, In Gracia. Sed liguntur ad con sortium communionis, non
lacunam illam e Sozomeno explevi, ut senia autem 'ad iurisdictionem Patriarchalem . tentia non hiaret. Etenim AEgrptiaca, O- exercendam. Quod patet ex ipso legis con-rientali , Asiana , 8c pontica Dioeces bus textu ex eoque praecipue, quὁd in orien- enumeratis, sola superest Thracica cui tali Dioecesi , seu in Patriarcha tu Antio aeque ac ceteris prospiciendum erat. Id se cheno, Pelagius Laodicensis & Diodorus ctum designata communione duorum Epi- Τarsensis des gnantur ad communionis vin-scoporum , scilicet Terentii Scythiae , de culum; cum tamen supremis auctoritatis Martyrii Episcopi Martianopoleos. Manu. apex in Orientali Dioeces ad patriarchamri, enim legendum e Soet omeno, non Maria Antiochenum pertineat ex canone Nicae. μνάν , ut habet lex Codicis Theodosani. no, & ex canone secundo Concilij Con Thracica Dioecesis sex provinciis consta- stantinopolitani. Eis vero hic Socrates bat, Europa. Thracia, Haemimonto, Rho- aberraverit , non utique in pudendum er-dope, Moesa secunda, Scrthia. Episcopus rorem, quia plerisque illi affingitur, pro-Τomorum omnibus Ecclesiis Sertulae lapsus est, quas scripserit Patriarchatus in-
praeerat, ut testantur alibi Soetomenvs Ec stitutos fuisse a secunda Synodo. quo seti. εω. . i. .e,,. Theodoretus. Vnde Terentius Scythiae E- su, paulo post Socratem, Patriarcharum M i η piscopus eleganter dicitur in dicta lege, 8c nomen apud auctores ecclesiasticos inva- recte a Soromeno Tomorum Episcopus. luit. Etenim cum secunda Synodus aucto- Martyrius Martianopoleos Concilio Conia ritatem ecclesiasticam per Dioeceses distin stantinopolitano subscripsit, ut Moesae Mea ctam a Nicaeno Concilio repetiverit, & sotropolita , quae est Missa secunda, unae crates Diceceseon institutionem non tri-
sex provinciis Thracicae Dicecess. buerit Secundae Synodo , sed Patriarcha-X. Inde patet error insignis Socratis, rum designationem per unamquamque raura communionis per Thraciam decre- Dioecesin , evidenter patet de illis Episcopis uisse Nectario a Synodo Ec principe egisse socratem , a quibus communionis affirmat; cum ex Soromeno de legis Theo- consortium penderet , praecipuE cum Epidosianae serie a nobis restituta constet jus scoporum delectum lege Principis confir communionis per Thraciam indultum Te- matum scribat. Paulo post aetatem Socratentio Toment de Martyrio Martianopo- tis , Patriarcharum nomen inditum est, litano i Nectario vero in urbe Constanti Episeopis qui communionis de auctoritatis nopolitana, ut quidem Soetomenus existi- principatum in suis Dioecesibus tenerent. mavit: N ia Κω 'ναπήλ . Cete- XI. Porro tres illae Dicecesses, quas sita
96쪽
pri recensui, Patriarehis Alexandrino vel vat Strabo. Hine Epistopi Caesareae digni. s,. i. H. Antiocheno non suberant. Asana Dioece- tas, qui solidae Dioecesi Ponticae praeerat, sis, in Notitia Impetid, decem provinciis teste NarianZeno. Vnde Basilio concilia- ' constat, quae Vicario praesecti praetorio C- tum Archiepiscopi Caesareae nomen , &rientis parebant, scilicet Ρamphilia, Ly- Alypio apud Photium. Quare Ponticae' ' dia, Heli sponto. Pisdia, Lycaonia Phrγ- Dioeceseos synodum Tranis sub Eusebiogia utraque. Lycia, Caria, dc Insulis. At- Episcopo Caesareae celebratam refert So. tamen in politiae eccle siasticae ratione, Α- Σomenus & Gerontium Nicomediensem sana Dioeces, undecim provincias com- Metropolitana in Bithynia ordinatum fuis nisi .i. plectebatur, teste Theodoreto. Quod e se ab Helladio Caesareae Episcopo. Literae pallui. ,si. replicandum est E Theodosii lege, quae Α- etiam Baslsi extant invitantis aci Synodum c d ae: Gm Proconsularem ab Asana distinguit, Caesareae habendam τι- ῶι omni .s ritici
licet eas in unum corpus, quoad statum meri Emis πηα.& communionem ecclesiasticam , cogat. Dioecesis Thracica sex provinciis in Itaque Asia Proconsulari adjecta ad de- laterculo Imperij dc in Ecclesiae notitiacem provincias Asianae Dicecestos, confi- constabat: in qua, post deletum a Severocitur numerus undecim provinciarum ec- Byrantium praecipuam dignitatem urbs clesiastkarum a Tlaeodoreto desgnatus. A. Heracleae sive Perinthi obtinuit, ut testan sa, strictissime sumpto vocabulo, a Roma- tur Herodianus re Procopius. Inde quae- , α,7 . 'nis nomen accepit di qui regnum Attali Per- stus ejus Episcopo Exarcia Thraeiae titu A- ii gameni sbi testamento delatum cernen- lus , quamvis deinde vis hujus administra tes, ditionem illam in Provinciae sormam tionis in urbem regiam uberioribus privile. redegerunt; Asiamque de continentis no- giis paulatim transcripta st. ου, - i . . a δὲ mine appellaverunt, teste Strabone. Rus Quare non frustra monui canone Nicae administrationi Proconsulem praefecerunt. no significari Diceceses Asanam, Pontiqui magistratus continuatus est sub Impe- cam,& Thracicam, quae a tribus Patriar μι-ας; rio , quamvis statum Asiae Proconsularis chis non penderent, sed synodis suis ecim Constantinus Magnus immutaverat, ab ea missae, Exarchos suos comiter colerem: A
recisis Lydia Caria, Hellesponto. &Cy- sana Ephesinum , Pontica Caesareensem cladibus . quae in speciale provinciarum Thracica Heracleensem, deinde Constan- nomen transerunt. Vnde factum ut Eu- tinopolitanum. unde prosectum ut hi tres napius, chin Asiae recentioris proconsula- Exarchi lotiorem locum in subscriptionitum describeret, a Pergamo & ora mari- bus & sessionibus Generalium Conciliorum rima in continentem Caria tenus , & ad obtinerent. Quod videre est in Coneilii Tmolum montem ex parte Lydiae porre- Chalcedonensis conses A. qui sic dispostus xerit. sub Arcadio Hellespontus & Insulae erat, ut ante cancellos altaris in medio se redditae sunt Proconsulatui , ut patet ex derent Gloriosissimi Iudices , & amplissi. Notitia Impetii. Solidae Proconsularis A- mus Senatus. Ab eorum laeva sedebant sae metropcilis erat Ephesus quae in poli- Legati Romani Pontificis, Anatolius Aratia ecci fastica in Asianam Dioecesimean- chiepiscopus Constantinopoleos , Maxi rhostin ano ad dem dignitatem retinuit, teste Chrysosto- mus Antiochiae, Thalassus Caecireae, Ste. mo. Adeo ut ei jus Patriarchicum tribuat phanus Ephesi , o ceteri Epi copi one a M.
- Evagrius . cum scribit Timotheum AElu- Fonticae , Asiane, o rixaricae Diae se . ex , '
rum Ecelusae Ephesinae jus Patriarclucum cessis Patisins. Ex quo loco patet Exar restituisse, quod ei Synodus Chalcedonen- chos Diccceseon fuisse. Maximum quidemss ademerat. Antiochenum Orientalis, Thalassium Cae Pontica Dioecesis totum tractum a Bi- sareensem ponticae , Stephanum Ephesi thynia usque ad Armeniam, adiecta Gala- num Asanae, & Anatolium Constaurino tia . & Cappadocia, complectebatur , de politanum Thracicae. A parte dextra Iudi αα Vicario parebat, quem Gregorius Naetian- cum considebant Dioscorus Archie disco
Eenus et ιδεοι rim; - γν vocat. In ra- pus Alexandriae , Iuvenalis Hierosolymo
tione Imperij h provinciis decem conflata rum , Quintillus Heracleae primae Mace erat, sed in dispositione ecclesiastica unde doniae, vices agens Anastasi Thessaloni cim provinciis constabat , teste Theodo- cens, Episcopi, cum reliqui, Episcopi, PE-x.. .. ,. reto. Cuius discriminis rationem reddimus guptiac Diccc eos, quae suberat Alexania
alibi. Sedes praecipua vicarii Ponticae Dice- drino. & illirician quae a Thessalonicensi
ceseos constituta est Caesareae in Cappado- Vacario Romani Ρontificis regebatur. Adcia. qua in urbe, quae olim Maraca, Re hunc enim Anastasium elegantem illam episeges Cappadocum lares fixerant, ut obser- stolam decretalem dedit Leo Primus, quae
97쪽
toties laudatur. Aderant praeterea in hoc latere Palaestini Episcopi, quos ab Orientali Dioecesi distractos Episcopus Hierosol morum sibi asserebat. Ceterum Thracica Dioecesis iam tum a Constantinopolitano
Episcopo pendebat, depulso Heracleens. Quod per consequentiam h privilegio Pri .matus in ea Di reces facile invaluit , ad cujus synodum Constantinopolitana Ecclesia pertinebat. Quod in fraudem impu sit Socratem, cum lura communionis per Thraciam Nectario tributa fuisse scripsit.
νan i m . - Huc alludit epistola Marciani Imperatoris i qua praecipit Anatolio, ut accedat ad
Concilium Chalcedonense una cum Epi seopis sub saeerdotii sui cura constitutis, id est, cum Episcopis Thracicat Dioeceseos. quod ideo monui, ut ab inquisitione ho rum Episcoporum viri eruditi cessarent. M. r. c. Idem sessonum ordo in superioribus ..ς Conciliis obtinuerat. Etenim in Synodo
Ephesina, cui praefuit Cyrillus, post Iuvenalem Hierou symorum sedent Memnon
Ephesi . Flavianus Philippo rum vicarius Rufii Thessalonicens s Episcopi , Firmus
Caesareae Cappadociae, de Theodotus An errae. quamvis alibi, per errorem scriptoris, Theodotus antecedat. sed sententiae latae contra Nestorium post Firmum subscripsit. - α ci . In Ephesino Concilio sub Dioscoro, post A priores Patriarchas sedent, & censent, Simphanus Ephes, & Thalassius Episcopus Cosareae Cappadociae. Quare videtur dubitan dum non esse quin Diceceston Exarchi Canone ri. CP. commemarati Episcopos Ephes , Caesareae & CP. adjecto Hera-1. , - , iis in cleens, complectantur. Id ex eo valde ju Ia. Mi vatur , quod in Concilio Chalcedonensi Iudices unicuique Dioecesi Orientalis Im perij suum Patriarcham assisnant. Non eo tamen inficias ouin potiora jure in Dice. eeses suas tres illi exam si patriarchae uterentur , ita ut sola synodorum una versae
Dioeceseos indictio, Ee Concilii
Exarchis ceteris competivisse videatur. Quae ratio componendae contentionis quae viros eruditissimos etiam in hoc capite collisi, non aliena a vero mihi esse videtur, atque adeo novis quibusdam argumentis hane disputationem illustrandam censui. Ceterum transcripto Heracleensis Episco
si jure in Constantinopolitanum , duo re-iqui Exarchi ab auctoritate sua dejecti
sunt, cum sedes Constantinopolitana in Pa triarchieam dignitatem evecta, trium istarum Diceeeseon administrationem liberam decreto Concilii Chalcedonensis obtinuit. Quae immutatio effecit ut Orientales Ecclesiae, quae per quinque Dicecuses porrectae erant, AEgypti, orientis, Ponticae, Asianae & Thracicae, ad tres redactae fue
rint, scilicet AEgypti, Orientis, & Bospho ii seu Thraeiae, id est , Constantinopoleos, apud Theodore tum , qui post Concilium
Chalcedonense historiam seripsi XII. Sed ut repetam quaestionem initio propositam, non cissimulanda est insignis dissicultas, quae nostram sententiam videtur impugnare, in eo quis d tres illos prae. eipuos Orbis Episcopos, Romae, Alexandriae, & Antiochiae , quoad ius Patriarchicum inter se componi canone Nicaeno contendit. Nodus in eo versatur, qu bd Alexandrini Episcopi auctoritas in ordinandia
omnibus bEgypti Episcopis advers hs Me
letianos hoc canone eonstituta sit , ut is tentur omnes eruditi, &egregi h probatur ex epistola synodica Concilij. Porro jure illo ordinandorum Episcoporum usum non fuisse Romanum Pontificem per omnes Occidentis provincias adeo certum est ut nec ipsorum Metropolitarum ordinationem in plerisque provinciis sbi vindicarit Ut explicatior sit hujus quςstionis enoda tio , constituendi prius sunt Romanae me tropoleos fines. Neque enim existimo Ru fini aetate regionibus illis suburbicariis ad centesmum usque lapidem fuisse circumscriptos. Vetat namque Notitia illa Vaticana vetus , quae sexaginta novem episcopatus, ex quibus Romana provincia conss ta erat, nobis exhihet , qui quidem non solum Latinam regionem, seu Campaniam recentiorem ad Sinuessam. Marsos leu Valeriam. Picenum , de Tusciam se hurbicariam complectebantur, sed etiam Tusciam
annonariam. Vmbriam , & Picenum annonarium , quas regiones Notitia illa veatus barbara voce MarchiamVmbris indigetat , Marchiae nomine utrumque Picenum comprehendendo. Fundus hujus meae seniatentiae est insignis locus epistola ynodicae Concilij sardicensis & alter Athanasi, ubi earum provinciarum Episcopi, qui Α-t hanasio communicabant, recensentur, scilicet Romae, Italiae, Campaniae, Calabriae, Apuliae, & ceterarum per occidentem EcOrientem provinciarum. Non poterant liquidius Romanae provinciae limites circum scribi, qui ei a vaticana Notitia tribuuntur. Italia hinc eam coercet, inde Campania felix, & Capuana. Porrh Italia, cujus metropolis erat civitas Mediolani, com rectebatur eas provincias quae Vicatio Italae parebant, & porrigebantur usque ad Tusciae annonariae , Vmbriae, & Piceni fines ι ut docuit vir eruditissimus Pater Sit --ndus. Campania veris, cujus metropolis
98쪽
erat Capua, incipiebat a Sinuesta ad Sala. Orientales Discopi ais seria sussissem , Arim Lucaniae fluvium His autem finibus ex Episcopis Occidentati s reficarei ν ι simia re regiones sere intercipiuntur, quibus pro- ροι iud Occidentaliam partio Episivi , as vincia Romana constat in Notiria vete i Orientalistis sum/re L In eam sententiam
Vaticana i cuius fides ex his Athanasij &Conei iij Sardicensis locis egregie illu
-ntis . apvid N et aanet enum.
I. VpEREsT ut iugulum caussae pe- minus , & ut difficultati propositae satisfiat, duorum capitum probationi, quibus tota disputatio conficitur, nos accingamus. Quorum primum in eo versabitur, ut doceat Patriarchatum Occidentis ve teribus tributum fuisse Episcopo Romano, Altersim vero, quod fortasse a nullo rentatum fuit, componet Alexandrinum Epi scopum cum Romano in potissimo illo jure Patriarchi eo quod ordinationes Epi scoporum respicit. Quod attinet ad primam illam partem. nullo negotio veritas ejus instruetur, si imstimoniis veterum recte expensis osten Aa-mus totius Ecclesae corpus statim a Concilio N i caeno in Orientales & Occidentales Eeelesias fuisse distributum. & Occiden talibus Ecclesis nullum alium praefectum fuisse praeter Romanum Pontificem. Emi. eat illa hereditatis Christi in duas partes diviso temporibus Constantii Imperatoris , ita tamen ut altius, id est, a vereri eon suetudine Ecclesae, hujus divisionis origo repetatur ab Episcopis Orientalibus Synodi Sardicensis , . quorum sunt haec verba in T. ' mae nomitatim moliebantur inducere , quam ζα u uis . h/rret vetus consuetudo Ecclesia, as inciscitio Constantius princeps rescripsi ad Concilium Ariminense quod Epascopis C toto
Occidente accitis constabati Noa enim de Orientilibus Epis pis in Coinci io mestra litarratio utiqaia definiri. Hianae stipeν hs Iahitimqviae ad mos pertinere cognoriit gramitin ve Bra,
tractare destiis. Non inquiro an iussa storientalium expostulatio , aut quod Constantius rescripto vetuit occidentali Concilio , scilicet ne de rebus Crientalibus pronuntiaret, s qua de re dissertationem satis copiosam , s res usui futura sit, in pu hii eum fortasse emittemus j sed id tantum pertendo, eam suisse illis, imo& superio iaribus temporibus , Ecclesae disciplinam ut Occidentales Ecclesiae in unum ueluti corpus compactae, ab Orientalibus discet clerentur. Et ne quis excipiat me testimo. niis schismaticorum uti . laudabo ipsum Ambrosium & Aquileiense Concilium ex Episcopis Occidentalibu conflatum , qui Aquileiam convenerant Imperatorum jussu. Querebatur Palladius Episcopus , Arrianae saereseos reus, senis generali & pleno Concilio respondere non posse, nempe absentibus sacerdotibus Orientis, ad usos Conea Aor n. P sectiti Datia literis rid/jus,M E ihi H - - ε -- conm ire, in sumti saerent. Excipit Ambrosus His fiuint consere..dinem su- θροῶ vir in oriense crisArule esset Concilium,
intra Occidentem Occid mulium , Mea paraverant non esse meniendum. In ipsis etiam veterum Romanorum Pontificum Liberii, Da -ωaiiamas, Si rich. Innocentii. & Celestini epistolis , Occidentis Episcopi ab Discopis
Orientis sunt discreti. Haec divitio Gre. εσ
adeo inauspicata via est, ut Orientem &Occidentem, quemadmodum snibus &
Imperiorum I imita hus , ita etiam animis . M Mdistractum iri pertimesceret. Invaluit ta- ἀὼ..... vitis in
men quotidiano Ecclesarum usu illa discre tio , ita ut Philippus Celestini Ρontis eis
Legatus in Concilio Ephesno Drofessi is o . o. Missa
fuerit eam synodum conflatam esse ex Epi- nro: i. scopis Ecelesae Orientalis & Occidentalis N iniique frequentius apud antiquos eccle- rasasi eos scriptores hoe Ecclesarum discri- c re se ἰ mine inter legendum occurrit. 2ITII. Vnum tamen est quod antiquit
iis ecclesasticae amantem hac in parte monitum velim , ne inconsulto in eum erro rem incidat , in quem viri docti impege. ..et. Δ,a.;-.runt, cum variis Orientis fgnificationibus
99쪽
non exacte perpensis. quae de Orientis Ee etesiis generaliter dicuntur , Antiochenae Ecclesiae incaute tribuerunt. Etenim Oriens in dispostione Imperii Romani eas provincias omnes complectitur , ab ipsus Vespasiani temporibus, quae a Thracia per Egγptum 5c Asiam minorem utque ad Euphratem de Tigrim pertinent. Vae provinciae quinque Dioecesibus comprenen debantur, Thracica, Pontica, Asana, O rientali, Ee AEgyptiaca quae magistratibus sibi praefectis parebant i ut superiore capite uberilis dixi. Idem ordo servatus fuit in eceletastica disciplina ; ita ut quem adnodum AEgγpti Dioecesis in novem Me tropolitanos divisa Alexandriae Patriar. cham colebat , se Dioecesis Orientis spe cialiter dicti quae quindecim provincias complexa erat, ab Antiocheno Patriarcha regeretur. Itaque longe distant Orientis Ecclesiae , cum Occidentalibus opponuntur , utpote quae quinque Dice cesses into gras Orientalis Imperii comprehendant, ab Orientis Ecclesiis. quando cum aliarum Dioeceston Episcopis, id est , 2Egypti, Thracicae , Ponticae , 8c Asianae componuntur , ut fit canone ii. Constantinopolitani Concilii: Oriretis Dis pi Orientem tam tum Memens, servatis primilegiis qua Nicaenis unonius cessa Antioohena tritata sint.
Inde est quod Ioannes Antiochensis, qui Concilium Ephesinum vexavit, in Actis Conei liabuli dieitur Di ρώου --
.....' tiochi , qais es Metropolis Anautica maereseos.
Et ipsum Cone iliabulum hac se inscriptio In ne jactat: sacra Synodias Diaereseos Orientatis et ceu que vina tam ipsis dimnsis Diaece a, ct
-χιών. . . provinciis congregisti.
de Romano Imperatote C onstantinopolitano post Leonem cognomine Sapientem , Anatolicas vocat gentes Orientales, Ctarco etiam verbo utens: Prima a. Ramatius sesepit imperium anna . nonnuIta ei gentes ,r err--, hoe est. Orientatis, visa sunt rebeliare.
III. Id solum se perest indagandum, quibus finibus Ecclesae Orientis de Occidentis regerentur. Sed statim occurrit canonii. Concilii Constantinopolitani , toties
laudatus, qui de hac re sellicitis curam om nem eximere potest. Convenerant Constantinopolim ex omnibus Orientalis Imperii provinciis. literis Theodosii Imperatoris evocati as,instites, qui canone secun do Eeclesarum Orientalium terminos praescripserunt , adeo ut eas intra Dioece se, Thracicam, Ponticam . Asanam. O rientem , de Λg3ptum co Ercuerint, ac proinde ceteras Omnes Diceceses Occi
denti dimiserint, nempe lilyricum solidum Italiam, Gallias, Britannias, Hispanias, de
Africam. Scilicet, ut ante monui, iidem erant Imperii Orientalis limites &Eccle sarum Orientalium. Thracia in confinio Illyrici constituta, Orienti accensebatur, ut Illyrici integra praefectura, quae Macedoniam , Daciam , Achaiam , d ceteras quasdam provincias complectebatur , ad Occidentem pertinebat, aeque ac Africani litoris sex provinciae , ut docuit ZOZi. rotis vita, a. mus. Thraciam orienti Vesea sanus Im perator addixerat, teste Eustathio. quod 'Ris Diony
apud omnes deinde Principes obtinuit, qui Thraciam , lic Et freto Propontidis & Hellesponti ab Asa disere tam, Orienti aece suerunt. Imo hil sub Theodosio Illyriciana Dioecesis in duas partes secta est; adeo ut Imperio Orientis accesserat Illyri ei pars illa quae Macedoniam Ee alias quasdam provincias continebat, ut patet e Iornande, flee Notitia utriusque Imperi j , quae fines Orientalis Illyrici de Oceldentatas destribit. IV. Quae immutatio nihil de Ecclesia rum statuae trivit. Itaque Illyrici&Thra. ciae limites, ut olim Imperii utriusque, se etiam Ecclesiarum fuere. Hanc divisonem Imperij primus tentavit Diocletianus, cum sibi fle Galerio Maximino retinuit Oriem
tem , regia constituta in urbe Nicomedien
s. Occidentemque Constantio patri Cori stantini de Maximiano distribuit , datis huic, Illyrico , Italia, Ee Africa, illi Bri tanniis, Hispaniis, de Galliis, apud Socratem. Constantinus autem cum solidam, a morte Licin q, Romani Imperii suscepis. set administrationem &ei trium filiorum caritas esset antiquior quam Reipublicae cura, illis orbem testamento partitus est,
ita tamen ut primus occidentis partes, Constantius vero Orientis obtinerer . Uaia lentinianus senior secutus exempstm tam ,--ών,
foedae divisionis, Valentem fratrem effusa liberalitate consertem Imperij des gnavit,esque Asae fle . Fgvpti tradidit dominatum, Europa suae ditioni reservata , ut inquit Theodoretus. Quod accuratilis descripsit , -4 3. Soromenus , qui antiquos utriusque Im perii limites immutatos non fuisse satiaostendit. Valenti, inquit, uinit promines s
100쪽
ma Africae sal sa pote Bara erant Diid est praefectoras Italia: sub qua continebatur. Africa . Galliarum, & Illyrici. Hos Impe riorum limites Ammianus Marcellinus, qui sub luliano floruit . in confinio Illyri ei& Thraeiae , in ipsis Succorum montium
rum alter ex ipsis fri marginitas, alter ob Axj mmores is Ῥι- minis ciserrori parte consargit, in an uias ramati s costibis definenses , Iibrios isto. idams Thracas. In iisdem Succorum an
gustiis Oeeidentalium Ecclesarum fines constituit Concilij Aquileiensis epistola ad Theodosum , si locus illustris, qui cubat
r oti .i cohe in mendo. nitori suo restituatur. Μῶά m. Aquae M. v. inquiunt Patres, per oceidentures partes Go- Ap ad ad c a. sus in anotitis tua vim hoc G3 in Iaura Daci
Avenses ac Marsia , s des obstrepi viribu a Maisas tamen nane, post Concitidi sat tiam, vestrae favore crementia opinamur istico cans
hiatim. Per omnes amem tractus atque rexiones
at Horam Husinis visique ad Oceanum maneι intemerina sis. In Orienaalisus ratem parti-bas eos nolimus qaidem & quae sequuntur. Legendum prorius est, a Sacrarum claustris,
tauit socrates dissidio Sardie ensis Conci- , ' M, Orientalium de Occidentalium abru-. sil ptam communionem i utriusque autem Eccletiae confinium in Succorum montium
angustiis, quae Illyrios dividunt a Thraci bus , postum fuisse , quos ille montes monυ- ώ ; ita ut fuerit μι ἀ- ,---
aut id Sirm. ia νῖα , ut inquit eleganter Socrates. Ad so
Ape 4- ς lutionem illam communionis , quae ob Naximi Cynici ordinationem inter Orien tales dc Occidentem tercesserat, Ec cui rosarciendae opera, abat Concilium Constantinopolitanum Gregorius Nazian renus respicit, cum Occiduae & Orien talis orae velut nodum Constantinopolim esse Patribus congregatis pronuntiabat, quo hinc Ec inde extrema prouinciarum capita pertingerent, Ac inde velut com-stuni fidei emporio refunderentur. Etenima.ξ,.. Thrracitam Dioecesm hic scriptor velut appendicem Constantinopoleos intuebatur, & communionis interversae fideique
amictae restitutionem hinc expectandana prae se serebat V /Sed ut nihil reliqui sit pervicaciae, docendum est secundhm Patrum Constantinopolitanorum sententiam , pro Occidentalibus haberi eos qui eircumscripti non sunt Diceresbus illis quinque, Thra cica, Pontica, Asiana, Orientali, Ee AE. gyptiaca. Quod patet e canone quinto il-c --lius synodi, quo Libellus Occidentalium
approbatur, his verbis: De Tomo Occidem. - . ti m. Nos etiam Amisiamos sis imus , quisnam confisωσαν Patris is Filis es Spiritus san- r. Gai m HUnituum. Scio in controversam ad duci Tomum istum Oee identalium. Repudiata etenim Zonarae fle Balsamonis interia r. ra. ω gasta.
pretatione, qui de canone fidei in Sardi. τ' censi Concilio promulgato verba illa ae ua cipiunt, Illustrissimus Card. Baronius de Damas epistola s)nodica scripta ad Paulinum Antiochenum, quae refertur a Theodoreto , hunc canonem accipiendum exustimat. Quod viro erudito displicuit, qui
exserte asserit locum esse mendosum t quoniam ιerbis su de Tomo incirintulum , θοὰ ζζη φ . v xv a tirati mitem praestam ,sgnificare videmur canonem agere de nescio 'as occidenataliam sistiti. mero canon, inquit ille , nisu miniis exsequis . sed tanum approbat ea Pa δ' ie=ane Amiocheni, anam consenus Pistrix , MI spissetis sncti viminitatem. Vnde animum rumpsit antiquamistionem movendi, ita ut Antisth/nsu substituerit Duid ratibus , id est, Διθα ι , ut ille quidem legit, τοῖς A - οῖς. In quo dupliciter peccatur . tum in sententia det arta de inconcinna , quam antiquae lectioni hujus canonis a fingit , tum
in nova omnino voce & Omnibus scripto
ribus incognita, quam ille comminiscitur, cum asserit Antiochenses voce hybrida, Zea syriaca deducta, Diisdras appellatos, quaias diceres Lias confius , a luco Daphnens, quo ornabatur Antiochia. Tenebras illas discutiet vera& sincera mens illius cano Anis , quae ita constitui & enarrari paucis verbis potest. Quod attinet ad epistolam Occidentalium, qua docent se communio nem Antiochenorum amplecti , quia rectam fidem profitentur, etsi Meleti j & Paulini schismate laborent , nos etiam eosdem Antiochenos iam antea suscepisse testamur, quia nobis constitit eos unam patris & Filii de spiritus sancti confiteri divinitatem Vnde sequitur alium esse Tomum Occi dentalium , qui commemoratur in hoc ca none , ab epistola synodi ea Damas ad pau linum Antiochenum , vel saltem cum illa epistola aliam adjunctam suisse ad orientales Episcopos Constantinopoli congregatos. Nihil enim vetat quin eodem tem pore εc eodem exemplo perscripta 8c mi Tafuerit ad Paulinum 8c ad Synodum Constantinopolitanam. Inde etiam sequitur
veterem omnium codicum lectioiium non
esse sollicitandam, quae Δί.koci seu mavis Occidentales hui e synodo cognitos exhi bet. Nec est quod vir eruditissimus conjecturam suam fuleiat ex emendatione teniatata in Libello oblato contra Ibam EdeL