장음표시 사용
131쪽
Reipublicae, ut jam ex utraque dici possit
unam Rempublicam Christianam compo
ni , in qua sint duo praesecti praecipui, quo
rum ille omnibus spirituali Dus , hic vero Omnino temporalibus praest. In hunc sunc e ilam pric sum Concilium Paribense sub Ludo Vico ς Pio habitum anno DCCC xx xx. Principaliso Dis 8 ratias fracta Dei Ecelsa revus in daas eximiis pres aes, in Gerdoratim viis δώδει es regatim, scut a sκίω Parritas ιν διώ- acepimus , dimisi- esse nomimas. Et Concilium ad Theodonis villam anno
Eccusam dissiam esse , as pontificisti dictoritate ct re tati pose sate gubernetar Eleganter . quoque Bernardus hoc argumento utitur, ut Conrado Regi Romanorum conjunctionem animorum cum Pontifice persua
teiti. Eriss omnino ν/gnam sacerdotiamque conjungi seu lo Iuniari po erunt, quam H in per a Domiκi oti partur sic convenirent . u'Me
qui factus es nolia ex uir ae tristi secundum Ornem sammus se S iceisos s Rex. Non sitim autem, sed O confoederavit in suo corpore, qaodes,valus Chrisianus 'si capas istius, ita arsae genas hominum apostotica mora genas electum, regale facetamiam appestetar. Ergo quod Deus co anxis, homo non sparet Iavant se
animis qui j-cti sani institaris 3 invitem se. Dieant, invicem se defendant, invicem onera sua ponens. III. Istud duarum potestatum consortiun, Ecclesae Gallicanae non ine apud nos continetur , ita ut Libertates Ecelesiae Gallicanae , munera potestatis utra usque,
tam ecclesiasticae, quam civilis, certis quihusdam hine inde finibus circumscripta complectantur. Quare longe a proposito aberrant qui Ecclesam Gallieanam Clero coercent. Latior est illius fgnificatio, quae laicos ipsumque Regem comprehendit. Diserte in hanc sententiam Philippus IV.Francorum Rex Bonifacio VIII. ante disesdium suggessiti Suntio Mar/ν Ecclesia, somii,ν. sa rarisi, non stam es ex Clericis. sedesiam ex Licis. Et post pauca additi uetata Chriti in Ecelsa sani auctoritura o manere potiores, non delens nec possent, ris forsian prea sum, i appropriare , Pas alios excladendo, eccle-sas iram Iilenaum. loqviendo de Illo rate Paria, chrisus nos se agraria tiseramis. Sed de liber et utate is a dicemus libro tertio. Sed interim monendus est lector, ne in eam sententiam se abripi patiatur quam ex hac observatione nolita se colligere docuit vir eruditus in ' Commentario de Libertatibus Ecclesae Gallicanae , nempe ad regiam potestatem pertinere jus statuendide rebus eccles asti cis , cum nos id unum asseruerimus, majores nostros Ecclesa Gallicanae nomine utramque potestatem complexos suisse quoniam sui docuit Conciliom Parisiena laudatum hoc capite g. H.) Ecclesiae corpus in duas praecipuas personas, sacerdotalem scilicet, & regiam , divisum est, quod ex fidelium Omnium compage constituitur. Atque adeo sicut Christus Eecissam tum a peccato, tum ὀ Mosaicae Legis onere, sua gratia liberavit, ita si novis De cretorum inutilium sarcinis non solum Cle rici , sed etiam laici, onerarentur, aut s ju regiae majestatis laederetur, de violata Ec elesiae Gallicanae Libertate conqueri fas esset. Quare illud tant sim adnotari volui mus , licEt Ecclesae Gallicanae Libertas speetalites, sumpta ad solos viros ecclesa sticos Ecclesiarumque iura pertineat , de quibus latae sunt pleraeque tum canonicae tum civiles Constitutiones, Libertatis istius fgnis eationem non ita ad Clericos referri quin etiam ad Regem, & alios, s sorth, laicos trahi possit, ex mente Regis Ρhilip pi IV. ut uberius explicui lib. D l. cap. I. g. vii. quemadmodum libro secundo integro docui . de rebus ecclesiasticis decernendi potestatem penes solam Ecclesiam esse , jura vero constituta tuendi, penes Mancipes. I v. Quibus autem finibus regi debeant supremae illae potestates, satis antiqui Pa tres nobis praeiverunt, ut difficile non set ratissima via eorum' vestigia sectari, nisi quis malit consulto & data opera in errores impingere. Regium imperium quietem publicam, Episcoporum sollicitudo selicita tem aeternam hominibus procurat, testante Apostolo. Reges secularibus, pontifices spiritualibus ordinandis se impendunt. Quamdiu neurra potestatum in alienos ii mites in silet, mutua concordia res Chri stiana amplificabitur. Equidem hodie a tis perspecta esse reor isthac quae protuli axiomata , non solum juris humani atque divini callentibus, sed etiam cuilibet
e trivio. verum ne temere arrepta esse videantur , veterum testimonia advoeanda
sunt, qui potestatis utriusque ex professo comparationem instituunt. Constantius Imperator adeo se ecclesiasticis discepta tionibus immiscebat, ut Ammiano Marcet lino ea de caussa vapulet. Sed gravioribus
verbis ossicii sui ab Oso Cordubens Epi
scopo admonetur, quae relara sunt ab Aina naso Cui Detis, inquit. Imperiam commis nosὼ Pa sani EMesa concredidi . V Demae
pis, contrassicit orianationi disinae , ita se sa
132쪽
eave ne oti sum Ecessa ad se iraseus, magno ejus Decreto constituendi sunt fines utrius
CGώκε crimini o axius fas. Date, Friptam es, que potestatis. Imperatorem praesidere hu- sum Caesaris, Caesari, O aa Dei. Deo. Ne- mano generi dignitate, sed in perceptioneqvie σιαν 'noris interris imperiam r/neras sacramentorum Saeerdotibus subdi, legi, vis L .siam Π ne se tu thymiamatum , sacraram pausalem bus Princi pis, quantum attinet ad ordinem sales , Imperator. His verbis soli Principi publicae disciplinae, parὰ te religionis anti exmi M. potestas in haec terrena & temporalia impe- 1hites , sed in erogandis mysteriis. & in eoe ''randi asseritur, ut Ecclesiae , sacra dc spirita testibus sacramentis, Prinei pem ordine re tualia procurandi. ligionis a Sacerdotum judicio pendere, epi V. Elegantissime versatur in hoc argu stola ad Anastasium Imperatorem des nivit mento Gregorius Narian renus: cuius ora. Gelasus. Hanc definitionem amplexi sunttio, lichi sale Christiano condita, venusta. Rex, Episcopi & Proceres Ecclesiae Gal- te dictionum& sententiarum ornatur. Ma. licanae in Concilio Parisens, & in libris gistratibus denuntiat duo velut imperiaci f. Nariam constituta fuisse Λ Christo in Eeelesia. unum, quod sublimioribus potestatibus creditum est, quibus ut heris servi, maritis uxores, Ecclesa Christo , parere debent omnes, & tributa pendere. non sollim propter iram, sed etiam propter conscientiam; alterum vero Episcopis commissum , quod priori dignitate praestat, ut anima corpori.& caelestia terrenis. Vnde patet parem esse utramque potestatem in imperandi jure, sed imparem in mandatorum dignitate, duo
esse&distinetii imperia, sed nobilitate imparia , quia huic vitae tranquillitas , illi ani
marum salus commissa ι neutrius vero ii bertatem ab abera infringendam. Isdorus Pelusiota ad hune Naaianzenitati, locum videtur respexisse, clim sacerdoth. - εc regni discrimen, animae & corporis dis . ferentia metitur: Exsacerdotio O regno , in. quit, rerum admini usio cosasu es. Λλώ-
Iis enim meuι anima est, hoc vetati corpus)- tinam tumen o evindem Inem sendans, hoe es, is iaminam saluum. Olim quidem im perium eum acrorum administratione apud
Hebraeos & AEgyptios conjunctum fuisse scripsi Synesus, sed deinde a Deo distin-- - sit cha fuisse haee munera, ita ut rebus sacris
- - unum, alterum imperio tenendo addictum esset. Illi in negotias, nos is arisione cos curis mus ι ut ille loquitur. Chersostomus imperia principum cum administratione rerum sacrarum ita confert, ut duo principatuum genera esse decernat quorum unum commendat Apostolus. clam sublimiotibus potestatibus omnes animas subdi praecipit, alterum veris, cum praepΟ-cia,sin au is .i L stis obediendum esse suadet. II e avium pria
D ' - et iis, inquit ille , cimili ramo metior es
quamIo Iora curiam , imo se mul, o magis i σωιn miata illi rara es de se Iari mira, omnia -- rem de citiaibus resus tronuntius. V I. Enimvero ne superfluo labore me onerem in citandis ad testimonium auctori
bus, consilendus est Gelasius Pontifex, &Capitularium , eamque Gratianus in Col lectione sua retulit. Das sist, inquit mel perator Avaste , Pisus principaliter mandus
gutis potesas. In Pius tanto gramius es pon das Sacerdorum , quanIo etiam pro 'sis Registis homiatim in E ias redit ri sent examine rationem. Nona enim, Mi clementissime, quod Itiet prae Meus humano generi dignitate , rerum tamen praefatilas disinaram devolvis rastis sal
mittis, arqvie ab eis e fas tua tauris expetis,
is ae sumendis caelestius sacramentis , e Marist comperit, disonentiis , suldi re desera regnoscis retigionis oraene portas quam praeesse. Nam ira e inter hec s id est, inter haec sacramen talia & spiritualia. ne quis hoc loco adver-ssis mentem auctoris abutatur j ex istoriam rependere Iuditio, non istos aditiam et ste redo molantistem. Symmacho certandum fuit cum eodem Anastasio Imperatore . quem communione excluserat ob Acacii causam. Vi deamus quo discrimine potestatem urramque distinguat in Apologetico: Confera mu
autem honorem Imperatoris cum s ore Ponti Aii a M.
cise inur quos ramum distas, quantam iste
rerum stimanaram carum geris, se divinarem.
o, Imperator, a Pontifice baptimam latcipis, sacramenta sumis, orationem poscis benia tionem seras . paenitensium νε eas. Postremo ra hamanais iniuras; iste titi dimina aesensus. Itaque,ut non dicam siveνior , cerae aquatis honor est
Gregorius II qui ut sedis apostolicae ira& L. Lm. imo
doctrinae heres, e celesiasticae & civilis po. τί g ἔ2, testatis limites apertissimis verbis defixit in
epistola ad Leonem Isaurum Imperatorem. Scis, Imperasor sancta Ecclesi rigmatu non υ Imperatorum esse, sed Ponti eam , qad Isso δε- N. 1.2. I. lena pradicari. Idcirco Messis praefecti seni Ponti res , a Reipastica negotiis a in res, ut Imperatores similiser .s ecessalicis astit-neani, qua si commi ι sent , eapessant. Hoc uberius exequitur in epistola seeunda ad eundem Leonem 1 ubi profitetur, se Pa.
latii & Eeclesae. Principum N Pontificum discrimen descriptiuum . Tum Principi ne-
133쪽
cap. 4. iustio. lib. Diodotus apud
potia palatina & ornamenta regia assignat, a quibus temperare debeat Pontifex , ut etiam vice versa Imperator abstinere a sol licitudine Ecclesarum , adeo ut neque ordinationibus Clericorum se immisceat, nec sacramenta consciat, nec Eucharistiam sibi velabis ministret. Quod discrimen perseverat in genere poenarum quae ab utraque potestate infliguntur. Etenim laesae maiesta tis reus poenas capite luit, vel etiam deporutatione, aut relegatione. Divini vero numinis injuriam, abstentione , jejuniis, &precibus Episcopi ulciscuntur,& purgatum
poenitentia reum, Deci conciliant. Non
potuit liquidius ostendere potestatis utrius. que limites. Leo IV. complexus est sententiam illam duobus verbis apud Gratianum: Sicut Reges ρκ fas incuum scuti, ita Sacerdotes iacis 's Dei. Nicolau I. qui de Romanae Ecclesae privilegio nihil demi passus est, vestigia decensorum premens, olim sacerdotium cum im Ierio conjunctum fuisse & apud Regem it uim Salem Melchisede eum&apud Caesares docet, sed veri Regis & Pontificis adventu factam fuisse & dignitatum & munerum di visionem, non vero subjectionem , aut sub
ordinationem di Sed cum taeteram mentum eseandem Regem atque sacerdos. - , utiris Mi nee Imperator Iara ponti OIus arripuis, nec Pon. f. x nomen im eratorium af .rpavit. Maoniam
idem mediistor Dei es homιntim homo c iris s
ors ans Imperatores pro laterna mira Ponti eius inagerent, O Pontisces pro curs temporalium Ianummodo r. rum imperiatistis Det lasuteremar; quatenus siritalis actio curautius
iuuares in sitis. Antequam discedam a Nicolao et praetermittendum non est in se milia Hasamonaeorum apud Iudaeos, usque ad Herodis Regis tempora, perpetuam regni & pontificatus conjunctionem fuisse. Sed frustra sunt plerique veterum , quia reditu ex captivitate Babylonica adseculum quo natus est Christus, toto illo intervallo genti Hebraeorum Pontifices praesuisse exi stimant. Vt enim de Iaddua Summo Ponti tifice, cum quo Alexander Macedo foedus
pepigit apud Iosephum , hoe affirmari pos sit, & de Iasone , quem Antiochus Epipha
nes Rex S3riae Pontificem atque Ethna cham Iudaeis praefecit. de ceteris Pontificiabus in universum hoc dici non potest. Non moror Iustinum , 8c Diodorum, qui ab ipso Mose hunc morem Iudaeis suisse putant
ut eo em Reges O Sacerdotes haberent, ΡΟ-ram juciitia religion/ρ ν minis, incredFAIe qtion-ttim coaluere, ut Iustini verbis utar. Quorum error inde exeusari potest . quod ad Hebraeorum politiam respicerent, quae sub Hasamonaeis viguit: apud quos sono sacerdos smamemum potentia assumetitar , ut monuit Tacitus lib. v. Historiarum. VIII. Non descivit a ceterorum Ponti. ficum doctrina Innocentius III. qui solis radiis, s liceat cum Tertulliano loqui, -- 1itatem istam descripsit. Etenim comparatione ducta a Solas & Lunae ossiciis , quae duo illa sidera per diem & noctem mortaliabus impendunt, ecclesasticam potestatem Soli, regiam vero Lunae contulit, ut signi caret tanta dignitate res spirituales praestare temporalibus, quanta sol Lunae, & dies nocti praecellit, imo etiam ad bene beate que vivendum Reges ab Episcopis, ut L. nam a Sole, velut radiis quibusdam illustrari. Quod tamen se intelligendum est, ut quemadmodum duo illa silera invicem non commiscentur, nec in ipsa corporum sub stantia, nec in ordine quem sortita sunt ab omnium conditore Deo, sed sol diei, Luna vero nocti praelucet, se utriusque potestatis impermixta discretio conservetur. Nec est quod aliquis ingenio indulgens existimet eo modo quo Luna alieno humine, id est, e Sole accepto fulget, regiam potestatem auctoritatis suae lucem ab ecclesiastica mu tuari. Eaenim quae tam serio probavimus testimoniis veterum adductis, de societate illa & libertate utriusque potestatis, hac una ludificatione subverterentur. Quinetiam si hoc argumentandi genere uti liceret, dissidium Regibus prae concordia esset optatius: quia scilicet Luna in coitu solis caligat, & in maximo recessu fulget orbe pleno. Hanc comparationem Solis & Lun deprompsi Innocentius tertius, ut mihi videtur, e Berengoso Abbate , qui sexcentis abhinc annis prudenter explicuit quo pacto si instituenda , ne ad perniciem secularis potestatis trahi possit. Sciendum es, in quit, Pod nec Giholicae M i nec chri uola confrarium es egi ,s ad honorem regni os cenrii, R/ae Postsci o Pontifex os aest Regi Iisi sunt enim qai ex antiquo, diminitaris di postione Moria, in mamenta Ecclesae quis
duo magna contenere luminaria . Patenas in
his qua fisi secuti, o in his qui sani Dei, Ia
dit nisare massa potes esse saltimion Eleganter
Berengosus vim comparationas in eo conis
134쪽
stituit, quod haec duo sidera ceteris videanta posta a Iohanne Ioues o,qui verbis Innocentij III.
tur principari. Hoc est enim quod E placitu
r,o- mmh. l. Veterum Astrologorum docuerunt Ptole
nam , ut Principes ceterorum, imperium exercere. Quo tendit locutio Geneseos
perperam detortis abusus erat adversds sacram Regum ac principum auctoritatem, reos eximere e
natus iurisdictioni magistratus eiυgis , etiam in casu priυilegiato. Si Pinsibilius ista diligenter attendisset, eruditamque illustrissimi Archiepiscopi interpret tionem auctoritati Principum savete intellexisset,
quae in principatum seu dominium diei de abstinuisse opinor, ab importuna illa eriminatione, g octi, hoe sidera creata ostenda, εἰς te que pro conviciis egisset. Gregorium Heim.
STE pMANI BAL uetii. SI set L heic paululiam, quasi , Lector, interim dum illustrissimum Archiepiscopum vindicare
conabor adversus acrem ac vehementem Franciscipissonii Ad. MatiΡarisiensis eriminationem: qui pro sua aduersus Maleam velitandi prurigine, ne quid acerbius Alcam. virum gravem ac valde prudentem, cuiusmodi suisse Malcam omnes norunt, impruden tir inseetaeque sturtilitatis arguendum existimavit, ob eam videlicet causam, quod post arressuin Par lamenti pati sensis latum anno M C xxv I. comparationem adhue Solis ac Lunae usurpaverit, addideritque ex hac eomparatione colligi non debere se regiam potestatem auctoritatis suae lucem ab eces fastica mutuari. quem modum Luna alieno lumi urgium Iurisconsultum cquum fuisse huic principum causae ; di puto nec ip-tiam Pinssonium restagaturum. Et tamen hic Ct gotius, ut auctoritatem Romani Pontificis in rebi temporalibus submoveret a rapite Principum. etiam ista comparatione usus est. se 1 ita modis eata ae in sexa , ut plane constet illum savere volitisse cause Principum. Haec sunt eius verba ex Admonitione de usurpationibus paparum Romanorum pag. c x r. R distilia .a .r am probatio quo adiaiatores Paparum aὰ id cons erant adducere ex eap. de major.& obed. de Luna ct SoIe. 7 3m quamυυ Luna racia piar lam/n a Sole , non tamen moriam ct iastientiam. Ira Mammas Reges O temporales Domini , per Lia nam designati . recipiant ct recipere debeam Iiameniastris. Papa er fiso Gera per s/lem designaris, non tamen eis ex hoe domisaWi concesse est. Ima Inmuhud. bose is /risu elisit contrarivim Nam ista
ne, id est, E sole accepto, fulget. quippe si hoc atagumentandi genere uti liceret , distidium Regibus sunt, quibus praeesse debet ripa sis me aph. a S
prae concordia fore Optatius ; quia scilicet Lana in lis. auu autem mundi, tenebrae ct nox fiant, quisus e. ia Solis Olitae, o in maxima recessa fulget o, e praese a bet Imperisor sub metaphora Lari. Siras pIeno. Insulsit pingonius as versus postremum istud membrum orationis illustrissimi Archiepiscopi uitur Sol, qManquam illamini. ntitam tamen do miritim habet in rami sie Papa ct cIerus , etsi lueeeensoriaeque severitatis nota inurit; quod videlicet doctrina debeanι Imperatorem σ sevitaris inminis l. , de re severissima joratus sit areos etiam , ut ipsa pins solici verba ponamus, quanquam in di*urariari s
ria . ius merini, dum dissidium Regibus prae concordia sore dixit optatius, s illo quod proposuimus, nutam tamen datam est eis riminium ci ci si insti utione ia eos . setit nee magistis in dissipatis. Hactenus Gregorius. Sed ne quis heie si calum niandi ac cavillandi locus, admonendus est lector argumentandi genere uti liceret. Sed frigidae huic ea quae Cregotius scribit in gratiam Imperatoris . in valdεque levi criminationi si respondere velim , ve telligi debere de quovis principe seculati, praeser-
reor ne in me concitem severiora sapientium viro- tim vero de Rege Francorum, qui non recognoscitrem judicia. Itaque supersedeo. & ad alterum caput ac sationis transeo, ostensurus quam vana ae suti ri, sit tota illa Pinllonii argumentatio. Ait ergo, non licuisse. post Aamnatas ala Augustissimo Senatu ee lebri Aecieto odiosas illas comparationes , non ii euisse inquam iisdem uti. Adseram autem ipsa viti verba, quae aduet es illustrissimum Archiepiseopum scripsit. Verum enim post damnas, ab Atigasti s m. Seniata re ebri decreto odiosas istas comparationes, iasidem uti nori licuis, nee etiam quali ngae moἀφυ- io, adhibita . vel desia expositione functionis δερ. 1 ct asinsa atritis e luminaris. Cam enim ar tertim , evii regiam potestatem assimilas, nocti prilis ore, alterum, eui syiris rem potestatem comparat, Ari praefustere contensari non potuit ex dismnata eοι- uti,ne nisi aliquid inse irim in Regni dia/eus inseriri. qMad .Augusti mi S natias indicta cinfra με jaeeret. Damnata suerit . esto comparatio illa Soli,& Lunae . non tamen gamnata suerit ob compara tionem ipsam , sed propter argumenta & consequentiasquet inde peti ae deduci possunt: imo, si recthloqui volumus, eomparatio illa damnata non fuit,
sed Thes, in Aurelianensi Academia publicὸ pro
superiorem in temporalibus , estque Imperator in regno. Longe enim absumus a sententia Bonifaeli VIII. qui ita inflammatus adverssis Philippum IV.Francolum Regem, comparationem istam Solis ae Lunae usurpans in oratione quam habuit anno Meee II. pro confirmando Rege Romanorum Alberio , primum contendit terrenam potestatem accipere omnem suam auctoritatem ab ecelesastimpotestate . seut Luna lumen suum accipit a Sole. deinde universos orbis principes debere esse subie ctos Imperatori Romanorum, qui est Imperator &Monarcha, ut ait Bonifatius, omnium Regum &Principum terrenorum ; nominatim vero , ut publi-eε iram ae indignationem suam testaretur, contem dit Callos, dum aiunt se non recognoscete superio
rem , mentiri, qaia de jura sana, inquit, ct esse δε- sena fas Rue Romana ct Inver rara. Longἡ , imquam, absumus a sententia Boni Dei j , hostis tum Galliei nominis. & qui ruinam Regis & regni me ditabatur. Doeuit enim nos illustrissimus Archiepi seopus in libro seeungo rapite secundo istius operix, Reges nostros esse Imperatores in regno , eisque eompetere impetialem potestatem 1 adeo ut nemini
135쪽
iabium esti pota quin sicut Imperator iure supremo
latitur in Germania & ceteris imperii Aitionibus, se Rex Francorona lure su Dremo ac potiori auctoritate regat Galliam absque ulla Forstis interventione alterius c uspiam auctoritatis. orationem porro illam Bonifacij. de qua mox dicebamus, edemus in Additione ad caput tertium hujus libri.
I X. Aliam viam institit Metrophanes Smyrnae Metropolita in Octava synodo scum Bassium imperatorem coram Concilio alloquens, Patriarcharum auctoritatem Commendavit, ex duobus illis saderibu, comparatione duista, absque injuria Imperatoriae potestatis; quae etsi nullum in ea militucline locum obtineat, ipso etiam Lunae fulgore Patriarchis tributo , tamen aliunde detrimentum illud cumulatiis me compensatur, cum novum jubar Princepstae dicitur, cuius splendore cetera Patriar charum sidera illustrentur. Haec sunt verba
Metrophanisi Sia jactitia, ct immens sita potenti e se dominus noster , qai fecis das lumi
mamento Ecclesiis a rectos nempe vermes Pis, tridus iram ad tiniversam terrarum ortem ib
ror facienses opera latas O tenebrarum. Hostior magωa Iaminaria , religio, De Princeps, perinde de in magna domo matias faces . ira inrua uiae cogis Isi, teque ipsem clarim Mari ac tuum Imperium silayirim, cr Cfriui Feneia
sum si ad Horam reddidisti. 2'aini us rua praesentia metiri Iam Aare utiquod ingens sinetistite o Oecum ita Synodo exortum, iucta hiemisuque Iamina mulso fastentiora usticiis . Quare non est quod haec comparatio a Luna & Sole ducta, incautis lectoribus ob tradatur, quas mutuatitia vel saltem obunoxia luce principum potestas sulgere . Societate & mutuo obsequio , ut dixi, inui. cem connectuntur duae potestates , non exerto alterius in alteram imperio , & ad sub sdium Eeclesiae praestandum aequali sce de re obstringuntur. X. Sed ne videamur in re, quae Principibus communis est cum Episcopis, Eccles asticorum scriptorum testimoniis tant utra inniti necesse est ut doceamus etiam ipsos Principes pro hae sententia stare. Valenti nianus senior, cum Ambrosum, quem Li
guriae praefecerat suffragiis Cleri & populi Ecclesiae Mediolanensi Episcopum dele ctum fuisse intellexisset, Gratia si risi, Do mine omnipsum Osirmaror noster, inquit ille apud Theodoretum , qaod cam ipse corpora
Hic mira commi V m , esiam animus eidem commendus i. Sed liquidius mentem omnium principum expressit Iustinianus, cuius hae e tinis. N cir e . sunt verba initio Novellae vi. Moima Pi- ΛΞ, iam in hamisi , sent rixa Dei asperna coIIa a clementia, Sacerdosium, o Imperiam; O IV Til ad quid is dimini minii runs s soc avium hamania prodens, ac diligentiam exsisens. Ex ano eodem e principio utrave procedentia,
amanum e mari miram. Cui succedet Lu
do uicus Pius Imperator & Rex Francorum: qui Gelasi locum , quem superius protuli, in Capitularia transcripsi adeo ut in Gallia captaia, a semhaee distinctio duarum potestatum , actibus& ossiciis impermixtis, constantissim h viguerit. Ρossem in hanc sententiam plurimos
Eeclesiae Gallicanae auctores laudare H in Cismarum , Ivonem , Bernardum , Petrum Blesensem. Sed satius esse duxi in re nota parcere diligentiae . quam nimia sedulitate fastidium movere lectori. Attamen a testimonio Lupi Abbatis Ferrariens, temperare lum Fer M. . non possum, cujus haec sunt verba: Rex Re gum, idemque Sacerdo, sacerdotum, qai stas r. R, Iloiuit Maesam regere γὰm redemit, ρυρρο- ,.., ' 'stimanisalem sam in cartam emexit, smper eum seis futurus disintrare, psusIai m fiam ad eandem galereundam Ecaesam in Sacerdo res dii sis Reges s ut quias cti docerent ponis
I I. popa As Ausum ivis Dum eon siti sed Deus ἰmperium Auito dedit, ex Ptiginis. Er τοιώ- Iiaκε. Indoque Reges es Episcopi eonveniant. III. Singuli Gallia Rue, non a parentibus, sed a Deo, regnum obtinent, ex Cantatio paripensi I V. Regnum Franeorum sempo Dit liseram asalieno imperio. CIorimi digni as ct p.rastus aqualis Imperatoriae , ex Aviso. Clodoveas Augani nomen
V. Ivis eudendis aurea moneta Ruibus Franeariam . aque ae Imperauribas Romanis . competebar. Verita conjuid Prine pam CP. eam peregrinis , printer Francos. Regnum Fr coram reteris re is illa
136쪽
Carala im/ritim. Noli nominis denitas Carolo migmis Imperatoritas, irae s Domitiano crώ--eusi . mritas in Romanos i sed nulla in Alisimo. Eleganter itaque Tertullianus Fram M. t 2 et revi F ri . Inde es Imperator , unde O homo, antequam
a Ludovies, ct a tribis e re D. or ν ινδε potesas ιm, unde ordinias. a. Tres regni Francorum Reges aqvio iure. Para, Nolo 3 re per Omnia veterum scripta , ut a G. Explieisis opimia Luaoliri II. ad Fasti m. rem apud illos certissimam probationibus Imperarojis iistius non est dimisus. Quare petendia inde hau stis evincam adversus eas opinio. xori est imperauria pose s ex hoc capite, nes quae in Aristotelis ossicina conflatae
magno studio etiam a Christianis arreprae I. TI COLLAT, ONE duarum potesta- sunt ut maximum discrimen ex eo capite . tum egregie conscitur regiam ςque constitueretur inter potestatem ecclesia a Dco institutam fuisse ae spiritualem de sticam dc regiam , cum illa ab ipso Christo solida in humanarum rerum administratio- per munus ordinationis conferatur Episeonem illi demandatam. Neque est quod ali pis qui antea sum agiis Cleti & populi sun equis ea opinione se implicet, quae animos electi , haec autem a populis per suffragia inquam plurimorum invasit, nempe principa- Principem electum transcribi dicatur. Paetum politicum seu auctoritatem regiam 4 enim utrique ex hoc capite reuerentia de Deo per instam naturae legem manasse betur, eis spiritualis in se dignitate prae quidem , sed ita ut populo & universitati cellat , de ejus origo conceptis verbis in concederetur primum, de eorum deinde Evangelio a Christo sancita sit: quia per suffragiis in Reges conserretur, qui plenum inde in Reges singulos ac in Episcopos naee imperii sui beneficium non Deo tantum sed' auctoritas a Deo immediate derivatur. populis accepto ferre debeant. Quae sen II l. Ab hae sententia discedere Gallirentia libertatem Regum aliquo pacto imia nostri grande nefas dc piaculum esse puta- nuit, dignitatem violat, factionibus vita bunt, si venerationem debitam ex ejus pro res subministrat, imo&in ipsas scripturas fessione apud populos Principibus conei sacras peccare videtur, quae Deo imperium liari perpendant eamque apua majores no uniuscujusque Principis adscribunt. Sane stros ex scripturis sacras haustam constan dubitandum non est quin Regum persona tissime retentam fuisse. Vnde Patres Con vel susseagiis populorum specialiter eliga cilii Parisiensis Ludovicum Imperato renatur, vel generaliter transsato regnandi jure ossicii sui graviter admonent , de juris sui
hereditario in aliquam generosam stirpem , natalium sorte in regium culmen assurgat. Sed praeterquam quod & motum animis eligentium Deus inspirat, quo in illa suffra giorum sortitione unum alteri praeserant , certum de constantissimum esse debet apud pios de devotos Regum cultores, unicuique Regum potestatem regiam immeLare a di
II. Non me latet vulgatum illud ex vi plano 3c Iustiniano petitum, scilicet Do pulum Romanum in seipsum omne jus de imperium Augusto lege regia dedisse. Quod ita accipiendum est, ut lium mam imperii, quae penes populum erat , populus Augusto cederet: quia pacis intererat, sesia bellis civilibus Republica, imperium uni de serri ι ut unum corpus, unius spiritu regeretur. Cessit ergo nopulus juri suo, quod cuique reddendi perpetuam voluntatem ab eo exigunt, quod Imperium si in Deo ipsi
non autem decessoribus deberet : Nemo Regum .pragenitor tis regnam sebi admisisyra ri, sed a Deo m/ruriter issae hamiliter credere risei duri, qui dicis Meam es costiam Diras, mea est nudosia , mea es fortitari r per me Reges regnum , O legum randiores jam deeernanti per me Principes imperant, opo- renus Uiιiam decernunt. sed .ui m non ab hominibus, sed a Deo, regnum terrenum tristia- ων , Daniel propheta restitur. Tum adductis Danielis fle Ieremiae testimoniis. addunt t
ui mero qui a progenitorisas sibi succedere re
gnam terrenam, O non portas a Deo dari parant, istis aptanιών qaos Dominus per Prophetam imputat, dicens r Ipse regnatemni, O non ex me; Principes exesuram, O non cognomi. Ignorare quippe Dei, proculdubio reprobare es. Δαυνι-
in Augustum tranlcripsit. Sed si verum pter qui uis ceteris minalibus temporaluerimin
amamus , dc Pauli Apostoli potias quam perus, non ab hominitas sita a Deo sibi commis
Iureconsultorum aut Philosophorum ver- Ium regnum credat. Multi Uriae munere di
bis sinceras opiniones explicare malimus, vim, multi etiam Dei permun regnant. pactionem illam Deus ratam habuit, jus vi- IV. Regni autem Galliarum amplissi nura: 8r necis & liberam Reipublicae admini- 8c florentissimi libertatem quisquis prolatis strationem Augusto commisit. αμι Au musto Iuris interpretum testimoniis hodie proba-
imperium dedit, inquit Augustinus, Vs ct re contendit, quo in genere se cujusdam EN ii qui Vestrasianis vel patri vel hosea- nostris olim exercuit industriaὶ non abest a
137쪽
ridendo eonatu illius Sophistae, qui lucere Solem magno laterum anhelitu demonstra re laborabat. Attamen quia delicatis quibusdam satisfaciendum est, quorum palato praesentia non sapiunt, nisi rerum antiqua Tum veluti gustu quodam recreentur, 'uique persuasum apud se habent veteribus Francorum Principibus summi imperij rationem non constitisse, proferamus Avitum Viennensem Episcopum, Senatorem Romanum , dc in Burgundionum regno constitutum, atque adeo a causis adulandi Regibus Francorum alienum. Ille non du-hitat Clodoveum, Christianissimi regni fundatorem, recens ad fidem Christianam
conversum, cum Romanorum Imperatore Anastasio componere , eius literas prisci- pati oracatam , dc Burgundionum Regem Axi M. 4 . Clodo vel Milium nuncupare. Res/ndetis proatis, inquit, Pod regnatis in scias , impi ius posteros, qviod regnatis in caelo. Maiadeas ergo quidem Gram sissere se Principem Ie sis Λosyra ised non jam quae Iunii muneris dono sola mere. ν issatirari, quod non dest o reti qua orsi claritas sua. siquidem es occidati pisν-ribas is Rexe non novo noeti jabaris tamen essLgarat. Intia: In apice reram omnium galem iacula continente non minus eminet sanctitas
Domnum metim, sua quidem gentis Regem,sd Mitite,s morum , obtinuisse me suggero. Quare mirum non est si & Anastasus veluti participem Imperij Clodoveum salutaverit missis Consulatus codicillis. chlamyde, flediademate, ut solenne erat Principibus Romanis, cum Reges socios cohonestare cie . Tumi. i. i. vellent i lc muneribus susceptis Clodoψeus Augusti nomen sumpseriti non contumeliqt, utar α' Anastasio inserendae causa, a quo foedere
dc amicitia ornatus erat, sed ut beneficio& communione sacratissimi nominis utere
V. Inde profectum ut Reges Francorum
aureum nummum, non Imperatoris Romani , sed sua imagine percussiam conflaverintchm nec Regi Persarum, etsi ceteris Barba rorum principibus praecelleret , de esset πυσοῦ κουοι , liceret praeter argenteos cuia ciere . ut diserth scripsit Procopius. Quare se de r. a Constantinuo litanis Imperatoribus in usu positum fuisse ut connubia non miscerent cum ceteris peregrinis praeter Francos, sd-que vetitum Constantini Magni sanctissima lege in altari sanctae Sophiae descripta, teri sti .. pori statur Constantinus Porphyrogenneta. Sed - ω, ' maxime eorum dignitatem commendat
Gregorius Magnus his verbis, in epistola ad Childebertum Francorum Regem data
lmen excessis. Ex superioribus patet quo frustigio auctoritatis atque ac dignitatis potirentur Reges Francorum in ipsis regni incu nabulis. Cuius rei praeterea fidem fecerit Gregorius Turonensis, qui solius Dei arbitrio obnoxios esse docet, cum ipsemet Regem Chilperieum alloquens, sic insit si m. l. s. qais de nobis, o Rex, jasilia tramites transen 'de re volareis, a te eoni potes. Si vero is excesseris, quis re corripi re Leqaimuν enim tisi. Sed molueris, audis. Si aatem nodueris, quis
te da alis, nisi is qui se pr untiavit esse ju-
Bitiam ρ Et eadem sententia Remigius Remensis Episcopus folius Dei auspiciis regnum a Clodoveo Rege procurari seripstuleris ad eum Regem datis: Manes molis uiagnam admini undam, o Deo ostra procu randam. PopuIoram Capus sis, O regimens ineris. V I. De unoquoque Rege prancorum
jactari posset quod Aurelianus ad Theode bertum scripsit, illi seneris se a Menam
esse , eoque maxime majestatem illius niti, quod si unicus sceptris , multiplex populis, sense varias, solidas re o, dissus imperio. Quare cum tanto dignitatis splendore de auctoritatis robore Francorum Reges in ipsa prima dynastia commendentur, superfluum videretur in eam quaestionem inqui rere quam posterorum immodesta curio stas excitavit an juribus imperii hodie Reges nostri in regno potiantur ι praecipue cum regii nominis ratio aliter constare non ossit, quam si summum imperium illi tri uatur , adeo ut ad vitandam invidiam Principes Romani nomen Imperatoris po- v. i. s, iamiatiusquam Regis olim usurpare malueranti R 'donee submissa tandem adulatione Reges salutati sunt. Attamen cum a Carolo VII. ζ 'im so eo invictimino Rege jactatum videam se in re gno suo Imperatorem esse, idemque Iuvenalis Visnus ad commendandam Regum nostrorum auctoritatem temporibus Caroli VI. scriptum reliquerit, non alienum erit a proposito nostro hujus locutionis ori ginem indagare. Eam autem a temporibus Philippi IV. Regis recte mihi repetere videor , cum disputatione gravi de Cle ricorum privilegiis accensa , eb processit contentionis aestus, ut Clerici famosa illa Martini de Bulgari disputatione imbuti de supremo Imperatoris in orbem imperio, exciperent privilegia ordini suo ab Imperatoribus concessa, atque adeo Principibus nulla ratione laedi posse , cum magnum discrimen intercederet inter Fran-
138쪽
corum Reges & Imperatores. Quare tunc e quibus de hac quaestione statuendum erit. discutienda fuit quaestio, an aequalis esset Regnum Francorum a Carolo Magno vat Imperatoriae, Regis Francorum auctoritas. de amplificatum est, adjectis quamplurimis In eam incubuit auctor disputationis Cle- provinciis ad eas quas hereditario jure drici de Malitis, cujus verba recitabo emen- Pippino patre susceperat, scilicet eas in data juxta fidem Codicis MS. qui extat in nes quae intra Rhenum, Ligerim, Ocea
Bibliotheca S. Victoris Pari sensis, ut Pa- num , & mare Balearicum continebantur,teat quaenam esset majorum nostrorum sen- & in Germaniae parte quae a Danubio ad keresia tentia. Imperatores ista sanxeruΛι, non Reges. Salam & Rhenum porrigitur. Huic amplo Uides ρὸν mos etiam, o Mitis, Imperator debet Ec vasto corpori, regni Francorum nomen 'am galernacula moderari. Miles. Sacrilege indidit Egin hardus, eique vichoriis Caroli si si ab i. .:is
es resonsem hoc, o Mas me. Ei Doniam, accessisse tradit Aquitaniam , Vasconiam ,
m viderar, os originem ignoratis regni, aar, totumque pyrenati montis jugum usque ad W -
quod videtur τὸνias, illias alsi adini inside Iberum amnem apud Hispanos, deinde Ita tis scires M. re nurum institiatis, O L - liam, Saxoniam, δc feras omnes nationes rias profusissimas remoriatia, lamnietis Dia usque ad Vistulam fluvium & oceanum. 'regnum Francoram di Usima I eo portio est, Quare s Egin hardum sequamur , Italia pari Pimis ne disrara , se isquali dignirale o etiam ipsa resno Francorum accessisse di
octoritati a qaingentas annis ciniter insigritis. cenda erit. Licet autem cum Hadriano Ro
Imperium , Imperi, nomine, in parte una, hoc regnum Franciae in alia. cim enim fusema vi v sione Francoram regnum a reliva pane Im
nius as Imperis exsiste, Imperium ipsis Pondam otii uis, aut ibidem jura istii diois aut potesaris Mercati hoc Principi seu Fran coram Regi in eadem pleniuiune cessit. Er ideo ut omnia qua insta terminos Npem sens,
terminos regni , regno. Et cur Imperator supra ut m Imperiam stium hales leges condere, ad dere eis, mel demere; sic Rex Francoram ostiges Imperatoris repellire, aul Damiiset, cum Iticueris, per Iare, aut istis a iuro προοδεο prosiripiis es alolitis, notas , Iacet, proma iuria. a. i. e R., gare. Alioqui I aliqu/d novi, ut spe auidis,
eum Baltas es superior. Eodem sundamento nisus e Germanis Lupoldus Baben bergens, Imperialem potestatem Regibus Franco
ι. - mira vindicabar anno MCCCCVL. .
,- LU VII. Ceterum haec sententia in eo peri. g ,s.L. Hilari videtur, quod Francorum regnum Imperij portionem fuisse contendat, & eam 6 e , - auctoritatem , quae Imperatoribus compe s rebar, ad Reges nostros pervenisse , cum -- inter se fili) Ludovici Pij hereditatem patris, id est , imperium de regnum dividerent. Quare liquido & ex fide veterum annalium.x- difficultas ista explicanda est. Quod assequi non poterimus, nisi prius nobis constet quas
os m-- ' provincias regnum Francorum complecteretur , cum Romanorum Imperium Carolo M. delatum est, quidve novae auctorita tis tunc Regibus Francorum accesserit. Quoatefacto, inspicienda erunt Diuisionis ver a , dc Conventionum a fratribus initarum,mano Pontifice de variis diplomatibus regiis. Caroli regium titulum duplicem agno scamus, scilicet Regis Francorum, de Lon
gobardorum , idon tamen Hadrianus in uim unum regnum Francorum illas nationes et unam ariw.coaluisse docet antequam Carolus impera- Θ iamus.
toriam dignitatem susciperet. Ea quippe c is ornatus fuit a Leone III. Pontifice de apo
pulo Romano anno DCCC I. Vnde effectum ut omisso Patri , Romanorum nomine, ram: ohei
scrutor O Agustias appes μου si s quemad- Σαα modum observavit Eginhardus in Annali
bus. Qitae verba, s recte mentem auctoris , -- assequor, eo tendunt, ut doceant Roma. ἡ--. ρ- fianorum Patriciatum extinctum, Imperatoris Romanorum nomen Carolo additum.
Quare simmum ius in Romanos illi dela tum est, quod suis auspiciis exercere poster, cum antea Patricii Romanorum iurisdictio
ne tantum frueretur. uno verbo h magistratus tribunali evectus est Romae ad solium Principis. Nova ergo auehoritas coer- eita fuit intra fines Romani Ducatus, & ad summum, Carolo jus aliquod tribuit ad re cipiendas Italiae inferioris maritimas provincias , quarum possesso penes Graecos Principes remanserati qui graviter excaniaduerunt ob susceptum a Carolo Imperatoris nomen , veriti ne illo praetextu eis Imperium 'aeripere mediet, ut testatur pginhara Ex Mida, es itidus, donec missis Legatis societatem cum illo pepigerunt. Quod autem attinet ad re
gnum Francorum , cum in eo Carolus su- hoc .i Mis νο
premo iure potaretur, nihil novi auris ade
ptus est ex illo Imperatoris titulo, praeter solam opinionem novae cujusdam dignitatis, qua ob assiimptum Augusti nomen religio sor illi, ut ita dicam. reverentia conciliari videbatur. Ceterum discrimen quod obser vavi inter Imperium de regnum, ex iis di-
139쪽
plomai ibus egregie probatur quae annos re
gni Francorum & Italiae ab annis Imperii distinguunt. Extant tabulat Caroli apudetis . a vitam- Eginhardum, quibus pecuniam suam distri buit anno Domini DCCCXI. anni vero
regni in Franciis XLIII. & in I AD XXXVI. Imperν autem XI. Attamen ratione habita dignitatis quae ex nova illa appellatione manat lo Imperatoris titulo compellabatur a Conciliis Arelatens, Cabilonensi Nosuntino, Remensi, & Turonens. Ipserit1, vero Imeeratoris & Regis Francorum no
c., Maria men conjunctim usurpabat.
VIII. Sed ad quaestionem quam discutiendam proposui, accurate perpendenda sunt Divisionis Imperii a Carolo inter filios
decretae verba: quae licet essectu caruerit eo. quae post illius obitum recruduerunt, a Lothario universum imperium Francorum, quod olim illi delatum fruerat, ad se trahere . volente, ut testatur Nithartis. Tandem
post multas clades diviso Regni ita institutata est anno DCCC x LIII. ut cuique fra trum pars regni obtigerit. Nempe Ludovi u. . a.
eo Germania omnis Transrhenana, cum His--ε -
paucis aliquot cis Rhenum urbibus & pagis, propter vini copiam. Carolo ad Occiden
tem . quidquid Galliae ab Oceano hine ad Mosem&Scaldim, inde ad Rhodanum
Ararim porrigitur. Lotharius Imperator re liquas Galliae provincias, quae inter Mosam p s ... . ia& Rhenum, quaeque inter Rhodanum, Gabam. Ararim, & Alpes stae sunt, cum Italiae reia Mia gno sortitus est. Ira ex uno triplex Franco-
ob ereptum e vivis Carolum 8c Pippinum , rum regnum factum est. Omnes enim Frananimum ejus satis indicavit. Totum Impe- corum ReFes appellabantur. rijseu regni eo us sita enim loquitur) in IX. Hic duo observanda sunt. Vnum tres aequas partes divisi anno Dccc vi ex est, Lotharium ab eo jure depulsum quod sententia & consensu Procerum ipsusque in ceterorum fratrum regnis ex prima di Papae Leonis, attribuitque Ludovico Aqui- visione sbi quaestum puta Dat. Itaque unus, tamam, cum adjunehis quibusdam provin
Italiam , qaa o Longosardia dici ν, &Bajoariam Pippino a Franciam aurem, Burgundiae partem, & Germaniam, Caro lO. Haec tria regna optimo jure ab unoquoque filiorum suorum Regum administrari voluit, post obitum suum. Tuitionem Ecclesiae Romanae illis concessit in solidum. De imperatoria uero dignitate nihil omni no testamento suo cavit, quamvis Imperqnomine regnum Francorum cohonestarit. Sed anno DC ccxi ii. extinctis Carolo
hiat: & Pippino filiis, habito Aqui rani gene rati conventu Ludovicum Aquitaniae Regem ad se evocatum, imperator ij nominis consortem fecit i & Bernardo nepoti ex filio Pippino, Italiae regnum detulit, ea lege, ut Ludovici majestatem coleret. qua laesa postea, oculis orbatus est. Ludovici filii Lotharius, Pippinus, & Ludovicus. & Esecundis nuptiis editus Carolus, post attritum funestissimis bellis regnum, divisonem
illam regnorum constituerunt quae ad no stram usque aetatem, licet in varias discer.
quisque Resum partem suam optimo jure
obtinuit , adeo ut in conventu apud Marsia cerivemus amanam habito aequalitatem significare Unia pii. M. Cai vir.
luerint, se Pares appellando , totumque ἰ et
corpus trium dynastiarum,unius regni nun cupatione eomprehenderint in Adnuntia
tionibus suis. Huc alludebat Ludovicus II. Imperator . Lotharsi filius, in epistola ad
Basilium Cp. anno DCCCLXXXI. Porrude eo Pod iuris nos in tota Francia non imper re accipe , fratre, suis responsam. In ut nempe imperam s Franciae Pia nos procaldaliantinemas quod illi retinent cvim quibus ana cirs o j suis sumus, s unas per Dominum spirius. Audiebat quidem ille & nuncupabatur Rex Francorum, etsi solius Italici regni de adjectarum provinciarum possessionem
retineret. Sed universam Franciam non obtinebat. Vnde nata occasio Baslio abdicandi a Ludovico II. imperatorii nominis, quod in Francorum Reges transsatum fuerat. Alterum quod Oh seruandum monui, hoc est , in divisone regni Franciei fratribus instituta, imperatoriam dignitas in dynastias, constanter perduravit, Gal- tem Lothario soli cessisse . nulla nomini sit. ia, Italia, & Germania ab invicem discre lius communione fratribus Regibus facta. tis. Ac primδ quidem Ludovicus anno Qui titulus propagatus est in Ludovicum I.I. Lotharij filium . superstitibus patruis suis Carolo Calvo Galliarum Rege & Ludovico Rege Germaniae , qui hoc sine itio testia tulerunt. ut profitetur Ludovicus in epistola superius laudata ad Basilium. Gra viter enim & iniquo animo ferebat Basi lius Imperatoris Romanorum nomen a Ludovico retentum , atque ab eius usu per Legatos eum dimouere satagebat. Sed re
-- a M., T D C C C X v II. Lotharium maiorem naturi nominis atque Imper, sui socium Mi ransi- D; permissa illi interim Italiae administra z . Lo tione, Pippinum Aquitaniae, Ludovicum Bajoariae praefecit, regio nomine concesso. - - A.. Sed edito e Iudith Carolo prospiciendum fuit: cui concessa Alemannia & Rhetia deinde vero Aquitania & Francia, infandari, i. ia/-l. bella civilia pepererunt, superstite Ludovi
140쪽
pressus in iis literis a Ludovico datis quae s- haberi , ob Petri Apostolorum principis
gnificationem eandem verbis Regis de si m- sedem, quae in provincia Imperii sita erat Πωι inesse ostendunt , id autem solum prae testatur Concilium Romanum habitum a. v a G. ceteris eximium habere Imperatorem. quod sub Agathone in epistola synodica ad Con a Pontifice Romano unctus, nomen illud stantinum Pogonatum. Par nominis Ro u 'ridi adipiseatur. Quare, si verum amamus, Re- mani cultus i quod in titulis Imperatoriisse, illi qlii Ludovici psi hereditatem parti . hodie fulget, B. Petri memoria, fle summiti sunt, ita existimarunt, regnum Franci . Pontificis unctione consecratum J apud e e. MI cum , Germanicum , dc Italicum cum su- teros Christianos Principes non invitos pri- l :α27
premo regnandi jure se a parentibus traxin mum locum Imperatoribus Romano Ger--οῦ- se , solam autem imperatorij nominis di- manicis conciliavit. Ceterum ea semper . MAH,. Ignitatem, de in Romanam provinciam auia fuit hominum nostrorum persuasio, Regesctoritatem, ab unctione Romani Pontifi- Francorum etiam Allis ipsis Imperatoribus eis tunc pependisse. Quod apertissime conia praecellere, s Romani nominis dignitatem, M- firmatur ex electione Caroli Calvi, quem ob eam quam dixi caussam, excipiat. Quod statim ab obitu Ludovici II. Ioannes VIII. apertὰ professi sunt Legati B. Ludovico Imperatoris titulo insignivit. Sed necera- Re ead Frideri cum II. missi, ut testaren ria fule Episcoporum&Optimatum Italici tura Rege ex consilio procerum, repu-
regni electio , ut illis provinciis praeesset, diatum fuisse Imperium, quod Gregorius
N Gallicanorum procerum consensus, ut Papa post Fridetici abdicationem Roberto in suo Franciae regno , Imperatoris nomen Comiti Regis fratri invadendum obtule assumeret , quemadmodum docent Acta rat. Sententiam eius Orationis quam ad
2 Coneilii Pontigonenss. Imperii Romani Frideri cuna habuerunt , Matthaeus Paris
statu, deinde immutatus est , translata in retulit his verbis: Nec nospamri amsitis. CH Othones Germanos a Pontificibus succes. rimus enim Domιnum nostrum Regem milia.
foris deligendi potestate. Ex quo factum quem linea regi, Ianiuino probexu ad sepsia
est ut Imperium Italici εc Germanici regni Franeorum regendum , excessensiorem esse ali- provincias complexum fuerit. Itaque, ut Po Imperatere, quem sola eleerio provehis et o initio monui, et si Galliarum Reges eodem Iamuria. Susscis Domino comiιi Roberro, βου- jure in regno utantur quod per leges Im- tum esse tori Regis. Quare ut Reges nostriperatoribus competit, ratio tamen petenis majestate te dignitate illis non cedunt, ita
da non est, ut visum auctori anonymo de s ne dubio potiores sunt auchoritate. Lupoldo Baben bergens supra laudatis , ex X. Haec auctoritas ita accipienda est, ut diuisione regni Francorum a filiis Ludovici Reges in rebus humanis administrandi, nee Pii instituta , sed ex ea auctoritate quam ipsus ecclesiasticae potestatis consortium gloriosissilaus Rex Clodoveus in se Coro- admittanti quae ita rebus spiritualibus est namque Francicam felici armorum eventu addicta, ut sne iniuria Regum res tempo transcripsi. rates attingere non possit. Quippe Magistet Din. Vnde patet plenam te integram Impe edixit, regnum suum de hoe mundo non V rii auctoritatem, quali, in Theodosio cete- esse, se judicem aut divisorem terrenae he risque ejus aevi Romanis Principibus emi- reditatis non fuisse constituturn i docuit nebat, in Reges Francorum , qui Gallias que Paulus Dei militem se non implicate . min. MCodicis Theodosiani legibus ordinatas oeia negotiis secularibus, sed ira 3 steriorum dis cuparunt, semel translatam , ad posteros pensationi , ut Christi ministrum. Quare cum eadem amplitudine propagatam fui si eleganter Bernardus: Non monsraiam , puto, L. a. se. A quo jure longe recesserunt Imperato- abi aliquando quiMaam Apostolorem jad aes -η- , res Germanicit qui certis quibusdam con- deris hominum, I divisor serminoram ώιδώ ditionibus astricti. specie Impe vi retenta. Hur trimarum. Surus deniqae Apostolos a vim eius atque majestatem in rebus geren- dicandus , sdisse judicanus non lem. Infra idi, fere amiserunt. Itaque vulgatum illud Ergo is criminibus, non in possessionibus, pote- quod jactatur a nostris, Reges in regno Impe- μου me at quoniam prepto illa, O non propteriaiores esse, de priscis Imperatoribus intelli- has , accusis eum s regni e loram. Mox rgendum est , non autem de Germanicis. Hissent hac insina o urere jud esse os, se-Fatendum quidem est Phincipes istos etiam gas o Pristipes visu. uid aes alios in Anum quadam praerogativa frui , ob eam ris p id futiem in ahoam messem exreia esse praecipue caussam, quae ruentem olim lin. Huc referri possunt ea quae ad discrimen peratorum Orientalium dignitatem in Oc- utriusque potestatis explicandum superio- ei dente sustentavit. Augustiorem enim ee- re capite congessi. Quae quidem elim vera
telis Europae regnis imperialem dignitatem snt in genere , ita ec speciali modo in Gab