장음표시 사용
141쪽
liis observanda sunt , Regibus nostris ecclesasticae potestatis praecepta in regni administratione non admittentibus. Cuius auctoritatis retinentissimum se praebuit C, rolus Calvus, qui Reges Francorum ex re-deq uiso 4. gio genere naros , non Episcoporum Vice dominos
Drrarum Domisos, nan Vitiicos o actores Disivorum, sed veros Reges esse Hadria no II. graviter cum illo expostulans denuntiat. Et Proceres regni, ab antecessoribus Hadriani ecclesiasticum ordinem , quod suum est , non Rempublicam, quod Regum est, dispostam tuisse, Pontificiis mandatis refiagantes dicebant apud Hi cmarum. HAc Gallorum sententia manavit in posteros, ut docet auctor disputationis Cle-Dgminis carius rici & Militis, his verbis: Clericus. Ius mora ' Deerna o sis ara Romanoram Pori cum. Mi. les. elui stamant, molis jura tis possunt, nolis vera non sent. Nasias enim test de iis tuere supeν qua consui ipsam dominiam nens sere. Sicas nec Rex Francoram potes sum re saper Imperiam , nec Imperatis super Re
cipes non possviat aliqaia sumere de me issi-ν itastisas, super qua non acceperanι peresarem; sc nec mos δε ις oralitas, super quae non ha-ιeris istictoritatem. Qua de re uberius dice mus libro quarto.
I. Rex Franeorum seperiorem non agnoscis in temporaIoas, nee . um 1erim vastaIleiam . ex In- noeentia III. species Decretalis Pet venerabilem. θοntanea Ruis sabjectio jas tribuit Innocentia. ωι liberas phdini Reti, natatuas restit erre.
II. ua id sit Iliatior jurisdictio in desu Deerela L. ExplicasAm jas seulare . quod Regi est Summo
Ponti iri in Mugulonensem Ecelesiam eo etesias uti regum II alitate dirata , ct speetaliter urbe Mansissessuli. Hominitim ratione .ilius urbis prae
V. In Hya, a butiis temporali jari Tmone uti Ponti em . .ae Innoeentia. ejus sententia expensa, ct Ioeas Deuteronomη explicitas. letortus Inno in rivis in altu sensam A intovistibias. Eorum iniste Fretinia recepta non fuit in Gallia. VI. sta stio θαδ ηοη eampetit Eeelsa. - Iis nocentia. Qui tamen cunitionem pereari is se pertianere ait Hae sementia fora confandis, ct in Gallia rapta non fuit. VII. Ex opinione meorusram . 3κῶ eriminum seculariam coercitionem per censiaras ab Ecclesiis rea momeham , sola eriminum ere e meoram cognitiaχe D scopia relictis. Hise sent/mia inritiis in fortim iρον-cta deindis ad crimen mixtum ad iter' i cinus anima erso in laicos metiι oIim Episcopis a Curia Parisians. Ex sereri Eeclesia disciplina , quatenua Episcopis eriminam cognitio competeret. ββοὰ pen
notum anon o auctori anna agos.
VIII. Boni o eo I furia vi ponti eis inf/mporalia potestare, a Clemente reseusa, quod attinet ad Gallos.
I. ALLi et Imperii Libertatem Ro- mani Pontifices ingenuh de aperte 'professi sunt decretalibus epistoli, titias in ret
corpus Iuris Canonici compingi voluerunt. Etenim Innocentius III. de regno Francorum loquens, Superiorem in temporalibus minimh recognoscere docuit , relatione habita non solum ad quemcunque alium P in
cipem secularem, sed etiam ad ipsam sedem apostolicam. Enimuero quia frequentissime in hujusmodi disceptationibus laudari solet Constitutio illa, operae pretium mihi visum fuit ejus speciem & explicationem aggredi. Vuillelmus Dominus Montispessialani, expulsa Mathil de uxore, Manuelis Imperat ris Constantinopolitam nepte, ex Agnete pellice liberos susceperat, quos natalibus restitui contendebat ab Innocentio. A quo huius beneficij arbitrium pendere ex eo probabat , quod sedi apostolicae liberum esset filiis naturalibus, etiam adulterinis, veniam natalium ad res spirituales & episcopatus adipiscendos indulgere. quae indulgentia Iotiori jure ad res temporales trahi debe-,at. Hanc rationem juvabat exemplum Philippi Francorum Regist cujus liberos
natalibus restituerat Innocentius, eis apostoli eae sedi Rev ille quoad seiritualia tan tum subesset , Guillelmus vero non tantum quoad spiritualia, sed etiam quoad temporalia, Romanae Eeclesae subjiceretur. Hoemembrum, quod suis difficultatibus implicitum est, sic probat. Suorum honorum partem hominii nexu ab Eeelesia Magalo m. .ra nens pendere ait , eam vero Ecclesiam sure R. iastudi a sede apostoliea bona 4 Guillelmo , possessa obtinere , unde sequatur uuillel mum Ecclesiae Romanae secundo seudi gra
du subjici , massam est. Ecelesiae Magalo
nens s. & Romanae mestiam, s libeat Capitularium verba stirpare. Respondet Innocentius, multum distare caussam Philip
pi Regis a Vult les mi negotio. & in personis majus esse discrimen. Philippum Augustum
142쪽
& Imperi j Lib. II Cap. III. 39
dimisisse quidem Inseburgem Danorum sub Francorum Regibus viguit, qui SeptiPRegis filiam, sed nuptias cum ea initas, prs. maniam a Sarracenis vi armorum recepete, tu assinitatis ab Archiepiscopo Remens rarit. Pietas vero Regum cladem 3c vasta sedis apostolicae Legato dissolutas fuasse, tionem Ecclesiis a perfida gente illatam re c.' - m. natἱmque Regem publice duxisse Mariam sarcire cupientium, plurimis patrimonii et '' '' ' Duei, Meianiae seu mavis Moraviae filiam , publici juribus, quos Ascos ea tempestate . qui libeios suscepit. Rescisam quidem Vocabant, episcopales reditus auxit, hinc vid. ι, mi,. u. fuisse a sede apostolica Remensis Archiepia Comitatus Narbonensis partem Ecclesiae scopi sententiam, quia prolata fuerat ordi ejusdem ciuitatis, hinc Mimatens solidumne judiciorum non servato, adactsimque re- fere Comitatum Gabalitanum , alis ue, gem ut Ingeburgem ad se revocaret ι sed ta. erout res ferebat, tribuendo. Hujus benemen post restitutionem uxoris, permissum nc8 particeps fuit episcopatus Magalonen illi fuisse ut eoram judicibus datis priorum ss, quem villis quamplurimis Reges nostri nuptiarum inutilitatem ex assinitate Ingm laberaliter ditaverunt; ea lege , quae hisburgis petitam prosequeretur. Itaque ciuia concessionibus innata erat, ut Episcopus hium esse liberorum e Maria prognatorum hominio, sacramento , & obsequio per Re. statum & eonditionem, quae ex eventu litis ges ea patrimonia obtineret. Reliquus Co- pendeat. Quae omnia a caussa Vuillelmi ab- mitatus Magalonenss, inclinante secunda sunt, qui nullum nuptiarum cum priore Regum nostrorum dynastia , eodem fato uxore impedimentum praetendat, qusque quo ceteri Galliarum Comitatus heredita suo arbitratu eam domo expulerit, aliam. rio iure Comitibus cessit qui, ne aliqua in que superduxerit. Haec pertinent ad cause juria Ecclesiae Magalonensi fieret. Comisarum differentiam. Quod personas respi- tum Melgorensum nomen , non autem cit, ita se habet. Regis Francorum maje. Masalonensum, sumpserunt. Inter cetera statem expendit Innocentius: qui cum a vero patrimonia quae donatione Regum itinemine in temporalibus pendeat , potuit Episcopos Magalonenses transsata sunt, vi se jurisdictioni Romani Pontificis sne uti cus Montispessuli recensetur in privilegiolius offensone subjicere , quemadmodum Ludovici VII. quo villarum a Regibus ad impetrandam restitutionem natalium concessarum possessionem Ecclesiae illi compto liberis se utique subjecit. Quamvis, ut firmat. quod transcriptum est in altero pri- fatetur Innocentius ex plurimorum senia vilegio a Philippo Augusto indulto annorentia potuisset Philippus veniam natalium MCCVIII. Haec sunt autem rescripti ver liberis suis , non quidem jure patriae pote ba : Montis effatim eam omnisas adjacentiis insatis, sed jure regio tribuere. Vuillelmum suis , Fodam Domini Mons spessati, Momem- 4,ia talia Φ,nii ver 5 ab aliis pendere , quibus injuria seret pessiam a i . eam para iis se. . ct cos is et ς' 'r' si absque eorum consensu Innocentio se de Palaricam toro ureiurio suo. Quare in ta subjiceret , nee Vuillelmo competere jus bulis hominij quod Petrus Episcopus Ma natalium vitium remittendi. Quare non Dionensis iuxta morem decessorum suo admittendam hine illius petitionem conclu- rum praestitit anno MCcxv. Antoninodit, donec- ρὰ timor , o jarissimo libri Niliti Seneschalio Belli dei & Nemausiriιν Uradisian Unde patet nihil sbi in tem- & Guidoni Fulcodij a Ludovico IX. Rege e.;a. 1Aa s. poralibus regni vindicaturum Innocen- Franeorum delegatis, disertis verbis ex
tium si prorogatio jurisdictionis seu pota pressum est Montispessuli Feudum . eum
titis spontanea Philippi Regis subjectio distinctione quae rem totam explicat: Pan iis . - o abesset. Insver, inquit, cam Rex Vses, - tem mea vis disit ν Mons Falantias , cum Ν Ρ' riorem in remoratius minime recognoscar, sine pretinentiis intra sextra muros, quam tenemas ja ι alterivis D ne in eo se juri ictioni Asia in dominio ct ad manam nosiam a Domino Re
II. Quinimo a venia natalium Guillela Dde , qaia via, diei ν Lasas, qaia tenet amo concedenda Innocentius cessat, donec nolis in fessam mir istastris Rex Aragonam, liberiori jurisdictione fruatur, id est, do Dominas mali esseti , o antecessores ejas a nee Resis assensus hoc patiatur. Eum enim nostris aruerassori s. Tunc scilicet Iacobus esse verborum illorum sensum mox pate- Rex Aragonum hereditate Mariae matris,u, ilia εμ bit, cum ius seculare, quod Ecclesiae Ro- ad se transmissam proprietatem illius urbis manae in Magalonensem competebat, ex obtinebat, euius causis fidem & hominium Mariis plicuero. Narbonens provincia in novem praestiterat Ioanni de Montelauro Episc episcopatus totidemque Comitatus a Gm po Magalonens anno MCcxxxvi. inis post deletum a Clodoveo regnum III. Quod attinet ad Comites Mello Mo a munii. .
Tolosanum distributa , eadem disposito renses iobservandum estComitatum duplici
143쪽
nomine msgnitum . tum Comitatus su santionensis, tum Melgorensis , hoc est, a Castro Melgorij quae illius pagi arx erat validissima &Comitum sedes, illud a vico su- stantione, qui in edito loco situs , Antonini Itinerario & Hierosolymitano Tabulae que Peutingerianae notus, ab urbe Montispessiali male passibus aberat. Eb transsata fuerat Episcopi cathedra, Magalona ur-he a Carolo M artello deleta, ne iterum insulam illam Sarraceni ex Hispania eo na. vigiis delati invaderent, Oramque maritimam Septimaniae depraedarentur. Inde epi scopatus promiscue Sustantionensis & Ma gaionensis dictus. quod nomen Comitatui facile communicatum est. Anno MLxxxv. hunc Comitatum Sustantionensem . sve
Melgorensem Petrus Comes Melgorij Gregorio Vn.& sedi apostolicae tradidithia. a. do . in istidium; id est in eam sedem dominium &ω-tiiii proprietatem transcripsi ejus Comitatus,,uzam quem statim beneficiario jure ab eadem se
ι- . , de apostolica se possidere professus est, sub conditione fidelitatis & unciae auri titulo annui census persolvendae. Tandem cum ad Beatricem Bernardi Peleti uxorem Comitatus Melgoriens s pervenisset , Beatrix Eemisendae filiae, Rai mundi Comitis ΤΟ - losani uxori, eum Comitatum dotis nomi ne dedit anno MCLxxi I. Ac sane Rai- mundus , cui solenne erat bona Ecclesa. rum invadere, hominium Guillelmi Do-
eae . di Montispessuli, quas Comiti Melgo
riensi debitum, suscepit anno MCLXXX lv.& M cxxx xl x. quod in detrimentum Eeclesiae Magalonensis tentatum fuisse non dubitabit qui quae superius adnotata sunt expendet. Abdicata a Rai mundo Albi gensum fautore possessione Comitatus Nelgoriensis una cum ceteris bonis, judicio Concilii Lateranensis ejus utile dominium eum directo consolidatum est, ita ut proprietas & ususfructus ad sedem apo solicam pervenerit , tum ratione damnationis in Rai mundum latae, tum obeest a. tionem diuturnam in canone solvendo. Sed Innocentius Eeclesae Magalonens beneficii & seudi jure Comitatum concessit, subcensu annuo viginti marcurum argenti, anno M C C x v. ut patet ex tabulis investi turae. Controversa mota tempore B. Lu
do vi ei de Comitarus illius proprietate, Cle-a-ω ibio, mens IV. literis ad Regem datis docet ad Ecclesiam Romanam pervenisse ea ratione υ- quam recensui. Sed jam tum caussa sua ce-τ γ' eidisse videtur, S. Ludovici decreto: quia suprema iura i Petro Melgor ij Comite transcribi non potuerant in Romanum Pontificem, sine consensu Regis. IV. Certum quidem est seu dum Mon tispessiili beneficiario jure ad Ecclesiam Magalonensem pertinuisse ante quam Comitatu Melpomens ab Innocentio III. au cta fuisset. Quare caute loquitur Innocen tius in dicta Decretali , cum panem terrae ab Ecclesia Masalonos Vuillelmum possidere di cat 3 non tamen dissetth seudum Montispecsuli , a quo Vuillelmus agnomentum trahebat. Fieri enim poterat ut reliqui patrimo-mj pars in Comitatu Melgoriensi sita esset, uncie hominium deberetur Ecclesiae Magalonens. Deinde in altero loco Vuillelmum
alloquens, his verbis utitur tem aliis
juria, nis praesarent a sensum, nosti in hoc resbdere nonposses. Pluralis illa locutio plures dominos fgnificat, & alium praeter Eccle-sam Magalonensemi cujus, utpote sibi Mtemporaliter & spiritualiter subditae, tantam rationem non habuisset, quin superiori jure concessisset natalium restitutionem, nisi Regi Franeorum, qui hoc loquendi genere intinuatur, injuriam fieri perspexisset. Mirabitur aliquis, cur techiam &luspicio sum dicendi genus usurpat Innocentius; prς cipue cum repulsae levius ferendae occaso nem V uillelmo praebuisset, si aperte excepisset de necessitate consensus Regis Fran corum. Sed desinet mirari, s has ambages consulto ab eo quaestas perpendat, ne videretur ius illud remissse quod Rai mundus Comes Tolosanus Comitatui Melgoriensi adjecerat, hominiis a Domino Montispes suli exactis, ut superius dixit quae tunc cum praestabantur, jura Eeclesae Magalonensis intervertebant, sed post Comitatus Melgoriensis investituram . de iure Magalonensis Episcopi nihil de terebant i inter Regem &Pontificem recidente quaestione, de superiori jure seudi Montis pessulani. Ex eo auiatem suspicari licet, consulto ambiguis verbis usum & a jure Regis aperiendo abstinuisse, quod aliunde constet ratione Comi
latus Melgoriens s Innocentium ad se tra- L. s. t. here conatum cognitionem controversae
quae de civitate Montispessuli mota est a Guillelmo nato ex Agnete pellice , adversus Mariam si iam Nathildis. Quare, ut antea monebam, natalium veniam indulgere aggressus non est Innocentius, donec tiberior jari ictio aBod resin, id est, donec de Re gis Francorum assensu constaret aut de pleno & integro iure Romani Pontificis. V. Ceterum omittenda non est Innocent ij observatio qui occasione ducta ex indui gentia qua usus est erga liberos Regis Phi lippi ad eius postulationem docet Romanum Pontificem non solum in Ecclesae pa-
144쪽
trimonio super quo Menum in temporatius geris sententiae suae confirmationem. Alterum solemum, ut ejus verbis utar, γd etiam in quod adnotandum mihi videtur, hoe est, alias regionitas, cenis evasis instectis, semp/- Deuteronomi j locum intelligi de magistraratim Juri iction Osualiter exerrere. Vnam tibus in ferioribus & collegiis Iudicum , qui
autem e caussis illis explicat , scilicet, ut si ad portas urbis lites populi Iudaici discepta
quid diffelle & ambiguum emerserit in nea bant; eo tamen iudiciorum ordine , ut sigotiis ecclesiasticis, ant civilibus, vel cri- reus omnium suffragiis premeretur, appel-minalibus, ad sedis apostolicae judicium si landi locus non esset, sin judicum vota in
recurrendum. Quod probat adducto Deu- varias sententias scinderentur, non propterteronomii loco, quo decernitur res ambi- facti probationem, sed propter iuris & te tuas de sanguine. lepra & caussa, id es , gum interpretationem , atque adeo constatae quaestione criminali, civili, & de ritibus, ret rem controversam censeti ambiguam &solvendas in loco quem Dominus elegerit, dissicilem, ad magni Synedrii judieiuna re saeerdotibus Levitici generis, & a Iudice ferebatur, ut docet Maimonides. quod qui
qui fuerit illo tempore, poena capitis adje- dem synedrium conflatum erat e Sacerdo cta advertus eum qui sacerdotis imperio & tibus &laicis, adiuncto Reipublicae Iudi decreto iudicis non paruerit. Locum dele- ce, quem deinde Reges exceperunt, utctum in Lege gratiae esse Romam, Sacerdo- abunde dicam cap. Iv. & v. An vero hinctes Levitici generis, Episcopos & Cardina possit duci argumentum ad consultationem,les, Iudicem vero, Romanum Pontificemi quae in rebus temporalibus, cum negotia cavas sententiam quisuperbiens contempseris os- dissicultate laborant, a Principibus, si res smare, mori priscipitur, o auferri malum de ita ferat, ad sedem apostoli eam deferri po Israre, id est, per excommunirationis sententiam, test, lectoris prudentiae relinquo. Tertium metus moriatis, a commanione etiam sevorara. est, Iuris Canonici Interpretes in hoc In Tria adnotanda sunt ad interpretationem nocentij loco interpretando dupliciter pec- hujus loci. Primum est, sententiam Inno- casse , tum quod omnibus litigatoribus centii non esse ut cuilibet e populo liberum liberum reliquerunt res ambiguas a just de rebus ambiguis in negotiis temporali- dicio seculari ad eccles asticum transfer- hus Romanum Pontificem consulere, qui re , quod uno casu id est, Principibus deinde ius dicat de litigatorum controveria id agentibus , ab Innocentio scriptum Psas dirimat. Hic enim agendi modus suprea erat, ad omnes personas contra sincerammam Regum in iudiciis reddendis auctoria auctoris sententiam porrigentes,Tum quod talem euerteret. quod a sua mente alienum sbi persuaserint, s quid di melle de ambi- esse testatur ibidem Innocentius: Non qu.d guum in controversis de litibus rerum hu- Hiens jari pr adicare velimas , inquit, mes manarum accideret, id a judicibus ecclesia potitius m nosis indesitam Uarpare , ctim non sticis, non autem sola sede apostolica di i minus Christam in Evangelio res disse, rimi debere. Quod tamen a magistratibus Rediti qua sani Caesaris Caesari, es quasne in Gallia nunquam receptum fuit, ut con- Dei Deo. Propt/ν Pod mi Iuttis vir hereditarim querebatur Durandus Mimatensis Episco
licae vindicauit. s a Principibus ipsis de re curares oriatur, ne ad eccles iras jurices r ambigua & dissicili consuleretur, aut eius curra ν, contra illud, I aisIν ι legit. Perau storitas imploraretur quemadmodum Venerasilem. g. Licet.
acciderat in eaussa Regis Philippi, qui na- VI. Constituta sententia Decretalis Pistalium restitutionem pro liberis ab Inno. venerasitim, quae supremum Regis in Galacentio expetiverat. Rationibus his inricti, lias imperium agnoscit ,& ab ejus cominu Regis rariam frimas rePsti, caussam iam ex nione sedem apostolicam removet i ob
mereri qtiam ex novo te fuments ιrahentes. servanda est ea em mens Innocentsi in at
Deinde Deuteronomii loco recitato, in ejus tera ejus epistola ad Regem Philippum interpretationem excurrit suo proposito qua docet ad Regem pertinere fetidi judia congruentem, ut doceat nec alienum esse cium, non autem ad sedem apostolicam; Ses e., a. ab auctoritate Regum, quod in his rerum que nolle jurisdictionem aut potestatem Re articulis Romanum Pontificem adeant, nec gis minuere, vel perturbare. quod etiam sua digni late sedis apostoli eae, si ad haec secuia periore decretali protestatus est. Agebatur lama tractanda se demittat, cum Paulus scri de induciis vel pace inter Francorum dc An-pserit ad Corinthios: Nesitis quia angetis gliae Reges compooenda. quod sui arbitrii Iudicatimas, Danto magis se Iaria ρ qui est esse pontifex existimabat. Rex enim Angliae locus alter quem adducit innocentius ad copiis Francorum oppressus, a sede apollo
145쪽
lica subsidium ecclesiasticum petivit , pro- dictionem ecclesiastieam. D B. . inquit hare paratus injuste secum agi a Rege Fran- Ioannes Paris ensis, deprecare in temporatibus corvin , quem Juxta regulam Evangelii mo- nsa iudicas via cognosis iunx ecessis eis, a . d.' uerit, & renitentem suis postulationibus sed secularis ramam; ni one ali ri quam a
ad Ecclesiam detulerit. Unde concludit In- Chri s concessam ei factis, ruel permissum. In sq: en nocentius, se, qui regamumaniverialis Ec- his ergo criminibus potestas ecclesiastica
clesae praesit. interpalatum ab Anglo, di- monita tantum & consita adhibere potest, a. a vino praecepto urgeri ut juxta formam i us non autem laicos peccantes coercere poenis. V - μpraeduus, id est, ethnicum & publicanum dri Innuere quid sequendum si, & vitandum, nuntiet Francorum Regem, nisi jus suum non castigare, vel ut ipsi loquuntur, iudi apud ipsum Pontificem vel illius Legatum care de peccato innatιλὸ,non coenis λ. Ita comprobaverit. Eis enim de seudo, quod que sententiam innocentsi locum habere. Rex Angliae a Rege Francorum obtinebat, cum domini seculares a scelerum vindicta iudicium ferre nolit . de peccato tamen de- per summam negligentiam cessant , aut in cernere, illudque in cujuscunque gradus crimine occulto, in quod judex secularis
persona censuris ulcisci, ad sedem apostolia animadvertere non potest. Hac Theologo cam pertinere contendit. Prima fronte Re. rum Parisensum sententia, jam a trecentis
gum jura hae Decretali foveri videntur, sed & quadraginta annis in forum invecta, ut integrum beneficium illi non debeamus, etiam hodie apud tribunalia magistratuum facit exceptio adhibita. Quae profecto eius viget. in & ad crimina mixta porrecta generis est ut admissa semel in iudiciis om- fuit, scilicet ad adulterium, quod legemnia fora confundati quemadmodum mo- naturae & matrimonii sacramentum violat , in isis i. ἡ ... nuit Navarrus in commentariis ad hunc lo- adeo ut in laicos adulterii reos animadve g. μ-, cum.Quare a Gallis nostris nunquam sus- tere Episcopis uetitum fueriti ni des sterent, cepta fuit, non sollim in specie de qua tunc poena indicta captionis temporantaris, ut pa T. L. Lilini. rapagebatur ut dicetur libro iv.) sed nec in tet ex Curiae Parisensis Arrestis latis anno
n. ,ha a T. ceteris caussis, teste locupletissmo Duran- MCCC xxxvi. & M cccxx c. De hae
', do Mimatens, his verbis: Item impediunt quaestione, in qua plurimi laborarunt, ex
scilicet judiees seculares' qaando scissa professo disseram in exercitatione dejudi
mali cogere isti em is sati faciendam de pecca- ciis canonicis in laicos, ubi eorum originem, rota quo es , lues cognitio pertineat ad Eccυ- progressum, immutationem quae hodie sum . de adc. Novis. primo resons. viget, & mutandi caussas expendam. Hie VII. Theologorum illa aetate celeberri- tantum dicam in antecessum olim censuris e.α o . - 1 morum Ioannis de Parisis & Guillelmi cum maxime viserent, locum non fuisse.
Ocham , quibus postea accessit Gerson, nisi in certis quibusdam eriminibus mani se opinionem sequebantur, qui crimina disti, stis , de quibus dubitari non posset an inter .... 'guebant in ecclesiastica de secularia. Illa in crimina recenseri deberent, ea lege, ut admissis directe contra fidem & sacramenta emendatio ecclesiastica nihil de seculari tu consituebant, haee in iis quae jure gentium risdictione demeret. Itaque Christiani eri- aut ei vili sunt vocita. Criminum ecclesasti- minum omnium vindictam apud judices pu eorum coercitionem per censuras Episcopis blicos persequebantur, de contractibus, competere, sed in secularibus, distinguen- etiam injustis, nullo praetextu lis institue- dum esse dicebant. Aut enim de jure agitur, batur apud Episcopos, in consequentiam& de peccato opinionis vel erroris, ut ipsi lo- juris evangelici , quia color ille conventio-quuntur, id est, si quis sibi persuadeat id nis initae, dubiam reddebat peccati accus quod committitur circa secularia non esse tionem. Quare si quando lites fidelium diri peccatum, verbi gratia, furtum vel homi- merent Episcopi, a lege harum disceptatio cidium , vel agitur de facto, id est, de pec . num arbitri dati, non celisuris ecclesiasti cato quod ipsi vocant Cendirationis , id est, cis adjudicatum exequendum victos adige
ctim quis de facto res alienas sibi vendicat. bant, sed officio & apparitione judicum . vel aliud crimen seculare perpetrat. Itaque juxta legem Constantini. parum abest quin
fatentur penes Ecclesiam ex Christi institu solo rationis ductu ad veram solutionem tione potestatem esse cognoscendi de pec- pervenerit auctor anonymus, cui sola defuit via. Ahis .cato erraris , & definiendi an hoc vel illud cognitio antiquae disciplinae, ne rem ipsam factum erimini deputari debeat, eosque qui omnino assequeretur. Haec sunt ejus verba huic definitioni refragentur, poenis eccle- Miles. ω offendam malis se Adam satam,tibis asticis castigandi. Cetoum de peccatis se menra cognitio debet imipere. Principes seo jure cularibus, quae vocant menaecationis. iudi de iusto O initisti is asiuar, o eis δι/ιών Οὐ- Α '
cra vel centuras terre, non spectare ad auris. Henna, s ι praecipitar Deuter. Ir. σ estram . Muin ινσι.
146쪽
seciam es Daecare is esererie res exus. Si pi dissidio dixissem , nisi hanc operam o
PD aatem tamens saper a non uessieris em cupasset vir clarissimus Henricus Sponda rem imperio, nee Princeps , rejus sis ossicium nus Episcopus Appamiarum in elaborato il-jadicandi, habet potesatem re flendi GI en to opere, quo illustrissimi Cardinalis Baro. cendi, itine ancipis vestu cognitio a quia tam mi desinentes Annales excipiens, tribus vo araedere delet me a monitis. Hrense Nati ad luminibus quatuor seculorum ecclesiasti TD. c. 3. Admone iris Principiatis opsusturi cam historiam ad nostram aetatem in
bas salems esse or 6Miros. Vbi isasim matri tegra fide & sollicita diligentia suis auspi- ,scia OVesera manifesta sunt, me uti prede, κου- ciis describit , quemadmodum superio piri es ilia , nec est Princeps qui possis istit rum temporum epitome Baronium ex
mella corrigere; tane acterire debes monitio, or presserar. demum mestra potestatis maeror sed non de assor i uso cognitio, qaia ia hoc non debetis cognoscere, auι manum ad hoc isnonere. Sed ctim manifestum fieriι. μι peν senientiam juris, rat identiam seleris, qae nassa eges cognitione,
setasHANI BAL u II. runc poterii ad etas ea, modo ct forma δε qaibas dictam es. per inere. -υegirum em,sid 5-μι θ iritualem, assue aliquo quatia, delite monitis, nolentis que , dat imposensibus sectili Principisas. Atias, s proin ν peccisti costi mriam maliis de casus praenotasis cognosere, non resue nis fores Principum cluadere, stire leges O decreta Principum, O me asta res rare. e. . VIII. Ceterum Bonifactu v III. sen tentia decessorum suorum deflexiste vide tur. Odiis enim acerr is inter eum & Phi lippum IV. accensis , eo provectus est Pon tifex , ut Regem non tum anathemate se riret , sed etiam sibi subditum in rebus ei vi libus 1 eripto denuntiaret . quam sententiam edita extravaganti constitutione firmavit anno ultimo Pontificatus. Bonifacium ani mi moerore confectum excepit Benedictus XI.&post annuum interregnum Benedicto Clemens V. origine Vasco decimo quarto seculo ineunte successit. Hic verbis in de
cetarem permodestis , & ad Regis dignita
tem efficacibus . contraria constitutione
tam memoriae Bonifacii sedisque apostoli cae auctoritati, tum regni Gallici juribus
. M. . . d. siti consuluit. Hisc es, inquit, quod nos Reti O iri, iacis ut regno ρὸν definitionem se declarationem bona memoria E Uuck Papa VIII. pris ecusaris no ini, qua incipit Unam sanctam , natum τε lumas mel inundimas praejudiciam generari, nec Pod per istam Rex , regnam, O regnicalis
natibari amplius Ecessa sintsuhecti Romani,
quam amua exiti ant, sta omnia in eodem Ussum o eram arite definitionem praefuram. Sta tus autem ultimus, quem inspicere oporter,
petendus est e Decretalibus Innocentii III. qui Superiorem in temporalibus a Resia
Corona Francorum amovit; et si res ambi
tuas , & cognitionem de peccato, sedi apo stolicae vinaicaverit. quod ultimum nostri statim a constitutionibus illis editis suscipe re recusarunt. Plura de Bonifacij de Philip
CR una Lissiti uia illud Bonisaesi v III. 3d Philippi puleii dissidium, in ruinam & perniciem istius solentissimi regni exortum , tot script rum & annalium monumentis celebratum est , speciali etiam opere explicatum a clarasimo & amantissimo meridi vim petio Puteano, ut necesse non sit heica nobis eam camarinam rursum moveri. Ve-tilin quia simul fle illustranda est pro modulo nostio explicatio capitis pervenerabilem, quam in hoc capite attulit illustrissimus Archiepiscopus, tum etiam ex ea occasione eonfutandus Bonifacius, qui in ora tione quam anno M ccc Da. Romae in publiλConsistotio habuit pio confirmando Rege Roma norum Albetici de qua supra meminimus in Ad ditione ad eas it primum istius libris ausus est pro nuntiare Gallos, dum aiunt se non recognoscere su periorem, mentiti, & nescire se ubi hoc invenerint. res postulare videtur ut omissis ceteris argumentis quae adduci possunt ad asserendum supremum Reiagum nostrorum in Gallias imperium, quo in argumento feliciter versatus est hie noster Archiepisco pus etiam id Ostengamus auctoritate eo tum qui vel aevo Botii saei, vixerunt , vel certe non admodum remoti ab eo laete. Ae primem quidem tei ponderi pollet Gallo istud invenisse in Dectetali an noeentii III. quam Bonifacius. canonici iuris peritissimus, ignorare non potuit . clam extet in libris Decreta lium. Quod vel unicum susticere poterat Romano scintilici pacato de non irato. Sed habemus praterea disertum Gulielmi de Montelauduno Iulii consulti
per eas tempestates celeberrimi testimonium t qui in commentario ad Gementinam Raman; . de jure-jarandis , Regem Francorum scribit non recognostere Imperatorem superi rom i ad eamque rem pro bandam utitur etiam testimonio capitis Per men . suo . Tum addit i Io nes tamen Thetitanicus non conco-dat sis. Sed erat . IUMm vel Neu amem.
autem veteribus anni Mee ex . quae extant Ρa
risiis in Camera Compii torum . cdm describuntur ea qua gesta sunt apud valentiam prid. Non. Maria iij inter petium Regem Atagonum & Raimundum Rubel Nuntium Iacobi Regis Majoricarum . qui ex pactis olim initis inter eosdem Reges urgehat Aragonium ut suppetias sibi sectet adversiis Ρhilippum Valesum Francorum Regem , qui Monspeliensem urbem & alia quadam loca ad Iacobum pertinentia
cccupaverat; Aum haec , inquam , describuntur, nariaratur inter cetera quomodo Aragonius responderit
147쪽
iniqua videri postulata Iacobi, ipsum quippe injuria voluisse ptivare Regem Francorum impremo ἡ minio quod ipfi competebat in ea loca, de hunc jure optimo ob eam causam .illa occupasse; quod ae di
c Noscar, pro tuitione jurisqposessionis sua pradicta jaxta morem rivum si regni apposuit volappani seis minum sMam regiam in vilia ct Ure ea is, istibas supradictis cte. Reliquum est ut oratio nem Bonifacii. de qua superius loeuti sumus, heleadamus ex veteri eodice M S. Bibliothecae Colbettinae. Hactenus enim in lucem non prodiit.
pto confirmando Rege Romanorum Alberto.
in ntis Io. Machabaeotum ii. Fecit Deus duo luminatia magna, luminare majus , ut praeellet diei; luminate minus , ut praeesset nocti. Haec duo lumi natia fecit Deus ad litteram, sicut diei tot in Genesi.
Et nihilominus sphitualiter intellecta fecit lumina tia praedicta, scilicet Solem, id est, e esiasticam po testatem , & Lunam , hoc est , temporalem S 1mperialem , ut regeret universam. Et scut Luna diuti.
Ium lumen habet nisi quod tecipit a Sole, se nee allia a terrena potestas aliquid habet vis quod recipit
ab ecclesiastica pote state. Licet autem ita communi ter consueverit intelligi , ncs autem aecipimus hie
Imperatotem , solem, qui est futurus. de hoe est Regem Romanorum, qui promovendus est in Imperarorem . qui est Sol, sicut Monarcha, qui habet omnes illuminare de spirituIIem potestatem defendete . quia ipse est datus es missiis in laudem bono tum & in vindictam malefactorum. Ρer dies autem intelligimus bonos, fle per noctem intellipturus malos peccatores de tenebrosos , iuxta illud: Disi Ahie Iut virebam. O nox nom indior silentiam. Per dies autem intelligitur potestas ecciesastica seu ter rena, juxta illud: Diei firmastimur, ct nemo in eis. Quia non possunt dicere: Ego Pauli .ego sum Apollo. sicut enim a Chrisso Christiam dicuntur . sie a Christo& Christi Vicario successore Petri solman tur & defenduntur omnes dies, hoc est, omnes p testates , de nemo in eis. quia non possimi dicere. est Pauli, em sum Apollo. Sed omnes sunt a Christode a n bis tanquam a Vicario lesii Christi. Vnde haec nota de scripta sunt. quod Vicatius Iesu Christi de succellor Petri potestatem imperi, a Graecis transtulit in Germanos, ut ipsi Germani, id est, septem Ptine pes . quanior Laici, de tres Cletici, postunt eligere Regem Romanorum , qui est promoven/us in Imperatorem Ad Monarcham omnium Regum de Principum terrenorum. Nec insurgat h7e superbia Gallicatici. quae dicit quod non recognoscit superiorem. Mentiuntur: quia Ae iure sunt de esse debent sub Rese Romano de imperatore. Et nellamus uir de hoe habuerint vel ad inuenerint i quia e stat quod Christiani subditi fuerunt Monarchis Ecclesiae Romanae de esse debent. Nec habent hoc a lege ve. teri vel noὐa. tace alimici propheta, vel Evanpelio.
eviangelia mus . etiam Angeias de caelo , anathemas . Et nos volumus quod quicunque evangelirave, tit aliud , anathema st. Ille quidem, videlicet electi in Regem Romanorum, prius fuit in nubilo atro gantiae & ignotantiae. Etenim non suit deuotus adno, de Ecclesiam istam sicut debuit. Nune autem ex hibet se devotum de promptum ad faciendum omnia quae volumus nos de statres nostri de Eceles a ista. Vnde nunc venit de afluit tempus miserendi eius. sicut alibi dieit Apostolus , Aι tibi ve sit pleniori
temporis. venit quidem tempus ut constituamus eum
super gentes de regna. ut evellat de destruat. dissipet de dispergat, δe adisicet de plantet. In nomine Domitii constituimus se eum a die, non in hodie aeter nitatis, de quo dictum in filio. Ego hodie gentii re. sed in hodie temporis. Sicut enim patet dedit filio p
testatem non in gempore, sed in aeternitate . se Christus homini de Christi vicario dedit potestatem in
tempore, ut ipse habeat ius constituendi imperatorem de imperium transserenai. Et attendant hie Germani . quia sciat transsatum est imperium ab
aliis in ipsos, se Christi Vicatius successet Petri ha
bet potestatem transferendi imperium a Germanis
in alios quoscunque, s vellet. de hoc sine iuris iniuria Tamen dicitSapiens: ad justum est He exequeri . Vnde s subveniret jussa de legitima causa, iuste posset transferre i de iussa saceret, si eos privaret. Tamen haec suit semper patientia istius Feelesae. quae magis voluit eum eis de beni*nitate agere quam de rigore, ut non privaret eos. licet juste private potuis m. Et licet etiam multi essent defcctus in electione istius , nos tamen voltimus supplere omnem des ctum . 3e magis de benigaitate quam δe rigore sudipiemus de plenitudine potestitis. Vnde electioneinde ipso saliam approbamus de ratificamus. Et quia. seut dicitur in jute . ratibabitio retrotrahitat timandato colorataret. hodie viviscamus vi robora mus omnes actus quoscumque fecit a tempore ipsus electionis: dum tamen sint alias justi de legitimi; quia iniussa nec inlegitima non approbaremus nec approbare deberemus. Et hoc sacimus , quia de eo bona praesumimus in futurum, quia , sicut dicitur in
Thobia, honi patri slius est. unde de alibi: SUO δε- Di friai similis esse pares. Patet vero suus Radul-phus, eatholicus. fidelis, 3e devotus isti reelesiae,
homo verax de verigi s. Vnde uulgariter dicebatur in tota terra illa. quando aliquis decipiebatur inprtim illa: Non habet veritatem dictum istius seindictum Radulphi Comitiis. Si autem ipse vellet con uarium facere, non posset :.quia nos non habemus alas nec manus ligatas, nee pedes compeditos, quin bene possimus eum reprimere& quemcunque alium principem terrenum. Quidam enim Principes A. ciunt colligationes suas Et audacter dicimus quod si omnes Principe terreni essent hodie colligari contra
nos de contra Ecclesiam istam, dum tamen nos haberemus veritatem 5e staremus pro veritate . appretiaremu unam festucam. Et sire dubio si vetitatem & justitiam non haberemus, bene timeremus. Sed alias omnes confunderemus. 3e veritas consui
deret eos. Vnde hodie de isto, quem hodie praeficimus, dicimus quod dicit Petrus in epistola huiusmo di temporis. Servi,siadisi estote Reg. an Mam pra restenti. I sle est Rex praeces lens super omnes Reges.& nullus est ab eo exemptu . Et ibidem: Deum timere . Rupis honor eat a quia simul hic est Rex , ab omnibus tanquam pia lens timendus & honos-ficandu . Et bene subiunxit : Regem honor frater quia si liter hic est Rex ab omnibus tanquam prin
148쪽
& Imperi j Lib. II. Cap. IV. 6s
illis foveantur. quae omnia singillatim perstringemus.
II. Sane nullam penes Principes spiritualem auctoritatem esse in eonfesse est apud omnes , elim ligandi & solvendi potestatem & pascendarum ovium curam Petro&Apostolis Christus tribuerit, & iis quos ips hujus minister ij participes facturi essent. In quo nulla Regum metitio di quibus haec
cellens timenaus 8e honorificandus. Igitur faciat be ne Rex. Quia s bene desenaei & recupetet jura sinde iura tegni te imperii. audacter dicimus quod nos defendemus plus iura sua quam nostra . de hoc contra quemcunque de mundo, & per nos firmabitur sen tentia sua & non flecteret. Ipse vero mist huc procuratores suos. qui sivit hic praesentes, cum plenario mangato iurandi in animam suam δὲ faciensi de exhibendi nobis omnia quae per ipsum sunt facienAa vel exhibenda. & volumus quod praedicta saetant λ
potestas asseri non potest, quae o ivifim naturae ordinem exsuperat, nisi disertus me illis a Deo collata sit. Christus quidem cum Ecclesiam suam institueret, Regum dignitatem non laesit, sed eam non auxit. Reddite, inquit, quae sunt Caesaris Caesari. quet sunt Dei Deo. Cum mera avidis , inquit Chry- cho Assostomus, reddenda Codri quaesis sunt, isti γ' i' spisse Iis 'te postatis es eorum suo sum diei non dolitu ροὰ pierati ac retimoni
es.stibus rastata . an Reges non manamit 2 quam m
ab ea /em stim ratione unctionis.
I. Λ N Principi liceat de rebus eccle
fasticis decernere, magna contentione disputatur: in quo gravissime pecca tur aquam plurimis, qui praefracte de ab cisse in alterutram partem hoc vel negant, vel asserunt. Cum enim haec tractatio in va
rias species diducatur distinctione adhibita est peragenda. Ae primo quidem res
ecclesiasticae in duo summa genera dividuntur . nempe in ea quae regulam s- dei & in ea quae disciplinam respiciunt. Disciplina autem vel in sacrorum ministe rio versatur . vel in Cleri politia dc censura vel in Ecclesiarum diuisione, aut bonorum eccles asticorum administratione. Quae diaxi materiam legum respiciunt. Loges au rem ipsae de his rebus aut ex merci Principis imperio ferri tur , aut in eum finem , ut
pontificum & synodorum decreta legibusnisti osse tim. Nam γod fidei at minati obest, non Cisaris, sta Diosoli rei sum ac meitigales. imo vero Apostolus gladio principem
accingit ad steterum vindictam, non ad fidei canones sanciendos; ita ut palatium de tribunal ad enm pertineat, non autem Eccle- sa& Cathedra Petri. III. Enimvero quia referri contra potest, in ipsis Ecclesiae primordiis imperium penes infideles fuisse , sui hostes fidei clam essent, nil mirum s nulla regend:e Ecclesccura illis fuerit commissa a sed cum Reges nutritij facti sunt Eeelesae Christianae. ut .suturum praedixerat Isaias, insignem injuriam fieri Principibus Christianis si eam in
Ecclesia potestatem illis denegemus, quam Reges Iudaeorum in synagoga obtinebant. Itaque ut sneerilis hujus quaestionis disqui-stio instruatur, Pontificiam δή Regiam di- M.,- .is .in gnitatem in Republica ludaeorum expendemus, ut sciatur quid iuris in Principes Chria concordia. stianos e Synagoga derivari possit. Iudaeorum Rempublieam suis constitutionibus in Arabum desertis fundaverat Moses I quae deinde in Iudaea deviis a locum suum habue runt. Totum corpus e Rege , Pontifice , Sacerdotibus , Levitis . de Consiliis ita, rinali,. compachum est , ut regnum sacerdotale diceretur. Distinita quidem erant munia Rogum 8c sacerdotum, sed non iis finibus quos in Ecclesia Christiana observamus.
Belli gerendi 8c Impetij administrandi ratio ad solum Regem pertinebat , ut sacrificiorum rerumque sacrarum in templo administrati openes Pontisces erat. Quae ver4 de rebus sacris dc profanis oriebantur conten
tiones, ad Regem, ad Pontifices hc Consi lia devolvebantur, ita ut quaedam esset tu risdictionum commixtio. Quod paulo uberius explicandum est, ut Respublica Iudaeorum cum Ecclesia Christana in hae
149쪽
quidem parte aecuratius conferti possit.
IV. Moses Maimonides Iudaeos tria man-s -- cisti .. d. data a Deo accepisse observavit. Vnum, ut RQ vh a iud ' Regem constituerent , alterum, ut Amale Litas delerent i tertium, ut templum conderent. Quae quidem longo intervallo, &diversis temporibus, sed eo ordine consecta sunt, quo jussa erant. Quippe Rex creatus suit antequam Amalekitae internecione deleren r. tum vero, postquam infandae gentis imus Obliterata memoria fuit, remis plum extructum est. De rege Israelitis dan do cogitavit Deus, quod omnes in vicino gentes sub unius imperio viverent, ut diser-- . i, re scriptum est Deuteron maj capite xvii. Suetum enim regibus Orientem graviter
T.elici lib. 4. monet Claudius Civilis apud Tacitum. Ita
η que non est quod ex eo capite imminutumeant Regibus maiestatem , qui Reges in
poenam Israelitis datos docent, cum pateat res Iudaeorum ab initio ita constitutas a di
vino numine fuiss), ut Regis imperium illis esset subeundum. Quod cum ita st, futuarumque Regem pro genio & indole illius
populi Deus edixerit , quaerendum est, cur1rummam rei a Samuele ad Regem aliquem transferri indigne tulerit. Expedita est res ponsio, quam vir cordatus Moles AEgyptius protulit , non exprobrasse Samuelem Icraelitis quod Regem expeterent, sed quod Samuelis imperium exos, querelis 6c sedi tiosis vocibus Regis constitutionem urgerent , factione extorquerent quod petitum oportuit, ea mente ut legis praecepto fieret
satis. Regum autem conditionem. unctio nis cerimoniae sacraverunt. Quae unctio
tantam majestatem illis conciliavit, ut sacrosancti in terris haberentur. Etenim unguentum quo ungebantur . consectum fuit 1emel a Mose e quatuor speciebus aromatum: quod vase corneo inclusum, ad uti gendos Reges, Pontifices, arcam testimo nij mensam , candelabrum, utrumque al. tare . labrum amplissimum , ipsum tabernaculum , & vasa Sanctuarii, per novem secuiala usque ad Iosiae Regis tempus suffecit.
Quanquam Reges in capite aci coronae sommam ungerentur , summis autem pontificibus in capite oleo per sis, etiam inter suis percilia cruci cula X. unguento essgiaretur, ut notat Maimonides. Samariae novitios
Reges balsamo tantum inunxit Elias , non unguento illo sacro quod diligenter asserva batur inTemplo Hierosolymitano Cum quo
nullum erat commercium Samaritis. Quantam ver δ dignitatem Regi contulerit unguenti saeri delabutio , e Talmudicis retulit ille quem laudavi Mosesi qui docet decretum fuisse ut Pontifex Maximus Regem
veneraretur dc staret adventante Rege, locumque illi suum cederet. E contra Regem non stetisse praesente Ρontifice , nisi
cum oraculum Vrim consuleret. Praetereas quis h Prophetis ad Regem accederet, humiliter se in terram eo ram Rege submisse, exemplo Nathan, qui coram Davide
ore prono procubuit in terram.
V. Nec etiam illud omittendum est. Re gem solum in sacratioribus atrii spatiis sedisse. Divisum quidem erat atrium in duas partes, ita ut haec Sacerdotibus, illa po. puto esset assignata , intra praescriptos tamen terminos, Sacerdoxes stantes mane. bant. Senatoribus vero Sanhedrin seden
di jus suit , sed in medio eius spatii loco
quem vulgus occupabat. Praeterea ex ista unctione profectum est ut Reges non - via. testiria istum res civicas domi militiaeque procur rint, sed etiam ea tempestate religionesceremoniasque constituerint aut restau. raverint. David Rex octo Sacerdotum sta tiones a Mose constitutas i e quibus qua- IMM. c. x . tituor ab EleaZaro, totidemque ab Ithamaro, gentem suam duxerant) sexdecim stationibus auxit, ita ut viginti-guatuor stationibus aedificiorum ordo esset distribu tus. Harum seriem recitat Iosephus, quae ita vices suas servabant, ut singulat Hierosolymam venirent per hebdomadam inte gram, sacris operaturae. Has stationes ἐφη
B Lucas appellat. Levitas in classes viginti quatuor idem Rex edicto suo divi si, ut iaci litis Sacerdotibus ministeria sua impenderent. Totidem familias alias Levi tarum instituit, qui voce & organis inter
sacra canerent, totidemque stationes aedituorum. Eadem cura Salomonem incessit, , pini. s. ne ceteros Reges enumerem , qui rerum
divinarum curam gessere. Quod ab iis jure
regio tentatum est , non autem eo nomine
quod Vates essent, ut vulgo dici solet. Si enim Davidem excipias & forth Saulem
ceterorum nemo inter Prophetas recens-tus est. Sed salomo, Iosaphat, EZechias, a. Para .is.
in res divinas exercuerunt, quod sacro unguento essent delibuti. VI. Proximus a regia dignitate honorio Summis Pontificibus effulsit. E sacerdotalibus familiis una tantum pontiscalis extitit, ex instituto Mosis , unde delectus Summus Pontifex i qui sacra unctione flePontificia veste inaugurabatur prim lim, sed post restaurationem templi, sacro oleo deperdito, solius vestis amictu initiatus est.
Sacerdotum munus in universum hoc fuit, ut victimas in templo caedereut, vota pro
populo offerrent i Levitarum autem , ut
150쪽
& Imper ij Lib. II. Cap. V. 67
sacrificantibus Sacerdoti , ministrarent, arcam ferrent, & cetera id senus exeque rentur quae libris sacris prodita sunt. Sed
Sacerdotum quidem ceterorum divisa sun chio erat per vices, ut dixi. soli autem Pontifici, ut docet Maimonides, omnia sacrahc omni tempore obire fas fuit, nullo sta
tionum ordine servato. Ρraecipuum autem munus Ponti scis in eo versabatur , ut rempli adyta intraret, quae sancta sanctorum Hebraei appellant, solenni scilicet expiationum sesto quod die decimo mens s Tissaei quotannis celebrabatur. Neque enim alio tempore, heque alidim ob causam, visere potuit secretissimum locum. A ltare in centi velo separatum fuit ab ipss adytis ubi erat arca testimonii. Quotidie in hoe altari adolebat thura Pontifex , sed intra velum non adibat, nis quotannis solennidie. Tota is haec sacrificiorum peragendorum ratio Pontifici Sacerdotibus, & Levitis adeo erat addicta, ut Restibus nihil in ea parte liceret. Quare orias lepra percucsus est, quod Sacerdotum ministerio iniuriam faciens, incensum in altari adolevisset. Tractare itaque sacra manibus suis Reges non poterant , sed jure suo munerum par. titionem 5: executionem familiis Leviticis
argumenta peruntur. um in Ssnagoga permixta era/
Ais er Sarir Mutis ae Levitis. pore stas rastina manuum impositione . deinde verborum formala. Ab
sacrificiorum . qua Sacerdotibus competebant. Le ita in ianta ad rerum cis LMm euram.
Von attinet ad judiciorum ordinem , Regibus quidem permissa 'erat audicandi potestas, ut& belli gerendi,
sed graviora quaeque Synedrio communicabant. ut nullum apud me dubium si, quin decreta Regum, quorum superius memini, de ordine Levitarum & de ceteris rebus
sacris, de consensu magni S nedrij sint sta tuta. Hoc Consilium a Mose, Dei jussu constitutum fuit e septuaginta viris Israel in quos effusa est pars spiritus illius principalis , quo instructus Moses populum rege
hat. Adsessorum numerus unius erat supra
septuaginta, Mose adjecto. Id Consilium
usque ad extremam Iudaeae desolationem mansit in urbe, ejusque sedes in ipso sanctuario fuit. Septuaginta autem illi Sena
tores non e plebe lecti, sed ex iis familiis qui
amplitudine majorum & splendore com mendabantur i Sacerdotibus & Levitis.
aeque ac ceteris, in hune coetum adscitis.
Haec vero dignitas nemini data est sine actu legitimo , id est, impositione manuum; ad exemplum Mosis, qui Iosuae & LXX. se-xioribus mauum imposuit. Haec autem maianuum impositio tandem cessavit, eique mula quaedam certis verbis concepta successit, qua illi Senatores initiati sunt. Ab hoc Senatu non erat provocatio. Quinimo quidquid a ceteris magistratibus decidi non poterat, ad horum jurisdictionem pertinuit. II. Qui auctoritate praecellerent, duo fuere, Princeps Consessus, quem Nos vocabant ceteris delechus, qui Moss locum tenebat. Inter ceteros, qui praestabat aetate, primum locum ad Principis dexteram obtinebat, quem Patrem Co isor ν appellabant. Ceteri sexaginta novem sedebant ordine dignitatis & promotionis. Conveniebant quotidie , & considebant a matuti nis horis usque ad vesperam , hac lege, ut cuique pro suorum negotiorum ratione abesse aut abire liceret, dummodo tertia pars Consi ij. id est. viginti tres superessent. Senatus ille de rebus praecipuis cognoscebat, religionem 3c rempublicam attinentibus , verbi gratia, de controversiis legalibus , anno intercalari, Pseudoprophetis,
Apostatis, de Rege , Pontifice, bello Rederibus, legatis, vectigalibus, publicis aedi sciis, magistratibus inferioribus, de ceteris ejusmodi. Ex eo autem quod senatus ille