장음표시 사용
161쪽
cognitionem Patriarchae detulit antequam consensum his rescriptis gratioss praebeat. Se3 nemo non videt his interpretationibus Imperatorem & Patriarcham vim apertam Canonibus intulisse, ut Ecclesiam Constantinopolitanam amplificarent. V I. Mihi vero sincerior videtur esse canonis xvii. Chalcedonensis explicatio quae xii. sententiam non laedat, ita ut fixum sit & certum provincias a Principibus in duas metropoles dividi non posse ex illo canone x H. Quam ad rem non pertinet canon vi I. cum eo id tantum cautum fuisse mihi videatur, ut si urbem aliquam de novo conderet Princeps, ad cujus conventum & ju.risdictionem pagos aliquot e vicina civitate distractos adjungeret, civili formae se ecclesiasticus ordo accommodaret ; adeoque remota triginta annorum vel longioris tem
poris praescriptione, pagi a vicino Episcopo
avulsi, Episcopo illi tribuerentur in cu)us parorcia urbs nova sita est. Unde sequitur
ab Episcopo illius paroeciae, in qua urbs
condita eu, pagos novae urbis territorio
contributos, se ab episcopatu vicino distra ctos vindicari, nulla possessionis antiquarratione habita. Attamen non conceditur
Principi ut novum episcopatum rescripto suo instituat , multo minus, ad omnes Ur bes quae civitatis honore decoratae fuerint a Principe, vel ad provinciarum divisiones &metropoleon dignitates ab eo decretas, tra. henda essent, etiamsi de episcopatu a syno do instituendo in urbe de novo conclita haec dici possent juxta Tonarae mentem. VII. Partes suas Iudices de Concilium Chalcedonense interposuerunt in dirimen
da conteritione quae orta erat a multis retro
annis ob rescripta elicita ad instaurandum Patriarchatum Hierosolymorum. Quartus honoris gradus, post trium primarum sedium Episcopos, firmatus fuerat AElliae seu mavis Hierosolymitano Episcopo, canone v ii. Concilii Nicaeni. Sed nulla, ne in provincias quidem Palaestinae . quae Caesareae Episcopo parebant. auctoritate potitus est, donec rescriptis Principum Phoenicias A ra biam , & tres Palaestinas a Patriarchatu An tiocheno avulsas obtinuit. Ea res magnos motus in illis provinciis excitavit, qui transtactione sopiti sunt quam Maximus Antio chenus, de Iuvenalis Hierosol3mitanus, in Concilio Chalcedonensi iniverunt; ea con ditione , ut Phoeniciae de Arabia Antioche nae Ecclesiae redderentur . sed palaestinae Hierosolymitano Episcopo cederent. De rescriptis ex utraque parte impetratis, de constituendis novis Dioeceseon finibus, de de ordidationibus Episcoporum addicendis
agebatur. Itaque in re mixta, Decretum
Principis de Concilij, transactioni firmand
interponendum erat. Magistratus impera- Ma - .wtorij reserunt Concilio, sibi mandatum a principe ut de lite mota cognoscerent, sed Episcopos pacta quaedam inivisse quae vi deantur aequitate niti. ideύque sibi , istimui communi Decreto firmentur. Recitatis
Maximo & luvenale transactionis conditionibus , Legati Romani ceteraque Episcopi sua interlocutione, & postremo Iudices
suo decreto cas confirmaverunt. Firmaeιiam , inquiunt, permaram Decretam osem tentiam sancti Conrili, in omni tempore perma-aebit Episcoporum consensio . vacantibu L
Principis a fias pragmasicis, O quocanque modo sicris ab utraque pane literis impetrusis a insupero multatione θ in eis, hiavas rei causa, noscitur contineri.
cto, nihil imminatis Ivistinianas quoad sacerdotia. Nee etiam in Paphlagonia. Soliri istias prosine ametropoIis erat urbs Gangraram . regia Dejorari. Eis immisiata, nova Honoriassis provincia eonstituta est, eam sua metro I. Cia diapoleos. R/ἀis is tintim vas Paphlagonia . Arraque me repoti salva. Vid
I. TVsTi Ni ANus Imperator videtur
canones Concilij Chalcedonens s in fregisse, cum Iustinianae patriae suae episco patum in summum sacerdotii fastigium evexit, A rchiepiseopi dignitate & auctoritate in septem provincias illi concessa, nempe in
162쪽
R Imper ij Lib. II. Cap. IX. 79
Daeiam Mediterraneam, Daciam Ripen- dulgetur hoc est, ut provincia Hellesponti sem, Moesam superiorem, Dardaniam, pleno jure illi subjiciatur, ita ut ipsius quo prevalim. secundam Macedoniam , &par- que Cyziceni Episcopi provinciae Helles
tem secundae Pannoniae , ita ut Archiepisco- pontiacae Metropolitani ordinationem ce pus. earum provinciarum Metropolitanis lebret. Ex his duobus privilegiis, primum,
det iura Ec ordinationes, ipseque a Concilio quod synodi Oecumenicae Ephesinae iudi suo ordinetur. Fateor has provincias Illyri- cio nitebatur, ad posteros manavit. Vnde tradi : eianae Diste eseos, distractas ab Ecclesia in veteri Notitia temporibus Leonis Philo
Thessalonicens. Sed huic novitati eum co- sophi concinnata recte observatum est in lorem quae fuit Iustinianus, ornandae patriae sulam Cypri non subesse apostolico throno suae avidus Princeps, quod veterem con- Antiochiae. Attamen in Collectione Ara Co N i Arahimsuetudinem , quae Dellorum tempestatibus bica ordinatio hujus Metropolitani tribui '' deleta erat , restitueret in integrum. Cum tur Antiocheno Ρatriarchae. Quae innova-
enim, inquit ille, in Aiquis temporisus Sin tio accidit post Leonis Philo psi aetatem. O prafc ara fueriι censitata , ibisue omne id est , post annum non gentesimum. Unde seria Ie riti fastigium iam in civilibus quam Collectionis illius Arabicae tempus collige
in visu lius euis, , postea avium Atilianis re licet. Secundum vero privilegium videremisistis ei em loris de statas, Appenninas tur personale suisse , in gratiam Ioannis Ar Prafectas pratoris de Sirmitana civitate in chiepiscopi. Vnde factum ut cum ipsius per
Thessa Ionicam profugus menerat, tam ipsam sona jus quoque illud exi inctum fuerit. Ueerarim Oscerdotilis honον se sus, O Quare non erat quod Balsamo quaerendum N arnosatinisos, Discvas non sua octoritate, scriberet quomodo jure illo Archiepiscopulsissus ambra praeferara , meruis aliqaam prae- Cypri cecidisset. Ceteriim quod attinet ad
N .ui. - . rogativam. Quare clim plurimas Illyrici Oc- institutum meum , ex canone Trullatio: mζα. cidentalis provincias armis recepi siet, constat novum quendam & extraordina aequum esse putavit ut his Imperii partibus rium imo vero personalem Patriarchatum isa , pristina dignitas sacerdotii restauraretur. in provincia Hellespontiaca constitutum.
Quod Vigilius Pontifex ratum habuit, dc collatumque Ioanni Archiepiscopo Cypri ,
Archiepiscopo Iustinianae vices suas dele- id tamen factum auctoritate ecclesiastica gavit per illas provincias quae in Patriaria a plenaria synodo Orientali, cui patriarchatu Occidentis ita erant. Vnde Patriari chaequatuor intererant , quamvis huie in chae nomen huic Archiepiscopo datum est a novationi Iustiniani Rhino eli Principis Curopalata 8c Barlaam Ec subscriptio consensus accesserit. Idque eo facilius ten ejus admissa in ordine Patriarcharum in latum est, quod dignitas exarchica Metro Trullana Synodo, juxta mentem Illustrist politano Cypri antea competebat. e. , . a M. simi Cardinalis Perronij. III. Vt autem redeam ad Iustinianum II. Quamvis, ut verum satear, in Syno nostrum i in eo maximopere laudandus est, di Τrullanae subseriptionibus non agatur de quod etsi, ut erat novi juris appetentiss- Iustinianae primae Archiepiscopo , sed de mus conditor, multa in provinciis innova
Ioanne Archiepiscopo novae Iustinianopo- rit, singularem tamen curam gessit ne insata leos. Ρori 6 urbs Metropolitana insulae Cyia cerdotio aliquid mutaretur. Vtrumque pri quae Constantia dicebatur, a Iustinis Pontum in unam prouinciam redegit. eano Imperatore, cui familiare fuit clariori lege, ut Amaseae Ac Neocaesareae urbibushus urbibus nomen suum imponere, Iusti- metropolis nomen non detraheretur. Nihunianopolis dicta est. Εjus urbis episcopatum enim, inquit, circus cervitium istariam iano et . . gerebat Ioannes , qui, Sarracenis Cyprum vamus.
invadentibus, in Hellespontiorum provin- Idem jus in Paphlagonia constituit, itaciam una cum plerisque insulae illius incolis ut etsi illius Edicto geos Paphlagonum in
commigrauit. Quare synodus Trullana de unam provinciam eoaluerit, nihil a veteri consentu Imperatoris duo quaedam in graia forma, quoad sacerdotium & duorum Me tiam Ioannis decrevit. Primum est, ut nova tropolitanorum dignitates, decederet. Pa-
Iustinianopolis, seu Constantia Cypri, pri- phlagonia testamento Philomenis Regis in vilegiis sibi a S 1 nodo Ephesina indultis po. Romanam Rempublicam transcripta est,tiatur, id est, ut sedi Antiochenae non subia & in provinciae formulam redacta. In oppi ' 'iiciatur, sed fruatur plena libertate & iam. - do Gangrarum Rex illius gentis Dejotarus
κώφαλ L. Quod Trullano canone se conci- regiam Constituerat, ut docuit Strabo. In siam uia iac
pitur, vitisti as Consi tin'politana sedis como de Gangrens urbi conciliata est metropo petat, o timo, res κενου-ου-λιωη. leos totius sentis dignitas , quam in dispo Alterum vero beneficium quod Ioanni in sitione ecclesastica constanter etiam reti
163쪽
k... ,.ώς-- nuit. Accidit tamen huic provinciat ut tem - stolam vero his verbis concluditi Nam sis 2: --, Τ - poribus Honorii Imperat. aliquot urbibus ria mestra optime debet es credere o Fira qai minueretur , quae cum tribus oppidis a Bi- s contra ora Canonum qui can3ue Episyο- thrnia recisis , in provinciae specialis no- rum sine consense nostro Meetidon. Distas m- men concesserunt, cui Honoriadis nomen voluerit ordinare , usiae ad Papa notitiam mel impositum. Huic novae provinciae sua me. f Ovilem avidientiam, tum siqvii ordinamerint,tro polis non defuit, nempe Claudiopolis, Dum qui ordinari serim, anfra erunt comiae Στ . . una ex urbibus Bithyniae, quae statim ea- mamone diutiniyi. dem dignitate in Ecclesia aucta est. Unde V. Novi episcopatus institutionem ten Mori Claudiopolis reeensetur inter civitates meia laverat tantum Childebertus. Sed Sisti tropolitanas in subscriptionibus Concilii belli Regis consensu peracta fuerat in Ca Chalcedonens; aeque ac civitas Gangra. stro Dunensi, Proeciae Carnotenae s ubi rem Ex Honori ade & reliqua Paphlago. Promotus Presbyter, secta dioecesi, Epi nia unum provinciae corpus Iustinianus scopus fuerat institutus. AEgre tulit hanc ε, avico . tu. constituit, ea lege, ut de Oignitate eccle- sibi& Ecclesiae Camotenae factam injuriam fiastica utriusque metropoleos nihil depci Pappolus Episcopus Carnotensis, qui rem ira,riret. Ante conjunctionem istam videtur omnem ad Concilium Parisiense detulit. imminuta semel Paphlagonia , adjuncta Et 6 nodus quidem nefarium conatum fuisse Galatiae. Vnde vetus auctor scripsi: damnans, promotum ab episcopali digni : 4:: αὐ-rαλμα Παφλαγνύα. Quod Gangren, tale deiecit & integrae dioeceseos adminis bus eleticis occasionem praebuit trium strationem pappolo restituit , sed praeterea M. ' Epi coporum suorum ordinationem ab E- Regem gravi oratione ossicij sui admonuit piscopis Ancrrae Metropolitanis Galatiae ne Promoti causam conclamatam ultra tue petere. retur '. a' antum ineffabili madio sa.dis Quam religionem in provinciarum con- Concitis nuntiatar, quando idem a Catholica junctionibus adhibuit Iustinianus ut nihil Primipe res nova pro HIectione Chrisi conripi. immutaret in sacerdotiis , eadem usus est tar, tantam lamematiti execranrimae cense. in provinciarum sectionibus. Armenia tri rar, cam in Ecclesis sanctu confra Deamo n. huta fuerat in primam & secundam , & rea camaxm Hsciplinam dissensio generuian suis Metropolitanis parebat. Ad Iustinia. Tum recitata Ρromoti consecratione . ad. no , qui devictis barbaris Imperij fines pro- dit uam rem titti vix crederepo amin etimm . it. Nais tulit, visum est integram Armeniam in qua' cons U. stiria mestra seri potu e , iam asIIta tuor provincias partiri, quae totidem magi. cfuscunqae ueta suggestione pravemi, in hac
ziax stratibus regenda committeretur. Idiae ve- ram ob carnis O EGIesa animersa contraria ranis
ῶximas , molumus in prisina manere forma, coitutis me ae conssentiam expietis. --- negesis ipso neqvie circa uas metropoliticiam M. V I. Cum Rogerius Calabriae & Siciliaeqvie circa ordinationes vel murationem via nota, Comes felicibus armis Siciliam a Sarraeetionem fisi enu. nis extorsi, in id omne studium suum con IV. Gallicana Ecclesia in eandem sen- tulit, ut episcopatus in illa insula restituetentiam cum synodo Chalcedonensi & Ιn- ret. quod perfecit immani sumptu , & libe- nocentij decreto conspiravit, putavstque ralite quae hominem gente Gallum dece, nefas esse Regum imperio eliscopatus no- ret. Ac primo Troinensum episcopatum vos institui. Cum enim Childebertus Rex instituit , quem deinde cum Messanens, Francorum Meleduni , quae urbs erat in cujus restaurationem aggressus est, Aiplo dioeces Senonensi sta Episcopum ordi. male suo conjunxit quidem, sed de Summinandum ad petitionem plebis curaret, & in Pontificis consilio & auctoritate, ut pater
. . eam rem cuperet Leonem senonensem Epi ex ipsarum literarum Rosterii lectione. uvas pla .
M, s si , stantissime respondit epistola ad Regem Pontificis Gnes ensem archiepiscopatum data i cu diu , qaiso natatu mirami se in polonia ab Ottone III. constitutum ε' canonum severitate confricti , non patiamini, fuisse anno DCCC cxcix. ex Dirmaro lli su aὸ sors ibitis, ad pelirionem ejus Iebs , super. recte censuit Illustrissimus Cardin. Barci-BDeproprio Siscerisse, Huram Episcopum ordia nius. nari. Maias hoc credam quod nefas escredi, VI I. Quare non est quod ὀ eommuni deseriores potius judFe di sunt qaam Metis. Vniversalis Ecclesae sensu recedamus . sce. Et non eorum preces scite audiri delent a Prin- da in Principes 'adulatione , ut contigit Acipe , quorum petitionisas potias generuntών Marco Antonio de Dominis , qui episco- λ4.1- .ci ss Mala, quam pax Deo amara servulari Epi patuum institutionem Regibus perperam M
164쪽
& contra ipsos Canones asseruit. cujus sen- nonum observarionem commodare possint, tentiam recentiores aliqui amplexi sunt. sed etiam ex ossicio in eam curam incumbe- Tota rei istius disponendae ratio ad Eccle- re teneantur. Licet enim Reipublicae admi sam pertinet, quemadmodum dixi. quam nistratio eo sine illis a divino numine con tamen sine consensu Principum peragere credata sit, ut civium tranquillitatem pro- non debet, ut ostendam libro iv. cap. x m. curent, atque ex illo capite de vera reli gione constituenda debeant esse solliciti.
I. Es principes tiges et Iesiasticis eandere mon boni, ad Taiιionem canonum tenentiar ex scio De roligione sinagere debent etiam pagani priscipes, ob civium tranquillitarem. Eo Ieriam fatis triuria. D.. factis vitiisei chriniani Re es. Λά Dei e I mariti eandMm ad illi ex eo quoa Christo nomen a
I I. saneta opinio . paranti, avindem esse 'em I sum rimilium ct eceresiasticiarum, apad GH nanos, se Iieet felle ratem aternam eiυἱωm. Discrimen sis eum tuum ex sententia a tiris. Canones sualis imprimenta felicitatis illius parant. Leges pacem pubIi- eum snguli, civibus, ct per consequentiam , inerri mserieitatem. Pa As ct Reais in haec pira comparario. III. Sociatis religionis es regni. VtriqMetrustieere tene vir Priaraps, ex Theaviso, ct Contatio Eph
stii maIὸ vulgo exprieutar. Constantistis dubia ab Easebia Episcopus communis. VII. 'Parim Eeclesia conservabant Principes, im
ma , quod attinet aa eon mationem Principam. I a. S'nodia, Me is a Constiantinis confirmata. Can niinvolitura a Theodosia, s Ephs, as alereo Theodosio. X. Mureianas confirmat Chalcedonensem. XI. Iustinianus depositioni Anthimi imperialem au GHtatem adiunxit XII. Constantinus Fogonastis eonfirmat decretia Sex a s)noiu quod grarum Leoni se nais. Srmatis ἐκ vitia petit confirmationem a 'Prine e. Septima eroctum g nodia, ab Imp/raiaribas eanfirmata, post 6 m isti, eonstitit Iibera ransensu Discoporum omnia
I. Τ s 1 leges ecclesasticis & spiritua libus rebus indicere, modo quem
capite septimo explicui, non contineatur intra fines regiae potestatis, attamen canonicas constitutiones suis etiam legibus tueri ex ossicio principes tenentur. Quod ita velim intelligi, ut non sollim interpellati derogati Principes ministerium suum ad Ca- quia cives in ossicio suo erga se & erga Principem religionis cultu veluti vinculo quodam adstringuntur, ut de Romanis observavit Augustinus, in nobiliores tamen cu ras ipsa natura duce assurgunt. Etenim eum
naturae auspiciis unicuique sit insta superni alicujus numinis cognitio quo cetera omnia pendent , ipsi etiam Principes, quihus verae religionis lumen non effulsit , non sollim privatis studiis numen illud colere renentur, sed etiam publicis legibus contumelias quae illi aut idololatria aut monstris criminum a civibus inferuntur, ulcisci. Si paganos Principes huic ossicio addictos sa temur ι quanto magis principibus Christianis , qui vera fide imbuti, auxiliis gratiae,
naturalis cognitionis fines excesserunt, religionis promovendae & tuendae curam im pensilis ineum bere Alcemus ι ita ut omne studium suum & operam conserant ad cultum divini numinis amplificandum, qui in fide & disciplina versatur. Ad quae ossicia
Principes adigi putamus, non ex eo tantum
capite quod ea ad felicitatem Imper1j eon ducant , quae quidem utplurimum cum illis est conjuncta, sed ex eo etiam, quod nomen suum Christo dederint, eique caput suum& ipsam regiam dignitatem devoverint. II. Quod ut accuratius intelligatur, ob servandum est sententiam meam abesse a Fortunii Garciae opinione, qui eundem esse legum ciuilium & canonicarum snem conia tendit i adeo ut legi civili non solum propostus sit finis promovendae tranquillitatis publicae . sed etiam verae aeternaeque feliciis talis civibus procurandae. Fateor enim hoc esse praecipuum discrimen inter canonum
decreta & leges publicas, lut ego quidem existimo, licet alii aliter interpretentur )quod illa micuique Christiano felicitatem
aeternam parent, & ad eum finem instrv. menta accommodata subministrent , hae veri, Reipublicae pacem . &sngulorum eivium , quatenus sunt partes Reipublicae, promoveant, de cultum Christo debitum generaliter sanciant, poenis in contumaces latis; unde per consequentiam amotis ima pedimentis , felicitas aeterna singulorum ei vium procuretur. par esse videtur hac in parte Regis & Patris ossicium. Vt enim parentibus incumbit, praecipue quidem ut liberos exhibeant , sed huic naturali curae a
165쪽
eedit etiam altera ex professione religionis Christianae prosecta , ut eos in veram fidem di pietatem erudiendos magistras tradant , ita etiam principes, quibus divinum numen ad procurandam in Republica pacem vices suas commi sit, ed etiam studium suum pora rigere debent, ut cives ad felicitatem aeter nam prosequendam compellant. quod om
nino assequentur, si per Episcopos, quae
ad fidei sinceritatem & mores componendos pertinent, populis denuntiari curent,
res in hoc genere ab Eccles a decretas suis legibus sanciant, ne rebus constitutis vis aliqua sat sedulo invigilent. Ita enim fiet ut Imperij & Ecclesiae pacem ex aequo inviolatam praestent. III. Huie ossicio Theodosius Imperator se adstringi fatetur iis literis quas ad Synodum Ephesinam dediti quarum testimonio eo lubentius utor, quod Oecumenicae Synodi iudieio approbatae & in Acta relata sunt. Ex iis patet societatem &cognatio nem quandam intercedere inter Religio : t: -- . nem de Rempublieam , ad Principis studium pertinete eeclesiastici status aeque ae Imperii pacem , regij muneris esse ut eum
firmum Ec inviolatum praestet ex omnium consensu, pietatis religionἱsque sinceritatem tueatur, curetque ut eorum qui Clero adscripti sunt emendata si castigataque vi ta. Q.are non alienum erit integra verba
Theodosj reserte, quae praecipuas regulas complectuntur quibus Ecclesae Gallicanae Libertas continetur. Rei pallica nostris cons=
mici Iasis ea qua in Deum est pierisse priscisae nisitan
ττιὰ ius intercedis. Nam ct ex se iniicem pen- dens, o straqu/praseris alteri accessim imomenta Iamir: quandoquidem ut vera resistosessa actione perficisur, ira Resastica atriasi esse nixa floresis. Cam itaque Dein Impe Hoenis nobis tradiderit, issique Pi imperio nosu parent, pietatis oscuritatis quodium quas vinctium nos esse moueris; harum inter se δε-
cie furem, pr Mentia O somini bis medios nos praebemes, indivulsem perperas consermare con teniumias. Infra : Ante omnia assem Midoperam dumias in ecclesasti satas e um dissi si es Deum deerat, se temporibus naseris quam
mis me con viat, idemqne ex omniam concor
Ha O consensione sum tranquillitarem obtineat, tum per ecclesiasticarum contraversarum a rara imi si, is seditionisin tiser exitivi , tam demum at pia religio ab omni reprehensi e immanis perseveret; eortimque mira qui vel inter Ctiricos cense Iar, vel magno quoque inire istos sacerrisio funguntar, o i prorsas naeto O talpis miscet. I V. Haec autem Ecclesiae tuendae pro.
vineia Christiani, Principibus ab ipso Chri
sto mandara est , ut veterum auctoritate hsacris Scripturis deprompta docemur. In eam sententiam Paulus Apostolus monet acceptum esse Deo ut Reges Christianae fidei adscribantur, regismque maiestatem Christiani facti retineant, sitque perfidia riurata. ceteris Christianis tranquillam vi tam praestent , cum omni pietate & sancti tale conjunctam. Hic est enim genuinus sensus horum verborum: Obsecro uior primum omnium fleri obsecrationes, orationes ,populationes, gratiaram actiones pro omnistis hominibas , pro Regisas, O omnibus qui in se Mimi iste sunt, vir quieram ct tranesistum miram
agamas, in omni plerare ocissitate. Hoc enimianam es, o acceptum coram S. More nostra Deo, qui omnes homines muti salvos seri, o ad agnitionem vieritatis menire. Ossicio autem
illo Reges desungi non possunt. nisi merum imperium adhibeant, & ius gladij quod
Deus illis mandavit. Unde Augustinus Nam sterrena potestates , qaando siclismaticos persequamur, ea regati se defodans. qaia ἀ- cis Ap .us, at potesari re it, Dei ordinatisai res sis. non enim Asera gladFam porarat. Mox Donatistas alloquens: Cognoscen tes mestrissismatu neras, consiluant adverta
V. Ad Eeelesae Christianae Tuitionem a
Princibus praestandam reserendus est etiam psalmus secundusi qui plenitis ad Christum pertinet, quam ad Davidem, ut ipsi Apostoli testantur. Is autem psalmus Principes omnes hortatur ut Dei Filium venerabundi suscipiant, hoc est, ut se illi ministros, qua Reses sunt, exhibeant , quemadmodum vere interpretatur Augustinus: In hoc, in quit Reges , scar eis divinitus pracipirar, Deo semiuas, in quantam Reges sum ,s in regno seo bona jaleam, mala prohibeast, nons
iam qua pertinent ad humanam socierasem, v ram etiam quis pertineat ad divinam retigionem.
Et in epistola ad Bonifacium: inuomodo e go Reges Domino serviant in rimore, nis ea qua contra jausam Domini seni, religiosus erisau prohibendo istae plectendo 2 Abire enim smis qua homo es, aluer qua Rex es. In hoc ergo. semiant Domino Reges, in quantum sum Reges ctim ea furiam . miendum isti qua non possem scire nisi Reges. Sixtus Romanus Pon tifex in eandem sententiam huius psalmi verba excepit, cum Imperatoribus gratu
latur de prospripta Nestorii haeresii Seian/fnempe Imperatores j se isti faenerare sibi ita
rudinem suam , qui eis cum grandF reddat Uara. De qaa re nos convenit gloriari, quia rate sem Regem mi emas sederisus halere Reges terrarum. Inmgigans, scas ait David, O rem
166쪽
dDisant , qui judicant terram a quando, sicut pitibus explieuit Eusebius. Quare satius est aeris alui. Vs o omnes populi laudari nomen ab eo argumento ab sinere. praesertim cum Domiai. Hanc potestatem legum ferenda. manifestiora suppetant. Quod s cui illarum pro fidei dc disciplinae tuitione , summo Episcopi appellatio arrideat, poterit eam Christi munere Ecclesae eoncessam fuisse, tueri Eusebio auctoritate , qui hunc ipsum ex eodem psalmo probat Augustinus, Do- Constantinum, Episcoporum S unodis a senatistas increpans, qui de latis adversum se in dichis interfuisse, atque rerum in delibe
ab Imperatore legibus conquerebantur: rationem vocatarum se participem fecisse Unde ergo prissumimus, inquit ,s vultis nosse, communemque concordiam procurasse istum cogisvie de quo Propheta pranantidiit di- scripsit , tanquam commanem Disivam arens r Adorasset evim omnes Reges terrae, se Deo constitutum. Ob eam curam Mareia omnes gentes semiens illi. Et iris hise Ecclesiis no Augustino acclamatum est a Concilio potissure utimur, quam ei Dominas Opromist Chalcedonensi r et, etοῦ βαmλ4ῖ Sara
dedis. Imperatores enim, s in errore essem, qaia ab i. pro errare suo contra veritium tiges
diciam alairit. Nam ct inter homines par stris, i via Deum stantem non salebit, quidni, Imperauri. Ecclesiasticorum enim ne gotiorum statui externo ab illo prinei pe, quemadmodum a ceteris principibus Chri
stianis, optime cautum erat: quorum in eo articulo tanta vigebat auctoritas, ut Socra
res scripserit, ab Imperatorum arbitrio , ex quo Christianam fidem amplexi sunt, res hoc facere noluit quod ei per cor Ruti ipse Ve- ecclesiasticas pependisse. riias justii. Ex mox t Si jassiones Regam non VII l. Possem alia quamplurima in eandem pertinent iapraeiurandam reistionem, se sacri- sententiam testimonia conserere , quibus legia prohibenda ι quare isd Edierim Rτὰ talia probatur ex ossicio Principibus incumbere jubent s. etiam ipsi mos Donatista JAnaiὼ ρ ut pacem Ecclesae tueantur. Sed abstineo V I. Quare non des bitavit Leo Pontifex a re notissima comprobanda, ut gradum fa- Leonem Imperatorem his verbis alloquit clam ad ea quae sunt remotiora a cognitio Debes in nerarier a enere, regiam poteBaia ne vulgi scilicet ad disquisitionem ordiniarem tili nos iam ad mandi regimen, sed etiam quo in fide aut disciplina vindicanda ute- maxime ad Eectista prae iam esse cogaram; at bantur Principes. Id eleganter explicuit Imavisus nefarios comprimendo, o μὰ lene sunt stinianus in Libello quem Quinta Synodus ista defendas, O merum pacem ias quae sena sbi oblatum probavit , ita ut testimonium tarbara νυρ tuas. Alibi idem Pontifex profi hinc prolatum & Iustiniani & Quintae syn. tetur res hamanas aliter ratus esse non pus . odi Oecumenicae dici debeat. Ex eo disci nisqvia ad divinam confessonem pertinenι , o mus, emergentes haereses a principibus regia o sacerdotalis defendas aeroritas. Qua- compressas, & pacem Ecclesae constitu
re & Theodosio non solum regium sed etiam sacerdotalis animam inesse gaudet, ob Srnodum Ephesinam indictam, proscri piosque legibus suis haeret leos , Et Marcianum Iudem fidei vocat ob perculsum Eu
VII. Solet ad asserendam Principibus tam perhnodos Episcoporum . quas indixe. runt Constantinus , Theodosi ambo, de
Marcianus. Sed praeterea testatur quae a
synodis definita sunt legibus suis Principes
confirmasset Ηs Duqae omnisin per dimema tempora subsecutis, prudicti pia recordationis notiri prires, ea qua in vinoquoque Concitio ja-
tuendae Leclesiae auctoritatem proferri ce- dicara sunt, legitus suis corrasorume ΛιO Gn-lebris illa Constantini ad Episcopos ora. Irmaverunt, O haereticos , qui is itionis stio , qua illos intra Eeclesiam , se autem praedictorum sanctorum quatuor Concilioram re i .. a. extra Ecclesiam Episcopum constitu- sistere o Ecclesias comissure renati s χι, extuni , apud Eusebium. Sed si haee pateram. - mi probatio in tetricum lectorem incideret, I X. Cum autem de confirmatione de reponere posset, verbis Graecis aliam inesse cretorum a Conciliis editorum agitur, di sententiam , quae ad personas, non ad res stinguenda sunt ea quae fidem respiciunt ipsas, sit referenda , ita ut significetur Epi- ab iis quae de disciplina feruntur. Vis enim scopos eorum curam gerere qui Ecclesiae ad- eorum quae fidei controversas ex scripturis scripti fidem Christianam prosterentur , se & antiqua traditione dirimunt, non a Prm vero Gentilium, qui essent extra Eccle- cipum sed ab Episcoporum auctoritate pensam, saluti consulere, saetificiis pagano- det ι quibus solis pascendas oves, non au rum vetitis, dominici diei cultu & feriaticia tem Caesari, Christus commisit. Quare se ne praecepta, etiam ipss Gentilibus, quem- lis Episcopis datum est ut de jure cognos admodum superioribus & sequentibus ca- cant, scilicet an opinio controversa inter
167쪽
haereses recensenda sit. Princeps vero res secrat ne pro synodo habeat Ioannis Antio jam decisas auctoritate sua tuetur, & pce- cheni Epucopi conventiculum ι quia saeronas excommunicationis aut regradationis Concilio secedens , sententiam adversus ab Ecclesia irrogatas seeularibus poenis in Cyrillum Memnonem tulerat. In eam tendit, scilicet mulctis pecuniariis , aut exi rem Constantini exemplum proserunt . quilio, di relegatione, vel etiam ultimo sup synodi loco non habuit eorum coetum qui plicio. Quod attinet ad ea non es , qui non Nicaena Synodo discellerunt, sed eos meri quidem de fide aut Sacramentorum ritibus, iis poenis excepit. Quin ex eo capite Theo sed de reliqua disciplina seruntur , quia te dolium invitant ad confirmandum Cone illigum perpetuarum vires obtinere debent, Oecuinenici decretum , & refellendum α Clericorum imo etiam saepissime laico Ioannis Antiocheni Conciliabulum, quod rum personas respiciunt, ex quibus Reipuia ducenti & decem Episcopi una cum Oeei-blicae eorpus componitur, novamque ali dentis Episcopis in eandem conspirarent quando disciplinae formam constituunt, sententiam. Ioanni autem triginta tantum quamplurimi Principum interest ut ea de- Episcopi suffragarentur. , inquiunt,
creta mature discutiant, antequam eorum at ea qua coniti sis iam as Oecam/nica osan executionem publicam & sorensem lege sua Synodo ad pietaris confirmationem contra Ne
indulgeant, ne fortassis aut publicae utilitati sarium cse evus impium dogma, satim resinas. aut tranquillitati adversentur. Confirmati tineant, assensa merirae pieratis sitita autem a Principe canones , vim legis publi- XI. Marcianus Imperator Concilii cae adipis euntur: quae necessaria est ut per Chalcedonensis decreta tribus Edictis eon omnes Imperii provincias executioni tradi firmavit, poenis in Clericos &laicos adimpossint, & s qui contradicant, auctoritate ctis. Ac primum quidem edictum, cum ad publiea coerceantur. Cons alis de fide synodum accessisset, viva voce decrevit , decretis, eontumacia quidem refragantium testatus patribus, se synodo interesse, non legibus plectitur, ac si in leges imperatorias ut vim in serret, sed ut res judicatas & gestaspeecarum fuisset. Sed non indigent ea de auctoritate sua confirmaret. Quare etiam creta imperio Prineipis ut Christianos ad . Edicto secundo testatur se primo Edicto ve stringant, cum jure divino nitantur. quod nerandam synodum eonfirmasse. Quod lo ceteris omnibus praecellit. Quare clim illa quendi genus synodo nequaquam displicuit, decreta Principes confrmabant. non res quin potius ipsa eundem dicendi modum judicatas iterum tractabant, sed de con- usurpavit in epistola synodica ad Leonem sensti Episcoporum, & QMagiorum liber- Pontificem , cui signincat eius sententiam tale ad summum, cognitione extraordina- adversus Eutychetem, veluti legem quan tia inquirebant, ut Theodori, Marciani, dam, ab Imperatoribus confirmatam. Ter & Baslij exemplis demonstrari potes . tio Marciani Edicto, quae definita suerant X. Obvia sunt confirmationum exempla, a Concilio Chalcedonensi, iterum confir s quis etiam ista requirat Constantinus an mantur, exiiij dc confiscationis poena irro. thema prolatum a Nicaena synodo ad ver. gata , ita ut haereticis ab urbe regia & ei .i sus Arrium te eius consortes, infamiae poe- tatibus metropolitanis sit omnino interdi na auxit . Porphyrianosque vocari, id est , ctum. Eos autem haereticos esse definit qui Christiani nominis osores & hostes . Arriaia ab Ecclesae canonibus & Principum consti nos jussit, eorumque libros publice con- tutionibus damnati sunt. non quas dam cremati. Sed illustrius testimonium proferri nandae haereseos auctoritatem Principibusez..', non potest quam epistolast nodica Conci- asserere velit. sed ut omnem tereti versandi iij secundi Oeeumenici ad Theodosium, locum haereticis adimeret, qui scirent eosia' qua Patres profitentur se ex ossicio teneri canones ratos apud omnes haberi debere .ia tari ad relationem eorum quae in synodo gesta qui Principum legibus essent recepti. ias sunt. Principi mittendam i stat ἱmque res XII. Quod Iustinianus a decesseribusrunt haereses a se damnatas fuisse, ae praete- suis factum Observaverat, ipse legibus suis rea quasdam regulas pro disciplina Ecclesiae secutus est . quas contra Anthimum edidit. constituenda decretas, quas epistolae ad- Hic ex episcopatu Traperuntis a Τheodo iungunt, firmarsque a principe obnixe pe. ra Augusta evocatus, Ecclesiae Constanti-tunt Rogismias iraque ruam clemensium, aι peν nopolitanae constitutus fuerat Patriarcha.
Deras qaoque ras pietatis con meιαν cocia, qua sede primum dejectus Agapeti pontifi--rerum i at soli titeris , Pibus nos crevoca- cis sententia, deinde iudicio synodi habitae
, Ecclesam honore presecutus es, Inem eorum Pa decreta sunt ob nes.
Concilium Ephestium Theodosum ob Constantinopoli, ipsa Episcopi dignitate
privatus est. Utramque sententiam Agapeti
& 6 nodi lege sua firmavit Iustinianus ι
168쪽
cujus verba proferre necesse est, ut constet retiae 8c sacerdotalis auctoritatis consensionem maximam semper fuisse , ita ut non tantum nudum ministerium, velut appari tores , exequendae Conciliorum sententiae
Principes praestiterint. sed jure etiam regio ad eandem damnationem post hirodorum judicium suffragium suum adjunxerint ra tione habita executionis publicae, quae pro- scriptionem illam sequebatur. Rem non ia-'t stiram Imperi. O nos scientes, ad praesentem
renita quasdam indoris sacerdotio de sacris frid fas deposivis, quemadmodum Nestorium, Eu-0chem , Arriam, Macedoniam, o Funomiam, - τηε O Urim non minores aliis, toties Imperiameissem si arentia oordinarionas cum Sacerdo
otiis fiere. Quare & ipse sententiam adversus Anthimum latam κυens fecit, ut ipse loquitur id est, quemadmodum ex plicat capite tertio hs.smias ponit, simperialitas legisas corroboris, aes ab Imperio pr enus . Deinde Menae Patriarcha dat in mandatis ut ad Metropolitas suae
Dieeceseos mittat Pa Sacerdotio viis sunt, ' o as Imperis tinfirmara, τάπε πι
XIII. More veterum Principum, Consantinus Poponatus definitionem sextae Synodi adversus Monothelitas suo Edicto se confirmasse ad Leonem II. Pontificem scripsi. Quod adeo gratum fuit Leoni, ut in haec uerba Constantino gratulabundos reseripserit S sdali igitur serientia, O m. periistis gium censeris, tanquam ancipiti si- risus gladio, cam priscis lare vis etiam nova
tramitaris error expanctus est.
synodus Orientalium Episcoporum a Iu stiniano Rhinoi meto eoacta in Trullo palatii, sub nomine sextae Srnodi canones edidit i quorum confirmationem ut impetrareta Principe, eadem verba usurpavit, quibus usa fuerat Synodus Oecumenica secunda erga Theodosium. Constantinus& Irene relecta coram se fidei definitione a septima Synodo edita, eam subscriptione sua muni verunt , postquam illis constitit de consen su omnium decretam fuisse. Eodem pacto postquam praesente Baslio Imperatore, relectis canonibus ab octava Synodo editis,
fidei Symbolo &Photij depositione, consensum suum Episcopi testati sunt j Astio
Act. io. codie. . tione sua Basilius edixit. ut s quis Clericus aut laicus contra synodi canones aliquid ha
nuria. - beret dicendum, prodiret in medium, dc: :2 a aperiret quid illi videretur. Nam soluta Φ
nodo, nullam illum veniam ab Imperatore
consecuturum qui res constitutas oppugnaverit , sed jure damnandum, & urbe
XIV. Sed quo proposito lege; illae de
eonfirmandis Conciliorum decretis ab Imperatoribus serrentur, Facundus Hermia nens s in Africa Episcopus accurat E ex precst. Florebat sub Iustiniano quo Trium svi iram Capitulorum causam discuti aegerrime ferebat , ideoque multis verbis Principumaudaeiam exagitat, qui canonicas quaestio nes ad suum iudicium revocare tentanrs6sque ad exemplum Marciani principis provocat, de quo haec sunt ejus verbat Sciensi or iste missis mus Princeps Oa iis Regi non
impune cessisse Pia fueri are praesium ι, quod
Actium es guti caiqvie etiam secundi ordinuSaraiasii, matio maris si impane cedere non
posse cognatiis mei quae jam de fide Christiana ri-u fuerans constrata discurere, γ/d statotis licet, mel notos ι struere canones, quod nonnis multis o in anum con rex iis primi ordinis Saereis ibas lices. Os sοι Daqvie virumpe runs , O seo conten in ossicis , reris Doram canonum executor esse volait, non conditor, non ex amn Hic est certus limes quem regiae auctoritati in his negotiis praetigere oportet; ne inconsulto trahamur ad eam adulatio
nem , qua Principibus suis totius discipli nae ecclesiasticae summam Graeei deserebant. Haec sunt verba Demetrii Chomatiani Bulgariae Archiepiscopi in Responsione prima ad Cabas lam i Imperasor, vir commanis . l. i. 3i ς η' Eerisaram Epi monausa exsens dictas, nodatius praeis semens iis, o robur trinis eccis suas ordines componis, o legem das vi- rapolitiae eae eorum Piatiari serviam. Me --plius , o judieiis uisoporum se Clericoram,
nil ecclesiasti ei eontineantur. Alia est electionum ratio. de quibus agere non est prae sentis instituti. f Vide Iibram o iam. J
169쪽
contulerunt aAmritatem, interpretationem , ct μ' prementum. V. μυὸuuinum istariam Usca commendatus ab Eretisti Romanis, ex Gregorio M. Ioanne VIII. Hine ara, ct Aone. VI. sitia itur . an leges e non in eontraria in
libus, quae a Conciliis constituta erant, Imperar res confirmabant; sed etiam legibus & rescriptis specialibus nunc haereaticos reprimebant, nunc interversae disci plinae considebant, definitiones Canonumn ς ' amplexi. Honorius Ec Theodosius extranearum mulierum consortia Clericis inter dicunt , hae tantum facultate concessa, ut matres, filias, atque germanas intra so morum suarum septa contineant, in quibus nihil statui eriminis suspicari foedus naturale permittit. Sed quis non videt expressam verbis legis, canonis tertij Nicaeni senten. tiam 3 Id unum ad canonis interpretationem Omnino necessarium addunt, ne domo expellantur uxores quae ante sacerdotium maritorum legitimo scedere illis coniunctae
sunt. Quae exceptio, dc e canone septimo Gn. A a. vi
apostolico transcripta Ee h ouotidiana
pradii hausta, lesi Principum adiungi po
tuit, eamque deinde Leo I. decreto suo am M. prohavit. Vnde at de carnuti sals antrie con- rii jugium , oportet eos nec dimitura Mores , O Lor. k
carim connubiorum, O cesset operario nu ia-ram. Monachis exeundi e monasteriis facultatem interdicit Leo Imperator, exceptis Lapocratiariis, seu monalterin procuratori A. Ecclis.
bus , sed prohibitionem illam ex antiqua regula monachis praescripta, dc a Concilio Chalcedonensi approbata , desumpst. Ex ejusdem Coneilh canonibus sanctissimae te
is ferendae occasonem hausit adversus amitum eorum qui sacerdotia mercantur,
quos a gradu sacerdotii per pecunias turpi- ζ
ter redempti retrahi jubet. quae est poena ca- chala. e. Enonica de)ectionis , hac lege confirmata. Praeterea ad instar eriminis laesae majestatis accusationem institui reosque infamiae perpetuae damnari , suo jure decernit. II. plura in hoc genere unus Iustinianus praestitit quim ceteri Imperatores. Quod nemo sane mirabitur, cui hominis studium in restituendo εc interpretando jure compertum erit. Neque enim apud nos inscitiae infamia laborabit, quam illi e corrupto Suidae loco omnes scriptores a finxerunr Iustini patrui vitio, qui ιυαλφαcimis erat, in Iustinianum transcripto. Hanc enim la bem ab eo Principe Procopii Anec dota depulerunt , quamvis aliunde ejus truculen tiam , aut potius Theodorat conjugis atro citatem, pudenda scriptione dehonestarint. De constitutionibus autem eccles asticis Iustiniani solet in utramque parrem disputari. Qua in re a plerisque gravissime peccatum est. Quidam enim, parum perpenso hujus principis consilio, eum sacra divinaque profanis miscuisse existimant, Hiisque leges de caussis ecclesasticis latas nullas de iraritas fuisse, donec ab Ecclesia in usum de
auctoritatem receptae fuerint. Contra vero quam plurimi, qui tantum res forenses arti
gerunt, praejudicio harum Constitutionum potestatem liberam de disciplina ecclesiasti ea decernendi Principibus vindicant. Mihi autem videtur jure suo usum fuisse Iustinianum , qui legibus latis non canones condidit, sed conditos fovit, Ec amplificavit: quia jus illud tuitionis ecclesiasticae Principibus Christianis a Deo commisse exigit ut leges pro religione divina serant, quemadmodum docuit Augustinus capite superiori. Hane sibi mentem fuisse docet quoque Iustinianus, ut vetustatis Ec canonum se
170쪽
& Imperi j Lib. II. Cap. XI. 87
vindicem praestaret, non novas regulas in tur. Plurima etiam Princeps ille constituit. Ecclesiam invehendo, sed veteres augendo quae dirimant Christianorum matrimonia. in melius. In eam rem expendenda sunt ver- Sed pars illa iuris tune erat penes Princi bate ripti quod dedit ad Dacianum Mea pes sine ulla controversia, ut docet Bellaria tropolitam Concilij B3zaceni in Africat minus. Quae vero de Clericis conveniendisium itini .m Sempeν nostra frenirari cara fuisservanda τει apud judices publicos vel ecclesiasticos de . Cetu ς ' i nil maximὸ dis Minis, quam nanqviam cernit, tunc a jurisdictione Principis pen. conum mas, nis tit in melius augeremus. ρυ- debant, oui fines suae potestatis legibus suis snim quotiens de recti seiris negotiis e fin- regere debet sis quasio, qu e patrum consul regatis de L Quae cum ita sint, mirandum non est sita. imo adsensu Herni naminis insisaea. Dia Constitutiones illae summo applausu a Pataeon t Us eati s ransituram Picloid a ses triarchis exceptae fuerint, ad quos mitte- tira decernit daerarisas. Infra, Nos ratores δε- bantur, ut eas in Ecclesiis publice propo--s merastatis , o mindices. nerent, & earum usum a Metropolitis exi. III. Ceterum Constitutiones illae Iustia gerent. Imo & post obitum Iustiniani ea Diani, quae numero suo terrent, in duo ca- rum usus in judiciis ecclesiastici, obtinuit pila dividi possunt. Aut enim personas aut quia nempe quae generaliter a Canonibus res ecclesiasticas respiciunt. Quae de cleri- erant decreta, modo rei gerendae & judicis latae sunt, aut circa Ρatriarcharum, Meia ciorum ordine praescripto, lais Constitutio tropolitarum, & ceterorum Episcoporum nibus erant sigillatim comprehensa , ut ma-jura, privilegia, & ossicia veriantur , quae gnum inde emolumentum perciperet cc-m cidinaiiotiis tam ordinationibus, quam administrationi.
o'. intiadi via. bus, id est, judiciis reddendis, & eeclesia- sticis negotiis exercendis sunt addicta , aut totius Cleti sunctionem, assiduum in Eccle sis obsequium respiciunt 1 & eorum qui clesiastica iurisdictio, quo fucilius in causis dirimendis se expediret. Quare in epistola s)nodica Papae Agathonis εc synodi Romanae, summis laudi- .rdibus celebratur Iustinianus, quod quemad-Clero agseribi debent mores & statum, modum virtute sua, ita quoque pietate αά.
t. monachorum & sanctimonalium . αλ . in meliorem ordinem euncta restituerit.
25m. ia' ' Quae omnia hausta sunt E canonibus, aut E Vnde inter faustas acclamationes, quibus receptis moribus , quemadmodum Iusti sexta Synodus Constantinum Pogonatum manus ipse profitetur, qui se illa omnia se ob vindicatam religionem prosequebatur,
eundum Canones decernere diserte pluri- nempe, Novo Magno Constantino mutios an militia .., is his bus in locis scribit. Sane de ordinandorum nos, Novo Theodosio, Novo Marci no , haec electionibus multa interpretatione supple. quoque additur, Novo Iastiniano I reurori
Nomiis. Δ i. vii quae Canonibus non continentur. Nam malus annos , Naeυ Ieti ari,ia mora ctres personas a Ciero & populo propositis ε . cris Evangeliis eligendas & Uecretum I V. Ioannes Seholasticu Patriarcha electionis ad Metropolitanum mittendum. Constantinopolitanus, qui sub Iustiniano qui uni e tribus electis QMagium suum quidem floruit, sed ei superstes fuit, harum 'conferat, primus ille statuit. Deinde ordi Constitutionum usum valde commendat. nem judici) praeseribit, quem sequi Opora Etenim Collectioni Canonum, quam leat, s quae incidant contentiones de per Theodoretus Episcopus Cyri in Quinqua sona electi, de vitio electionis, desimoniae ginta titulos digestam adornarat , Colla- crimine, & ceteris huius nodi. quod etiam tionem legum & praecipue Novellarum illi solenne est in multis aliis articulis, ut Constitutionum Iustiniani adiunxit , prae- χ
modum rei gerendae vel ordinem judicio fatione sua testatus quid Leges Canonibus 2: tarum constituat. Quod autem attinet ad res conferant: Ad gloriam magni Dei, inquit, O 'Lecclesasticas, de earum conservatione sol -
licitum se ubique praestat. Oeconomum juxta canones Chaleedonenses constitui Iubet, administrationisque modum redituum augendorum ,& rationum reddendarum illi praescribiti numerum Clericorum Iastiniana febris memoria ps codicem par Ecclesiae Constantinopolitanae coercet, ne eaeris. Sua videm non sitam se ais rori 2, a
reditus exhauriantur, multaque de emphy. teusibus, & impedienda Bonorum aliena ritum ex principis imperio aiae oriratem illis lari ' ἀtione , constituit. Haec omnia, quae res p- fantam una cum adjectionibus Plia am&- ω sas respiciunt. non in consequentiam Ca- πιι imis, o Deo gratis, qua commodis hominam
nonum, sed jure suo se decernere profite- ad exemptam Dei conflant. Haec ille i qui