장음표시 사용
151쪽
Aivino imperio a Mole institutus est, Iudi ces ole dc Davide' vocantur, judi-eia Muntur Ioaecia Dei; qui non Principis vice, ut in ceteris imperiis, sed divina judi cabant. Pontifex taeissime in Consessum silum adsciscebatur. si alias sapientia polleret. Alioqui, nisi a Collegio admissus suis
set, judicia rerum nec sacrarum nec civi lium attingebat. Et ut nostris verbis res Iudaicas explicemi quae erant ordina exeque utilat imis, si M. batur, non quae jurisieri vi. Quod autem
,.e.. dixi de Rege judicium tulisse magnum Sy nedriunY, non ita intelligendum est, ae si de eius capite ac dignitate Iudicaret, cum lius Dei judicio ea in parte subjaceret, ut e Davide notant veteres.sed de violata lege, cujus poena erat fustium privata casti satio, eo tamen modo infligenda quem ipse Rex damnatus ad illud 'ori mo, ecclesiasticum praescripsisset. Quod poenitentiae genus illi respondet quam hodie Disci num voce octingentis abhinc annis in eum sensum
usurpata vocamus. Ponti sex autem non solum eodem ritu caedi, sed etiam capitis damnari a Synedrici poterat. III. Duo Consilia praeter illues magnum Hierosolymae considebant, quemadmodum de in ceteris Iudaeae oppidis, e viginti-tribus Assessoribus composita, qui de capite Ecfortunis civium judicabant, exceptis caussis illis quae ad magni Sane n consessum res
rebantur , duorumque generum erant, ut dixi, tum sacrarum rerum, tum civilium disceptationi accommodatae. Rex in Sena. tum quidem illum non cooptabatur, ne suffragiorum libertatem praesentia sua infrin geret , sed eum in rebus arduis consulebat.
Hoc est quod inter Mosis instituta Iosephus posuit , Nihil agas Reae nise dis rimi es O
Seniorum sententia. Itaque , ut initio monui, regnum Iudaeorum sacerdotale fuit, id est , ejus cura tum in religionem Z ceremonias respiciunt, tum quae civilium rerum administrationem . viris lectissimis tam e Levitico genere quam e ceteris tribuabus, fuit commissa, sola belli gerendi de
regni constituendi ratione excepta, quae Regi excepto quoque sacrificiorum ministerio , quod Pontifici , Sacerdotibus, de Levitas praecipuoiure competebat. Sane in secundo Chronicorum libro Iosaphatus Rex, cum Zebadiam iis negotiis praeficie quae ad Regem atque ad populum Iudae pertinebant, etiam Levitas ei adjungit. qui
In partem curarum veniant. Et multo ante illurn, David Rex Hasabiae, de Ieriae, eo rumque agnatis, qui Levitae erant, impe
rium de potestatem in tribus Benjamini, Si meonis, Iudae, Ruben, Gad, dc dimidiam tribum Manassis dedit, atque res tam divi nas quam regaas gubernare jussit. I V. Ρost urbis templique restauratio nem, imperium quod penes Davidis posteros fuerat, gens Levitica primum Pontificis nomine , deinde Principis sub Macha baeis assumpto, usurpavit. Aristobulus, ρο- sto Principis nomine, Regem se tulit. Ita tandem post Sedeciam extinctum Reges iterum Iudaea accepit, sed Levitas , quorum ultimus Antigonus suit. Herodes Idu maeus regnum a Romanis tenuit; εἰ extincto Assamonaeorum sanguine , represisseque septuaginta senibus, patria Iudaeorum instituta imminuit. Itaque quae de Cons-lh magni seu Synedrij auctoritate dicta
sunt, ad eam tempestatem referre oportet, cum Iudaea nondum Romanum victorem acceperat. Multa enim Gabinius Procon
sui Syriae, eujus aecessio erat Palaestina, retinendae Aominationi refixit , S3nedri queviribus dissipatis , quinque Synedria pari auctoritate in totidem oppidis constituit. Quin ερ Iudaea in provinciae sormulam redacta, quod tentatum ab Herode fuerat post relegationem Regis Archelai est peractum , scilicet, ut imperium totius Palae stinae optimo jure esset penes Caesarem. Quod relictum fuit Synedrio Hierosolymitano , in quaestionibus legis discutiendis versebatur, non autem in negotiis publicis dirimendis. quae potestas fuit penes procuratores Caesaris de .Proconsules.
V. Ex iis quae dii a sunt juxta Iosephi de NossMaimonidis fidem, egregie illustratur vis illiu 1 essati quod Dominus noster morosis illis Iudaeis pronuntiavit: qui subdole agentes, quaerebant an censum liceret pendere Caesari. Aut enim neglecto jure quod Reipublicae Iudaeorum a Mose erat comparatum , de pietate erga patrias leges apud imperitam plebem periclitabatur , aut reus majestatis Caesareae fiebat, si de restituendo imperio multis annis collapso cogitaret. Illud en im Pharisaeorum
propos tum fuisse existimo , s ut paucis
sententiam meam in re alioqui involuta aperiam non solum quaerere an tributa pendenda essent, sed an liceret censum solvere Caesari, hacque solutione profiteri summum in Iudaeam imperium esse penes Caeserem. Infrunita enim de intempestiva fuisset haec percontatio, an liberum esset Iudaeis tribu torum pensitatione destingi , chm ab ipsis i. zs Alexandri temporibus nunc Syris Regibus, nunc Romanis tributa pependissent. Sane 'Cum Alexandro Magno Iaddus Pontifex 'Redus pepigit. ea lege, ut septimus quisque
annus a tributorum exactione excusaretur,
152쪽
nultaque vis inferretur patriis legibus . teste Iosepho. Per Pompeium deinde vectigales secti sunt Romanis Iudaei, sed anni septimi indulgentiam eis coccessit Iulius Caesar, ad exemplum Alexandri. Pullis Assamonaeis Herodem Iudaeis Regem imposuit Augustus, non omissa tributorum exactione, quς tot annis sine querela tolerata erant, Iudaeorum legitimis Regibus horum mune rum functioni non renitentibus. Imo vero , ut recte observavit Hieron 3 mus , Caesar
sustus uerodem Istium Ansgiri alienigenam , o proselytum . Regem Iadau I si Duerat, quirrisuiis praesset, o Romano pareret imperio. Ianiam Pettius Quare non est quod viri d.hi lectionem
et, , Appiani sollicitent, cum scribit ab Antonio
'in aci bellum Parthicum se accingente constitutos fuisse Reges Ponti, Pisdiae, de Ciliaciae, & Herodem Idumaeorum , ἰπό ς honmis; au , sub conditione pendendi certi tributi. Et si enim Herodes Optimo jure re
gnum ludaeorum obtineret, αμ c θυνος es.set. de ab eo nulla exigi posset administrationis ratio , eh quod , ut recte monet Antonius , concessa dignitate & auctoritate re sia , illius etiam usus concessiis videatur , hoc non impedit quin antiqua vectigalia tempore Asamonaeorum Regum constituta, exsolvenda essent Caesari a Iudaeis, urgente Herode per apparitores de milites
Hierem. suos. Vnde tributorum exactores Herodiani
dicti in Evangelio, etiam post obitum Herodis. Tandem Archelao Rege Herodissilio in exilium pulso, bona ejus s o adjudicata sunt i Iudaeaque in provinciam redam, Syriae accessio fuit, dc Caesari attribu-
Nivio. rap. I ta. Tunc Iudaei capite censi sunt, teste
e Hieronymo, integrumque Regis imperium in Caesarem translatum. Quirinus enim Sy- --ι riae praeses novum censum egit in Iudaea, tributa agris imposita auxit, 3c capitatim didrachmum indixit. D. utraque tunctione capiendus Appiani locus in Syriacis , qui duriorem in Iugaeo fuisse capitationem scribit, prae tributis quae e facultatibus exige
μι- βαρυπιρις δ α κη --ιουσαι. Census specialiter dicebatur nummus solvendae capitationi , apud Hesychium : Κωνιας alia γυιώσματος 'λυφαλα . . Apud Iudaeos di drachmum seu semisclus pro capitatione pendebatur Caesari , ut docet unice locus Vmin. tr. ille dipud Matthaeum, ubi Christus pro se&Petro staterem seu quatuor drachmas sol. vit in drachmi exactoribus. Interrogatio
enim Christi, a quibus Reges terrae vci- piant tributum . satis evincit didrachmum illud pertinuisse ad functiones publicas, non autem ad capitationem illam sacram
semi seli set . didrachmi , qua quotannis Templo inserenda erat ex lege Moss. Ad
hujus exemplum constitutus est Census Caesarianus, qui proprie dictus Census. unis de pecunia , qua capitatio praestabatur, Nismis a Cosin dieitur in Evangelio. non quasi aliquod peculiare monetae genus ad Census solutionem cuderetur , sed quod pecunia Caesaris nomine percussa in eam
rem impenderetur. In hoc negotio tria Occurrunt quae nova Ac acerbissima Iudaeis vi dehantur. Primum est, non tributi solutio,
quae solennis erat Iudaeis ex quo vectigales exteris esse coeperunt, sed ejus incremen tum , & pensitatio census per capitatio. nem, quae visa est imminuere libertatem personarum , quam inviolatam hucusque conservaverant. Secundum, Regni Iuciaici extinctio , quod a Iudaeis translatum est ad Caesarem . cum ex legis Mosaicae prae inscripto Rex e fratrum 8c lsraelitarum cce tu deligendus esset. Licet autem vis illata fuisset huic legi ab Augusto, cum Herodem Iudaeis imponeret, at proselytum sal tem 5e religionis Iudaicae m)stemis initia. tum Regum dederat. Tertium est , sum
mum imperium, quod pleno jure in Iudaea
Caesar exercebat. Non enim Regem Iu
daeorum formulis legis Mosaicae & judiciis Synediti adstrictum, sed Caesarem Tiberius agebat , de eadem jurisdictione utebatur,
qua in ceteris provinciis. Quare censuspensitatio quae Caesari fiebat, professio erat apertissima de Iudaeae ad formulam pro vinciae redactae, & summi imperii quo Caesar potiebatur in Iudaeos. Inspecto ergo numismate census, Red tu, inquit Dominus , qua sum Casaris, casan , o Da sint
Dei, Deo. Quo oraculo non solum censuspensitatio confirmata est, sed generalibus verbis sancitum est imperium Caesaris in Iudaeam, & secretio duarum potestatum constituta , ita ut nee Pontifici nec magno Srnedrio jus aliquod res duum fuerit in civilium & criminalium caussarum majoris moia menti discussione nec Caesari in cognitione rerum sacrarum, ut patet ex variis locis Novi Testamenti. V I. Quare non est mirandum, si Christus , cum Rempublicam Christianam institueret , eam rationem secutus fuerit in potestatum divisone, quam verbis suis religiose firmaverat. Petro namque 5c Ecclesiae , non familiae erciscundae arhi trium, quod a suo munere alienum esse Ipsemet te status fuerat . neque regiam dominarionem , quae Gentibux ranthm competerer, qvimque Caesari disertis verbis addixerat,
sed ligandi solvendIque animas pontifi-
153쪽
cium, claves regni coelorum non vero ter st. Macedonium & Apollinaristas oee ixeni & pascendas oves commisit. Itaque dentalium libellus & Synodus Constantino non bene merentur de Romano Pontifice, poli coacta, non vero Theodosius Impera neque de Restibus Christianis. qui aucto tor, haereseos damnarunt. Nestorii amen ritatem harum dignitatum in Ecclesia tiam Synodus Ephesna, & Eutychetis de Christianaeu institutis Iudaicis metiuntur. lirium Chalcedonense Concilium , non Neque enim Pontifex Maximus rerum sa- Theodosius, aut Marcianus , anathemate erarum jurisdictione vi pontificatus potie- perculerunt. Hoc apertissime professi sunt batur, sed tantum ut unus e collegio ma apsi Principes , ut in re certissima argumentagni S 3 ned rq si in id adlectus fuisset suma. tis congerendis non si opus. Sed quia ini-giis Senatorum. Neque penes Reges Iu- nus sincere, qui discussioni quaestionis no datorum adeo soluta & libera crat rerum strae insudant, quae de una specie dicta sunt. administrandarum potestas , quin a magno ad omnes reruti ecclesasticarum species ex Synedrio saepissime in rebus controversis tendunt , ideo aliquot locos promam, qui penderent. Et ut rem uno verbo expediam, suis limitibus. coerceri det ent, non autem nulla potest, in hoc quidem capite. instia ad alienam a mente auctorum sententiam tui comparatio inter Synagogam & Eccle- torqueri. Huius rei specimen praebebit
sana : quia quae apud illam erant permixtae Theodosi epistola ad synodum Ephesnam di confuse iurisdictiones, apud hanc sunt Nefas es enim qui sanctissimorum Episcoporum
I. Inquisitar quia liceat Principistis Area res eceloiastieis. Contraversia, fidei 'legibus suis dirimere Vis /n γὴλ
catalogo ad riptias non es, iliam ecclesaificia nexosiis es e suis si ibias sese immiseere. Sed dissiarii latitur superiora verba, quae rem omnem ad fidei quaestiones restringunt: Cundidicinum ad scrum mei ram Sunodam asire Iusssimi sed ea lege , o conlisi e , vir cum quaesionum o controversiis quae circa ea dogmata inciduvi, nisiI qaiMaum commune hasear. Ne
non possunt. Prosariar exemplis , ct rescripta Theo.
Il. Cum Valentinianus Imperator ad Synodum indicendam sollicitatus esset ab Episcopis Orientis anno CCCL xiv. pro restauranda Consubstantialitatis fide, quae
a Constantio pessumdata erat, praeclarum hoc responsum dedisse testatur Soetomenus ressi, Di Anus e titiorum namero eruι, non Ilia re se quμώὶ negotiis inserponere. ει ideo Sacerdotes O Disopi, inqais, quilias hae cara
t IT Orientales Lampsaci Concilium coount. Eata ha Ualentiniani professione in tergictas quidem eue Principibus fidei quaestiones I. 1 T ID EA Mus ergo absque ullo ve- aperte pater. Non inde tamen sequitur Im V teris legis praejudicio quid Princi . peratorem a seduxisse alienum ut Synodum pibus Christianis liceat circa res sacras de indiceret , cum c contra, disertis verbis, ejus ecclesiasticas. Quod expendere oportet jux cogendae Episcopis gratiam faciat. Hic lota divisionem initio capitis superioris pro cus sincere acceptus id tantum conficit positam, non tantum ratione habita ejus quod dixi, non autem quod inde plurimi auris quod Libi is Decretalium continetur, colligunt. Ceterum quod verbo testatus sed etiam inspectis veteriit Conciliorum de fuerat, rescripto constituit , nempe fidei antiquorum Patrum hae de re sententiis. caussas a Sacerdotibus esse judicandas. Ex- Principes Christiam de rebus sis et con ceptione hujus legis usus est S. Ambro ius, troverss leges serre non possint, cum haec chim recusabat de fide cum Auxentio dissu si Ecelesae Christi potestasi cui, ut eo tare in Consistorio Principis: Nec quifuam, lumnae, fidei Christianae praedicatio secunia inquit, contumnem me adieare deset, hoc cum
dum Scripturarum Si voteris traditionis te asserum quod avanis memoria puter tuus non
norem innititur. V nde perfidiam Arrij non stam fm e res dis, sed etiam legitu stas Constantinus, sed Synodus Nicaena discus senisti In causa fidei vel ecclesastici ali
154쪽
cuius ordinis eum judicare debere, qui nec Rescriptor es N et mimia 'm,. Quae munere impar sit, nec jure dissimilis. Hae non sunt accipienda eo sensu, quas de fide enim versa refripti seni. Hoc es, Saceriares tractare Florentio fuerit liberum , sed ut
de Saraiarium votiis judicare. Ostendatur , cur adverseim regulas, quae
III. Et quia in hunc locum incidimus, ne lateos a Conciliis areent, licuerit Florentiores aperta testium nube obscuretur , satis interesse tractationibus illius synodi. nem- erit unus Ambrosius, qui vehementi ora- pe quia de fide agebatur. Sanh cum legetione sacrilegium istud a mente Principum rentur acta istius synodi, & interlocutio dispellit. Iaando audivi, Clementi me M. Florentii recitaretur his verbis, adii non dia perviis, iacius fidei Iaius de Episvis jaῶ- cit ex Aastis muris, o da aena rus, non erricasse ρ Ita ergo ΡΛΔm adulatione cama ν, ἀι reeye, retulit ille se nihil tale interlocu a deerritatis juris ab immemores, o quod tum . necis enim sibi esse de dogmatibus de Dein donavis misi, hoc ipse aliis parem esse cernere 1 se . . .:M- ά ererindiam 8 Si docendus es Discopas a Dico, Nicolaus I. rationem aperuit cur tractati
quid sequeturρ Laicus erra disares, O Meri bus de fide interesse possint latet , ruri . 'εμ '
pus odias; Disopus discas a Iauo. At certe , s Paesumas , ubinam legistis Imperauras ante mes fris araram seriem diminarum vel vesera cessores usus in nodulibas conventitas in tempora retrammas; quis es qui abnuat in caua re ui e Nis forsitan in qai s de A iram-sfidei, in ea a inquam dei , Episcopos flere ram es, qua unimersatis es, quae omniam com- de Imperauribas Christinis , non Imperaures munis es, qua non sium is Clericis, merum is Di pis judieare. Infra i si conferendam etiam ad laicos, ct ad omnes omnino pertines de Iri, raraiastam δια esse issa costatio ; μοι Christianos. Vos darem non fiam synodo inflarum esses Cossamino augalia memoria cassa Sacerdotis sid est , Igrvitii) critim ii Irintipe, qui nustas leges ame praemist, sed in terfusis , meram etiam numeras secutiriam Ieram δεδι Ρdiciam s.cerdotibus. millia ad videndum ejus opprotriam aggrega Hue trahi debent quae in palladium Epita sis. Vnde Syhodus Octava haerens vestigiis ostiri, scopum . Arrianae haereseos prolatarem, in Nicolai, fatetur Principibus liberum Syno Coneilio Aquileiensi probra conjecit idem dis Oecumenicis interesse, cum de fide agi Ambrosius , quod Episcopus cum esset, ad tur , quamvis illos a ceteris Conciliis arceat, sententiam laicorum provocaret. quod de & ab ipsa fidei definitione, quam a Princi caussa fidei intelligendum est. Es in multis pibus omnino alienam esse diximus impietatibus deprehensassit, erubescimus tumen V. Neque enim illam impietatem fove vis miri ur qui facerdotium Fbi vindicas, a mus qua magistratus Constantinopolitani Liris esse damnandas. Ac per hoc quoniam o serebantur, cum editam Legem seu Ty in He iis damnandus es qui laicoram expeia pum a Constante Imperatore de unius vo mi se mentiam . eam metis de laicis Sacerdo luntatis in Christo professione . Maximo aes debeam jaaiore, eum pronuntio sacerdotio Abbati, ut ei consensum suum praeberet, iniugnam. Quare prudentissimE rescripsi obtrudebant. Etenim respondente Maxi- Agapetus Ponti sex Iustiniano Ρrincipi, qui mo non esse Principis partes ut de dogmati Edictum aliquod de fide orthodoxa promu, bus decerneret, quoniam Sacerdotum est is parat . se illud laudare & amplecti, Non qaia rere ac de ire destitur in Messis Catholi
fd Dia sudiam fidei me a patrum regalis nis Christianus Imperator, etiam Sacraris.
conveniens confirmumus, atque rosoramus. retulit Maximus: Non es. Neque enim adine
IV. Quamvis autem de fide nihil decer- altari, neque post sanct cationempos existiunerent principes, tamen exemplo Constana eum dicens e Sancta sanctis, nsae sutiris, lini Magni Conciliis adesse poterant, ubi neque risematis confectionempatrat, neqvies de fide tractabatur, quae communis est cis Episcopos, vel Presbyteros, avit Diaeis, aequh laicis ae Clericis. Hoc prae se tulit neque linit Ecclesias, neque indicia surdotis Narcianus Imperator in oratione sua ad Sy- fert, super merae scilices es Elangetiam. nodum Chalcedonensem: Nos enim adfidem quemad odam Imper' coronam o par ram.
e firmandum, non adpotensiam aliquam exen Deinde refellit argumentum adversario
credam, exemplo religios Principis Consantini, rum , qui ducebant exemplum i Melchise nodo inseresse messimus, ne υes utieritis populi deco Rege atoue sacerdote , ciuem ille ty pratis suasionitas separastar. Quare Patricius pum immortalis Regis &Sacerdotis gessse, Florentius mandato Imperatoris Theodori nequaquam vero ceteris Regibus ad ean 6 nodo Constantinopoli habitae sub Flavia dem dignitatem praeivisse, ostendit. atqueno contra Eutychem intersuit, quia tracta- tandem ita sermonem istum claudit, ut do
batur de fide, ut ait diserte Imperator in ceat in Diptychis Ecclesiae nomina Princi-
155쪽
pum descripta cum plebe, non autem cum Clero , & eodem discrimine eorum memo . oeiam in sacrificiis celebratam. Verantamen vid molamas prematiis ae retra Inter jureus eblasiones sura functum mensem , pos Pontissus, ct sacerdotes, O Diaconos. omnemque scrutum oraenem , cam lascis Imperara es me--orantur dicente Diacone: Et eorum qui in ILindo ierans Iuturam Cons Atini, Consistis, o reserar Sic autem re vivoram memoriam fucis Imperatorum, pos sacratos omnes. Attamen tam serio monenti non cessit adulatio aulicorum. Nam hic eoaecense, esumat Memmis, e uise dicens, scidisti Mesessam. Manavit haec opinio. quamuis aliqua sui parte imminuta, in sequioris secula Graeculo si qui sacerdoth muneribus Imperatores adeo implicant, ut ipsuin docendi officium, quod Episcopis tam severE vindicat Ambrosus Princi stibus suis foeda& dentissa humilita
urium, Pam Pareiarchalem officia docendi peritiam , ρ ter anctionis sacra vim asue pMesarem uine enim usa menti as fideles Priae eso Imperatores catecheitico more eam Christi oultiquisntur . aut se tum faciant more .' Sacerdotum cum cera duplici ob gnens. Morci Imperasorum aiaxilium ad istamination m isabilimenium me tam animi quam corporisponet ci-2..'rixit samplisadine patriarrharum ad animi daaiat'. ravitatilirarem confrictis. Vnde a Demetrio
Cho maleno Archiepiscopo Bulgariae Prin- re' ceps dicitur esse κοινες AI Eκα- σων αν quasi diceres Doctrinae Principem. Meminisse debuerant Eulogij Presbyterii qui cum a Valentis Praefecto urgeretur ut cum Imperatore communicaret, fa
cete respondit apud Theodoretum : Nam-α zz.ώ o, cum imperio est etiam facetariis dignitatem consecutus p una de re graviter Facun--- -- - ς 1 du, FIermianensis, Ciripistius esse regnum cum sacerrisio at habere e Poniam esse quidum Reges in ejus men ari Ioram sacerritio faniri sum, tamen cam mis fessa Lx venires
in mandiam, ambrus removens furararum, sti
Huri δεδι quod i gulare seriatius sed indifers, sua rina disribuens, sic qua pruria
sani stierriti- , Regibas interdixit Aorina quemadmodum missapios 'on ' unum judivini Au veste mideri quod stas es Chri s V I. Quod attinet ad Disciplinam, quae
verat ut in ceremoniis & in sacrorum ministerio. de illa decretis suis statuere posse via tua M. ι m qnxur Principes Christiani, adekem
Mocar. x s. plum Regum Iudaicorum , qui Sacerdotibus vices sacrificiorum & Levitis munia
sua distribuerunt i nisi quod ab iis regii s cerdoth privilegio factum est , ad Reges
Christianos trahi non posse docuissemus capite superiori. Gelasius in iis quae sacra- . dii'
mentorum perceptionem & mysteriorum erogationem respiciunt, Principes religio nis ordine a Sacerdotum iudicio pendere docuit. Et Gregorius II. in Leonem inve---mis est, quod imasines, quae ad ceremo ''niarum censum referri possiant, ab Ecclesi, Edicto suo proscripssset. Quare vereor M. . iij. - σne Iustinianum damnare cogamur, quod de sacrae Liturgiae ritibus constitutionem ediderit . qui mystica verba consecrationis Eucharistiae, elata voce, non autem demis se, ut solenne erat, proferri jubet, ut qui locum tenet idiotae, Amen succinere poscst. Praeterquam quεd enim de ritu sacri-a aris. . d. ν sciorum decernere tentat, quae pars Dic plinae solis sacerdotibus comperit , antiquos Ecclesae mores sollicitat . uui. ut re-
verendia mysterias conciliaretur, preces my--νω
sticas demisia voce proferri induxerant, ut IT testatur Basilius in Oriente, &, lic Et ali.
uot seculis posterior, Alculnus in Occiis vi divin. noma
I. A N Censura Clericorum legibus flex judiciis Principum subjaceat, non
potest sine offensonis periculo tractari. AEquo tamen animo laturos esse Principes existimo, si aliquo dato fle retento, de lite ista implicatissima transigatur. Ρroseramus quae sit veterum sententia, S: Desorium c n. rectum erit absque ulla partium iniuria.
156쪽
Duas species constituisse mihi videntur an liqui scriptores. Aut enim de Titio movetur quaestio, sub ea ratione qua Clericus est, aut sub ea qua inter cives recensetur. Si de Clericorum eradibus, ordinibus, muneribus , & conditionibus, quae ordinan dos decent. & de vitio ordinationum agatur, aut de judiciis quae ob violatos canones instituuntur, quae criminis ecclesiastici no mine comprehendi solent; eo casu, eum
ipsum Clericorum ministerium iure di Vino si institutum , quae necessaria sunt ad illud
explicandum aut vindicandum ei potestati commissa eensentur quae jus imponenda rum manuum a Christo Domino nostro accepit. Criminis ecclesiastici meminere ea
non primus Concili j Constantinopolitani Oecumenici sub Theodoso, de Iustiniani Constitutiones. Res quae erimini eccles a stico materiam piaebent, canone perstringi debent, non autem lege publica , misi in subsidium, quemadmodum nec judicium publicum de iis exerceri debet, sed tantum ecclesiasticum. Quare cum a foro ad jus se. Tendat legis argumentum trahi soleat , ad Irobandam speciem quam tracto, nempe egibus Regum non sunt ici eas disceptatio
nes, adducam aliquot testimonia veterum
quae Cleri censuram ante leges Theodosi imagistratuum tribunalibus in crimine Getellasti eri submovent. II. Huc referri debent quae de Constan tino tradit Rumnus, qui judicium adversus Episcopos se mutuis contentionibus proscindentes in Concilio Nicaeno suscipere recusavit: Deas vos e stituit sacertisses Onosis a Deo dari estis jadices; O conmento
non es as homo judices deos , sed iste Ilatim de quo scriptam est Deas setis in onagoga deo
rum , in medio autem dras dijudicas. Donati starum funesta dissidia originem traxere Caeciliani ordinatione , quam vitio factam contendebant principes factionis. Vitium autem in eo positum , quod Caeciliano ma mus imposita esset a traditoribus librorum acrorum, eorum communione infectum Caecilianum , atque ideo Ecclesia pellen dum. Hoc erat purum putum crimen eccle fasti eum a in quo de communione repellenda , vel suscipienda, de traditionibus scri plurarum, de uitio ordinationis , quaereba. tur Ea de eausa interpellatus Constantinus
judices dedit ecclesiastieos cum Melchiade Papa Galli nos Italosque Episcopos. Sed cum Donatistae, sententia judicum victi, quererentur apud Imperatorem ille prim bquidem cognitionem repulit. Neque enim,
ut inquit Augustinus asus es Chrinianas Imperatre Ac eorum ramaliassos o fallaces να
resin suscipere, ut de jussicio Episcoporum . qui Roma siderans, ibe jadicaret. Tandem im
portunis Donatistarum clamoribus vexatus, de appellatione cognovit , sed, ut Otaservavit Augustinus, eis i si cessis, at is ista causa post Disopor judicaret, a sanctis antis Llibus posea meniam petiturus; dam iumen uti quod aiseritis Acerent, κοn haberent.
III. Quid dicam de Athanaso. in quo
illustria extant in utramque partem exempla 3 Caedis aeeuatur apud Constantinum Principem. Ille statim Dalmatio Censori judicium delegavit , sed calumnia comperta , Dalmatium a causae cognitione des ste re iussit . ut testatur Athanasius. Amani
Episcopi pari odio in fidem Nicaenam 8c in
Athanasium ejus vindicem inflammati, poculum mysticum confractiim, altare eversum ab Athanasio laesae religionis reo , queruntur apud Principem , Concilium Tyrium impetrant, ut de crimine ecclesiasti co & smul de ceteris, cognitio suscipiatur. Aderat Dionysius Comes satellitio militum inmis, ut iciem animadversor esset&eustos observandae aequabilitatis & ordinis.
Inde arripuit occasionem Athanasus hoc auiis. Apia. .
Concilium insectandi ex eo capite scilicet, quod universae Ecclesiae erat notissimum in judieiaecelesiasti ea nihil Imperatori licere.
Is isis judiciam Dis porum , inquit , quid
commune cum eo habes Impervior Sed clam
post aliquot annos a Concilio Antiocheno deereta fuisset executio sententiae latae in Concilio Tyrio adversus Athanasum , ille quidem Romam , tanquam ad tutissi num communionis suae portum, confugit; deinde Sardicens Concilio, cum Iulii decretum de suscipiendo in communionem A thanasio probatum fuisset, suam Eccles ain recepit. At vero cum post obitum Conia stantis fratris, id unum Constantius Imperator ab Arrianis sollicitatus urgeret . ut
Liberius Romanus Episcopus, Osus Co dubens s & ceteri occidentis Episcopi damnationi Athanasi in Concilio Tyrio jam a sedecim annis redditae , & novae in Coneilio Orientali post eaedem Magnem iij decretae subscriberent , viri illi graviss-mi disciplinae eecles asticae tunc asserto in res, quamvis postea desertores , excandue runt ad impium eo natum Principis , illa exceptione se tuentes, quod a judiciis ecclesiasticis abstinere debeat Imperator. Extat apud Theodoretum dialogus Con-- s.
stantii cum Liberio Mediolani habitus, qui
ab ecclesiastici ordinis formula recedendi nullum esse locum constantissim h urget, quemadmodum osius serio eundem Principem monet ne se ecclesiasticis rebus inv
157쪽
misceat. Quae ad hanc speciem referenda esse epistolae integrae contextus docet. Eadem mens est Hilarisi hortantis Con-nantium Augustum ne permittat judicibus suis ut Cleticos vi, minis, variis amictationibus fractos, iis Episcopis addicant &subjiciant qui adulterinam doctrinam sparis
Ni vitile . gunt: Promideus es decernus clementia ua ars esse tisive jadices , quibus provinciarum a salsisHisnes credisa suAt, ad quos sta m- νὰ se micitudo pubticorum negotioram pertim H ιιι, a religiosa se osse uaria ab δει Aram, neque piathac praesumant atque usurpent ausi se Messas cognosere ciericoram. IV. Valentinianus senior rescripto suo apud Ambrosum relato hanc sententiam sanetvit , cum in cavisas i m I ecessistiiri aBobas ordinὼ eam judieara deseri satias qui nee munere impar si nec Iaredissmilis, id est cosnitionem synodis deberi, si de Clericis, qua Clerici sunt, quaestio instituatur. Iuvat hanc interpretationem Hincmarus A chiepiscopus Remensis . cum Leonis locum explicat, ubi decreta Pontificum de sacris
Ninem ει la o- ordinibus edita, seruanda esse docet. De saς γ eris . tim ordinius promulgare est, qui P snt, ct qaatis ac qualiter, o a Dibas via qtiamri sint ordinandi , s quomodo ac Pantum in sagulis gradibus risiana miniarare, qualitre etiam ab ostiaris usique ad semmum sceianium qiaque valeant provehi. Et Da sm ex eis a s-ris Romana Ponti cibus promastuta , omnitas in erati suis dogmatitis exerci aias consus effe noti simum. Quo referenda sunt Honorij ad Areadium epistolae verba, in causa Chrysostomi a Theophilo Alexandrino & a fr-
nodo ad Quercum . ordine judiciorum non servato , o D canonicas accusationes , non autem ob fidei quaestiones, damnati, & in Dip. ad Ale a. exilium ab Arcadio pulsi i cam se Dia d. catin retigionis agere ν , νψ pati oporiserit .sse jadicium. Ad istos enim diminaram raram interpresaris , ad nos revomis spectar osse.
quasi isus a sitis ariPid principalis cara praesumpseriis itine rusique ad exitia sacerritam, aviae ad hominum cades, deuis inaegnissis con .cisara procedere pV. Ea quae protuli testimonia satis evin cunt illud axioma verum esse quod proba re contendo , nempe Cleri censuram im peratoriis legibus non subiacere. Hoc sen- 14 intelligendus est Baslius Imperator: qui in Octava s)nodo iis verbis usus est, quae suis finibus coerceri debent, ut illis sua ratio constet. De vitio ordinationis Photh
quae contra Cancines celebrata erat, in il
Io Concilio agebatur , & de restitutione Ignatij Patriarchae Constantinopolitani. uae duae quaestiones judicio illius synodi iremptae sunt, & imaginum usus confirmatus. His ita peractis, Baslius ad syno
dum accessit, tit res decretae etiam subscriptione sua robur acciperenti & addit: LaL A-- tis n
disatandi , aut salvemm Ecclesum Oecume nitamque Synodum oppetrandi , fas esse aeco. θ'
Haec enim excutiendi , o in strumque partem dia rodi, P Iriarcharum, Sacerdotum , o Dm es
vendi potesas es concessa. Nam laicus, es omni pietatis se sapientia Lade praeset, tumen Lineus es s O mis, non pason a VI. Attamen abstinere non debeo a 'duobus locis e Concilio Chalcedonensi petitis, quibus haec sententia pene conceptis 'TI verbis est expressa. Dioscorus Patriarcha
Alexandrinus literis Concilii evocatus, ut --. c. r.
libello Eusebii Dorylaeorum Episcopi responducet cum iudicio synodi stare nollet nis adessent cognitioni accusationis adversum se delatae gloriosissimi judices & sacer Senatus, qui pridie locum Principis in Concilio obtinebant, Cecropius Episcopus Se hastopolis, unus e tribus Episcopis qui mins erant ad vocandum Dioscorum , inanem hominis spem his verbis repulit M.
cuse νpersona. Idem fatetur ingenue Iusti Emanus jurisque illius rationem redditi Simo. recusasticum si delictam , egens ea g. - M- ti e recusasti VIa , D O. ιili, DL ηπι φ' μ pas Me discernat, nihil communicantistis es. At is proincia judicius. Neque enim voLmas rana negotia omnino scire cimiles judicesicam oporteat ratia eretis De Gaminari , s/m Muri animus delinquentium per ecclesia Liam malaum, secandum seras , disinas regatis, quas etia- mstra Ha non dedignamur
VII. Sed quoniam delicatioribus inge ni is est satisfaciendum , quibus omnia a timenta fastidium movent, nisi arte qua-am & industria parata sint, docendum est non tantum a judiciis canonicis abstinuisse magistratus, ted etiam a legibus ea de re
158쪽
ferendis Imperatores temperasse. Marcianus exemplo suo docuit quid sequi debeant in posterum Principes , cum Clericorum& monachorum cisciplina constituenda est. Etenim cum monachorum erga Epi scopos cultum & obedientiam , monasteriorum cum consensu Episcopi aedificationem . Clericorum a secularibus negotiis
secessionem. & in sibi assignatis Ecclesiis assiduam & sedulam administrationem, Narcianus constitui vellet, quia plane haec eapita ecclesiasticos ordines attingunt , a quibus publicam auctoritatem Valentinianus senior summoverat, de his noluit legem serre i sed satius esse putavit ut synodioecreto statuerentur. Protulit haee capita Ea . - Narcianus, quae relecta publice a Beroni
oes illius Concilij αυ-Mξιὶ relata sunt. Di visissimus spiissimus Dominus Noster dianctum snodum vixit 2 aaedam capimia sunt
qua ad honorem me remerentiae vobis δεντα - ' mimas deorum esse Iussicantes a molis haec Nolarisopstias formari pers nodum quam m- strati te sumiri. Prudenter loquitur Mariacianus, nec sibi potestatem istam decernendi arrogat , nec derogat maiestati suae , sed tamen rem totam non solum judicio & con sensui Hnodi, sed etiam Decreto committit.
. J III. Vnde est quod de ritibus, cere
moniis, sacramentis , Cleri censura. functione, conditionibus, & disciplina Cano Nes a Conciliis, & Decreta Pontificibus Romanis, tanquam de materia sibi subje ista, frequentissime edantur, de vix ulla pro ferri possit constitutio Principum , quae hac de re lata fuerit ex mero potestatis secularis imperio. Secutas quidem hac in parte leges publicas videmus, sed non antecessis se. Enimvero quia Clerici , non tantum qua Clerici, sed etiam qua cives sunt, spectantur in Republica, legibus principum tenentur ι nasi earum gratiam , aut libertate generali toti Clero indulta aut alicui ordini, ex beneficio Regum consecuti sint. De qua immunitate , quatenus in Gallia locum habet, dicendum est alibi copiose.& de Bonis ecclesasticis, quatenus jurissidictioni regiae subiacent. Vbi etiam expendemus , qua ratione apud nos vim obtineat dictum illud Innocent ij III. quod extat in Decretalibus, scilicet de personis de re hiis ecclesasticis nullam laicis attributam esse facultatem. Sed haec disceptatio ad praesentem quaestionem non pertinet , in qua potestatem regiam a Clericis qui sunt Clerici, & a rebus omnino spirituali. bus&mere ecclesiasticis arcemus, praeteris
quam si ad tuendos Canones exerceatur.
Iegistis conrraria, inutiles II. Disi A Phrenitia contraria Monis evnonia
is inde eonfirment. I V. Rie Isionem reser proram qtia rationisus eum
las im/stui . Alaxius Comentis canones conciliar, non rasti. VI. Ex sontentia ausaris ranelliantur duo eum mes. ita vir nevrovincias dividere, nee eithatem epi
I. , T V Ne inquirendum restat, an sal
1 ra tem Ecclesiarum dignitas a Princi
pe pendeat ἱ adeo ut honor metropoliticus, quem civitatibus contulerit, ad earum civitatum Episcopos manare possit. Id quidem olim obtinuisse quamplurimis testimo. niis probari posset. d uno tantum utar. Cappadocia in duas provincias secta est a Valente Imp. in odium Baslij, constituta Cappadociae secundae metropoli in urbe Tyanorum , cuius Episcopus Anthimus synodui provinciae in duas partes distraxit, invito licet Basilio, ut testatur Gregorius Nari anzenus. Sed eum Principes Acilioresse praeberent his innovationibus, Innocen--. ἔtius I. Jam olim respondit Alexandro Antio 22 acheno Episcopo Ecclesarum statum diviso nibus provinciarum 4 Principe factis non immutari. Nam quod sciscitam , inquit,
159쪽
Iovi deleant nominari. Non re misim es is mobilitarem necessulatam mandanarum Dei E cIesum commaturi, sonore 'e aut dimisones
perpeti, quas pro suis caussis faciendas Axerit
Imperator Ergo secandum tritiis provinciaram morem, Mesropolitanos Episcopos convenis
merari. Sed nihil proferri potest illustrius ea cognitione quae hac de re peracta est in Concilio Chalcedonens. Phoenicia subdita
erat Trro civitati, quae erat provinciae meis
tropolis. Eustathius Episcopus Beryti in eadem provincia, ut dignitatem Ecclesiae sua: & urbi conciliaret, divisionem Phoeni elae primat a Theodosio Principe impetra vit 1 atque hoc pacto quorundam Episco
porum ordinationem, de administrationem citie mala. Ecclesiarum, a Trri Ecclesia ad suam tran
et isti stulit. Tamen Principis rescriptum vim non habuit, quod attinet ad ecclesiasticam di L .. .ς r .a Visionem, donee ab Anatolio Constantino r. politano Episcopo, a Maximo Antioche . . ., AN ad quem Phoenicia jure patriarchieo pertinebat & a ceteris Episcopis Constan tinopoli eongregatis haec episcopatuum sectio eonfirmata est. Srnodico Decreto
Photius Episcopus Τyri subscripsit, sed in
vitus , & excommunicatione a Synodo Constantinopolitana ad consensum ada ctus. Itaque libello supplici rogat Marcia num , ut pragmatica forma ad praesectos Praetorio & ad Concilium Chalcedonensemissa, antiqua jura Tres Ecclesiae restituat. me Princeps magistratibus , qui Concilio ade.
rant, ciat in mandatis ut sancto coetui de
gn zzz nuntient sbi non esse in animo ut Episco , porum negotia secundum leges suas, sed
. . .. auxta Canones, regantur. Quae non sunt
intelligenda in universum de omnibus Episcoporum negotiis, sed de episcopatuum divisione & Episcoporum ordinationibushuie vel illi Metropolitano addicendis. Ita que rescripto iam ipsa Principis interlocu tione rescisso sub ea conditione s Cano
ἀ nibus adversaretur, ludices interlocuti sunt ut canones de provinciarum institutione legerentur. Sed ante lectionem Patres ipsos rogaverunt an vellent causam istam rescriptis datis discuti, an ver4 e Canonibus. Et zzῖI- a ' ut haberent quod sequerentur, sacram sy- in nodum monuerunt se iam praedixisse quid .- I, Er Principi videretur. Tunc Synodus inlibe
ram illam vocem constanter erupit: Contra regu Pragmaticum nihil valebit. Regula P - eram teneant. Et iudicibus iterum interpellata an liceret reseripto principis istiem Ee Tm. z He ara ab isti ia uisivis averri, respondit hoc non licere secundum Canones. II. Relecto itaque Nieaenae synodi ea none, qui singulis provinciis unum tantum Metropolitanum praeesse decrevit a quo Episcoporum ordinationes penderent, de Coneiiij totius sententia Iudices pronuntiant Photiuiti Tyriorum metropoleos Episcopum omnem potestatem ordinatio num in civitatibus Phoeniciae primor habitu
rum , Eustathium vero Berytensem nihil novi juris e pragmatica forma sibi vindica turum. Quod audicium acclamationibus suis Synodus Chalcedonensis prosecuta est. Vnde si quis penitius cognitionis hujus ora dinem inspiciat, nullo nesotio colliget leges canonibus adversas nullius esse momenti , cum in eam sententiam Marcianus Prin ceps & Synodus consentiant. Quae regula
locum habet in specie proposita, scilicet in iis quae Ecclesarum ordinationes respiciunt, vel si quis velit eam ad alios caliis
porrigere, ad eos tantum extendere oportet quibus Canonum disciplina mere eccle- fastica eontinetur. Deinae advertet, synoia dum non ustirpare potestatem legem latam a principe antiquandi. Etenim prius a Marciano abrogata erat, de a Iudicibus de man dato Principis edictum fuerat, Imperatori placere ut episcopalia negotia canonibus, non legibus, regantur. quam sententiam
Synodus non prompsit, sed amplexa est. Itaque arbitrium revocatae legis penes Ριγ-cipem integrum mans t. III. Quinimo cum de rescripto Theodosi in irritum mittendo & de restituenda Photio juris antiqui possessione actum est, Iudices ex sententia synodi, attamen Iuditaces , judicium reddiderum. Quod tamen
facere non tentarunt, eum in eadem causa
suborta est quaestio mere spiritualis, scilicet de ordinationibus Episcoporum a Photio Tyrensi peractis in iis civitatibus quae a Tyriorum Ecclesa avulsae, Ecclesiae Benti
erant tributae. Etenim ab hae cognitione, quia disceptatio canonica erat, Ecde ordi nibus ecclesiasticis agebatur Iudices omnino abstinuerunt. Interlocuti quidem sunt, de episcopis ordinatis a photio, amotis veris ab Eustathio, & ad presbyteratum deiectis, quid videretur sanctae s)nodo: quae res. pondit illos in Episcoporum numero esse habendos , cum manus impositionem a Metropolita si scepissent. Sed magistratus
hac de re pronuntiare noluerunt. De sis, in semquiunt aliser decernere ae dera ire, sanctae a. ωὐ-
es nodi. Et statim Legati Romanae sedis Anatolius Constantinopolis. Maximus Antiochiae . Iuvenalis Hierosolymorum , Th lassius Caesareae Cappadociae, Eusebius Ancyrae Galatiae Episcopi, sententiis ex ordine
160쪽
dictis, censuerunt sacrilegium esse, si Epi- scopos gradus periculo mulctet. stis is erras pus ad gradum Presbyteri demittatur, atque adeo Episcopos a Photio ordinatos episcopali dignitati res ituendos este, nisi
i aD ea on crimen ad inimam exciderint. Con/ν- sensu totius synodi, judicium Patrum & Aris, aetii, chiepiscoporum , ut ipsi vocant, probatum est. Iudices , qui a pronuntiatione abstinue
rant, suas partes post judicium interpo nunt , scilicet imperialis auctoritatis confr.
nodo , in omne temp- Irma castodiantur. Si
. . ' quis discrimen perpendat primae & secundat cognitionis , primae quidem se Iudices ina miscuisse reperier, quia de rescindendo receripto principis, & de restituenda possessione juris ab Ecelesa Τyriorum distracti agebatur , a secunda abstinuisse, quia de
ordinationibus erat quaestio. IV. san E chira Cecropius Episcopus exigeret ut generali definitione rescripta om
nia revocarentur quae provinciarum statum& ordinationum jura contra Canones im mutaverant. iis verbis utitur quae auctori ta
tem illam a principe pendere docent. Er- enim hoe decerni ab ipsis Iudicibus petit, &rationem addit, ne in singulis causis onero sum illis si querentium petitionibus hae de
re propositis satisfacere: Ne polenas vetira octis tionem O qaerimonias . qaecunque per a accipias, o fatigemr, neve nos conIer mari simus as e contradictisne cessent ea pragmatica in detrimentam Canonum a qai sdam facta sim is omni premineia. canones avis . temper omnia teneanI. Sic enim Ofides custo dituris anagaq; Messa rarumsuum halelit.' ad aer Ac ne liceri aliquos praeso Coones ordinure. Sed praestat audire ipsa verba synodi: quae inter
-.. a. M. . ἰκ pellata a Iudicibus an iis adhaereret quae a Cecropio suggesta erant. acclamavit omnes eadem dicere, rescripta in irritum mi riz-.. , .erii tenda, Canones retinendos , illud tamen aai, , . ωλα - Iudicibus decem edum. Sancto S noris accitiam iri omnes eadem dicimus. tinimersa prur
.s Iza. maiisa cessasans. regula teneant. O sιc ambis IM.Quod elimi Iudicibus decretum fuisset, in votorum acclamationes pro salute Imperatoris 3c Augustae , imo dc ipsorum Iudicum, Synodus erupiti Malus annos Imperatoris , malus annos Avusae, multos annos --
V. Principis decretum & Iudicum senten tiam canon Concilij secutus est, qui vetat in suturum Episcopos ne divisiones illas tentare Principum rescriptis moliantur i sed prudentissime poenam suam ita temperat,
ut nullo vitio rescriptis imputato, solos Epi. siani nodus nihil ab Disivis rati remari. Atqui Di hoc adni sis fueris, amissoni gradas propn subjacebis. In praeteritum vero, honorem praecipuum iis Episcopis indulget qui
civitates illas tenent quae metropoleos deis meisina. Hos
cus imperatorio rescripto sunt assecutae, salvis Ecclesiae metropolitanae iuribus suas. Vi dentur tamen hujus Concith Patres canonis π-M ... illius Decretum infregisse canone xvii. 'quo cavetur ut civiles dispositiones & publieas , ecclesasticarum quoque parce cia rum ordines subsequantur. Vnde Zonaras π 3 3
tae Srnodi in Trullo, quo x vi t. ConciliJ Chascedonensis canon confirmatur . eam. 1 st: 'Principibus auctoritatem vindicavit ut squam civitatem de novo excitarent, eique i mdecus episcopatus aut metropoleos adde
rent, eodem gradu in negotiis ecclesia stiei, civitas illa haberetur. In qua explicatione modestius se gessit quam Theodorus Balsa mo,qui secundum sententiam quae jam apud
Graecos invaluerat, abscisse dc in univer--α tresum principibus aserit jus metropoleon & s. di in
episcopatuum instituendorum, non tantum iri: oti rin novis, sed etiam in quibuscumque civitatibus. Et in eam rem utitur Aurea Bulla Alexit Coninent i qui cum sibi persuasisset hoc privilegium t canone Imperatoribus es.se concessum, hanc maiestatisiae iniuriam
fieri non est passus ut sibi jus illud querelis
duorum Metropolitarum auferretur. Itaque cum Heracleae Metropolitanus vacari.
te sede Ecclesiae Madytanae quae in metropoleos dignitatem rescripto Principis evecta fuerat j & Ancyrae Metropolitanus vaeante itidem Ecclesia Baslaei cui metro polis decus collatum fuerat Ordinationes earum Ecclesiarum sibi quisque vindicarent juxta Canones, s a quibus repelli non posse dicerent eo nomine 'ubd n etropoliti eum
honorem cum essent litteris Principis consecutae, earum ordinatio, ut & ceterarum omnium metropolitanarum Ecclesarum Patriarchae Constantinopolitano competebat Aleuius judicium hujus controversiae
praesente synodo suscepit, atque ex Conci- lij sententia, instituendarum metropoleon εc episcopatuum jus penes Principes esse decrevit, ex canone x v ii. Concilii Chalcedonensis. Canonis autem x t i. sentenistiam hae distinctione elusit , illicitam esse prouinciarum divisionem . si ambitu Episcopi procurentur. aliud esse, si nulla gratia intercedente, Princeps ultro vel urbis dignitate, vel Ecclesiae splendore, vel Episcopi egregia virtute inductus, hoc beneficium indulgeat. & in eam rem causae istius