장음표시 사용
171쪽
non solum eos articulos Novellarum am plectitur qui Canonum verba--αι se quuntur, sed etiam eos qui canonum men tem jurisdictione suppleverunt, id est , -- Daunitas qail tam legitimis, o Deo gratis, ut loquitur ille, canonum sententiam inisterpretando, quae videbantur omissa addi derunt. Quin etiam eas leges quae canonibus per interpretationem aliquid adiiciunt quaeque modum rei gerendae & ordinem judiciorum praescribunt, inter ea recenset
ma xsυο ιν. Quamvis alios quosdam articu los , qui canonibus non continentur, interea reponat quae vocat μῶκλη
μα-- Quale est, de Abbatum electione ne Clericilint literarum expertes, aut Curiae addicti , & de bonorum ecclesiasticorum alienatione , & aliquot ejusmodi. Exemplo Ioannis Scholastici, Photius Nomo canonem suum edidit , ubi leges cum
canonibus componit, quamvis alia methodo. V. Novellarum ecelesiasticarum usus obtinuit etiam in Occidente , ut videre est apud Gregorium Magnum , qui Ioannem Defensorem abeuntem in Hispaniam monet quid sequi debeat in judicio quod illi
delegarat. Et initio Commonitorij profert Novellam constitutionem c xxiii. quae pene totius antiqui juris canonici s1 psimctit lib.,i.π.M. Complectitur , ipsumque interpretatur. De persona Presbyteri , inquit , hoc attendendam eis, quia squam causem hanis, non as alia se .
aeri , sed Episcopas u ι adiri visuis ; siti
Nomestis Consi sis muniffisi, qua loqui vir de Misisti tima sanctissimis Deo amabiti s de reo erandissi mis Episcopis , Clericis, s Monachis. Imperator Ius inicinas Avastas Petro Gloriose simo pra-fecti pretorio: Si Pis contra ali aem Cleri is e. plurium legum testimonia deinde profert ex quarum praescripto iudex delega tusiudicium serat. Ioannes etiam VIII. No uella Constitutione nititur adversiis quos dam Episcopos , qui Bicbertinum laicum
sine caussae cognitione a communione re- mea F, ει, movere tentabant. Insiper, inquit , nostra
ne ratione dissa a excommunicare Satiis. αὐ- propter apsolica auctoritate jabemus ut nemovesrum eum excommunicet antequam ad legis examen proveniat. Scitote quemadmodum M
miliιὸν in scando Nomesturam Iasiniani libra, ut nemo Episcopus Οι Presbrier aliqviem ex- commanices, antiqviom causa probetur se. Quare non immerito Hinc marus & Ivo No-- IQ,ia... vellas Constitutiones Iustiniani a Romana Ecclesia servari seripserunt , ille in O pustulis , hic in Epistolis. t . V I. Constitutiones Iumniani in judi- ας diciis ecclesiasticis viguisse dixi quia se- IT, Icundum Canones erant decretae. Vnde
quaeri solet de legibus , quae de caussia ec- zz. x , T
clesiasticis latae , canonibus adversantur, E saquem locum obtinere debeant. In eam rem extat Valentiniani III. & Marciani Con- L. . t 1. stitutio edita anno CDLiv. a qua diste δὰς - - dere non liceti Omnes sanὲ pragmaticas sanctiones, Pae conreu canones erati suos interimenta grasia ct ambitionis Histri sens , rasore so firmitate vacarius cessare praecipimus. Hoc
suum propositum Marcianus per Iudices cognitores Synodo Chalcedonensi expresiserat: quae solitis acclamationibus justam sententiam excepit, Zc in eas voces erupit quae Actione quarta Concilij continentur, ut nullae Pragmaticae leges adversum Ca nones vim habeant , quemadmodum ube riti, dixi superiora capite octavo. Id tantum monebo , principum eam fuisse mentem, ut nihil sibi licere putarent in eos canones qui editi fuissent a Synodis Oecumenicis, Ec Edicto publice recepti. Quare Theodo rus Balsamo graviter refellit Graculorum illorum adulationem qui canones non esse ma ' servandos dicerent cum legibus adversan- :I.- tur: quia, inquit ille, canones as Imperatori fas ct a sui ctis patribas editi est con muri, sanquam Hvina scrip rae suscipiantών i Leges
Mem a setis Imperauribas avit eiura avit recepta sunt; spra erea vim non obtinebant admentis ... - ' diminis sciripturus os Cano es.
VII. Eadem est omnino sententia Frideriei II. Imperatoris, cujus Constitutio extat inter Honorij III. epistolas, quam Romae ipso die inaugurationis suae edidit
anno MCC xx. quaeque relata est in Co FH , -- .dice post Marciani legem. Etenim Frideri scias reus irrita esse jubet omnia statuta &eon. suetudines quae contra libertatem Ecclesae
editatunt adversus canonicas & Impera ales C. ae ne is . leti.
sanctiones, id est, adversus canones qui ex Principum edicto aut consensu promulgati fuerint. Eodem tempore Honorius de . . cretali epistola , excommunicatIOne per--ex dira
cellendos statuit qui ea statuta &consumtudines introductas contra Eeclesae libet talem retinere, & juxta earum praescri-litum iudicare praesumpserint. Quae verbaucem accipere debent E Constitutione Friderici i scilicet quatenus Eeelesiae liber tas contra canoni eas & imperiales sanctiones oppugnabitur. Eodem pacto intelligendus est Nicolaus primus in epistola quam ad Concilium Silvanectense scripsi, Himait Imperisioram leges non esse penitas renuen- N citius es ii. Gu 3 sed mangelicis, a foticis, Hyae cinoici, v a c--- Decretis,
172쪽
Dereris, silvis seponodis Iunt, nustumius quiori exemplo. Veruerat Imperator anno x osse . . iinferre praejadicium. De illis enim Decretis CCCL xi. ne ossiciales rationalium ad 4 canoni eis loqui censendus est quae recepta Clerum proveherentur. idemque de Curia fuerunt. ' libus praeceperat Honorius anno cccxcviar. VIII. Ceterum non pigebit hic refri- alioquin auctoritate Prancipis a Ciero re- eare quod supradicto capite Octavo monui, vocati, ad priorem conditionem retrahe-
nempe, leges quae Canones infringunt, es- rentur. Eam Ob causam Innocentius I. lnnoe. ἱd D. I.
se quidem nullas ipso jure , sed nec Ponti- hanc Curialium ordinationem vetuit post sices nee Synodum Oecumenicam hoc sbi annum quadringentesimum. Praese, ea , in- arrogasse ut Hs Decretorum suorum au- quit , frequenti r quidam eae fratristis nos sctoritate rescinderent , verum id a princi- Curiatis, vel Post set publicis sunctionib- oe pi sexorasse. Id docuit Photius Tyri Epi- cupatos, Clericos fac re contendante quilus poscopus suo exemplo, ipsaque Synodus Chal- ma ma ιν tria is, cam de remorandis ess AP cedonens s quae rescriptum de metropoli quidas Imperatore praecipitur, qviam gratian
Beryti datum adversus canones, a Iudici- citur de adstasia. Infra: Sac cene in exemptam
bus re se indendum esse professa est. Sed sollicitudo O irimita fruiram. quam sepe ρὸν 'praecipue hanc reverentiam Principibus de- olimus I fratore praestore, eam pro his sipitis tulit Gregorius Magnus qui legem a Mam rogaremas , qvium ipse nobisiam pos Itis cognoritio latam, qua decernebatur ne militibus visi a q4isus non solsem inferiores clerici eae liceret monachismum amplecti, per omnes Curiatilus, meram eriamjem in sarardotio conprovincias, ut illi mandatum erat a prin- stori, ingens molestis, vii ν driremtir, immi-cipe, publicavit, eis Chi istianae libertati nebat. Eo iure utebanιur Imperatores tem . x ,. contrariam existim rei. Ego quidem, inquit poribus Pelagi Papae, ut patet ex fragmen
fassioni isse s .andem tigem peν di mersus to epiflolae hujus Pontificis relato apud panes transmitri fri. Ei quia lex ipsa omnipo- Gratianum. Quod ad Reges nostros in ana
tentiDis minime coincordas, ecce per suggesqua vit, secularibus ad clericatum non admisins meae pvinum jerensismis Dominis nantia. sis, nisi cum iussione Regis, exceptis Cle iis ora. 'mi. Virosiqvie ergo qtia delat exsuli: Pia , ricorum liberis , ut docet Concilium Au- ων , Imperatori sit Hem ampiant, ct pro Deo Ροd relianense primum. Eum morem Carolussas minime Grai. Magnus lege Capitulati edita cons avit. vexatus est iste locus variis eruditorum Quadere dicetur alibi. interpretationibus , quibus ne si apud me I X. Secundum caput legis Mauritianae locus . verborum simplicitas facit. Duo ea. vetat ne illi qui publicas actiones egisset,pitis lex ista Maurit ij continebar. Primum, aut manu signa in inter milites suisset , in ut ei qui publicis actionibus se immiscuisset, monasterio conmeni liceret. Quod Grego-α reddendis rationibus esset obnoxius, lia rius alienum omnino a Christiano Princi herum non esset Clero adscribi. Quod Gre. pe putat, in eo capite quod monachos res gorius amplectitur, nec excipit a non com- picit: quia via salutis plurimis occluditur, petente judice rem fuisse decretam. Domi- qui nis omnia reliquerint, inquit ille ,s Ima aeorumpietas fisaeis, inquit, vir quiviqias pusti- ri apud Deum nast tenus pusiant. Quare im ris adminifristonitas fui rit implicarias , ei ad pense rogat Imperatorem ut legem illam osseum tele sicam venire non liceat. 22 aia instectat. Interim vero ab ea promulganda maue Lia. - esidi Λιissime siens quia qtii non destitit. Eum autem ordinem observa habiram se Dram riserins , ad rectis asylea vit quem Iustinianus praeseribit in iis Con
osticia menire Has maiare mali se calam, situtionibus quas ad Patriarchas dirigit. non relinqviere. Quod alienum esse videtur ut ipsi deinde ad Metropolitanos Episeoposa regula super tu, proposita, ut hoc etiam promulgandas mittant , quemadmodum obiter adnotetur, qua contendi non licere dicemus capite decimoquinto. Etenim ad Principibus de ordinibus ecclesiasti eis te undecim Metropolitanos Italiae Illyrici, ges serre se is auspiciis, sed tant lim iii cona & Graeciae , qui in Romano Patriarchatui equentiam Canonum , aut etiam regula- constituti, Prientis Imperio parebant, le-rum monasticarum, si de monachis agatur. gem Maurith transmisit, nempe ad Thes-Hie autem Mauricius de Clericorum com salonicensem Episcopum Maeedoniae Me ditionibus decernit, non reluctante Ponti tropolitam , ad Nicopolitanum Epiri, adsce. Sed observandum est, leges in hoe v Corinthium Achiae, ad Larissaeum Hella nere admitti, clim in personam laicorum dos secundae, ad Ius hinianaeum Illyrici oeconceptae sunt, de eo proposito seruntur, cidentalis , ad Gortynensem Cretae . ad ut Reipublicae commodis consulaturi Dyrachitanum alterius Epiri , ad Calari
quemadmodum confirmati potest anti- tanum Sardiniae , ad Episcopos Siciliae, ad . . M
173쪽
Mediolanensem ει Ravennatem in Italia. epistola ad Metropolitanos libro septimo jsed adeo prudenter ea in parte se gessit, ut sed quis d eodem tempore relatione sua s- Imperatoris iussioni paruerit & quae de- gnificabat Imperatori quid agendum esset,
cerent Episcopum peregerit. Etenim dele- cique temperamentum illud gratum omni gata auctoritate usus, dum legem Metro- no futurum existimabat. suadere, inquit, politanis mittit, eos hortatur ne in Clerum etiam serenissimas ct christiaAis v, IN M. adsci ant aut in monasteriis suscipiant eos ιον, m hi creaese, omnι modo plura ν, o tiso qui actionibus publicis sunt implicati, do- uν eorum conmersonem fiscipit qaos in rationis nec rationes reddiderint. Quod uero ad bus publicis i liratos nis esse cogassis. Ob ς ε i. - γεω milites attinet qui converti cupiunt, docet servanda vero est cautio quar adhibuit in non esse temere suscipiendos, sed cum de- tradenda epistola , quam non a Responsa
lectu. His verbis legem temperat, uel po- li Romanae Ecclesiae publich reddi , sesa 'tius, quoad illam partem, ejus executio. Theodoro Medico & familiari Principis
nem suspendit i eadem scilicet auctoritatς amico secrete offerri voluerit. usus qua legem proponebat, nempe dele- X. Modestiae & prudentiae, qua uti o-gatione Principis , quae delegatio, secun- eortet in componendis cum Principe, quae dum morem receptum & legis inscriptio- super ecclesiastica jurisdictione emergunt. De & 'ilogo continebatur , ut videre est in controversiis, aliud illustre exemplum sup Novella sexta Iustiniani & alibi. Fas enim peditat Gregorius. Occupata ab hostibus erat Praefectis praetorio, ad quorum exem- Isauria civitate in provincia Epiri, Episco plum Edicta de rebus e esasticis mitte- pus cum Clero in Corcyram insulam con Dantur ad Patriarchas , leges novas ad se cesserat, delatis Donati martyris reliquiis. missas in aliquo capite temperare, aut ab & rescriptum a Mauricio Principe impetra executione abstinere, donec quae videban- rat, quo Castrum Cassiopi, Ac in eo positur pro utilitate publica , relationibus suis ta Ecclesia S. Ioannis, a. Corcyritanae Ee sustgessissent. Hoc statuit Iustinianus No- clesiae dioeces recisa, Episcopo Isauriae tria' vella Constitutiones qua cavet, ne jussio- buebatur. Sed, ut monet Gregorius , jusso o 4 1 4Lamnes Principis , quae de rebus publicis edun- Naurich quia confra tiges o sacras coones Vtur, antea ratae sint, quam Praefectis prae- data fueras, non sanit esse Iamr quia nempe N. . , , . . .. torio in sinuatae sint. Omnino in uentuν , in- Alcysenus Episcopus Corcyrae intereesse ' quit ad cis exustentiis Itia miιsua ν in executioni rescripti , quo sine caussae co- premisciam: at qua Didem sacrae forma adde gnitione ab antiqua possessione castri Cas
irim a vim rei blicae fa D non sani, hae o ses siopi deiiciebatur. Lis commissa est Nieo-cipiasi ν , coficianturqae in praeceptiones, o poleos Episcopo , qui jure metropolici coas Meessentia tua mistuntur in provineius , qua . provinciam regebat , innitente si quoque tentis corro Ini Iradunt r. ciua vera is detri- principali jugione, in qua ei sum cutis saeras mentam rei Mica ριν Osrepsionem Itim ι has injuncta cognitis , ut loquitur Gregorius. 1, ά idem sacras formas a uesipias excessentias Metropolita litem addicit Corcyritano Eramen 'ias Pae incibi ueni reposta faciat piscopo. Sententiam confirmat Gregorius,
Pam nos relationem ea de re per lenia quo ea tamen benignitate in peregrinum Epi
π z---i., magis, s quid, at seis eri, is defrimensam scopum lauriae usus, ut donec .pax redin-22. 2G factam es Reipublica , id corrigismas. Verba tegrata esset in civitate Isauriae, precario Novellae integra protuli , ut unicuique castrum Cassiopi retinere posset. Tamen constaret quam Gregorius Magnus in le- inter ipsa Phocae Imperatoris exordia, per
v . - . - ge Mauritii temperanda auctoritatem ad subreptionem ab eo elicitum rescriptumhibuit , jam ab iρso Iustiniano Praesectis fuit, quo Cassiopi possessio Episcopo Isau
praetorio fuisse collatam , ne quis plenitu- riae confirmatur. Quid faceret Gregorius, dine apostolicae potestatis ad Principum qui canones infractos, judicium redditum leges expungendas usum fuisse Gregorium a Metropolita 8c a sede apostolica rescri- cum viris eruditissimis sibi persuadeat. Imo pro principis eversum videret a sonifacio vero ita modeste se gerit, ut partem legis Diacono Responsali suo, in urbe regia de servandam praescribat , partem vero ad genti, dat in mandatis ut Phocae rei gestae mores qui antea recepti erant, revocet, id. ordinem suggerat, vique id agere sariar. Διque gratum esse Principi rescribat. Quod eam ejus assione , no uidie sensoria Dasmi ille non asseruit . ac si jam certior factus es. ιπιών , inquit ille , quatenus o serenitisi ἐγ-ia a. a. h.is i. set de novo Maurith conssio , t ut quibus. si , sicut dignum es, refrius o risionis ... 4ηκ dam visum est ob perturbatum epistolarum liter conexipe qua male praesumpta sant miri ordinem in Regesto Gregorii, cuni epi. mari raua in re omnino danda op ra es at , si
. nota ad Mauritium extet libro secutita, & seri pors, triam jussio m sam ipse iri at,
174쪽
cipias. Nam hoc Diti omnis de cetera sane is nis locasos aior. Egregie utrumque exsequitur ι injuriam illatam ab Ep1scopo Isauriae vult coercere, Ecquae ab eo male praesumpta sunt corrigere , sed rescripti aboli tionem Principi servavit, ut par erat &dbgnum , suάmque sententiam altero rescri-go Principis muniri curavit. Spes non de ituit Gregorium,qui statim post datas priores literas, dissidium partium composuit. Eadem mo .lestia se gesserat Pelagius eruga Chil debertum Regem , qui iusserat Sapaudo Arelatensi ut inferioris Episcopi ek, men subiret. Hoc alienum ab ecclesiasti ca lege de a ratione cum dixi sit Pontifex, subjungit : Pro quibus Chris antra is me is confidearia freti, paterno stadio statimus Ms quid rati factum eis, emi a sari actione
celeriter amputetur, n/e ustam sei ex inplum in per uatione Ecclesiarum, quas vobis Deus er didit , resin ere coneedaur. Et in Hyasemodi ea sis sollicitam mos in religas δαι adhibere cistitelum ne quid contra messatricas re uias per Arisas conceduria. In eandem sententiam
extant epistolae Gallicanorum Episeoporum ad suos Reges in alia specie, quaeret tae sunt capite nono g. iv. dc v. hujus libri.
I V. Non solam manu regia , sed etiam luibas aris e nonum ex/eurioni prahiciebant . in Gotarius R.x , mininias ct Carro mannAs waras Haneorum. Et pra citreis . Caratas Magnus. Capitulari A viis granens Dis p., o 8 monea , transo'tis me is nonam, qώibus legis robur addi/. Ita se monitorem praestat ut em naee, exemplo Iosia Regis
IX. De altero Aritis otiionis essem iura in Italis 3aarto. Necessus Concordia Sacetaoth etim N perio robarari Gregoria secundo, Septim Ssnodo. Ecloga Leonis, Damiana, ornu fo, Serraias , ct
I. V A M Principibus ex jure divinois & e2 universalis Ecclesiae praxias
seruuinis , Ecclesae eiusque Decretorum Tuitionem Regibus Franeorum a Galli canae Ecclesiae Episcopis uindicata est. Huic Patrocinio regiam Francorum dignitatem devovit Clodo velis, cum sacro baptismo tinctus solennem fidei professionem emisit , ita tamen ut manumissus a servitute pecca ti, &gratiae vindicta in libertatem Christi assertus, a regni libertate non exciderit, sed eam ad Ecclesae Libertatem fovendam aeterno scedere conjunxerit. Pagani & Arriani occidentem misere lacerabant, &variae per Orientem haereses late grassaban tur, clam divini numinis benignitas laboranti Ecclesiae prospexit, procurato Libertatis Chrisianae acerrimo vindice Clodo veo qui repudiato idolorum cultu , & Ariariana haeres calcata, quae Aquitaniam, Hic panias, & Italiam imperio tenebat, se catholicae Ecclesiae partibus addixit, eIque arbitrio suo & delectu verae fidei victoriam peperit. Unde non dubitauit Avitus de hoc religionis triumpho, invictissimo Clodo vestiteris suis gratulari. Inienis quippe tempori maro, inquit, arbitrum qaendam Hvina s- viso. Dum mota eligitis, omnisus Dicatis. Vinia Mes, nasyra mictoria es. Itaque sta tim assecutus est Defessoris Mei nomen, quod regno suo selicibus auspiciis adscri pium in posteros transini sit, meliori fato
175쪽
ab iis retinendum quam Pontificis Maximi bitum anno octingentesimo trigesimo sex. quondam titulus ab Imperatoribus Roma- to , ut doceat Principem tuendae Ecclesiae nis conservatus fuerit, quem una cum Im- causa constitutum. Quod etiam probat eperio adipiscebantur, donec Gratiani pie. Fulgentio, qui Principem officii sui com tas superstitionem profanae vocis exosa , monefaciendo alti Prae omnibuν iras sanctis pontificium amictum 5 Pontificis appella- matris Ecclesiae catholica memineris Hiam . urtionem constanter repulit. Existimabit for- 0- paci atque tranquistisati per uniυε te aliquis hoc a me datum summae Clodovei m Mum , fluum prodesse faciat principatum. pietati. & gloriosissimis triumphis quos de Magis enim Christianum regitur ac propagatur saeresi devicta reportavit, ut Defensorem imperium, dum ecclesiastico parat per omnem
fidei scholastico more nuncupaverim. Sed terram cinsumur, quam cum in parte quacan velim intelli reat id arbitratu meo a me fa- que xerrarum pro temporali securitate pugnatur.
Ehum non esse, quin potius id e verbis Re- III. Tuitionis emectus in Gallia iden migij Episcopi Remensis, qui salutaribus erat plane cum eo quem in Romano Impe-
aquis Regem lustraverat, a me petitum. rio viguisse diximus, scilicet ut Canones EcClaudium, alienae paroeciae hominem, in Decreta a Regibus Confirmarentur. In eo Presbyterum ordinaverat Remigius, Pra. tamen discrimen intercedebat, quod Synoeesentissimi Regis testimonio, qui erat non Ρ- dI Oecumenicae, cum a Principibus Roma iam p. dicat r Mei catholica , sed Defensi', nis cogerentur, eorum opem ad exequen- inquit ille in epistola ad Epis pos . Con- das definitiones suas implorabant, Regum querebantur illi de vitiosa ordinatio ne con- potestate non interpellata. Quod miran. tra canones a Remigio tentata. Sed excipit dum non est , cum eis regnum Fran- iste de Regis jussu, cujus arbitrium in disci- corum in Galliis ineunte seculo quintoplinat ecclesiasticae dii positione magni mo- emerserit, Reges tamen nonnisi desinente menti esse debeat. Scribitis, canonicum non seculo Christianae fidei nomen dederint. Iis osse quod jsu. Sammo fungamini sacerdotio. vero temporibus omnes Canones Decreta Regionum Prasut, custor paιν a,gentium trium que Pontificum, quorum usus in judiciis ec phator injunxiι. Sane videtur his verbis ad clesiasticis receptus est, per Gallias promul. Constantinum respexisse, qui Κοινὸς Emmιο- gata, & synodorum Gallicanae Dice ceseos ab Eusebio dicitur, ut Regionum Prisia consensione admissia erant. Quod autem utast vocatur Clodoveus a Remigio. teribus canonibus ad aceuratum disciplinae II. In secundam Regum dynastiam De- ecclesiasticae usum deesse videbatur, Consensoris Ecclesiae titulus tran, fusus est, cilia Gallicanorum Episcoporum auctorit . ut docet Concilium Parisiense anno te sua supplebant. Ea vero Concilia a Re-D C C C x x I x. quod regalis ministerij prς- gibus nostris indicebantur, qui res definitas cipuam partem in eo constituit ut Rex sit postquam judicio suo probassent, Edictis Defenser Ecclesarum; laudatque locum Isi- confirmabant, ut facilius executioni trade- dori Hispalensis, qui extat apud Gratia- rentur, ita ut in provinciis regni eodem jure με o 'num, his verbis: Principes seculi nonnunquam omnino Reges nostri potirentur, quo Prin-
intra Ecclesiampotestatis adepta culmina tenent, cipes Romani olim in universo imperio
at per eandem p estatem disciplinam ecessasti, fruebantur. Qua de re copios E Tomo se- ina. cam muniam. Ceterum intra Eulsam potesta- cundo , ubi Dissertationem de Conciliis vi tes necessaria non essent, nisi ut quod non prae- Gallicanae Di vceseos edemus. Olet Sacerdos coicere peν doctrina sermonem , Ceterlim Romani Pontifices Ecclesiae ροι est in hoc imperet per disi ina terrorem. Sa- tranquillitatem a Regum nostrorum sollifle per regnum terrenum caeleste regnum proficit; citudine pendere, illis Ecclesias a Deo cre-
ut qui intra Ecclesiam positi contra fidem Oaeis ditas , eorumque studio commissam esse
ciplinam Ecclesia agant, rigore Principum con- ecclesiasticorum ordinum integritatem, terantur, ipsamque disciplinam, quam Ecclesia non inficiati sunt. Pelagius Chil debertum utilitas exercere non praevalet, cervicibus δε- Regem ex eo capite debita laude prosequi- perborum pote Ias principatis imponat, se at rur. Cum celsitudini venisae, inquit, multa
venerationem mereatur, potentis impertiat. Co- dona misericordia divina contulerit, pro amore'I
gnosiani Principes secuti Deo deberes reddere tamen γem Ecclesia ejus sinceriter e hibetis, 'G2 α'
rationem propter Ecclesiam , quam a Christo fecit vos multis regnantibus clariores; quoniam mendam uesipiant. Nam sive augeatur pax or inter alias regni vestri curas pro tranquIllitate
disciplina Eulsa per Meles Principes , sive sancta Ecclesia praecipuam fidicitudin m et os
solvatur a iste ab eis rationem exiget, qui eorum cerrum est exhibere. Infra: Non aliter Deo M.
pausanseam Ecclesiam credidit. Eundem Io- 'o recte pote II regalis devorto famulari, nisi cum profert Concilium Aqui granense ha- proυιdentia Uus ecclesiuificorum ordinum se
176쪽
veών iste iras. Gregorius Magnus praes-dium Childeberti Regis advocat, ut quae ad restaurationem ecclesiasticae disciplinae Virgilio Episcopo Arelatensi exequenda
Commiserat . amotis impedimentis effectum' ' sortiantur. Salarantes , inquit, excessentiamve um pra/rea cariratis assectu , petimus us
pri praesdio compleantar, nee c usquam ea ali quo modo elusione aut superbia convesti permis. ruris. Mox Mur ergo M sae nobis micariὸ rependaur, O scat nos me am implere nondi limias mes sistem, o mos propier Deum sa. Petram Aps Ioram principem notira furiaris in omnisvis mari sura; quatenus excel-Ientiis i stris Iaadlabitis se Deo placitas ctra
I V. Non solum vero facti executione, sed legum suarum auctoritate, legum eccle- fasticarum exeeutioni imminebant , ut dum c iiij patet ex Edicto Clotarij Regis,& Decreto M. Pippini Ducis Francorum, qui canones an-
'ε liquos toto regno promulgari jussit. Quin
e. ε νηπι ν ι etiam ad exemplum Iustiniani easdem regu-
ὰ 'm las suis verbis Reges praescribebant quae a
Canonibus antiquis erant praestitutae,conia ceptis uerbis hoc se a Canonibus trahere te Coocii. sceatum stati. Deer imus sextas frorum coones n-
μ λ quit Ca olom linus Dux &Princeps in Synodo Liptinensi habita anno septingentesimo
quadragesimo tertio. Prae ceteris vero in restitutione collaps disciplinς laboravit Car
lus M. Rex Francoris non sollim θ nodorum ope , quas in eam rem frequentes e legit
sed etiam Edictis sitis deConsilii sui sententia
promulgatis. Insigne est Capitulare ab eo Principe anno DCCLX dixi x. in Palatio Aquens constitutum, quod inde Maiia u. nense dicitur , quo Episcopos , presbyteros, Ee Laicos ossicii sui admonet, verbis ipsis Canonum & Decretorum transcriptis. 2 ' .. . Quo in opere id studiu in adhibuit. ut lemmate sententiam canonis comprehenderet,s' - smulque signis caret ad quos regula dirigeretur his verbis solennibus: Episcopis , Sacerdotibias , Monachis. Omnisus. Hoc Edictum latum est, non ex frnodi alicuius . sed ex Consilij seu Placiti sententia, quod confla tum erat ex Episcopis de Proceribus, ut m
a re M ea . l. e. cet Hincinarus. Propositum suum illud esse '' docet Princeps ut Demi uncta Dei Eccles . Defensoris, hamiUMue Aueuroris qualem se inseribit, partes studiose praestet, suamque diligentiam Episcoporum studio adjungat , quo paternae & canonicae sanctiones
non convellantur. Duo ergo in eam rem
praestat, Capita quaedam e Canonibus excerpit , quorum executionem urget , Et
Legatos suos mittit, qui regia auctoritate quae suerint corrigenda, una cum Episcopis corrigant. De hoc articulo dicemus libro quarto. Quod attinet ad primum , ea mota 'destia se gerit, ut Episcopos roget, moniis toris officium sibi vindicando , ita tamen ut se Regem esse meminerit, & monitioni saere adjunctam correctionem doceat, exemplo Iosae Regis. Sed O ativa capitati ex canonitas institationisas, qvi md es mssis necessariamia sun ν, seiunximus. Ne aliquis , quas, Asias plerasis Amonitionem e e praesumptiosam Ddicra, qua nos errata corrigere, superflua af scindere recta coarctare sudaimias , sed magia loemoti raritistis animo suscipi t. Nam legi ita Regnoram Iilris, qaomodo sanctus Is in re
gnam si a Deo dottim circametindo, corrigendo , admonenda , adeatiam veri Dei nuda ι νου- vocare. Non tit me ejus sanctis si aequiparati
rem smper exemptisquenda. Sub finem Caapitularis , Inangendi voce utitur, clim Episcopos monet ut praedicationibus suis fideles populos a patrandis sceleribus revocent.
Hoc Capitulare per L xxxi I. capita ex -Apan lana ea praecipue complectitur quae or dinationes , excommunicationes, munera
Episcoporum & Clericorum, ordinem judiciorum, & reliquam ecclesiasticam disci plinam respiciunt, ita ut breviarium ali quod Iuris Canonici dici possit. V. Hoc Edictum transcriptum est libro primo Capitularium i idque deinde Lotha mus Imperator, filius Ludovici Psi in Conastitutionem suam retulit, quae Capitalare Lo-uaxj dicitur. quo plurima alia capita ad constituendam regni Italiae politiam Sc Ecclesae disciplinam pertinent, e Capitulis Caroli & Ludovici excepta. Huic Capitu lari Lotharius sanctionem suam addidit, his
verbis i Plis is notis ut hic rapitula, Pae ex-
cerasimus de Capitalis findra m ιν iis avi n Afri Carali ae Domini riseri Ludomici Impera toris , ab omni Uncta Dei Feci silasea Asiuris id lius in Maeso Iulia consi retibus pro Lege sene mών es conservemur ; O qaicaaque hvas Caphalamis contemptor extiteris sexaginta s-tidis componat, scis in Capitalis naeaecti ais Domini nostri. Ceterum si quis dubitet an hae Principum Constitutiones gratae suerint pontificibus Romanis, consulat fragmentum epistolae Leonis IV. Papae ad Lotha seeu M. Dum, qua spondet se cui tu alia σpraecepta Loihar, e inque prisecessorum in mussas ob
servaturum. Neque est quod aliqui, sibi persuadeat insolitam esse sponsionem Leonis IV deserψandis legibus a Principe latis ad praesidium legum ecclesiasticarum , praesertim cum Leonis I. professio successori
177쪽
bus suis praei verit. Is enim ad Leonem Au gustum his verbis utitur: Si qua de is, .ec aedifico, praeiaricatorem me consitus, o eis me visunam condisionisas δείδε, ιμ- η s- iam auctoritis beati memoriae Principis Ma ιium , sed etiam e eo mea consens es avi. Dubitandum etiam non est quin gratissimae fuerint Ecclesa Gallicanae Constitutiones ecclesiasticae a Carolo &a Ludovico conditae , cum ex Episcoporum 8c Optimatum regni consilio latae fuerint & in unum p
stea Corpus redactae ab Ansegiso A bbate de Benedicto Levita, qui libros Capitularium collegerunt, quos in Hnodis posterioribus laudatos videmus. Sed illustrius testimonium proferri non potest quam Srnodi Meldenss habitae anno DCCCXLV. quae a Carolo Calvo Rege Francorum postulat ut Capitula illa per Gallias observari praeei' piat. Huius synodi verba ad Capitulare Lotharij pertinete ptitavit Illustrissimus aru his Annalium conditor, ac si promulgatum fuisset Episcoporum illorum praecepto. Sed synodus Melaenss ad Gallias pertinet, precibusque tantum a Carolo contendit ut te ges a principibus latas de rebus ecclesiasti cis ipse novo Edicto custodiri praecipiat. At vero Capitulare Lotharij in Italia promul gatum est, ubi Lotharius imperabat , ad quem synodi Meldens s preces non pertinebant.
V I. Non solum autem antiquis Canonibus & Decretis apostolicae si uis Tuitionem suam Reges praestabant, sed etiam novis Romanorum Pontificum constitutis. Cuius moris expressa supersunt vestigia in Capitularium libris. Vnum Presbyteros fusi pectos respiciti Alterum, Chorepiscopos. De Presbyteris reis, vehementi criminum suspicione laborantibus, sed plena probatione non conviciis, a temporibus Pippini Regis, per plures annos vexatissima in sy nodis Gallicanis quaestio voluebatur , quae necdum judicio aliquo definita erat , adeo ut in synodo plenaria Francosordiensi ac cusatio hujus generis adversus presbyterum instituta, non Episcopo aut Concilio Pro vinciali, sed uniuersali Galliarum synodo
committatur. Tandem Carolo Magno vi sum jus istud controversum componere. Eapropter consuetudinem secutus majorum, qui majores caussas ad sedem apostolicam referebant , ut rebus dubiis certa
forma praestitueretur aliquot Episcopis legationem iniunxit, qui Romam hae de
e, .M. τε, i. re Leonem III. consulturi adirent. In te
..-... .... tionis certiores reddit monetque ut invicem de hoc negotio conserant, quo maturi ses his diis cultatibus una cum illis &san ehi patris institutionibus ad amovendas populi offensones prospicere possit. Summus Pontifex Consultatione in SI Odo Roma na discussa, respondit quae s Di aequiora videbantur. Eius Decretum in Conventu Generali Episcoporum lc Ρrocerum ex penditur , ex eorumque sententia & consensu, Constitutio sub Regis nomine ser tur, quae modum harum litium finiendarum praescribit. Vnde patet Summi Pontificis decretum in negotio canonico, a Rege, praesidio legis regiae de consensu Ecelesiae Gallicanae latae, munitum suisse , ut res a Romano Pontifice constitutae traderentur executioni sub nomine Principis juxta praescripta illa decernentis. Si quis autem de illud scire eupiat, quid in hac controversa definitum fuerit, ex Edichi lectione cons a bit. Decretum ergo fuit, Presbyterum canonicae pcenae subdendum, s ab accusatore de testibus , quos leges & canones ad accusationem 3c testimonium admittant, reus peractus fuerit. Sin probationem accu sator implere non possi, juxta Canones negotium finiendum. Attamen si vehemen ii suspicione reus urgeretur apud plebem, criminis infamiam amoliendam sacramento
ad Evangelia praestando, de adhibitis tri bus , quinque vel septem Presbyteris, ejus integritatis astipulatoribus, ad exem plum Papae Leonis, vel etiam aliquot aliis probatae de laudabilis famae viris, qui accu 1ati innocentiam testentur, si ad tumultum populi sedandum id Episcopo visum fuerit. Hujus judicii ordinem Hincmares copiose edisserit, docetque utplurimum perplexas
istas accusationes ex familiaritate probrosarum mulierum , vel etiam ex consortio extranearum intra domum admissarum prosectas esse , quae canonibus vetita, poenam dejectionis Presbyteris, qui regulas violassent, irrogabant, etsi nullius alterius probri insinu lati essent. Videbitur statim alicui criminis probatio esse in promptu, cum accusator non astringatur ad ea do cenda quae in tenebris patrari solent. Attamen multis disse ultatibus implicata erat svius accusationis series , quae instruenda erat ab accusatore dc septem testibus. quos leges & canones admitterent: qui si aut numero aut conditionibus a lege praescriptis destituerentur, arbitrio Episcopo rum mulctabantur, Ac pudoris periculum subibant. Hoc tamen suspicionem a populo semel conceptam non levabati quae jur: jurando Presbyteri accusati, de sex aliorum Sacerdotum, purgabatur. Sed de his alias in Dissertatione de canoni eis judiciis Clericorum
178쪽
VII. Alterum exemplum fovendorum per Edicta regia Romanae sedis Decreto rum petitur a Cliore piscoporum negotio. Saepe in conventibus & synodis regni con . troversum fuerat, an orginationes Presby terrarum, Diaconorum 8c Subdiaconorumst Chorepiscopis celebratae. Confirmatio nes bapthatis tributae , Ecclesiarum 8c Virginum benedictiones ab iis tentatae, vitiosae essent, an canonicat. Carolus M. in re tam seria Ec ambigua sedem apostolicam consulendam esse decrevit ; 8c inter cetera Arnonis Archiepiscopi ad Leonem III. de legati mandata, hoc etiam caput adiunxit. Respondit Pontifex, per canones liberum non esse Chorepiscopis ullam muneris episcopalis partem attingere , atque adeo quidquid ab iis praesumptum fuerat in ordinationibus de benedictionibus, vitiosum esse de penitus irritum, decrevstque damnan
dos . id est, deponendos, Chorepiscopos .ec plectendos exilio, hunc que gradum esse
delendum. Post reditum Arnonis, Con- . ventum generalem regni Ratim cinae Impe rator cogit, ut rebus a Romano Pontifice secundum canones judicatis, consensus adhiberetur. Responsum Leonis in synodo probatum fuit, Ec regio Edicto consima
sed temperata fuit jurisdictio, in poe-I-ν.ν. Θ nisa Leone adversus Chorepiscopos deere
'. .I .lcia tis, atque ab eorum dejectione de exilio cecπι---i quamvis in Presbrterorum gradum redacti snt , juxta canones. Quae omnia
, -- ις -- grata futura Summo Pontifici libi peti ualerunt. Preiucros olem chorepiscopas omnes prae-
mera omnes, maxime re ii noris . Deo commissi Episcopi, cum eodem Arnone , permissenteρυ-
fio Apos ita , misitis fractumes, Iam scros vis nos uisivos isto Presbyteras I futuerunt. Verba illa, p/rminore Ap Mico , formu lam redolent qua magistratus utebantur, cum rescriptorum principalium tristitiam
molliebant , quaque usus est Gregorius Magnus, cum legem Mauritii de militibus
. ad monachismum properantibus tempera
vit. Nam hὼ plaratur Imperaur, inquit ille in epistola ad Metropolitas. inod nos ho
riscis . fieri dicimus. In hoc negotio observandum est quod supra monui, Decretum Papae, de Definitionem Srnodi, Edicto Regio Caroli nomine concepto, promulgata
fuisse; quamvis de re omnino spirituali, id est, de ordinationibus 8c benedictionibus ageretur. Sed de Chorepiscopis dicemus
capite sequenti. VIII. Tertiam Regum nostrorum dy
uastiam laus illa Tuendae Ecclesae non de
seruit , quin potius novis praesidiis collatis id promeruit ut a Gregorio IX. regnum
Francoeum ad Tuitionem fidei Ec libertatis ecclesiasticae a diuino numine desgnatum esse dicatur. Non solum autem armis, sed etiam legibus disciplinam muniebant, elim ea tempora incidissent quae regiam manum expectabant. Quo in genere eximia est 's.'
Ludovici Christianissimi Regis Constitutioiqui vix ossicio suo erga Ecclesam satisfactum putauit, tot bellis labore maximo im manique dispendio adversus Mulianimes nam perfidiam in Oriente gestis, nisi hoc etiam Edicto suam pietatem cuinulasset. Ea lege decernit ut Episcopis de Patronis sua jura plenissime serventur, de ut beneficia a que o Teia ecclesiastica regni, secundum praescripta Iuris Communis Ec Concilio
rum, atque instituta veterum Patrum, conserantur, nullusque Curiae Romanae supersit locus exigena ae pecuniae ab Ecclesia Gallicana , Libertatesque fle privilegia a
Regibus Franeorum Ecclesis collata in te merata maneant. Tum magistratibus regni
dat in mandatis ut huius Edicti executionide custodiae invigilent, poenis a contumacibus ex viis. Ceterum praefatio Edicti hie inserenda mihi videtur, quod majestatem quandam pietatemque Christianam sinulprae se serat, iisque verbis concepta si, quibus antiqui Romani Imperatores intimili negotio utebantur : Ludovicus Dei gratia Francoram Rex , ad perpe am res me morium. Pro IAri ac franquilia sura Ecclesiae regni mini, nec non pro aevini ratius augmenis , O Grisi fidetiam animaram futura, ut aegratiam , auxiliam omnipotensis Dei, cfus sisti ditioni isqvie protectioni regnum nos ram
semper jusjectum exiliis, o nane esse volamas, consequi vitiamus, que sequamur, soc Edilti' confulsissima in perperuam malisura sumimas o
a Deo mandarem este ad tuendam Ecclesiam, De seti tisque Ecclesiae titulum ob hoc prometitos esse Reges nostros I. 1. & 3. hujus capitis observaverit, quorum regnum Cregorius a X. ad Tuitionem fidei de libertati, eeclesiasticae a di .ino numine desῖgn tum esse dicit, visum est eam observati en, firmate auctoritate Ludovici V i I. Regis Francia, e uspraeclara in eam rem verba editant in literis ejus datis patisis anno M e x x x i. quibus auctoritatem suam
adhibet ad vindieandum in libertatem Episcopum Aniciensem , qui potentia vicecomitis podomni crass opprimebatur. Ludovicus Dei gratia Frari
179쪽
ν iis . Inde .st quod eammisam a Deo nobis gladitimor iis a sensa a/m Ecesesiarum ct in oppressionem δε-
, istis ae volamus exerere e t annorvim. Literae illae
extam integrae in archivo Episcoes Aniciensis. unde illos deserihi curaverat Marcat eoque loco uti grere- vetat in secunda editione huius operis. Mus itaque consilium sequi placuit. sed & illud admonendum est, prae sationem harum literarum Regis Ludovici. imitationem esse Reseripti Impp. Theodosi & V lentiniari 3ati ad volusianum Praesectum praetorio, L-c de lego. ct constitvit. Princip.
Exemplum B. Ludovici secuti eius ne potes Philippi, Carolus V. V l. V I I. disciplinam iam tum fere collapsam regiis
constitutionibus non solum muniverun r, sed etiam in plurimis articulis restaurarunt. In eo etiam genere extant quam plurimae
Francisci I. Henrici II. Caroli IX. Henarici III. & I V. & Ludovici XIII. Augustissimi Principis constitutiones s quae juxta canones Conciliorum , & Decreta Romanorum Pontificum, Consuetudines. que in regno receptas, iure Patrocini j di Dciplinae ecclesasticae prospiciunt. Enimvero non solum constitutionibus generalibus editis disciplinam Reges nostri semper so verunt, sed etiam rescriptis speiacialibus nova Romana Curiae rescripta inmniverunt , quemadmodum de Carolo Maagno superius adnotatum eis. Hic usus manavit in posteros, locumque habuit in ipsis tertiae regum dynastiae primordiis. Quod docemur testimonio Ead meri, qui consuetudines quasdam describens, quas Willel. inus Dux Normanniae in Angliam a se subactam e Normannia transtulit, hanc quoque inter ceteras recenset, scilicet Princi pem inhibuisse ne Romanae Curiae 4.: ν. m. o rescripta susciperentur ante quam sibi poro, recta fuissent . Non ergo pati volebat quem- qaum in omni dominatione sed cen Iatum, Ra
manis suas P si scem pro Aps ira, risse Iu. - . p. i. h/nse, recipere sid est , ante quam ipse certior factus esset de novi Pontificis electio 2 ne uas Ituras, Arimi ursi Myens Amsissos, alio pacto sesipere. Per aliquot secula intermis1um hujusmodi usum , consti tutionibus a ducentis abhinc anius promul gatis , Principes nostri restaurarunt , ita ut Bullarum euecutio impediretur, nisi prius a Iudicibu, delegatis vel a supremis regni
Curiis ev Regis mandato inquisitum euet Te E. an per illas aliquid Libertatibus Ecclesiae . cinc, a Gallicanae contrarium induceretur. Quod in Germania quoque observari notum est. Eundem morem in Beneami provincia an t Equam regiae Coronae Gallorum accede ret , retentum fuisse docent veteres Chariatae. Qui usus inter cetera fgnifieatur iis verbis quae in novae consuetudinis codice. habentur , nempe rescripta ab extera pro vineta in Benearnum delata , executioni non esse mandanda ante quam xut ipsi supremo Domino aut ejus Consilio porrecta fuerint. In Gallia autem , ut dixi, aucto inritate Principis, Bullae ad Curias regni diccutiendae referebantur. Quod tamen illaestio deinde arbitrio assumpserunt, Non eX-pectato diplomate Principis. Id vero fieri in dignitatis suae & plerunque in iurisdi ctionis injuriam interpretati sunt Episcopi Gallicani, eo quod Brevia saepe pet subreptionem elicita, clanculum in Cociis ins-nuarentur , Epistolis non vocatis. Decret ' itaque regij Consistorsi constitutum fuit juxta veteres regni constitutiones , ne ulla Brevia apostolica exceptis indultis quae in foro secreto Poenitentiariae expediuntur, Curiis supremis regni insinuentur, ut deinde more solito executioni tradantur, nisi diplomate regio munita sint. Ne autem in posterum Brevibus per subreptionem eliciatis laedatu ejurisdictio Episcoporum, praecipitur ut partes Brevia sua ossetant Episco pis in quorum duaece si executio fieri debet, qui quidem intra triduum , scripto quid ea de re sbi videatur, exponent , ut porrectis Brevibus una cum Episcoporum relatione. Princςps quod utilius erit constituat. Tunc enim aut restrieto executionem permittet ;vel f caussae ma)oris fuerint momenti, quae futuris negotiis formam dare possent, Curiis supremis insinuationem delegabit. Hac ratione Breuia apostolica praesidio & au ctoritate principis munita erunt , cognitio vero caussae . non quidem de Rescripti aequitate , sed de Libertatibus Ecclesiae Gallicanae, Curiis relinquetur. I X. Ex isto Tuitionis jure sequitur ut siquid tentaretur contra decreta Canonum , Principes violatae legis vindices se praesta- .rent, & omnia in integrum aliquando restituerent. Quod ab Imperatoribus Roma nis & a Francorum Regibus factum fuisse ostendam libro quarto. Ceterlim monen dus est lector, ex hoe Τuitionis & Patroci nij jure quod Reges exercent, illud commodi in Ecclesiam totamque Rempublicam Christianam redundare ut ecclesiasti- ea & eiVilis potestas amico & perpetuo foedere invicem conjunctae, mutuis auxiliis ad comprimendos improborum conatus, 3e juvanda bonorum studia , inter se conspirent. Id olim docuerat Iustinianus, quem admodum
180쪽
admodum in hujus operis praefatione disi; sed Pontifices quoque necessitatem hujus
concordiae conceptis verbis professi sunt. GUUM Christi amaηsiam Imperasoram ori. ad 4 piorum Pon scum, inquit Gregorius II. ad Leonem Isaurum , es vis una, quando cum
eulo Orientis Patriarchae in s3nodica epi 2I .i ' stola ad Tarasum missa , quae inserta est Actis Septimae Srnodi recitata Iustiniani. sententia, suffragium illi quoque suum con ιI. Aes ferunt, in sacerdotio Imper j sanctifica
tionem α instaurationem , in Imperio auian leni sacerdotii robur & firmamentum conis stituta esse profitentes. Sed praestat e Leonis Augusti Ecloga anno DCCCXXXu III. apud Graecos edita hanc concordiar neces.statem, breuiter quidem sed eleganter enpressam, addiscere , Tit. m. Cum Resarilitea ex partisus suis se membris preportione quadam ad hominem consiturast, maxima bases in primis necessaria paries sunt Princeps Odri Diriaresa. uapropter o sabditorum Pies, . . Oftieitas tum animae quam corporis, ransis ι consens e o concordia Imperν cum summo
Non pigebit ad eandem concordiam commendandam aliqua transcribere e Da miano auctore Disputationis Advocati Re
xij & Defensoris Ecclesiae Romanae, quae elicibus auspiciis habita est praesente Herurico I V. Rege Germaniae anno MLXII.
ubi damnato Cadaloo pseudopontifice , A
D; ta ... 'exandri I L electio est confirmata, A . , - 2 ι - , dilectissmi, Agim re tias aviti Cisse ε . ivo o . tiaris, hine seia apostolicae comminifri utra que pars in hoc ano stadio constremus laborum res , si summum sacerdotium se Romanum s seu Gallicum Amale faederetur Imperium: Parentis humanum genus , quod per hos rios vires in ulraque sub antia regitur , nultis , Pod as-μ, panisas, Dia per Cadauum nu/ν factum es , rescindatur a s 'ae mundi morices in
e ema caritalis unione occurrunt, ut inferio
ra membra per eorum dis diam non restiam ct quatenas as vino Media ora Deio hominum
tifex inveniatuν in Rege s salvi scilices pro sua
primile o Papa, quod nemo praeter eum usuν-c ... vii r . pare permittitur. Hanc consensionem neces virea in piaui satiam docuit aliquot annis postea Grego-
rius VII. qui duobus oculis ambarum potestatum consortium eleganter comparavit. Nec desuerunt Galli nostri huie officio promovendat concordiae, & impedimentis amoliendis quae ex mutua suspicione ali quando suboriebantur. Hinc extant praeclara Arnulfi Lexoviens s Episcopi verba: Dignitas recti sica regiam provehit potias Ainuitis IMov. quam adimit dignitutem , O regalis dignitus ecclesia eum cosmare potius consaevis quam DPere Iibendum. Menim quasi Dibastam stiineticem complexistis dignitas ectis ita O re- gutis occantini; ctim nec Reges Ialaum sne Ecclesia , nec Ecessa pacem sne protectisne regia
consequatam Bernardus quoque in eandem sententiam 1 Non motus anima mea incons-- e Iiam eoram qui dicans mel Imperio pacem se Ita serrulem Ecclesarem, mel Ecclesis ' erit tem O exaltationem Imper, nocitarum. Non enim atrias e initisator Deus in destocrionem ea connexu I, sed in isdiis sisn m. Non omit- ' Ms c 1 Hrenda est adnotatio auctoris anonyim, qui
scripstanno M cccc vi. se a Gallo quodam summae dignitatis viro accepisse, con- et Az sta cordiam resni cum Romana Ecclesia diligentissime foveri apud Gallos, & ad illa of H. - o. 'ncia filios a patribus eruditi hoc rythmico 'proverbio: