장음표시 사용
191쪽
secundar dynastiae tempora , anct quam regia Curia magistratibus ordinariis commisc a esset. Capitula enim seu Edicta P in ei pum asi immo Cancellario Episcopis de Comitibus praebebantur, ut ea in suis dioece sbus& comitatibus quisque recitari procuraret , ut docet Capitulare secundum Lu .dovici Pij. Summus Caneellarius Edicta regia condebat, teste Adalardo apud Hine marum , quemadmodum Comes Palatij judiciis palatinis praeerat , 5c Archipellanus controversis canonicis ouae a Rege dirimebantur. Quae judicandi munera deinde in tertia dyna ilia in unam Cancellatij dignitatem coierunt.
I l. Sed in controversam deducitur an leges ecclesiasticae promulgati debeant per provincias, an vero sumiat eas in Roma na Curia publicatas futile. Hinc stat Ioannes Andreas, & plerique ex Italia auctores, qui solam in Curia Romana promulgatio.
nem requirunt. Panormitanus vero, & Om
nes fere Galli. Germani, & Hispani, qui
quaestionem istam attigerunt. imo & Caietanus unus e purpuratis patribus, necensariam esse per singulas provincias legis ecclesasti eae publicationem contendunt validissimis argumentis. Cum enim ex natu ratas rationis praescripto, Imperatoria lege Iustiniani, quae vim in rebus ips5 Obtinet, cautum fuerit ut nemo teneri debeat nova eonstitutione , donec in provinciis au
ctoritate publica fuerit promulgata, eis in urbe regia publicis Edictis proposita suerit
indeque cognitio novae legis manare & per provincias ob frequentem provincialium commeatum diffundi possit , cur alio jure utemur, cum de lege ecclesia stica Roma promulgata agetur , quo non adeo frequenter se conserunt hodie provinciales quam Olim chira esset orbis gentiumque Domina 3 praesertim cum fama legis editae non sufficiat i, sed necessaria sit legis evul. gatio, quae fiat auctoritate publica, ne quis eam in dubium revocare possit. Huic rationi addenda est illa quae apud omnes Obtinet, nempe leges Imperatorum etiam ab Leclesia observari. nili in contrarium ecclesiastica lege fuerit statutum. Itaque constitutiones ecclesasticae eodem juris ordine & publicationis solennibus adstringen tur, ex vi Novellae Iustiniani , praesertim elim Novellarum corpus, aut saltem Iuliani Epitome olim a Romanis pontis cibus
reccpta fuerit, ut ante monui.
Haec ratio inde multiim iuvari posse mihi videtur, quod Iustinianus hunc morem non solum in civilibus negotiis, sed etiam in te gibus ecclesiasticis observaverit: quas ad Patriarchas cujusque Dioeceseos direxit, ut eas in Ecclesiis suarum sedium iublice pro ponerent, deinde ad Metropolitas mitte rent , qui promulgatione in Ecclesiis facta earundem legum insinuationem Episcopis sub se constitutis demandarent. Elegans est locus in Iustiniani Novella sexta , quae de Episcoporum & Clericorum ordinationi bus quam plurima statuit. Sanes,ssimi AH dem moriar is antasu, que Diaeresis hie proponor in Ecessis seb se constitatis, o ma nisis furiam Deo amabitius Meres liris a κοιί conspirata sunt. Isti quoque rursu proponant ea in metropolitana functissuma Ecessa, conisi is sub se Episvis manifessa facians. Isi tam mero sngali in propria Ecclesia haec pro .
ponan s ut nustus nostris Reipublicae ignoret nosis ad sonorim , ad agmentam magni Deio Salvisoria noriri Iese Chrim ius se a sint. Eundem ergo ordinem sequi decet Summos Pontifices , seu legem novam ex fratrum consilio ferant, seu de Concilii generalis sententia , cum Ecclesiae jurisdictio sedatioedi temperatior si quam civilis & regia
Non parum momenti consert etiam ad oris
dinis hujus necessitatem magnum quod ex alio capite diserimen intercedit inter pontificiam de regiam auctoritatem. Etenim a synodis provinciarum canones condi solent quibus Ecclesiarum status componi potest, ut necessaria omnino non si, in singulis artieulis , sollicitudo Summi Pontificis , ac proinde mirum esse non debet s Christiani non adeo se curiosos exhibeant earum letagum quae Romae feruntur ac promulgantur. Alia est regnorum ratio, in quibus nihil constituitur praeterquam Edictis regiis. Et tamen Principum benignitas tantopere hac in parte subditis suis consulit, ut eos cura dc labore solvat inquirendarum promulgati ianum quae fieri possent in comitatu , nequo velit suis legibus teneri , donec publicEpropositae snt in provinciis. III. Neque est quod in hae quaestione
torqueamur, cum ipsa etiam Concilia generalia his solennibus sua constituta obia: stringi satis aperte signis caverint. Etenim Concilium Lateranense sub Innocentio III. habitum, cima praecepisset medicis ut aegros inducerent ad consulendum suarum animarum saluti ante quam morbo remedia parentur, addit tamen, poenae canoni adiectae non esse locum ante quam promulgatio canonis istius facta fuerit ab Episcopo: Si γὼ darem me Fortim Mutis nouo e situ-iunia, postquam per Praelatos locoram seris publieata, Hunsgressor extiteris, tamaeti as FGD-sa ivrus arceatur, Anec pro reo inssione Myosmodi suti ceris competrater. Qitinetiain
192쪽
Vaa Concilium Tridentinum, clim matrimonia ranus earam accipiant titeras communicis r
a Res .sia clandestina rescidisset, ea tamen huic poe- quos extra episvatum jusa sementia deriuranae obnoxia esse noluit, nisi post lapsum vis. Quinetiam e 3clicam epistolam ad la cois stilari triginta dierum a die publicationis per sn- omnes Episcopos dedit , ut sit bscriptione gulas parochias factae. Adeo necessaria visa sua rebus definitis suffragarentur. Vnde pro est illius Coneilii Patribus novorum Decre- sectum est ut in numero Episcoporum quitorum promulgatio. Sardicae convenerunt ineundo gravissime IV. Ceterum si ueteris Ecclesiae consum peccetur. Etenim, ut hoc etiam Obiter ad tudinem inspiciamus, eam fuisse sapienti L notemus . cum octoginta tant lim Episcopis morum illorum Episcoporum sententiam ex Occidente, & totidem ex Oriente, lite- inveniemus. ut canonum etiam in Conciliis ris Constantis Constantisque evocati, Saria plenariis editorum promulgatio per provin- dicam convenire deberent ad constituen classemper necessaria visa fuerit. Arelatenis dam Synodum Oecumenicam , quemad- vivi hi , - .se Concilium primum, quod ex omnibus modum loquitur Socrates ; Orientalium se Ἀ-i . e..io.. r. Occidentis provinciis Constantini voa cessio locum sane dedit Concilio Occiden :.... luntate convenit, post damnatos Donati- talium de rebus propositis pleno jure decer stas, viginti duos canones constituit. Sed nendi 8e Athanasium restituendi, sed eo aequum esse non putavit iis clerum aut ple- rum numerum non auxit qui iudicium ferrebem teneri, donec per provincias editi tuic debebant, si paucos Episcopos excipias quisent. Hujus editionis curam Silvestro Sum. e Concilio Orientalium discedentes Occi mo Pontifici, quem reverentia commerita dentalibus se adjunxerunt. In Synodo Sarsalutaverat, epistola ad illum scripta coma dicens L i x. Episcopos judicium tulisse temisit: Miscuit etiam, inquiunt Patres, a se, statur Hilarius in Fragmentis , quamvis Di majores diaereses renes , per te potissmtim sententiae synodicae a paucis latae subseripsi, Tr. sis eme omnibus inhiaviari. Nicaena Synodus tuis li- rint per varias provincias Episcopi plus
M, , vir teris ad AEgyptios & ceteros Episcopos quam trecenti numero. Hoc est quod signi
qui coetui non interfuerant , perscriptis, scat Athanasius in apologia de fuga i siquae decreta fuerant significavit , eaque ti- recte, δc ut decet, verborum interpunctio, raris istos perscribere necessarium issem es, & quae inde pendet sententia constituatur. 2 δε ιι ε . . inquit, H iripstigere possiis, cam qua ili in Cum enim causam suam discussam de anno . . p qausionem O di quisitionem vocara, ram via centiam probatam in Concilio Sardicens et M.- -e decreta functi Mae sunt. imo vero Alexan- dixisset, addit : AIqae iis qua pro nobis de a .. drum Episcopum Alexandrinum iis canoni ira sum, confisserunt Episcopi plaus quam bus instructum redire monet qui de rebus trecenti. Quod referendum non est ad suma controverss editi essent. quod ultimum ad pium in Concilio latum ut a plerisque fieri eta . AEgyptios Episcopos referendum est. Celeia sistet, cum tantus non adesset Episcoporum ris enim provinciis decreta per eos Episco judicum numerus . sed ad subscriptiones pos transmissa sunt qui Concilio intererant: Episcoporum, qui Sardicae cum essent, senac. H. Wrire. . quorum catalogum edidit Gelarius Cyricci tentiae synodicae adhaeserunt, tum alii invi lia nus in Aetis Concilii Nicaeni. cuius inseri tati ab Athanasio, cum provincias illas ab ptio haec est, Cissulosus saηctorum Episcopo Italiae finibus Ecclesam Alexandrinam re ram per quos magna se universalis D. petendo peragraret. Quod disertis verbis ij. sis. 4.ώΥ - , nodus Nis 2 coom misi omni bis in roιo siae scriptum est ad calcem epistolae synodi eaerere iram Dei Ecisis ea qua ab sto per Spiri- illius Concilii: Haec ita friμis m dura, δε- tum sanctum in ea consitura sant. Inter quos crum sardicens Concilium ad eos qui inseresse principem locum obtinet Osius, qui cum non pol rum, quius γινώ/sis suffra '' '' 'Bitone fle Vincentio Romanis Presbyteris giis decreta synodi approbarunt. Eartim is temea decreta in Occidentem detulit, ut Ro- qui lasnodo sub ipserunt, ceterortioqae alis mae . Italiae, Hispaniae , & ceteris usque ad rem, ista sunt nomina. Oceanum Ecclesiis public E proponerentur. Duobus annis post Synodum sar licen-Ρae eum quamplurimis Episcopis per sem Photinus Episcopus Sirmij, quae Illyria
Orientem imposita est. ci Occidentalis metropolis erat, ob reno V. Sardicensis Synodus definitiones suas vatam Pauli Samosateni haeres m. Medio ad Iulium Romanum Episcopum perscrip lani in Concilio Occidentalium damnatur, sit, consiliumque suum his verbis expli- atque iterum in Romana synodo depellen τε a. ce sat- cuit: na avium excellens prudentia ius ere do ab episcopatu Photino tractatur. Dam-- 'l' ' M per tua fripi. si in Sicilia, in Saria nationis istius Decretum pro more a Roma-dinia, o in Iuliasses fores nostri, μὰ acta nis ad Orientales mittitur: Decreram, inquit
193쪽
II O . . De Concordia Sacerdotii
Ωι, ad Orientutis missi ν, non injuria exurigaendi, sι nunc agitaν , ad ensem, sed iυ --δε animetrum cassientia conseratidine. V I. Sed, ut ego quidem existimo, nihil ad praesentem disputationem accommoda eis. , c-. trus proferri potest epistola Concilii Ephe sni ad singularum provinciarum & civita τε αγ M. tum Episcopos, Presbyteros, Diaconos, αδ a-ῶ α universum populum data, qua synodus omnes certiores reddit de iis quae adversus
Celesti) Pelagiique haeresin. Ioannem An
m in tiochenum, & consortes eius faehionis, decreta erant, his verbis peremptoriis: χώο-niam utilem oportebat s as tes a sancti Mari , morumessae in artibus O provinciis, os liraod impedimen am, e eulsasticamsie corporeum, non ignorare qua de ipsis sani con- si uia. Qua epistola describuntur nomina Episcoporum quos a communione Conci lium excluserat , ne scilicet literas formatas& communicatorias ab illis acciperent, vel ad illos darent, ut Concilii Sardicensis epistola jam olim hune ritum explicuerat. l. quo comprobando nune abstineo, quia res est omnibus rotissima. VII. Eandem rationem secuti sunt Romani Pontifices in Decretis suis per provin.
cias promulgandis. Quod patet ex verbis Siricij, qui ad Himeras Tarraconensis Epi scopi consultationes cum graviter respondisset, illi dat in mandatis ut quinque provinciarum Hispaniae Episcopis, id est Τar. raconens s , Carthaginensis quae deinde Toletana voeata est, Baeticae, Lusitaniae,& Galliciae. uicinis hinc & inde provinciis, id est. Narbonens, & Elusanae, decretasia insinuet ne scilicet in posterum se ignorantia iuris tueri possint uanquam n sti is p.ram sataraueri. . solitis via nonam defatia ignorare sis liberam, ut ait ille, scili cet ea quae semel edita sunt, qualia erant pleraque quae tantum Siri eius decretis suis renovabat, o Me ad a consutia rescrip M.
inquit, ut in omnium ea soporam nouroram
perferri scias notionem non solam eorum
qui in raa sns dioeces sid est , provincia jransi usi ,sed etiam ad aniverses Carthaginem ses, Saticos, Lusitanos, atque Cassaicos, veIeos Pimuinis cogimisoni hiae inis proiiariis, Me
uis a nolis suns subri ordinatione disisse is
ris Ule goriosam, si ea quae ad te sectati no
mise generaliter scripta sent, per ananimi istis tuis sos Teitudinem in animefrum fatrum no stream notitiam perferaniar ; qaasenus O qua a
nobis non inconsutie, sed provide, osus nimia cisaresa es des seratione , suas sala Deν ransi-
Iara , intemerata permaneans, o omnitis in pserum excusastoninu aditus, qui via nasnulti parere poteris, o maturi sane adeo erat necessaria Decretorum
Siricii per provincias promulgatio, in eo sal tem jure quod novum condebat, nempe de Sacerdotum dejectione qui ab uxoribus non abstinebant, ut Innocentius de hoc capite ab Exuperio Episeopo Tolosano consultus rescripserit disparem esse condiationem illorum ad quos non pervenit forma
ecclesiasticae disciplinae quae ab Episcopo
Siticio per provincias commeavit, & eorum qui sormam vivendi Siricio missam scivisse deteguntur. Illis enim staurationis , ' l
venia remiue ν, ita ut de cetera penitus inci- Deerri. e. M.
pians ab inera ; hi autem saar amnilias modis . salmolendi. Idem Innocentius, clim Rel tioni Antiocheni Episcopi respondisset, p, 4r. Gravitas it De Iua, inquit Me ad notitiam
episcoporam, via pero nodum, si is, vel
peν saram recisurionem faciat pervenire s at qa ipse iam necessari. pereanesalvis es, o nos eti mare reti MPmus , communi omnium consensa dis ae se emur.
VIII. Clim Zorimus Episcopum Area
latensem nova dignitate ornare vellet, nempe ut sine illius Episeopi sormata epistola nullus Clericorum e Galliarum provinciis
Romam veniens, in communionem Romani Ponti fieis susciperetur, Decretum suum publice per provincias proposuit: auam
auctoritviem, inquit, abi ae nos misi . m. - - rufesam es, us cunctis regionitas innotescat id quod stu imias omni dis esse servandam. Hanc regulam amplexus est Summus ille Pontifex Leo, qui datam ad Nicetam Aqui- Lais ep. adleiensem Metropolitanum epistolam ho emandato claudii: Hoc datem visolum no fram, quam ad consatiationem semitatis tua emisimas, ad omnes Ires s compromineiules tuos Episcopos fuciau pervenire, ut omniam observimiae data prasir auctoris s. Ab hac conia
suetudine manat quod idem Leo Galliarum Episcopos certiores reddit Ae damnata Eutychetis haeresi in Synodo Chalcedonensi,& dejecto Dioscoro 1 Nam funes mei, qui vice mea Oriosa nodo 'auderunt , qua acta resalerint Agni o. Non solum autem in iis quae fidem respiciunt, sed etiam in iis quae ad disciplinam pertinent, hunc ordinem se eutus est Leo in Galliarum provinciis. Etenim cum Theodorum Foroiuliensem qua ratione poenitentiae beneficium aegris eon-eedendum esset literis suis monuisset, addi
dit i me avium que ad interrogationem Mam εν. m ia
194쪽
excastiane genere ν in Mesrapolis ni mi no- per laicorum praecipites ordinationes. Sed
risiam furias pervenire ι ars quisne sent in quia nimis longe petita videbatur ratio de arum qai de his an ea paraverim ambigendam, sumpta e lege naturali, canone Sardi censa per ipsam de omnibus qua ad te ipsa sum in- Concilii constituta Pontificum adversus fruatur Ecclesiae Gallieanae Episcopi De lateos edita confirmat, Noti, qoia deerati Creta Romanorum Pontificum iis synodis ipso suis edebant, & eanonibus inserebant, ut clerum iis servandis obligarent. Elegans est Concilii Agathensis canon non ux: His uetium uisi Diacones, aut Hedyteri conjuguri,Muram axorum sarium redire moluerina, Papa forum non sesceperis , amplias asseverare, cam
Ρid in Sis,direns sancti Patres Concilio surae rant, castodiendum pronus esse des ierant. Ex quo sequitur, N icolao nullam patuisse viam
Innoceas ordivisio, o Siri Disopi dactori- qua Photium servandis Decretis in Grae ei atriae, quae es hs e Mihin inserta, conservesuri nondum promulgatis obstringeret , nisi Qua in re Africanorum exemplum seque - quod specialiter illa, de quibus erat quae . bantur, qui juxta Sirich Papae epistolam Rici, lege naturali&Concilio niti existima decreverunt in Concilio Tellensi, ne viduae rer. Quare aliud pronuntiandum erit. ex maritus admittatur ad clerum, neve abje ipsius Nicolai mente, si quae decreta pro ctum Clericum alia Ecclesia suscipiat, ne ferantur quae lege naturali vel canonibus unus Episcopus Episcopum ordinet, excep iam editis Don sulciantur. Sed quia replica ta Ecclesia Romana. Eodem sensu acci bat photius , ignotos esse Orienti Concilii pienda sunt haec verba Concilii Africanii Sardicensis canones, ideoque seulorum au Rechara seniliserae Papa Innocos , ut Episcopi ctoritate non laedi , quid retulit Nicolaus a ad transmarina pergere fucise non debeam. Maia A n sortasse quod nos impugnamus, neces hoc ipsum Epis priam sementis Gn ma r. sariam non esse canonum per provincias IX. Qui contrariam sententiam tuentur, editionem 3 Minime ven. Quin potitia scilicet necessariam non esse lesum promula contrariae sententiae principiis acquiescens, gationem, existimant se juvari posse verbis non de jure cum Photio disputat, sed de fa quibusdam Nicolai I. quae referuntur a cto , nempe receptos esse apud Graecos Gratiano , in quibus excusatio em Conia Cone iiij sardicentis canones. Quod ille ii stantinopolitanorum repellit, qui dicebant qui dissime demonstrat, doc Et que illo Co se canonibus sardicensibus non teneri, dice Canonum contineri, quo Graeci ute- quod Graecis canones illi omnino ignoti en rentur quotidie, imo & altera quadam Col-sent. Sed, ni fallor, pro nobis stabit ii eo- lectione quinquaginta titulis distincta, AH laus, si non haereamus nudis verbis, quae a
quomodo non sens penes vos canones Sardicen
ses, qaando intra Pinquaginu titulos, quisvis Concordia Canoam apud vos sexitur, iυς μι- qtie reperiumvir. De hac Collectione agetur
Gratiano adducuntur, sed ejusdem Nicolai epistolae ad Photium verba, quae uberius
rem istam exequuntur, sincere explicemus.
Dispotat Nicolaus adverssis Photium, qui E laicorum grege εce palatinis administra- X. Opponitur nostrae sententiae quod
tionibus ad patriarchalem sedem provectus tradatur in Decretaribus, de vitandis ex suerat, praetermissis Clericis Ecclesae Conia communicatis per omnes provincias, etsi stantinopolitanae, qui omnem in dominicis excommunicationis sententia in una tania castris aetatem exegeram. Protulerat Nico- tam dioecesi promulgata fuerit. Fateor laus Decreta Celestini & Leonis, qui vetant neophrtorum laicorum ordinationes , &Juxta tantorum patrum sententiam. Photh
recens ordinati communionem repulerat.
i Respondit Photius has leges Orienti non
fuisse datast Sed disti Η2ensu in legesseri etiam ex canone primo Concilii Ephesni 'imm , o prevaricatores, Di Ani corias quem superilis laudavi. Quin etiam tempo Graece κἀπιοψι dicantar, non sunt, nisi qui re Ivonis, excommunicatus ab uno Episco praeire tigem acreptismati sid pruυitalis commis po, ceteris Episcopis erat excommunicam. iam, μορ Apostolus oui Vbi non est Iex, ibi dus, ut omnibus nota esset sententia lata in non es praevaricatio. Replicat Nicolaus de reum i Sis enim anti alias est insistium, O i v 76 lege naturali cujus praescripto omnes te a nuper in Arvernens omitis, omnium Epises-nentur , quae vetat ullum laeci, & alteri fieri porum qui ad ruat rens a confirmarum, ut ab quae quis sbi iacta nollet. Hac juris natura- uno Episcopo quemtiles pro injuriis ecclesia lis aequitate niti decreta Pontificum, quae cis excommisi iam miciat quoque Epis 'iClericis provectioribus injuriam fieri vetant excommaaiceat. Hic tamen recentior ustis hac in parte recessum fuisse ab antiquo jure, quod Episcopis consortium excommunicati prohibebat, s admoniti essent per litteraε,
ut patet ex Concilio Araus cano, & Tur - eoaeu. A aias.
nensi secundo aliis quamplurimis, imo
195쪽
receptus quoad excommunicationes & in terdicta, nihil officit nostrae opinioni. Ete nim eis sententia reddita in excommunica tum, eum effectum habeat, ut abstentus vitari debeat, attamen ut in aliis etiam dice visibus servetur, in quibus non est promulgata , hoc a recentiori lege ecclesiasti proficiscitur , quae specialiter id statuit. Quare trahenda non est ad consequentiam. c. t. detinuis. Imo vero, s recte capio verba Innocent ij III. qui ad probationem hujus consuetudi nis adduci solet, cum de legum editione agit, Ommino nostras partes tuetur. Ait enim, cum lex solenniter promulgata fue rit, non esse necesse ut speciali mandato auribus sngulorum insinuetur. De singulis hominibus qui tur, non autem de provinciis , in quibus selenniter editam fuisse te gem supponit. An vero duorum mensum vel angustio 4 ris temporis lapsus die legis editae expe
eis in hae rip/eie evena trem Imperium regium, totius 'alira salarem curat, aliquianda eIiam cum per
nicie privata. Sacertorio Baliam premere potest at uras servo. Deinde seris das exe Iionem sum ma jure urgere possum Reges non autem OMevs. Paenai leae ei uis exigit a reo, ut eum perdas a Ioee essastiea. in servet. VIII. Innaeentivis es musias restit ne conia sensam Discoporum au executionem deeratorum. GaDii , quarii xentia ibiane annis . Afraniim hostis erranonda se asstrini putabant qui usa rerepti ossennotim amnia Acreta eommari orirentia ferebantur Idea saltem tacitas eo sensus hodie neesarias HI,
I. ONDENDA Ru M legum aucto ritatem penes Principes esse, nul
lus hodie dubitat. Olim quidem jura a po
pulo , deinde a Senatu Constituebantur. quorum interpretatio responsis prudeniatum&Praetorum Edictis constitit, donec rebus ipsis dictantibus per partes evenit, ut necesse esset Reipublicae per unum consuli.
Igitur constituto Principe datum est ei jus, z f
ui quod constituisset, ratum esset, adeo
que quod Principi placuisset, legis haberet
vigorem , quemadmodum docent Pompo- L .nius N Vlpianus. Imo vero , ut observavit it Iustinianus, in praesenti teges condere , selim. L h. C. de .peraim concessim es. Enimvero etsi mi, Iin- '
per j sit penes Principem , tamen clim ad
salutem omnium , civitatis incolumitatem, vitai lue hominum & quietem conditae ' sint leges, earum executione cIves teneri Principibus placuit, ea conditione, si com .modas dc utiles suis rebus futuras populus ipse judicaverit. 96 Ieges nuri alia ex cauma L. fle - τηρ tenent , quam d Iudicio invii Hrebra
sent, inquit Iulianus lurishonsultus. Vnde a Papiniano eleganter Lex dicitur esse commanis Iripati cae sponsis s quia scilicet Reipublicae cives , quas collatis tacit Esuffragiis, ad ejus praescriptum vitam instituere spondent. Quod a Iuliano primum,& a Papiniano, qui Praefecturam praetorii
sub Caracalla gessit, usurpatum non esset. nec in Digestorum corpus a Iustiniano con
jectum , si tacito illo populi judicio Princi
pis auctoritas in aliquo infringeretur. Hau
serat quidem e Demosthene Papinianus legem esse veluti communem Reipublicae
sponsionem, seu mavis os πόλεως μνώσαυ-
ε, ut, ut se habent verba oratoris Mar-ceiano Iurisconsulto relata. Sed quod apud ora ih - Demosthenem ad Rempublicam Athe niensium accommodatum erat, in qua penes populum legum fercndarum jus fuit, hoc ad Romani imperii majestatem retulit Papinianus , cujus dignitatem laesiam non esie
196쪽
ese existimavit, s tacito suffragio populi caliquem locum daret. II. Magna sane in Constitutionibus Imperatoriis vigebat sapientia fle aequitas. Non enim nisi de consilio jurisperitorem& prudentium ferebantur, ut de Augustoriis aditi. in dicitur a Iustiniano. De Alexandro Severo refert Lampridius, nullam legem sacravisse sine viginti jurisperitas de quinquaginta sapientissimi, dissertissimisque viris. Memo rabilis est etiam illa cura fle diligentia quam novis legibus promulgandis Theodosius flet Vrz Valentinianus sibi praescripserunt , Ec Iu
stinianus amplexus est, nempe ut quod sanciendum esset, ab omnibus antea tractaretur, tam proceribus sacri palati j qui constalio Principis intersunt, quam ipso Senatu,
atque rinao collictis omnius recensere ν ό scum omnes consensi ens, tanc demum in sacra n orio recitaretar, ut unimerso am consensus Principis auctorisisse firmaretur. Vnden in ζ-oiis. , eleganter scripsi Themistius, Anaxarchu insecutus , Regibus assa dere Themidem de Dicem quod Hesiodus de Iove dixerat
Ee fabulis Poetarum decantatum illud, prognatam h Iovis cerebro Palladem, ad Re ges traxit: quia matura consilia de rebus propositis ineunt, fle eorum executioni sum ma sedulitate imminent, ut civium .utilit Mutilamulis. 33, ii prospicere possint. Firis enim juisi impe.
νιν , inquit Ammianus , at sapientes docens. fibras obedi nitam issimamr O salus. quod maius i. ν ille hausit e Platone: eoque respiciebat Pythagoricus ille apud Stobatum, qui Regem ad regnum pertinere acute dc graviter seripsit. Itaque cum leges perserunt , id unum
δ ε'. iis . spectant Principes, quod communiter con
clueit Reipublicae, ut alicubi dictum est ab , ' ar έ. Aristotele . Vnde apud Romanos olim se rendis legibus solennis illa clausula adhibe
ς -- M Usis si quid utilitati publicae o Dficeret id pro non constituto haberetur. Hujus formulae sententiam a sals constitu. tionibus abesse noluerunt Principes , qui, tua. ut eum Iustiniano loquar , suam esse ρυ-ia, o , . prium , saHectorum commodam imperio Dog: - 2 cxisimam. Neque ideo placita dicuntur aquii. Principum Constitutiones, quasi eorum arbitria sint pro lege, quod de antiquis Regibus scripsit Iustinus, ut nempe quidquid
libuisset liceret , sed placita juris. quo
sensu verbum quoque Piacet usurpatur fre a. isti. a. h. quenter in de natu1consultis , Prudentumri responsis, 3e judicum sententiis. Quare si
rerum experientia doceat eas leges utilitati publicae ossicere, quin ab earum usu absque injuria Principis recedi possit, nemo unquam dubitavit. III. Ex eodem fonte maint ut legibus servandis ei ves suos adstringere Principes non censeantur , si statim atque publice propositae sunt, viris sapientibus 5c corda tis , vel etiam ipsi universitati, earum usus arum commodus esse videatur: quia uti itas est justi prope muler Oaqai, ut dicebat Horatius. Quare non immerito apud Om nes recepta est illa Iuliani sententia quam initio protuli, ut quod a prudentillimis vi ri, in Consistorio Principis tractatum est, etiam ipso usu εe tacito populi consensu confirmetur. Hoc est quod dieebat Leo Imperator r Noetam Jas inveterrio usus si- ν- ιη liendis es. Quod e veterum philolophorum doctrina haustum est, qui leges ad parendi necessitatem adigere non posse, nisi
ex more Ad consiletudine , observant; ut retulit Aristoteles. sane s contrario usu, de A .st L L. pia tita cito consensu ommum, leges uer desuetudinem abrogantur, de non solum suffragio legissatoris , ut dicebat Iulianus , ita etiam, etsi non sitffragium, consensus saliatem tacitus populi, qui rebus ips, Ac fachis
constat, necessarius erit, ut leges receptae dici possint. Hoc axioma adeo verum est, nempe legibus neminem teneri, nisi usu receptae sint, ut Menochius celeberrimu5 Iu --kM , risconsultus scribere non dubitarit cum SO-- . x. Eccino, etsi lex promulgata suerit, non prae--ia. sumi usu hominum receptam 3c comproba
tam: quia scilicet usus ille est quid facti, factum autem secundum regulas iuris non praesumitur: ideoque ait eum qui lege nititur , adstringi ad probationem usus publici de constantis illius legis. Ceterum non est quod aliquis h triuio Philosophorum colligat , ex eo quod re gni iura , eorum qui reguntur caussa sunt . parata , sequi eos qui reguntur superiores esse Principe qui eos regit. Si enim de Primcipibus agatur qui potiuntur summo im perio, hujus argumenti vim metiri oportebit jure tutorum. Nam tutela moribus inducta est pupillorum causa, nec eo minus tutela est jus ac potestas in pupillos ipsos. via. v. et M. Sane tutor, si male rem pupilli administrer, amoveri potest , quia magistratibus subji- γα i eitur. At in summis Impetiis soli Deo Regum peccantium judicia relicta sunt, quia, ut relie inquit Marcus Aurelius, magistra ius de privatis. Principes de magistratibus, Deus de Principibus judicat. quod jus ου' C Tomis.
τ υτ ον Regibus Francorum vindicauit Gregorius Turonensis.
IV. Quae autem de legibus dixi, ut ne-eessarius sit usus & tacitus populi consensus , ad eas pertinet quae de jure privato feruntur. Ceterum quae de summa Repu
197쪽
bliea deeernuntur, & de iure publico, non adstringuntur his conditionibus. Discrimen enim intercedere inter jus priuatum& publicum, praeter Iurisconsultos, doceteriam Aristoteles, qui summam potestatem partitur in , quae in jure serendarum & tollendarum legum versatur, & in πολ ais, seu βουλα ιδ, quae aut publicas actiones respicit, ut pacis, derum & belli , aut res ipsas, ut tributa &vectigalias in quibus comprehenditur do minium eminens quod habet ciuitas in cives & res civium ad usum publicum. Addit& hucmκεν, quae res controversas inter sngulos dirimit, atque per magistratus exertacetur. Leges quae ad pertinent di ad singulorum controversias dirimendas egent tacito populi suffragio, ut dixi. Sed belli, pacis, foederum , vectigalium , & domin si illius eminentis arbitrium integrum ad summos Principes transcriptum est, sola populis obsequij gloria relicta. Hoe s
gnificatum voluit Samuel , ut quibusdam visum est, chm jura regis recenset , quorum usus ab arbitrio quidem Regis pendeabat , sed ita tamen ut cum utilitate publica conjunctus esset. Hθc enim locum habet prudentissimum illud Platonis monitum, quod Ciceronis verbis referre malo quame; εα-meis r omnino qai Rei ιticis praesesari se cdas Hasanis pracepra teneant , ωι qaiMAM
agantis eam referunt, obliti commodoram se rami Auram, si rosam corpus Reipassicae oarem; ne Pum partem aliquam ιώθων, retiquus
deseram. Quare clim ea tempora saepissime incidant, in quibus aut propulsandus sit ho
stis , aut socij juvandi, vel aliud quid simi
te tentandum, & in eam rem pecuniat pa orandae sint, quas belli nervos esse dicebat Demosthenes s tu in consilia rerum agen darum cum paucis communicanda sunt, ne in plures sparsa, hostibus pateant , tum pe. cuniarum exigendarum modus a solo P in cipe praescribendus est , ne dum populi consensus expectatur, aut occasones rei bene gerendae praeterlabantur, aut in necessita.
tem adigatur Princeps publicandi consi- iij. Inde merito prosectum est ut PrInci pes belli, pacis. Rederum, & tributorum rationem solis s hi reddi velint. Quod se .pe civium querelas immodestas provocat, qui sibi injuriam factam putant, cum dominio illo eminenti, quod vocat Aristoteles . facultatibus singulorum ad tuendum Reipublicae corpus principes utuntur; cum potius nunquam satis memorata Periclis sententia , apud Thucydidem, in uniuscujusque animo obversari deberet: Sic exsi
mo etiam sagatis hominibas plus eam pradus
cimirarem , quae rota recte se baseri quam s a privasis florear vitiast Iibus, ipsa da em uni τὸν latores. Atii enim domestras fons s bene eo oratas habet, patria tamen evena pereri s Vs Meus est. Ontra vera etiamsi qais ins ara EVastica amm felix es, matio summfutuitis per istum imo missematur. . tiara cum civitas quidem singulorum possit sesentare cuia Iamirates , fugias autem piaticas non itemsqaides, carnon universim ipse consalere ipsam De t eri oporteat, nec id facere quia mos faci-
iis , dum qua se aiisniri Iactura rei familiaris. stare prossis , Riipusticae. Quem sensum ita expressit Livius, Resustica in ea s, o Lvasas res flamas faciti praefat. PMdita petamiado , tua nequicquam serves. v. Leges ecclesiasticae eadem tacita conis ditione qua civiles adstringuntur . scilicet ut pare di oecessitate Christianos non teneant , donec usu snt receptat. Hae e est non Tolhm Gallorum omnium, sed ei iam celeberrimorum quorumque Doctorum sententiai quam trahunt E Gratiano, qui prolato Iuliani responso, subditi Leges insti- DAE
tuantur, cam promastamar; 'mansur, cam maiaribus sumium approbantur. Quo videtur in
clinare Augustinus, cam scribit, de legibus AH. a. ω- temporalibus homines judicare cum eas instituunt, sed ehm fuerint institutae & firma rat , non licere judici de ipsis judicare, sed
secundlim ipsas. Hanc sententiam tuentur celeberrimi auctores Couatruvias & Na- varius. Illius haec sunt verbat Cerram es Irigem nastam vim obtinere, si ab initio recepta Coismiavis, i i.
se rint ἁ Repastica recepti. Ad idem Glusa is Azati . , cap. I. de Trauga opace. l. int. rem non no- 2 ,4 vam. g. Patroni. C de Ράiciis. Ea est es- - so. nis opimo. Nam ct maxime praesemendum es , eam Iegem, qua a Repultica non recipi r, minime ei convenire. Contra nituntur plerique,
qui canonicas leges & ponti scias eximium aliquid prae se ferre volunt. Illi ipsi
tamen auctores hoc asserere non audent.
nisi eo casu quo facilis se & innoxia legisee clesiasticae executio. Nam s aliquo pacto utilitatem publicam laedat, ab ea recipieri da fidele; abstinere posse non invitus satetur Suares. Quod fere in priorem senten. t. a. ah tiam incidit. Lea b.
V I. San E si quis diligenter utrasque leges expendat, huic conditioni magis videtur Otinoxia lex ecclesiastica quam ei vilis, duplici ratione. Prima est, quia potestas ecclesiastica conceptis verbis data es:
198쪽
& Imperi j Lib. II. Cap. XVI. IIS
. ia ad curionem, non atium an de fractionem, assem in moluntate, non necessitate; sco His ut testatur Apostolus. Vnde sequitur nihil cipes s rituales. Principatus eortim in dilectis obtrudendum esse fidelibus, quod eos of ne Liri esse positas, non in timore corporali. Exfendere aliquo pacto possit, atque adeo le- quo sequitur leges ecclesasticas , quae degem ecclesiasticam minus commodam, rebus jure naturali vel divino non vetitis, ad pro non scripta esse habendam. Quia . ut ευώξἰm de ordinem Eclesae externum tan- - s. inquit ChrIsostomus , saec es rarisianismi tum modo componendum feruntur, non rigila, Me jetas exacta degnitio, s c est men necessitate, sed voluntate, non timore com sex sura omnia eminens, publicae utilitati cum porali, sed dilectione subjectorum , nitidota ' is futire. Secunda vero ratio haec est , quia Dere. Ouod Gregorius NaZianaenus concepia Christus ipse discrimen utriusque potestatis iis versis testatur, Vel maxime id Iex nostra crem in praeceptis dandis, auctoritate sua consti- O legi iis Assissenaeis, vis meae non chaesi ' ζ' tuiti Reges gemiam dominantur eoram, O qui sed .nte ac tilenti animo pasaiam Possem, spos salem haberi super eos, bene Di τocamur, pluribus testimoniis opus esset, Hierony ii emo: lars et os acium non inquit ille apud Matthaeum naum quoque laudare, qui Regem nolenti 'r' =' M.tis. b. de Lucam. His verbis de legitima Regum bus, Episcopum volentibus praeesse scribit, ' auctoritate Christus agit, non vero de ty- Et Chrysostomum, cujus haec sunt verba, rannica, clim de iis Regibus loquatur qui dum potestatem utramque composuit: Le. benefici & Laργεται a populis dicerentur. Et istis ac maκdum omnia peraguntar, scilicet s quis abuti velit voce Graecautura mirum, apud Principes J hic vero nisu tati. Neque quae extat apud Matthaeum , reponetur illi, enim licet ex avictoriture praecipere. Lueam simplici verbo Mosii, usum. In eo VII. Occurret aliquis nos jam asse- autem discrimen versatur, quod Regibus ruisse Regibus ipsis nos esse liberum in vi. summo imperio multa peragere liberum sit, ros cives ad legem amplectendam cogere, quam effusam licentiam suis Apostolis ideoque non esse tam anxie haerendum
vis. t ti,ia,ta Christus adimit: ita ut verus dominatus sit huic discrimini inter utramque potestatem,
I V. . penes Reges, non autem penes Sacerdotes; quod hoc loco urgemus. Praeterea aequEquorum potestas non esi despotica, sed licere Saeerdotibus contumaciam impio
temperata, dc ad populorum usum accom- rum excommunicatione plectere, ac R modata, ita ut monarchia ccclesiastica ex gibus in facinorosos animadvertere gladio. aristo cratico regimine si commixta: con- Hanc dissicultatem solvere oportet, tam
tra quam accidit in plerisque regnis, quae ex iis quae jam observavimus, quam ex iis jure optimo a Principibus possidentur. Ve- quae in hanc partem distulimus commodio hemens est Bernardus, de fere totus in eo ris doctrinae caussa Regium Imperium aut hanc sententiam Eugenio Pontisci per- sacerdotali in eo maxime distat, quod illi ill f φς suadeat, Nee enim tibi ιί Petrus sic. J dare non solae singulorum civium rationes com qtiodiis halais porris ι θοώ sabuis, hoc ridis, missae snt, sed totius Reipublicae salus. un- EitDudin m udisi, siverticu γ. Numquid dest ut in cives, etiam invitos, ad fovem dominusionem p Aad ipsam: Non dominantes dum totius Reipublicae corpus cius illi comis ciero, sed forma facti gregia. Et ne dictum petat , quemadmodum antea dixi. Quod L hum titute pares, non etiam merirare, vox aliter se habet in episcopali ministerio , cui Domini es in Elangelio: Reges gentiam domi- Ecclesae sollicitudo ita est commissa , ut norar eiram , o qui ps etialem habens super singulorum saluti praecipue invigilare de
eos, lenosci vocantar. Et inferi z I M aatem non beat, nec curare possit universum corpus
A. Planum es, Apostota inserdicitur domina. aliquorum membrorum pernicie , sed ad Ius. I ergo is, o tibi usurpare aude, aut domi- exemplum Magistra nonaginta novem ovesi nuri apostola am , atii Amsilicus dominaram. deserendae illi sunt, ut centesimam adcaa Mane ab Aurusra pratile s. Si urrumque simi- las reportet. Deinde in ipsa ratione legum tiro sulere meis, perdes utrumque. Nec alie- ferendarum, quae singulorum civium con-na est Bernardi explicatio a veterum sensu. troversias respiciunt . Principes quidem Etenim Origenes nunc locum Evangelii sic eorum utilitatibus consulere debent, adeo
i edisseriti Principes geAsiam non contenrs tam ut eos tacita conditione suis legibus obstrin.
'' itim non subj/etis sos, Volenter eis domi- gi nolint, nisi usu ipso constiterat eas leges
nuri nitantar. Inser et os autem, qui Hris mei, Reipublicae commodas te utiles esse. At
non eram haec. Ne forte qui midenιαν halere tamen si non jure ordinario , sed summo ju- aliquem in Messa principarum , dominentur re agere velint earum Constitutionum fruiritus propriis , veI potestarem in eos exem executionem urgere quae de jure dubioceam. αuoniam scat omnia carnalia in neces seruntur & ab invitis civibus obsequium .
stare seni is tu, non in voluntate, se ritualia extorquere possunt, sine ulla tyrannici imia
199쪽
via. tistas,in peri exprobratione. Eis enim dura sint sita assumantur. Sicut fani Laodicensi, coeta, aliquando Regum imperia, ordo ille im- ιε. o ι . regati, quae apud Graecos ran m seriperandi Ee parendi id exigit , ut subditi munim , necnon o Africanoram Conciliorem 6. sd minorum mandatis cedant, quemadmo- g. capisula, qua nuda provinciasemare. H. UL ... . ta dum Apostoli disertissime docuerunt. Sed cana dignosci vir. Hanc ob caussam ipsi etiam in legibus ecclesiasticis, quae ius naturale Romani Pontifices in formula professionis aut diuinum non exsequuntur, summum ilia quae habetur in Diurno Ecclesiae Romanae, lud imperium locum non habet . quo sensu spondent se observaturos & confirmaturosaeeipienda sunt quae adduxi testimonia e omnia decrera canonica praedecessorum apostoli- οι. -,. risi Gregorio NaZim Zeno, Hieron3mo, Chry- coram n rorum Pontiscum , quacunque i sostomo, & Bernardo, ad loci evangelici s Oistiter paruerant, O probara sens. Non αδ sum euiari. explicationem. Quinetiam magnum diserata inutiliter haec ultima verba addiderunt. men intercedit inter supplicia quae leges Sciebant etenim praeter constitutionem fata publicae contumacibus irrogant, & excom- ctam synodi assensu, necessarium suisse ut
municationes , aut ceteras censuras, quia tacito provinciarum consensu probaretur. bus utitur Ecclesia adversus sceleratos. Communem omnium seculorum senten- Princeps enim adulterum, aut caedis reum,
gladio plectit i id est, maleficum commerita poena asscit. in eoque vim imperij sui
ostendit. Ecclesia vero non exigit poenam, sed morborum curationem. Itaque non in sigit excommunicationem, ut macter, sed ut poenitenti salutem conciliet , quem ad modum diserte interpretatur alicubi Chrychor. h. i. a .lia sostomus. Vnde Τhodo retus in synagoge Canonum adnotavit, aliam esse rationem ei legum regiarum, Ec canonum, quod illae seueras poenas a reis exigant, hi autem eriam . ita. 3- rantes in viam reducere & aegris remedia
. parare conentur, quando peccatum est in
leges evangelicas, aut mores receptos.
VIII. Si quis autem de quaestione proposita, quae fuerit sententia veterum, reisquirat , definiri posse videtur ex Innocentio I. & Gelasio. Etenim ille non solam editio nem Decretorum quae complexus erat epistola quam dederat ad Alexandrum Antiochenum , sed etiam consensum Episco
Ianoe. lnDαι. porum provincialium requirit: Vr qua ipseram necessario per nausus es, inquit, es nosetimare resonaemas, commani omnium consense
dioque sementari In eandem sententiam Getasus dixit primam sedem exequi antis c algae nori Asti uiam , quod Umire L. ω, - - s. S. Husae /ras is ainenses. Imo & Hilarius, a me supra laudatus, Decreta ab occidente in Orientem mitti consuevise stripsi. non extorquendi assensus injuria, sed instruen
dae omnium conscientiae cognitione.
Ad hane disputationem illustrandam non omitti debet insigne Anastasi Bibliotheca rii testimonium qui ad marginem sexti canonis septimae Synodi, ubi mentio habetur cujusdam canonis Trullani Concilii, hae eadnotavit: Nee se momeris hane de Dion mnos minime histZomus, ctim o raram nonnalias γαι in ἐν canones habemus, in oetirisatem non
recipiamus ι scas 3assium ex Concitis. Atia
numqvie apad Graecos ramum, alia mero apis
cenassium provincias, in obseri ita eccυ tiam etiam hae in parte secuti sunt Galli no strii qui se solis illis canonibus teneri putaverunt, qui aut contrario usu aboliti non essent, aut qui ab initio usu recepti fuissent.
Id testatur Philippus Rex Francorum in Pragmatica qua privilesia quaedam Acade.
miae Aurelianensi indulsi anno MCccxir. iam a Non putet igitur aliquis nos recipere, vel pret autores nostros recepisse, Consuetudines quaslibet, ' e Leges, ex eo quod eas inaeversis I ris s-
tar. Matita namqtie erussitioni ct docIrinla proficiant, Iicra recepsis non fuerint. Sicut nec E clesia recipis quamplures canones , qui per δε- set ad nem alterans, vel sinitio non fuere re
tionem legantur. scire namque sensus, risas, Omores hominam diversom, locoram, O tem ram , valde pre rit ad cujusca vie doctiinum. Consensus necessitatem hac etiam ratio iane probavit Nicolaus Cusanus, quod olim tama, Od,
omnia disciplinae capita decernerentur in tas τοῦ Conciliis, ex communi Episcoporum sunfragio & consensu , secundum formam ab Apostolis praescriptam, qui ex sua & senioruin siententia, Decreta de sumo caro, & de sanguine, ediderunt. Vnde sequi ait, Constitutiones pontificias aut E canonibus receptis petendas, aut si potestatem statuendi, quam Summus Pontifex a Deo habet, in rebus nondum canone decisis explicare velit, ad hoc quo faturum ejus liget
fleti quod sit publice promulgatum , sed oportet
quod acceptetur, O per usum approbetur, secundum superiora ct ea quae notamur de Constit Nonibus seuper rubrica ; ubi dicitur per Doctores, quod ad vati ditatem saluti tria sunt necessaria, potens instituente, publicatio Statuti, ct ejus dim approbatio per usum. Vnde videmus innumera apostolica stituta , etiam a principio postquam edita fuere, non sisse acceptata. IX. Quae in contrarium afferuntur,riunmodi sunt, ut a recepta sententia discedere non cogant. Neque enim subditis idcirco
200쪽
legis ferendae potestatem asserimus, qu1d
consensum eorum expressum vel tacitum exigamus. Quanquam enim liberam & a nemine pendentem solvendi Ec ligandi a ctoritatem fateamur , attamen cum in ex terno regimine versatur, & se ad ea porrigit quae neque fidem nec sacramenta scele
rumve censuram respiciunt, tunc maxime
subditorum assensum exist , in quorum aediscationem est a Christo instituta. Vis ergo & imperium legis a sola Ecelesia pen det i sed executio vim sortitur a consensu eorum quorum maxime interest i qui sola repulsa legis satis docent eam sbi non esse commodam. Neque est quod aliquis aut Pontificis aut Conciliorum privilegium illis a Christo collatum proserati quia cxceptis canonibus qui de fide aut de morum doctri
na istuntur , ceteri, qui Δαξίαι respiciunt,& in facto versantur quod prudentissi mos saepe sallit) non debent summo illo non errandi privilegio censeri , maxime cum id proprium sit legibus ecclesiasti eis dedisti
l,lina latis, ut eas pro ratione temporum aut ocorum mutari necesse sit, quemadmodum docet Augustinus1 Ipsa plenaria Conci I a spe priora posserioribus emendari , cum ali
Pa experimento aperitur quod classi merui, s
m saperbia. sine alta insata cervice arro uniariae , sne tista contenrisne timidae invidia, sinasumilitare, cam pace catholica, cum Auritate
Chrisiana. Quod autem E Gratiano profertur Concilij Triburiensis decretum , non
vetat quin Pontificum Romanorum De creta pr vinciarum us bus obsutura repu
diati possint , sed modum quendam examini praeseribit, scilicet ut quantum fieri potest eis jugum vix frendam si, suscipia ν Iam
os memoriam 8. Peiri. Sed si omnino seren
dum non si, quia scilicet utilitati publicae grauiter obest , ex illo Decreto sequitur stum essu in populi potestate, ut a se iugum
illud amoveat. Haec sunt verba canonis: In memoriam d. Petri Aposyoti, honoremus Roma
nam o apsestram sedem; ut qua nolis suco dotatis mater es dignitatis , esse debeat magi stra ecessalica rationis. aviare servanda scum mansa erudine familitas , ut lices iis se rorim as ista functa sede imponatur jagam,
conferumvis, or pia demotione toleremus.
STE pMANI BAL UT II. CAruet istud Coneilii Triburiensis apud Iu
nem & Gratianum resettur ex Capitulis Caro ii Magni Imperatoris. Nauclerus autem adnotat hoe esse unum ex rarii. legum capitulis quae idem Imperator . ut sige itias stribit, anno primo imperii siti instituit, clam per omne imperium suum legatos ad sarien/tim iudieium & justitiam cunctis dilexit.
Qua capitula hauddubie non alia erant quam ea quae a Rarolo edita Romae anno primo imperii sui testatur ex veteri codice Metens vit elatissimus Iacobus Sirinongus. Itaque ci)m decretum istud extet etiam in capite xxx. Concili j Ttihutiensis, quod anno Dee ex e v. habitum fuit sub Rege Arnul so. &ere eodem concilio laugetur a Bure hardo, par est existimate patres S nodi Tlibutiensis illud mutuatos esse ex legibus raroli, atque ita suam fecisse legem quam approbaverunt. Sed utcunque seres ha beat . magni momenti sunt verba istius capitis. Nam cum auctor vellet gratiscari Romano pontisci ii, eausis Meles asticae disciplinae , videretque hoc pacto nonnulla tentari contra constetudines receptas, usus est eadem dexteritate qua usus olim erat in Conia
ellio Sardicensi Osius Cordubensis Episcopus ut E
piscoporum dejectorum appellationes ad Romanam sedem approbari procuraret ab ea synodo , nimirum adducta re. erentia quae beato petio segique eius debetur. sed ut res ista sartias elucescat . adserenda sunt ipsamet Osi verba ex canone tertio Con
eilii Sardieenssi Quod si aliquis Episcopus . inquit,
juiueatus Derit in ali via Maia , erpatae se bonam causam habere . Mi herum Conritiam renovetur . si vobis placet, sanesi Petri Apostoli memoriam Mumremias , ut seribasur Ahis qui causam examinarum Itilia Romano Ponlisei. Hujus juris novam esse institutionem Marea probat ex his uerbis in libro v M. cap. m. s. um . ubi observat Osium non dicere con finiandam este antiquam traditionem, quemadmodum fieri consuevit in negotiis quae renouatione tant sim aut observatione indigent. Sie in rapite isto quod ediplicandum suscepimus , auctor ait servandam esse eum mansuetudine humilitatera . ut licet
vix ferendum ab illa sancta sede imponatur jugum, seratur tamen ob memoriam beati Petti Apostoli, ob quam honoranda est Romana & apostolica sedes. Sie in Concilio Remens adversus Arnulphum cap. xxviii. At11ulphus Aurelianensis Episcopus di
tare Me ni cineΠη, qtiod eadem Romana Feris semper tenerasa est. Ea3em prudentia usus est Bonia facius sedis apostolicae pet Getmaniam Legatus, tam Episeopos in legatione sua consstentes jurejurando adegit polliceri subjectionem Rottiano Ponti fiet , aliaque nonnulla te suavit contra priscum morem. Quod adeo gratum fuit Romanis auribus ut nuntiis a Boni acto missis. qui de rebus istis cetii tem facerent Romanam Ecclesiam . maxima gratulatio facta fuerit. Testatut id ipsemet Bonisecius in epistola centesma quinta. quae data est ad Cudber. um Cantuariensem Archiepiscopum, in qua haec leguntur : Decrevimus istem in nostra synoduli convenia O eonfus sumus sirim eis holiram ct vinita tem in subi Epionem Romanis Εα es. Me renas unia nostra veti. sereare , sancto Areo o mearia HasMil. ostiei. onorim per omnes annos congregare. M.tropolitano, Pallia ab iIIa sede quaerere, cst per