장음표시 사용
211쪽
tionis suae sacramenta prae stabant Episcopis& regni proceribus. juxta formulam quam
conceperat Hincanarus, Praestiris eo itituitionem se pollicebantur impensuros. De quo sacramento dicam libro iv. cap.
x. I. v I. Itaque cum privilegii fgnifieatio ambigua sit, & ad privilegium canonicum aut pontiscium trahi possit, Constitutio nes te Rescripta Principum fere semper ab ea dictione abstinent , ne fortasse quod jure
ipso competit Ecclesiae Gallicanae, precario tantum concessum fuisse videatur, de
cum iis privilegiis confundatur quae a sede apostolica Regibus nostris in quam plurimis capitibus ecclesasticis indulta sunt. Satis aliunde si obseruantiae singulari quae Ro manae sedi debetur s eius beneficio & no vis privilegiis antiqua iura seu privilegia
Canonica confirmata & aliquando ampliscata fuisse dicamus , ne quis nobis iuri uinantiquorum ustim, ae s in apostolicae sedis iniuriam usurpatus fuisset, merito exprobrare possit, vel animi ingrati vitium, scollata beneficia reticeamus.
Seth pMANI BALuΣ I. TAueti momenti est Constitutio illa B. Lud
viet , data pro liberiate e esiastica, cujus mentio fit in , . vii. hujus canitis. ut visum sit eain hete inategram exhibere ex aut nerui co quia editat in archivo Archiepiscopi Narbonensis; unde a me descripta est anno titillesinio sexcentesino quinquagesimo nono.
scio quidem esitam illam suisse a clatisIimis viris Catello & Duchesnio. Sed tam multis illic metigis
scatet, ut vel ob hoc ipsum nova ejus editio procura-ii ἡebeat. Lunovi evs DO ERATIA FRANe ostia M
perionam , qtia potest rem Myeat. eoiaemnari, incit Iare anima Aesane insita puniantur. Orainantes
nee ad honorim aliquem de cetera admittasar , nec
pusi facere testamenitim , nec sacrassionem alicuom Beriaitaris habere. omnia bona ipsa. mobilia immobilia, qua Dr ipso fasti pAstieat . deerenimas ad Usum . I ad posteritatem ipsius naturentis remeσι
να S afaimus etiam ct mandamus ut Taranes teri
rer invenire i ct eκm eos invenerim, praesentem sinem, a dissendis personis ecclesasticis saperius m mota Dinis i tit .is praesensuas de errare o hares condem naris , omni odia , prece, pretia, timore, gratia, ct
amore postpossis , ae ipsis fenina e fariam quod δε-
qtie ad biennium , solvam Las marchas integre capienti, post bienniam autem unam. sane quia Rura De
uietem Eeelsa ct ecclesiasticoram virorum turbare tiimus At omnino Ruptariis idis expulsis , pax perpetuo servetur in terra i ad naam servandam isne omnes operam Glaucem. Ad hae , Pia elaves Erietem ea timeoni in terra ista contemni Stalaimus xt excommtinicari visentur, secandiam canonicti sunctiones. Ei si aliqui per annum cinomacher in e commun ratione perstierint , extune temporaliter compesumtiν revire ad ecclesiastica- unisu em . tia quos a malo non retraIt timor Dei, saltempernis temporalis compegar. Vnde priscipimus qMad Austiti nostri omnia bona latiam excommunicatoriam mosi id c immullia ps anniam capiant nee eis aliqvio modo
corporis poterant formidare. Noveritii etiam Diah a statui a se valvimus observari, qMoὰ etiam quam
istium hae stu/atis firma Er taeonetissa permaneol, Ms illi n. 3νi mian ine scimus eommaniri. A Tum pari s anno gratia Mee xxviii. mense Apriris. Hane Ludovici Constitiationem mitifice laudat Innocentius I V. in litetis as Reginam Franciae seriaptis anno MCex. qua a nobis editae sunt ita appe
dice Conciliorum Calliae Narbonens, Tit. rix. Ian cum in I. a. huius capitis ianotatum si FGHesae Callicinae nomen celebratum esseab ipss summis Pontiscibus Alexandro III. & Innoeentio Iar.
212쪽
diseedere ab hoc loco non possum quiri. Innocentij I v. auctoritatem addam ex ejus literis ad Archiepiscopum Narbonensem & Episcopum Helenensem iis peruss VIII. Kalendas Augusti anno MecLii. quae extant in eodem archivo Areni iseopi Nathonensis, & a nobis editae sunt in Additione ad cap. xviii. libri viii. harum Dissertationum i Aa aures nora. Ecclesiis Gallieana querela perferante pervenit quoa nonnalii regni Franeartim MVanes, Balli mi , prepa sui, aerariam ct alioram nobiliam eiu em νυχῶ D ei Ies , eandem Ecelesiam contra libertissemi Migraviter comprimentes ferc
II. Cananiam eouectiones ab Orienti is Oeeirin tem manarant. Mea de sis privis agendum. Vetustis. ma eoIIectio est illa q- eanoniam apostolicaram na-mina inseruitur. Eos canones apostolieos vacant Conia stantinvis Imperator, S noris Cp. svis Necturis, Cometitam Eph sinam, Theodosius, est tistinianas III. Duodias Nirana ct Antiataena, Athana sua, ct Passius eas lavid ni sis nomine antiqvioram
risuro suo Nicaena , sied posterior videtων annae exum. Firmilianus Gyarea Diseopas sis usa non est ad probandam ransuetudinem qua vig/sae in Oriense reptidiandi haereticorum bapti L Conseniar. post f norim Iconi' ea de re habitum . inham fuisse eonfidium edenda hujas eatiectionis, fas nomiti. Clamenιis Romani ct Apost Ioram, at Mephano summa Pontisci opponeretur Petri post ollisactori
ias: Et traditiones Icripto complecti, ne revoearenturta Asiam. E Catieuia vitisar mense 'perberet ob quo utebatur Oriens. VI. R. LIonil tur obiectioni via trahi posset e emnone xxvi. qtia damnaraer baptismvis A retiearum.
Orientaliam Dis hae sententia, etiam post onada Nisanam I ρὰ per indulgentiam iliam soli tim
I. π IBERTATsM Ecclesiae Galli
a canae canonum & juris commuis nis executione contineri diximus. Sed jus
illud commune vari E sumi potest. Aliud est
enim jus commune antiquissimum . quod antiquos canones & decreta Pontificum complectitur . aliud jus commune, quod illis canonibus & praeterea decretalibus recentioribus Pontificum constat , prout apud nos usu recepto temperatae sunt. Hoc
ultimo jure Libertatem Ecclesiae Gallica
nae contineri contendimus , non autem
primo. In quo longissim E recedimus a Lesectasserit sententia , qui asserit curiis supremis Galliae concreditam , non solum libertatis ecclesiasticae praesentis tuitionem, sed verae illius, germanae, & canonicae, quae apostolico & primitivo jure canonico nititur i adeo ut magistratibus incumbat decreti, suis diseiplinam illam antiquam paulatim restituere, cum per temporum injuriam id fieri non possit aperte constitutionibus regiis. Quod ut intelligatur, de antiquis & recentioribus juris canonici collectionibus agendum est, cum disputationis hujus cardo inde maxime pendeat: ita tamen ut non quaecunque dici hac de re possunt, sed quae omitti non debens & a nobis in hoc genere
observata sunt, proseramus. Ecclesia Occidentalis ante Concilium Nicaenum nullos canones noverat , sed moribus tant sim& jure non scripto regebatur. Deinde so tos synodi illius Oecumenicae canones amplexa est , usque ad tempora Innocentii primi , id est, ad annum quadringentesimum i ut docent apertissima verba illius Ponti scis in epistola ad clerum Constantinopolitanum r Coonisus pono os quendum εν ridie. . a
hareticos auctores referentes, dis curialitas Discoὼ re ieiuntur. Haereticorum namque inventa , casiaticis canonum non sum annectenda. ψης νInsignis profecto locus, ex quo multa colliguntur quae studiosis antiquitatis eccle fasticae multum prodesse possint. sed ut ejus mentem perfecte capiamus, observan- cum est aliam tunc fuisse rationem Eccle-sae Orientalis, aliam veris Ecelesae Occidentalis : quia etsi haec solis canonibus Nicaenis uteretur. illa plures synodorum canones amplexa fuerat. De quibus necessa rio agendum est, quia eorum canonum usus tandem ab Criente in Occidentem manavit i necdum ab aliquo hae de re satis accurate disceptatum est. Turrianus enim omnia miscet, nec omnia attingit.
II. Omnium antiquissima est Collectio
illa quae eanonum apostolicorum nomine circumfertur: cujus vetustas eadem origine
213쪽
eenseri debet qua Liber Constitutionum apostoli earum sub nomine Clementis Romani editus, cum eos canones ultimo capi
te integros Liber Constitutionum comple. vitur , quemadmodum Photius observavit in Bibliotheca a Rae' no pori, Sane ut Clementis Romani foetum non esse, ita etiam erudito scriptori, qui tertio saltem seculo floruerit, vindicandum omnibus hodie persuasum
esse video, clam in illo commentario anti
ruae disciplinae satis expressa vestigia super
nt. Cmus auctoritas ouanta suerit apud
veteres Christianos, inde colligitur, quod haeretici corruptore stylo aliquot locis eum violarint, ut conqueritur Epiphanius, qui
eo libro contineri πλαν υπονικην testatur. Ceterum corpus illud canonum
apostolicorum octoginta quinque capitulis constans, quae ab Apostolis per orientem manaverunt traditiones ad disciplinam ecclesiasticam constituendam complecti tur. Eius Collectionis usus maxime viguit in Orientalibus Ecclesiis . Quod duplici probationum genere demonstrari potest. Pri mλ iis testimoniis quae conceptis verbis
apostolicorum canonum meminere. An liquior mihi videtur egoin eo genere Ale--.Li. e. . xander Episcopus Alexandrinus, qui eos
Episcopos objurgat a quibus Cleriei suscipiebantur quos ipse excommunicaverat, idque ait contrarium esse canoni apostoli co ra πω scire λικόν -ένα et ορειν. quibus verbis apertissim h canon xvi. apostolicus insinuatur.
Extat epistola Constantini Imperatoris ad Eusebium data i qua illius pietatem lauadat, quod ab Antiochenis ad Ecclesiam illam , quae metropolis erat Orientis, clavium Ec Cleri suffragiis electus, Caesareae episcopatum deserere noluerit, ab una in alteram Ecclesiam mi frando, sed maluerit: u.' a stilleam canonem rigide Observare. Is
A λ-. - autem est ea non apostolicus decimus quartus, quo migrationes istae prohibentur. In synodo Constantinopolitana habita sub Nectario in caussa Agapij, Ouaerente Araiabiano Ancyrae Episcopo an liceret duobus Episcopis Episcopum accusatum gradu dejicere, ex sententia Nectarii de Theophili Alexandrini totiusque synodi decernitur Episcopum dejici non posse praeterquam synodo Episcoporum provinciae, ut vos Fiaca comes conmiserans. Quibus verbis canon
apostolicus septuagesimus quartus signifi catur. In Concilio Ephesino refertur An ta inta 2 tiochenum Episcopum ordinationes provinciae Cypri ad se trahere conatum contra Ie- . . ., ges eccis sicin O canones sanctoram Aps.
s tirum , id est , 34. & 31. canones apo stolicos, qui vetant Episcopos ne extra provinciam quique suam manus imponant. lmperator quoque Theodosus anno C cccxx. M Irenaeum quendam post sinas nuptiis γυιὸν '' 'a soticos canones Triorem rimitaris Episco ρ- factom, ab ea Ecclesia constitutione sua dejecit. Quibus verbis canonem xv M. apostolicum respicit. Iustinianus Canones Mov. 1 apostolicos aut ipsis Apostolis aut saltem Aoctrinae ab iis traditae asserere videtur in Novella sexta. III. Secundum genus probationis peti tur E 6 nodo Nicaena , cujus canone xv. vetantur migrationes ab una parcecia in aliam,
uas tunc factas fuisse praereν coonem observat st nodus. Aliquo ergo canone ante COM Nine irriori vetitae erant transationes , qui porro in alius non est quam xv. canon apostolicus.
Sed disertis verbis in v. canone laudatur canon antiquus, quo interdictum est Episcopis ne ab uno excommunicatos alij ad
mittant in communionem : itatis. Taνκωήνα
xxxvi. Non omittendus est canon T. C. . ... ac
Nicaenus , quo canon apostolicus L x I I. insinuatur, & explicatur. Hoc apostolico
canone, qui metu supplicij Christum negat, gradu dejicitur, & pellitur ab Ecclesia. sed
de eo qui post lapsum ordinatus fuerit, nihil cavetur. Ad hanc tamen speciem Nicae isna synodus deiectionem extendit, his verbis: dri,itan ae de Iss s adisiunem meri promoti sani per ignoramiam, veI per ordinistiam dis malaiionem , hoc recisasticae non praejud
caι regia . cogniti Aiamve deponanιών. quasi diceret : Subsecuta lapsum ordinatio non
effugiet poenam canonis ecclesiastici, id est , apostolici Lui 1. lichi canon iste de eo loquatur qui adscriptus erat in clero ante lapsum, eum par si in utraque specie ratio. Sγnodus Antiochena frequenter etiam alluisdit ad canones istos apostolicos, ita ut pene transcripserit canones x L. & x x x. qui explicantur canonibus Antiochenis xxiv.& xxv. Sed disertissim E canone ix. fgni scatur canon apostolicus xx XIV. quo inhibetur ne quid gravioris momenti agant Episcopi prouinciales sne sententia ejuS qui isti. Am. Lia praeest metropoli. quod iisdem lare verbis statuitur in canone ix synodi Antioche---
x X III. prohibetur ne ovis Episcopus sibi successorem eligat , sed electio fiatsecandam re iam e lesiastram ι qua significatur ca-
214쪽
Athanasus quoque de Baslius non obs. Albin n. M eure his canonibus utuntur. Ille quidem, com de Georgii Cappadocis Arriani auda . cia conqueritur, qui jussu Comitis per vim π sedem Alexandrinam occupavit, violatos ab eo canones eccles asticos palam prostetur, id est, canonem apostolicum xx xl. quo praecipitur, ut s quis seculi potestati bus usus, Ecclesiam per ipsos obtineat, de-
miis ... .a ponatur. Basilius Diaconum a gradu drie Ampial -- cturn ob crimen. non arcet communionei quon iam antiqam es canon, ut qui a gradu
exciderunt, hac sola poena castigentur. Vetus ille canon quem laudat, est xxv. canon apostolicus. IV. Ex iis autem quae diximus, non solum colligitur vetustas & auctoritas cano. num apoliolicorum , sed etiam eorum numeras. Etenim octoginta quinque canones recensent Graeci in Collectionibus suis, jux- sis in YAiso.M. ta definitionem synodi in Trullo. Quo in capite recth illis convenit cum libro Con-: :T M' stitutionum apostolicarum , ubi canones illi eadem serie eodemque numero reseruntur. Laudatum etiam vidimus canonem x x di i v. a Synodo Constantinopolitana sub Nectario,& xxii. a Synodo Nicaena,& x x x v i. a Concilio Antiocheno. Quin-Yhingo isti, is etiam Theodoretus in collectione sua eun dem numerum octoginta quinque canonum apostolicorum servavit.
V. Dissicile est in tam alto veterum scriptorum silentio tempus hujus Collectionis indagare, quam tamen certum est Conci . lj Nicaeni tempora antecessisse. Tentari fortasse posset . nondum cognitam fuisse Orientalibus , quando controversia incidit de baptismo haereticorum , quae Cyprianum in Africa 3c Firmilianum in Cap padocia cum Stephano Summo Pontifee commisit. Aiebant illi tinctos ab haereticis
Spiritum sanctum i qui ad solam Ecelesam
pertinet θ suscipere non potuisse. Stepha
nus asserebat traditionem veterum non esi se innovandam , neque repetendum baptismum ab haereticis collatum, sed manus in poenitentiam baptiZatis imponendas. Stephanus nitebatur antiqua consuetudine , cui Cyprianus scripturas opponebat. Sed Firmilianus Stephano objiciebat contrariam consuetudinem , quae vigebat in η Orientei devia qaidem adversus Stephanam mos Afri disere testis, inquit ille ad Cypria
num . cognita meris se errore consae dinu ν
Aquisse. Ceteram nos teritati O conseravidinem jangimus , o consanadini Romanorum, con-μ rad n m, sed meritatis, opponimas i ab ini-ris sae tenentes Dod achris. O Apostola est ira- . dum. Petri ec Pauli locos, quos in supe-
tiori parte epistolae laudaverat , intelligit.
Nihil opportunius accidere poterat na disputatione ad citandos in testimonium canones apostolicos, si ea tempestate com pacta suimet Collectio qua hodie utimur. Etenim ad confirmandam consuetudinem illam constantem, quam Firmilianus Ste phano obtendebat, proserre poterat canonem apostolicum MLvt. conceptum in
haec verba , E versone Dionysi Εκiqui i
meritium habuerit baptisma, denso baptista-rit, os postatam at impis non baptistateris, δε- ponamν , tanquam deridens erticem se mori mDomini, nec sacravites a si s sacerdotistis .cem m. Itaque e silentio Firmiliani collige. . re licet, incognitos ea aetate Orientalibus fui me canones apostoli eos. Quid si haec contentio collectionis hujus oceasonem praembuerit 3 dc ut Romanae Ecclesae traditio Ecauctoritas a Stephano prolata , objecto veluti clypeo repelleretur, huic collectioni,s quae antiquae disciplinae in Oriente vigentis capita omnia, imo veris 3c sacramento. rum ritum complectitur ) constitutionum apostolicarum de canonum a Clemente Ro mano editorum nomen inscriptum fuerit 3 Conquerebatur enim Firmilianus injuriam
fieri Apostolis Petro Ec Paulo, quod eos
auctores tam alienae traditionis Stephanus faceret AGH etiam, inquit infamans Pritrum o Pavitam beatos Apostolos, quas hoc ipsi reudia rim, qai in epis .s sis haereticos eo
Quare ne dignitate apostolicae sedis, episcopatus sui loco, fle Cathedrae Petri, quam
et seccessionem tenere Stephanus prosteatur , Christianorum animos 4 Firmiliani sententia averteret, necessarium visum est testimonium aliquod, quo Petri auctoritas Petri successori opponeretur. Et ne ullus superesset dubitandi locus in controversiis quae traditionum antiquarum occasione accidere possent, placuit eas libro constitutionum apostolicarum de Breviario cano. num apostolicorum complecti , prout in Oriente traditionum usus invaluerat. Comis modum accidit ut frequentes Orientalium Ecclesiarum Episcopi Iconium convenirent anno CCLVIII. ad controversiam illam de baptismo haereticorum dirimendam, ubi eadem sententia constituta est quam apo stolici canones xxv r. 8c NLv I i. exhibent. Haec sunt Firmasiani verba, rem gestam narrantis: Hamico enim scut ordinare
215쪽
non Iicet, nec moum imponere, ira nee soti.
Rare , nec quicquam sanete nec stiri iter ge rere , quando alienusM .Piritali O Hi a sua
mis regionibus . cosma imus tenendam contra saretios Irmiser, o sindicandam, cam asinis iam .. sis re diatrareιών. Quare in eam conjecturam facile adducor ut existimem decretum Iconiensis Concilij transcriptum
in eam collectionem quae tunc eonsarcinata
est, & augusto Clementis Romani nomine ornata in publicum prodiit. Quod egregie
confirmatur e canone apostolico xxxv m.
qui mensis Hyperberetaei meminit , quos seatur october lingua Syromacedoni Ca, cujus erat usus per Orientem. Vt hinc pateat, nec ab AEgyptiis, nec a Graecis Europaeis, qui mens bus alia nomina indi derant, conscriptam esse collectionem is lam, sed a Christianis Orientalibus. Vnde S 1 nodus Antiochena eundem mensem Hyperberetaei nomine in simili specie designavit.
VI. Existimabit sorte aliquis alienum videri ab auctoritate illa quam huic collectioni vindicauimus, si fateamur haeresi esse insectam, in eo capite quod tinctionem hae reticorum respicit. Sed velim cogitationem illam deponat, perpendatque hanet sententiam in oriente retentam fuisse , donec Concilii plenarii auctoritate eliquata fuit, ut eum Augustino loquar. Qua in re adeo pertinaciter Firmiliani decessoris sui opi nionem Basilius Caesareae Episcopus fovit, ut propter bonum pacis cum Asiaticis reti nendae, haereticorum baptisma ab Orien talibus admissiim seripserit. Quare mirandum non est, si erasa non suetit 4 canoni hus apostolicis regula quae summo iure niti quam plurimis videbatur, & contraria sen tentia per indulgentiam tant lim recipi. Ce tersim post Nicaenam synodum, quae Paulicia nos damnavit, hocque praejudicio docuit quorundam haereticorum repudian dum esse baptisma, nihil vetat quin retineri possit canon apostolicus etiam post sopitam contentionem , elim divisione quaestio di rempta fuerit, & in certa specie regulat lo cus esse possit. VII. Nunc discutiendum restat, quo tempore ab Oriente in Occidentem migraverit haec colle ehio canonum apostolico. rum. sane Getasus Pontifex in Concilio Romano habito anno quadringentesmora onagesimo quarto eam inter cetera apo crypha reiecit, Lilo canonum vos irarum,
vocuph . Variae sunt classes apocryphorum in Notitia Gelasi, ut observarunt viri eruditi , cum non tanthm figmenta haereti corum veniant in hunc censum, sed etiam opuscula tractatorum in quibus sunt naevi . quidam. Apocryphus ergo dicetur, iuxta vmentem Gelasi, liber horum canonum, quod in judiciis non obtineat auctoritatem. id Apostolorum nomen falso praeferat. Attamen post aliquot annos Dionysus Exi
guus Latinam interpretationem Graecorum canonum aggressus , quinquaginta canones apostolicos Romanis communicavit,
ceteris omissis. Quod ab eo consulto factum puto, ut aliquam rationem haberet Coti cilii Romani, cujus interdictio in triginta quinque omissis locum haberet, praesertim
clim canon xxv a. ingratus Romanis auri bus futurus esset , quo damnatur, secundiim veterem Orientalium Eceles mconsuetudinem , sabbathi jejunium, quod
tantopere in Occidente eommendabatur. In principio iraque, inci ait Dionysus, cino Di- , is,nes Pi dicant ν Ustiram de Graeco transem se Iimias: qautis qaia plurimi consensem non pra- Herefcilem, soc ipsem me um naia m. igno iarare sinitium i quamvis quadam constauransistam eae usis canonibus assumpta esse si deo ν. Ne repudientur a Romanis, quae
dam decreta Pontificum ab his canonibus hausta videri observat. Nempe respicit ad epistolas Innocentii primi S: Leonis, qui consuetudines Ecclesiae Rotnanae ceteris praescribebant. Sed caute loquitur Leo,
qui eadem definiens quae x x v. canone ap stolico eontinentur, ne videretur eam regulam inde sumpsisse, illaria consuetudine ec traditione apostolica manasse scripsit, ut
ea non em scriptum repelleret: Alienum est, Mola. .a
pressinerali honore aαι Diaconi grada serint consecrari, si a crimine aliquoso per manuuimpositonem remedium accipiam ponisendi
Pod e risio ex apostolici traditione desum dii. Quo autem loco habiti fuerint canones illi per occidentem, de praecipue per Gaulias, mox dicemus, chira de Dionysii Em-gui editione disseremus.
216쪽
ct aucta vino nisa, ejus Gnis3. Confirmata etiam k Iastiniano. . V. sueritur an Onanes Chaleedonenses recepti
casionem. xt Constantinopolitani retineriχρων in scio.
norim Fontificum deeris . Has Uti, probaras a sedeis Oileis, e casoriis, ct Ioanne II VIII. De collectio, canonam a Theodoreis disse in qui Maginta Histis. Gentii a esse ostena tu
I. Ecu Nn A Collectio prodiit post
Concilium Constantinopolitan una. Antea non communi quodam jure tenebantur Orientales Ecclesae, s canones apostoli eos S: Nicaenos excipias , sed sua flai de creta duae tresve Dioeceses conjunctis sus fragiis eonstituerant, quibus in disceptan dis negotiis suis uterentur. Etenim in pro uinciis Diceceseon Asianae , Ponticae, &Orientalis, varii canones editi fuerant a Conciliis Ancyrano, Neocaesariens, Gan grens, Antiocheno , SI Laodiceno, qui obtinebant apud eos Epistopos quorum suffragiis erant decreti , quemadmodum Constantinopolitani auctoritate omnes ὰeinde Orientales Ecclesiae adstrictae sunt. Etenim in Ancyrana Synodo coacta anno
cccxiv. ante ipsam synodum Nicaenam,
statim post libertatem Ecclesae redditam,
in civitate Ancyrae, quae erat metropolis
Galatiae, decem & octo Episcopi e Dice ce s bus Orientis, Asiana, Ac Pontica, di v.
canones ediderunt , quorum vis per tres illas Diceceses extendi poterat, non autemper Dioecesim AEgyptiacam , aut Thraci cam, multh minus per Dice ceta occiden tis. Idem dicendum est de synodo Neocae
. sareae hahata, quae est metropolis Ponti Po-
lemoniaci ; qu4 se contulerunt iidem ill decem &octo Episcopi, post solutam Ancyranam Synodum. Gangris, quae est me tropolis Paphlagoniae , habitum est Concilium anno C C C di x v. sedecim Episcopis Ponticae Dicecestos. Concilium vero Antiochenum habitum anno cccxxx iis provinciis constitu quae ad Dioecesin Orientis seu Antiocheni Patriarchatus pertinebant, Syria nempe, Phoenicia, Palaestina, Arabia, Mesopotamia, Cilicia, & lauria, ut patet ex epistola synodica. Superest synodus coacta Laodiceae, quae est Phrygiae metropolis , qu4 e variis Dice cestos Asia. nae provinciis Episcupi convenerunt, ut te statur inscriptio synodi. De tempore hujus Concilij quaeritur. Illustrissimus Annalium conditor ante Concilii Nicaeni thmpora coactum suspicatur. Sed canone septimo damnantur Photiniani haeretici, qui aliquotannis post Synodum Nicaenam emerserunt. Deinde in antiqua collectione locum suum post Antiochenam obtinet synodus Laodi
cenar cujus tempora in annum CCCLX v.
conjici posse puto. Illo etenim anno θnodus habebatur ab Episeopis Asianae Dice-ceseos, ad quos literas suas & si nodicam Illyrieiani Concitat Valentinianus Impera tor transmisit, cum hac epigraphe apud Theodoretum Episcopὼ Diacess Asasa, Numae, Caropsuma Pacationis. Porro synaodus Laodicena, ut dixi, e diverss provinciis Asanae Dioecesis habita est Laodiceae, quae est metropolis Phrygiae Pacatianae. II. Canonibus Concilij Constantino solitani omnes quidem Ecclesiae Orienta- es adstringi poterant , quia ex omnium Episcoporum consensu qui Diceceses AEgy.pti, Orientis, Asae, Ponti & Thraciae regebant , Constantinopoli decreti sontanno
trecentesmo octuagesimo primo Sed occidentis Ecclesiae iis teneri non poterant, qui bus omnino erant incogniti anno CCCC . ut testatur Leo primus. Itaque Innocentius
I. recth iuxta sensum Ecclesiae occidenta
lis seripserat anno CD v. Ecclesam nullis canonibus regi praeterquam Nicaenis , ut monui g. i. capitis superioris. Adeoque mi rum non est s canonem Antiochenum quo nitebantur orientales advers s Ioannem Chrvsostomum , constanter explos rit. Nondum enim , ut dixi, nec synodus
Antiochena nec ceterae receptae fuerant ab
Occidentis Ecclesis , nec etiam ab Ec. clesia Constantinopoli rana, quae cum Dice-cesi Thracicae accenserentur , Ancyranae synodi, Neocaesariensis, Gangrens s , An tiochenae, vel Laodicenae canonibus, ab aliis Dice eesbus editis , non tenebatur.
217쪽
Quare etiam Ch sostomus ipse Constan-ria. i. M, τ. tinopolitanus Archiepiscopus . clim abad Versariis canone xi a. Concilii Antiocheni premeretur, c quo non prohibetur appellario, ut quibusdam visum, sed spes restitu tionis denegatur Episcopo quia synodo dejectus sedem suam repetit absque majoris 16 nodi instaurato judicio ὶ in quem peccas ales A. a. visse dicebatur, excipit dupliciter. Nam& ν se majori Episcoporum numero sultum sedem suam repetivisse contendebat, ut hac etiam in parte canoni Antiocheno, cujus auctoritatem adversarii obtendebant, satisfecisse constaret. Et aliunde canonem illum Antiochenum refelleb4t, quod editus esset ab Attianis. Vnde sequitur Antiochenos canones in Thracica Dioecesi tunc temporis receptos non fuisse, quemadmodum nec recepti erant in Occidente. Certum quidem est Patres qui Antiochiae convenerant, majori ex parte orthodoxos suisse, clim enumero X C v as. aut x C i x. Episcoporum , ex quo conve tus ille constaOat, triginta tantum Eusebianas partes sequerentur, &clanculum Arrianae haeres faverent , etsi aperte a communione catholica non disces
sisent, ut constat ex Iulii epistola apud Athanasum. Attamen apud postero, Arrianae haeress suspicione laborarunt, quod in eo conventu Eusebiani primas partes tenerent, Zc eo ad fidem consubstantialis convellendam convenissent, eoque proposito expulsonem Athanasii in Concilio Tyrio decretam olim iudiciis suis ex omnium consensu redditis confirmassent. Quod eos deinde ad eam necessitatem impulit, ut O thodoxi aeque ac Semiarriani ab Occiden talibus in Concilio Sardicens discesserint. Vnde Ecclesis Occidentis Orientalium coe tum Arrianae impietatis infamia notandi occasio data est , praecipue cum Georgium Cappadocem Arrianum Athanaso substi tuerint. Quod ultimum etsi a triginta sex Episcopis Arrianis constitutum fuerit, ut Observat Iulius, dedecus tamen nefarij hujus facinoris ad omnes Episcopos, qui synodo
III. Ex hac animadversione componi posse videtur disceptatio illa de canonibus
Antiochenis, quae virorum eruditorum in genia torsi: qui concoquere non poterant
quo pacto reselli possent 4 Chrysostomo de
Innocentio tanquam ab Arrianis editi. cum certum si in censum canonum adscriptos
fuisse ab Ecclesa universali, & prolatos in Concilio Chalcedonensi ut canones asan ctis Patribus editos. illustrissimus Annalium conditor, qui sibi persuasit integrum Concilium 'Antiochenum ex Arrianis constitisse, putat canones illos laudatos in Coneilio . Chalcedonensi ex alia canonum collectione quam e synodo Antiochena petitos fuisse. Alij censuerunt in causa Chrysostomi, non Α, -is, iaipsum canonem x ii. synodi Antiochenae sed alium quendam ab haereticis confictum canonem in altera synodo Antiochena ab Innocentio & Chrysostomo explosum suis
se, clim tamen e Socrate 8c Partadio satis rare a
Constet de Canone x it. Antiocheno agi. φ ς Aliis placuit non omnes canones Antioche nos, sed solum m. oppugnatum a Chryso - -isio. stomo, quasi ille solus conflatus fuerit ab Arrianis adversiis Athanasium. Quam con iecturam eo argumento juvari putant, quid ex hac sententia eliciatur verus modus conciliandi numeros canonum juxta collectio nem Zonarae & Balsamon 1s Cum numeris collectionis antiquet quc prolata est in Con cilio Chalcedonensi. Etenim in illa vetere collectione canon xui. Antiochenus numeratur nonagesimus quintus primo canone Concili j Nicaenii qui calculus est sine
errore, si expungatur xo. canon Antiochenus. At vero in collectione Zonarae idem canon xvi. numeratur nonagesimus sextus, ob male admissiim canonem x M. in collectione recentiori. Sed non erat cur vir
eruditus nodum in sirpo quareret. Aperticsma est enim ratio discriminis in numeris illis inter utramque collectionem, a viris eruditis prolata, & ab ipso laudata, quae
sincere refutari nequit. Nempe peccatum est in collectione Zonam, in numero canonum synodi Neocaesariensis, quos quindecim recenset, distracto in duos canone decimo tertio , clim revera quatuorde cim tantiim canones Neocaesariens s con- .cilii numerent Theodoretus in synagoge canonum , Uetus interpretatio Latinaedita statim a Concilio Chalcedonens, Dionysus Exiguus , Epitome Hadriani,
Cresconius, & Photius in Nomo Cancine. quorum auctoritati opponi non debet error qui irrepsit in Collectionem Zona rae. Deinde cujus decreto rejectaneus ille canon omnia universae Ecclesiae exem
plaria inuasisset, si daremus a codiee Chal cedonens proscriptum fuisse. Addere ponsumus . nihil iniqui xti. illo canone Antio cheno constitui , nee ad detrimentum
Athanasi trahi potuisse, nisi per summam
injuriam , cum futuris negotiis formam da re censendus esset, non praeteritis, qualis
erat Athanasij caussa. Quare Athanasi
damnatio Antiochiae decreta, non eo solo canone nitebatur , ut docebimus tomo II.
com agetur de Athana H iudicio. Itaque sola superest ratio conciliandi exceptiones '
218쪽
Chr)sos o mi & Innocentis cum auctorita te legitima canonum Antiochenorum, quod nondum recepti fuissent nec in Oe cidente . nec in Thracica Di reces, ut explicui s. suteriore. I V. Poli Chrysostomum , ante Concilii Chalcedonensis tempus, canones Nicaeni, Ancyrani, Neocaesarienses, Gangren ses, Antiocheni, Laodiceni, & Constantinopolitani . numero centum sexaginta- quinque, in unum corpus collecti sunt E
piscopi alicujus industria, fortasse Stephani Ephesini Episcopi, ut praeserebat vetus codex M s. in Bibliotheca palatina, quem v mm . ru admodum aecepti a viro si de dignissimo, aut sortasse θnodi culusdam Orientalis de
creto. Etenim e collectione illa, in qua numerorum continua serie canones recensiti erant, a primo ad ultimum, recitati sunt in Concilio Chalcedonensi quatuor canones
Concilij Antiocheni suppresso nomine
Concilij & numero quem inter ceteros C nones Antiochenos obtinent. Sed relecti sunt e hodice canonum eo ordine eaque numerorum serie qua digesti sunt in collecti, ne generali , ita ut eanones Antiochenias. m. quartus & quintus recitentur sub titulo octuagesimae tertiae & octuages e quartae regulat, Ac canones decimus sextus & deci mus septimus sub titulo nonagesimae quintae 3c nonagesinae sextat. Ex eodem codice relectus est canon quartus Concilij Ni eueni α - v I. Iterum ex eodem libro 'nodicum Concilia Constantinopolitani, id est, definitio synodica complectens primum, secundum , & tertium canonem illius synodi. Sed quia canones collectione illa comprehens, quamvis utilitate sua satis com
mendarentur, nondum tamen ab omnibus
Ecclesiis , Ee praecipue ab Oecidentali &AEgyptiaca, probati suerant, statutum est canone primo Concilij Chalcedonens s ut
apud omnes valerent. Verba canonis haee
min. Adjecti sunt eanones Concilij Chalce α' donenss huic Collectionii quae his regulis
aucta, non solum per omnes Orientales Ee- ω, .n .. - cIesas, sed etiam in Occidente, plena aua et ' ctoritate viguit. Ad hanc canonum Collectionem Iustinianus respiciebat, cum Novella constitutione vim legis canonibus illis tribuit qui editi erant a quatuor Syn dis Oecumen ieis, aut etiam confirmati, id est, qui decreti quidem erant a synodis particularibus , sed confirmati erant canone
primo Concilia Chalcedonensis. V. Posset aliquis dubitare de eanonibus
Concilii Chalcedonensis , quos Ill. Card. M- a 4. Bel tarminus robur non habuisse scribit, ni si quatenus a Pontificibus vel aliis Conei liis renovati sunt , eo argumento ductus, quod a Leone I. approbati non sint, qui scribit. se non tantum per Legatos, qui vi-em suam executi sunt , sed etiam per approlationem gestiram i nodatiam eandem cum Concilio Chalcedonens inivisse senten tiam, insin iidelicet Mei cutis, propio quam generisti Conciliam O ex praecepto C risti. ram Primipam ct ex coasensu a solita sessi piacuit eis regari. Cum ergo gesta in sola fidei causa Leo approbarit, inde sequi Bel. laminus existimat canones Concit si inuti. les & irritos suisse. Sed eam sententiam deposuisset, si perpendisset quanta injuria ex
hac assertione 1edi apostolicae inferretur. Etenim necessitas is a confirmandorum Conciliorum, totius orbis testimonio sub ruitur, si reiecti a Leone canones perinde in Ecclesia viguerint. Atqui nihil certiusquam canones istos Chalcedonenses , sal tem in Oriente, statim receptos, aequa cum ceteris canonibus auctoritate. Testis Colle.
ctio Graeca, quam Dion3sus Latine vertit, quae Chalcedonens bus canonibus erat instructa. Testis Theodoretus , qui eos in sua Synagoge recenset. Testis Iustinianus, qui vires legis addit omnibus canonibus editis aut confirmatis a quatuor synodis Omcumen ieis. Robustitis & snceritis agitur causa summi Pontificis, s dicamus a Leo ne probatos fuisse canones hujus synodi,
praeter di x v III. quo Episcopo CP. nova quaedam auctoritas advers hs ea nones Ni caenos deserebatur. Hanc Leonis mentem suisse docet eleganter Facundus Hermianensis: Reatissimus Leo fribens, non semen ν---Η-riam seper uis e solam putaram, neqae em 'scopalam pradicto Isis renitam, raseris qa in nodo Chutied eas de quibusdam personuiscretasset, neque eamnes ecae Bica disi ptina sata tur istie a sanctis patris- ω Λιώ-us auendis, ctim diseret, Vt sanctam syno dum ad extirpandam solum haeresim & ad confirmationem sidei catholicae , studio Christianissimi principis congregatam, in occasionem ambitus trahas, o B. ilia, sed superbam potias eiationem Caasantinvo litani Discopi, setis m/ua Maerant. Eadem fuit sententia Gelasi j qui ante Facundum responderat haereticis 'nodi Chaleedonens s oppugnatoribus, aut ex toto admitten dam dicentibus, aut si ex parte repudiandast, firmam ex toto esse non posse, scsicet quae per incompetentem praesumptionem Anatolij illie tentata sunt, nulla ratione subsistere, sed cetera omnia qua secundum
219쪽
3rum .,3 ν Dat. scripturas traditionemque majorum , secandam canones risiavique Ecessae, pras de commani,
fieri sedes a stolica deseravis, faciamque fra
z αTr'' Gelasi & Facundi testimonio fietus, pol- Σ' ' .: sem Leonis sententiam alioqui obscurami constituere. Sed ipsemet adeo liquido meo. . --μ- tem suam exprestit in epistola ad Synodum, & ad Madiimum An tiochenum , ut de ea dubitari non possit.
Tria praecipue docet , quae de fide in synodo
decreta sunt, a se probari ι quae contra regulas Nicaenas tentata sunt, se nunquam apostolicae sedis consensu firmaturum , quae autem ab Episcopis discussa fuerint, se non repudiaturum , ea lege, ne Nicaenis cano nibus aduersentur. Itaque dicendum est, id in- Leonem conceptis verbis decretoque suo quae gesta fuerant apirobasse, dam nasseque ambitum Anatolia, cetera vero omnia tacito veluti decreto admisisse. id est, iis non reluctatum fuisse. Quod suffieitis o a non selum in canonibus Concilii genera M... lis, sed etiam in canonibus h nodi prouin
letalis. Ceterum canon x x v III. cui Legati .. iris apostolicae sedis contra dixerant, e numero canonum expunctus est a Graecis ipsis. Quo
facto concordia redintegrata est inter Leo nem 5c Anatolium. Sia gratam mihi es, frixinirier. ad Α- tre Adrosme , inquit, quia dilectio ruis ραν nursi dimicere quod tane etiam piacere non desiit. Saufeis in gratiae communis regressam pressu Luetjoηιι tuis, o Musatio Principὐ
Crisiani. Nec mirisar rurda conectio, cui tum
men/rusiis asserior acre sis. Compositum ita que est lioe dissidium, non deposita digni late secundae sedis , vel administratione trium Dice ceston, quam Anatolius semper retinuit, sed expuncto, ut dixi, & repu-
Mil citae a. diato canone x xv . Concilii Chalce -- donensis. Rationem sopiet dae hujus con
troversiae aperuisse videtur Lucentius, elim Misa ambitum illum perstringendo dixit , cur novos canones adhiberent, si secunda Si tane, sita nodus privilegium illud indulsisset ante ali quot annos, ut Graeci jactabant. Quare ut Leoni mos gereretur, rejectus est novus - ' ea non, sed usi sunt antiquo, quoad dignitatem sedis, & consuetudine consensuque Episcoporum Asianae &Thracicae Dicece ---seon, quoad administrationem. 9 2 Q. Itaque Zeno Imperator anno quindeci-οῦ Liae'--i mo post Concilium Chalcedonense, aeta Baslisci tyranni rescindens, qui aliquot
provincias a sedis Constantinopolitanae dispositione avulserat) omnia quidem in integrum restituit, & consessus praerogativam ordination unque privilegia Ecclesiae Constantinopolitanae in perpetuum sanelli sed iis verbis utitur quae Romanum Pontificem
laedere non possint. Ad usum enim qui jam
invaluerat, non autem ad canones aliquos, ea privilegia refert: Privilema, inquit, ct L. me in as. sonores omne se per Episcoporum creationum,et a. jare ante alios residenae, s cetera omnia D ante nosmis imperiam vel nasis imperantis s
miso regia urbis inuitu adicamus o sancimas Iustinianus etiam Novella sua Constitutio N. . 33, 34
ne secundum locum sedi CP. tribuit, iuxta canones, id est, secundae Synodi , sed de
jure novo collato a canone x X v I l . Concilij Chalcedonensis. de industria nihil de .cernit , quia expunctus erat collectione canonum quae temporibus illius Principia vigebat apud Graecos. Attamen tuendae dignitati ejus Ecclesiae, in jure ordinationum , juxta mentem synodi Chalcedonen ss , non deerant imperatores , etsi apertis iverbis non profiterentur hoc privilegium a canone Chalcedonensi profectum, sed potius 4 consuetudine. Hoe significare voluit Liberatus Diaconus his verbis: Et Iuda sedes apostolica nane usique raniradicat qaod a s nodos missam est, Imperauris pvirocinio permanea asdam modo. Id est, refragationem Romanorum Pontificum obtinuisse quidem ut aperth definitio Synodi Chalcedonensis non admittatur, ceterum rem ipsam quodam modo perseverare, praesidio Principis, qui consuetudini vires addebat. Nullatenus enim, ut dixi, intercedente & vetante Leone , inter canones receptus est eanon ille xxviii. Concilii Chalcedonense. Quare fallitur H in arus, qui existimat
canonis x x. Ec xv m. partem l Leone rejectam. In quo lapsus est necessitate, quia videbat dignitatem quandam sedi CP. iis locis assera i ignotusque erat illi canon
x x v III. de quo proscribendo Leo tanto pere laborabat. De sententia autem cano riis .ina M. ν.
nis I x. & xv D. dicemus alibi. Dissimu landum veri non est canones secundς synodi ad Romanam Eeelesiam nunquam fuis se relatos, neque ab ea receptos, ut re statur Leo in epistola ad Anatolium: μαsasoni enim tuis, inquit, is nasia penitas suf
Iactas, annos factu subfriptio , nan iam ae a traderesseribas uis ad vos dici sedis transmi a notitiam; cai as iniris sivit caricis, δε-damque costa a, fra nane o institia salitrareotiimenta is si, etiιienvi a fratrins=eciem consensionis, quam sibi inseram inseriam mere- nLassi tria praeseret. Quare in vetustissima Cancinum Latina collectione, canones
h nodi Constantinopolitanae adjuncti sunt
220쪽
eanoni xxv m. Chalcedonens , extra legitimorum canonum corpus. Imo & post
Dion 1sj Exigui collectionem, licet ille sux.
ta fidem Graecorum codicum tres canones synodi Constantinopolitanae suo loco re censuerit, Eeclesia Romana, quae ceteros canones amplexa est, istos tamen in aucto ritatem admittere noluit, teste Gregorio G Nagno 1 Romanis Ecclesia eosdem canones
non habes, nec accipit. in hoc datem eandem
nodam accepit qaia speν eam contra Macedoniam de iram. Attamen iis canonibus Graeci utebantur non invita sede apostoluca, quae tacite eorum executioni consen tiebat, etsi disertis verbis non approbaret ;eo consito scilicet, ut Coia stantinopolitanorum superba elatio, s quando limites egrederetur, hac una exceptione reprimi posset, quam toties urget Gelasus, Ecele sam Constantinopolitanam inter sedes mi ni me numerari. Quare ut redeam unde dis -i., . iam ια cessi , canones Chalcedonenses demptos ad xx. . plenam auctoritatem una cum ceteris codice Graeco comprehensis obtia
VI. Post synodum Chalcedone habitam
canones Graeci Latinitate donati sunt. 3cta: Λ---τ Occidentalibus communicati, interpretatatione in eam rem elaborata, cuius meminit Dionysus Exiguus, quique exemplar an liquistimum retinet adhue Bibliotheca Va ticana a viris eruditis laudatum, & alterum venerandae antiquitatis codicem manu stri. pium vir de antiquitate canonica Optime meritus Christophorus Iustellus, in quo des.cripti sunt. post ceteros, canones NXVII. Concilii Chalcedonensis. Observandum tamen est, non unica interpretatione sed variis cancinum versionibus usos fuisse Epi scopos in Occidente , cum manifeste con .stet aliam esse qua utuntur Ferrandus, Isido rus, & Carolus Magnus interpretationem, a vetere illa quam manu scripti codices ho die exhibent. Hac collectione utebatur
C. in ep. ad Gelasus, cum roties canonum custodiam
ρι' epistoli, suis commendari qui etiam canonis xx. Chalcedonensis sententiam expres.st, eumque reverendorum canonum appellatione cohonestat in Decretali epistolae,-- c. ι ad Episcopos Lucaniat ditiisequi des=γινεις -- clesiae nostis exsortius cis θι, ad aliam puta-meris tranfundum, remereqvie susceptas faeris
O promotas, remerenGrum canonum vel ipse mel receptor ejus , atque provecror , contritata
non essetin, qua de hujusinori praesumptoritas prox/rasmanda. Quemadmodum Grego
cistoHus Maon rius Magnus sacrorum canonum nomine
Chalcedonenses intelligit, ut recte obser-
vavit Hincmarus: Siseri eun es sm lac Hresim damnant, inquit Gregorius. ad quae
verba notavit Hinc marus, nullam syn - in n. gula. e.
dum ea de re statuisse praeter Chalcedonen seni. Ex antiqua collectione Symmachus Papa in Concilio Romano duos canones Gangrensis s)nodi protulit, de oblationibus fructuum.
STE pMANI B A L u et I I. SO1ε NT posteriores curae derogare conceptis jam sententiis. Vserpatum id ab illustiissimo Re
chiepiscopo: qui negotio isto accurati ias expenso ad notatum reliquit eo lectionem illam , quae in codice lustelli habebatur, quaeque ante hos annos editi nis honore donata est . anteriorem fuisse Concilio Chale onens. Admonet deinde, novam canonum collectionem auctoritate Leonis papae l. consectam esse post habitum illud Concilium, quae sola viguit in Occidente pet sexaginta δe amputas annos a donee
altera quoque accessit Dion 3sj Exigui, quae in quibusdam discrepat ab ea quae auctoritate Leonis composita est . ac nominatim in eo quod canones apost licos exhibet . quibus eatebat vetus illa Concilio Chalcedonens posterior. Vnde Marca trahit arguis mentum, hane esse collectionem canonum qua Gallicana Ecclesia utebatur; quod ex Gregotio Tut nensi patrat canones illos apostolicos ab ille ab ea quae apu/ Gallos recepta erat . ut adnotatum est in ii bio ita. De Concord . sae. &In P. Cap. IV. s. m. Hujus porto collectionis, qua post Concilium Chalia cedonense prodiit, duci manuscripta exemplatia e late aflirmat Marea in Bibliotheca monasterii Rivi- pullensis apu3 Catalanos, unde sortassis in lucem p terit emitti.
VII. Antiquae interpretationi nova se cessit, quam Dionysius Exiguus Abba qui sub Iustiniano floruit interpellatus a Laurentio Romanae Ecclesar Presbytero , aggressiis est, quia prisca illa, de qua diximus,
confuso ne laborabat. Quo in opere . eam rationem secutus est, ut Graecae collectioni adhaereret. Itaque &. canonum consequentiam per numerorum seriem, a primo Ni caeno, usque ad canonem tertium Constantinopolitanum , qui est ultimus canon , 8ceentesmus sexagesimus quintus totius collectionis, observat. Tum omissis canonibus
Concilii Ephesni, canones Concilii Chal
cedonensis subjungit, atque testatur in sis Graecorum cumκtim em esse. Colleetioni qua Ecclesa Vniversalis tenebatur adjungit ille quinquaginta canones apostolicos, Conci iij sardicenss canones, & Conciliorum Asricanorum, quos Latine editos fuisse ait de quorum canonum, ac praecipue sardi censum, auctoritate pleni me dixi in exer