장음표시 사용
231쪽
habebitur, nisi consensu publico acceden te. Praeterquam quδd enim haec novarum legum conditio, &praecipue ecclesiasticarum, ut assensu eorum, quorum interest probentur , id sbi praecipue veniscat can num reverentia, ut iis Pontifices Romani derogare velle non censeantur, etsi fortasse formosis rescripti ex stylo Curiae aliter cautum st. Haec est enim innata Canonum &Decretorum conditio, ut perpetuo vim suam obtinere debeant, nec mutationibus
illis subjaceant quae in legibus secularibus
sunt frequentissimae, ob rerum mundanarum mobilitatem, ut loquar cum Innocentio primo. Tribus autem modis praeei
pue antiquis legibus 8c canonibus derogari solet. Vel nova lege promulgata, quae priorem abroget, vesdispensatione Ec venia legis, aut aerogatione certo quodam casu alicui concessa , vel privilegio perpetuo indulto. Novae leges ferri non debent, nisi magna & evidenti utilitate cogenter quia durum est ab eo jure quod diu aequum vi sem est recedere ut dixit Vlpianus. Quod praecipue locum habet in legibus ecclesasti cis, quae a Spiritu sancto conditae dicuntura Leone primo. Quam ob causam venia quoque canonum non facile indulgenda est nec dispensationibus privatis, nec privilegiis personalibus, aut perpetuis. II. Itaque non agimus cum sede apostolica quas cum potestate quadam certis re gulis ita devincta ut eas nullo casu egredi possit, cum sciamus canonum dispensatio nem , cujus est in politia ecclesiastica ste quentillimus usus, Summo Pontifici praecipue concreditam. Sed , veluti ex pollicitatione, quam suis Decretis Canonum &Constitutionum executionem spoponde runt B. Petri successoribus cum debita
reverentia exigimus. Quantum vero Canonibus detulerint Romani Pontifices per omnes aetates, perpetuo & verbis dcfactis te stati sunt , eademque opera libertates no stras inviolatas spondere visi sunt. Cujus M a M. γ p. s. rei insigne praebet exemplum Ioannis Chrysostomi contra canonum praescripta in synodo ad Quercum damnatio decreta ab Orientalibus Episcopist cui de Innocentius I. de ceteri Italiae Episcopi consensum prae bere noluerunt, quia quae canonibus viola tis peraguntur, rata esse non possunt. Vnde Occidentis de Orientis communio interrupiata fuit ad tempus. Sed tandem Ioannis nomen in Diptycha Ecclesiae relatum fuit,& restitutum inter Ecclesas Communionis consortium. Servandorum canonum studium eis Romanos impulit, ut satius dux
rint in specie proposita scissonem Ecclesae
perpeti quam connivere ut canonibus aper ta vis inferretur. Num tino prasiterit, in- εν. et M. .iua
quit Innocentius in episiola ad Clerum Στ rq
Constantinopolitanum , vel ea condemnare, fratres carissimi, quae recte facta sens, quam ea . . rebar aliam sortiri quae adversus cun es re qu
graviter exprobrat divisonem provinciae Viennens s , quam contra patrum statuta tentaverant in Concilio Taurinatensi. Etea coaenim canone secundo certantibus de prima r 'tus honore Arelatens & Viennensi Episco pis, a synodo definitum est ut qui ex eis pro haret suam civitatem esse metropolim in vita
laterculo Imper , is totius provinciae pra- -um, ea ramis
matum etiam in rebus ecclesiasti eis obtine rei, de jura ordinationum juxta canones, visi interim vero , concordiae dc pacis caussa, viciniores sibi quisque civitates intra provinciam vindicaret. Hanc Concilii temeritatem , quae delatam ab apostoli ea sede jam olim Arelatensi Ecclesiae potestatem sub veruiebat, ZoZimus quidem Decreto suo re- A Oai,
pressit, de intermissum ordinem restituit, sed ii, verbi usus est quae ab Hi neniaro,
Ivone, de Gratiano adnotata sunt, ut con
stet Pontifees nolle sbi liberum esse antiqua decreta immutaret Apud nos enim im conuulsi rad risus mimis antiquiras, eat statuta paιrum snxere remerentiam. Idem testatum
voluit Episcopis Africae, Galliae, & Hic
paniae, quid de hac re censeret. Cum ad inventis paratim sumta mentiar, non tantvim ilia loram prudentia alae snIentia qui in aevam
enim tum snctam ac menerabile est, qaam penisas non exorsitare as irinere mavorum, quorum canonica instituta velut qaldam fandamenta sunt, ferendis Mei jacta ponderi ι ρBonifacii par cura fuit anno cDxxii. in evertenda Patrocli Arelatensis Episcopi praesumptione , qui Lutubensi Ecclesiae. praetermisso Metropolitano , Episcopum ordinarat contra patrum regulas: ἁuod ne- α quaquam ' amin ferre patienter , inquit, , .
quia convenit nos paserna m snctionum diti greIes esse custodes.
I V. Sed illustrius testimonium proferri non potest quam id quod h variis Leonis Papae epistolis petitur . cum de Concilij
Chalcecionensis cons mando canone xxviii. quaestio incidisset: de qua paulo uberitis dicendum est, ut hinc etiam primatus Romani Pontificis adverssis Novatorum ludificationes asseratur. sed ante Omnia, controversae status constituendus est.
232쪽
Seeundae sedis gradus delatus fuerat Eccle- xandrinum , quo primatum illi secundum ca--js a. sat Constantinopolitanae canone a ii. sm mnes in synodo Ephesina secunda se defer cundi concilii Oecumenici jam ab anno re testatur Theodosius. Quod uno ictu& ,- trecentesmo octagesimo primo. Eius ho- dignitatem Romani Pontificis & jus Con noris quasi possessionem statim ideptus Neia stati tinopolitanae sedis coraellere videtur. elatius, in nus Concilii subscriptione, quam Sed de Romanis Legatis dicetur libro quin primo loco . ante Theophilum Alexandri- to. Quod autem attinet ad sedem Constan
x. .. C. d. M. num patriarcham , apposuit. Lex etiam tinopolitanam , lauic dissicultati occurri a. - quae a Theodosio lata est de confirmatione tur iisdem Theodosi litteris: quibus omnis η, ω adisciplinae ab ea synodo decretae, Necta- Flaviano Episcopo auctoritas derogatur,rium Theophilo praeponit. Eodem ordine &judicandus s statur, non vero inter j udi venerabilium Ecelesarum Constantinopo ces adsciscitur. Vnde Elpidius comes synoli tanae & Alexandrinae meminit lex altera do Ephesinat suggessit, a Principe jussiim. Codicis Theodosani ab Honorio&Theota ut qui sbi judicium in synodo Constanti. doso lata. Synodus quoque habita sub nopolitana contra Eutychem arrogaue - Izς ω ἡ Domno Patriarcha Antiocheno, in caussa rant, inter reos habeantur, & de utraque Athana se Perrheni Episcopi, perpetuo Ara parte judicium feratur, de Flaviano scili chiepiscopum Constantinopoleos Proclum cet, Eusebio Dorrlaei, & Eutychete, - -
ponit. Elegans est 4ocus Actionis primae δεδιων ασα vis. Quare dignitas Constanti. - δε--, is nodi Chalcedonenss, in qua, dum rele- Do politanae sedi a secunda synodo tributa, guntur Acta praedatoriae Srnodi Ephesinae illaesa tetra an sit, eis Flavianus insigni con Dioseoro, quae Flavianum C p. post tumelia affectus fuerit, quod e iudicum at citi: e 1 Domnum Antiochenum & Iuvenalem bo in reorum numerum sit translatus. . . . . Ma Hierosolymorum collocabant, Orientales V. Observandum est tamen, jura ordi ,... Episcopi in has exclamationes eruperunt: nationum vel administrationis in L anas 3e Flamianias quare in proprio lora non fiat. Con- Ponticas provincias , canone secundae sy v. ' E santinopolitanum Episcopam quare quintampo- nodi concessa non fuisse. Vsu tamen inva . serum Faseus κω reverendis in Episcopais luerat ut in viciniores quasdam civitates,
κυ5. dixit: Ecce nos Deo volente Dominum Mars- ad sedendos electionum tumultus . curam lium primam lase in ; hi quintam posuer ι suam rogatus Episcopus Constantinopoli. ' searum Flavianam. Diogenes rem uniussimis tanus extenderet. Vnde factum ut canone
vis pus Cygici Ecclesia dixiι uoniam et os x x v iit. Concilii Chalcedonensis, de omis reguias scitis. Nihil apertius adferri potes . nium Episcoporum Orientalium consensu, Orientales Episcopi, quibus cara esse de- plena Ponticae, Asianae , & Thracicae Dite-huerat Antiochenae Ecclesiae dignitas, quea cestos administratio jure Patriarchieo sediruntur& vociferantur, cur Flavianus quina' Constantinopolitanae decreta suerit. Itato loco sederit. Pascha sinus veri Legatus que, ut dixi, & nunc repeto, dignitas pa- Romani Pontificis, huic justae expostula. triarchica, & secundus gradus honoris, de . tioni veluti succinens, Anatolium proximo pulso Alexandrino Episcopo, novae Romae a se loco sedere demonstrat, ut Synodi Episcopo delatus fuerat a secunda synodo, Chalcedonenss canonicum ordinem justia sed vis Patriarchatus , ik metropolitarum tiamque prae latrocinio Ephesino commen. ordinatio illi collata est a Concilio Chalce Diogenes Cyrici hoc tribuit canonum au- donens. Aliud tamen elici videtur ex illo choritati, quam Paschasinus sequeretur, canone xxvi it . cuius verba ira concepta hac in parte non reclamante Paschasno. sunt, ut in Dioecesibus Thracicae, pontia . Itaque & Legatorum judicio, & Synodi me,&Asanat, metropolitarum ordinatio- ,-. -,N, Chalcedonenss approbatione, in ipsis Con nes a synodo secunda iam olim tributae Diceilii exordiis seeundae sedis honor delatus est se videantur & a synodo Chalcedonensi
Anatolio, ex vi canonum ecclesasticorum. tantum confirmatae. Vnde occasonem
Quare mirum videri non debet, s Nectata sumpst vir illustrissimus de eruditissimus rio , & Gregorio , orientalium omnium hune canonem convellendi, de falsi crimen Ecclesarum principatum & per eos sedi Constantinopolitanis clericis, qui canonem CC nstantinopolitanae tribuant patres Chal. illum texuerant , acriter objiciendi. Sed cedonenses in Prosphonetico ad Marci vix mihi persuadere possum eos adeo invenum Augustum. recundi oris fuisse ut scientes volentes co Attamen hoc loco dissimulare non pos- tam honoratissimo illo Concilii Chalcedo sum, quid contra reserri possit e reseripiti nenss coetu in legem Corneliam de falsisse Theodosi Principis ad Dioscorum Aleia praecipites darent, neque adeo incurio s
233쪽
Concilij patres, ut sibi os ab Aetio Archi- pueratione, quod canon xxvira. synodi diacono sublini seque ludibrio haberi pan Chalcedonensis regulas Nicaenas a nullos fuerint, quasi nullus ex illis literas novi L synodali conventu violandas infringeret. set. Imo vero patres Chalcedonenses in GnPram , inquit Leo epistola ad Anato .in . - - α epistola st nodic ad Leonem disertis verbis lium , νιfatari ne aeas Pad isticiis molareis: aia hae e duo distingunt. honoris privilegia, & mastitudo, o ista Nicanoram cansnam peνρ l:αα II. metropolitarum ordinationes. Dignitatem ctam vere Spiri m orsinata conditia in ahqaa - ' quidem & priuilegia honoris a canone se. anquam sit parresolubitu. Nasta Hime de mul-cundae synodi indulta se decreto suo cis . tiplicatione congregationis i nodalia Comitia maine, Metropolatarum vero ordinationes liandiantur, neque trecensὼ istis decem sono .consuetudine introductas se aeanc synodali quantumlibet copiosior numerus Sacerdotiam com decreto con Isse profitentur. Quod au- parare se as eas, vel praeferre i cum tonis diti te in contraria sententia e canone xxv m. nitas primitigio Nicana sis snsdas consecratis, Chalcedonensi trahi posse videatur a vitio us e per ρ ciores e per plures ecclesiastica interpunctioms & a leviuseulo Latinae in- Iudicia celeιν πινν, omni penittis auctoriiaressterpretationis errore proficiscitur. Vetus vacuum qaid id ab isti m fueris eoacti tisae germanusque sensus eanonis in haec verba diversum. Idem in epistola ad Marcianum contrahitur Canonem centum quinqua- Augustum, de Anatolio loquensi Noa de ginta patrum recensentes, eadem quoque L nerar regiam civit em, quam apostoli eum
de nos definimus & statuimus de privilegiis non potest furere sedem 1 nec asto oreri mori
Constantinopoleos novae Romae , ut aequa- quod per aliorum osseasones possit augeri. Prilibus privilegiis cum vetere Roma, etiam mitigia enim Ecessarum , sanctorum parris in rebus eecla fasticis, fruaturi Et ut Pon- eoonisas insitata, o vhnerabilis Nie 2 θ tieae. & Thracicae. & Asanae Diceces s me- nodi a decretas, nulti possant imprabitate iam tropolitani ab sede Constantinopolitana melli , nulla novitate matari. In Po opere, amordinen ur. Itaque definitio de metropo- istiante Chrso, Meliter exequ/ndo, necesses litarum ordinationibus , interpunctione a me perseu rantem exhibere famulatam I νε-
superioribus verbis distincta, ad synodum niam d ostio mihi crediti est, o ad meum
Chaleedonensem refertur non ad cano. tendit restam, spaternarum retulis ficti am, nem secundae synodi. Cui nostrae interpre- me , quod assis, connimente, violemar, Om
talioni favet lectio Graeca: ψ ως Ἀμμι apud me anius Iratris xolistas, quammiat, & quod sequitur. id est , EI H Ponticis, amoero domas Domini commanis arilitas. In ita ut oratio trahenda st ad superiora ver- eandem sententiam praeclath idem Leo in ba , et, se In editione epistola ad sanctam synodum habitam Conciliorum vetus interpretatio latina ita Chalcedone 1 De custodiendia qtio ae sancto- reddit , inversis particulis , Vι Ponticis. rum parrum paratis qua in Onodo Nie is inquas quae de Pontica Di reces, Thracica, violas libas sanι a decretis, ossemanii m& Asana dicuntur, cum praecedentibus vestrae sanctitatis admoneo, as sera Ecelsarum, immediat E verbis connecterentur , atque scut ab istis treceniis deram o octo patribo, H
adeo ad eanonem secundae synodi reser ren- Gaius instratis sunt ordinata , permaneant. o. Hiat ..i tur. quod viris eruditis fraudi fuit. An ri- Nisu alienam improbas ambiras conopisiis, i. quissima tamen canonum interpretatio re- nee per aherias imminationem, seam isti istaeuium. ctum ordinem harum particularum juxta Pirus dumo m. adian mlibri enim exura
exemplar Graecum conservavit, & novam tis assenturionisas sese inismas vinitalis Hario, istam definitionem synodo Chalcedonens, o appetius sos Concitiorum Uimet nomine . non Constantinopolitanae, tribuit. roborandos, in mam atqae iretium eris ροώ- V I. Novam constitutionem , quae tot quid a praedictorum pusram cunonis i discrepa- metropolitanorum jura infringebat contra rit. I Puoram regatis Pam reverenire ago sic Nicaenae hnodi canones, ne confir- sedes arasar, s proram meorum , qaisas con- mari Si nodus Chalcedonensis , blandissi. sistinopolii i antistitis conasas repati, poteriemis verbis Pontis dem demulcendo, per θ- sancti in me u lectione cognoscere, O me nodicam epistolam petivit , rem gratam xiliante Dimino nonra , o cassolio Mei es Imperatori, Senatui, & urbi Constant in paternorum traditisnam esse custodem. Ex his
politanae facturum docens, imb vero eam locis duae praecipuae regulae eliciuntur. Pri- gratiam illi tributum iri, ut patri, ad quem ma est, Nullos esse ipse jure Conciliorum egregia filiorum facinora redundare solent . eanones, s Nicaenae Synodi regulis sint ad Attamen ab exactissimo illo sacerdote, ut vers. Secunda est, Romano Pontifici dinconsensum suum huic innovationi praebe- pensationem ita credatam, ut paternas Teret, extorquere non potuerunt , ea praeci- gulas violari non snat , clim ut paternaram
234쪽
tradiisnam eusos ut idem Leo loquitur. VII. Quare sui muneris conscius, quam
aliis literis auctoritate vacuam dixerat sy- . AE ' A
. I . . . cras , ut canones ετ Ie es non ex diae, e G.n. I V.
triari que sibi faeis Rom. pomifex , si frutomtum mittit, id est, nullitatem declarat epistola data ad pulcheriam Augustam, quathoe sibi gratum fore sgnis caverat. COU sones mero Episcoporum , inquit, sanctorum
canonam apud Nicaeam conditorum regatis re
pagnantes , unita nobiscam vestra Irii pietate, in irritam manimus, o per auctoritatem R. Prini Apostoli generati premas definitione casia mas ; in omnius, retae incis his Ditis ob
cenaeorum per 3 s. amisius Spiritus sorius in uit ι ira ais mutio plures istiad Dam illiti disere decernerens . in nulla remerentia ID M-lodom quidquid fueris aprisdieti m consti .risne d messum. Ex quibus verbis colligitur evidentissime, non solum Leonem denegasse consensum suum novis Decretis qui tamen necessarius erat in hac specie , ex re cepta juris regula, ut quae omnes tangunt, ab omnibus probari debeant, & h novarum legum conditione, quae illos non tenent a quibus receptae non sunt) sed eanonem ii tum B. Petri auctoritate irritum decrevisse. In qua definitione non adeo nisus est superiori quadam in synodum jurisdictione heauctora tale quam reverentiam Nicaenis canonibus debitam praetendit, ut ea ratio-hese a canonis xxv m. ipso jure nullius , Di pote Nicaenas regulas infrin entis, approbatione excusaret. Etenim cum Roma Dus Pontifex si proecipue canonum Ec ira ditionum anta Quarum custos, assertor, &executor, ad illius reatum pertinet, si in
Vulgata l. rio praefert, quemadmodum etiam. Graci pHma iam Fapa eolum in dicta Canellio F ori Salvis privilegiis & jutibus patriatehatum. Stenostri, salvis Libertatibus Ecelesa Gallicanae. I
I E O N ε M excipit Hilarus Papa,
qui candide & ingenue fatetur rescriptum quod a se per obreptionem contra Canones Ecclesarumque privilegia elicitum fuerat. esse nullum , vsmque regulis illatam in Domini injuriam tendere. Ingenuus Ebredunensis, Alpium maritimarum provinciae Metropolitanus, conqueritur de Jure provincia' suae imminuto ab Auxanio Episcopo, qui ab Hilaro Pontifice tescrip tum aliquod impetrauerat canonibus contrarium. Querelae istius cognitionem Hila rus Episcopis quibusdam Gallicanis dele
gavit . his verbis i I a vestis caritati co- N ep. 4 ann gnitionem adnexa Perimoniis delegum s , H 'ni Id restim menerandos cunones, Aihil con
ira fractis memoria decessoris mei adiciam vis leat , qai aid Osreptam nobis es e consi erit. Nolamas namqcie Ecclesiaram privilegia , q-a rebus gravissimis illo connivente violentur. semper sam semandis , confundi s quia per hoe Quare illius sententia obtinuit , adeo ut e non minas in sineIaram tradiιionam delinqui- canonum numero expunctus fuerit canon μν sanctiones, quam in injariam ipsas Domi-
ille tantopere controversus , quemadmodum dixi cap. iii. hujus libri g. v.
ni prositur. Idem Hilarus in Concilio Romano habito anno CD Lxvii. vestigia Leo. nis premens, in se, qui potissimus est sacer. dos, reatum omnem trans seri, si constituationes canonum vel apostolicae sedis instin
gi patiatur i Nasti fas si, sine suras sei pe
riculo , vel diminus consistitiones, iri apostol cusedis Hoeta temerare a quia nos , qui ριιissimis cirritis admisistrumas officia , ratio ιν f
gressissem calpa res iciei si in cisos, Dei des a
des fuerimus tamenti; quid meminimas PADter commiserar Domistis. ne Nigentia sacerdorum. Siquidem reata majore detinquit qui potiori honore perfrai ν, o grumiora facit visi peccatoram sibi mirasae Pisuram. II. Multus est in commendanda canonum custodia Gelasius, docetque pium 8c devotum esse Romanae sedis pro postitum ut
235쪽
paternas regulas retineat , in epistola ad uni-rsa qua a Domiai Saraiaotinus es sis Episcopos Lucaniae i cum , inquit, nbbis iuuntur, perpetua t. d alias continnis contra silatariam remerentiam regularum ca- poterit, sese essον decessoris actisvis non tribu sumas temere nihil ticere , o cum sedes apo- riormitatem, o ν orando qaa gestasans. f. solita se riar hs omnibus , favense Domano, ciat rara qua gesserit. Iaansa enim vicaria B. qui poterais sens canoribus pris a. pio dev/- Ietri judicabitur reverentia .s ais ia seriis loque sariat tenere prusseto , satia indignum tis praecipia i , et em traκ suas fas iusso an σθω qaum mel Ponti ἐ- vel ordinam μι- tart Sed praetermittenda non est Hincmatissa fiam hanc obsier n)iam reserare quam R. adnotatio , qui locum istum elim produ
pririsdem o sequi sideas odorare , si Mu. xisset in epistola Caroli Calvi ad Hadria
convieniens si ut uram crepas Ecclesia in huc num II. de justis Decretis &quae a Victo imis abs utione raneoiat , quam 1 stic vige- mis B. Petri ex ejus Apostoli aequitate pro re consp/ciat, tibi Dominus istius Ecclesi po- seruntur, intelligendum esse Symmachom sis principatam. Hic non dissimulanda vita observavit his verbis: Ares, APD stili detur antiqua lectio huius loci, quae extat cet Symmachos 4 , perpetua μιρο Dom Di ii. apud Hinc matum in opusculo in episto - Sacerdotius Ia--rr qui, ut Moses, ea θω - la Caroli ad Hadrianum, ubi iam τοIsve. futuanι, ab oraculo aevino suscipiam; mn quariον sis .mnitas legitur . super his omniscis, id ab his sumamur, de quisvis per Pup iam di est, super his capitibus. idem Getasus in citur, O his vi condum leges iniqώ- , Osiri epistola ad Episcopos Dardaniae , Consi. senses inj. riam scripserans. Ea allium isa
mas qaod nul vis jam veraciter Chritiiuntis igno- qua a Vicariis B. Petri constitu ιαν, misae aris . unias usique synodi comit rutam . quod inconuulse. Suia, at Leo duit, nee nimia estinim/filis Ecclesia probatat assensas , nastam severitas , veι remisso, ubi nisu eonsti iών. ms os exequi sim pre ceteris oponere quam nis quod ex B. Petri aequitare proferrari me
primam , qua unamu mque s nodam O sea eri simus esse canonice, simus . s. s. Ite
aaeroritate confirmat, ct continuista moderatio. aactoritate roborata , O a solica sedi, draretis. ne castodi . Primae sedi praecipuam canonum IV. Gregorius Magnus idem cum Sym
executionem vindicat , sed eorum cano- macho profitetur: Iapiria, inquit, ac ratio. cm. L . m. in
num qui jam recepti sunt, & quos univer- nis ordo searit m qai sua a sera oris , .s sali, Eeclesae probavit assensus. Non omit derunt mandarasmari, decessoris sit praealta tendus est locus ejusdem Gelasi t oui de bis volaniaram o sata a cas Lot. Eodem privilegiis universalis Ecclesiae cum loqui. sensu ad Natalem Salonitanum i ta d Ebri tur , ad Ecelesae Gallicanae privilegia, quae tis nostris timorius debere seriari Pis a m/ii illis accedunt trahi non ineleganter po- quoque praedecessoribus traiura aWae ex odiu ' testi stans Hua, inquit, quae primitigiis sanι ι absit hoc a me, uι statura majorum con utimes tis Fulsae confraria probas ν, nusta facerdotibus meis in qaatiles Messis infringam,
ratione se ines. quia mihi i uriam facio, Astatrum iura per
III. Non solum autem de canonibus Iaria. eustodiendis solliciti suerunt Pontifices Ro. Non descivit sententia decessorum Leomani, sed etiam de constitutis decessorum IV. cuius haec verba referuntur apud Graia suorum i eis ex vulgata iuris regula par in tianum : Ideo permittense Domino pastores ho- Α-c- - parem non habeat imperium , & successori minam sumus essem, at Pod patri, mari , e ' 'par auctoritas competat eum decessore. insanctis coisilus , . in mandanis is eravnde eolligere licet nihil referre ad eano Iembas, excedere minime des/amas. Contra eonum custodiam an summus Ponti sex si sua rum quippe stiberrima agimas innitata, si perior Concilio. Elegans est Symmachi lo- quod iis dimino insiluemne ransulto, istiseram eis, in epistola ad Aonium Arelatensem non conservamus. Episeopum , qui docet decreta decessorum Necessitas illa servandorum canonum, non esse violanda , quod unum sit Pontifi- solennibus Romanorum pontificum procum sacerdotium . quod ex sui natura dea sessionibus sanciebatur, quas tempore inau- creta perpetua snt, quod religio illis infra- gurationis suae edebant. Earum exemplactis violetur, & in pontificum contemptum pleraque extant in Annalibus Ecclesiasti
redundet. Dum ad Trinitatis in far, cui una cis, quarum fragmentum Ivo retulit in De -M, .s ὰWae indilidua salsas, anam si peν L- creto. Iis prostentur pontifices, omnia De mers, antistites sacerdotium , quomodo prioram creta canonica predecesseram sortim Ponti eam, usu a sequentibus convenis siolari ρ Huc ac- qua meis distiter salueram, o Da prasisti radii, qώods hie ἐυeniat sententiarum varie- fant, coninmare , o inae naris conservare, oras, ad ipsam serasanctum credimus retigionem sol ab eis Barina sint, insta Voris siti pertinere a cuus omnιs potesas infingitur, nis rate isso ire. Extat etiam apud Gratianum formula
236쪽
formula illius professionis , qua Ponti sex pollicetur octo Concilia usque ad unum apicem se servaturuin, o Pisa erant, Ora. dicameram, omnisas modis sequi. Quod &sdei definitiones & canonum statuta com plectitur. Possem per singula secula prolixis testimoniorum recitationibus decurrere, quae nonum , Decretorum , & vetustarum
consuetudinum custodiam Romanis pontiscibus summo studio commendant, nisi imctoris taedio parcere vellem. Multa conges z: se Giatianus in Decretum suum ι quae do iscere possint Gallicanam Ecclesiam, cum ad
veteres recept 6sque mores provocat, non
obliteratis monumentis niti , sed iis quae quotidie in scholis praeleguntur. V. Attamen egregium Concilii Floren
tini locum praetermittere non debeo, peti. tum e Decreto Vnionis Graecarum Eccle sarum cum Romana , quo summa Ponti fi cis auctoritas & canonum Observatio , smul vindicantur. Vnde patebit injus amesse adversus Ecclesiam Gallicanam expo stulationem eorum qui principatum sedis apostolicae laedi existimant, cum novis re scriptis antiqua jura opponuntur. Sed ante omnia, rei gestae ordo pandendus est. Clim in unam sententiam Graci cum nostris de processione sancti Spiritus ex Patre & Filio tanquam ex unico principio convenassent disceptatum est de purgatorio, de Arymo, de sormula consecrationis Eucharistiae. &de primatu Papae. Eugenius coram Impera tore Graeco, & ejus Metropolitanis, primatus jura per Ioannem de Montenigro Provincialem Fratrum Praedicatorum ex plicari curavit. Tum collatione habita. Graeci scripto sententiam suam ediderunt, es 33 confitentes p. m esse Sammam Ponti cem , Ficuriam Christ, omniam Chrisianoram ρο-
triarcharam Orientis. Cum deseriberetur Decretum unionis,
Palaeologus Imperator noluit illud solo Eu genii nomine concipi, addi postulans. id
consensu suo Ee Patriarcharum factum. quod obtinuit statim. Diutilis contenden dum fuit de reliquis verbis Decreti , quae privilegia Papae tribuebant, αι hos/ ι ista juxta de reminationem Herae Gripura es dictusAmram. Equia nimis esse dicebat Prio ceps verba illa, quae Papae privilegia ad dicta sanctorum referebant. An s qais sancto.
Mos: κήν rem . innuit. in epistola sonoras Papam . exci-
- Ρώ-- ρι et hoc pro primis tro Itaque signincavit
Eugenio, aut verba illa delenda. aut sibi dei Aeta se reditu cogitandum. Τractatu habito eum
Cardinalibus. qui se non aliunde melius primatum asserere posse dicebant quam exscriptissum oram, Imperator respondit, non scandam dictis functaram , sed Prura tenorem
cooxam, primatum esse explicandum. Alia
tera die Cardinales Archiepiscopi Ecquam plurimi docti viri adeunt imperato rem & Orientales Episcopos, quibus Iulianus Cardinalis persuadere conatus est ut admitterent elausulam illam controversam,
praesertim elim fidei symbolum dc ipsi eano nes Isaactis editi fuerint i proinde aequum non esse ut propter ium sanctoram, Dei opus, id est, Vmo Eeclesiarum impedia
tur. Imperator collocutus cum Episcopo
rum suorum eonsilio respondit sali Ada esse a Papa sea prisitigia j tu carami o dinis sanctor , sciamque Scriptarum Acta sanodoram. Quae scripto tradita sunt Cardina libus, qui Eugenio omnia se relaturo, spo TIT' 'ponderunti & postridie Decretum Vnionis 2 -- eis: relectum est Graecis, ea verborum formula quae illis grata suit, descriptumque in charta Latin E & ex adverso Graece , hine bulla i maplumbea Papae appensa, inde chruso bullo et LPalaeologi Imperatoris. Quare eadem sententia contineri debet in contextu Latino, quae est in contextu Graeco. Ium definimias, . 4 μ inquit Concilium juxta Graecorum verbo δM ME Trum significationem, sanctam apostolicam se
bem tenere primatam, o ipsam Pontificem RotamMam s ecesseram esse leaii Priri Priari is Usuram . erum raripi Viraritim, to-Durique Ecclesiis capur, o omniam Chrisianoram ratrem ac Doctorem exsere . o ipse ingeato Petro pascendi , regendi , ac gubernania antismalem Ecclesiis . Domino nostra Iesa Chrso ptinam te tem ιruditam esse . quem
isὰ morim o in Gestis ne menicoram concilio rem se inferis Canonistis continetar. Senten
tia huius Decreti haec est summam &ple nam administrandae Ecclesiae potestatem a Ch isto fuisse Pontifici traditam, ea lege,
ut ea utatur juxta modum qui & in Actis Conciliorum Oecumenicorum & in Canonibus continetur. Itaque Graeci obtinue runt quod tantopere urgebant, scilicet privilegia Papae secundi 1m Canonum praescriptum esse interpretanda. Eadem esse debet mens verborum Latinorum , quae tamen a contextu Graeco desciscunt, propaer leve mendum quod incuria amanuensium irrepiast in his verbit. I. admiaam ct in Gestis Concilioram. Nam Latina lectio praefert . ciuemadmodum etiam in Gestis. Qui error primam Concilii hujus e Graeco in Latinum versi editionem invasit. Rus versionis auctor est Bartholomaeus Abramus Cretenss,
237쪽
Episcopus Ariensis, quam anno MDxxvi. Romanis contrarias. publicavit: in qua multoties hallucinatus VI. ripendisur regati Decretaliam, eo a. a. η, ε ut observat Areu3ius. suspicari licet. πιηυ ς' ημsta. p a vul At liberariem Melasiast οια 4 re de industria hune locum ab eo miniis snce ri . . . .. premittunt.
es rh redditum , quia contentiones quae de ι/m s restri aiar . t cavar via. Atiis placet tanta Canonibus inter Graecos & Latinos emer- β. Ad em esse sestam sas priυilegium atruriari iani serunt, in Latina interpretatione Concilij praesumi concessum fuis . expossess n. . m. o,iati omnino dissimulat. Quod discrimen alie 'Hanc solutionem amplex. faeni iarianam a pactis conventis eum Orientalibus manaverum Privilegia Eeriem Gisgi sententiam Decreto assingit, cum e Graeeo ct C i ΤΠ - Pragmini
contextu conficiatur, Papae privilegia esse Saaris, sub nomine Privileoti. explicanda & exercenda secundum canones VIII. Alio etiam modo reffand/- ροωsti In εο secundiim Acta Conciliorum Oecum L dubio an Principibus hae parest, eo erae. λά- corum, id est, octo Conciliorum quae ex apostolicam 8rimere. QMa conniventia δέν issa Occidentali & Orientali Ecclesia eonsta vice sesit, saera R. Qia M. Mese M. bant. At e contextus Latini depravata te h- Meram a nas τἀν praescriptis , a. H
ctione eruitur, plenam esse Papae potem ---S P -- as
tem , idque probari Actis COIciliorum N IX. Camnes s re M an Σα matari non Canonibus. Si quis libi persuadere malit de- possum H,e di io. Obseraratione cinis lusos a Latinis Graecos ambigua scribendi dia retinetur. Consuetudines ratirata a Pontificibus, ratione, per me licet, praecipue cum apud ne Assensione Hr-αν ex navime. Antoninum eadem lectio Latina repraestentetur. Verba autem Graeca in sincero sensu I. - Ο Η sollim autem Canonum Maccepta modum exercitio potestatis ponti- Decretorum perpetuam execu-ficiae imponunt, ei similem quem Ecclesia tionem polliciti sunt Summi Pontifices, sed ἀ -..i.. Gallicana tuetur. Imo vero Graeci Viden- etiam benigno in subae s Ecclesias ani zz: rur formula nostrae pene simili juribus Ec- mo usi, consuetudines antiquas in provin--α inpia . clesiae suae cavisse. Etenim Decretum illud, ciis inviolatas servari voluerunt. Ius enim quod liberam Papae administrationem ag- canonicum , perinde ac civile, scripto renoscit, his verbis concludunt, salvis vide- non scripto constat. Vnde Iudices cognitatiui nisilegiis omni juribus Puriarcha- tores in Concilio Chalcedonensi recte peiaram. Quemadmodum solenne est in Gallia tunt ab Anastasio Episcopo Nicaeno, qua Summi Pontificis auctoritatem colere, sL ratione probare vellet Ecclesiam Basilino - λο emi, jaritas ct Libertatibus Eule Eica . poleos subjectam esse Nicaenae, vir secundum ,
canones, an ex consuetudine aliqaa. Et annis . u.' ς' - aliquot superioribus Faustinus Legatus Ro---μmanae Ecclesiae dixerat in Concilio Africa no, aliqua teneri canone, aliqua vero con . - -- .suetudine. Quare Photius in Nomo none
recte adnotavit ecclesiasticam consuetudiI cinoria tim reo aram a a Tam nem non seriptam perinde ac legem servari. et pissatis. Ias elamonicum eonstat canoni Ar ct mori- di bat E s ro si Basili; lo.
ν 3. . . 'ς ' i' - . . - . stratione, cum ex ea provinciarum privile- Q. .
Orientaris. Parara Hias u 3. Et L . IX. asast edicto perpetuo definiverit, Antiyiai mare, vo M'FRIberatis. Obilaeam, Inquit, idemque postea st nodus I U. Et anta referas, Irendas I qui Victorem -- Ephesina generalibus verbis constituerit nait. ne Ecclesias . Naticis recidereι ab Ecclesi ut omnibus provinciis iura intemerara see
vir Reso Irena . Visis riseia kὸ Vςntur , quae illis ex antiqua Gnsuetudine gutta, ex hac nova animaas G.M. comyetunt. V. Quod ae risiba, diei kν, trahi διὸ M HIA Cum autem disciplina ecclesiastica duo quis . sciplina rapi a. Galli nis rario. - .s Iam summa capita complectatur , ritus scilicet, das Gregorius M. O Alexander III. r. anus, in & jurisdictionem, consuetudinis in utram
238쪽
que partem par omnino est auctoritas, etsi religiosi lis tractanda sint quae ritus sacros respiciunt, cum pietatem atque externum divini numinis cultum contingant. sed, ut eleganter monuit D. Augustinus, de consuetudine dupliciter disputare possumus, vel ut est universalis Ecclesae traditio, velut est propria & particularis quarundam Ecelesarum institutio. Univers 1lis illa tradi tio, quae ter universam servabatur Eccle-Amd sam nec a Conciliis decreta erat, quin ab Apostolis profecta esset non dubitabat Augustinus. Sed traditionem illam missam facimus , quae ad propos tum nostrum non pertinet. I l. De particularibus provinciarum m ribus est agendum i in quibus haec regula tenenda est , ut si fidei non ossiciant, usu pari possint prout a majoribus sunt traditi,
nec aliorum consuetudo aliorum contrario
1.d . .. more subverti debeat, ut docet Gratianus ex Augustino, Hieronymo, & aliis. Quare Gregorius Magnus, divini & hua mani juris callentissimus Pontifex, invete s ratas consuetudines, quas in administran da Ecclesa sequebantur , Africanis inte--- U--- ην tras reliquit. Concilium N umidiae a Pela-am .. ιπι-- .a. gio Gregorii decessore petierat ut vetuli14. mores, qui per Numidiam ab ipsus B. Petri temporibus invaluerant , inviolati serva rentur. Gregorius post obitum Pelagii re scripsit se omnia antiqua capitala illis permi tere chaae fidei contraria non essent. Pru dens sane responsum, quo pax Ecclesiarum Continetur Ec contentionibus quae dedi Leiplina saepissime emergunt, via penitus OCV...M. ν. e. . . Cluditur. Per sis, inquat, per Hilarium Char- Mariam nostram a seria memoria praedec e re nos , ut omnes motis retro re oram confise .dines servarentum. θω- a B. Prari vos oram principis ordinari num initiis sumnas meia
μου longa servavis. Et nos Didem μαι seriem
HI sionis me a , consaesadinem . va tamen
coarra fidem oriaticum nisu usurpare dunosci ν, immotam permisera concedimas, sme ia rimaritas constituendis , sie de ceteris capi satis. Eodem sensi rescripsi ad Dominicumitiis ...., Carthaginensem Episcopum: De ereti si
s a defindimus, ira sngulis 34ibasiae Eces sis
III. Quidquid ab Africanis usurpabatur, dummodo fidei regulam non violarer, Gregorius diserte confirmat. Eadem regu
la usus est Theoph)lactus Bulgariae Archie piscopus in epistola ad Nacolaum Diaco num & Castrinsium, qui ab eo petierant an Graecis liberum esset Ecclesae Occidentalis communionem amplecti , ob discrimen quod in jejuniis, in sacerdotum coelibatu, in aetymis , dc plerisque aliis mysticae distiplinae articulis intercedebat. Respondet graviter his verbis inter cetera, Non omnis It et, a constitiari ad dissociandis Ecclesias matit, sed si dormatis disseren iam istaei . ubi alludit et ad contentionem de processione S. Spiritus. -- .
Eadem fuit sententia Leoni, Papae I X. qui is, mete.
circa annum milles mum quinquagesimum dicis r ' Michaelem Constantinopolitanum Episcopum& Leonem Acridanum acriter objuriagat quod Romanam Ecclesiam ob ritus suos & azymum panem in sacrificiis adhibitum damnarent, & unumquemque cogerent ad Graeca instituta amplectenda, quam V. Ida .. vis alio jure uterentur Romani, qui libe ram in urbe Graecorum rituum observatio. et
nem relinquebant. ne uua dissidii occasio 'dὸ ι . ram A inter Ecclesias oriretur. Haec lunt verba sm, .i ενι Leonis: Vι enim friur, omnes LMinoram Masilicas pene clauisistis, monachis monasteria oris liba uisis, donee ve his vivereat in m. a
qua sempινdivisone gaudet, dicens peν parri civim meretricem: Nec mihi nee tui si, sed in . Is
e iis nisu ossant sulari eredentitio dii/62ρκου ties O tempore consaetudines , quando suaso pre duectionem operatar lana qua potes,
ani Deo commendans omnes. Aliquot annis ante Leonem Fulbertus Carnotensis de variis observationibus Ecelesarum Orientis &Occidentis, eadem regula usus, judicium
tulit: Sed necparva nec rarasitim, Da is aliis necissaria seriori , atiis non ades eviranda Ormantur. Nec ramen nos ossendis osse isti
dis fias, abi dei no1 scindior uniras. Porroia maliis Graevia ab His tu, ab lassis Romanas Gallis a discrepat Ecclesiis. Sed neqae in Me Matia . r. s MLmvis diversum observarionem, sed non ἀυersam Isiam in Chrsi semia per Euclesiis extitisse. Sur enim Regiaa Eccle si a dextris Regis si , in visita de rara,
I V. Sanh varia, jam olim invaluisseeonsuetudines in Quadragesimae cetersn . . .
que statorum dierum jes unus adnotavit Irenaeus, eamque observationum dincrepantiam nullum in Ecclesiam dissi-
239쪽
dium intulisse, sed aequo animo pacem inter Sacerdotes retentam. Quo argumento ec aliquot Pontis cum Romanorum
exemplis a ductis , persuasit Victori pa
pae anno cxcvm. ut pacem Polycra
ti ceterisque Asaticis Episcopis restitueret , quos Ecclesiae communione privarat, quod a reliquis orbis Christiani Episcopis dissenta
tientes, decim aquarta Luna, nCn autem
die dominica, Pascha celebrarent. Censuit enim Irenaeus, aequum non esse ur Victor tot Ecclesias a 3 eommuni unitate recideret, ' ob morem antiquum cujus se retinentes praestabant. Exoratus Victor, ut praecipuae auctoritatis quae in Romana sede viget spe. cimen e3idit, excommunicatione in Asia nos lata universalis Ecclesiae traditionem comprobatam a quam plurimis synodis nutu ejus indictis constantissime vindicando, ita quoque humanitatis remissionisque in toleranda consuetudine particulari singulare exemplum praebuit. In gratiam enim statim redivisse Polycratem de Asiaticos cum Victore , retento Ecclesarum suarum usu , testatur So Zomenus i Decreto communi Anguli, ur consueverant, sesam agentes, a mutua commanione non rec erun/. Fritolam en/m o me
rito 3udicarunt confietaiuris grusia a se matas separari eos qui in praecipias religionis capitius consimirens. Dissimulandum tamen Don est, errorem irrepsisse in textum Soromeni in Polycratis nomine, cum lectio integra re
manserit in nomine Victoris i sapientissime autem arbitror, inquit, se Iiisse se bonam Himis eo commmesum Victorem tune temporis
Roma Epsy- , o Polycarpam Smymesem. Legendum est, Polycrviem. qui error proia clivis est. Ex sola rei gestat narratione non solum probatur assertio nostra de retinenda communione cum diverss ritibus, sed etiam Novatorum calumniat refelluntur, qui Vi.ctoris excommunicationem a ceteris Ecelesiis spretam, & Ecclesiarum Asiaticarum consortium ab omnibus retentum praedicant; adeo ut quae adversus illos cirecta erat machina , in nostros contorqueant 1 nec vano quidem ictu, nisi exceptione 4 no bis proposita repellantur. Probent enimi quod iacillimum est 3 no reiectos Asati eos a communione Orientalium post Victo. ris censuram , hoc de dignitate sedis apostolicae nihil demit, cum ad Irenaei suggestionem pacem redditam a Victore docueramus. Ex Eusebio enim & Socrate constat de excommunicatione a Victore inflicta, de de Irenaei epistola. Ex Sozomeno autem, de communione Victoris & Polycratis non interrupta. Quod aliter contingere non potuit , in i suspenso a Victore excommunica tionis effectu, post monita Irenati. Ceterum Sozomenus & Socrates varios Ecclestiuum ritus observant qui earum conco diae non ossiciebant. aput in eis/m side cari. finiant, inquit Socrates, iliam is risibas sceremoniis inire ipsos discrepant V. Ex antiquissima dc recentiore Eccle sae praxi demonstratum est varios ritus in sacrorum administratione externsque cultus disciplina non interrupisse mutuum Episcoporum consortium. toleratasque a Romanis Pontificibus in aliis provinciis co suetudines quae fidem non violarent. Vnde colligere licet, eadem benignitate usuros quoque Summos pontifices in altero disci plinae capite, quod personas vel res eccle fasticas. non autem ritus ipsos respicit. Hac indulgentia Africanis consuluit Gregorius, quibus veteres consuetudines intactas prae stitit, quae fidei non adversarentur. Idem
eius consitum fuit de Gallicanae Eceleta consuetudinibus, ut patet ex epistola aclAugustinum Anglorum Episcopum, Misi ares, inquit, si e in Ramanis , e in GaIncuna , sue is qualibet Messa tamenisti quod ρω omnipotensi Deo placeremst, silicite eli Ρου. Alexander II l. decessorum vestigiis haerens, In re gravissima, id est, in matrimonii nullitate, Ecclesiae Gallicanae consuetudinem , licet Romanae contrariam, tolerandam esse rescripsit Lices Eccles. R. . mana , propter maleficia , legitime convanctos disidere non consa eris , s tamen consania mneratis Ecelsa Gallicana habet ar hava Mimis rimonium dissol-αν, nos patiemur tiarari simus.
V I. Quae disputata sunt docent remis. sonis usum a majoribus hostris adhibitum in tolerandis consuetudinibus quae fidei non ossicerent. Sed novo jure Decretalium ad dita est altera exceptio, nempe ut inutiles habeantur omnes consuetudines quae aliquo pacto libertatem & immunitatem eccles a sticam violant, id est . quae Principibus lai eis potestatem quandam in res aut personas ecclesiasticas indulgent. Quia eum rerum spiritualium tractandarum lint incapaces, ratione destituta censetur consuetudo quae rerum conditionem evertit , ide6que nullo tempore, etiam immemoriali, vires Obti nere potest, ut docent plerique Iuris Cano.
Hae dissicultate se quidam expediunt, adhibita distinctione , ita ut immunitas Omnino & in universum abrogari non possit, vel adeo restringi, ut maxima Ordina e cies astico sat injuria, sed in quibusdam a ticulis ei derogari possit . eonsuetudine quadam mixta quae ex Clericorum &
240쪽
lateorum consensu proficiscatur, ut recte observat Covarruvias. Ob quam rationem se forensem Gallorum usum non . damnare prostetur de conveniendis Clerieis coram audice seculati in actionibus realibus. Alii vero hune nodum ita solvunt. Fatentur ex possessione immemoriali, nec praeseriptionis, nec consuetudinis titulo, rerum spiritualium administrationem laicis aequiti posse , attamen ex consuetudine praescripta,
per possessionem illam immemorialem instrui probationem privilegij a Summo Pon
tifice concessi. Itaque aiunt in hae specie sufficere ut allegetur titulus , id est, privilegium a superiore indultum. Eius enim pro halio sola possessione centenaria vel immemoriali conficietur, etiamsi nullat exhi beantur privilegii tabulae. Morosiores requirunt , ad summum, probationem famae, quae doceat privilegium illud concessiimsuisse: qnam vis haec conditio a multis ne cessaria non esse dicatur. In eum autem finem requiritur privilegii allegatio, ut constet, vel saltem censeatur, laico idoneita tem seu capacitatem rei ecessiasticae intactandae indultam fuisse i Summo Pontifice. VII. Hunc loquendi modum feeuti sunt Gallicani auctores Auiserius 8e Benedictus
alisque pragmatici , qui ex privilegio sedis apostolicae Principibus nostris in plerisque eccles asticis negotiis jurisdictionem vindi cant , dc privilegij probationem h vetusti Lsma possessione petunt, in iis capitibus, in
quibus desunt privilegiorum tabulae. Vnde Franciscus I Constitutionibus editis pro fi tetur se privilegiis a Summis Pontificibus indultis auctoritatem in quibusdam rebus consecutum esse. Hac privilegii allegatione, eui adiecta erat vetustissima possessio jura sua a Decretalibus infracta conservatabat, iuxta pragmaticorum Doctorum re ceptam sententiam. Quare nulla est suggil landi majores nostros relicta occasio, quod crimina quaedam Primitigiis a dixerint, squimos loquendi retinetur etiam hodie apud omnia tribunaliat quodque Libertates Gallicanas Privilegia vocaverint. Id enim prosectum e doctrina interpretum Iuris, qui praescriptionem 3c consuetudinem invete ratam reiiciebant in hae specie, nisi accederet privilegii allegatio , quo vitium personae lauae non idoneae ad spiritualia possi denda purgaretur. unde privilegii vocem recte Principes nostri usurparunt. Neque enim si quod ius aliunde iis competebat . ut se his negotiis interponerent, novo privilegio confusum vel abolitum erat , ut supra monuimus ex Hinc ro, cap. I. hujus ti bri I. ultimo. Licet enim jura cumulare, ut
docent interpretes, Ec privilegium ad habe- i . σre ad munienda illa quae jure communi com- s.
petunt. Hoc autem loquendi modo id conia meo. 4.al ν ah.
secuti sunt, ut etiam Romanae Curiat lumen. - α .
Illustrissimum Cardinalem Bellarminum, tae: γ
adjutis nostri confirmationem hujus tituli ε de α - . specie traxerint, de Franciscum Suarem, licet alioqui principum caussae saepe miniis aequum. Recitabo eius verba: Non audeo damnare usam taliam primitigiorum; sed hoc ι,. apo stica sae remitto. Nam etiam Cardinatis
ticis inditiam est Re istis Francoram si ea deti-
VIII. Ceterum etsi formula: Pragma. ticorum satisfecerimus, Privilegiorum men. tione injecta , sncerior mihi videtur haec respondendi ratio, si mero jure regio in certis articulis, in aliis vero iure patrocinij de Τ uitionis . Principes ad se quam plurima olim travisse dieamus, quae a summis Pontificibus perstricta non sunt, ab illis deinde
aliquanto tempore cessasse, cum novis De cretis sunt vetita , quorum cognitionem iterum resumpserint, ad procurandam reagnorum suorum ipsiusque Ecelesae Gallie nae salutem , hanc vero possessionem sne ulla interpellatione Summi Ponta scis reti nuerint ab aliquot seculis, hodieque retianeanr. Quae conniventia sedis apostolicae id maxime praestat, ut bona fide Principes
in eo negotio tractando versentur, quod
ad se pertinere non improbabili ratione putant , ita ut patientia illa, si necesse sit, vi cem privilegh Ze dispensationis subeat, etiamsi in singulis speciebus privilegium exhiberi non possi , quod tamen in gravioribus 8e majoris momenti capitibus, Regibus nostris non deest. Qua de re specialiter di cemus sequentibus libris , udi per capita ostendemus quae hic per aversionem de generaliter adnotamus. Huic autem cognitioni principum faciles se praebent Summi Pontifices, vel ob maximam quae inde conia sequitur in EcclesiaGallicana utilitatem, velut vitetur ostenso Principum, qui aegre paterentur se ab ea auctoritate deiici quam hereditario jure a majoribus suis ad se trans nullam retinent, de inter praecipua regiae Coronae iura recensent. Excitatur a quibusdam gravis quaestio, an ex tolerantia papae sequatur legitima prae