장음표시 사용
261쪽
sevitum ad omnes se a 'eret, vel ob temeri rim vereris Ecclesiiae Pontifices in eontentionibus de ratem O inflemiam ab omnibus se removear. fide quae recenter emergunt. Illud dolendum quod
. . . H mirae eruditionis viro non licuit absolvere susteptuni
aque enim se ineras Nitra est, ct -- β Niuri si diutius in vita Histhi, fragmentum il- atque inton Lyantia a soraetate σ commμη -e is . quia ab initio destinatum erat ut adderetur in aliena. V.rum usi aperte se prodit impieις , his Dissertationibus, sottassis transcripsi let in epi-rtim meis nobissclandam esse vita enus ignem stola quam selibere destinaverat ad Cl. V. Philip O ferrum o tempora o Principes ac denique pum Labbeum ; de qua dictum est in libro de vitaprias advenus omnia taminas feramur, qviam Sed m, iactor, has sacrosanctas reliquis; ue mali fermenti participes esciamur, ac mali νω meV quo' e mT- aluiuam gratiam
Usms assent amari nec quicquam per Me mη- pauci, praeterea velim, mi Lector. Observatumio ndum es qaam ne Pid magis quam De m est ab illustrissimo viro canonum severitatem inter messumtis , aepropterea dei O veritatis, cum Hum inflexam ,& a regulis discessum, pacis caus2. inmeritati sertiamus , doctrinam per e deser quam rem attulit praeclara veterum testimonia. Qui mus. At eam se spirio sti animum no rum misia bus addere visum est insgnem locum ex epistola habet, timorque nullis cenis armumentis inni Symmachi PapV ad Avitum Vientiensem quae nu
a h. Per edita est a clarisi. varo Domno Luca Dacherio
xtis ἱ tum verouenaιarem portus Pam . i moriaeho Benedictino , in quinto tomo spicilegii. indastentem demassonem potiuή quam Rhse ipserat Symmachus ad Aonium Episeoptimores tumiis o renumaciam adhibere convenit; Atelatensem ae controversa quae erat inter Episeo malinque m litis o conricibilius es ut in com- pos provinciarum Viennenss de Arelatensis , circa
muni corpore manentes martio nos ibos, tun ordinationes Episcoporum vicinarum civitatum, ser quam an aliorum memsra , corritumus atque vandam esse antiquitatem, nec habendam rationem
cinissamur, quam ut pr adicio per secesionem φλ . ςonstitutionis ab Ammo PaWi editae, qua,
DYZo ct aucuritate perseparane ς' amy μ ν ς i ii iam sicili suae, ut mirabat illatam. Ergo ad Sym-
.deri posea, melas syranni ac non fratre , machum scribens. expostulat cum eo, quod viola- rectionem imperemus. βε ον του sc OA , χ tam ab Anastasio Ecdesae consuetudinem dixerit. ακροθυμα, εβάυώδε α ἡ γ ης--αing. et &spreta praedecessistuna erus statuta, in confusione provincia. Rescribit Symmachus, gavisurum se, si ab Avito probatum fuerit nihil ab Anastasio contra rationes actum. sed tantilm praeter regulam, tem petato videlicet jure. Quia quod fit prater regalam, inquit, mori sis ex is euus , non instingit regia Iam . quam sola permicacia er otistiiratu contem'rtis Ddit. Nam qnamvis a patrum futura, diti mi
conιικriosis som nisus concedenda O reboque - οιρ aestia rid Isse Writidis.sδι Eeelsa videturida, quo ae tandem modos habeant, utpote nuL Alteram dispensationis 3e eonducendemia. ut vo iam dotisinae nis is detrimentam asseremia s eat . memplum nobis suppeditat Innocentius II. in quadam ei soti domada, quidum citam να epistola ad Husonem Archiepiscopum Rothoniagensein quae edita est in tomo secundo Spirilegii. Archiepiscopus ille fidei &obedientiae professionem
in Ducatu Normanniae exigebat ab Abbatibus . con tra vetustam consuetudinem. Quod adeo aegre serebat Henticus I . Rex Angliae & Dux Normanniae, ut vel ob hoc ipsum ad Innocentium seribens, munitatus aperie sit divortium ab apostolio sede . nisArehiepiscopi illius praesumptio reprimeretur. Nitebatur ille vetustis canonibus, qui volunt Abbates
chiepiscopus adnotaverit solitos olim Epist pos remittere aliquid ex summo jure, etiam in conia troeeitiis de fide . sed dispensationem illam male restille Honorio Pontifici Romano in causa Mono thelitatum, visum est heie edere fragmentum tibe esse in potestate Episcoporum . & Deeteto Concilii Remensis paulo ante celebrati. Dandum tamen aliquid tempori censuit Innocentius, ad Hugonem scri bens. Quod profecta quamvis iustam fueris, inquit. ct a ,.bis in cine Iia Remensi mandatum . pre ejus e ritu a a rigore justisia aliquando randesererire δε- ιemus . ct pro tempore, ipsim voIuntari assensum pretioris scriptionis quam meditabatur ut explicaret mo- bere. Sed praetermittendus non est insignis locus ex rem veterum in tolerandis quibusdam vocibus in controversis fidei. ne dissidium aut schisma in Eeclesiam inveheretur eae nimia severitate. sane stagmentum illud magni momenti est , & auro eontra aestimandum . praesertim ei)m eius ope viris e ditis aperiatur via ad investigandum quomodo se gesse epistola Hildeberii Cenon aliens s Episcopi, quae edita est intomo quatio ejusdem spici legii pag. aso.& a nobis emendata ad fidem vetusti eodicis. Mai ex loco, mutia ex tempore . mtitia ex potionis di farentias sunt. Relctor Ecclesia n, nunquam aut L muIabii aut faciet θώ ae sari Cam viderit marnm
262쪽
& Imperi j Lib. III. Cap. XIV.
shi missu imminero . eoΛακum sita mutabis. v Haesare censura, eum disse Iuliur unitas. Odiit, Iaritur, pax iselliat. Hae alnonere , alicujux , opinor, momenti erat.
I. Siammas rini sex eunones temperavit is orianare. Damasin remisia mitium ordinationis Fluitani Antistheni , precibas Io H, G sstimi ct Theophil. Atiaeandrini. Anatolius Oisinis , a Synoda Ephe a secunia, qua nutu erat, assensa Leonis Lepiscopasum retinuit. Idom acridit Maxima Anti Hens contra Omnes ordinara evii vitiam illad Do in Histi, paris studio. Si ire misiam sophani di simia Iasis Simplicias Papa, in gratiam aenonis Impera
esneessam non trisse , sed tantam infracti. QMod ob
IX. Ob nuesturam . Vel cummunem utilitatem.
X. Gratianus seqvii γ eandem sententiam. Iviro Deere Ilum,pAvaroram habita est ratio major am
auctoritas in temperanda cano. num executione, ex Innocentio & Conci
lio Africano demonstratum est capite su
periori. Sed quia suspicari posset aliquis . e aure usum fuisse summum Pontiscem in Occidentis Ecclesiis tantum , quae illius solati eitudini , nullo Patriarcha intermedio . parebant, docendum est aliquot exemplis hane ejus auctoritatem ad Orientis quoque Eccletias porrectam fuisse. Notissima eshoceassio dissidii quo per aliquot annos con- acussa est Ecclesia Antiochena , ob Flaviani ordinationem, quem Paulino superpositum suisse, potius quam Meletio uiccenssse, neglecta fide jurejurando data, con querebantur Occidentales & AEgyptij, ade6que ab ejus communione abstinebant, quamvis superstes fuisset Paulino & Eva grio Antiochenis Episcopis , dc non tam potior quam solus sedem illam obtineret. Attamen studio Ioannis Chrysostomi postquam Theophilo Alexandrino benigniore Flavianus usus suisset, utriusque opera, Occidentalium communioni restitutus est , legatione ad Episcopum Romanum missa.
ΕΨpendenda simi autem verba Socratis; sivri his iqui Theophilum a Pontifice Romano con tendisse docet ut pryser popia, misericordiam, vitium ordinationis Flaviani dissimal res quod perinde est ac si dis iure, ob honum unitatis veniam dandam vitiose ordinatim . ni , quam non a synodo occidentalium sed a Damaso Chrysostomus & Τheophilus petiverunt , ut tinc quoque pateat apicem auctoritatis in sola Romana sede quoad dispensatio- , tunc temporis vi guisse. Damnato per vim & tumultum plavia no Constantinopolitano Episcopo in Synodo Ephesina seeunda a Dioscoro Alexandrino , Anatolius, qui pro negotiis Eccle-sae Aleetandrinae Dioscori responsalem egerat Constantinopoli , urbis regiae Episcopus ordinatus est. Haec ordinatio celebra
in in illo Ephesino latrocinio , cujus acta rescissa sunt, constare non poterat, si summo iure actum fuisset. Quare Anatolii com munionem , utpote vitiose ordinati, Leo I. suscipere recusabat , donec Marciani
Principis interventione canonum censuram mollivit, rectae fidei subscribente Anatolio , cui Constantinopolitanam sedem suo eonsensu Papa firma vir. Nos enim, inquit Leo in epistola ad Marcianum Augustum , vestra Mei o inte rationis hahen ei
ιnguitu- , m sciandam μὰ comsecrationis auctores eius initia ritularem, senigniores circa
ipsum quam justiores esse voLimus , qao peris
rursationes omnes , qua operame diasoti fa/rum excitara , adhibitis remediis leniremus.
263쪽
tanta arsis obrinait. potestatis suae conscius, Illustre quoque extat exemplum veni non dubitat assensui suo & fauori adscribe- canonum a simplicio Papa concessae Ste re Anatolii confirmationem , qui alioqui phano Antiocheno Episcopo, in gratiam secundum eanonestelli debuerat. Zenonis Imperatoris, qui hoc a Pontifice Ea quoque dispensationis indulgendae enixe postulavit. Ordinatus fuerat Coti auctoritate usus est in causa Maximi Antio. stantinopoli ab Acacio. quemadmodum ab cheni Episcopi , qui in locum Domni Anatolio Maximus, clim comprovincia . Diostoro damnati sussectus, ab Anatolio libus ordinari debuisset , quemadmodum ordinatus erat. Huic ordinationi duo ma- Flavianus Antiochenus ab Episcopis Orien xima vitia ineranta Vnum, quλὰ Domnus talis dioeceseos ordinatus fuisse dicitur in ab impia Synodo Ephesina damnatus esset: epistola synodica ConciliJ Constantinopo Alterum quod ordinatio illa litani. Sed ad vitandos tumultus, Zetio ad verssis Nicat nos canones, apostolicos, Et Stephanum eligi & ordinari Constantino Constantinopolitanos ab Anatolio peracta poli jussit anno quadringentesmo septua- esset: cui tamen Leo connivere voluit, ob gesimo nono, ea conditione, ne simile ali pacis studium i Ne e Mi Uimet Ii isse isci quid in posterum tentaretur. qua de re cer ficet Anatolius) quod Antistaena Eetiosis e liorem fecit Simplicium, & eius consensivisio exemplo, contra satura Canonam , uiso roborari petiit. Cui desiderio se faellem pam ordinare praestimo. quod nos amore repa- praebuit Summus Pontifex, ut patet ex ejus randa sirit opacispado retractare etissimus. epistola ad Zenonem: Vnde , inquit, qui a Nisi Leo benigne se gessisset in Maximum, vobis amore Pietis sancte s retigisse sani o
ejus ordinationem retractare potuisset, ut iunata , reprobare non possumus, nesuras δε- ipse doeet in hac epistolai quae ad Marcia- tiochena Ecclesia ses nostra das ratione Uria num Angustum clim sit data, potestas Leo- υν ambigvius in a. nis indubitati juris esse censenda est. Nee II. Frequentius Ecelesis oecidentis Ro enim in re ad suam auctoritatem non perti- mana sedes consulebat quam Orientalibus. nente tantam ααρήλααν adhibuisset. Sed Quippe suos Patriarchas istae colebant, qui utendum non est conjecturis, ubi diserta canonum executioni incumbebant in suis
habemus testimonia. Maximus Srnodo quique dioecesibus i ut Romanus Pontifex Chalcedonensi eo solum nomine receptus de sngulis Episcopis sollicitus non esset, sed est , quὁd Leo Summus Pontifex ejus ordi de Patriarcharum ordinationibus , de quinationem & communionem pr basiet. Elia bus certior fiebat per literas synodicas Qua enim eum in eognitione quae de Iba Edesse re misi. Oriente, remeandum est ad oeci no habebatur, i qui judicio Synodi Bery dentem , ubi Leo I. hoc temperamentum tensis absolutus, a Dioscoro Ephesi dam adhibuit in dirimendis Africanorum illi natus erat 2 Iudices interlocuti essent ut citis ordinationibus, ut bigamos Macerdo Acta Ephesina relegerentur, Paschasnus 3c tio pelleret, sed laicis studio populorum
ceteri Legati Romanae sedis intercesserunt, electis veniam tribueret. Cinamstum vis, in-el quod synodum illam in irritum Leontissa quit, hinc mansuetudo clememtia, hiat censetira set, praeter negotium Antiocheni Episcopi, justitiae. Et quia universa viae Domini miseri cujus communionem deinde amplexus erati cordia o veritas, commarsecandu eius aposto si ergo O . ι vi, stas O .postolico Romanae viri Iicae pieralem ira minam remperare sententiam, . bis Disopo, omnia qua ibi gesa sunt, vana vir trutinato pondere detictorum, Doram utique seni subira, claret quia o Iunia spmas Episco non una mensara bs , quadam de tamas anptis Antiocseni ci Iuris extra haec es, quem eanque reseranda , qaadam veri penitus ampu- se hae beatis us Esi pus in pruria com- ranis. Ita vero provectionibus lateorum mani e fascepit. Haec ultima verna desunt connivet, ut vetet eas in posterum: Isod in textu Graeco , quae tamen a veteri interi enim nunc ut sque es veniati, inaltum esse prete juxta fidem eodicum antiquorum re- postmodum non poterit , s i aum idquώ-- tenta sunt. Quod patet ex sequenti Anato- nias interdicimus usurpare praesumseris. Ipria iij interlocutione, qui totam rem explicati remisso precuri non dat licentiam delingaradis. Des nimus nihil horum vatire qua in ista Pa n/qae quod posuit aliqaa ratione rancedi fas erit Synodvis dicitur nempe Ephesna J santcona amplikr impane commissi. unde patet man-Λim M.,.oώ-fea. 1 nis istis cina sunt i smum Maximam suetudinem , clementiam, remissionem. 8c magnis Antis ena citharis Episcopam e qas- veniam delictorum a Leone diei, quod nos niam orsanerissimas Leo Romanas Archiepisco- hodie irregularitatum dispensationem dice pus In communionem eum recipiens, praese eam remus, & verbum Tolerandi hac quoque no Antioche jadyramis Ecetis 2 qviam formis eia tione usurpatum. uens es ipse approbavi, o praesens omne fan- Hilarus Pontifex hac indulgentia prosorum Comitium. .
264쪽
eutus est duos Episcopos Hispaniae ordina- do Romana saeerdotali dignitati restituitios a Silvano Calagurritano , cujus prat tria anno quadringentesimo nonagesimo quinptionem coerceri petebat Ascanius Tarra . to . Rothadus Episcopus Suemonensis sede conens s Metropolitanus, quod se inscio sua a Synodo Gallicana dejectus est anno
contra ea nones Episcopos Illos instituisset. octingentesmo sexageseno quinto. Nos mFinum vero Silvani excusabant honorati judicium, inquit Hinci maeus per regatis exe- Uiκ ii. m.
& possessores earum civitatum quibus dati caram , seris aponti a non odisti . sed Rufri 'in' 'erant Episcopi. Disceptatio gravissima in G, Ρι adeam fecit confugiam, familiter fSynodo Romana peracta est , & temporum centista ν benignita em impendit. Scio qui--,.-nera die μέριιra, id est, Gothorum omnia dem a N icolao primo rescissam synodi sen 4 s. s.
M . . MAs devastantium furore, ad veniam pertinere quod tentiam, a qua Rothadus appellaverat. Sed
' ' n - s decrevit Hilarus , ita tis nihil vita. quia Gallicani Episcopi illo casu non esse eeps contra praecepta beati Apostoli, nihil eonfra locum appellationi contendebant . ideo
caenorum canonam consistita sente ur. Vnde Hincmarus clementiat Nicolai tribuit Ro
colligitur non solum quod contendimus, thadi restitutionem , cui Ecclesia Gallicana venis ratione concedi solitas dispensationes, assensit, sub titulo restitutionis a Nicolao sed etiam eam esse vim necessitatis ut ordia ex benignitate & venia indultae. Apunatio Episcopi sine Metropolitano celebra. Orientalem Ecclesiam qui motus a Photiota, licet nullas vires habeat juxta Concilii excitati fuerint, docent & N ieolai epistolae Nicaeni & Antiocheni canones, tamen eo & Synodus Octava, quae illum Ρatriarcha. casu convalescat. tu Constantinopolitano depulit, & percu. III. Ea quae dixi, personis ob pacem EG lit anathemate. Attamen Ignatio functo, clesae indulta sunt. Aliquando ver A exacta Photius toties damnatus seAem suam recepit disciplina ad tempus remittebatur, ut rebus suffragiis Orientalium Episcoporum , adni- ipsis& statui ecelesiasti eo restituendo con- tente Basilio Imperatore. Sed illa restitutiosuleretur. Qua ratione ductus Gelasius. integra esse non poterat, nisi a sede apostoclim fame de bello devastata esset Italia, ut lica probaretur. Quare Ioannes VIII. roministrorum ossicia in Ecclesiis repararet, gatus ab Imperatore ut Ecclesiae paci con promotionum ecclesasticarum intervalla 1uleret, necessitati cedens, Leonis, Gela
antiquis decretis praefixa ad tempus remisit, si, Felicis, & Concilii Africani auctoritate
ita ut monachis intra annum, & laicis intra fretus, qui in rerum angustiis temperandas decem & octo menses, presbyterii gradum esse regula; docent, de consensu ceterorum adipisci liceret: aeuodpro accidentis defens patriarcharum photium anathemate liberimedio premiae ν, inquit ille, non a enas ravit, illique sedem retinere concessit, ea situ mavortim nova Iege proponitur. Id autem lege, ut coram synodo cogenda misericor- necessitate cogente aggressum se suisse ait, diam peteret. De consensu, inquam, cet & necessaria rerum dispensatione constri rorum Patriarcharum 8c Episcoporumctuini Necessaria risam diaprasitione constrin- Ioannes Photium solvit, ut videte est in flo-ν, s apostolicae sedis moderamine conveni- epistola germana ejusdem Ioannis, quan- r. se canonam parer noram decreta librare, quam in epistola a Photio corrupta hic comes uiro praesulam decesseramque m oram pra- sensus dest. Unde occasionem sumpsit aue tu meriri, as qua praesentium necessias ι-- ctor Breviarii Octavae Synodi, hanc Photii sis ita vi iuporum restiarundis Ecclesiis relaxanda ripsis, restitutionem a Ioanne VIII. decretam eon Ρ'
adhibitu e sed ratione ditigenti, quantam fleri vellendi, quia scilicet unum Patriarchium potes temperems. Et moxi Prisis io ν pro damnatos a ceteris Patriarchis Q lvere non
si remerenita manentibus con ratis, quae , ubi potest, εν- σω οὐ δύνα m. Imonam raram via se oram perur ter anguyria, ver 5 neque per modum dispensationis hoc
regulariιὸν conmenit custodire. Hic Gelasius fieri posse concedit, quia ex Chrysostomo utitur eodem sensu dispensationis voce, quo dispensationi locus non est, elim manifestae M. Eia. usurpatur apud Graecos. est praevaricatio. Ceterum 1 eulpa Ioannem
IV. Aliquando etiam iudicio synodali liberat Prineipis & eeterorum patriarcha dejectis Episcopis, restitutio est clementer rum totiusque Synodi Orientalis consensus, indulta a Summis Pontificibus i ita tamen quem datum fuisse Ioannes suis literis signi ut 'nodorum consensus accesserit. Quod scat. Proseri autem ad confirmationem tribus exemplis illustrari potest i quorum sententiae suae exempla Athanase, Chryso unum in Italia, alterum in Gallia locum ha- stomi, Ac Flaviani, qui synodis damnati huit, & tertium in oriente. Misenum Epi cum suissent, sede apostolica in integrum scopum honore & communione in Synodo restituti sunt .Quibus exemplis quoque pho Romana privatum Gelasius in altera S3no- tium a Ioanne restitutum 1cribit Ivo, cum
265쪽
η'ο- t. . de jure dispensationum loquitur. Sed ab iis referendis temperavi , quia restitutiones illae ad Appellationum jura pertinent, de ad iudicatorum rescissionem , non autem ad restitutionem ex benignitate indultam, quemadmodum tria superiora, quae retuli, exempla. V. Ceterum h1 e repetendum est quod initio adnotavi, nullum edi posse testimo
nium, quo doceatur a veteribus veniam infringendi canonis alicui collatam fuisse . sed tantum infracti. Ea scilicet Canonum de
Decretorum erat reverentia. ut ea violari a quoquam aequo animo Pontifices ferre non
possenti quin potilis statim canonica poena reos convictos plecterent, nas necessitatis aut publicae utilitatis manifesta ratio aliud suaderet. Zacharias hae de re certiores nos reddit, qui rescripsit Bonifacio Moguntinoeonquerenti de indulta facultate a Grego rio III. ut quis viduam avunculi sui uxorem
ran tim insituris intentaniar. Imo vero cum
idem Bonifacius enix E a Zacharia postula ret ut sibi liceret Episcopum successorem eligere, respondit juxta mores antiquos: De 'r' .s q. 2 ιibi sores rem eo ιai vesti dixi si
vir se mimente in loco tuo eligamν Episcopiis, hoe nassa ratione concedi pagimur, quia contra omianem eccisa iram regulim vel ιυ tata pistrumos monsMιών. Id autem claritate cogense homini de Ecclesa optime merito indulsi, ut ea hora qua se migraturum e seculo cognos ceret, praesentibus cunctis sibi suceessorem desgnaret. VI. Post seculum undecimum frequentior esse coepit dispensationum usus Ecclesiae statu ita ferente , qui variis bello. rum motibus εἰ novis Decretis valde con cussus erat. Attamen id superfuit ex anti qua disciplina , ut nihil indulgeretur, quinutilitate publica compensaretur , ut colligere licet ex praefatione Ιvonis, quam De creto suo praefixit. Ex ea regulas quasdam decerpere non alienum erit ab instituto,
quia hodie etiam in quibusdam articu lis usui hine possunt. Praeceptiones, dc prohibitiones , alias immobiles esse docet, alias vero mobiles. Ac primi quidem generis sunt illae quin Ieae divina faAxis , qaa
sematis statem confer ι, non os maris eamdem istiferum. Mositis vero sunt . quastix aeterna nis saxis I sed poJferiorum d li . genti,i ratione vitilitaris invenis , non ad saluum principati eν obiinendam , sed ad eum rativis maBiendum. Quo in loco reponit canonicas institutiones. Mox additi In his Pibas os maria salus acquirisaν , vel ia ibas neglectis mors indusitaιa consDitor, nastu OF admistenda dissensuo; sed ita flant m nia mandata mes inserae ras vanilis , scat sensisterea lege sancita. In his vero quae propter rigorem disciplina , mel muniendam furem, pseriarum sanxit diligentia ii s honesu υὸImitis sequutum rampensatio , pris macerire octoritare ρυ easiam dit. πιὸν detis/ra a dispensuris. Vtitur voce Compensationis,
quam E Concilio Africano hausit, ut fgni
ficet utilitatem cujus ratione venia cano
num indulgetur. Vsum autem harum dinpensationum docet testimoniis aliquot petitis ex Augustino , Cirillo , Innocentio, Leone , Gelasio, de Ioanne octavo. Con numerat vero inter dispensationum exem
pia promotiones Felicis, Gela , Agapiti,
Si l .erii Summorum Pontis cum , etiamsi fi lij Presb)terorum essent , quorum ordinationes vetitae erant Decretis Pontificum. Sed in eo fallitur, quod Decreta illa ali quot seeulis posteriora snt ordinationibus illis quas recensuit. Transationes etiam Episcoporum ab una civitate in aliam , jam olim a severiore Ecelesa admissas, dispensationibus accensuit. Sed illae ad canonum interpretationem reserendae sunt potiusquam ad dispensationem 1 quoniam migrationes quidem Episcoporum voluntariae prohibitae sunt canonibus, Translationes
vero cum eaussae cognitione decretae, non sunt vetitae. Prohibeturi sic is, non με- moron, ut loquuntur Graeci . Qua de re ali- M.
hi. Depositorum Episcoporum, Athanasis ilicet, Flaviani, de Chrysostomi, de ali
quot aliorum restitutionem a sede aposto liea decretam, inter dispensationum exempla I vo recenset , sed perperam , ut supra
monui, cum haec ad judiciorum restaura. tionem pertineant. Dispensationum usum frequenter in epistolis luis commendat idem Iu i in quibus hane praecipuE regulam sequendam docet. ut fide, vel Doni mores non laedantur: Tum snssani Prissatis lexum rigorem prapternecessa. res rectis iras semperare , qaando ipsa tigam remisso nihil cantims contra Mei me ratem melis, is honsalem. Et alibi: A subditis non de ' k-j. . mbei reprehendi Prulatorum di pensatis , s su a vi, νι. ma re fidei fandamento , o nora commani reguia ma T. 4 ,rum, aliqua inoma faciant, aur DI rani ι his,mitum sabdiuram in praposio sua sanctitaris
VII. Eodem seculo Anselmus Cantua riens s a paschale secundo sibi concedi petiit ut iuxta arbitrium suum leges ecclesiasticas temperare posset in Anglia, ubi, ob corruptos mores, disciplinae tenor servari
266쪽
non poterat. quod illi a Ρontifice indultum est. Unde colligimus , subditorum contumaciam frequentibus dispensationibus viam aperuisse. ne quis eum Novatoribus ad Cumam Romanam hujus remissonis omnem culpam revocet. Tantus enim erat in Ecclesa canonum contemptus, ut a vindicta sepissime ob multitudinem reorum abstinendum esset,& dispensatione tanto morbo providendum. Itaque satius esse du xerunt pontifices , probabili quadam ratione inducti , canonibus aliquos solvere, ut infractarum legum reatus vitaretur, quam post vulnus remedium parare. Verba autem Anselmi haec sunt: Sape necesse est ep. 3νω ati id de oes icis o canonicis muris pra
inq- fia omnia se corrupta es premersa sunt, Hii, ibi APDid omnino secundam saluta e
VIII. Go Tridus Vindocinensis eadem aetate Calixto secundo insinuat quis modus sequendus sit in dispensationibus, quae tunce 22 in antecessum concedebantur. Di pensatio nes, inquit, aliquando in Eetiosa furiendas i, non quidem amore pecunia, vel quolibet hamano favore , sed pia es misericordi insensione. Tunc enim a pastore Ecclesia dissensatis pia omisericorditer fieri ἀcitur, eum aliqviid minus p Vecte ad umpassa ab isti, via fleri permitti mr, non molamate svia , sed aliorum necessitate,nὸ in ipsis Uriticet ris Chrisi a peries iteran Et moxi Possans etiam o debens seri dispo-ssiones , quisvis Ecclesiarum O monaseriorum confvitudin/s immutenor a sed ubi poseponitur minas sonam, ut quod es melius in uatis. In fra: Si quis i ro aliter in Ecelesia dispensuris nes facis. rationi Ismus es inritati reviradicis;
nee stim lucernam ardentem non labra, veram etiam aliorum ardenses extinguis. Es ideo non
IX. Nota est Bernardi de dispensatio nibus sententia . quam Eugenio sequendami. ἡ proposuit et , inquis, prahibes dissen et Co dea. Non, sed Hs pare. Non sem tam rudis ui igno rem possus ira disse ures; sed is ad ratio
nem , non in defructionem. Deinde quaerisuris
ter dis ensiores , assetis quis inmeniatur. Plinecesitas urges, excassitis dispensario est. Vbi utilius prolocus, disp/nsurio laudubitis es. Hi
tiras dico, commanis, non propria. Nam cum
X. Gratianus variis in locis, ob necess- .. E,. . . M talem, Vel utilitatem Ecclesiae, dispensatio ni esse locum docuit, ita ut illi eum ceteris 3, conveniat. A qua regula iure Decretalium reces uni non est, quamvis privatorum ina.
jor sit habita ratio, quam haberetur antiquis canonibus. Etenim scientia, morum talionestas , hona fama , meritorum praeroia iam olis. gativa, nobilitas petentis, censentur justae causae dispensandi, ut probari potest ex variis locis Deeretalium. quod deinde placuit Concilio Tridentino. Itaque venia cano- tinum, quae olim ob publicam tantum cau. lam privatis post violatos eanones concedeiabatur indulgeri coepit ante omnem actum, propter privatum petentium commodum, si meritis aliunde juvarentur , & eorum opera bono publico inservire posset. Vnde profecta est dispensationum frequentia, in votis , in beneficiis , irregularitatibus, &matrimoniis , quae gravissimorum uirorum querelas provocarunt. Vt enim de B. Beria nardo taceam , Hildebertus Cenomanensis, Ioannes Sarisberiens s , Matthaeus Paris . Guillelmus Durandus , Nicolaus de Clem angiis, Ioannes Gerson, multis hae de re conquesti sunt.
L. Stimisi Ponti is, quidam Iieitam ego alanti a qavium illieitam, quia non est dominus Iegis. II. Illisita autem Hspensaris . a plerisque valiari Hesturi as alii, in Iad . quorum rationes propo
III. Distinctio istinaris , in iis qua friatis is pia etiant , dispensationem sine ea se . ab iae erimi ectisredi ct fuseipi i in iis qua jura teri, aut starem pu- iram I auni, nee luitam esse nee validum. Prima pars probatiar, ex eonsuetiadine recepta ab ati ast frietilis i Pa indarare potuit m per disip/nsationes luἐὰerogetur, qviemadmodam omnino potest legem iam ννe. Maxima υis consuetudinis in dispensationibis, a,ri di pensaria signifieatur nomine consae dinis. Disp. aii. nes in gravissimis rebus Dotidie eonee dantων sine ea sa , eontra canones Coneiliorum generarium 1 qtia recepta δεχι αμ : quadam autem in mi noribus negotiis ita reeipiantur, os usiam contrariiam. Probatur Dortas eomedenda dispensationis siri eos sis ex Concilio Lugdianens, quod explica RI V. s. mores recepti in νegno ladan ν. ἐκ Ita dispensatis aia sine causa legitima, ct qvita iti Πι--ssa, iusspensationis usas non receptus. Di eas siones mena cantibus eomesia is s/nescia possvinda r i.ctae V. caris ditur nisitate. Q are abstinendam foecasa a dispensatiano , qua praejMὸ ob ramordiam is Acta est. Ex ἀ pensis ianua, initim stiria disiua oriantar, e Maxima Abbare. VI. In abitur in omnia rescripta , non eo propo sito ut limites ponamur pontifici posesias . Omnia ρνμυHuia sedis Romana non erant cogalia Gallis rem ρινὶ Fulberti. Teneνὰ agendiam eum Romanii. VII. Casent Romani Ponti et n. rescriptis suis
267쪽
avis avictor aris . seu deferus intentiamis. Romana sedes virget executionem misnu torum qua sat bria
I. V ae superiorum seculorum inge- nia exercuit pertinacissimis contentionibus disceptata quaestio, an dispensatio sne justa caussa concessa, licita sit &valida, hodie etiam a Theologis & Iuris Canonici interpretibus cum aliquo opinionum dissidio quamvis modestius , tr clari solet. sane si ab inferiore concedatursne caussa, nec licitam nec validam esse apud omnes in consesso est. De supremo Pontifice controvertitur. Sed quaestio in duo capita dirimenda est. Unum est, an stlicita 1 alterum an si valida, etsi fortasse fuerit illicita. Licitam esse dispensationem a supremis Ρrincipibus sne caussa concessam asserunt Glossa, Bartolus, Innocen- . Dimit. diri isi lius IV. panormitanus, pelinus, dc alij
πίτ. di quamplurimi, quia leges omnes ab eorum
tuo. Di p. ix s. nutu pendent. Plerisque vero Theologis &Iuris Canonici interpretibus placuit nec Summum pontificem nec Reges ipsos lieit Ea legibus suis solvere posse subditos, sine iu-:i π ε, i. η sa causa. Quod probant ex iis locis qui re i .. lati sunt a Gratiano, & ex Concilio Tridenam x, a. e . tino , quod vetuit ne dispensationes in con trahendis matrimoniis dentur sine justa caussa. Sed maxim E sententiam suam ex jure naturali fulciunt i quod ita Principibus leges commisit, ut earum snt dispensato
res, non domini. Quare si a justa & provida
administratione aberrent, quae reipublicae consulere debet, abutuntur concredita sibi potestate, dum inter ejusdem universitatis
membra maequalitatem inducunt.
II. Sed in altero capite quaestionis si dem illi interpretes in varias opiniones scinduntur, cum quaeritur, an dispensatio indulta sne justa caussa st invalida, ut est illi-
cita. Si Parisienses sequamur & antiquos scriptores, dubium non est quin dispensatio injusta si etiam invalida. Hanc sententiam amplexi sunt Bernardus, Gogridus Vindo i- . s.
einensis. Ioannes Sarisberiensis, Gersonus, Adai. Moa. l. εἰ
Major, Almainus, & ex Theologis recen
tioribus . Gabriel Vasques Hispanus & te adiri.
plerique interpretum Iuris Civilis & Cano- :.nici. Quod probant comparatione ducta a Mes ιν reis. lege: quae si injusta sit, legis nomine non ' 1 4 censetur , ac proinde nee dispensatio ini sta locum dispensationis Oh tinebit , maxime clim potestas qua dispensans nititur, datast ad aediscationem, non ad destriactionem,
ut loquitur Paulus. unde sequitur dispensa- i. m. io.
tionem quae tendit ad Aissipationem &de zd a structionem non proficisci a potestate quam
Deus concessit, ac proinde esse nullam. Neque opponi potest huic sententiat quod a contrariae opinionis vindicibus, & praesertim a Suare, asseritur, scilicet legem pendere Primi ex arbitrio ejus qui illam tulit, ideoque si Princeps quempiam ab ejus vinculo eximat, arbitrium Principis ratum fore. Haec enim ratio,etsi alicujus momenti esse polli t quoad
leges seculares, attamen, quoa ad ecclesiasticas attinet, vim nullam habere potest. Earum enim conditio haec est, ut perpetuae
sint, quemadmodum pluribus docui supe rius. Quibus addendum est Leonis testi
monium , qui canones nulla ratione convelli posse docet in epistola ad Rusticum
Narbonensem , nisi ob meestrarem rerum , vel co siderasionem aeratum. Quae ultima verba adolescentes respiciunt, quibus post gestam publicam poenitentiam conjugem ducere contra regulas indulget cap. vi I. eiusdem epistolae. Vnde Ioannes VIII. rescripsi C. Vticens Episcopo, dementis esse Pontifiei 3''persuadere velle ut illud fieri concedat quod omnino canonicae disciplinae est con trarium. Et Chrysostomus relatus in Bre viatio Octavae synodi eleganter dixit, en o - νιμ ιν , εν, ηὐ καθ ο 4,, ibi esse dis a sandam , ubi non si prae aric dam.
III. Mihi vero haec quaestio hoe pacto dirimenda videtur , ut in iis quae singulos respiciunt dispensationem a Pontifice etiam sne caussa indu Itam valere dicamus. imo vero & absque crimine suscipi & eoncedi , in iis autem que vel jura tertii vel statum publicum laedunt, nec licitam esse nec valliadam. Ac primam quidem partem eorum auctorum testimoniis confirmari posse non
ambigendum est ovi in supremo Principe caussam ad dispensandum necessariam non esse generaliter & in universum asserunt, solamque liberalitatem Papae sussicere pro causa dispensationis, ut placuit Antonio
268쪽
Butrio. Hujus sententiae praecipuum funes lio Laterane si olim rarissimae , hodie vero mentum non in eo constituo quod jam everia sunt frequentissimae. Episcoparuum futuraeti, scilicet leges ecclesiastitas a superioris successiones & in ceteris beneficiis praeten- nutu pendere, sed a perpetuo usu qui jam a tes siue cessiones per res gnationes in fumorem trecentis annis & ultra ira Curia Romana dicta, Pontas cum & Regum arbitrio De receptus cst, ut sire cognitione causae ple- quenter admittuntur. N vi ordines religio-rae ue dispensationes concedantur, quibus, si contra praescriptum Concilij Later ensis verbi gratia , irregularitates tolluntur,im. quotidie approbantur. Mula quoque alia pedimenta consanguinitatis & afinitatis in peraguntur quae summam quidem Ac exi tertio Ac quarto gradu amoventur, benefi- miam in Romano Pontifice a Constitutioni- .ij. ciorum pluralitas concedituri ut fidem tacit bus generalium Conciliorum dispensandi Guillelmus Durandus , qui de illa novitate auctoritatem, etiam sine caussa, inesse pro a. di . seculo suo indulta conqueritur. Eodem bant. Sed quanta si vis consuetudinis recep etiam usu inductum est ut poenis a canone tae, quae his dispensationibus connivet, inde indictis liberi habeantur qui dispensationi ostenditur , qudd in minoris momenti rebus bus illis utuntur , adeo ut nec eorum ordina- hae dispensationes aegrh recipiantur. His ad tiones vitiosae censeantur, nec de matrimo- dendum est Concilium Lugdunense subniorum viribus dubitetur, aut quaestio status Gregorio X. habitum anno MCCL xxiv. liberis ex ejusmodi nuptiis editis moveri pos quoa ad Romani Pontificis arbitrium re tu
st. Itaque cum praecipuus eorum canonum lit de dispensationum sufficientia disquirere, essectus per dispensationem indebitam ει &caestinare D m modum benesis si Pantisex .eonsuetudine recepta sublatus sit, scilicet esse mesareii. Itaque si Summo Pontisci pia nullitas matrimonij i quiA superest quod sub- cuerit sine caussae cognitione aliquem cano ditorum conscientias onerare possit Dicet nibus solvere dummodo status publicus non aliquis funeresse jus illud naturale. quod ve- laedatur, hoc ab eo pendere colligi potest extat sngulares ne ab ordine universitatis de L Concilio illo Lugdunens , praecipue eum ciscant f ne caussa. Sed redit distinctio scilia dispensationem , iane ιν Principe c*llatieet jam consuetudine recepta inductum so nomine significet , id est, gratiae ex meratam Principis voluntatem legitimae caussae liberalitate collatae. Quare mirari subit quavim habere apud omnes, in praecipuo esse. ratione quidam hunc locum adduxerint utctu. Ergo idem jus erit statuendum in altero, probarent dispensationem sne causΓa esse capite. Tanta vero est vis consuetudinis, ut nullam legem omnino tollere possit. Ergo & moia IV. At vero si status publicus aut reeep dum illius solvendae per dispensationes alio. ta in regno jura laedantur, amplectenda est qui indebitas inducere poterit , presertim sententia eorum qui in universum dispensa clim dispensationis east conditio, ut a conia tiones sine iusta caussa indultas . invalidassuetudine magnas vires accipiat. unde & csse eensent. Quod uerum esse in specie dispensatio consuetudinis nomine sgnifica quam tracto, hac collectione demonstratur. α.. . tur apud Basilium : Nos erito, inquit, utrum. Vel dispensationes illae sine legitima & justami,uo que scire opor ra , o qua sum siummi Iam, o caussa conceduntur , & in hoc easu nullae dia . ' Ρὰ sat consuetiata s. id est, secundum Balia cendae sunt, propter ea quae supernis allatasamonis & Matthaei Blastaris interpretatio. sunt argumentat vel probabili quadam ra-nem, sequendam esse aliquando consuetu- tione nituntur, respectu ejus habi o cui conia dinem inclinatiorem . & desciscendum a ceduntur, sed usui recepto in Ecclesia Gai summo iure. Ceterum quanta st vis consue- licana repugnanr, quo certae quaedam regu- 1R 3 - γ tudini, in huiusmodi dispensationibus tole- lae e canonibus & decretis Pontificum peti-randis, inde patet, quod ea quae a Conciliis tae, ita firmatae sunt, ut juxta legum illarum Oecumenicis instituta sunt in gravioribus naturalem conditionem perpetuae apud nos negotiis, novis rescriptis dispensatoriis aliam esse debeant. Hoe casu dispensatio carebit formam quotidie accipiunt. Episcoporum justa causa . quod attinet ad statum publi- consecratio , quae sne Metropolitano feri cum Eeclesiae Gallicanae . atque ideo nulla non debet , post abrogatam Ρragmaticam erit , praecipue cum dispensandi ratio in his Sanctionem , inconsulto Metropolitano, negotiorum articulis recepta non fuerit tribus Episcopis ad arbitrium Summi Ponti- consuetudine aliqua. Vt enim lex ecclesia-ficis committitur. Duabus Ecclesiis adseri stica debet usu recipi, ita & dispensatio illius buntur frequenter Clerici contra canones legis debet usu probari. Hoc iure utemur in
Concilii Chaleedonensis, dispensationibus Gallia non solum s rescriptis illis pacta
indultis ad plura beneficia retine Aa. Dic conventa cum sede apostolica, quae Conpensationes in gradibus prohibitis a Conci- cordata vocamus, laedantur , sed etiam si alias Aa
269쪽
quaedam capita, quae moribus recepta sunt, aliquo pacto violentur , ne bene constitutis rebus novitates illae perturbationem asse rant. Exempli caussa, si patronorum laicorum jura evertantur vel si conditionibus fundationum derogetur. Ex hac regula profectum est ut majores nostri eas dispensationes non admiserint quae Religiosis mendi cantibus a Curia Romana indulgebantur ad possidenda beneficia. Cum enim paupertatis extremae voto se obstrinxissent, alienum visum fuit ab eorum proposito redituum im endorum desiderium. Quare regulae menicantium conservandae intenti Reges nostri , 8c Clericorum secularium commodis
prospicientes, prohibuerunt Edicto, ne quariusnodi dispensationum . tanquam Vso Iure
Bastaram, ratio haberetur. Extat Caroli VII. constitutio anno M ccccx LIII. lata, qua
praecipitur judicibus ne hanc nomam perni ciem , sea potius super tionem, in Clos, popu-IO , o regno seri vel auentari permittant, &mendicantes beneficiorum possessione sine mora expellant, exactis ab Episcopis & a ce teris quibuscunque gravissimis poenis si contra hanc interdictionem nitantur. Hi ne fit tria. a. ut necessaria sit hodie Religios; mendieati tibus venia hujus legis a Rege concedenda, -- -- - si ex dispensatione Summi Pontificis benefi cia possidere illis indulgeatur. V. summa vero regula qua in dispensa tionibus adhiberi debet, haec est , ut caritas non laedatur , quemadmodum docet Ivo
Carnotenss: Si quis Was Ieraris de sinctioni - 1. - flve de dispensas onibus ecclesiasti , ad cari. ratem , qua es enisuri leos, referat, non ere bis , non peccabis; ct quana aliqtia pubissiti νου-tione a semmo rigore deriinulis, curisis exossis. Si ramen nihil. confra Emangetitim , nisii contra Apostolos visurpaverit. Hanc regulam
haust ex Augustino , epistola ad Bonita
z. di cium, cuius verba retulit Gratianus. Augu- -- - stinum etiam secuti sunt Hildebertus &du's. Bernardus. Caritatem autem laedi quis non
videt, quando invito Principe & Ecclesia Gallicana, absque necessitate vel utilitate publica Ecelesae legibus vel moribus recep tis derogatur Concordiar & pacis ecclesa sticae caussa introducta est tota dispensatio
num ratio, ut monui. Quare in contrariam partem torqueri non debet. ut offenso nes in Ecclesiam inducat. Porro autem , ut in-Misi. . ssia quit Maximus Abbas adversiis intempesti ..ta ui vas dispensationes disserens, hellum sapit &dissidium , non concordiam & pacem dispensatoriam, cum sanctorum patrum decre
' V2 - V l. Enimverδ quotidianae cum snthu ..... m jusmodi disceptationes , ob rescripta sedis
apostolicae, quae ad levandas petentium necessitates benigne concedi solent, paulo ac- euratius in hanc materiam incumbendum est. Non eo tamen proposto haec indagan da sunt, ut metas ponamus pontificiae auiactoritati ultra quas illi excurrere non liceat,
quia sacrilegii instar est de Principum potestate disputare, ut ait Imperator Anastasius. Quod praecipue locum habet quando de summo Pontifice agitur, in cujus privilegiis enumerandis Gallicani Episeopi olim sibi
haerere aquam non dissimulabant. In eam sententiam eleganter Ze acute Fulbertus Carnotensis Episcopus in epistola ad Arnula sum Turonensem Archipraesulem i Continen tar enim quaedam remerenda nobis in primitigia Romanae Ecclesia, quae propter negligensium no- 'u non faciti inveniantaria armari. nostris.
Modestis verbis sensum suum explicuit, consilium Auxiliaris Praesecti secutus, qui Hilarium Arelatensem Episcopum a digni. tale metropolitana dejectum judicio Leonis
I. hortatur ut ad demulcendum placandumque Pontificem se paululum demittat, quia
dares Romanorum quisum teneritudine ραου ινου-
huntur, ut retulit antiquus scriptor vitae Hi
VII. Nos quoque debita honoris praesatione usi , hanc materiam attingemus, ut
sciamus quid, in effusa illa juris dicendi &condendi auctoritate , subditis qui laeduntur Pontifices ipsi permittant. Ac san E quae de dispensationibus huc usque disputata
sunt, viam aperiunt iis quae dicenda restant. Solenne est in rescriptis Pontificum, non solum dispensationum , sed etiam derogatio num verba usurpari, quorum similis est es fectus. Ideo quae de una specie dicuntur, ad aliam trahi posse non est dubium. Id autem unum maxime cavere solent summi Ponti. fices , ne rescriptis suis scandali occasonem
praebeant. Scandali voce utor, quia frequentatissima est in hujusmodi disceptationibus. Petita vero est ex Evangelio, & h Septua
ginta interpretatione. sumitur autem propriE pro offendiculo pedum, in quod si quis
ambulando impingat, facile labatur. Inde transata est significatio ad actiones hominum quae spiritualis ruinae occasionem praebere possunt: quae si ex se malae snt, propri Escantili nomine desgnabuntur. quod datum vel activum vocant. sin autem meram
virtutem spirent, & necessariae sint ad ho minum salutem, atque inde aliqui offendantur hoe erit scandalum Iudaeorum & phaarisaeorum qui doctrina & operibus Christi Domini laedebantur. quod scandalum ac ceptum & passivum dicitur. Inter ista duo
extrema est aliud scandali genus, quo delica-
270쪽
ra ingenia offenduntur , etsi revera in actio. canones, scandalum dicitur 1 Leone I. in
ne proposita aut in consito agentis nihil sit quod argui possit, imo vero res in se si lau dabilis , quamvis non si ad salutem necessataria. Hoe scandalum infirmorum, vel pusillo rum, dicitur a Magistris. In quo hanc regulam proscripsit Paulus Apostolus ut ab ea actione quae ruinae occasonem praebet , abstinendum si, quσmadmodum ipse carnis esum Ec vini potum sibi repudiandum duxit s quis inde fratrum laederetur, sive scanda Iisaretur. Huc referri potest Petri Apostolo epistola ad Anatolium di sed cam in i tiriam
canonam ista rentara sun/ qaa omnitas Ecelesia sanritam maximum generarent. Attamen in
his angustiis, statim aut Romanus Pontifex aut Episcopi provinciales in erimen adduci non debent , cum utrique vel moribus, vel canonibus receptis, plerunque se tueri pocsnt, valde probabili ratione. In his dissicut ratibus Romani Pontifices praeeipiunt ut arescriptorum executione supersedeant Epincopi ad quos directa sunt. Si mandatum naia C. e
rum principis factum di qui liche sanam do frum s inquit Alexander I I I. ) ns isti Vis 'ctrinam sectaretur, elim Iudaeos dc Gentiles promisi e Meveris qai aliud beneficiam habeati in fidem Christi erudiret, eo tamen modo se de quo vatiat rammo sustentari, nis forte ingessit. ut etsi prudentia ejus consitum non titeris ipsis is hoc menrio habeatar , aut se non destitueretur, in eas angustias inciderit qua: potes ei sae scindati provideri , aequanimis ν beeilles in fidei periculum adducerent. δε nemtis I pra eo mandatam nosram non da Qua de re palam illum Paulus dispensatione aereis exequ/ndam. Monuimus autem supe-utiis obiurgavit, ut vulneri crudo, quod in- rioribus capitibus standala de offensiones incauth a Petro impactum erat, mederetur. Rempublicam Christianam invehi, quando Cessavit ergo petrus, monente altero Apo- status ecclesiasticus aliqua novitate percelli solo , ab ea dissimulatione Ac dispensatione, tur 8c consuetudines receptae convelluntur. ut scandalum a neophytis amolireturo trius Quod aperte quoque probatur ex Decreta. que Apostoli factum dispensationem cum ii Innocentii III. qui filium Graeci Sacer Hieronymo de Chrysostomo voeaui. Ci m dotis is legitima uxore suseeptum in Epiciti e vidisset, inquit Hieronymus, Apso- copum conseerari jubet, nisi, inquit, ρνου eo MM Paulin perielirari gratiam Chrsi , nam hela quod intra Lissinos Grati has Unodi co eman 'Iatismum usis sane gnaad , vir disensatio- ων, regionis e suetudo repagnes. Vbi Ioannes nem Peni , qua udaeos salvari cupiebat, rama Andreas rectEadnotavit hanc exceptionem ipse tantiaderionis dissensatione corrigeret, o additam ob vitandum scandalum de offen-ν se res ei in facie. Chrysostomus aperte in sonem suae inde contingere posset, s quid commentario capitis v r. epistolat ad Gala- alienum a consuetudine recepta inter Lati ias ait verba Pauli ad Petrum non fuisse dis nos induceretur. Itaque controversae smiasdij aut contentionis, sed prudentis cujus- les ex hae restola dirimendae sunt, ut a rebusdam dispensationis. Quam sententiam per- novis, quae subjectorum animos offendunt, suadere videtur agendi ratio quam in simili temperetur , donee si forte quod ab initio facti specie amplexus est Paulus Apostolus: novum erat, accedente publico eonsensu, qui ne Iudaeos is se alienaret, quin potivi inter exempla quoque referatur. Interim i Christo conciliaret, Timotheum circum cita men quandiu ex ea novitate offensiones sedit, eaput suum rasit Hierosolymis, de alia quuntur, desistendum omnino esse a rescri- quaedam a lege indicta peregit. Itaque non piorum executione docuit Alexander.ex animo Iudaicis ritibus se Paulusaeeom- Quod intelligendum est etiamsi usta praemodabat, sed secundhm dispensat onis re cipiantur. 8c addita suerit Hausula, nMisb- missionem, ut notavit Chrysostomus. Non sante suaviti. Nee enim scandalum cadere me latet Augustino non probari eam re potest in praecepti rationem, clim sit contra pondendi rationem quam Hieronymus ab caritatem . quae finis est debitus praecepti se , Crigene de aliis veteribus haust. Sed erra cundum Apostolum i quemadmodum egre- , tum, si quod fuit in Petro, ob scandalum gie observavit Covarruvias; praesertim clim G.--, iis quod exinde illo inuito emersit caussam no hae e si praecipua cura Romanae sedis ut stram juvat equi ratione scandali ab actione populis scandala amoveat, scut variis in Io- , abstinendum esse eensemus. cis pontifices pro firentur. Vt enim graviter D.eisiai.
VIII. Quod Apostolorum principi ac- monuit Iulius in epistrila ad orientales Eri.
cidit, ejus quoque successoribus in Cathe- scopos , relata apud Athanasium , is rebus ',2 ' dra Romana contigit aliquando, ut rescrip ecessasticis non specimen eloquentia, sed eam iis datis, quae a regulis aliena non videban- nes votiolici re ii Λαν opeiaque dari seles natur, eae Regum , populorum, aut Episco - quis ex parvis in Messa sodaligetur. Ax
porum offensiones sequerentur,quae in scan- aer enim, sic niam evangelicum versum , --dali nomen transirent. Quod enim fit contra Lis asinariam suspendi a criti, asque ira demergi,