장음표시 사용
291쪽
deesse quὁ .nus pro Concilio Oecumenico haberetur. Sed Dioscorus omnia per tumultum vi manuque miscuit , Eui3chem , qui se orthodoxum profitebatur, restituit;
Flavianum fle Eusebium Episcopum Dori laei damnavit, eo praetextu, qu4d adversus canones Eutrchem gradu suo dejecissent ice tetis Episcopis per minas & terrores ad Fla. iani & Eusebij damnationem adactis. Huie judicio intercessit Flavianus recusato .si,. Dioscoro, & Legati Romani contradix e
s. i. runt; quibus scripto, ex more Conciliorum,
libellum appellatorium porrexit Flavianus, ut auctoritate & studio Romani Pontificis alterum Con lium institueretur. Et Leo quidem , hujus calamitatis nuntio accepto, Italiae Concilium in Romana urbe cogit , in quo quid actum sit, malo verbis Hilari Dia-
ά ..' π coni proferre quam meis: Vesra it qae vene cotieii ad. randa clementia cogno I , a pristo Papa Leonecvim omni Occidentati Concitio reprobisri omnia ae in Epheso contra canones perrumatius o odia
secutiria a Dioscors Dis ponsu seni, o nastu. rari e hie in s.s panibus suscipi posses quia per Mentiis praedicti sid est Dioscori in via Ane. ιυμοι δε ι o pG udicio sanas i miri inno xi que Flumi i commissa seni. Sed quia de
Coneilii Oecumenici decreto agebatur, quod etsi repudiatum esset Romae, nec unquam suscipi posset in Occidente, magno
nudio fove Datur a quam plurimis Orientali
hus Episcopis , necessario Theodosi auxi
lium Pontifex implorat . eumque obsecrattit quae gesta sunt aut a Flaviano contra Eu
tychem , aut ab Ephesno Concilio contra Flavianum, decreto suo rescindat , aut suspendat. donec a numeros ori Concilio his tumultibus consulatur. Ea sunt uerba Leo nis , a quibus scribendis temperasset, nis illi constitisset de auctoritate qua potiebatur princeps; praesertim cum ab eo non Conci lii Romani executionem postulet sed ut ipse rescripto suo omnia restituat quae per vim
contra canones acta erant. Cui decreto O-.rientales parituros non dubitabat, qui sci rent quae Principum esset auctoritas in iis rescinden Ais quae .i & metu definita erant. i Eue ergo, Christisnil eo menerabitis Impera
Ior, eam conficeiasti,tis m/is i Iens e*is reme rosiam a mentiis vestiis ceri amoris officium, , cupiensiae vos placere per omnia D. o, cui pro vo
mtis coram vinius deitatis inseparabili vinisute,
es aueror imperi, , o coram iunctis angelis Christi, si omnia in eo sis esse baseatis in quo fueram arae omne Iudiciam , donec majsr ex rora omle Bumeras Sacerdosam congreget r. De Fla-
.viano agi docent ultima epistolae verba , ubi& Legatos rectamasse, & Flavianum libet tum appellationis dedisse , ideoque generalem st nodum a Principe cogendam, ut apia pellatio discutiatur , ex canonibus Nicaenis, id est, Sardieensibus, Leo probare conatur. In epistola vero ad Pulcheriam Augustani data , Flaviani communionem a se retineri aiunt i simulque postulationis suae aequitatem ex eo probant & Leo de Romana Synodus, quia quod factum est sne consideratio nejustitiae, & contra omnium canonum dinciplinam , ratum haberi nulla ratio permitiatit. Vnde concludunt, ut quia dissensionis
scandalum non abstulisset Ephesina Syno diis, sed auxisset habendo intra Italiam Concilio & locus constitueretur de tempus; omnibus querelis& praejudiciis partis utriucque suspensis, quo diligentius universa quae
omen sonem generaverant , retractentur.
Quod ut obtinere possint, pietatem Pulche riae Augustae , quae labores Ecclesae semper adjuvabat , enix h interpellant , ut eorum supplicationem apud Principem sibi speci liter a beatissimo petro legatione commissa,
III. Leo de iniquitate judicii Ephesni
sententiam tulerat. A Theodoso vero sucpensonem postulabat, quia per vim,&judiciorum ordine non servato, canones violati erant. Illustrissimus Cardinalis Perrois Maisi a. D.
nius alio modo hoc componit. Ait enim, quod attinet ad ecclesiasticana & spiritua dem auctoritatem . Synodum Ephesinam a Leone in irritum missam , a Principe veris, quod attinet ad secularem potestatem, quae necessaria videbatur ad rescindendam pri rem legem, qua Theodosus acta illa Ephe sna & Flaviani damnationem confirmaverat. Sed, pace tanti viri dixerim, non ob
eam rationem Summus Ponti sex a Theod
so decretum illud si is pensonis postulavit,
cum nondum relatione ulla accepisset Synodum Ephesinam Principe eonfirmatam Quod apertissime demonstratur ex eo quhd Flaviani necem nondum resciverat i quamvis post triduum a damnatione obiisset non dum soluta synodo. Per Hilarum enim Diaconum, qui statim Epheso fugiens, Romam erat reversus, cladem illam accepit. Ad cujus relationem suas literas ad Τneodosium& ad Pulcheriam dedit, &ad Clerum ple- L-ὸν asc- hemque Constantinopolitanae urbis. In nacultima epistola meminit Flaviani tanquam 'superstitis. Quare qui nondum de ejus nece certior erat factus, non potuit rescire legem uia
Theodosi, quae post aliquot dies a solata sy- tacta et '
nodo data erat. Nihil ergo reverentius erga
sedem apostolicam neque verius dici potest quam
292쪽
quam suspensionem rei )udicatae ideo Leo- latis hinc inde canonibus, & Episcopis con nem petivisse a Theodosio quod Ecclesiae fertim εc viritim se canoni libere consensisse causam juvari vellet auctoritatis regiae prae . prostentibus, Iudices, de Concilii senten-sdio, quae tunc in iudiciis ecclesasticis in tia, Legatorum petitionem repellunt. Ita Oriente obtinebat , scilicet ut ea quae cano- que nihil aliud supererat Legatis quam ut nich de servato judiciorum ordine peracta remedio extraordinario suae caussae consule- non erant aut rescinderet, aut suspenderet, rent. Quare adversus synodi decretum ulti-
uemadmodum Ephesnam primam Syno- mum, ab ipsis Iudicibus subsidium petunt.
um resciderat. Qisod s aequo animo & se- Haec enim stant verba Lucentili Sedes aposto- eis . Q .a.
motis partium studiis i Novatoribus expenia tica praecepis, nsbia praesentisas omnia γε ri. Hderetur, non ex hac Leonis epistola colle- ideo quaerunque in praejudiciam canonum hestemugissent, a solo Principe, non autem a suma die gem sent . nois absentibus , saltimiratem stta,mo Pontifice, rescissionem eorum quae peria vestim petimas vir eir mdari jaseatis , peram in synodis gesta essent , tunc pepe alias , contradier o nostra his gesis inh reri, ut disse. Enim ero eis Valentiniani & Placi. noruerimus quid apo stico se totius Ecclesis prae diae , Liciniae, de Gallae Augustarum literis ripas Diso refrae debeamus, at ipse dat des commendaretur haec tam justa & necessaria sedis i artis vi de canonum eversione , polys Leonis obseeratio, a Theodosio extorqueti ferre sententiam. Illustrissimi radices dixeraχti non potuit ut res semel iudicatas adversas ciuis interlocati sumas, omnia Synodas approsa -- Fla. ianum refricari sineret. Qua de re ad sit. si petitionem Legatorum, &Iudicum Leonem & Valentinianum scripsit. Unde interlocutionem, fori nostri formulis expli- constat Theodosio persuasum fuisse Concia caremus, Legatos quidem a Synodi Chal lij Romani praeiudiciis se adeo non urgeri cedonensis decret , OnPamabasu se ob ea- quin libera sibi superesset restitutionis, de nones Nicaenos infractos appellasse Iudices qua rogabatur, disceptatio. Quod tamen a cognitores a Principe delegatos diceremus, Theodosio impetrari non potuit. Marcia- quorum sententia Legati Romani ab appetiamus Augustus precibus Leonis indulsi, india latione excidissent. Neque refert si quis di cto Concilio Chalcedonens. Concilii vero cat legitimam fuisse Legatorum querelam, Patres secundum sententiam Pascha sini Le- canones Nicaenos violatos , Leonem ipsum gati Romani a Marciano poposcerunt ut hane injuriam ultum fuisse. Illa enim omnia Ephes ni latrocinii potius quam Concilii id tantum conficient, Iudicum interlocutio mnia ... a , VimS lege lata infringat : Nec farium estis nem fortasse non consuluisse rationi ut paera eondem irisquistis um o Chrsi Us erat. Noti inde tamen sequetur quin tuitio
invia. ., . iis a mum principem isdeamus, quatenas istud conci nem antiquorum canonum Legati a Iudici --. Bamsucra propria lege neque nominari praecipiat. bus contra nova decreta imploraverint.
In qua petitione exemplum Leonas secuti quemadmodum Leo ipse a Theodoso Ephe.sent , qui hoc beneficium a religione Mari sini Concilii decreta rescindi aut suspendi. ciani expectabat: Seqviens inpradicta ciωώ- flagitaverat , eo praetextu , quod Nicaeni Ephesina ) nonpotes morari Concitium. Od canones infracti suissent.
ia eversionem dei suius Uas agitatum, quod V. Iure alio utebantur Imperatores Ro que mestu clementia amore merituris, Catholus mani in judiciis ecclesiasticis , nempe ut reia.. . t ia- adfusura, atiis tuendo casiabit. Rescidit er. scriptis tuis rerum a s)nodis iudieatarum te ν c. ἡ i. go Marcianus constitutionem Theodosi tractationem, id est, cognitionis restaura adversus Flavianum editam, postquam S - tionem, seu Remisionem, permitterent. ouod
nodi Chalcedonensis judicio laudatum Fla- plenh probamus in Aissertatione de jussiciis P Ila'. I. lanum vidit. Non enim, inquit ille , possum Episcoporum. I Vide librum spιimam. J. ..i . . . . . Sacerdotis tostiurio/ damnari , Dos ML- VI. Ius illud a lustiniano continuatum vel cum oreas decretam. institutum legimus, scilicet ut ab Episcopis IV. Hujus auctoritatis imperialis usum Imperatoris rescripto delegatis ad contro adversus Concilii generalis decretum, quo versiam ecelesiastica dirimendam Princeps antiquiores canones infringebantur, implo- ipse appellaretur. Constituit enim Iustini raverunt Legati Romani Pontificis in Con cilio Chaleedonensi. Etenim constituto ca-None Xx v i ii . t quo Patriarchatus Con
stantinopolitani jurisdictio in Dioecesses A
nus ut Clerici, monachi, dc astetriae coram Episeopo convenirentur in civili actione, cujus sententia judex publicus provocaris 3 posset : Si tamen , inquit, imperiati jussone ibi .. . sanam, Ponticam, fle Thracicam porrige- aas Ddiciati praeceris Di pus judicat Hierbatur I Legati eum Iudicibus cognitori sus D unque personas. appetiatio ad imperiam aut de cancine is o , ac si per minas Anatolii exa ad eam qui transmisi nexosium referatur Has . midi . tortus suisset, graviter expostularunt. Proia delegationes in criminibus quoque ecclesia.
293쪽
stici, dari solitas.& Gregorio Magno nonia, ingratas fuisse , ex iis epistolis eonstat quas. in causia Adriani Thebanae civitatis Episcopi scripsi r. Mauritius Imperator Adriani aDiaconis suis aceu sati depectiniusseriminutibin e capisius cognitionem mandavit Ioan ni Episcopo Larissae , quae metropolis erat Thessaliae provinciae ubi sta erat Thebarum civitas , ea lege, ut de pecuniariis caussi, seraret sententiam , de criminalismetera Imperauis
νῶι es memi salios Ilias ex inatione se ' genret. Quas jusones rectis vocat Grego rius ; appellationemque Adriani a sententia adversus se in caussa pecuniaria lata, & gesta apud Episcopum Larissaeum in criminali. causa . a deparatas viris pissima juglane discussa narrat, tantiemque Adrianum a Principe absolutum fuisse. Verba Gregorij haec sunt in epistola ad Ioannem Larissaeum Epi-
mina is μὲι itirer .a serenisimis est dominis issomnibus jussissilus ab Iustis. Vbi observati dum est , post judicium Metropolitani a Principe delegati, Principem ipsum appella
tum suisse, ut constitutum erat Novetia Iu stiniani & sedis Romanae Diaconum , qui erat a Respons, Papς in comitatu principis, Unu nque e Magistratibus Imperii iterum fuisse delegatos ab Imperatore: qui deinde sua auctoritate judicium reddidit in articulo appellationis. Quorum nihil a Gregorio Magno reprehen a itur: quamvis deinde con queratur , post judicium illud, iterum aliam per obreptionem elicitam suisse jussionem, itiis ...i: qua Ioannes primae lustinianae Episeopus cognitionem illam instauraret I cui Ioanni
ob sententiam contra leges canonesque prolatam merito Gregorius succenset.
VII. Potiori jure utebantur Imperato. res Constantinopolitani, teste Balsamone, qui caussam ecclesiastieam a synodo Patri archae , quem reus ut suspectum recusave rat, ad judicium seculare transferebant. Quod factum clim Lucas patriarcha aegrEferret, hoc responsum accepit a Magistrati- , lis e- bu IN uteris po Dum omnia facere M G Han. 3 es quemadmodum primo loco posuit dare Iudiram L Ajadicorim Nisivum vel aliam Clericam, ..c. --. ita se rectis asti m jώHeiam Iegitime in ei iti transtulius. Sed Balsamo recte observat hunc morem in quaestione praesertim ecclesiasti.
...ν...ι -λι- ca , alienum esse a canonibus , quamvis adjunctum civilem iudicem ab Impe-αltimis .a ., . ratore peti posse existimet. Idem auctor adaia. syn. - . notavit alibi, plerisque visum a pauciarchae
sententia Imperatorem appellari posse, prae sertim si de laicis habita sit quaestio , auo si Patriarcha delegatus fuerit a Principe, ad discutiendum negotium una cum iudice ci vili i lie Et ipse ab ea opinione procul recedat. Quae adeo commemoravi, ut consta ret omnibus Reges Francorum cautius Ecreverent thue se gessisse in his controversiis quae disciplinam respiciunt quam quidem illaesam cupiunt. sed ita ut de quaestionibus
canonicis non ipsi decernant , sed amota canonum violatione, Episcopis audicandas relinquant. VIII. Eximia prosecto auctoritate potiti sunt Imperatores Romani in rebus & iu diciis eccle hasticis. Sed nullum, ut existimo,
proferri potest exemplum iudicii canonici
ab uno Episcopo redditi de quo statim rectavia querela delata fuerit ad Principem. De judicro eanonico loquor, in quo de fide. de ritibus, deque disciplina Cieri,& de quaestione canonica ageretur, non autem de ceteris litibus adversus Clericos motis. De judiciis synodorum tantum appellationi non obnoxiis damnati cran querebantur aliquando apud Principes. Illi judice, ecclesiasticos
dabant , nunquam autem de re canonicaeognitionem suscipiebant, sed de ordine iudiciorum. Neque acta resciderunt , nisi ad asserenda manflata quae dederant quorum contemptus laedebat auctoritatem publicam. Neque executionem rerum judicatarum suspenderunt, nisi ob matii sestissimam canonum violationem , e qua scandala dissensiones oriebantur.
Tama erat curia canonum aliis re aristis , ut υνο
Rues de Oiolatione illoriam querela deferrenturi men siqvii Diovi in eanones peccarent, a Rege corriagi poterant, . Gregoria Turonensi. Canonam magna reverentia apud Reges er Disopas. Geramentum Chi .fiei de eumnuus feriandis. cruorias Turo
II. Acta 'isoporem, qua Hoetu re ii eontraria essene, Reges in irrisum mittebant i ut patet ex Her es 3 electione in episeoparum Santonensem, qua rescissa a chinis reta Reg. . est mutiati Episcopi. III. seqvienistis seviis stoquentivis ἰntispellarisam Reges . quia crebriores canonum infractioris. Arpinai in synodo Messionica anima Eson is sibi O
na curia . aut per Episcoporum jώHeia Verique imcommodo prospectum abatia Caroli MisIni usque ad
294쪽
seani , ad impediendas novitates canonistis eoniraνias, qua inducerentar absque necessitate.
die bant . exemplo Ere es a ADeianis, qua demerata .st Cer/st vim ut CDiacos appellantes repelleret, P. hae Nis i eunon/s metalant, in quo nondam erat derogatum Fretisia Africanae
.is stati inpermatem eanonum Caprianus docet super sindam ab Me tune rescripti.
I. UEMADMODuM Imper8 Ro- , mani mole in varias partes disse ista , Galliarum provinciae in victoriae praemium Franeorum Regibus divini numinis auspiciis eesserunt . ita etiam Imperii jura
plene & integre cum illis communicata 1 t. Praecipue vero tuitionis ecclesiasticae cura Reges nostros respexit, postquam glo-ilossiimus Princeps Clodoveus,paganae imia pietatis labe aquis diuini lavacri feliciter ab stersa in Ecclesiae ea tholicae filium primoge nitum adoptatus est. Eo munere dc Clodo veus ipse de ceteri principes studiosissime deiuncti sunt, tum indictis Episcoporum Conciliis, tum latis ad ornandam politiam ecclesiasticam legibus. Sed tanta & tam acsdua cura custodiae canonum ab Episcopis adhibebatur, ut nullus fet Ede infractis canonibus apud Reges nostros esset querelae locuε ι aut sane coactis θnodis, & praescriptis de quibus tractandum esset articulis, huic morbo remedium parabant , ut dicam uberiti, in nissertatione de Conciliis Galli canis. Sane quin Regum censurae subjicerentur Episcopi, ob canones violatos, non dubia bat Gregorius Turonenssi sui ob coori Tui.
jurgatus a Chilperico Rege, quis flaus sbi
reddere nollet adversus Praetextatum Rotoma ensem Episcopum, cui majestatis cri- mi.
rat, respondit Episcopos ab eo corrigi pocse,s )ustitia deflexerint , sed Regem solius Dei judicio obnoxium esse. Diligeniatiam autem quam in canonibus ad amussim exequendis adhibebant, ex eodem scripto re discimus, qui a Rege ipso accenso contra Praetextatum promissionem extorsi de ser vandis canonibus. Tanta erat sacrarum re gularum reverentia, ut aliquid ab eis alie
num sbi licere nollent nec Episcopi nee Reges ipsi. Cum enim Chilpericus Gregorium post obiurgationem demulcere vellet, ob tulit ei e jus cello quod in mensa appositum
erat. Sed Gregorius mense regiae particeps esse noluit, donec eam quam dixi promissi Nem exegit. τώ mero , inquit Gregorius ad Regem qui atios de justitia culpas, post eris 'prios quod Ie ins canora non omittas, o tune credima. a.d justriam prosequaris. Ille vera porrecta dextera juravis per omnipounum Deam quod ea qua lex es canones edocefant, nulti prae- remitteret pacto. Quantlim vero Gregorius tenax esset canonum, docuit responso suo, quo nuntios Fredegundis Reginae, proinissis ducentis argenti libris illum in perniciem Ρraetextati stimulantes, de suffragia cetero rum Episcoporum in eam sententiam veris jactantes, elusi. Unum tantam pollise , inquit, quod ea quae ceteri secundum canonam sta rura consenserint , sequar. Erilli non infestigentes quae dicelant, gratius agentes discesserunt. II. Enimvero non solum defensioni cano
num Reges invigilabant, sed etiam si qua
judicia ab Episcopis adversum decreta regia ala essent, statim contrariis iudiciis infringebant. Cuius rei insigne extat exemplum apud eunde Gregorium Turonensem. Emerius decreto Regis Clotarij ad episcopatum crat. Taemu . l. 4. Santonensem provectus, ae sne Leontii Me ' - 'itropolitani Burdegalensis consensu ordina tus, post obitum Clotarii a Leontio congregatis provinciae Episcopis episeopatu de pulsus est. Heraclius electione synodi Emerio su Tectus, a Chariberto Rege electionis confrmationem exposciti qui Clotarii patris decretum violatum aegre serens, Synodis antonieat judicium rescidit , Heraclium male aeceptum exilio damnavit, Emeritum restituit, & a Leontio mille aureorum multam exegit. Pati ae , inquit Charibertus,
quod non es super quiri uam de suis Closaris Re gis , qui patrisfacta os odiis , a d ia Episco
pam quem ejus volorus exegis, absiae nos
Ddicio projecerunt ρ Et satim diret is miris reti-
295쪽
mosis Oisicopum in loco restituit dirigens etiam tropolitanorum honorem imminuebat, non quosam de Cameriri is suis, qui exactis a Leonia Consentientibus illis quorum intererat, em risu opo mille aureis, reliquos juxta ps -- ctu caruit. Negotium istud disceptatum fuit Diem condemnarem Epis vos. Et sis patris iar in Concilio Vernensi secundo: quod ad m, , , -- - .ultus injuriam. jorem conventum, & Effoporum consensum III. Posteriora secula ut frequentiores rem omnem distulit, lus tantum verbis do canonum violationes pepererunt, ita etiam lore repulsae mitigato. si cui honor ille pri frequentius interpellatam Principis auctori- matus deserri poliet, ei potissim IIm conve- --.uis . . . talem ad calamitates avertendas ex mediae ni re, qui εc communione facerdotν Episcopis '' aetatis scriptoribus ic canonibus discimus. O consanguinitatis privilexis Regibus socia Etenim pessumdata per belli sorores canoni- retur. Itaque prudenter Drogo ab ea praeia ab rica disciplina , Pippinus ejus restaurandae cu- rogativa abstinuit , quam sine dissidio &
ram gerens, synodo in civitate Suessionis in- schisimate Ecclesiae Gallicanae obtinere non dicta anno Dccxxiv. multa constituit de poterat 1 ut docet Hinc marus his verbis: Cleri eis, monachis de laicis , dc si quid con . a uod adfectu ambiit, effectu non habuit; se .., ..., M. . tra tentaretur, animadversionem sibi, Epis- quod efficaciae usu, non consentientilas quilas ia-copis, & Comitibus relervavit, id est COn- tererat, obtinere non potuit, patientissme sol racilio publico regni, quod recentiores parti- mi , ne sandalam fratritus es consureia. ibo, mentum dixere. Si quis contra hoc decretam, generans , schisma in sanctam Ecclesiam Afrodis quia xxiv. Disopi cum aliis Sacerdotistis mel cerat. Illa aetate scandali ratio habebatur striis Dei, una cum conserar se principis Pippini, quemadmodum Decretalibus quoque con- ' mel optim iam Francoram coninis consjtaeram, stitutum vidimus libro tertio , ita ut ad dis- nos redi, mel Iegem irrampe sui rit, mel de . sensiones vitandas, quae ex canonibus viola sexerit, Ddicandus M isb ipso pris e , mel tis facile oriebantur, ab executione rescrip-Episopis, vel Comitilasso eo snisi secundum torum Romanae sedis cessaretur.
q. din tig/srisum est , un qui ae juxta ον- V. Ansegis Archiepiscopi senonensspar bilis. . Liuatim fum. Disiunctiva illa particula FH, caussa fuit: qui gratia Caroli Calvi Impera . Lhὶe ut frequentissime in aliis etiam scripto toris fultus .a Ioanne VIII. primatum per se a uia axibus' pro conjunctiva Maccipienda est. ut Gallias & Germanias impetravit , sed in hI: μ mponendi quoque verbum mulctae lutio Concilio Pontigonens non potuit consen nem significat . . sum his novis restriptis ab omnibus Episto-I V. Sed quia canonibus & decretis in re- pis Gallicanis extorquere. Aderant huiegno receptis vis poterat inferri, aut rescrip- Concilio sedis apostolicae Legati , & ipsetis a Romana Cuma per obreptionem elici Carolus Imperator, qui Episcopos urgebattis, aut parum cautis Episcoporum Gallica ut de primaru illo & jupis apostoritas senten norum judiciis. necesse erat his omnibus in tiam promerent. Illi juxta morem in Gallia commodis prospicere. Ac sane Regum no . receptum respondent, se Ioannis Papae prae strorum & Ecclesiae Gallicanae. studio, iam ceptis secundam sacros ea3-es o decrera Pon ab ipse pippino , & Carolo Magno, usque timcum e canonitus promulgura parituros, id est. ad haec nostra tempora, variis sed opportu iis iussionibus faciles se praestitutos quae jurinis remediis, pro rerum ac aeratum condi recepto non adversentur. Cumque a Regetionibus , huic morbo consultum est. Primis & a Legatis urgerentur ut pure, remota om.
quidem temporibus , Ecclesiae Gallicanae ni conditione, se obedituros hvie primatui auctoritas in eo viguit, ut nova decreta dic profiteremur, aliud ab iis responsum extun cuteret , & si quae aut canonibus antiquis di non potuit , exceptis Frotario Archiepis adversarentur, aut receptis moribus, com copo Burdigalens & Odone Beluae ensi sensium suum rebus novis non praeberet, Episcopo & paucis aliis , qui Regi hac in hacque ratione , sne tumultu, de servata parte cesserunt. Aliquot diebus interiectis, seni per apostolicae sedis reverentia, decreto interpellam terum a Legatis singuli Archie rum executionem impediret. Eo jure usa est piscopi responderunt, asta.d metatistii ante in caussis Drogonis& Ansegis. Drogo unus cessores tilias, id est , Ioannis. antecessorius E filiis naturalibus Caroli Magni, Archiepi- regulari re oleaeerant, ira evas decresis meae, scopi Metenss titulo insgnitus est, & delig- obedire. Vbi observanda est dictio illa regula natus Vicarius apostolicae sedis in Gallia & riser, quae idem significat ac prima illa sor.
Germania, Sergij Papae epistola anno octinia mula, secundum scros canones, o decrera Pon- . ia,. gentesimo quadragetimo quarto. Eius cauc. ri cum e canonibus promat M. Tandem tertia
sa Regum Galliae & Germaniae , quorum vice conventi sunt a Rege & a Legaris, ut patruus erat , studiis impense fovebatur. docent excerpta actorum illius s)nodi apud Sed quia praerogativa Drogoni collata Me- Aimoinum: Iterum mota es intexugurio de pri ' s, o
296쪽
maia Anseri s O pos mulo, ab Imperatore ct
Legatis apost icis contra Episopos querimonias halitus, sanum is notis O, qtiantum in prin- ei os noda exinde An risus ostinuis. Rem gestam recitavi , ut refertur apud Almo inum ex veris actis synodi , a quibus disserunt acta conscripta ab Odone Bel vacens δ recitata in synodo , quae consensum Episcoporum praeserunt , eo quod plures metu Principis tacuissent. VI. Post synodum solutam, Minimarus Episcopos Remensis provinciae monuit,quae circunferrentur decreta Synodi Pontigo iacensis, illa scilicet quae Odo Bel vacensis conscripserat de primatu Ansegis, nullius esse momenti, eo quod illis plures F piscopi refragati fuissent. Verba capitis xxxi I. in tegra recitabo , ut liquido constet in hae epistola agi de primatu Ansegi si, qui in controversiam deductus fuerat in Srnodo Pontigonensi , ut inde quoque omnibus pateat
quantopere necessaria censeretur, hoe secu lo Ecclesiae Gallicanae consenso ad reci opienda nova rescripta , quorum egectus sola a. refragatione impediretur. si id in sisela ' militatis nostrae conmen , inquit, duoram vel trium favore, ae paararum Mentio ,fusta impe rialis parentia, contra suprascripta sucroram canonam o apostolicae sedis Pomonam Hernis ex eis eis sacris canonibus promulgata , contiaque singulis Metrapolitanis antiqua primitigia, etiam perscrastiges, quilus se venerandis cun ius
functu moderatar Ecessa conservanda . imma
re asque inconserato iussu es superinductis si me sincitum, prohileme Domino tis non Hantetur nemus scin remplum sum , nec olamire ιών, o decoloratar ι ho terreni principatus cerisus o falso humilitaris ecclesiassi ira hae ad creta mincis Nicaenis Synodi, quo dictur, Si duo aut tres propter contentiones proprias contradicunt, obtineat sententia plurimo rum s, vir diximur, duo vel ires propuν ὰ --DIionem forie , non corde s diserto, iri sumis
constro erunt, generati as nostra Deo octora non a vii sed coiae ac contradicente ore consis
rus e abnais, o sententia purimorum risium
rosur isqvie vigorem ostinuis , obtines, ae ad amante Domino perpetim obtinetis. I via , ut me. morarias sanctas Leo ad Maximum Antiochen m
canorum e metam satura in quacunqae synia metienratam es, vel ud tempus vide ν exu
rum , nihil praejadic, inmutabilitas potes inferire Hereris. Uscitius eris gariumliber consensonumpactum dissolvi, qaam praedictorum canonum
regulas ex utra purie corrumpi.
'V II. Totius autem epistolae scopus hie est, ut constet non omnia decreta Concili j
pontigonensis a se convelli , sed quaedam
tantum. Etenim aperte docet ea decreta Ioannis VIII. quae in synodo Ticinensi constituta fuerant , Eil deinde in Concilies Pontigonensi recitata , suscipi debere ab Episcopis Galliat, quia sunt ex sacris cano. nibus promulgara , ita tamen ut singulis Metropolitanis sua jura serventur. Quam exceptionem addit, ut primatum Ansegi si de s quid simile aliquando tentaretur, penitus excludat. Hujus autem epistolae ordo expendendus est, ut pateat qua ratione Episcopi Gallicani cum novis decretis conflige rent. Primum ergo Metropolitanorum jura accurate esse custodienda docet, prolatis
testimoniis Nicaenae Srnodi , Innocentsi, Bonifacit . Concilii Africani in epistola ad Celestinum , Celestini , Leonis. Ostendit
deinde canones a quoquam violari non debere, adductis locis petitis e Leonis episto lis, Hilaro, Gelasio , Augustino, Sγmmacho de Gregorio. Tum probat, qui posterius ordinati sunt, prioribus non esse ante ferendos , nec alicui in alterius provincia, Metropolitano inconsulto , aliquid aggrediendum esse, ex Concilio Africano, Con stantinopolitano, Antiocheno Chalcedonens, Pelagio , de Gregorio. Aliquando ta men vices apostolicae sedis datas Episcopo Arelatens, de Remensi , deinde etiam Bonifaeio Moguntino, ea conditione tamen, ut singuli, Metropolitanis sua jura servarentur. Tum examinat privilegium indultum
Remensi Ecclesiae a Benedicto papa, quod
sacris canonibus convenire demonstrat , atque adeo a nemine infringi posse, quia decretis Romanorum Pontificum derogari non potest, e go Zimo, Leone, Hilaro, δύSymmacho Quare chm Galliae Me hse Priamiceris vel Primare a sede apostolica detixuuia os cirriseraecus. mansrint, de quadraginta
annorum praescriptio jura Ecclesarum ex eludat , ut docet e Gelasio, Iustiniano. 8 Gregorio , inde colligit. non sedem apossit cum, veristines imperiatis inne usta nova necessitati, pra hoc indebito sepercilio inquietari debere. Eadem libertate qua Hincmarus rescrip tum Ioannis VIII. repellit, quod jura Metropolitanorum infringeret , Edictum Ca roli, quo Ansegisus primatum sbi collatum tuebatur, eadem epistola refellit, quia Gmlasus jam olim isonuerit Anastasium Imperatorem , obsequi solere Principes Christia. nos decretis Ecclesae, non suam praeponere potestatem, & Valentinianus professus sue rit caussas ecclesiasticas non subjici legibus publicis. ISaa non dici s. inquit ille , quod assii, pose nati ae ριν his Dei ordinationi ν sisen res sed rivis obsequentes: qaia sicus Dominus
pracepit reddi qua sunt caesaris Casuri, O qua
297쪽
sum Dei Deo ι ira Paesam Imperauris os quia, obediensis ipsas ossi is exhilemas , O qaasum sacerdos , ordini sucerdotuti dependimus. Quare certum erat apud Episcopos Gallicanos, hoc seculo, canones receptos absque manifesta necessitate a quoquam violari non. posse, nec a Pontifice , nec a Rege , sola que Synodi Gallicanae refragatio antiquis canonibus & decretis nixa , novarum rerum effectum impediebat. Non frustra autem necessitatem excepit , quia saepe ea tempora incidunt ut Eeclesiae intersit jus antiquum aliquando immutari, ut his posterioribus seculis factum videmus.
VIII. Eodem jure, quo ceteri Episcopi Gallicani, usus est Bertolsus Treverentis Netropolitanus, qui Ioannis Papae privilegio V valoni Episcopo Metens concesso, ut
exemplo aliquot decessorum suorum Ρal lium ferre posset, constanter intercessit , ut divi Vi i 3 docet Flodoardus, qui resert contentionem illam ah Hincmaro sopitam. Ita tamen ut Episcopus Metensis a Pallio abstineret, quemadmodum pluribus narrat Historia
a p. ia. io is . . L, Treverica manu scripta a viris eruditi laudata
bur Asile in IX. Hane sibi anchoritatem Ecclesia Gal. licana, exemplo Africanat, vindicabat , cujus collationes cum Faustino & ceteris Leagati, Zoeti mi , Bonifacii, & Celestini in co dide canonum legebantur, de appellationi bus Episcoporum & Clericorum. Has sedi apostolicae asserebat Zorimus prolatis cano nibus sardicens s Concilii suo titulo canonum Nicaenorum 1 qui cum in exemplaribus Concilij Nicaeni ab Africanis non reperirentur, duo quaedam constituerunt, &pe tenda exempla eorum canonum' ab Episco
po Constantinopolitano , apud quem au thenticum Concilium Nicaenum esse sere. batur , & a sacerdotibus Alexandrino &Antiocheno , ut si capitula Faustino prolata ibidem reperta forent, a S 3 nodo Africana firmarentur, aut si non invenirentur,col. lecta synoflo de hoc tractaretur. Alterum est interim servandos esse canones prolatos
a Faustino , salva diligentiori inquistione Cone iiij Nicaeni. Tandem ver b allatis ab Oriente veri, Nicaeni Concilii canonibus . a
quibus capitula eommonitorio Torimi comprehensa aberant , Synodus Afri eana Celestinum impendit deprecata est ut Pre sbyterorum & sequentium Clericorum im proba refugia eiu sanctitas repelleret, O nastu pis jum definiti e hoc Ecessa deum-
Metropolirans apertissime comm ferant. Vnde
colligebant Episcopi Gallicani, sibi liberum
esse ab eorum decretorum executione absti nere quae canonibus & decretis Pontificum ab Ecclesia Gallicana receptis adversa
X. inod praejudicio suo constituisse vi debatur Cyprianus, in caussa Baslidi, Le I si trisionensis Episcopi,& Martialis Asturicen iis r qui a sacerdotio dejecti ab Episcopi Hispaniae, quod se idololatria polluissent.
Sabino A: Felice in eorum locum suffectis, reponi se in episcopatum a Stephano Romano Pontifice exambierunt. Hac sententia perculsi Hispani Episcopi quid sibi agen
dum si, a Cypriano exposcunt. Ille, coacta synodo, respondet Cornelio Summo Ponatisce de ab omnibus Episcopis constitutum, lapsos ad poenitentiam quidem admitti pos se, ab ordinatione autem Cleri atque sacerdotali honore prohiberi. Unde concludit Basilidem & Martialem episcopatum s biusurpare frustra conari. Stephano Pontifici obreptum. quod eorum delicta eum utaverit potius quam aboleverit, cum ad superiora peccata, fallaciae & circumventionis crimen
accesserit. Neqvie enim tam culpandvis eis iste Cris et. Q. cui Aestigenter obreptum es, quam hic execrandas qui fratiritim νοόν ω, inquit C*prianus. Hi ne patet ab antiqua disciplina non suisse alienum ut si contra canone, in Eccles a constitutos Romano Pontifici ab aliquo obreptum fuisset, Episcopi inferiores decre torum executionem suspenderent. Quod in
caussa Basilidis gratum suisse Stephano Pa pae docet illustrissimus Cardinalis Baronius.
Oriones violantvir per Omemptum.
II. M ab exeammianirationisus tiari oss/nt E se ρi , patrocinium Rutim inferpellabant. EUodprobata viastis epistoli, Carali Gisi. Primis, Haurianum II. monet, alienum esse a canonibus vii Discopus Lauri nensis damna vis in Gallia, si stir Roma , sed in pr vineia retractandum esse judicium. Romana sedis itidia
298쪽
.. artim spe lationes admitterentur. Nise reseripta ae νεον istis aliena mini bis trotiis, non Ponti L Trania
ruta p. tha ἐ concilia Ephesino. VI. Quod infestisendum est, si mra manifestam juris formam expreisim pronuntietiari Non pri aris, sed Gelsa Gallie a vel Priseipi licati ea easti Dia
stendere execuilonem rescriptoriam.
I. E T E R. u M , ut seri solet in his contentionibus qilae de iurisdictione riuntur, supremae illius auctoritatis apostolicae pondere saepissime premebantur Episcopi Gallicani , adeo ut si se acriores vindices antiquorum canonum praestarent, & re. rum a Romana curia decretarum executioni intercederent, frequentibus excommuni
Principis custodiae traditus , quod contra quietem publicam quaedam moliretur, Romanum Pontificem appellavit. Certum quidem erat apostolicae sedis auctoritate judicium renovari potuisse juxta canones Sardi censes, de quo nulla erat controversa apud Episcopos Gallicanos. Sed visum fuit Hadriano II. Romae judicium illud agendum,& non in provincia , contra quam 3c Sardicens e non e & decretis pontificum cautum esset. Itaque literis ad Carolum Regem da tis iubet Hinc marum Laudunensem regia fra iam polentia ad limina sanctorum Romana mitti, qas accusator idoneus se conferret ι ur praesense ponsi c/, O iuitas Romana sedis snsili
fice urgeri . qua de re dicetur cap. x D. Sed ad quaestionem praesentem quod attinet , cum Carolus multis docuisset alienum esse aeationum minis urgerentur. Quod Hincma. canonibus & legibus ut damnatus Episco ro accidit , qui cum peritia Iuris canonici pus Romae iudicandus' sistatur, sed in pro- censeretur. & ordinationis tempore ceteris vincia retractandum esse iudicium , se un- Metropolitanis potior esset, rerum in Gal- git haec verba: suta , ut sanctus Nilurus Papalleanis Synodis constitutarum adverseis Ro- aeris, non mincis in funeri rum trisDianam de mana rescripta invidiam in se unum conver- Iinquitur sanetiones , quam in invariam ipsus tit . ideoque a Nicolao I. comminatione ex- Domini prassitur. communicationum objurgatus est. Mihi me III. Eleganti autem locutione utitur Ca ro, inquit in epistola ad Nicolaum , necesse rotus , ut doceat apostolicae sedis judicia, eris me tutiter gerere ne totiens auctiritatis vestrae quae per obreptionem canones infringunt, epistolis excommunicationes intentanus O A- non esse servanda ; quia, ut inquit ille, ex jurgari es s quin raro O magna necessiate sen- privilegis brati Petri lata non sunt. Genus il dus in apostolicorum mirorum literis legimusὶ lud loquendi haustum est e Leone I. cuius frenus de reliquo accipiam , scut istis tempori- haec sunt verba: Dicitur a Domino, seat ismo - . o m. h. alas peccatis meis merentibus freqaenter accepi. Pens, ibi dabo clames regni cretiram, O qa2- ' ISMds sanctitati mem a placuerit , non molis can es eris saper terram , eram statuo in opus etera in postmodam erit, donec Osotica . caelis. Transiit qaliam eriam in alios , post os me stra I sis me ino Lentem in aliquo conira re vis istas potestatis, s ad omnes Eulosae princi gutis sacras per contemptum . quod absit, inve- pes decreti hfas consitatio commeaviit sed non neris. Non potuit modestius Nicolaum mo . frustra ani commendaraν , quod omnius intima nere, excommunicationi non esse locum, ni- tur. Petro enim ideo foe svulariser credi ν, s cum per contemptum canones violantur. quia cunctis Melem rectiribas Petri forma pra-II. Quare Episcopi Gallicani, ut se ab ponitur. Manet ergo Perri primitigium, tibi ex ip excommunicationibus tutos praestarent, fas irare friar judiciam. Hunc locum ita Reges custodiae canonum & Clericorum edisserit Hincmarus Remens s , qui epistolae Christo praesectos interpellabant, ut aucto- est auctor, ut pateat ea judicia, quae canoritate sua novorum decretorum executio nica aequitate non nituntur, nullius esse monem impedirent, a qua ipsi Episcopi inte- menti utpote quae priuilegio Petri destitu-rim abstinebant. Susceptum a Regio us ca- ta sunt i cujus privilegij perpetuo debet esse nonum patrocinium ex illis epistolis probari indivulsa comes , beati Petri sinceritas &potest quas Carolus Calvus ad Hadrianum aequitas. 'ua sententia consat, inquit Hin i. i. - , ain II. Pontificem & Ioannem VIII. dedit. In matus sub nomine Caroli Pia non manet Catouilla. de Episcopi dejecti appellatione, in hae, Perri priυilegiam tibi ex iis vis aequitate non feri ..de presbyteris damnatis agitur , & in utra- ών adirium Cam enim ubicunque diei ν.
que de vindicandis canonibus acriter discep- cvii natias Iocas ira nemo rector Ecclesiae , ex Pritatur , quamvis in prima Carolus etiam cauis ari quitate jadiciam ferens excititur, mel contra ne , in iιsam suam ageret. Hinc marus Laudunensis ilitas i aitutem itidiciam proferens commenda- ν
Episcopus trium 'nodorum Galliae judicio rar. Ei Pia tibicunque Ane ulla exceptione non riri; depositus, & post damnationem auctoritate manet Petri primitigium, ubi ex Vsius aequitate
299쪽
. non fertur judiciam , Obaudie ου jussum mel' I. recipi mus 1udicium, qaod non ex Petri aequisa fuerat 'olaum , ac per hoc ipsim privilegio , --:. se rit de suum punce illustratur locus Sy
.i pia- για- nodi Tricassinae habitae a Ioanne VIII. an ' R no o e c e L x x v I ii. qui latam Romae adversus Lambertum excommunicationem
synodi illius consensione firmari voluit. Hincmarus enim omnium primus se damnare dixit eos omnes quos apostolicas desperseissam ct domnam nostrum Papam primitigio irati Petri damnaret, o quod in omnisas secundum scripturarum reu irem , furorumque cano nam decreta , sis Romana tenes, per omnia sis omnibas prosequi o tinere. Eodem loqueniadi genere usi sunt Episcopi Gallicani, cumscripto responderent petitioni Ioannis , de eadem Lamberti excommunicatione, scili eet illius judicio se haerere, quod tuleratin milegio s. Petri se sedis apsotica, iuxta serascamn/s Pirisa Dei conditoso totius mώndi reme renita consecraros, o se nisum ei iam Roma na sedis rinii tim decreta. Eodem sensu diei tur in Synodo Ticinensi, quae recepta est in Srnodo Pontigonensi , illa omnia a cunctis suscipi ὀebere summa veneratione quaesio est. P-hon. Ioannes VIII. decreverit secundum sacrum miniserium sitiam octor Die apo Iica. carios, Romam evocabant, ut iis praesenti bus de crimine Presbyteri accusati discepta retur. Has epistolas noni pone apostolica, sed - 1. ii ustis ratum in repasca , propter malit icta Pia. .. .
reclamator m negotia, quorumcunque minis
ram quopia mGraiisne facias nas linquit Carolus) o Elias regionis parant Episvi. It que ut hane disciplinae labem ab Ecelesa Gallicana amoliretur, ordinem, qui ab antiquis temporibus in appellationibus Episcoporum de Presbyterorum diiudieandis
constanter retentus fuerat, copiora edisseia iam .rit, scilicet Episeoporum intra provinciam auctoritate sedis apostolicae judicium reno. p; et: ' vari posse, sed Presbyterorum appellatio nes ά synodo provinciae ad sedem apostol1- ,
lam nunquam admissas contra praescripta Nicaenae synodi Antiochenae & Cartha-
sinensis, quarum vertia recitat. Deinde In- res. υ- .
fert aliam esse caussam eorum Episcoporum
qui ad Synodum Romanam convenire so- M. ii αδ
STEPHANI BAL u ZII. HAE c loquendi sorma perseverabat adhue sub pontificatu Paschalis secungi; ut testatur Hugo Abbas flaviniacensis, illotum temporum scriptor. Is enim loquens ἡe Episcopo Eduens, qui apud pascha
lem accusatus erat de simonia, de in Concilio Valen tino, cui Iohannes Ee Benedictus Cardinales pissile rant, sententiam damnationis aeceperat . ait pascha lem, cum ab Episcopo Matisconensi rogaretur ut et menter aget et cum Eduens , noluisse postulata ejus admittere, sed mandata ad Cardinales dedi sie ut eausam illam recte de ordine judicarent. apua se ratam fori jMIiritimisqvii af/ Petri latum. Hosunt enim ipia semet Hugonis Flaviniacensis vel ba.
IV. Altera epistola, qua de judiciis con
tra canonicum tenorem Romae latis apud eri 2 Ioannem VIII. Carolus Calvus conque m in res uses aperte ostendit summissum ab Epic
copis Gallicanis Principem ut liberius ex ejus persona querelas suas promere possent,& eorum quae contra regulas gerebantur restitutionem impetrare. Presbyteri damnati , 8c poenitentiae addicti, ob varias causas, sed praecipue ob exterarum re subintrodu charum mulierum consortium, Romam in- consultis Metropolitanis adibant i de inde literas reportabam quae judiciis Episcopo rum refragabantur, eosque , aut eorum Vilent, de qui in remotis ab urbe Roma restio
nidus commorantur. Trans Vims , Inquit, G uuention
promastaures , loquente in eis sincto Spiritu . qua sam unicuique proincia possibitia , o aviactoritati consenioria , atque pari Ecclesiae comgruentia , tenenda es exequenda disremissimὸpra erant. Ecclesiastica vero privilegia Ec IZem M. Lelesti; servanda esse probat ex Gregorio. Tandem graviter concludit, prolatis Imperatorum de pontificum ςonceptis verbis, quae legum te canonum observationem commendant i me igitur servemus muris, ,1. temporius tanti maritis , quanto es Eulsa omperio eris rapacius i o fretando qui Ieguliso ac re laritergesa sim, rura sis faciamus quatiganter se regulariter geserimus. Non potuit cautius & honorificentius canonum executionem a Pontifice exigere quam nullitate judiciorum quae illis contraria essent propo-sta. de pacis ecclesiasticae periculo indicato, eodemque jure in judiciis secularibus conastituto. V. san E dubitandum non est quin eo seculo persuasum esset omnia 3udicia quae . a sei . canonibus contraria essent, nullius esse mo- Θ-
menti. Quod apertissime colligitur ex disceptatione Zachariae Chalcedonensis Epis. . , copi de Metrophanis Smyrnae in Octava Synodo. Zacharias tuendam susceperat Photii causam, aduersus judicia Nicolai, de
Ceterorum Patriarcharum , qui Photium damnaverant: quorum iudiciorum auctoritatem ex eo eleuat, quod canonibus adver- mx IPI et sarentur. Cunones, inquit sepra patriarchas etiam sunt. αΛanis ergo hi in canones Ieccant,
eos non Ammo sex canonum praeseripis facta
300쪽
mail ἰέ,-- sunt, haec sequimar. Deinde aliquot exemplis caussam suam instruit Zacharias, & probare contendit alienam fuisse ab Ecclesiae disciplina sententiam 1 Nicolao contra Pliotium satam. Metrophanes respondet quidem Zachariae , ita tamen ut regulam ab eo positam non evertat , excipit tantum , Nicolaum Papam judicem electum fuisse a Photio Ignatio in controversia sedis Constantino politanae, atque ideo sententiam judicis et e cti nullo modo rejici posse, secundum leges civiles & ecclesiasticas. Tum exemplis in contrarium allatis a Zacharia satisfacit. Ex
laus οἰα al eo et iniri capite Nicolaus I. Romanorum
trata . ' deeretorum robur dc firmitatem petit, quod ' synodicas patrum constitutiones inviolabiliter retineant. Ea regula petita est e Concilio Ephesino , quod in relatione ad Theodo sium ait sententiam illam, quae a canonibus aliena est, nihil aliud in se continere quam apertam contumeliam: κestris; myἱ-
Hα ουδὲ, Quod videtur haustum ema Concilij Nicaeni canone sexto, quo decretum illud Metropolitani & Synodi provinacialis firmum esse debere constituitur quod rationabile sit εc secundum regulam ecclesiasticam comprobatum. V I. Illa tamen regula squae in iis etiam sententiis locum habet quae Proseruntur amaσistratibus qui vice sacra iudicant eo senti accipienda est, si judicium specialiter contra leges vel senatusconsulta vel constitutionem fuerit prolatam , ut loquitur Modestinus Iurisconsultus. Quod obtineret , α etiam debet, si expressim dc specialiter eon
Apres . i. . tracanones de manifesti juris formam judi-
ira eatum fuerit, id est, ut loquuntur Magistri,
O si contra jus constitutionis vel canonis judicatum fuerit, non autem si contra solum jus litigatoris. Attamen non est quod aliquis inde colligat liberum fuisse unicuique, qui judicio reddito premeretur, rei judicatae auis horitatem contemnere. Soli Principi, dc Ecclesiae Gallicanae, nullitatis dilaeptatio
fulveniabant 'iacipes. In eam rem extur canon com
partes non eonsemiant restis judicaris , accedere ρο sant ad Principem , evim relatione Metropolitani. II. Prudentia aticlorum hMitis e nonis evena tiri coirilia vir sic eanon eum Antiochena Cone lis. Imperator adiri non aebet ante jadietam βnodi. Ciam temperamento , cognitionem quandam ex raordinariam Prinreps in his κυοιiis exercisat. III. Summia, Cisp/liana. Hsearisba res eratis stia eis in Palatio, ut Comes Pala ἐν res secιlures. Ad Regem reserebat de iis Mego iis qua maioris egent inamen- i. Apseris ritis iium eam Capellano. De eontentioniabus cuχοnieis omnis ienois judiciam ferebas Q. emora nem r/nerit in jaHelia frensis. Intereris orandus
qui morabantur in comitata Imperatorim constanfiso politanorum. Aria capellani manus tandem eo ultim
de re queritur Canellium Parisiens/, ct doees hvineaι vim oratim habuisse eae regasione θnodoram promimetalium. canones infracti erant, quia omissa Merra politano Princeps interpellissatur. VI. Afuso, Dominicos Reges mittebant per prata eius , qui eanoram ct Iutim executioni iningiliarent. Regia Afroν irare qua corrigenuis erant . eum Disi piseorrigebant. In ea negotio Rex Disopis cooperabatur. . at loquitae Carolus Magnus.
humana manci to. Reges ita erant Monitores , ut comtumaces emenrirent.
Ecclesiae Gallicanae , nullitatis disceptatio His, bis, , qai eram Misistri sanitim. Cum Di copia competebat . non ea quidem mente ut res priss ei bari eanontim ex/eutioni, o sudius impedi cinderet sententiam latam, cum in omnibus bant. AApeliationes is post varmis remedium
caussis apostolicae sedis reverentiam custodi- p acria is, mecutionem sus-
mariam .memersonem comminatur.
I. TV Ne considerandum restat qua ratione prospiceretur, si dejudi
rent , sed ut rei judicatae executionem sul- penderent , scontra manifesti juris formam aliquid obreptum fuisset. Qua de re ad Ro manum Pontificem rescribebant, si tanti es.set res controversa ut diligentiam illam exigeret , ut possent aφελε θυι χ ο φελειν, quemadmodum loquitur Octava Synodus, de iis quae disceptantur cum Ecclesia Ro