장음표시 사용
281쪽
trucidando opportunissimam sperarent , te a. rpeias '' Procopio i Perpetuo sae ostia, s is det, inquiunt , ad matiam noctem in maso cam se-χ.. a,. . . H -ν maribas vis qu/ 5iserevisitas a leniissima dio arcana Chrisianorem Ammaram inmem -gos. Eustathius etiam , in vita Eutrchij, eo γ nomine maxime hunc Principem commena .m i . et ii, dat, quod posthabitis omnitius aliis curis, illam unam & solam nunquam intermitte
a Meth. ret divina dogmata investigandi, & haereti.
- : cos conlatanot. Quare assentiri non possum Nicolao Alemanno viro eruditissimo : qui perstrictum a Procopio Iustinianum putat, quod ecclesasticas Lanctiones perverterit,
eis passim in Novellis ipse se uindicem de
custodem canonum appellet Quod Aleman-mus non e Procopio hausit sede sententia quam auctori illi sua interpretatione affinxit , ne praetermisisse videretur Procopius hanc suggillandi Iustiniani occasonem. Et enim Procopius recitat Faustini cujusdam α Palaestini saevitiam & impietatem, qui fama lita cum esset, Christianum nomen simulavit, fle Palaestinae proconsulatum adeptus,
Christianos ejus provinciae gravissimis inju
rργα riis vexavit. Delatus Faustinus, Senatus ju- . dicio, urgente Iustiniano, damnatur in exi lium. Sed statim princeps pecunia corruptus sententiam rescidit, eandem dignitatem 4. Faustino restituit, qui omnia securius ouamnis antea per libidinem gessit. Unde colligit
v Phocopius Christianoruin jura seu iustas eorum rationes. Iustinianum dissimulasse. 8e insuperhabuisse injurias quae illis ab acerbo η illo de perfidoProconsule inserebantur. Haec
ερο υν G ν , et ista ρις, τυν. Quae sic vir eruditus interpretatur : Patica quidem sos Pisas inrelligere tamen liceat, us Iastiniam li- stili Christianorum sanctiones perventre. haecque ad Novellarum editionem transfert. Quorum verborum tamen haec est significa . tior tu modo Iu nianus Chrisianoram jaradigi maiaveris, ex his qua fremiter diximus, in-
rei gere tires. Quae de rebus a Faustino presummam iniuriam ablatis intelligenda sunt.. in αι, enim hic aesim lare verti debuit. uemadi iodum idem Alemannus reddit in uobus Psocopij locis ad marginem reprae sentatis, &-jura, vel justas ratio
nes , non autem sanctiones. In eandem quoque sententiam Procopius superioribus ver
bis recitaverat Arsenis cuiusdam Palaestinis agitia r qui etsi cum Samaritis sentiret, Christianam fidem prostebaturi cumque in sei . aula summa ejus ellet sapita, per parentem i. fratremque suum, qui patriam sectam diis mulabant . Christianos eontumeliosissimh- . vexavit. Illi quidem a civibus suis impidati s7- .. sunt : sed , Arsenium turbarum auctorem nullo asseeit incommodo Iustinianus . nisi
quod regia prohibuit, ne diutius ea super re o Christianorum votis fatigaretur Inde Pro
copius pauli Alexandrini depositionem narrat 3c Faustini depraedationes , de quibus jam dictum. Vnde patet quantopere alienast a mente procopii sententia. qua illi ab
Alemanno de industria tribuitur, ut inde occasonem sumat carpendae immoderatae
Iustiniani licentiae in condendis ecclesiasti cis constitutionibus i quas ut ab Episcopis in
Oriente susceptas non negat, patriarcharum vel oscitantia vel adulatione, uti se putat , ita in Occidentis Ecclesias minime peruvassse asserit. Sed superiore libro ostendi mus has Iustiniani Novellas ecclesiasticas o. r. Romanis Pontificibus laudatas Ec approbatas fuisse. VI. Quod ad quaestionem praesentem pertinet, ex Actis Synodi Constantinopolitanae sub Mena constat manifestam canonum violationem aut a Principe aut a Synorido castigari posse. Theodora Augusta An thimum Ecclesiae Trapeetunt inae in Dioecesi Pontica Episcopum ad sedem Constantino politanam absque si nodi judicio transtule
rat , repugnantibus lacet canonibus, qui migrationem istam vetant, de praecipue cum a minori sede ad majorem prosilitur. Agapetus Papa postadventum suum in regiam urisbem, rogante Iustiniano, Anthimum a sede Constantinopolitana removit: quem deinde synodus habita a Mena Patriarcha Con Aiat 'stantinopolitano, haeretioseonvictum,epas.copali dignitate dejeeit. Huius Synodi actis insertus est 3c ab omnibus probatus libellus quem Marianus a se de ab omnibus provin- α ciet Hierosol mitandi de secundae Syriae Abbatibus subscriptum Iustiniano adversus Anthimum obtulit , quo docet liberum Principi misse hune Anthimum . quδὰ
versus canones Ecclesiam Constantinopoli tanam invasset, ab ea sede detrudere , sed recte maluisse hac de re ab Archiepiscopo veteris Romae judicium eanonicum serri
Unde constat graviter errare Balsamonem sciliario tara in commentario canonis Africani, quo Epi I x-ν α ι
seopos ab una Ecclesia in alteram migrans,
judiciaria potestate excludi potest, si Episcoporum monitis obtemperare nolit. Ete nim Balsamo existimat auchoritatem publicam adhibendam , postquam judicio se nodi
ob illam transationein damnatus fuerit. quod alienum esse ab usu horum temporum
discimus e verbis Mariani. Quae quidem non l. e l. - .
incogitanti exciderunt, cum ex Theodosj
282쪽
riorum Episcopum factum, ab Ecclesia illa
nulla praevia damnatione eanonica , solo Principis imperio canones infractos ulcis cente dejectum mandata Hormi ae Prae 4 secto praetorio rei judicatae executione. Refert etiam Liberatus non dissimile Zenonis decretum a qui Petrum Moggum a sectato tibus sui, patriarcham Alexandriae creatum nondum satis functo Timotheo, quem Basliscus tyrannus sede sua depulerat, misso ad Anthemium usigvpti praefectum rescripto amouit. Id singulare in Moggo reperio, quod haeresim Eutychianam pallam prosim
retur. Ceterum Liberatus alienae sedis invasonem , seu mavis adulterium contra cano nes patratum , a Zenone coercitum docet,iμα. - .'verbis et Anthemius accepsa imperiati jsi. e. 14. ne , exputit surdosio Petram tanquam uritie
copalem Timotheum Sutiphaciolam remoravit. Quae omnia a Principibus acta sunt jure quodam extraordinario, idque in aperti Dsma canonum violationei quae nulla caussa
cognitione nec judiciorum selennibus indigebat sed in mera facti executione versab tur. Etenim si occulto dc ambiguo crimine pulsati fuissent Episcopi cognitio canonical incidum solam respexisset. Sed in manife stissima violatione, canonibus factam inju.riam iis poenis Principes ulciscebantur quae legibus irrogatae erant, nempe expulso ne a sede Deturbationem enim illam, quae va- ώ-- k... ςRnxem Ecclesam redderet, sui arbitiij esshputabant , non autem regradationem , vel Hiam Mai. deiectionem ab episcopali dignitate, quae poena erat mere ecclesiastica. Ρcenam autem illam expulsionis eum vacatione episcopatus hodie irrogare non possunt Principes, Ob eas caussas quas tomo secundo exponam.
I I. 'Photi' expositio refiniatur, qua omnes quastia nes rananteas tribvii putat Disopo CP. non autem s Iam Musionem rariam dubia m. linis Uri eraditi, qui censes innovationem a lege damnaram versa in
I. D Ri N c 1 p u M auctoritate restituen 1 dos esse violatos canones, & male
gestarum rerum correctionem ex ea petendam. doeuit Iustinianus. Quod duplici mo do fiebat , vel latis legibus, quae innovationes tentatas ab Episcopis ultra progredi vetarent , & canonum executionem in sui uiarum decernerent , vel etiam amota speciali ter canonis alicujus violatione. De primo genere extat in Codice eleeans Τheodosi iunioris constitutio, cujus Daec sunt verba
ni nos ecessa cos, qui asiae nunc te erant, etiam per omnes III ui provinciaι servari precipimas. Tum s Did dabietatis emeseris, ias Gre t , non assue scientia Uri reverendissimis crasncti Iegis antisitis ursis Consontinopolita.
nae quae Romae veteris praerogatima Darar, con
m sui surdotali focuque judicis resemari. Quis mihi videatur genuinus hujus legis sensus, aperiam , praecipue cum a Photio in alienam a vero sententiam detorta fuerit, &in eius enarratione quoque vir eruditissimus peccarit. Duo sunt legis membra. Primo cavetur , ut antiqui mores & canones ecclesia stici vim suam obtineant etiam in provinciis Illyrici ut in ceteris reliquarum Dioecesion provinciis , ita ut si quid in nouyum fuerit Contra canones , Episcoporum ria vel ambitu , omni effectu eareari ae ergo Theodosius moribus antiquis & ea nonibus
integram auctoritatem restituit. & innovationes amolitur. Pars autem ista commate
distinguenda est uerbis sequentibus legis iuxta lectionem Codicis Theodosani quam proposui. Secunda vero pars incipit ab hac
283쪽
particula, Tum, quae extat in Codice Theo do sano , in cujus loeum irrepsi in Codice Iustiniani particula Di quae licet eundem
sensum exprimere possit non tamen sic apertum , ut eum altera lectio praeseri. Secundae
autem partis hie est sensus: Si quod dubium
emerserit in canonum interpretatione, quo praetextu Episcopi canonum violatorum in
vidiam a se depellebantὶ eam non unius Episcopi Metropolitani arbitrio temperandam, sed conventui sacerdotali & plenae Illγricia nae Dioeceseos h nodo committendam , ita tamen ut ea de re ad sedem Constantinopolitanam referatur. Canones pristini nulli sunt alij praeter Nicaenos & Antiochenos, qui quaestiones canonicas synodorum iudi cio finiendas decernunt. quod Synodus quoque Constantinopolitana amplexa est collectis provinciarum 6 nodis in unum
Diceceseos integrae conventum. Attamen
fatendum est , sub praetextu conservandae vetustatis, novitatem magni momenti ad amplificandam Constantinopolitanae sedis auctoritatem hac lege inducit quae ita canonicas quaestiones Conciliis Ill)ricianis reser vat ut res dubiae ad Episcopum Constanti no politanum referantur, eo quod nova Roma veteris Romae privilegiis fruatur, & novae Romae Episcopus primatu honoris potiatur post Romanum Episcopum, juxta canonem secundum Synodi Constantinopoliatanae. Vnde sequi videbatur, eas omnes pro
vincias quae intra fines Orientalis Imperqcomprehenderentur, ab urbis regiae Episco po eadem auctoritate regendas qua veteris
Romae Episcopus Occidentales provincias administrabat. Ideoque sicut difficiles eaus sae &ambiguae ἱ θ nodis ad Romanam sedem reserendae sunt, ut Observamus alibi ex Innocentio primo ita quoque si quid dubi
talis emerserit In canonum interpretatione,
a synodis Illyrici iudicandum decernit Theodosus, non absque scientia Episcopi
Constantinopolitani , id est relatione ad eum Episcopum facta. Loquitur enim de Il-J3rico Orientali, quod Macedoniae &Daciae ambas Diceces es complectebatur, di
fractumque suerat temporibus Theodosi senioris a reliquo Ill)rico , quod deinceps
Occidentale vocatum est , eo quod Occidentis Imririo reservatum fuerit, ut ante
denti iabatur. Sed Theodosi j conatus irritus fui . Etenim post tempora istius legis quae lata est anno quadringentesmo vigesimo primo i solo Romano Episcopo Macedonia Episeopi pependerunt, ad eumque solum relationes suas in rebus dubiis destina dierunt, ut patet ex epistola Leonis ad Anastasium Thessalonieensem, cui vices quoque suas per Macedoniae Di reces m commiserat Inde est quod Clerici Constantinopolitani,chm priuilegia sedis suae tantopere assertum& amplificatum irent in Concilio Chalce donensi, Illyrici mretionem nunquam inisjecerunt , solasque Dioeceses Τhracicam,
Asanam, & Ponticam obtinuerunt canone
xxva 1 i. illius Concilii. Quare lex Theo dosi essectum sortita non est in eo capite quod Ill3ri eum Orientale Constantinoia politano Episcopo addicebat , clim Pa
triarchatui Romano semper paruerit,donec per vim a sedis apostolicae administrat ne
distactum est, ut dixi cap. i. libri primi.
hoe loeoittitum fuisse conatum Theodosi, qui relationem rerum dubia tum Illyricialis Diereeseos tribuere tentaverat Episcopo Constantinopolitano, of ij atque muneris mei ese puto hanc illius Asero tionem cons are auctoritate ejusdem The os, prasertim citin immortalis memora ς viro tui de B tonio Eicebat silmongus debere me iudicem; ut qna tecte & vel e ab eo dicta sunt, ea ut pro veris habeam tut , enitar quoia possim. Itaque coniecturam ejus. dem Archiepiscopi ostendam vetam esse ex rescripto
Τheodosj ad Honorium Augustum, quo sui recte adnotatum est ab Nolstento abrogavit legem illam quam in hoc patagrapho Marca suscepit explicandam . privilegiaque Romani pontificis in is licianas
Ecclesias renovavit ae consimavit rogatu Honoris.
Edita est nuper ab Hollienio Synodus habita Romae anno v x x x i. sub Bonifacio serengo inter cujus Acta extat epistola Honorij ad Theodosum . quaeum rogat ut remotis quorundam Epistopotum Illyricianorum subreptionibus , antiquum ordinem placipiat eustoditi, di ut privilegia Romanς se/is inconcunia perdurent. Praestat autem ista Honorii verba reset-re. Ferit en sedes apostoliea J At hae priviaetiis via darim a parristis earistiora visque ad nostra rempora servata sani, Arantaga per rot. In qua par re parapirii serinitas lais nihil vetastis decretis, si qua
e nonum conscritas tre Iis, penistis a rorandam. nee tor jam se loram rimerentiam navetiis re a chasauriandam , Domine. Unis maiestas rua, recens,
nora pietatis a libas . Chrsianitatis memor. quam pectam bus nostris misericordia editi lis infanais, unia mersis remotis qua diversoriam Episeoporum fabreptioniba, per IlisHom impetrari disunt ν , iamiqMam ordinem praecipiat e . νἐ i ne 6, P in ibtis chriastiani, Rismana prerit Eretisa Moa ali3s Nperatoris a non amiser. Reseris si itaque Theodosos ad Honorium, temo m a se esse sitit ionem Episcoporum Illyricianorum, ptistamque apostolicam disciplinam &canones veteres obtinete ἡehere sancivisse, demandata hujus decreti executione Pr sectis prςtorio
allyrici sui . id est . Illyrici orientalis , eui prςerat Theodosius Imperator Orientis. Hic sunt eius verba: de omni senti nitam Episeoparam pH IIbricum
284쪽
eribus con Τί ra amittar, quae perenne nobis sui nomia .is conse vil imperium.
Phes .is 4 -M. II. Restat ut Photh dolosam expositio ra. nem paucis refellam : qui studio augendaea Constantinopolitanae sedis , quam invaserat , indefinita locutione omnia canonica - , ψ A, I, - judicia in Illγrico acta ab Archiepiseopo Constantinopolitano & ejus synodo deta nienda esse ait. Quod alienum est a mente
Τheodori , qui definitiones istas θ nodis
provinciarum , vel etiam generali synodo Diceeeseos Ilirricianae attribuit, nos autem synodo Constanti noto litanae. Quaestiones enim istae locis suis & a suae Diceceseos ino-L. H.e. Th. de dis auestri debent, ut inquiunt Valens, Gra- - satis l.. tianus, & Valentinianus , idque diserte cau-is,iaz iac tum est eationibus Secundae synodi. Id unum excepit Theodosus ut s quod dura ιμπιιώ-- bium emergeret, ad sedem Constantinopo.
- l lanam resinetur. Itaque quod de una specie dictum est, ad omnes generaliter trahi non debet. Porro vir illustrissimus & erudi
tissimus in specie hujus legis fingenda lap- sus est. Existimat enim Theodoso ab Attieo μ' η i Episeopo Constantinopolitano suggestum
Gisse, Illyrietanos Episcopos res novas molientes sedis Constantinopolitanae obsequio recessisse, sub Arcteio deeessore suo .&hoc colore elicuisse rescriptum illud, quo cessante illa innovatione, veteres canones servari praecipiuntur , scilicet, ut ille expli cat , canon secundae Synodi, quo primatus desertur Episcopo novae Romae, post Romanum Episeopum Sed adeo apertum erat. Illyricum nunquam sedem Constantinopo litanam coluisse ut nemo tam perfitct frontis fuisse censendus sit qui libertatem Illyricianorum, anno asionem appellaret ; praesertim cum ipso canone secundo CP .l quem sub nomine vetustatis & pristinoram canonum vult fgnificari vir summus 2 nulla Dioeceseos Illyricianae mentio facta fuerit, sed tantum AEgyptiacae , Antiochenae, Asan ponticet. 8e Thracicet, ut alibi monui.
III. Vt autem redeam ad Principum auctoritatem tiron solum lege generaliter lata Canones aduerilis novi tris vindicabant sed
etiam specialiter iniuriam illatam in judiciis caronici, per canonum violationem decretis suis resartiebant, si quis ad eos querelam suam deferret. Cui rei ex ossicio incumbe. bant, non solum quod ea nonum custodia illis cominissa esset, sed etiam quod civium& praecinue Clericorum patrocinium , &tranquillitatis public cura ad eos spectaret. Id eesimie docet libelluΑ porrectus Marciano αδ i. e..ia
ab Eusebio Dorisaei Episcopo , & insertus Actis Concilij Chalcessonensis , ubi de iisquς adversum se a Dioscoro patrata erant in Ephesino Concilio graviter conquerituri 'e Intentio spraposiam es musatis vestra, unia mersis Dirim sibi sciatiis pravidere, O m ntim porrigere amn sus in Ue oppressis , praecisa e lamen faven ibas saderdotio 3 in hoc LGAirari l. - Ἀρ δε- .pticenses , a Da vobis imperare o domisarisia 'hoc Iῖ donatum es. Ergo quoniam malia o ἀ-ra O contra omnem cresquentiam es Da in
Chri ames, O nos sumus perpess a rem renis
a Dissors isops M. Aodriae magna cimira ris,3 adimus moram pietatem , supplicantes ju- . . sitiam premereri. Vnde patet Eusebium fiducia patrocinii ductum, quod Marcianus Sa m et i χῖ cerdotibus oppressis praestare tenebatur, ad eum accessisse, ut principis auctoritate jus suum consequi posset, ob ea quae contra canones a Dioscoro gesta erant Ephesi. Bas- a is eis.
sianus quoque Ephesi quondam Episcopus T i/--
preces obtulit Marciano, quς relatet sunt in Concilio Chalcedonens , quibus iniquo judicio se ab episcopatu depulsum exponit, subsidiumque regiς tuitionis exposcit: - ηὐ sis vitientiam patiemiampos Deam me is ex ,υ-
Chri . Maurupter o ego ad has preces veni provolarus visi iis vesias, tit in sia mei mise reamini. Eunomius Episcopus Nicomedi in Hi siti Bithynia auxilium quoque Marciani implo rat adversus invasonem Anastasi Nicaeni, quia, ut inquit ille, imp/ritim principi e L. t '' erum est ad suum orsis se paeem Ecelesiarum. I V. Tot nominibus adstricti Principes
ad iuvandos eos qui de aperta canonum vi latione & de judicibus ecclesiasticis conquerebantur , duorum alterum faciebant , aut ipsi cognitionem suscipiebant, eo tantum fine ut illis de violentia constaret, quam . deinde amoveri procurarent , aut aliis modis prospiciebant, de quibus dicemus se
quentibus capitibus. Cum autem harum re rum probatio ex historia Conciliorum pe tenda sit, quae nobiles tantum eventus re
censet, pauca sed illustria proseremus testi monia. Et quidem a B. Athanasio Alexandrino auspicabimur, qui primus omnium a judicio aduersum se reddito in Concilio Thrio Constantinum Augustum provocavit. Princeps autem appellationem suscepit , &partibus diem dixit, qua se in Consistorio tuo s sterent. Rem gestam narrabo i ut omnibus pateat hane appellationem ejus generis esse quae hodiernis appellationum tun is quam ab abases sormulis apprime respondet,
285쪽
& in eo maxime disiaria Donatistarum apia pellatione . quam idem religiosissimus priti ceps merito execratus est. de qua dicemus capite sequenti. Quae explicatio , Novatorum quoque & aliorum aliquot opinionem refellet, qui iudicia canonica Principum imperio olim subjecta suisse, hoc praecipud aragumento ducti, sibi persuadent. V. Eusebiani de Meletiani insensissimi Athanasi hostes, deeantatam illam fabulam calicis fracti, altaris eversi, & Arsensi Epiccopi ab Athanaso caesi, in aperitura accusationem vertunt , Synodum Tyriam . Conistantino impetrist, quo se conferrent ex Europa, Asia, Africa, de . Egypto sexaginta Episcopi a Principe ad arbitrium accusa torum delethi, qui criminum delatorum cognitionem susciperent. Quo mist etiam Princeps Dion sum Confusarem, ut in sy
nodo omnium rerum gerendarum Episcopos admoneret , rigae anima ersor esses OU 3 3 s stos consere da is abilitam sordisss. Comellium istud, quod partim ex Episcopis OG thodoxis constabat, partim ex iis qui occuliate Arrianam impietatem fovebant, omnem judiciorum ordinem insuperhabuit. Etenim
hostium Athanasi studus eo res provecta est, ut Episcopi quidam in Mareotidem AEgypti regionem delegarentur, qui testimo Dia exciperent de calice fracto & altari ever se. in quo quatuor peccata fuerant contra judiciorum ordinem dc juris naturalis praescriptum. Primum est, quod a rejectione seu recusatione hostium suorum Athanasius ex Cidei it. Secundum est , delegationem da tam ab adversariis Athanasj. non veri, ab integro Concilio. Τertium , delegatos fuisse suspectissimos homines , imo ver5 de apertiis mos Athanasj hostes. Quartum , absente Athanasio , nec vocato, aut eius Clericis, LM, TMa. a. testimonia recepta fuisse εκμονομψή. Itaque
Episcopi AEgypt ij libello haec vitia synodo
. exponunt, Obsecrantque ne delegationem illam, tam nefarie a paucis decretam , Om- -is . nium sententia firment. Σώανοι, inquiunt,
nania Ma/sne vestra avictoritate istos mi os e se, quos Vs voluerant, abstineatis . sebscriptione,
dos, at puram is rei scrutinium Miari possP. Sane Dionysus Comes iniquo animo fere bat Legatos communi omnium sententia decretos non suisse, ut patet ex ejus epistola ad Eusebianos i Cam admonerim vestis soni raram , Legatos commanis ramos Iudicio desi-gendos . e. VI. Quapropter Athanasus & Episeopi AEgyptij libello contestatorio qui hodie in
soro evocatorius diceretur a Dionysio postulant ne calumniis consarcinatis det locum , utque negotium integrum Imperatori servet, ne in niuis ab Eusebianis confictis innocentes premerentur. Vnde colligere ita dcet, dolum, insidias , calumniam, & ho- , M.
stium . qui in illo Concilio judices sedebant, gratiam, Athanasio & AEgxptiis occasionem dedissest judieii ecclesiastici cognitionem ad Consistorium Principis tram ferrent. Hoc docebunt verba ipsa libelli Dionysio oblati
Cum mutiarum videremas tutamni ram eoAfurci
nationem, se ex consarcinasionisvis insidias Uinisbj, Narcis, Macilli . Neo ij, Maris, Neo dori , o Panops i advenam nos , Pos quia
principio de rectores rei,cere non licias, necusa rio ad sane professurionem demenimus. 3ν esertimeam anima erramus malia ad vitam Metitianorum, mutia rursus ad in Fas caustitis Eulsa sal minis criminibas agitari. Necessari. os id quo ae sanctu stam risi porrigimus, cum mutiis os relasionibus , at Dei mera in animas aso,
qui imperiam augustissimi optem symi Impe
minuram ipse aufusis o Imperatori resemes.
Eqviam eri rem reas Imper Ioram Fum , negoriam sae integrum retinere.
VII. Attamen insuperhabitis libelliseon testatoriis, judicium redditur in Athanasium absentem & inauditona qui episcopali dignitate sententia Concilij Τ1mj dejectus eli.
A qua sententia Constantinum appellaviti rami qui Qus caussae suscepit cognitionem , eo u
qu bd Athanasus de vi sibi per insidias illata,
adversus fas omne, conquerebatur. Cujus
rei fidem facit rescriptum Constantini. quod extat apud Athanasium t Ego idem i ora, inquit quid i melim tua, Pae a me is onodo is per tumultum ste sui m judicatas i. si μ'
fany videturn scio quo dias verisus per immodestiam opprimi. dum pervesrum contensionem, qaam invictam cupitis, ea qaa Deo placens non consederatis. Mox de Athanaso loquensi Ma sna Iisertite nihiloiud stativis . qiam ' tit t. , , dia Λιω-s luce cari iuberem; vo nobis' sentitis,
qua per vim di fas esset, conqueri pa et riuiaciam mihi aeqviam o temporibus Asia canae am let: ρ ψητideretur , scripto volis denantiatum motii , ωι quoquoi nodum T riasse sis, sine omni tengiverssione 3 ad Prusoriam nostra clemenitae d
286쪽
male cessit Athanasio per fraudes Euse bianorum 1 qui sententiae suae contra judiciorum ordinem latae viribus dissidentes,no. vam calumniam compingunt; scilicet min tum fuisse A thanasium, se cataplum seu frumentariam subvemonem , quae classe Al xandrina Constantinopolim quotannis de- I ferretur interversurum. quod redemptis te- dum est : quamvis pleraque a nostris mori
stibus cim Principi probassent, ejus judicio bus sint aliena, atque ideo in usum deduci in Gallias relegatur. Meminerunt utriusque non possint, quin aperte Sacerdoth & Im sententiae Episcopi Orientis in epistola sua perh Concordia laedatur. Imperatores ergo synodica apud Hilarium: In praesentem Aua- Romani a Sacerdotibus interpellati, iudiee,
nasiam Henam pro criminibi sententiam di cunt. Propter quod Tyro fugiens , Imperatorem appetiat. Aurit etiam Imperator I quisue interro gatione habita, omnia ejus flagitia recognoscens, Da istum sententia in exilium deportavit. Ex
quoque judiciorum eccles asticorum articulis exercebatur, de quibus nunc agendare poterant , sed Clericos, qui de negotiis ecclesiasticis sententiam ferrent. Eam auctoritatem aperte principibus asseruit Concilium Mileuitanum secundum anno quadringentesimo decimo sexto, quod rela Athanari libellis & rescripto Constantini, tum est a Gratiano : Placuis ui qui unque ab apertissim E constat Athanasium existimasse Imperatore cogniιionem publicorum Iussiciorum in hi, anetustiis liberum esse amicto subsi- 'uerit, honore proprio privetur. Si autem episco de jadiciam ab Imperasore pelierit, nihil ei
dium tuitionis imperatoriae implorare , flePrincipis partes eue ut perspiciat an vis ulla contra praescriptum legum & canonum illata sit.
I. AMRH as Priae pum Romanorum in Far Dae euhibus Dalaiarum ecclesiasticorum expeη-tur. -- cognitionem criminis ecclesiastiei s de ι , itiale. . sed clericos . in caussis eccloiast ri iathione enim libro tum sacrorum agebato, . Vsus isti us auctoritatis manavit a Con
stantino in caussa Caeciliani Carthaginensis Episcopi, qui per summam iniuriam a septuaginta Episcopis Donati schismate infe ctis damnatus, Ecclesiam retinebat. Qua de re conquesti sunt Donatistat Anulino Pro consuli Africae impendiis postulantes ut fas ciculum in aluta signatum cum libello sibi oblato ad sacrum Comitatum dirigeret. Constantinus juris religiosissimus Princeps
RI, ori una eam Mel ad e de C eriliano iudicium Donatistis acriter ea de re obiurgatis , de 6-ὸtis. Ex illa rituarione Augustinrus prasin eontra EpIscopos e Gallia , ubi Princeps tunc mo
D.Mihi , iudie iam idua non fuisse usurpa m. rabatur, sibi judices dari postulantibus, eo II. Eari jadiras dodi potesta probatur λ quod Africana judicia per contentiones par.edio Chalaeaonensi. . . . . tium suspecta essent, Prip ceps pacis eccle III. Dis vis istietatis Mauri iabam Ιηή- ω-studiosissimus tres Galliarum Epis
cit: ἈI ' ' V copos, Maternum Agrippinensem , Reti-
M. .lit O aων Pareiarcha suss sis , ab cium Augustodunensem , dc Marinum Aretina provineta iudiciam transferebant in aliam i e Con- latensem delegavit, qui una eum Melchiadeolio Bor ensi . quod relatum est in Chalcedonensi. Romano Pontifice litem dijudicarent. Nee V. Θω.L, a se ἱndictis nascribebant judiciarum enim causa illa generalis , quae totius Edele ' 's 't. Zh.M. Quod viratur aliquot exemptis. THRO eommunionem perturbabat absque Ro-DAttim declaravit ' mano Pontifice rite definiri poterat. Memi
287쪽
sis lat. Iudicio habito Romae , Caecilianus a Melchiade, omnium Episcoporum si gragiis , absolutus est. Sententia enim sub Mel chiadis nomine concepta est apud Optatum. Vicit Donatistaei ut hoc obiter dicam Constantinum appellarunt post sententiam Melchiadis & Synodi Arelatensis, ejus judii amet' 'η cium postulantes : Meum jad eium postilant, inquir Constantinus in epistola ad Episeo pos , qui iis Ddicium oriati expecto. Cognitionem istam recusabar, licet Athanas' provocationem admisset , eo quod iste de in idus & dolo Synodi TFrue conquereretur, illi vero de iniquitate judicii. quam discussionem a se Constantinus amovit. Ceterum ut pareat an Constantini delegatio alicujus momenti haberetur tempore Augustini. observandum est Donatistas sententiam Mel chiadis refellere solitos, quod ab Episcopis transmarinis lata esset, quibus ex Africanae Ecclesiae privilegio judicia Africanarum causarum etiam ex appellatione usurpare Mon licebat. Excipit Augustinus de Con stantini Imperatoris delegatione t Ansne non desait, inquit, Romanis Ecelsae Melisiades'iscopus cum collegis transmarinis Disopis V
ginta, sόi Prima, nsmianus praesedit , fueris rex inultim p suid od nec ipse usurpatii pR UIU qaippe Imperator udices misi Epi p. Di cum es Ciderent, o de tota uia causa, quod susum sidere ν, suiuerent. Hoc probamas, O Donatisarum precisus, o merbis usus Impera roris. Non disputo an summo iure Melchiadi liberum fuisset de eausia Caeciliani judi
cium agere. Id tantum aio, ex sententia Au gustini, decretam a Constantino delegatio nem judicium transmarinum ita constituisse ut Donatistis de soro non competente exci pere non licuerit.
, ci auctoritate proficiscitur quod Bassianus depulsus a sede Ephesina, libello petivit a
Narciano ut decerneret hac de re cognitio nem a Concilio Chalcedonensi suscipit Sa ,h. e. ves pictati, o promolior dimini, is , , quatenus cire dunera veina caelestis potestis, sacra metiras stiria ne missa isd Iram Concilium, as cognitio sarorerme mifrrimum se eos qui in merulia perpe- ιν nrunt, ac duunt se isti id adieratim me sis . Princeps causam illam synodi judicio permisit, relcripto ad eam misso, quod ver Dis perquam modestis conceptum est, Fini-u nerui risia reverentia,has notirus fiscipiens Meras, cosm dis aure, O formam qvie vobis Os fueris pnferre. Inde etiam manavit quod Eusebius Dorylaei Episcopus non ante cum Dioscoro congredi voluerit in Concilio Chalcedonensi, & adversus eum accusatio nem instituere , quam libello a Marciano contendisset ut cognitionem illam Concilio
tum Discorum restondere de his quis ei a uissi, , IV α ingeruntur. In Dar Sacrum es venerabile vesrum mandarum dirigentes sanctio universali 6nodo religiosissimorum Episcoporum I quo post snter p 'nos π p αμιum Diostorum audire or perferre ad scientiam vestrae pieratis omnia quae geruntur.
dicium delegabant qui ordinario jure intra provinciam suam judicium ferre possent, sed etiam extra rerritorium jurisdictionem ali quando prorogabant. Hanc prorogandae jurii dictionis ecclesiasticae auctoritatem respiciebant Cyrillus Patriarcha Alexandrinus& Memnon Episcopus Ephesiorum in libello quem Concilio Ephesino porrexerunt. Conqueruntur se a Ioanne Antiocheno per summam injuriam damnatos, etsi nulla penit lis illi competeret auctoritas ad judicium illud reddendum, neque ex legibus ecclesiastic Is, neque ex Principis Edicto. Vnde patet svnodis Episcoporum .in eos qui sibi eo me cundum canones aliis subditi non essent, prorogari jurisdictionem mandatis Princi '
pum solenne fuisse. Et quirim, inquiunt , nec Libellat e liὲ re
msu Iudicare vel omnino miti Pippiam ac ἐκκλησι Ra P. Ientare posses, praesertim etera contra maiorem
sedem. IIV. Si quis etiam Episcoporum de Metropolitani aut Patriarchae suspicione queret tur, literis suis judicium ab ea sede avoca bant, & in aliam provinciam transferebant. Ibas Edesse norum Metropolitanus, Ioannes& Daniel Episcopi, de haeresi a Clericis accusati coram Domno Patriarcha Antiocheno , et si lis contestata fuisset in synodo Antiochiae , rescripto tamen & auctoritate Theodosij Imperatoris, ex sententia Flaviani Archiepiscopi Constantinopolitani , ab Osrhoena provincia ad provinciam Phoeniciae transsati sunt, ut a Photio Episcopo Tyri, Eusthatio Beryti, & Uranio Himeriorum Episcopo judicibus datis , judicium de
accusiatione serretur. Damascius Tribunus, sicut ei mandatum erat a Theodosio, in Orientem se contulit, & accusatores una cum
reis Episcopis , in Colonia Tyri judicibus
delegatis exhibuit. Iudices vero commonitorium Principis a Damascio prolatum actis inseri jusserunt, ut de collata sibi a Principe
cognitione constaret : Hem commonitorium dignetuν tua magni centia demonstrare, ux ter
288쪽
. omnia insentionem piissimi es Chri yiarissimi Imperatoris notiri squamar. Praefulgere cierim duri sis gestas. V. Alio etiam eoque eximio jure utebantur Principes in praescribendo judiciorum ordine quae in synodis a se indiciis peragenda erant. Hine profectum est ut praecipuos magistratus delegarent, qui Conciliis inter estent, non solum ut vis publica & tumultus arcerentur, sed etiam ut ab Episcopis cognitionum ordo servaretur. Quare Dionysius Comes, ut vidimus supra Constantino ad Concilium Tyrium missus est, ut anima e δειν usio custos cons una, aequasitis iis cir oridinis. Theodosius Candidiano Comiti reti. nendi ordinis curam in Synodo Ephesina injunxit, sed angustioribus finibus mandatum
coercuit, scilicet ad submovendos tumultus monachorum de laicorum, mutuas Episco .porum contentiones impediendas, & luma gium cujusque liberum conservandum. Concilio Ephesino secundo adfuit Elpidius Coames cum Theodosj mandatis amplioribus,
nempe ut tranquillitate Episcopis procura.
Aa. i. coviil ta . coenitiones ex oriune instituerentur,
In Concilio Chaleedonensi eminentissimi magistratus, quo quidque ordine gerendum sit, praescribunt. Tanta autem severitate hac in parte a Conciliis obedientiam Ρrincipes exigebant, ut 1 praescriptum sibi judiciorum Ordinem egressa fuissent, quidquid neglecta cognitionis lege decretum foret, Principes in irritum mitterent , ut patet ex Theodosi rescriptis adversus Synodum Ephesinam laatis. Tneodosiis omnibus Metropolitis synodum generalem Ephesi celebrandam ad
Metropolitanis, quos secum duxerat, Conciliabulum quoddam coegit, Crrillumque Alexandrinum, & Memnonem Ephesum, veluti turbarum auctores, episcopatu deiecit, & vicissim Ioannes & Orientales Episcopi germanae Synodi Ephesinat judicio a furachionibus sacerdotalibus suspensi sunt. Quibus de rebus cum Candidianus ad Theodosium retulisset , ille rescripto suo quaecunque gesta erant & decreta a synodo rescidit , ex eo scilicet capite, quod Concilium integrum non fuisset, ti a praescripta literas imperialibus forma patres discessissent , jussitque ut Omnia dein tegro discute
rentur, atque ex communi omnium senteno
tia fidei regula constitueretur. Praeterea se Legatum quendam e Palatio missurum mn nuit , qui, una cum Candidiano , quae acta essent perspiceret, eaque prohiberet quae legitimo ordini adversarentur. Quibus verbi, fgnificatur tam dejectio Cyrilli & Mem. non is ab Orientalibus Episcopis, quam Nestorii depositio, & Ioannis Orientali simque suspenso a S3 nodo Ephesina decreta. Hoc Theodosi rescriptum magni momenti mihi quidem esse videtur, ut sines iurisdictioni, regiae, quando de politia ecclesiastica viola
ta agitur , recte constitui possint. Etenim Τheodosius quae canonum & legum rescrip torumque suorum ordine non servato gesta sunt rescindit quidem, sed caussae ipsius integram cognitionem synodo relinquit. Cu stos est ordinis canonici, non aurem executor canonum. Verba rescripti haee sunt inini suco majesari nostrae placuit ratem pro . t. acti, cooriam.
cerindi modiam nultam habereticam aus momen-
ram, is mero Da inepse O cisra ordynem gesta Pentecosten anni quadringentesmi trige- δεηι cessumitus, doctrinam de pietasesnus , si issimi primi indixit , ut communi omnium Episcoporum suffragio rebus Ecclesae consuleretur, coram Comite Candidiano, qui tranquillitati synodi prospiceret. Ioannes Antiochenus Patriarcha plusquam dies quindecim ultra condictum diem in itinere moratus, CFrillo Alexandrino R. reliquis patribus signifieat non esse quod diutius eripectaretur, seque absente de Nestorio quaestionem haberi posse. Itaque Nestorio qui Ephesi praesens aderat, tribus Edictis intra triduum in jus vocato, re se synodo sistere
renuente, causanteque Ioannis Antiocheni absentiam, cuius aduentus intra quatriduum
expectabatur . de fidei causa deliberatum est, atque ab enie Candidiam Nestorius sen tentia omnium Episcoporum deiectus est. Ioannes Antiochenus, qui statim post damnatum Nestorium Ephesum appulerat, aegerrime tulit se absente sententiam latam, ideoque a Concilio secedens , ex triginta cari deerasum seis, discati, eamqae juxta com manem Drim nodi sementiam in posterum obtinere. Infra Et quisium ejacra nostra palatio
una eam magni cent Fimo Candidiano Comise .
desinetur, qui no Irojus quae acta sent cognos/ώst: -r
tis, non expostulat cum Theodosio de usur. A....,,ώνισων
pata jurisdictione, sed conqueritur a Candi diano obreptum Principi fuisse ante quam
ex epistola synodica de rerum gestarum ordine certior factus esset. Quare obsecrat ut
Candidianum una cum Episcopis quinque a Concilio delegandis evocet, qui Mus pietati
comprobent omnia canonice peracta fuisse
' τῆ : υ ATLm:ἰM. Vnde patet non abnuere Concilium quin Princeps cognoscat an ordo canonicus & legitimus in synodo a
289쪽
Iatribus retentus suerit. Theodosius statim
omnem sacrarum largitionum Comitem inu, tu o. ad Ephesum mittit: qui rebus omnibus accura- ab F p distussis, Crientalium calumnias detexit,& shnodo indulsit ut septem Episcopos ad
Comitatum delegaret. Eadem facultas com cessa est Orientalibus, qui mandatis suis instructos septem etiam Episcopos ad Principem destinarunt. Sed mandati illius verba expendenda sunt , quae docent maximam ilialam contentionem de ordine servato , vel
interverso, discuti posse. aut a Principe ipso, aut intra Consistorium, vel in senatu aue in Synodo Episcoporum,prout Principi col- πία. α libuisset: Si Pasio hase Iarderelis confraver sis, vel apud piissimum Principem mel in sacro
v. . mis .iis. I stri patrum. Cum autem utriusque partis
Legati Constantinopolim se contulissent,
in . . perspecto rerum actarum ordine. Srnodum catinis. Mii, j. Ephesnam canonice Nestorii caussam distus
2 sisse Theodoso constitit , ide6que statim
acta synodi Edicto confirmavit.
o.. . , -- VII. Ceterum non eo solum nomine
abis.. conquestum vidimus Theodosium , qu Ad pleno & integro Concilio negotia discussa non fuissent in Synodo Ephesna , sed eo etiam, quod a sorma litetis suis perscripta temere discessum fuisset. Liberum enim si hi
esse Principes existimabant ut rerum gerendarum ordinem etiam Conciliis Oecumenicis praescriberent, quemadmodum superius dixi. In duobus autem capitibus praecipvh fines praescriptos a Principe patres excesse iarant. Vnum est, quod absente Candidiano judicium adversus Nestorium peregerant. Alterum, quod licet sh nodo Princeps denuntiasset nullam civilem aut criminalem caussam , etiamsi ecclesiastica esset, movendam esse adversus quempiam Episcoporum,
vel in synodo , vel in publico judicio , sed
omnia ejusmodi Constantinopolim avocanda, attamen Cyrilli, & Memnonis, Ioanna Sque, & Orientalium damnationes subsecu tae legem datam violaverant. Eandem rationem securus est postea idem Τheodosus in secunda Ephesna synodo. Prohibuit enim Commonitorio suo , quod Elpidio Comiti datum est, ne lites ullae instituerentur in synodo ante quam fidei quaestio finem acce piget. Praeterea autem vetuit ne Flavianus Episcopus Constantinopoleos , aut ceteri Episcopi qui sententiam adversus Eutychem in Synodo Constantinopolitana dederant, suffragium suum serrent in Concilio Ephesiano. EJpidius executionem mandati hac in parte graviter ursi, Theodosio ordinem re-λ-rum vindican, his verbis: Imperaων adimplensi i eprimis ordinem legam, cubas es ranaetor
cundoνam locum obtinere. Itaque Theodosius
Flavianum & synodum Constantinopolita ΩΣ nam eodem loco habuit quo ceteros audices x a quibus provocari potest, qui judiciis non υ -- ,- intersunt in quibus de eorum appellatione cognoscitur. Quin etiam clim a canonibus constitutum si illi similem pinnam indicen
dam qui contra canones excommunicatio
nis aut dejectionis sententiam protulerit, Theodosus eum cognitioni synodi ordinem praescripsi, ut Flavianus inter reos habere tur. Alio tamen iure us fuerant Episcopi Orientales qui Antiochiae in Athanasum sententiam dixerant. Illis enim & Iulius, qui eos literis suis Romam ad secundum judi cium evocabat, & Constantius & Constans Imperatores qui Srnodum Sardicensem in dixerant , suffragia integra reliquerunt, quae una cum Occidentalibus Episcopis in lynodo conferrent. Discrimen ex eo proficiscitur, quod Concilii Antiocheni ratio habita
fuit, perinde ac si appellari ab ejuς judieio
non posset sed tantini i retractaticinis cognitio institui, ut fieri solebat adversus sententias Praefectorum praetorio. At 'nodus Flaviani non eo iure potita est, sed eo loco ha bita ac si ab ea provocari posset. Quod non alia ratione nitebatur quam mero Τῖeodosi arbitrio, qui ordini hujus cognitionis quas voluit leges praescripsi, etsi a ceterorum judiciorum ordine alienas.
290쪽
1V. tuas. Rama,t impuram. Maediam Javi in Romana & Alexandrina ad vassus Nesto - ΘΛ.dis madctrinensi. a restis itum tonari δε- eium decretae suspensa suit a Principe . ne i ' , - - . praejudicium aliquod fieret cognitioni furu
c. mones consipiantur, o ista praeserea qua parum derarier hactenas admissa fiat, corriganiar , Opietistis denique, qua in Deum es, phialeaquea EDd is si, mirati consulatur. Ceteram anse Ian xit, . BAsamone . qti; hoe factiam non probar; quam- cIissimam coactum nodum , communemque ejus vii suiuiem se larem inungi posse a Principe bisori rim. DE de omnisvis risi ν ensentiam, ni-eeelesiastico putet. ibusiam vi , ὸ suouidquam in nam pronum privatim a quo,
ἀμ-ibis, quam ιnnovetur. Equidem non perspicio qua I LI. qua natio, Mise*GRom is dis. His, rario ne hanc suspensionem Tneodosiu; de M joc scanomm .secundum ea qua superioribus ea- cernere potuerit, nisi petitioni Nestorij, quipitibus observata θη se indicta caussa damnatum conquerebatur,
ejusque, si lubet, appellationi locum demus, I. T O ti solum autem judicia ecclesia quae ad Concilium indicendum Theodo stica principes ordinabant , sed sium provocavit, ita ut interim appellatione etiam aliquando synodo indicta ad contro- pendente , vel si mavis restitutione in in te versas dirimendas. prioris sententiae in judi- grum, nihil innovaretur. Cuius suspensoniscio ecclesiastico latae executionem suspen- tantum abest ut querelam moverant patres debant: Hus suspensionis exemplum quam . in Concilio Ephesino , quin potius rescrip- vis scelerato homini indultae , dissimulare tum Actis inseri jusserint,&1uspensonis ra- non debemus. Is erat Nestorius, vesanae hae. tionem omnino habuerint. Nam conventus reseos uae Christum dividebat, auctor, est tribus Edictis Nestorius ut se si nodo ai. I .. quem Celestinus Pontifex eommunione EG jungeret, & una cum ceteris Episcopis con νώ -- clesiae catholicae dejecit, nis decem dierum sideret, quemadmodum loquitur Petrus E intervallo ab admonitionis die numerando piscopus Lampet i scilicet at Idei diserrinum rum . nefariam doctrinam suam concepti. una cum onoridis feret, sicut retulit Ioannes T. παῖ verbi, anathematietaret, literis ad Cyrillum Hephaesti Episcopus , ipse que passim Actio /- . .,. P .. Alexandrinum &Nestorium hac de re da a ne pruna Concilii, Deo amantissimus Epistis Cyrassus synodo Alexandriae coacta, in copiis dicitur. Deinde ipsa damnationis Ne eandem sententiam eum Celestino consen- storii formula nunc primum illum episcopa st & Nestorium sui ossicii commonuit , ii dignitate deiicit, non autem antea dejec milia ex auctoritate utriusque synodi damia tum fuisse pronuntiar. . . nationi, sententia, nisi intra decem dies re- Il. His adjiciendum, auctoritatem quo Asipisceret. Nestorius de iniuria sibi illata que Principum a Romanis Ρontificibus in . apud Theodosium conqueritur, & synodum terpellatam ut res contra canones 4 synodis generalem indicendam eurat. Quod vix gestas restituerent in integrum, aut saltem animadversum est, quia Nestorii petitio rea earum executionem suspenderent, donee seripto Principis inserta non est , ejus tamen majori synodo omnia componerentur. Cu- Celestinus fidem faeit in epistola ad Clerum jus rei illustrissimum exemplum praebet Leo Constantinopolitanum, Aeas, perisorem faο- I. in caussa Flaviani. Eut ehes presbyter de H , inquit ille de Nestorio loquens, erederes Archimandrita Constantinopolitanus , ne synodo distarum pCampum ad cenamem expos fandae haereseos auctor, damnatus a Flavia cit . sacerdosuti post lat, cui non eras is auras, no Archiepiscopo Constantinopoleos Ac ab examen. Basilius quidem monachus synodi ejus synodo ad Concilia omnium patriar indictionem apud Theodosjum libello dato charum cum provocasset Theodoso Im- ursit , sed Nestorij precibus coactam fuisse peratore impetravit Concilium Ephesinum constat. Quod ad rem nostram attinet, re secundum i cui ex rescripto Principis prae scripto suo Theodosius Concilium generale fuit Dioscorus Alexandrinus. Recte & ex Epties celebrandum indixit , sed nihil inn, ordine indictum erat Concilium , cui & Levari a quoquam , ante synodi cognitionem, gati Romanae sedis ceterique Patriarchae ad- iussit. .Itaque executio sententiae a Srnodis erant, ita ut nihil huic conventin videret ue