장음표시 사용
311쪽
Huri vestieris, vos habito ram eis commani ranss.lio , injustis oppressionibaspra pison a mesra resisite , se ui qua Dei sunt. Des reddant, o quae casaris sunt, C ari re ere non omitti t. Quare potestatis hujus memore, Episcopi Galli. cani , sub sdium a Ludovico Rege expos. cunti qui Edusto suo , ita enim vocat, omnia jura canonica de beneficiorum provisonibus decreta, quae tunc primum convelle-hantur , in integrum renituit, et cistiones, collationes. 8c ceteras dispositiones secun
dum juris communis de Conciliorum definitionem seri jussit & Romanae curiae exa.ctiones inhibuit. Huic gloriosssimo Regi prima debetur Libertatis Ecclesae Gallica nae resisutis, quam suo edicto post mutatam disciplinam in beneficiorum collationibus
anno MCCL xv II a. procuravit. quo uno
capite contentiones inter Episcopos & R
manam curiam tunc sere continebantur. .umtila. a. tu. SI tuimus es ordinamvis as Potiti regni nostri.
4sv i Iυινικί e , senes eiorem cogatores , ius suum plenaritim subeant . O anicatque sua Iurisdictio ferverών. IVVer Ecclesi crus dratis , o Lia regni nostri, liberus erectiones haseont, Oear messctum integraliter prosi amar ; promotionesque , costationes , premisones , O dissit esprati ruriam , die nituram, atiorum quo am--nqvie senesciorum ecclesiasti oram regni nostri, fondum ordinationem es distosiionem joris communis scrorum Ecclesiis Dei Coneis oram issae institu oram funeraram patrum, seri molama, o ordinamus.
V. Conscius erat suae potestatis Philip pus I V. Rex Francorum , quando Clementem V. Pontificem sibi conjunctissimum se rio monebat ut quae in Templariorum negotio agenda erant, F piscopis permitteret, nec forte demandaret aliis: quia hoc in gra vem injuriam Episcoporum vergeret, a qui .hus ministerium ipsis a Deo creditum sine justa causa non debet auferri. ac praeterea docet sibi liberum non esse ut ea aequo animo ferri possit, clim sacramenti relisione teneatur ad tuitionem jurium episcopalium. Hic primus, ut opinor, jusjurandum praetendit ei ossicio probando quod ceteri Re ges ad ministerium sbi a Deo commissi,m referebant. Ejus exemplo sequuti deinde, principes Carolus V I. 3c U II. sacramentisti religiosam observationem edictis suis de restauranda disciplina ecclesiastiea latis in seruerunt. Haec sunt manu scripti coclicisi, mes, ad N ii. verba de Philippo Vl. Gravis, quod abs μ-
is uriam meruerant, nec Rexsulisses juramen-ulo rasu reserare s essetque precuram gravisiamum sernere eos quos Deas misit. sui vos enim pemii, mesernis, ait Dominas. uetuis ergo ue erilegas molis Pater sancte . praesumet consatira talos eos se maris, imo potius Iesum viri m
V I. Sane non absurda est huius saera men ri mentio , quod ea mente iisque verbis olim ita conceptum fuit, ut Reges,tempore inaugurationis suae , custodiam canonum subditis suis promitterent. Quod eo pertinebat ut sponderent nec a se violandos catanones, nec ab aliis. Extat illius sacramenti antiqua formula, quod Philippus I. patre Henrieo Rege superstite ex illius auctoritate praestitit anno millesimo quinquagesimo nono. Ego Philippus Deo propitiante mox fata
res Rex Frocoram . in die ordinationis mei pro mitio coram Deo ct sanctis ejas qώod anicuique
de molis commi sis legendum , de mobis OEeti sis bis commissis canonicam privile iamo debitam legem atque busitiam conservaso
defenso m , quantum potero . a uvante Domi-κs exhil. M , μοι Rex in suo regno uni igae se vas Eccusa si commissis perrectum ex- silere debes, topati quoque nobi, crediso dissem flationem legum in suo Iure consistentem nostra sorit te concessuram. Hujus formulae potiora verba transcripta sunt ex ea quam Hi ne-marus Remensis Archiepiscopus a se eon ceptam Ludovico Balbo Caroli Cat.1 filio porrexerat , cum regnum Compendii sus, ruti
cepturus ungeretur anno D C C C L XX v i t.
Sponsio autem illa Ludovici excerpta est a Capitulis quς Carolus Calvus eodem anno eis; in cina apud Carisiacum statuerat. Ouam ouidem S i i
promissionem non sacramentum vocant cap. a v.
proceres Gallicani, sed perdonationem i Est per donatio quam dominaris ιe . nobis Id Astis me is petas navis Osubscripsit. Vnde Ludo
uicu, Balbus eodem verbo utitur in sponso OO. . . .rara. iane sua: Premitu o predona vobis, id est, concedo de indulgeo. Ante illa tempora sponso νι- ο quidem a Regibus inaugurangis concipiebatur, sed aliis verborum solennibus, quamuis eadem fgnificatione , ut patet ex repromissi ne ovam Carolus Calvus praestitit, cum in ur De Metens Lotharii regnum adi
leges tam recti incas Dam modanas, legem Ojustitium conservare. Quod etiam repetitum est in secundo capite conventus apud Carisiacum habiti. In eandem sententiam Reges Galliarum se dei neeps usque ad hare nostra tempora jurejurando adstrinxerunt , etssormulis diverss. More non absimili Constantinopolitant Imperatores, jam ab ipsius Anastasi temporibus , scripto εας Si mλι- κῆ, pollicebantur Patriarchae fidei catholice
312쪽
& eanonum observationem . antequam Imperii insgnibus induti & unguento delibuti
va r. i. essent , ut testantur Evagrius, Nicetas, ec
Codmus Curopalates. VII. Licet autem Edicto beati Ludoviei prospectum esset nascenti morbo quo iura
Collationum laborabant, paulatim tamen auctoritate Summorum Pontificum ege-ctum est ut omnium benefieiorum imo Stepiscopatuum collationes ad se traxerint ι quin etiam ad vacatura, per gratias expectativas , contra Concilij Lateranensis praeseripta jus dederint. His reservationibus, &gratiis, aliisque smilibus machinationibus in perniciem canonum inductis , Ecclesa Gallicana Parisis congregara remedium purans , electiones, collationes , & praesenta. tiones secundum constituta generalium Conciliorum, nulla habita Reservationum
de Gratiarum ratione, seri decrevit. Sed quia impar erat Romanae curiae auctoritati, tuitionem regiam adhiberi procuravit. Rex . .. . itaque Carolus VI. Ecclesae Gallieanae &Procuratoris regij petitionem, tractatu habito cum Constio suo, synodorum deeretis eonformem esse animadvertens , Clerum Galliae ad suam libertatem antiquam de tu ris dispositionem , quoad praedicta, reducendum esse censuit, de quantum in se esset re
duxit, eumque in posterum in eadem liber
tale conservari voluit , atque edicti execu tionem Curiis partamenti ceterisque magi. stratibus commisit anno millesimo quadrin gentesimo sexto. Observandum autem est 1ummopere edictum illud ita conceptum ut ad tempus locum haberet, donee Concilii generalis decreto his rebus consultum esset.
Sed postquam Concilium Constanti ense spem Gallicanae Ecclesiae hae in parte desti .
tuit, idem Rex Carolus, coacto in concilium gravissimorum ex utroque ordine hominum consessis , Constitutionis anno M CC c C v I. latae executionem perempto te decrevit anno McDxvii. quam deinde edicto lato anno sequenti confirmavit, rencissa Concilij generalis expectationet VOLI ' mas, ac pratis istius ordinamimas, motamusique, O ordinumvis Ecclesias perso que ecclesiasticas eorundem regni ac DeIpsinatus minoram adsis antiquis funchisias Olibertates in perpe tuam reducendo, quoa Eccles s nostrorum regni o Delphinis os rassiaratius o coegiaris, searum sensetis erectivis scalaritas, regulari sus , p resectiones, o non electi sper praesenta. tiones , costationes , O institutiones Ordinariorum , quibus de jure communi sevi consae .ine pertinet secaniam antiquis Dra commania Conaciliaque generalia , de per finis id mis promi deviar ; cessantibus o rejectis omino ac Aonos.
solibus quibusanque es quorumlanque Reserismationisas generatius mel sterialibus, ac prohibitionisas , expectarionibus , aut Gratiis, etiam eum Decrari appositione factis aut faciendis, a. cessissem rancedendis. Praecipit deinde Curiis Pallamenti & ceteris judicibus ut executio ni hujus Constitutionis diligentissim E in iacumbant, de contumaces, cujuscunque gradus & ordinis fuerint, graviter plectant, ut infracti Edicti regij reos.
VIII. Tandem clim rebus ita serentibus Basilex multa decreta essent quae labantem disciplinam restaurarent, Synodus generalis Ecelesse Gallicanae eorum executioni paucis demptis consensit quidem, sed Pragmatica Sanctione Caroli VII. confrmari cuiravit, qui Constitutis Basleensibus & decretis Concili j Gallicani uim de robur legis publicae addidit, he inter ceteras Constitu tiones regias recenseri jussit, plenamque executionem Curiis partamenti reliquisque magistratibus delegavit. Qua in re Ρrinci pibus nostris cum Iustiniano& aliis Impe ratoribus Romanis convenit, qui Praesectis praetorio de praesdibus provinciarum legum de disciplina ecclesiastica latarum executionem commiserant , ut apud nos demandata
est Curiis Par lamenti, de Senesthallis, seu Bailli vis. Itaque si quis rescripto a Romana
curia elicito tentaret aliquid contra Con stitutionum regiarum tenorem, conquerente Procuratore regio, judicum prohibitionibus de mulctis indictis compescebatur. Vnde Ioannes Dauu et in suo libello appellatorio Curiam Parisiensem pro Ecclesiarum juribus tuendis de defendendis necessa Vriam esse rect E dicebat anno millesmo quadringentesmo sexagesino. Ea autem regiorum magistratuum interpellatio in his nego i iis locum habuit, donec Ludovicus XI. liberam pontifici potestatem in administratione rerum ecclesiasticarum hujus regni permist. Cui novo Ludovici Edicto inter cessit Procurator regius, sed Regis imperio cum omnia a Ponti scis nutu penderent, Episcopi Gallicani a collationibus 8e ele ctionum jure tunc pen E dejecti sunt. Itaque hae sola tuitionis regiae auctoritate Liberta tes Eeclesiae Gallicanae restaurari posse
profitebantur plena Comitia regni anno Comitia Titidium M CCCC dicit . nihἱloue Episcopis aut Patronis superesse quo se tutos a rescriptis de censuris Romanae curiae praestarent,quam
regii praesidii opem. Quare supplici petitione Carolum VIII. rogant ut Pragmaticae Sanctionis usum restitui a Ρontifice impetret , ea lege, ut si quo Pragmaticae articulo Romana sedes offendatur, id totum a sutu ri Concilii definitione pendeat. Restitutus
313쪽
est a Ludovico XII. qui fuerat aliquot an-Mis interruptus, Pragmaticae Sanctionis usus, donec tandem pactis initis inter sedem apo stolicam & Franciscum Regem, quae Concordata vocantur, Libertates Ecclesar Gai licanae & potestas regia ad tuendos canones pleno jure sancita sunt. qua de re inferius. Praeter eum agendi modum, quo regium auxilium implorabatur , solenne etiam erat hoc seculo , a Pontificis decretis futurum Concilium provocare. de quo remedio apsellationis dicetur capite x v 1 i. hujus libri.
x iis quae dixi colligere licet, Episcopos &Clerieo, in angustiis constitutos, ruitionem, patrocinium re subsidium Regum implorasse, ut eos a Romanae Curiat novis rescriptis tuerentur. Principes vero duplex remedium adhibuisse , tum generali lege lata, quae canonum executionem restatueret, quemadmodum B. Ludovicus& Carolus VI.& VII. se uterque gesserunt , tum etiam injuncta
a praemiaira a mapistratibus cura . ut in singulis negotiis M. . . os λ, - eXecutaCnem allam impedirent. His enim
verbis Sanctionem suam concludit B. Ludo. ι. - η - vicus i Vniijs jastitiariis, officiariis , O seb- diris nostris, ac lora tenentius praesulibus Ofώ- raris, O eoram calliser, pratis ad eam p/niniae ris , di im priscipiendo mandamus qaatenas omnia O gula pradicia diligenter o attenteos ment. ι ne ι, se custodiant, atque servari, uniri . O cusodiri inυistabiliter sciant, neeas id in contrariam quomis modo faciam velatrensent, seu seri via astentari perminos ;ιranssigressores aut conIra facientes juxsa esses stratiam tuti pana plectendo quo cereias de in .ceps cedat in exemptam. Eadem est sententia
Edictorum Caroli VI. & V II. quae tamen id eximium habent, quod jure patrocinii, &per modum defensonis, hoc a Regibus no stris fieri docent. non autem per modum jurisdictionis quae in Romanae Curiat rescripta
IX. Non omittendum est Reges nostros aliquando eis nullis precibus Ecclesae Gai licanat interpellati essent, novitates a Ro. mana Curia adversus antiquos mores introducta, legibus suis & magistratuum executione repulisse, ob detrimentum quod inde regni tranquillitati inferri poterat. Exem plum sumendum est e Conmtutione Caroli V II. qua prohibetur ne alienigenae . seu a regno extranei , ad beneficia in Galliis pro moveantur. Ea tempestate , id est , anno millesimo quadringentesmo trigesimo primo s qui pragmaticam Sanctionem antecedit ) episcopatus& cetera beneficia a Ponti scibus Romanis conserebantur passim hominibus non solum ignotis & a regno extraneis , sed etiam hostium Gallici nominis
frequentia , & pecuniarum transvectiones, multaque alia incommoda sequebantur ι praecipueque Gallorum offensio, qui prae- ε-icho ini. mia virtutis & scientiae ab exteris invadiae quo animo serre non poterant. Ob eas caussas a decessoribus suis constitutum fui se refert Carolus ne beneficia aliis quam Gallicae reipublicae civibus conserrentur. Quod Carolus V . coacto utriusque ordinis procerum consito nova constitutione ite
rum decrevir , quam Concilio Constantiensi& Martino papa edidit ut ips Regis des derio se hac in parte accommodarent. Carolus VII. post obitum patris idem Edichum renovavit, & a Martino V. ejusque succensore suppliciter multoties contendit ut ejus Edicti rationem haberet. Quod cum illi in
superhabuissent, perniciem quae regno ex eo capite inserebatur amoliendam ratus, totum istud negotium ad suam auctoritatem revocavit , iussItque edicto perpetuo ne in posterum ulla benescia alienigenis conferrentur, vetuit Ecclesiarum Prassatis ne quem extraneum a regno ad ea obtinenda admitterent in vim Bullarum quae illis essent indultae, aut alio quovis modo ι praecepitque magistratibus ut Bassurum ritentione, bono iarum capione , & mulctis in fictis adversus contumaces insurgerent. Nullum privile.
gium sibi sus sve decessoribus eam ob rem concessum Carolus allegar I quin potius de
Pontificum contradictione conqueritur.
Quare observatio Glossatoris Pragmaticae Sanctionis, quae sola fama apud illum constabat, est sublestae fidei : Vis ruat , inquit, Rex Franciae hisbet primiti iam quod exuras Oatienigena non poses leneficiari in suo rum saeuus permissone. X. statim alicui uidebitur haec constitutio ius canonicum evertere, non autem anserere, & patrocinio regio, quod canonibus 8c decretis Romanorum Pontificum debe
tur , esse contraria. Etenim Innocentius III. lo e ine. M exagitata asperioribus verbis 8c damnata id in s. c ι.
Thomae Mauro ceni Veneti Patriarchae CP. promissione sacramento firmata, qua Vene unda rum ritis popularibus suis post expugnatam Constantinopolim eaverat se nulli praebendas sanctae Sophi .e collaturum ni si venetis, qui Patriarcham suae gentis in futurum eligerent , praecipit m viros literasos, O alias ido- ω, oianeos . unde nθae originem daxerim, in illa Eceles a instituat. Sed constitutio Innocentu magna aequitate nititur in sua specie. Cum enim a Francis, licet ope Venetorum, urbs regia capta fuisset , pacis publicae intererat ne ad Veneti tractus angustias , exis
314쪽
eluss Franeis aliisque Latinae eommunionis earilitatio qua eam exactionem prohiber est justi, abominibus , qui ad tuendum Imperium vn arr-ia. qui tamen non d Net qua rason. Hinia, declinque ad urbem accedere possent, be- .
spes omnino redigeretur. Ceterum antIquo rescripti. E nova decimarum exactione scan iure e Clericis uniuscujusque civitatis Epis. data nafri fatemur canoni'. copus erat ordinandus , ut docet Celestinus Q. Ad Regum oscium pertinet scandala ὸ rebus e Papa : Tune alter de asteris eligatur Masa, si ins sticis amovere, ὸ Leone , est ex Anastasio. εω ἐδεα tu i us clericis, cui est νε p., .esiis L stri U4 vi tota a Gildebertum. quod 'n mos , MEus dignus, quod evenire non estialia mus , po enimvemra. Pramum en m issi repπ- raberiine, Eoissi Gallicana , ut et locus petitvi εhandi sent, ut aliqui de atiems Ecclesiis meritis Comitiis Turonensibus avni I 's. praeferantur. Cui Celestini decreto assense - VI L Privilegia quoque sibi a Romanis Ponti iarunt olim Gallicani Episeopi ; & ejus secia bus concisa, mulctis adversus Episcopos indictis. Orentiam retulerunt Reges in Capitularia. ερηρ Pione mei ur, ex constitutione anni 1 sue
qui propria diaeresi secundum satura e Mnovi Vti I. M. Grei ρα- imponebant Iustinianile Episcopum eligentum esse docent. Quod P si Z 'tμmacibus advenias dissilinam. ab Imperatoribus quoque Romanis olim I. T NsPICIENDUM nunc est qua ra- constitutum fuerat, de quibuscunque Cle tione sibi consulerent qui se a Gallia ricis, ad capitationis onera peraequanda. Re rum Episcopis adversus consuetudines regula ista cum ab aliquot annis, post electio. ceptas & decreta Pontificum vexari in rebusnes abolitas, Romanae Curiae rescripti; in eccles asticis contenderent. Exposta per ii facta esset, obtrus, Episcopi, & Clerieis. bellum facti specie , rescriptum Principis non solum ex aliena civitate sed etiam ex actori concedebatur , quo monebantur Epi alio regno, non omnino eonstitutione regia scopi ut ab ea vexatione abstinerent, aut si antiquorum canonum vigor assertus est, sed aliquo jure se fultos putarent , ad diem re . ad usum praesentem accommodatis rotioni scripto condictam se in Curia Regis siste.bus prudenter temper tus , ut saltis qui rent caussam suam dicturi, suspensa interim episcopalibus vel alus beneficiis sunt admo sententiae executione , alioqui, pignoribus vendi, e regno petantur, si minus licet eos captis, ad parendum cogerentur per regios ex unaquaque civitate petere. Sed de hac re ministros. Quod probatur illustri in eam copiose dicemus alibi: cri ut tamen mentio. rem exemplo petito e veteribus Curiae Parinem hic injecimus, ut constaret de duabus sensis regestis, quod hic inserendum puta regulis. Prima est, Reges ex ossicio invales vi: ubi rescripto ad Baillivum seu Seneselial centibus malis & seanaalis sedulo prospexis tum Santonensem dato inseritur rescriptum se, interpellata priuς apostolicae sedis aucto. ad Episcopum Santonensem. Philippas Deiritate. Secunda est. Principes muneri suo sa uia Francoram Rex Mistim Sum ensi Di tissecisse, cum partem aliquam antiquae dis copo Santonensi literas novis mittimus in Meciplinae, etsi non inr/gnum, in usum restitue verba : PHILIPpus Dei gratia Francorum runt, 'uatenus ad salutem regni illis neeen Rex dilecto in Christo Episcopo sani res filo
rem. Freqviens ad nos perdaxis relatio laetis sonusta querelis, quod mos ,seu gentes vesrae , velasticiales vestri, viati rusum tabentibus, com consuetudinem diutius observaram, decimum exi mi is de relas de qaibus praestari non confiemis, nomiamque modiam decim assi indacitis, in traiescundatam prolacia ; O quando popalas moliasaria eue videbatur.
ut a vexasione resarent, vel se iudiei. sisterem. b. o m , ct ampurium Esemgravatis , qainimo noram eapisne indicta. Formula reseripti aisii s. . etiam usuas ct loca praedicta in nUrs dominio
Regob. Curia Pa Jns . Mistentia supposuistis ecclesia eo interdiero,con
315쪽
die coram nobis veniaris Pari s 1 s Nos cammini desiseratione OUIν providesimus sposis prout sematapace O salute Fulsa Omainafriendtim fa/rii o ad nos pertinebis. Atioquin deesse non muris quo minus ad vitanda hae scandala opericula quae inde possunt exurgere, promideamus de remedio vponam. Et quid inde socere vis erisis, Seneschalio nostro Santonos,peroem prasenustis eras motis praesentari volumus, νυμ-deatis, ut juxta resonsionem vesiam circaralia possu rarionalitii r promideri. Datum Pariis stas die septima Feb. 1ssa. Modamus vasis quarentis dinas Iureus eidem praesemetis. V sipse ramosis in emrim liseris facere recusamerit,
tum ad quaestionem istam illustrandam per
c Det tinet. penitius intelligatur . sciendum est
jus percipienda decimas anter res spirituales ab omnibus recenseri. unde sequitur mate
tiam illam ad ecclesiasti eam jurisdictionem pertinere. Quod obtinebat olim apud Gai
Philipse eonflitu. los & eonstitutione Philippi IV. Franco-
- - ... Tum Regis anno MCCCaia. lata confirma
tum fuit , dummodo decimarum in seudum
- αι- datarum controversia non moveretur. At-
x , et tamen s decimarum petitio seret ab Epic
am, ra. . copis vel ceteris Clericis assuersus praedio
rum possessores, quarum solutio insueta es set in iis locis unde exigebantBr, Reges no stri non alienum existimarunt a munere suo huic negotio auctoritatem suam interpone re , illas exactiones insolitas impedire , excommunicationum . s quat ab Episcopis in recusantes latat essent, revocationem indi cere, & eam pignoribus captis urgere, ut docuit resemptum a me prolatum.
tentia decimas personales consuetudine aboleri posse, & praedialium quanti ratem ad minorem deeima fructuum parte redigi pocse , seu quotam praescribi. Certum quoque est , ex Pauli Castransis aliorumque Iuris. Consultorum opinione, eam consuetudinem quae in plerisque orbis Christiani regionibus viget. esse legitimam , nempe ut ex certo fructuum genere nulla solvatur decima, ut pote ex scit no , herbis, &oleo. Vnfle sequitur regiam constitutionem, qua decimarum 4ns generis solutio prohibetur, summa qui-
ih. i. dem ratione niti, ut observat Covarruvias
loquens de Caroli V. Imperatoris & Hispa niarum Regis lege Toleti lata anno milles. mo quingentesmo viges mo quinto. Sed suiramus ille Iurisconsultus non docet qua ratione ad suam auctoritatem secularis princeps materiam illam me te ecclesiastiacam revocare potuerit. Iraque quod ille omisit in tuenda principum suorum lege, id ego agere conabor pro asserenda constitu tione jam olim a Regibus nostris decreta. Idem enim Rex Ρhilippus I V. qui decima - ν--- rum cognitionem 4 judicibus suis amovit eadem Iege Senesthallis suis praecepit ut ό u . . nova ερ insolita decimarum exactione cives π v, badversus Clericos defenderent, & rescripto quod supra protuli exequendae legis ectuendorum civium modum praescripsi. ζα- R.
IV. Vera itaque ratio ob quam Philip . Σαπφus negotium istud sibi vindicat, e scandalo petitur quod e nova & insolita exactione decimarum oriebatur,cujus proinde depulso a regio patrocinio expectanda erat. Id
profitetur conceptis verbis in dicto rescripto ad Episcopum Santonensem dato t Contraesusve dinem Latius osse oram, decimam exigitis de ribus de quilus praesari non confimis, novumque modum decimandi indaritis innumescanduum prosincia. Mox: Nos igitur sis secun-d is simiare molentes. Infra r Promidebimus
super his prout servata pace o salute Ecclesis spaniis faciendum fuerit. Ex ea decimarum no ue i. viva petiitione scandala εc offenso ne, oriri e buta
non .ssimulant Glossator, Ioannes Turre cremata , & Felinus qui eam ob caussam aiunt Ecclesiam ab earum exactione cessare. Sed addere debuerant exactionem illam a principibus qdoque repressam , ad procurandam Ecclesiae & regni pacem, saltem inhoe Galliarum regno. V. Ex novitatibus quae veterem Fecleget vel reeni statum convellunt discordias, scandati , & offenso nes manare probavimus libro superiore, & ad Regis ossicium Iertinere ut pacem Ecclesiae & regni invio. atam praestet, legibus latis aut aliis remediis impedimenta amoliendo. Quibus addi potest, Leonem I. agnovissie hanc sollicitu dinem Principibus competere, ne sandaluin rebus ecclesiasti eis emergant, in epistola ad Theodosium: Si aia praeter imperiatis publicas curas , pii simam sollis rediisem chri siani ratisionis habetis , ne silicet in populo Dei au/shismati istis Greses avit alio suisaia conma sunt. Eadem fuit Anastasi Pontificissententia qui Anastasium Imperatorem ro gavit ut nomen Acacii Episcopi Constantinopolitani jam fato lancti non recitaretur ici mysteriis inter ceteros Episcopos. Damnaiatus erat a Felice Papa. sed quia adversus illam sententiam pluribus exceptionibus utebantur Graeci , prudenter Anastasius non urget executionem rei judicatae. Novam rationem usurpat , scilicet scandali vitandi, quod unitatem Ecclesiarum ob nomen
316쪽
Aeaeii dividebat. Illud autem scandalum VII. singularis etiam mihi videtur co
. N. auctoritate Principis amoveri petit: 'rein stitutio Caroli V. Regis data Parisiis x 1 v. ι -ν isque elementiam vestrum asseclasser no- Martii anno MCCCL xvir. qua praecipi mo Pod maliis edi e 1 scandarum meso ena tui Senesthallis Tolosae, Carca nae,& Bel draulum Ecclesia concisumis, sectati pugiatine liciari, ut prohibeant Episcopis earum pro- rara sar. Huic ossicio aeqvh adstrictos pura- vinciarum, ερ eorum Vicariis, ne privilegiavit Reges Francorum Leo Senonensis Epis Bullis comprehensa infringant quas Aleia eo pus in epistola ad Childebertum Regem, xander , Urbanus , Gregorius , Clemens, qua Principem illum obtestatur ne canones Innocentius, aliique Pontifices Regibus patrum violari permittat per ordinationem Francorum concesserunt , scilicet ut nullus& novam Episcopi institutionem in urbe judex ordinarius, aut delegatus, excommu-Meledunensi , quam cives fieri petebant. nicationis aut interdicti sententiam prose i--:z. π, QSia non coram preces , inquit, fuciυ adiri rat in terram Regis absque speetali mandato .49. de m a Principe Porum petitionibus positis ge- sedis apostolicae, vel alia tentet quae rescrip-μψ' ueramur funal aia viam pax Deo amara serve tis illis sunt prohibita. Σερου aliquos , in-rur: quia sol beati sani perita pacem portantes, quit, contra praemius reperietis aueniare, ipses iram his dictam es per quos etenisse Qum. compesutis ρὸν tinarum surum temporanum Itaque mirandum non est si in successbres essionem , o a praemissis compensis ab nerepreReges cura illa tuendi status ecclesiastici de paenaram declarisionem O ear dem exeratio . pacis procurandae remotis scandalis deriva- nem. Itaque ligandi & solvendi potestas, ta suerit. Quo in negotio non utuntur, ut quae Galliarum Episcopis competit, aucto- sepe monui, mera & summa iurisdictione iti ritate Romani Pontificis restricta est,ne Re res ecclesasticas, sed velut oeconomica po- ge invito, interdictis, de ossicii divini xesa testate, quae a tuitionis patrocinisque jura tione, quod Cessam dixere recentiores, teris dependet. ras & fleos domanij regii vexarent. Execu VI. Rescriptis regiis consultum semper tio Bullarum certis quibusdam Conservato fuisse Libertatum Ecclesiae Gallicanae eon- ribus commissa erat, qui renitentes Episco inservationi, quorum sormulam superilis pro pos excommunicationibus ad parendum cci tuli, egregie probatur E Libellis Comitii gerent. sed quia variis ludificationibus Eexum regni in urbe Τuronensi actorum anno judiciorum mulis negotium trahebatur, MCCC cx Cm. Carolo VIII. porrectis. visum est Principi tuitionis iure rem ad se GD isque te Asy, a cause des Coaronine, tam revocare, bonorum capione & mulctis in de drati comman, eomme ρ ν Ia deliberarion O sitas, decretorum pontificiorum executiore se de risu Iaeras de France o D apsiae, ni eohsulendo. Eadem lex ad ceteras speciea sis. comme solem ses redecessurae Ross, ris naevir es Defissur des sinu Decreti, Liber
in meo D phines Neo ians a se sit par no- tracta est, adeo ut bonorum capione & multactarum indictione cogi soleant Episcopi ad
ea omnia rescindenda quae canonibus & de cretis Pontificum in regno receptis adversa. ine Sint Pere en cedis Ru me corruire, per eontumaciam & contemptum legum indoms snt ensaimis granis incunmenius. Pari perniciem status ecclesiastici ec scandalum μου iis bio aere uires comme si iti aux publicum peregerint. gens HG2Is risis Mass) amis retiara re certe VIII. Duplex coercitio hoc Edicto pretia
necesse avi avno e sumerata Seirnear, coma scribitur adversus Episcoporum conru
me Putim ν o Defensor ius Druiu s Liberi clam qui indictae a Rege decretorum ponti-uα desiaD Rouame o Daaphine. Et is re sciorum exeeutioni parere recusant . bono iv suppilento Dure humiliteque Mai sit rum capio , & mulctae dictio. Severius age- . da noritis ab Moner, o PiI meaure, eamme ιι bat Itininianus , qui expulsione a sede epis- aufert, doner porro fui in iuui aisso par copali hoc aliquando ulciscebatur , ut di, Ia formes maniere Doni fissis predere eun ctum cap. t. huius libri. Aliquando etiam Aois , c 'en a salsis, Id RO Ctimis : S. L is, bonis Episeopi, Ecclesae adjudicatis, Ec an- Psilinesti fiet, tigo Dan, Chartis V. Chartis nati suspensione a ministeriis eeelesiasticis. VI. Odemieremus ti Rost Clario VII. Pirotis Quae poena indicta est Episcopo qui alium I alears miν ΘΛΔ Di Draus o Libenen ordinarit contra sormam praescriptam iuxta de Iadue Estise , tuas isti findes elections, cuL canones Iustiniani constitutione: Si quis
Arions, posulations , premisons conomasians, orem citra memorarum observationem Episcopas
317쪽
, M. hia tempore am modo in Vm dominiam deducta est, sticarum corruptione proficiscuntur , sed propter culpam quam fecit dominio Masa, ν- etiam prospiciendum ne iurisdictio ecclesia 2 Epim' ess , vindicari. Eadem poena infligi- stica jurisdictionis regiae limites invadat, ne tur si quis ante peractam & discussim accu- cesse est ut diligenter inquiramus quo pacto re sationem, si quod fortE crimen objiciatur, majores nostris egesserint in his contentio electo manum imposuerit. Praeter eas poe- nibuS. Deinde qua ratione his incommodis nas , alia quoque indicta est a I iistiniano ada consulatur hodie , seu disciplina ecdlesiastica . versus Episcopum qui Ecclesiam suam ultra Ledatur, seu temporalis jurisdictionis dines annum deseruerit, scilicet ut illi ab Oeco violentur, aperte differemus. Controversi nomo Ecclesiae nullae expensae subministren- rum de invasis jurisdictione Principum, at tur. Quae congruit cum bonorum capione tum silentium apud veteres , quia ab Episquae hodie in Gallia adversus desertores ec copis antiquis sola canonum disciplim cu adversus contumaees Episco eos a judicibus rabatur. Si quando se rebus secularibus me
iudieandis aut administrandis immiscerent,
id sibi legibus silo seculo latis indultum
profitebantur , Muibus uterentur quandiu Principi collibuiuet. Quare ad mediat arta tis scriptores deueniendum est , ut inde harum dissensonum exempla 8c remedia adhibita petantur. II. Primus occurrit Gregorius IV. Poniati sex . qui trium Regum Lotharii, Ludovaiaci, & Pippini partes fovere serebatur ad ver sus patrem Ludovicum pium Imperatorem, eoque animo se filiis adiunxisse ut pacem conciliaret iis conditionibus quas aequas ipse iudicabat. aut refragantem Ludovicum &-ε, 3;.
municatione percelleret. Dissi dij causa ab Imperii divisone orta erat: quam ita Ludo
vicus concinnaverat anno DCCCXXXI. T--
ut Pippino Aquitaniam , Ludovico Bajoa , ---π.riam, Lothario vero primogenito Italiam 8c imperatoriam dignitatem se vivo, & cete- iras ditiones post obitum suum concederet. ηar. Haec diviso sacramento procerum &
mani Pontificis subscriptione confirmata I Ictae fuerat. Sed postea Cariau sex secundis Lu C A P U T XI. Srnopsis.
V. Reyertintar verba Epis p.rum, qai . h. - ei portio legitima constitueretur , aliquid emeationibus papa se non asse juras p=ostibis, tiri ct Ceterio partibus erat recidendum. Alaman di perieulam h Oris illi minantur. Explieumvir illa υ nia Carolo des gnata a patre , civile bellumba, ct aamma mita Ludovici, qui ιemeritatem Dis excivit , quod paulisper sedatum recruduit. Oporum in hoc capita iamnat cum Aquitania a Pippino avocata, dono VI. Ex Mefacto colligitur sentem amori pati Cirolo cessit. Contractis undique copiis, hinc pater Imperator, inde tres fili j, .
Uvormaciam pugnaturi convenere anno octingentesimo trigesimo tertio. Rumor auiasia GaII una eam fas , a Ponti e excimmunis tknes ferri non posse praesexiti perjum3 aat bellorum, obditi nem regni mariatam. Gregorius qaoque eam p a. 'ineri Hi non seruit. Confusari Novatores, qai ex
rem percrebuerat Gregorium Pontificem a filiis itare, ut scribit auctor vitae Ludovici, cuius haec sunt verba: De Papa vero Romam, quod ideo ad Fu ut tam Imperatorem quam Episcopos excomminicationis vinculuimetire mestu,
Aeratius tuitionis ecclesiasticae si qui inobedientes essem storumque L Messiectus prosecuti sumus qui cano- ωπὰ voluntati, param ινMdsubripuit sinu nutri custodiam Principibus commissiam rec Imperara ru praesum is audacia , viseremibara piciunt Attamen, quia non solum obviam nulgo modo se velle vus voluntati succumberes eundum est iis malis quae ex legum ecclesia- Faes excommunicataras advenires, exc---
318쪽
III. Hie loeus laudatur ab eruditissimo viro Francisco Pithreo, ut doceat Regem
Francorum excommunicatione necti non
posIe, atque ita visum Episcopis Galliarum. At illi excommunicationem non sollim a Rege, sed etiam a seipsis avertunt excipiuntque eana ab antiquis canonibus alie nam esse. Quod aperte demonstrat non agi
de pri Vilegio Regis Galliarui i , nisi asserere velimus , privilegium illud . quod aliunde
probatur, antiquis canonibus sancitum esse. A facto ergo , non autem a personis, pendet hujus excommunicationis inutilitas. Disci
mus autem ex Agobardo Lugdunens Epis copo , qui a filiorum partibus stabat, quid Gregorius moliretur, nempe primam divi sonem Imperii, quae jurejurando procerum& subscriptione apostolicae sedis firmata erat, in pristinum statum restituere voluisse ,
excommunicatione in contumaces lata. Si
enim, inquit Agobardus in epistola ad Lu dovicum , quod vestra volanturo O /otestate cum consensa solius Imperi, vegri factum est, ct postea in apostolica se de Nisruum, Re muti inrisinum reducere tum satis rationabitis oe sp pontinus es ejus adventus, id est, Gregorij. Id vero liquidius ex ipso Gregorij epistola fragmento colligere licet , quam Papirius Massonus eumque secutus Goldastus, sub nomine Agobardi ediderunt , clim reverast. non Agobardi, sed ipsus Gregorij epistola, E piscopos qui a Ludovico stabant ob
jurgantis ut e lectione epistolae nos depre Dendimus. Etenim tractatus ille De comyaru rione areissique regiminis, Agobardo inseri p-tus, complectitur epistolam Agobardi Lu do vi eum hortantis ut Ρapae monitis pareat,
deinde epistolae Gregorij ad Episcopos Galliae fragmentum , SI rationes exauctoratio nis Ludovici Epistolae autem sententia ex pendenda est, tum ut Gregorii esse confici mus , tuna ut Episcoporum. Gallicanorum mentem explicemus, & a Papirio Massono capita aliquot Libertatis Gallicanae ex hac epistola male asserta refellamus. I V. Re, ita se habet,ut colligitur ex verabis epistolae Gregorii. Gregorius monuit Episcopos Gallicanos de suo adventu in Galliam quo se adventantem exciperent.
Respondent illi, se Pontifici occursuros fui cse, ni sua jasso imperialia praevenisses, qua scilicet a Ludovico prius evocaticram r. Re fert ille, primo , in praefatione epistolae ab iis peccatum , quod diversis nominibus se
nunc Fratrem. nunc Papam appellassent a ncongruentias e fer solum ei paternam reverentiam
caehibere. Deinde junionem pontificiam
aeque sacrana illis videri debuisse ae imperia lem, imo prius illis redditam fuisse. Cete rum e Gregorio Narianzeno docet mavase e re timen animaram , quod es ponti cule, quam imperiisti, quod es temporale. Si vero ad Imperatorem accedere velint, monendum ab illi; esse ut sciat se ovem esse gregis a Christo Pontifici consignatam, quemadmodum Gregorius Magnus Imperatorem olim Commonefecerat. Quod sit Principis offactum , ex Augustino edocendum Ludovicum. Exprobrat deinde Episcopis incon stantiam, quod se de pontifici, adventu laetatos , de statim ex quorundam relatione
magno moerore assectos. scriberent. A an sitis , inquit, dicinus nos τι nire I pur θ.ι dum presumptas m es omni rati/ne carent m ex
communicationem admonetas nos nimis inma
loiis O e fissis sermonibus se sensibus , at ne
qae nostra molanture negae diserius honesti prorumpamus ; es quoὰ, ut dicisu , pertineas ad in juriam ct dehisne fiant m imperiatis potesatis, O ad ' Domisi ratisim o reprehensonem no v.d. fra dactoritaris. Hie locus, quemadmodum& reliquus totius epistolae contextus, evidenter ostendit Gregotium de seipso loqui &praeterea alienam visam esse excommuni cationem , quod ad imperatoriae auctorita tis imminutionem tenderet, ac si secunda
divisione liberis suis paterna pietas consulere non potuisset, civilisque potestas in familia sua erciscunda ab ecclesiastica potestate legem accipere deberet, eiura Christus ipse fratres repulerit hoc dictor Quis me di Viso
rem constituit inter vos 3 Respondet tamen Gregorius, ad dehonestationem imperialis potestatis magis pertinere Opera digna excommunieatione a Ludovico patrata quam ipsam excommunicationem. Mox sul dit,
manense is sioticis sedis honore, mea tantum persona incutit a reprehensionis O mi pirati is re
mane I. Nultimori enim fieri solsus se is qui
lociam B. Peni Iura, exhonoratur e crimine, dum laxatur, cassiara vas honorata premaneat.
Ex hoc etiam loco probatur hanc epistolam esse Gregorii, distinctionemque illam sedis& Pontificis eo seculo ignotam non fuisse, cui amni itur Gregorius , dehonestarsque posse Pontificem absque iniuria sedis non diffitetur. s crimini si obnoxius. Quia vero urgebatur Gregorius ab Episcopi, ratio. ne fidii quam sacramento suo Ludovico de. derat, unde periurii labeaspergi posse , non ait aut negat iuramentum a se praestiti m , cum eo tempore sdes scederis & protectio nis , eis fortasse nutu hominii, tunc a Pon tificibus Imperatori daretur , sed docet a se periurium vitari. etiams jurasset si Ptin a
319쪽
eipi denuntiet ea omnia quae contra unita- inre ambibur, eorum miraMampne pilo
tem & pacem Eccles ae& Regni committit, nem redarguit Gresorius, ac si quod a parte vicissimque periurium Episcopis exprobrat, agitur, per universtatem retractari non posquod ei ossicio deessent Deiari, inquit Gre. set , id est Srnodi Gallicanae judieiis ira
gorius, pomissilis mihi veneralitio recinio- Papa in synodo generali retractari posse. nses stamen ira isdistam venero, ut ejas motan- Tandem concludit: me is minis rami ras es. Vnde occasonem arripit Episcopos nent, nanquam adhac ab initio Messi fetam
carpendi, quod omnia agerent spe merce- es. Et planh dissimulandum non est, tuendidis propostae. regij capitis & honoris aestu abreptos Epis V. Tandem nodum quaestionis aggredi. copos , in reverentiam pocliis ei debitam tur Deinde dieiris, inquit, istam primam divi- peccasse graviter . cum gradus periculum it sonem regni, quam inie ιιssara furis Im. li objiciunt , ideoque de praesumptione audis
pravior, nunc Iaxta ' Regum opponantiarem esse ciae damnantur ab auctore vitae Ludovi ei mauram. Hic respondet opportunam non VI. Quare ut rem in pauca contraham.
esse mutationem illam quae tot malorum, dicendum est Regi, Episcopis, & Ρroceribus depraedationum, & peduriorum origo sue. Gallicanis eam sedisse sententiam, Romanorit . Deinde sabungitis , inquit, quia nises. Pontifici non esse liberum ut se divisionibu,
cundam etes Iurem iesrum venera, non habebo regni corrigendis, id est rebus seculari biiqTectistas me in cons tineas , sd in tam m immisceat , eaque de caussa Regem , aut ransrurias , si nis i mihi in me is parrochiis Episcopos , vel proceres illi consentientes
agere viais onereticeas, nec ea quam excom- . excQmmunicationibus plectat praetextu
monicare molis os emistis. Hic locus expli- perjurij aut bellorum quae inde sequuntur,cat auctorem vitae Ludovici, supra lauda- si qua censura eam ob causam latu fuerit tum, qui scripsi Episcopos Gallicanos pro- nullas virea habituram, Regem aut subditos fetas esse nullo modo se velle papae volunt L illi non obtemperatur a S Accurate vero noti succumbere. id est, se Pontificis mandatis tandum est, Gregorium non eam sbi pote aut excommunicationibus non assensuros, statem asseruisse , sed quaestionem ad factum earumque nullam rationem habituros. Rec consiliumque suum transtulisse , nempe sepondet vero Gregorius se pacis Legatum non ad dissidium fovendum , sed ad pacem di unitatis adventasse, Episcopos dare ope & unitatem resarciendam, venisse. Sane deram posse ut seipsos ab unitate corporis se pacis condationibus cum Ludovico egit, sed parent, sed Ecclesam Gallicanam & Ger- interim plerique e Proceribus a principe ad manicam ab unitate tunicae dividere noti filios , detestando exemplo , defecerunt. posse id est ab apostolicis sedibus. In iis auia Eant ergo Novatores & hoc testimonium rem quae sequuntur, minas intentasse Ponti- jactent, ac s ab Episcopis Gallieani, spretasci videntur i Deinde dicitis rem ridicatim, Milet auctoritas Romani Pontificis, chira in
sesinferenses , inquit Ei Pod potius tacere ista facti specie, de rebus secularibus 8e de
quum durae misisimas ,s autem non e eritis, as regni divisone, non autem de rebus eccle se em consilio nostro non praesaeritis, soloris me- fasticis ageretur.
Hi pericvitisaharasitis. Scilicet existimabant VII. Superest ut Ρapirii Massoni viii
nullam esse omnino & eanonibus adversam, eruditissimi verba expendam, quae in *no' quae Ludovico intentabatur, excommunita s hujus epistolae scripsit. Ait conventum abcationem , ideoque in caput Pontificis recita Episcopis Gallicanas habitum, ubi se sisteredere secundum canones. quod ad honoris citatus Agobardus recuserit. C. , conmensas periculum pertinebat. Itaque non privant lac faerunt capisa, inquit, adientis utias compontificem communione Ecclesae. Nun - tamaciam pro ransmandis sistite a Liseriare, quam enim minori sedi licuit majoris sedis licet, ut initio monui, de Gregorio IV. non Pontificem illa vel alia poena plectere. Nec autem de Agobardo agatur. ab ejus communione integre recedunt, sed I. Disopum Romanam vorandam Papam. in hae parte. Quis referenda sunt verba auia Fratrem, non autem Pa rem , neque Ponti.ctoris vitae Ludovici , s excommunicamrus semvenires, ex commanicaram abituram. Absurdum Hoc Episcopi Gallicani non deereve autem & stultum esse periculum illud hon, runt a quos eo tantum nomine Gregoris replicat Gregorius , praesertim cum illa rius reprehendit, quid se nunc Fratrem comminatio intensa non esset propter cri- nunc Papam appellassent ι chira reveren-men sacrilegii, homicidij, vel futti, aut si- tius suisset Papae vel Patris nomen. mile aliqv d. Qubd autem Episcopi ceteris 1. .mperiatim pote rem plus posse in admi- Coepiscopis, qui Gregorii excommunica- ni unda Ecclesia γam ponti am. tioni adhaererent, dejectionem minantur Hoc est omnino alienum a pietate 3c a
320쪽
verbis Epistoporum 1 qui ex eo tantum capite se apud Pontificem excusant, sadvenienti non occurrerunt, quis diuLsone Imperatoris prilis evocati fuissent. 3. Cesarem nis dehonefandum prasemptas
Verum est id asseruisse Episcopos, ob eam rationem quam superitis explicui. . Ptis sntim aliqviem pontificem asyri ei aria sevis aps oti ea. Hac de re ne verbum quidem. Id tantum aiunt, Summum Pontificem aliquando reprehendistis absque injuria sedas apo
s. Discum is ea a dei Duar dum praestare sdus, Imperarari. Hic plane hallucinatui est. De fide data seu de fidelitatis jurejurando agitur, quod praestabant Imperatoribus Epis
copi. h. A sistatim Primarem Maitania nastam deinceps salituram pote suum in excommmmcundo, nastam se aris Taionem in cere sparochias in obedirer sius Pontifici quam Osdri. Non agitur de Astobardo, sed de summo Pontifice , eo sensu quem superitis retuli. . Privinaeum Disopum eunsonio se honore qui potius Pontifici ρaum Ecclesi Gia Teana Concitis Aedieris. Non est ea mens Episcoporum , id tantei meontendunt, Episcopos qui iniuste & incompetenter latae excommunieationi
consenserint, periculum gradus sui subi
STE pHANI BALuz II. VANooquio et M incidimus in epistolam Gregorij IV. ad Episcopos regni Francorum,
cuius multam in isto capite mentionem facit illustriss mus Archiepiseopus, res postulare videtur ut locum in paraptant, o quartoex ea epistola laudatum,quod gravimendo laborat captata occasone restituamus: praeseristim cum studio procurandae editionis emendatissimae sollicitatus a nobis nuper st. Nam eum superioribus annis adornaremus novam opera Agobardi Lugd.AGchiepiscopi editionem inter quae occurrit illa Gregorij epistola, cum non intelligeremus quid significaret vox viminuistianem, quae legitur in codice legio, pro qua Massonus perperam substituit Domini rationem . ita putavimus corrigendum este hune locum, ut minarationem reponeremus, monito interim lectore diminu- rationem scriptum este in eodice regio. Nunc itaque debete me puto veritati & hominibus istarum retum studiosis ut vetam illius loci lectionem restituam, reddita Gregorij epistolae voce diminorationem . quam mutaveramus in minorationem. In quo illud interim
admonengum est veteres librarios saepenumero coimsiatile luetas a de vi inter scribendi , ut fi nobis ob servatum est ad librum septimum salutam de Cubet natione Dei , & nemini paulo docto est obseurum ideoque mirum videli non debere si cum origo vocis illius indicet legendum esse di infra uisem, licet in codice regio seriptum sit diminurinianom, eoniectia tam praetulimus auctoritati vetusti eodicis. Etenim &seculo Agobargico & superiore. voce illa scitissexautebantur, ut statim ostendam. Stephanus enim vapa illius nominis quartus scribens ab Bertradam Regi . nam rivique filium Rarolum . eui deinde Magni cognomen haesit, ita loquitui in Tit. x xv i. COdieis xa tolinit Et raris eredimus Diarim tamis ejus iniquisua ad lares excitieritismi μὴ nostri GHomanni Rui, permaneria, nullo modo ei piacesse in eo quoa iis iamiam Aminorationem in Ae desinutionem sanἱhum Dei Eriel. mis Davi eam praefatis suis nerandismis θη--eibus rapiebat Haurare. Item Adrianus l. in epistola ad eundem Karolum Tit. Irv. eiusdem cogicis: Nos etiam in nImiam δε-inorationem atque dessest essemidem. . Et inseat Non tibi placeat, sone er Meev-rissimes i. vii in timum deflectam a 'ae humiIhinis demias fiamm sancta Dei Gelsa RomΛ- , syis ratis mater tua , qua caput est omniam Getisi iam Dei, menius. Idem in epistola tu III. Rusdein codi eis ad Karolum In tanta amnione er deminaratisne conisi fiant. Idem in epistola xx xxv. Mimas qMouus regalis potentia . quia non pro deminoratis 'sed semper pro exaltatione spiri alis matri, is sancta Romana Eeclesa virari vis. Xarolus Calvus in praecepto pro Ecclesia Eduens, dato in friuanectensi urbe anno xxi. regnanse X raro gloriosis m. Rego. quod ex veteri Chartulatio Eduensis Ecclesar descrip simus benefieio viti elatissimi ae de te literatia optimὸ metiti Antonii Vionis Helovallii: Surisdictus res eum omniavis Dii appendieqs ore. reddimus atque restitutimus , eis condisione, ut nostris fiatur; Ma temporisti, iri Maser di*asi iaχem prasura Eeelsis rector siqua ejus abisae ali jas μιν bone aut demina ratione aut in Keisa inquies dine permanean arque conspanι sub immunitare fortissima.
sine maro at Iiteras Pontificis Regibus si hi M. II. Galli in conventu Aquisionens respondent Ponti em tion esse aegem ct Episeoptimi R/NGI eum ab .. nati esse disponendam, sed ecclesiisti is a
dinem i ex ejus in ima non esse Δηώm Principem: exeam antrarianem ferri nos sebere contra Iegem
Discuos a Ruis communione abstinera non posse, nisi
III. R.ae ct primores regni misisti sunt Hisma re , si deeritis Papa adhaererer, rerum Ecelesari iationem. Coertatio peν bonorum cupionem une erat usu recepta. Hin aras rogat PomUrim tit abstineatas ,