장음표시 사용
321쪽
Ia raman ablinebas peientibus Regatis is eram μώ--Πμ- Deo auctore miristis infimis diras , non avitem adventis Reges. Exempla in prima ιιιών. verum eriam vinculis anathematis oblisis
utroque Opite colligis, se mandata similia Ni isti
Episcopis mitiantur, eum excommunicarionum misis.
non receptiam iri in νυno. Ministeria a MIisa sedis . At Nerariaram , id est, in iis qua serent se Μάum
ti se per hoc im/MIur, omniso Iocissitur. Minatus est etiam dejectionem Episeopis
qui tam nefariae temeritatis auctorem communione sua non repulerint. Hincmaro Remens Archiepiscopo praecipue jussit ut apostolicarum literarum participes faceret ambos Reges, Episcopos, & proceres , sique a tam violciata invasone deterreret. Quod ille fecit, recitata & porrecta sch dula in conventu Aquisgranensi, sulffragium tamen suum suspendit. II. Quae mens Regum re procerum sue rit, docuit Hinc marus Hadrianum papam liteus hac de re datis, quibus testatur ita ea Gallos esse sententia, ut cum de re seculari agitur. auctoritati eces e fasticae vel excommunicationibus locus esse non possit.
I. Vst Ricisti capite demon stratum di coliuium , itis ins ara mesamaa, restonim o est est quantopere Eccle si a Gallicana Eι mos ergo sotis orationisus me is regnam con reniteretur oesideriis Pontificum, s de rebus Ira Normannos se abos imperenses Afκdite . Oseeularibus decernere tentarent. Eadem quς nosram ὐfψ-ιm nolite quaerere si mutiis sub Ludovico Pio viguit sententia, ad Caro- ad defnson m nastrum hab re Oxitiam e suosl 1 s alvi tempora propagata est. Hadrianus etriamus de me is orationibus solere is au II. anno octingentesimo septuagesimo ten riam . notite qa erere minum Hssendium. Luritavit de jure hereditario regni Lothath sen- rite Domnam Apostolicum H qaia Rex es uistentia sua decernere , de mandatis suis rebel- cvas ut esse non potes, sat antecessores ecles fratres Carolum Calvum Regem Fran- cIesu cum ordincm, quod stim eti, se non rem-ciae & Ludovicum Regem Germaniae ex ia publicam , plia Regum eis , di positi erum, non communicatione pLEhere, sed a proceribus precipiat nobis habere Reg m qis nos in se tin. regni explosa est haec seculari, jurisdictionis ginquis nins adlamara non possit contra sabi- . a ita -.i invaso. Obierat sine liberis quamvis super- raneos o snquentes V norum impetus , nos 'riii ι. c.ν; si te fratre Ludovico II. Imperatore , L - Frumos non jubeat symire rei nolamm Seniori mii 'h 'i' sta tu, Reti Lotharii Imperatoris filius, Lu qaiat ad juxum sui antecessores AEUris antecesdovici Pij nepos anno octingen tesmo sexa- srisu, non immu raAs, O nos iIud portare nogesimo nono. Evocatus a proceribus regni possemus ι γ, siriptum esse in sanctis libris -- Carolus Rex Francorum , vacuum regnum dimas, at pro I senisse O hereditu e mina usique Lothariense occupavit, εe Metis xonsecra ad mortem cenare deleumas. Eis AF is Epstus est. Sed aegre ferente Ludovico Germaniae Rege regnum illud universum a Carolo teneri inita pactione inter se Lotharij Re gi, sato funisti patrui ditiones aequis porrio nibu, diuiserunt Aqui 'ram anno Octingeniatesimo sed tu agesmo Hadrianus Ponti sex injuriam seri ratus Ludovico II. Imperato- Episcopi a Regis communione abstineant,ri, Lotharii Regis fratri, hepebar, reatum a nis a regno exulare velint. Regibus incurri,s qui olim iuris jurandi for- III. Sed quod attinet ad quaestion ςmmula in archivo Romanae Ecclesiae deposita nostrana. ex ea epistola discimus bonorum spoponderant se a regnorum invasione vi- ecclesiasticorum capione coercitos olim
copus aliga m Chrisianum contra Iegem excom
visam auream pHesy tollere, sessa peccata eamini non ultans. Plura in eundem sensiam ha hentur in dicta epistola Hincmari , qui pra- re vi etiam oratione docet fieri non posse ut .,
322쪽
Epistopos qui incompetenti excommunic Dorii de re seculari latae adhaererent. Refertn V II de seipso Hinc marus Hadriano, se praesen
tibus Legatis pontificiis urssse Regem & primores regni ut iussioni apostolicae parerent , qui minati sunt Hincmato ni cestiret honorum suorum fruitione & jurisdictioni, usu privatum irii P erui u mesias Missis, adeo ex me a jassione verbis re ii Reti s reae. norum primoribus , ut o coram eisdem Misi comminaniar miti Doriam se in Mea sementia
quae ex his contentionibus oriri possunt Hadriano suggestis, prudenter illum obtesta tur ut abstineat ab iis decretis quae scandalum excitant inter Ecclesiam & Rempubli cam, unde religionis dispendium & mavi mum bonorum ecclesiasticorum detrimentum sequi possit. Haec sunt eius verba: ἁ-praFIre, Domine mur reveremistae , consetite secandam privilegiam is metira, s lectioni
cam , tantum scandatam posis oriri quod felleae . diapendio religionis meI detrimento recti- fiamcuram rerum, ante ferit o ancilia Dei de ι/ana narriri, o eci aestica negoria contineri, postea non posti sedari, quia sor Abrahim L.
xis ad Dominam : As ι hoc a te , Domine a non HI Re -- qui judicias omnem terram.
I V. Attamen dissimulandum non est. ex usu hujus seculi pontifices Romanos occa sonem quandam harum excommunicationum trahere potuisse. Etenim aliquando ad sanciendam debitam Regibus fidem censuram ecclesiasticam adhibebant, ut ejus meiatu rebelles ad ossicium reverterentur. Sed Principibus id exigentibus adversus subditos hoc dabatur. Quod usurpari non poterat quando Reges inter se dimicabant, ut docebitur uberius cap. xv r. Prioris autem usus exempla petere licet e synodo apud
e. D. Lauriacum habita anno DCCCXLIII. r
synodo Ideldensi & apud Ivonem, quae eos qui contra regiam dignitatem aliquid machinantur, vel potestati regiae per
summam contumaciam non obtemperant,
anathemate plectendos decernit. Inde Synodus Suessionensis anno D c C C L N V I. rogat Nicolaum I. ut Salomonem Britanniae Ducem moneat, quo Domino suo Carolo regium obsequium praestet, annuosque cenissus persolvat, alioqui Histo solatitas me is perciliendam destio cognos a Liramine. Lu dovicus Vltramarinus Rex Francorum, ab
Hugone Coruite vexatus subsidium postu
lat a synodo Engelenhesmense, ubi aderat Legatus Romani Ponti scis Motto imp
rator , anno non gentesmo quadragesimo octavo. Decreta est, ad petitionem Regis, in Hugonem regni in vasorem excommuni
ratio . Toletani Concilij judicium eaequendo , nisi se Coneilio istum sistac, & a tam nefario scelere res piscat. Deinde in Concilio Treverens absens Hugo excommunicatus, in Genu ut inquit Flodoardus in Chro nico, Lindisso Legato OCiapeiano sunt e gis , quoniam idem Rex ia omnino sera praecisae-bat. Hic usus a Concilio Toletano i v. ini- est. Trium siumpsit, & avorum nostrorum memo 'ria cessavit. V Non solum autem objurisdictionem invasam , sed etiam ob dignitatem Regis
verbo amminutam Romanis Pontificibus, graves aliquando contentiones exauerunt.
Ad Carolum Calvum Francorum Regem literas dederat Hadrianus his verbis: Volamus O Ustica auctoritase jasemas uin aram Laadtinensem Episopum, vemusresumptientia,
ad limina sum oram nostrumae etenire clemem
tiam. Damnatus fuerat Laudunensi, Episcopus Synodi Gallicanae judicio deinde custodiae mancipatus ex Regis imperio , ut dici capite sexto. Carolum vehementer commovit ista iubendi formula quae ad eos iaribus Hadriani nunquIm suerat usurpata, ut docet exemplo Gregorij Magni, qui petebat a Regibus Francorum quae facta vellet, eosque hora latar , non autem illis praecipiebat, nec res ipsas imperio exigebat. Itaque dignitatis laesae injuria excandescens, multis in hane audaciam detonat, e quibus haec fri
legimus: Reges Francoram ex regis genue nari, εριρ-
non Episoporam Vicerimini, sis terris Domini
Synodus isto, Reges de Imperatores, quos P. I . Uri. terris divina potentia praeesse praecepit, jus
distringendorum negotiorum Episcopis faci- s. - ctis juxta divalia constituta permiserunt, Muamem Hisoporam mi ici extiterant. Eo Iasperium Reges istiui Iaar actore que Episcopo 'rum. Christis etiam ransam Regi redidit. Et soasias moluit se iri Regibas, Ulais honorario non conculcari Reges. Regem, inquit, honorificate.
V E Proeter iniuriam nomini regio factam, mandatum illud canonibus advsrsa batur , ut dixi dicto capite sexto. Quare
utramque contumeliam colligens ita in ri: μιιe uisureae mesu nomine, vel apsiaica δε- λι auctoritate jastora mel excomm Dasionam inrenturiones contra cruram scrip rarum reu mitem ,raedi onemque mavorum , ac sacraram
323쪽
IUMmsanctorumque eumnam conmiationes, M. admitrendam , sed communionem reverem
M de celerosos si cay qtie instincta permitiere, tiamque Summi Pontificis esse diligentissi precuman Iaia scitis oscimis totum Use irria me conservandam. - i. aiis ab istortim seris constitatione di- -imras .Tandem rogat Pontificem ne contumeliosas epistolas aut mandata injusta ad se CAPUT XIII. vel Episeopos & prochres regni mur x , nst SVnopsis.
insonorandas conIemnere, α' Vt, s meis pharaji.ηὸm chiseonsiliam se tinest Summin Panofi orare. lniis tamen rebus Quae a ministerio lisex , etiam in simili ' cie . aa emersit in Anglia. apostolicae sedis pendent , id est , quae scrip- II. Constantiam Ladosita VI. in ranor uri turis & decretis receptis non refragantur, se magistratuum 6orum jarum ahenαs res V m R. omne studium suum libenter imperi rumi mana curia recenset seo. Itera rem non anposer. πιι Qui vobis in his ad veirrum mimiseriam f φεφφ' siti rei exi in a
comminatio epistolae inserta suerit. Suppli ρ jasit philippis, IV. Visis qua delari Tolosa facta citer a Pontifice Carolus conte Ait ut nego- est immaristis . non are in se eensenda est is P. Re eistium canonice peragatur, ne nos , inquit, O Uenis. Nodie cunceptis Onsis aibι viris ilibas, i. p. notius satis initus ad id coguris coni rure Pod nu'
tem insectere poterim. . Scilicet ad dejectio
iis ι, ν .Has nem vel anathema respicit decretum contrara vel μην - ἱ quatuor synodorum constitutis discederent. Sed pace illorum dixerim, de sad ei definitionibus loquuntur Quinta Synodus& Gregorius i non autem de constitutionibus canonicis, quae necessitate vel uti litate cogente , aut etiam ratione t porum Iabita, mutari possunt i clim regula fi- suae restitui Ivonis interventu petebat. Con Get; L. dei retractari non possit. Modestiores fuisse cessit Princeps ut Curiae, quam Aurelianis, .. . an Gallicanos Episcopos ex Ivone docuimus, cogebat in Natali Domini. se sisteret. Sed
cum de Paschalis II. ageretur , cuius recipere non potuit Ecclesiam Radulfus aliatip. . communionem reiicienda censentibus Ger ratione quam hominio praestito, exemplo manici regni Episcopis obstitere nostri. do: majorum 3 reclamante Curia. novisque De- centes labem quae disciplina, inserretur non cretis, quae jura regni corrumpurent, plu- rim simonhod Aoram decreta scriba/1 ν ,sequ/ndum serenenatim non ignoramus Pod si cas a quo. quam fueriι compilasam sve confectam, no s. Iam νω endum sitas redarga. ndum esse cogid nssimat. Hadrilinus, his literis acceptis Ca- -- 33 tolum blandissima oratione placare cona tur , de Hinc mari Laudunensis iudieium inprovincia, iuxta canones Sardicenses, reno vari decernit. V II. Attamen in hac concertatione eo prorupit impetus Gallorum . ut immodesta
I. V N. tertia Regum nostrorum dynastia I constanter etiam regni dignitatem dc jura retinuerunt Rex Ludovicus VI. Cras. sus diuus & regni proceres circa annum M CX v. cum de s hcramento hominii a Raa Ised tilpho Archiepiscopo Remens, Regi praestando , ageretur. Vetuerant Gregorius V I I Vrbanus II. & paschalis II. ex communicationis poena adjecta, ne Episcopi aut Clerici hominio, sed tantum fidelitate, se Principibus adstringerent. Radulfus, Ger vaso Remensis Eccllisae invasere pulso, sedi
324쪽
rimum refragante. Quod hodie appellatio. fieri injuriam ex eo contendebat Ivo quhdnis formulis perageretur. Sed rectimante Cm non antiqua jura ab eis auferrentur, sed no 1 na , inquit Ivo , ptinariam pacem impetrare ne- vis & illicitis exactionibus obviam iretur, ut quisimus, m Giuctas Metropolitanus per ma- ipse scripsit ad Regem i Non enim minii inatim o sacramentum eism Metitatem Regi face- ali id de jure Praeposiorum vel avior ν , suras am praedece Oribis sis Re bas Francorum Usstica auctorit se inuraeon ν eu is Diti da anua fecerant omnes Remenses Archiepiscop, o Lariae o paverum vexariones, Pis non raritimoriemi runt Francorum ρtiam iter religasse un- Clericis sed nee Iaicis licet Genere meIGigere.
ni Episvi. suis persuadentilas o impelgenti- Quod vetitum fuisse ait a Papa sub anathe lias initis Caria optimatibus, eis propter manda- matis vinculo, sdque a se inconsulto Apo roram rigorem minas Iicebat , factam est tamen, stolico mutari non posse. Rogat Regem ue iis Musis paci se fraterna dilectioni se ex- pacem cum Ecclesia colat, testaturque se Mi/bis. Haec petita sunt ex epistola Ivonis nihil de jure Praepostorum minuere velle ad Paschalem II. quem demulcere conatur, tibi eis justria o quieta possesso legitimὸ ieris prudenter docens in iis quae non sunt prohi- sis rugari. Petit inducias a Rege. ut Legatis bita aeterna lege, sed tant lim a Praesulibus Ecclesae Carnotensis liberum sit adire se libertati acquirendar consulentibus, dispem dem apostolicam , cujus mandato , Regii satione utendum esse, summumque ius re- desideriis , remora pauserum oppre1gione 3 simittendum , monente Augustino , ubi po- feri satis. Ivo literis aci Paschalem datis,tao pulorum strages jacent, detrahendum esse tum abest ut Praepostis faverit, quin potius aliquid eanonum severitati , ut majoribus eos anathemate plecti petiverir. Quis fuerit
morbis sanandis caritas sincera subveniat. hujus controverset eventus , nos latet. Id uox subditi Consulendis o regundo monem- tantum certum est, Regem bonorum capio as ibi e υμ O ,esaris studearis visceribus ne coercere voluisse Clericos Camotenius, tundare ali fis non eti destiam forti diam si rescripto Pontificis adversus magistra. exorere. Ivonis consilium non solium in ne- tuum iura uterentur. Fortasse Praepositi re-gotio Gervasit , sed etiam in simili specie gij Clericos egentes concutiebant , sed
quae in Anglia emersit secutus est Summus animadversio ad Regem omnino pertine- Pontifex. Clim enim acriter inter se con- bat, nec excommunicationi erat locus prae tenderent Anselmus Cantuatiensis & Henia cipue clim de crimine dubitaretur, & quod ai. ricus II. Anglorum Rex, ita ut ille homi- Clerici de rapina damnabant , praepositi in nium Regi facere aut sine mora regno exce- ter salaria recenserent.
dere juberetur Paschali Summo Pontifice III. Quantopere de regni dignitate tuen consulto, qui literis suis hominii praestatio- da sollicitus esset idem Rex Ludovicus, col. nem interdieebat in haec verba prorupit ligere licet ex Ivone, qui Paschalem dissua Henricus teste millelmo Malmesburiensii det ne petitioni Tornacensium Cleri eorum . . - is Hd ad me de liseris Apostolici ' Iura re ni mei det locum. Poscebant divisionem No io
d. c. f. neso amittere. Et tandem jus suum retinendo mensis episeopatus, cum quo jam a tempo- ' eonsensum Pontificis elicuit , ut alibi testa- re B. Medami, ante quadringentos annos, m -οι. t. xlistitialis L , . tur idem Malinemuriensis. Tornacensis episcopatus in unam eathe '
II. Rusdem Ludovici Regis in conseri dram coaluerat. Videri sibi & ceteris Epis vandis magistratuum suorum juribus con- copis Gallicanis ait Ivo vetustatem non esse stantiam recenset Ivo, quamvis eam in f Convellendam , praecipvh eum non adeocti specie proposita improbet. Clerici Caria lauti essent illius Eeelesiae reditus ut duobus notenses a paschali II. decretum impetra- Episcopis lassicere possent, de dignitas vi sunt, quo Praepostis regiis vetabatur ne ab copulis his diebus paupertarem ferre non valeat. Ecclesiasticis pauperibus praestationes ali. Sed praecipuam rationem petit a Regis ani quas exigerent. Praepositi vero Registis mo , quem hac divisione adeo laedendum s rvina .d diminutionem sui regni soc primitia praedicit, ut schisma in Galliis hoe pascha nam seram esse. Quam rationem tenuerit lis facto provocatum iri non dubitet. Nee in i --., Ludovicus ut jutibus suis prospiceret ad vera hoc re imas, inquit quin possi sedes apso-siis novum rescriptum, docet , licet indig- lica pars iarum amplitudin/m minorare , ornans, vo in epistola ad Paschalem Isierim brevisaram ditisure , s ariti is popuIi Dei Dahis hoc Regem sed rom, quomodo viaverunt, exigat , s nultam invi sui a contingas. st minuces titeras a mentis cierum mihi mitu C stendit Aeinde fovendam potitis Regis bearn continenses eam minis Ριὰ lana ciericorum nevolentiam quam aliqua subreptione vici iactu ras . ubi aque poteris , nisi λδε landam. Ceterum quid schismatis nomine Ieriam mearum Huma-ν, O rapacitas Pr pssi intelligat, docuimus capite octavo. Nemperorum in pace co3cedatur. Praepostis nullam significatum voluit Ivo , etsi divisonis de
325쪽
cernenda auctoritas esset penes Pontificem, quam lmsecilias, re ere non valentes, e eis. tentari tamen inψito Principe non debere, aere ρ Videat Dominus madiere, qaia siqisi refragatione sua Ec dissidio executionem praeserit factum sis misus amori vos a M. impediret. Ius autem dissentiendi ex duplici bimas patrem quam visricum, minas vis sentie- capite Regi competebat, tum jure tuitionis, iis sium Pam privignum. Deinde belli grane vetus consuetudo & status inveteratos uissimi, quod irater Francos & Britones exo Eeclesiarum illo invito mutaretur , tum ple- riturum erat, causam in Lucium refundit. V- no iure regio , clam fines dioeceseon & redi- Itaque more decessorum suorum rata nontus Ecclesiarum regiae jurisdictioni aeque habuit quae t Pontifice ad regiae dignitati, subfnt ac iura ordinationum huic vel illi di jurium regni imminutionem decemi ti Ecclesiae assignandarum solam jurisdictio- mebantur. Alia ratione in eadem contro nem ecclesasticam respiciunt. Quae adducta versia se gesserat Nicolaus I. qui Salomoni uti.ι-- ia
deeretum his disiectionibus esse necessa- tum si qua superesset controversa de me rium. Idque confirmari potest ex restitutio- tropoli Britanniae, pace inter Carolum Cal- ne archiepiscopatus primae Iustinianae, quae vum de Salomonem restituta, a Rege ipso dc Iustiniam de Vigilij Papae constitutionisus a Duee perspici posse. debetur. Edque referri possunt exempla Re. V. Bonifacius VIII. primus in Gallia ten debetur. Edque referri possunt exempla Re. V. Bonifacius VIII. primus in GaIlia ten gum nostrorum dicti libri I i. cap. x x. pro tasse videtur episcopatuum dissectiones in lata, qui novos episcopatus dum constitui consultis Regibus nostris , Appamiarum decernunt, etsi plenum ius in his rebus non monasterio in Eeclesiam cathedralem ere obtineant, satis tamen docent hoc negotium cto, erius dioecesim E paroeciis aliquot ab iis laconsultis confici non deberes praesto Ecclesia Tolosana distractis composuit aniatim eum ad eos jus electionis agendae aut no millesimo ducentesmo nonagesimci confirmandae Ec specialis episcopatuum quinto. Qua de re graviter conquestus est tuitio & Mandelarta pertinerent. Vnde no- Philippus IV. Francorum Rex, ut observ vus ille Aristenss episcopatus ingratiam vit Nicolaus Gillius.Itaque tandem coactus Monderici e Rutenensi decisus est, favente est Bonifacius contendere a Rege litetis ad
Giet. Tuis . l. . Sigiberto Rege, ut testatur Gregorius Tu eum datis anno MCC xcvr I. ut executio M.
tonensis. nem Archiepiscopo Narbonensi commis In Hispaniis , Galla cia in duas provin- iam non sineret per regios ministros impedi. α 1 --a Synodo Lucensi, iuxta Theodemiri ri. Quare existimandum non est Ioannem , Sueuorum Regis desiderium, tributa est; ita XXII. paucis annis interjectis Tolosanam ut nova metropolitana sedes apud Lucum Ecclesam in metropolitanam dignitatemst constituta, aliquot epise patibus ex an subvexisse, & quamplurimis parrectis detra liqua Bra carae metropola recisis, & novis ex. ctis imminuisse , ut novos episcopatus illi conquerebatur Philippus Augustus Rex statio episcopatus Magalonensis in urbem citatis Recesuinthus Rex Gothorum Lusi subdendos excitaret, si consensu Regis detaniae sedes nodi seditio, o decretosas, ana stitutus fuisset, etsi ejus non meminerit intiquae metropoli Emeritae restituit, ut testa- Bullis suis. Posteri eautiores esecti consentur disertis verbis Concilium Emeritense. sum Regis Bullis adscribi obtinuerunt, ne IV. Quare non absque man festa ratione Quas superesset cavillandi locus. Itaque tran- conquerebatur Philippus Augustus Rex statio episcopatus Magalonensis in urbem Francorum apud Lucium III. Ae consilio Montispemulant is Paulo III. deeret1 fuit quod inierat ornandae Dolensis Ecclesiae in urgente Rege Franciseo , ut testatum fata minori Britannia, metropolitana dignitate, ciunt Bullae pontificiae editae an. MDxxxvI. vM.t,. tarei qua frueretur in ceteros Britanniae Episco quae literis deinde regiis confirmatae sunt. pos. quod in perniciem Turonensis Eccle- Vrbi regiae Parisiorum datum ut episcopalissae cedebat. Haee sunt Philippi verba in sedes in archiepiseopalem eveheretur a sed epistola ad Lucium: In D ne oranensis FG iisdem solennibus servatis. Vnde quae tent Aesa, qua tempore paream nostrorum integram ta fuerat literis pontificiis absque Regis Merrepati ani aristationem id tota minori Eri consensu episcopatuum Grassensis & Venistannia ostinuis, regnam nostrum tarpiter immι ciencis in Provincia unio, Decreto Sanctio. ere ac maritare camenaea Messa Romana es iis Consistorij restisa fuit anno millesimo ranam de ea re nostro de cere, frangere , O pradasin con Dare aid enim aliadesineHVM copam in eadem promiscia contra Meus thaniam suam se integritium regni nostri erigere veste, quam ab herediture parram muroram nos tunia
sexcentesimo primo. Et impedita quam Nanceij fieri prheurabat Dux Lotharingiae nova episcopatus erectio , in detrimentum dioecesis Tullensis, refragante illustrissimo Cardinali Ossato &injuriam quae regno fieret apud Pontificem non dissimulante.
326쪽
-- -- Anselmo' si eundem V an ut sa ritu. vita sina mea elemoue saueioritata ta regno mea pro Palasseipis aut fiseram tenes, Gntra fidem quam momaebes facis, nee in Ase me minas ostendis quam si eον nam meam mihi tollere eonareris. Vnde & Episcopi quidam & magnates Angliae Anselmum adeuntes ue
locis istius capitis, quae lectorem nimium distranerent, si suis quaeque loeig additiones redderentur, placuit illas sinui heie exhibere , tanquam in loco
Primum itaque illustrandus nobis ineumbit Iuo Carnotensis Episcopus, ex euius insigni loeo a Marca relato patet illum agnovisse sedis apostolieae potest
tem in minoranda paroctiarum ampli nidine, aut brevitate dilatanda , ut ipse loquitur, id est, in uniendis duobus episcopalibus, aut duos ex uno serie i. Ea dem fuit sententia Vrbani II. in Concilio Clammonia tano: cujus verba eo lubentios reseram, quod sedis apostolicae Pontificem deceant, εe maxime faciant ad institutum hocce nostrum. Habentur illa in narratione monachorum Majoris-monasterii Tutonensis. de his quae pro libertate illius monasteris acta sunt in Concilio Claromontano; cuius narrationis fragmenta quaedam edidit Iuretus in Notis ad epistolas Ivonis Carnotensis. Edita est autem integra a elanss viro Iaurentio Bochello ex veteri codice M s. qui extat in Bibliothera Severiana e Sosthaelomnus ripa pri--tigiam quoa nobis dederat, raram omnibus legi pia cepit, rancidens Archiepiseopo Gramnsi Rod D , ct Gera eos, rater seque amn bas quὀ θώιoras Has esse volebant, imo etiam Ihsqai in neutra paria sectemes
pristia a ct auctori. si Romana confraci erant. Cam que illi quos e sanum sat obstinariter obiare motriti; mero sanum sapiebant, justitia sentiendo, rationa p. ci ea acclamarent. Domus Papa. -pera assentio, erectias in pedes, coram omni Concilio, ex auctoritura apostolisa deerriis ponti Albus certioratas est Ilieressi facere ex uno vis. s. avios, ct ex riosas unam, uitri ct abba ias . reteiasque eongregationes , dictante ratione quis iis, ΟιΓ ι modo sibimetius οἱ deretur, aut coarinare posset, aviaisjungere, O qui quid in dominium ct patrueiniam sos Roman Ε clesia suscipere legit, nautis e s atisorhati ob lare
ipse in praesenti Comitio, nulla eunt radicente. fecit. Notanda autem sunt haee verba, iusante rasiane qui istis: quae explicanda sunt secundilminterpreta- . tionem Ivonis, s militas populi DA Da exigis, rentilium inae suisma contingat. lodicia enim a Romana sede prolata nullius sunt momenti, qiue ex aequitate beati Petri lata non sunt, id est . quae canonica aequitate non nituntur; ut ex Leone I. de Hin aro ad
notavit illustriffinus Archiepiscopus hoc libro 1 v.
Insgnis est praeterea loeus ille ex epistola ex divi. Stephani Tomaeensis quae est Philippi Augusti Fran
corum Regis ad Lucium III. pontificem Romanum; in qua Philippus actitet conquetitur adversus Pontis cena . quod tentando erectionem episcopatus Novio triensis .coronam de capite eius dejicete frangere , &pedibus conculcare contenderet. Eadem loque, si soronaul ausus erat Vuillelmus II. Rex Angliae sub initia pontis tua Vrbani II. quando Anselmus Cartu, i iensis Archiepiscopuς opem vitani implorare se vel le diceret adυeritis Revem. Nam iste tum tui in libro primo Historiae Novotum refert Eadmetus ὶ dixit ei in gratiam redite eum Rege persuaderent, his inteleetera verbis apud eum usi sunt: Veruntamen noveris totum regnum conqueri adversam te Podnastra eo mismani domino eonarti de ι imperi sal eoronam a e re. Q icunque enim regia dignitaeis ei rense dimitostis, eoranam simia est regnam tollit. Vnam quippe sine alio deranter haberi non pose probamus. Non ita multo post Ludoviem VI. Rex Francorum ad Callistum II. Summum Pontificem scripsi non toler rerum se ut Ecclesa Lugdunensis, quae non est de regiano, primatum obtineat super Senonensem; praesertim editi subjectio illa Ecesesiae Senonensis facta si
latenteror quasi fantia, n scien e stricti CI.ro Seno nensi, ineon Ilii etiam Disisses tutus Abrasis , is norante etiam Rege. Itaque hae ad Callissum otibi paulo eommotior. πιδον enim allatiam adhae spem habere Lugdanensi, Arctispis pus super ista quam quaerιι μιjectione. sed . M veram fusear, fustiiserem
parias regni nostri tot us ἰncend um, rapitis e iam no
ctionis opprobrium. Videtur enim ad nostram respicere contemptum, eontra nos hae mocio fieri quoa na Mamori erit Datim. Contra Philippus Augustus gravemsbi injuriam regnoque fieti questus est apud Innocentium III. si Butdmalensis Archiepiscopus, qui sub umbra distnitatis illi nuper collatae ob assiguam Re gum Angliae in Butdegalens urbe moram altos spiri
tus induerat, contra veterem morem itaque receptum subtrahetetur auctoritati primatis Bituricensis. Re
ferenda est autem Philippi epistola, brevis illa qui
dem . sed tanto Principe digna B a ατ i s s 1 M o iis M. Pam ct Domia. Innorantia Dei gratia Sum m. Fant ei Philippasiadem gratia Rax Francorum otium est debisam In Christo res/rentiam. Eulsistis ransis , Liae tensis is faetitiaribus . inter alius ramen regni nostri Erelasias existit nobitior; eam, si mov/stra prenias notis pistonitas, primatia obtineri digis nitatem : e us honorem, nostram ct regni nostri Wο- pHum reputamus. Camisitar Aars Hensis Aishiepiscyus , prudecesseram nan sequens vestigia , se aria obessientem Odesolum Erere Zisurirens exhiberi
non velit Aeat i em praedecessores fui feci se noscam
tur, parerenasem vestriam eum quama positimas do tione rogamus quatinus ius Aharisens, Ecessa inscii avi Deio praeum nostrariam obtentu conservare velisis, nee sustineatis qωοd tantus honor regni nostri eirca hoe in arisast minuaskν, eam sti B; Hrensi, Gessis iis toto regna nostro prisaria Obrineat di iratem: in cujus ά minariane, qώod Deus avertar, nolis es regno nostis non media ire repararemias ase istrarum. Actum Parisias M c e x r. mens Malo. Agebatur de Conculio provinciali r ad quod invitatus Atehiepiscopus
Burdegalenss, accedere non curavit, nee pro se aliquem responsalem idoneum destinavit. Quam ob cavisam Bituricens s Arehiepiscopus auctoritate primatiae sententiam in eum promulgavit, suspendendo ipsum ab ossicio metropoliticae dignitatis. Ab illa sententia Innocentium appellavit Archiepiscopus Burdegalen sis. Sed pontiis illam eonfirmavit 1 ut paret ex ejus Regesti lib. o. epist x xv. & lib. x v i. epist. 1 x v. Atque haec obiter dicta snt ad asserendam aliquam
Iucem epistolae Regis Philippi. sed ut ad rem nostram
327쪽
redeamus, observandum est Reges existimasse eon ve li jura regnantium auctoritatemque geminui, si quid ab ecclesiastica auc oritate tentaretur illis inviatis , neque facile tolerasse. Quare mirandum non est
quod, ut adnotat illustrissimus Archiepiscopus. Phi lippus iv. conquestus est de praesumptione Bonifatii
VIII. qui inconsulto Principe tentaverat novi episeopatus institutionem intra regnum, monasterio Ap pamiarum in episcopalem sedem mutato Facinus istud metito aversabatur Philippus, quod id fieret contra ptiscum morem, in eontemptum dignitatis regiae. Nuia
jus rei probationem Aebemus Petro de peredo Ptioride Chesa, Philippi Regis Legato apud Benedictum XI. Boniticii succelibrem. Nam Petrus ille capita ae ia
sationum proponens anno Mecet 1. die serta
Cctobris ad vel gils memoriam Bonifacii, hae intra alia scribit : Temporibtis sanctoram patrum qui pra
erant, flabant a visiones episcopatuum per ra. Et Mancio hoc , fiebam cum euus cognitione psen jia de malore reditatim, ut sciserar quia dana m . qaid δε- trahenavim , Er quia relinquendam , ct eam aliqua es Iarantia Regiam , patronarum, ct popuIι, ad tol-Iendiam se a Ium. Temporibus autem Boni ' non
se, sed prorsas asi eri Superest ut de metropolitica signitate Episeopo
Tolosano collata disieramus. de ostendamus eam perviguisse, quia regius consensus ei novitati adiectus est post flagrantissimas Iohannis XXI l. litetas eam ob causam scriptas ad Philippum V. Francorum Regem. quae extant in archivo legio Parisiens. Aliis nihilomi nus literis eundem Regem monuit de erectione quatuor sedium episcopalium in provincia Tolosana, de de sectione episeopatuum Albiens, de Curomontemss: sitititque sgnificavit eoium nomina quos novis Ecclesis praefecisset Episcopos, ut etiam in hac parte Regis gratiam eliceret .snatus quanti in hujuscemodi negotiis faciendus sit assensus Principum. praestat auia
rem hela utrasque literas referre ex archivo, ut diximus , regio Parisensi. Hactenus enim editae non
d Philippum V. Francoram Regem , qaibus eam certiorem fucis de erectione archiepis patus Tolosunt. Io v A N , as Episcopus servus servorum Dei catissimo in Chimo filio Philippo Regi rianetae de
Naxa, illustii salutem & apostolicam benedictionem. Si, prout indicit tibi, fili carissme, clari tui genetis bonitas in te, ut credimus, firmi stime radicata, quaecunque citra Eeesesas Christianissimi regni tui naticiae ad Dei laudem de gloriam suique cultus augis
mentum ordinanda duxerimus grata gerere debes deplacida, acceptabiliora nimirum tuis esse debent as
ctibus, dum in tuam & regni praedicti quietem providumque tutamen illorum redundat essectus. Haece. fili carissime, considerantes attenti Is. Be frequenter inanimo revolventes quoa in tanta multitudine populi, quanta taetingavit Altissimus civitatem & dioe sim Tolosanam. sngulorum vultus nequibat ut conia
decet unicus pastor inspicere aut alias paries boni pastotis implete . quodque durum existebat atque diis cile in tam larga & disi a diocesi ad unum tantii m 4
tot personis ecclesasticis 3e mundanis recursum haberi . attendentes etiam quod vix supererat hue iisque memoria ut ex ea quae Tolosani episcopatus vitebat
opulentia copiosa reddituum aliquod in Ecclesa vel
dioces Tolosana provenisset divini cultus augmen tum . imo se ex adipe prodierat & prodibat iniquitas ut multo jam tempore luxus, cura carnis in desidet iis, evectionum pompa, mimetostas clientelae, sumptu, enormes, de usias extraordinari, sibi vendacassent qua si totum patrimonium crucis xi, Ee ab ipsus nostrae considetationis intuitu tion excluso quod tibi d. regno praedicto, ad quorum tutam tranquillitatem asiaimur, perieulosum esse poterat . in adversi praesertim in gruentia te otis, in pallibus illis talem habete Pomtificem qui in potentia de divitiis quasi cujuslam Regis in sene prasetret, nos pro te velut filio praedilecto necnon pro ipsarum civitatis de Aiocesis populo saluabie consilium capientes , gebitum ossicii pastoralis implendo, necnon dissipando malum quod pi aedicto rum reddituum copia excessiva produxit. de nihilominus civitatem ipsam novae dignitatis insgnus ins ite volentes , de per consequens regnum tuum speetali quadam honorificentia decorare . ipsum Tolosanum episcopatum eiusque redditus in quinque partes destatrum nostromam consilio per cerios lamites duxi mus dividendos, civitatem sev Ecclesiam Tolosanam, quae scut solemniori statu de conditione potiori prae fulget. se de est glargioris honoris titulis esserenda, in archiepiscopalem erigentes seu metropolitieam, ac inquatuor aliis partibus quatuor episcopales Echlesias
ejus suffiaganeas de novo creantes, ut tantum onus
partitum in plures, quod per unum proculgubio susti neri non posset, levius seratur a multis de dum id net erunt in unaquaque regione pastores, divino cui tui insistatur ubetitas, piis diligentids intendatur op tibus , 3e per sui ministeriuin Praesulis grex subditus socilios retrahatur a noxiis de ad salutaria diligatur: de ut insuper tanta unius potentia debiliori per diuiso nem huiusmodi reddita , nedum minor tibi Ge ipsa rum concussione pallium possit superesse suspicio. quin etiam evidenter occurrat de illarum fideli eonia stantia majotis secutitatis de fiduciae plenitudo. Tu ita que , sit carissme, ordinationem nostram hujusmoditam expedientem de utilein, de tam honorabilem regiano εe civitati praedictis, ac ipsus esticaces rationes de
causas, necnon ordinantis puram intentionem de re ctam , attenta nee minias grata meditatione recogiatans, ac eonfiὰ ter vertens quod per id tu Ad regna tuo commissa regimini multiplicatos interrestote habebitis apud Deum, nullis , quaesumus, nostra in hae parte vota, quae indubie credimus cum divini numinis
voluntate concurrere. Hepravare nitcntibus acquies
cas ; quinimo perversas sita sones talium se priidentet reiicere sJcque virilitet studeas consulare quod nobis gratum existere Achsat, de tu proinde ab eo cujus in hoc negotium agitur, condignum praemium reportare
mereatis. Datum Avinioni Nonis Iuth, pontificatus nostri anno primo.
LITTERAE E IUS DEM PONTIFICIS ad eandem Regem de insistiis nomis v sva tibas in regno Francia, O de Episcopis ordinu
Io v A v N a s spiseoptig servus servoriam Dei e rissimo in Christo stio Philippo Franciae 3e Nava in R'i illus ti salutem de apostolicam benedictionem. Pet alias tibi, fili eatissime. scribimus literas
qualiter episcopatum Tolosanum ejusque t ditus in quinque dioeeses de fratrum nostrorum consito per distinguen/os limites duximus dividendos . civitatem
seu Ecclesiam Tolosanam in alchiepiscopalem eri ia
328쪽
& Imperi j Lib. IV Cap. XIV. 243
gentes seo metrepoliticam, ae in quatuor aliis dioce. HI seon minis. ειν dicta Padi &Treuga. Insae ia=tim tibiis quatuor episcopales Ecclesias ejus sus Og eas de novo cieantos. Sed & nunc tibi significare providimus nos Albiensem in duos & Claminoniensem violatarum eunitia aci Disopos o praeeris i qui ex
episeopatus in alios duos similitet divisisse. Vt autem ct proscripti ab tire vie potestate. oeridi pateram imia de locis in quibus eonstituimus episcopatus hujusmo- pMne a quolibet ni ρο. De hoc sola genere exeammu di, ae de persenis de quibus episcopalibus providimus nicatorum intelligendas Vrbanas IIi via Gratianam. antentis . notitiam habeas , sine te volumus quod IV. Superius dicta trahi non possunt ad Muis ρω- eastrum seu villam de Rivis ac villas sancti papuli & bliea a Registis indicta. aetii serendi p. 6D. ιιι . Lumberiaci quondam Tolosaris ae Montemalbanum mit a censiaris Iatis iar depravitores. iaria aἁβmmam quondam Catialeensis diocesis civitates secimus, & in Δbia res est an betium si in stum iri ne rami ju earum qualibet Ecclesam constituimus eathedralem: excommunieandi; maxime in iis qua νespiciam jas r quatum prime, scilicet de Rivis, de dilecto filio Ma- giam. Jura Principum Meera as ἰndaciis pristis. ωo G ae Brocia Derano Bituricens Consiliario Belia prisara vetita B. a ita ediati j sed p/nt1αι tuo. vlio utique otius genus, fidelitas, de merita te ruisa constitatione Philippi IV. non latent, seeundς. sciscet sancta Papuli, de dilecto filio Abhare ejusdem loei, viro profundae inentis de fidelitatis expertae . terile vero, scilicet Lumberiaci,
Aegilecto filio Abbate ejusdem loci, fratre dilectis iij oobilis viti Comitis Convenarum, uiro laudabilis conversationis & vita quaris, scilicet Montigaliabant, ἡe 44 lecto filio Abbate ipsus loci Capellano nostro dc causarum appellationum nostri palath Auditore duximus providendum. Castras autem quoniarim Albiensis A villam sancti Flori quondam Claro-
montensis diocesis seniliter fecimus civitates , de in earum qualibet Ecclesiam constituimus cathedralerarquatum primae, stilicet Cassiens . de dilecto filio Abbate latiniaeens Magistro in Theologia. reliquae velo. sellieri siticti Flori, Ae Abbate sancti Tiberii De ia a d dcretorum Doctore Capellano nostro plovidimus, vi- suam recepit post convisium Ruiis i quia non meratris utique genere nobilibus & morum honestate prae /-nclaris, qui omnes de regno tuo Franciae oriundi.& fi delibus regni progeniti, regiorumque commodi & ho. norisvividi relatores existunt Hre, fili dilectissime secimus intendentes in iis Dei honorem & gloriam
suique nominis cultum extollere, animarum procurate salutem, de tuam de regni tui tranquillitatem, se curitatem, de pacem, accommodum evMens promo vere. Datum Avinioni vii. Idus Iulii, pontificitus nostri anno primo.
tur, non aurem pecoram depradationis, ex μου.
VII. Ante Conestitim Totitianum , Regis vota tacrimina majestatis ραηhemiam ab Episcopi, invisam soIvebat ; uι patet ex facta Pra extati, Di Eeetesiam Iiam recipit past ea istam Resis a quia non fuerat Giectus a SD,dis Parisensi, sed tant m panitentia addim . me indalgentia Regis M omne cἀmen pu-sti m trahi εἰλών a Capitalaristis. Hodie , post abolitam punirentiam pablicam, inaestis dia potestin. VIII. Fritiae vim Regibus nostris inritiam ne
Deia ne in sententiam ob eommerciam eum excom
A Dor Tio. J De Trevis se mee noaenalia adferantur non inciunis se a. Conciliam GD sese ha- situm eum ab ea iam i iram vie S nodus Hetinensis, o Concilium Narbonens. Gm etiam Conciatum apud sanctam . Vidium, est Trojanam. Ma omnia -- piam amesae editis fuerant.
rem eum Aula repticii Iaan, ὸ Rafferia, est Matthao Paris. Proceres regni monent qasDe eandem PHII pum ne foedas in f eam Anso peresamonem Q. P p . Philippus IV is inductus eam Anglo per exeam maniaut,oaes eui a Pontifice pastus non est. In temporalibus se vimini sal ei pro riis in spiritualibus
II. Has indiaeturam indiuioris a pomifessus f Ras non ruisse nar exta probasili. A Deaga est pare
ua eras inductu in bestis ivitis, argumentum dactam
I communionem denegavit Philip
pus Augustus Romano Pontifici, chm ab Ioanne Anagnino Cardinali ad pacem cum Henrico Rege Angliae ineundam exauctoritate sedis apostolicae invitatus, Legati mi nas qui, interdicto lato in universum regianum , Regis contumaciam se castigaturum minabaturὶ hac responsone repulit, ut referunt Rogerius Hovedenus & Matthaeus
Patis apatas nuntiam seum non timent, nec M. , . Hi iureneret, cum nussa aequirate niteretur. Dicebas
enim quodnon pertinet ad Ecclesiam Roma m in va. ΤΜm Francia per .sententiam vel alio modo
anima extere, si Rex Francia in homines susdemeruos se regno rebePes, causa injurias μαιο corona dedecus ulciscendi , insurgit. Clim idem Philippus anno MCC m. ad pacis foedus amplectendum cum Ioanne Rege Angliae ab Innocentio urgeretur , Ocio Au.4 Iπ
329쪽
Dux Burgundiae 8e proceres regni alienum a dignitate Regis esse rati ut Rex Pontificis imperio ad paciscendum de pace aut indu ciis cum Anglo cogeretur, consilio suo phi lippum monuerunt ne se ad illa obsequia de . mitteret, seque totis viribus, s quid contra tentaretur , obstituros. Vestigia decesso iarum suorum premens Ρhilippus IV. anno. MCC CVII. prudenti responsione digni . tati suae cavit cum indictis a BonifacioV si I.
- μω es ad biennium induciis inter ipsum Regem de
Romanorum Angliaeque Reges ex comis municationis sententiis adversus refragantes latis, non acquievit, administrationem
regni sui, quae a suo solius arbitrio quoad emas oratia penderet, nemini coincessurum, aut
submissurum professus , sed jura regni sui
sortiter tu iturum adverssis hostes, quo, sen tentiae excommunicationis potius implicent quam Regem. In iis vero stri aliis conia tingunt. se more decesiarum suorum, ut deuotum sedis apostolicae & Eecles ae filium, in qa tam tenesών o iubet, monitionibus &piaecepti, pontificis pariturum. I I. Quin plures futuri snt qui has indu clarum indictiones audaciae adscribant, non dubito. Attamen si quis mores illius seculi investigaverit, ut Regum caussae favebit, ita praetextu satis probabili Romano, Pontis ces non omnino fuisse destitutos inveniet. A Pace &Treuga, quae Conciliorum De cretis inducta erat in bellis privatis, quaeque censuris ecclesiasticis muniebatur ad indu cias in bellis publicis indicendas ips, Regi
bus argumentum traxerunt. Bella privata, quae pondere & pudore legum comprimebantur , Romanis rem publicam tenentibus. per Gallias 5: cetera, Europae regiones gracsata sani , cum duris exterarum nationum moribus ferrum lentis sori ambagi bus successit fle juri publico aperta privatorum injuria Τunc enim quisque suam suo rumve injuriam non in iure coram judice, sed ferro mantique persequebatur , adeo ut - etsi his inimicitiis , quas in vocabant, &leges Longobardorum & Capitularia Regum modum praescriberent, tamen ingra vescente in dies morbo, caedibus, depraedationibus & incendiis respublica foedissime vastaretur. His incommodis prospicere Gai licani Episcopi curarunt, non extincto quidem nefando illo bellorum privatorum usu, sed represso per inducias, quae aliquot dies ociosos a caedibus redderent , sacratosque religionis praetextu. Anno M xxxiv. Epiccopi & proceres provinciarum in Aquitania primum, deinde per reliquas Gallias, decreto suo privatis bellis inducias indixerunt sub
nomine Troga D ini, a Mercurij suprema
die usque ad diluculum diei Lunae subse a
quentis, ea lege, ut nemo ab inimico ultio nem exigeret, nemo praedarethr, nec etiam
a fidejusbre pignus tolleret , poena capitis,
aut exilio, di excommunicatione, in rebel les irrogatis. Rodulphus Glaber meminit cubra. L s. e. t.
hujus institutionis i quam cetera quidem apertissimis verbis descripsi, sed pignus ab latum e domo fideiussoris Vadimonium vocat, Latina dictione, quamuis fgniseatione barbara. Quod fraudi fuit illustristi ino vis. . MAnnalium ecclesiasticor im conditori, qui
de strepitu fori hic agi putavit, & de privatis dimensonibus, quas, s justae sint, unaia quaque die persequi liberum erit, vel des, rere necessarium, si fuerint injustae , hocque
nomine Gallicanos Episcopos traducit. Aqua reprehenso ne sine dubio temperacti,s confirmatas a quatuor Conciliis generali- bus has inducias animadvertisset ,&relatas in librum Decretalium sub titulo is nos. I o Pace , cujus usum & Glossa & Iuris Canonici interpretes abrogatum esse aiunt, haciaque sola observatione securiossantiquita tum indagatoribu, satisfecisse putant. Bella isthaec privata, nee legibus probata erant, nec Omnino damnata , imo vero si provocatio vel potius ut illius seculi verbo utar, si
diffidistia praecessisset , pro iure constituto
habebantur , ita ut in adversarium cade, praedis . & incendiis grassari liceret, ut do ta .'' cenr Ivo, Friderici I. &Conradi leges. Aquibus bellorum injuriis abstinendum erat diebus Iovis, Veneris, Sabbati, & Dominica, quos sub finem vitae praecipuis salutis nostrae mysteriis Dominus consecravit.
liete paulisper remorati Iectorem ; non quod haec adδitio nostra tanti si ut avocare quemquam ge-beat a siligio rerum pulcherrimarum; sed ut solent liberales ae stati eonvivatores, qui lactucas interdum serculaque non admogum exquista praebent convivis si is, tantum ut irritatior fiat meliorum ciborum apia petentia. Itidem mihi visum est eruditis praestantisti mi seriptoris observationibus memet inserere & lecto. rem tantisper ab earum lectione retardare. mihi stra tiam habiturum quod spatium ipsilibuerim ad colli-gεdas ingenii vires. Quanquam mea haec additio etiam non injucunda videri poterit iis qui istius eruditionissimi euriosi, qu que singulares quasque observationea testimoniis veterum sultas lubenter eonspicium. Quod eo gratius erit hoc loco. quod vir doctissimu an vocis D .siman vim interpretatione lapsos se . quem admodum observa. it illustrissimus Archiepiscopus. Itaque adseram aliquot testimonia . quihus ostenJam
vadimonium fgnificasse olim pignus. quod nos Galli
330쪽
&lmper ij Lib. IV. Cap. XIV. 247
voeat in re. Nuthin deam rem probandam testi- bara . observandum vero Pacem o Tres , monium afferri potest illustrius quam hic locus ea epi- diei hane a bellis privatis feriationem, ouod
stola Ful tra Episcopi Carnotensis, qui eadem cum Hl- -
Glabro aestate vivebat: eujus tae sunt .eibi iti thmo x xione Cericorum omnium , peregrino iasmando sokilegii Dachesiani pag. 319. S.ὼMμὲι; rum , mercatorum, agricolarum cum bobus eistim est de Freiam is et sis saera abs μ. ct aratorias, dominarum eum sociis suis inermi ali εν- nil in Iara ---- tradere. infra sag. bus, mulierum omnium , rerum ad clericos 83 . sia in ne ame is in vadimaniam ponarκγ. in monach 6sque pertinentium, & molendino vereii Chartulatio Ecclesae Cadurcensis extant acta rum , pax ista omni tempore indulta est , ra quaedam e secta Vrbasii II pontifi xu, quibus tione ceterorum treuga tantlim id est, in
constat vocem illam tum in eadem significatione usuris . . t P ri
patam misse. Nam Gerardus Episcopus Caduleensi, d Ci lis uot dierum. sane latendum
narransquomodo Eeclesia de Monte domi meorme e communicat One mulctatos fuisse pacis retit in manus laicorum . ita 'oquitur: Cina. Eeelsa Vel rreugae violatores , & ad resarciendum p. fesso reterito tempora in Calainensis Eretis. δε- damnum laeso coactos. Sed Episcopi & Co -ni. Auris mὰ habita, mari s veia, nescio cujus mitis haec erat cognitio, ceterorumque Ba M.Laeeasione, a Misardo Episcopo acquis tam δε- ronum . qui tamen si eessarent a persequenaeislartier si--- Clariorum Misserte tir do armis in te excommunicationigus N
I OLMa W- - D- Intercuct IS ad Officium quo se obstrinxerant m nm aerim personariam. Cosmas Deranus pra-oenss in libro tertio chronicae Bohemorum pag. π.
interdictis ad ossicium quo se obstrinxerant adigebantur, ut vice versa eis qui contra pa-Iιεm 6 rim Eetios . O. Pilia etim Iimsis Rati'. cis perturbatores decertarent, duorum an-- Javios sunt posita in vadimonia n. εώingensis norum poenitentia indulgebatur, aut plum reis aetenti. Urdericus Vitalis lib. iri. pag. rium , ad arbitrium Episcopi, pro modo la- Anses filiis νι ιam fatim palam confessu , πη- ρ- horis. si raptores istos pacssque violatores. mum Abbai, oririo dedit. Ludovicus Wi- Πλω ab O potestate proscriptos , occidi
eorum Rex in litetis de concordia mira anno Mex Dr. ι T r
inter Godefridum Episcopum Lingonensem & Odo con ingeret a quoquam PIIvato,in Monem Ducem Burgundiae quae extant in Chartulatio ιμ, non homicidaj poena canonica & ordi Moesiae Lingonensis. illic ergo Episcopus his m- nama , sed leviori & remissiori satisfactione ter retera ait adversos Ducem. Q ars etiam villam culpam illam diluendam docet Urbanus I I. Asia ΣΡ. 7, ct Iiam qua dicitur sanctus Johannes, quas in qui de hoc solo genere excommunicatorum i ' .aimonia tonet sine sensu nostra , cum Mide ηο υν intelligendus es, non autem de omnibus ex- ω a mania tenet sene asse un ira , cum Imiae η πη intelligendus est non autem de omnibus ex-bonestus , mi 'Marti tamen. Huietati/ηDDmium, persuaserunt. Cujus interpretationis eo tu aladia sive fetida sua ρamim .ndebis, ρ νώ in bentius hic memini, quhd ea leuati possessimo is exponesari Vide illustrissimum Archiepisco- mihi videatur invidia quae ob textum hune pum in historia Beneamensi lib. v. eap. x a v. v i. male intellechiam creari solet adverssis Sum.
ἀ- is exponesar. Vide illustrissimum Archiepisco. pum in historia Beneamensi lib. v. cap. I IV. s. v I.
mos Pontifices. III. Decretae autem fuerunt induetae
istiusmodi. non sollim ab Episcopis , sed
etiam a proceribus cujusque cice ceseos, ut eti- L . . e. diserte docent Glaber & Ivo , ut patet ex r - treugae istius constitutione quae lata est in Anglia&Normannia ex consensu Episcopo - IT III: iram & Baronum a Guillelmo I. Rege anno ν -- is 3.X. M L di x x. apud Ordericum Vitalem & . Rai mundo Berengario Comite in Barcino
2.2 is , nensi Comitatu anno millesmo sexagesimo. Qia: ... i Recepta sunt& amplificata isthaec fleefeta
a. Non. . Concilio Claromontano sub Vrbano II. ε - antio ia x e v. Romano sub Paschali II. anno M c r i. a Lateranensi sub Innocentio II. anno M c x x x I x. & ab altero Latera
nensi sub Alexandro II l. anno nulle nocentesimo octuagesimo. Hoc solum distri men interest inter primam induciarum institutionem & confirmationem , quod a Conaciliis festi dies uuam plurimi quatuor illis singularum hebdomadarum die laus adiecti suerint, & a Concilio Lateranensi sub Inno centio II. incendiorum devastatio proles IV. Sed hate omnia trahi non possunt ad bella publica, quae a Regibus , ut res suas repetant , aut reipublicae iniuriam illatam ulciscantur, indici solent. Etenim belli gerendi potestas, quae a Deo Regibus collata est in veteri instrumento , & in Principes
Romanos sisertis verbis lege regia translata, Reges liberos praestat ab excommunicatione quae in depraedatores & alienorum boanorum invasores a canonibus irrogatur. Quia excommunicationi locus non est. etiam in privatis personis, nisi clim de cri mine manifesto & aperto agitur, non auteme et dubitatur de crimine. ut docuit olim
H in emarus ex Augustino. Pore1 sola belli a Principe indicti ratio id saltem obtinere debet , ut iustitia niti praesumatur , praecipuhchm regia dignitas in munere regio me
cendo nullius judicio si obnoxia, sed soli divino numini se submittat. Quare in ipsa pacis de treugae promulgatione aura Principum conceptis verbis excipiuntur , ut patet ex in dic ione pacis & treugae a Guillelmo Archiepiscopo Auscitano , Legato sedis