장음표시 사용
51쪽
Quaestio V. De augmentati formaliter.
Rin .DaΠ.de augmtes . quest. s. & aliorum quae vult aug- notatum stilicet non si supposta nutritione. Sed renitae mentationem formaliter dicere acquisitionem quantita- quia quod illa extensio fiat post sactam nutiitionem, non iis, quae si accident realiter distinetiam a substantia: sunt eleuatur quod vere per illam producatur quantitas; et stolamen Qxiii modi explicandi in hac sententia, ut eiu vid, non est magis motus ad quantitatem, quam pura iraret re apud Rui . loco citato. aio: ergo neque magis est augmentatio: quia augment Quinta sententia est Maislij i. degenerat. qua l. te. A: tio est motus ad quantitatem I AID ὸ Saxonia qui auctores volunt accretionem Quarta concitisio. augmentatio non consilit sor mali formaliter consuere in generatione nouae substatutae ad- ter in producitone nouae quantitatis . contra qualia inta a C Vditae non quatenus est generatio substantiae in vivente,se sententiam . probatur pinno, si producat ut quantitas de enim est nutritio ; seu quatenus est generatio substantiae nouo in vivente sine noua Qbstantia, non dicitur vivens quantae secundum quam crestit vivens ita eam rescit Zm au iram: ergo augmentatio non conssit in productione harel. e p.7. his pomis. quantitatis de nouo. Antecedens probatur, quia id, quod Prima eoncluso augmentatio seria litem a consistit in augetur,est vere caro,sairgina cisa,&c. unde diccbat Ara-
la extensione . contra primam lententiam. Probatur sole l. i. degenerati e . tea r. - . resadu Aratia, qti.1te usprimo quia extenso potest feri sine additione nouet quan potestate caro, d xti ut exim quarentis pote stare tiara quia alitatis , ut ii aliquod corpus rate fiat; at augmentatio fit O auas umentationi , sed Qta quantitas non ei sic eigo. semper ex matella extrinsecus adueniente, ut docet Arist. Probatur secundo, quantitas, vel supponitur,vel conse rex. .r .degenerat. ergo quitur necessatio, ad a senerationem nouae substantiae: Confirmatur, quia accretio semper est cum nutritione, ergo vera conclusio. Antecedens probatur, quia ii quaim vel saltem illam supponit; sed nutritio fit ex alimento ex- titas est proprietas ingenerabilis G incorruptibilis in ima
. trinseco: ergo & accretio. retia,ut nos cum communi docuimus, supponitur, dun Piobat ut secundo:per extenso nem aliter non ac- alimentum conuertitur simul cum marei ia. s vero non
quiritur quantitas sed ad summum modus quantitatis: eo sit proprietas, nisi compositi materialis. eo ipse quod pim o in eaetentione mi maliter non consilit augmentatio. ducitur forma substantialis , ad productionem compositi iobatur consequentia , quia augmentatio est motus ad consequitur: consequentia probatur quia ad ea quae con quantitatem. sequiumir, cuiusdiodi est quantitas, non datut specialis Secunda concluso. augmentatio non consistit mi a- motus .alia atrum pro hac conclusone asseit Aies his litet in extensionein generatione noua substantiae simul. omnibus sententiis reiectis pro nostra sententia contra secundam sententiam. Pt batur prino, quia sene Nolandum primo in nostra sententia , qiu positimus
ratio nouae substantia, & extensio sunt duo motus: ergo : ergo in illi, non consilit augmentatio. Piobatur conseque n. tia, aura arigmentario est unicus tantum in tus.
Probatur secundo, ad huminem per ipsum Zabar. cap.
quantitatem coeuam materiae, non posse pieci si consiste
te augmentatio. in productione nouae quati iis,quia nulla de nouo producitur Notandum feeundo. sue substantia materialis dicat de
io. augmentatio primario tendit ad maiorem suantit, se partes sue ut stat sub quantitate molis, tamen cumina, tem, quam consequitur extenso, ad quam tendit secun- penetrabilitate non dicit. nisi ut quanti:ate affecta: nequectitio: ergo augmentatio non consilit in extens e so naturaliter potest este nisi sub quantivare cum mole, maliter pi attii consequenta a,quia nihil consiliet forma- titas coqua niateirae. quale cum iii nutritione producit ut liter in eo quod ex se conseqimur. substantia in alitia: ne dum producitur ipsa substantia, c, Probatur tertio, pet Zab. eodem loco. st extenso in vi- ro ossa, &e. sed etiam, ut habet partes molem dicentes , uente,quod aure r. quia impletis alimento ibraminibus quatenus quantitate necessatio uitit allectae, &hreduci . pati iuni nutriendatum,& conuersi in substantiam eanm- incidaequare distinauere possumus: aliud enim est carnem dem partium alia foramina otititur; modo, vel antequam produci, & aliud hanc carnem molem dicere . quod d
fant noua solamina, dicitiit vivens auctum; vel non. si cult& Aristote . eodem text. dicens quanquam atirem au- primum, ergo augmentatio non consistit ali extens mentum idon, quia Ario, tamen ratione d screpat , his quia nondum se intuta; si secundum contra primo, qui notatis.
vete es eadem quantitas ante,&post si iamina; foramen Quinta concluso. augmentatio sol aliter eonsilit in - enim non affert secum quantitatem communicandam vi- argeneiatione si bitantiq. xt molem dicit: est cum quinta uenti. Secundo, quia per imiorem tale factionem sta sententia. Probatur primo, per exclusotiem c elatum ullo augmento poterant illa foramina oriri;& tamen non sententiariatu: non enam videtur superesse, in quo considiebim suis et animal auctum. Tertio,quia alimento con- stat. ue ibin subsantiam, antequam alia Dramina exoriamur. Probatur secundo. augmentatio est motus tendens ad habet vivens quantitatem, quam non primo. ergo maim acquisitionem molis in auctia: sed aequisitio in iis exili 1em; ergo habetur augmentatio, quia per Zab. augmen- istis, non potest esse in sola substantiat ne ite in sela qua imtatio est motiis ad maiorem quantitatem , de extenso so titate: ergo in productione substantiae ut molem dicit. cundario intenditur. Confirmatur, quia in nutritione vel P producitur caro Tettia conclusio. augmentatio non consistit se alia quanta: neque aliter potest producit sed nutritio precisi , ter , in extensione connotando nutritionem contra tem non dicit fieri carnem quantam: quia s per impossibila tiam sententiam . pro hac conclusione militant aliquae ex sine quantitare posset produci, non tolleretur ratio nutritationibus pro prcced. concitationibus, preterea. tionis; ergo caro ut quanta erit terminus augmentarim Probat ut primo , extensio precise non est motus ad nis tergo vera concluso. quantitatem . ergo neque connotando nutritionem; er. Probatur tertio: augmentatio ut vetus motus dicit trasci vera concluso. antecedens admittitur ab ipsemet A- lem in luxum pro suetivum. sed non extensionis, ut coim resio I OEZ i contra primam sententiam prima consequen. tra primam sententiam arguebamus: neque quantitatis rtia probarunt l,quod coni latur, non potest tribuere co- quia haec supponitur,neque substantiae, ut se: quia mitriti notanti ius quod ex se formaliter dicit, at nutritio, ut hu- tio: ergo substituit. vi quantitate aisectae habentis par-iusmodi .non est motus ad quatitatena,sed ad substantiam. tes constituentes molem. Secunda consequentia sequitur quia augmentario cum sit Confirmatur eo ipG suod potentia nutritum operatur. motus ad quantitatem, formaliter debet dicere acquis . operatur & augmentativa: quia per mittitiuam addun-tionem quantitatis . tur paries de novo, consequentet vivens augetur, sed ab Probatur secundo augment itio est motus ad quantita- augmentativa non producuntur patres substantiae, ut sic,
tem, vi ipsemet Ates satetur; ergo debet e te acquisitio quia spectat ad nulla tium: ergo ille pestes, ut molem A. vera quam itatis . sed insta opinione ibi maliter nos est eunt
acquisitio nis noui modi quam itatis, ut ipse dici thescr. Probatur quatro, potentia nutiit tua,& augmentativa ergo vera concluso. Consequentia antecedens probatur, non distingui intur realiter, ex dictis: ergo habent eun- quia etiam in rarefactione acquiruntur modi qu inritatis, dem terminum realem, sed quio in lite tei minus realis ac nec tamen dicitur motus ad quantitatem. signetur augmentativae quam sibilantia, ut molem dicit, Respondet Ates ead misti. ad secundum, rate factim dii inguetur realiter: et O. nem non ei te augmentationem nisi reducitue, S s per Seii contra nostram tententiam instatur ptimo . aug- ipsum producantur Mui modi quantitatis:quia deest con mentatio est motus ad quantitatem, sed per nos esset ad
52쪽
o In II. De Anima Tma II. De Anima vegetat.
subdimiam ergo. Respondeo distinguendo antecedens m , quo vin secundum omne sui parum aemisi est motus ad quantitatem pr a se, negatur; ad aliquod vi ij jubsunt uim etiam. patet defitimo V 'quantitate an tia conceditur: quare diti inglutur minor. Deducitur seciundo, quomodo dili anguantur nutritio
ale an tu concecatur: qirare cliungi itur nuncit. Deducitur secundo, quomodo dastangitantiu nuitui per nos esset minus ad sabitantiam priciis, negasur : ad & au mentaini: non enim distingi iuntur realii '' i' Obstantiana ut quantam , conceditur, & negatur nis munis sementia tenet apud Ruia. to citara, otia i i cura
quentia, neque aliud voluit Anit . dum duas augmen- est idemn et motus l)hnicus, quo producitui ubi iami tationem motum esse ad quantitatem; ideo docuit accre- ct ut dicit molem , sed tantum distitioiuntur tam 'tionem, S nutritionem esse idem ubiecto, licet non ra- seu ratione,vicium concipitur tendere talari: M
nonei et eo centat circa idem subiectinia versari: inodo dicitur mitritio , ut ad camer arula inc ouanta &nu,to igitur explicato,circa sibi uiniam ut sic, ct substantiam ut dicentia .ratio υ ri ille quantam.
ut creentra,rmone curus vivens dicatur auctuin, appellatur ia , . . . Migmentatio.
Instatur secundo ratione, qua impugnauimus quartam sententiam: quod sibilantia sit quantitate affecta, &m in arem atro sit motis commin, e se lenam isti uat , consequitur necessario ad productionem se M. ad Hio Sexta. substantis, ergo ad eam non eli dandus motus specialis; pliciter potest intelligi prenotatu timi
ergo augmentatio in hoc non consistet. Reii ondeo per D an . uigarentatio sit mo uti e . ita 2Ia
hoc tantum probari, non egi: motum realiter distinctum, vivens incipit aligeri, semper austeatur Se 'quod clim comoedo, non tamen ratione diuerium a nim continum itali r fo.quod ti a
'ς , - . ct postea xxat si ita tempore, alia pars , alio iiii anti. O. Dices ad ea quae consequuntur, non diar motus, nec. ivxlibet pars augmenti assignabili soliquo continuo temetiam ratione distinctiis ; sic diuia aliquae qualitates con re sit peracta i&in hoc secundo sensu tantum proceduproducuntur substanti η , tum dicitui data alterano sic Quaest. prii enim modo sumpta continui i se duin in prima generatione,comproducitiir quantitas, seu dictas, quid de ea dicendum iii ae ouaest 'substantiaqtranta,non dici ut data augmentatio: ergo ne- I'tania sententia eli augmentum lieti per inmntia Atque dicetur data augmentatio in nutritione modo expli- streta, ita ut in Uno inflanti producatur iramina isdeςatur j ergo augmentario , quae est verus motus in alio terminata , postea disponat G marem & in nitimi, i consillet. Respondeo negando assiimptum adprob, alia pars. c. ita tribuatur Auersi. Phis cum S Masti tiones, ideo non dici datam alterationem ad qualitarem Aib. de aliis,quci emunir Tol. ild Meriton a θῆ comproductam i quia alteratio rigorose loquendo sui' & Hui via aut ponat iubiectum actu, quod alteratur, quod non est dum a. rpi l .i - 6. de cunis inente in & α mo)mproducitur datur tamen tunc et aio motus ad talem di 'in sed illa distin o qualitatem, .id id de quantitate; responit adeo non esse quaestion in Q di .agit Scotus de austinenticii apti irra prodi actione auctami quia augmentatio sum ponit subiectum mn existens,quod augeatur, sicut & pri- itum, licet augmentationem continuariama generatio non est nutritio . seu aggeneratio . quia ut Secunda sententim existimat aliquando posse fieri in limsc supponit substantiam existentem,cui alia aggeneretur: santi,ita aliqui apud Rutare 'in una tamen productione etiam datur motus , latione quibus concinduin Ares lib. i. d. Mner st 'distinctiis ad substantiam ut quantitare assectam. hi. s. in quo tamen excipit nutritu nem in honune ei 2Ia , uri emo ν δ 'ginem Π 'Vςius motus realat quod anima latici lis, quae debet alimentum in substantia a cinaue sititioni Oriuare, non potest localiter i ueriplo considerarer timo esse tomiale. alicet carnis, os et ii, qua & si velit nutritionem feri discreth, t
aliatri, Ob tauri, qui de si velit nutritionem ineri distreth, tamen auosis e. Secundo esse enutatiuum, & quatenus ital et par- mentationem ponit continuam, ut diximus paulo ante, te Sc. licet ano modo 'tritio I iiiit esse in tantanea. communiter omnes recentiores, ut est videre apud C ininen entitat me est successiva, vi magis patebit quaestio. ninabricens t. de oenerati cati e -σθi 6 & Rura ius eadem alimentum, cum fiat luctaturqiunto. t edicitur vivensam cum in o. rem mcupat locum; sed hoc non habetur in Gla additi
ne substantiae quamae; ergo. Confirmatur. quia hie ad α - ,
cogn'sciuir serim; iton mentum debite dispositum introducitur forma aliti, ina
e tornia iter. immo non credendum mit, en sinis . Ga - . ... c. . '
nisi ad augmentationem sequi majorem loci occinem, dcc. non quia in illa formaliter augmentatio: ui inutari, A c. Dicent, a te iam alterare simul totam partem alimenti , positam intra propriam sphaeram, postea fieri pi sentem aliam partem,S: dum alia fit pr es, intercedere quietem, antequam alio instanti altet et ut pars de nouo facta prx
5ed contra primo agens naturale agit uniformiter dici iam iter, magis in parie propinqua ; ergo non potest si- A DM n ut in Omnes partes eandem dispositionem producere: . sacile solitentui. ei δ' - nt nur . Remisse Quae diximus cum de alteratione,Dς 'ς 'ur primm . definitio an menta iri, si immin huc enim bene recurrunt. hoc occupatio- consi arr Instatur sexto, per augmentationem dicitur totum au-- gela ; GRO 'uia totum extenditur. negatur consequentia, quia b ρ ialuatur in nostra sententia totum augeri: quia Lacta additione Libuantiae de nouo quantae, habet maio-
53쪽
Quaestio VII. Quomodo fiat augmenti
hoc est absurdum: ergo probatur sequela ; in tota illa minima parte, secundum quam totam simul vivens augeturpet aduetiarios,vltino dispostici non est simul produciat quia non datur minima alteratio: tum quia alteratio est ' continua, consequenter sipponitur una pars, prius altera dii posita : ergo pars primo disposita expectauit donec alia diiboneretur; ut secundum omnes simul fieret con-υeiso,& augmentatio: ergo vera sequela Contra conclusionem instatur primo nutritici, δ auramentatio per nos non distinguuntur realiter , sed nullitio est generatio substantialis: ergo fit in instanti; ergo,& augmentatio. Consi matuti in prima generatione vinentia producunt ut in ceria magnitudine: ergo es in ag- generatione. Ad argumentum negat ut conseqirentiatae quia & s substantia non fiat succestiue, de continue so maliter, ut substantia, cum per quamcumque minimam partem habemur persectum esse subctantiae , emitatu e ;tamen ut habet molem, potest produci continue Sc. Ad constinationem in prima aggeneratione requiri determinatam magnitudium, quia debent posse uti suis facultatibus , ad quod debita magnitudo requiritur rat in ag- generatione, & augmentatione, iam supponitur anima, in debita magnitudine: ideo potest minorem , de min rem insormare, prout illa minoi non existit separata, sed alteri continuatur.
Instatui secundo. Si augmentatio esset continuas successita, inciperet per ultimum sui non esse, sed hoc etifalsum: ergo. Dicibatur minor, quia illo instanti extrinioco,quo valet,nunc non est a mensatis immediis e post eriti,
vel est ultima dispositio an subiecto, vel non. 1i primum ergo datur vltima dispositio sine sorti . si seeundum vitima dispositio fit continue: ergo immediatἡ post non erit dispositum subiectum neque net augmentatio. Respon deo continua,& successita dici quod producantur per vutimum esse: quia scilicet non est assignate panem dete minatamaecundum quam primo incipiant: reuera tamen incipitier aliquam partem: quando vero ad lignandam extrinsece primam patiem , dicitur nivi est augmentatior mulatim post eras,tunc non est vitiina dispositio sed si, tim post erit quia eodem modo se habet,ac ipsa sorma, &quando addit tir; vltima dispositio fit eontinue: ergo in mediate post non erit subiectum dispostum. respondeo, quod si continue respectu diuersaruin panium iubiecti, quas possi rus assignari ultimo disponi non tamen sequitur, quod immediate post non erit alisua pars vltimo cic sita licet a nobis non assignabilis. Eadem omnino dicenda sunt de modo, quo incipit, & desinit augmenta
tio, quae de alteratione, i. Lb.degeneratione tria f. 2 q. r. Instatur temo, decretio non fit continuo: ergo neque accretio. consequentia patet; quia eadem ratio. antecedens probatur: quia cum in pane, quae corrumpitur debeat aliquid prima generatione, tanquam in materia separata produci, requirit determinatam quantitatem. Iespondeo negando antecedens , ad probationem sola vitientia habete determinatam magnitudinem. vi in stata ;cum autem in partibus, quae continuo corrumpuntur in decretio ,non generetur aliquod vivens, non est neces.saria determinata magnitudo. Addo quod hene senapecilla partes corrumpunt ut in aliquod , in quo continuantur aliis pariabus eiusdem. In statur quarto, ex Huriado in prima generatione subiecti tua disponitur totum simul; ergo & in argener ti e potest . antecedens probatur : quia uiuentia requirunt determinatam magnitudinem, ad hoc, ut forma introducatur : ergo totum simul disponitur ; alioqitin daret ut pars vltimo disposita ad sol num sne so a. respon. deo negando antecedens , ad probat ronem non censera aliquam partem vitimo dispositam ad sormam , sine somma : quia cum forma nequeat circinis indeterminata magnitudine . non censetiit illa pars ultimo dispositanis,
cum εο aliae requisitae sunt di cistae, & s sibi inlut si perstrecipiendum, quod ea maxime adueitendum; alioquin
argumentum habet et vim, quae ratio non militat in ag- generatione. O Instatur quinto, ex Ares potest pars alimenti conue 2 tendi. esse minimae resistentiae, A. agens validiim ergo
tunc poterit fieri in iussanti. Respondeo cum Ritu quast.
ψ.num 29. negando consequentiam, litia qua itumuis manima pars semper est secundum unam pariem nugis pri
xima agenti; quam secundum aliam, cum st diuisibiliti conseqtienter cum aetio sit viii mimis diu ,rmitet, pii iuvna pars conuertetur, quam alia.
Instatur sexto ex Ari olet. 8. Phas rex. 23. ubi docet incrementa e deerementa, continua fieri non posse, sed si cui gutta excavat lapidem, in qua excavatione non est a signare partem unam uni guttae pariem aliam alij parti sed totum simul est motum respondeo Aristot. velle quod augmentum , non fiat continita primo modo posito in
in principio quaest. lin quo diuersum lentimus sed primo
disponi alimentum, sciit aliquae guttae primo disponimi. postea totum smul iit augmentum tempore sequenti e pleta dispositione: dicitur igitur totum simul, non ut donotetur fera instant meo, sed determinato tempore, ante quod non fuit augmentum ; alioquin i4bi contradiceret , cum omnem augmentationem. ut vidimus,ni mei et niter
species motus; imotus autem est continuus ex eodem; si lumenim intendit Aristot. pit,bare nullum motum posse esse continuum contra Heraclitum, sed aliquando intercedere qauetem. neque alio sensu potest loqui etiam l ini. Thoaniam Metexi r. r. quast. crtara ; concedit enim supra hunc tex. augmentum esse motum , sed quiete inie ruptum t si incitus est, ergo conritanus. Addo quod exc uatio lapidis non si tota simul, cum fiat per motum localem . quare dum dicit augmentum fieri i tum smul, de
sumpta similitudine ab exeat ratione lapidis , non potest intelligere de seri instantaneeaed sensit explicato. Talis Aristotel. expositio potest decimi ex simili expositione , quam Zabar. cap. 3. dat Auer i in hoc propos liram consequenter dat et & hic Attii rel. alia algumenta faciliora videri pollunt apud Conimi, Ruii. AGGoc scitatis. Ex diciis. Decii citur nutritionem esse m tum continum ex pante modi, quo iit, licet 'uatenus dicit prodii fionem si ii stantiae, de natura sua hoc non te iuuat: quia substantia, vi se; imaeo etiam vi quanta potest secundum omnes sui partes simul produci; sicut in prima generatione . quare augmentatio, quae pernos est tantam . motus ad subitan tiara ut quantum, est tant in motus per se continuus ex modo quo fit ; non quia ratione termini non pollet es
in instanti secundum omnes sui partes. odo fas audientatio. Quaenio septima. AD veram augmentationem propriam viventium de o
qua tantum est sermo, tres conditiones requitii Ati. γstotel. i. aegeneratione tex. prinis vi fiat ex nuteria extrinsecus accedente. Secundo id . quod augetur secundum Omnes paries augeatur. Tettio vi post augmentumst idem, ac ante. De singulis p ptia quaesti instituenda, vi natura augmentationis melius innotescat. Circa primam suarietur, quomodo peragatur augmentatio, δίratio dubitandi est: quia s ex materia extrinsecus adueniente, videtur, vel alimentum, de partes, quae nutrium tur , penetranda; vel tantam iuxta pi)nenda, quod notia transcendit modum.quo augentur, & inanimata. pro Q.
Notandum primo, dupliciter posse esse dissicultarenti. primo quomodo sat augmentatio fornialiter,& s vivens
non videatur acquirere maiorem locum, sed tantum n uam substantiam quantam in quo consilit proprie augmentatio . Secundo, quomodo fiat augmentatio, secun dum quam acquiritur maior locus.
Notandum secundo, in partibus viventium adessem iei positos hinc inde poros , & quasdam quasi multates, quibus recipitur alimentum, quo partes nutriantur, non tamen in qualibet parte minima est proprius pocias , ali quin virum corpus non esset magis porosum, quina aliud contra experietiam. his notatis pro difficultate in t . isu. Respondeo augmentationem fieti tali pacto,quod viti- aromum alimentum languis ; vel aliud reeipitur inpo sis concauitatibus, postea a potentia nutritiua vertatur iii substantiam illius partis, in cuius concauitare sinat receptum, M sic augescit vivens. quia ei additur substantia quanta . quam pi imo non habebat. Ex quo Deducatur vere etiam pnem,uiuens acquirere maiorem l
appareat: quia dum alimentum erat in poris, ille locus De cupabaciit ab alimento quod no erat pars viventis postea Io. Morandi Annus III. Ea facta a per quan cumque augmentati natorem locum de s ad sensum no
54쪽
facta e nuersene, e patur a parie viventis,consequet ter vivens imiorem occupat locum, ac primo. Pro disticultate in secundo sensu, de qua vatii modi apud Mesum
Respondeo cum eodem Ares alimento conuerso vi ca- NICtandum primo partium integrali lim, de quibus est
lucis naturalis, vivens extendi ad maiorem locum,in qua 1 pistis quaeliso aiias esse eterogeneas, alias homo
: a seneas; de ei elogeneis certum est, Omnes augeri, de ui
tan vitiens augeatur serviatim omnes partes, ut Ilio Oct a.
extensone, virtute eiusdem caloris alii reri oriuntur ad nouum alimentum recipiendum ; neque sequitur per hoc partium tenuitas quod tanqu*m absurdum reaicit Zab. quia partes,qua extenduntur, δ' si sec undi in omnem dimentionem extendant ut etiam secundum omnem dii nentionem nutriuntur; unde noua subitantia addita , per nuttitionem impedit tenuitatein,quae alioquin sequeretui: si autem maior loci occupauo tantum fetet, quia conuetio alimento funt paries tantiam magis distantes per nouos poros pro susto , ut vult Zab. cap. a C. partes iam non ser. Dareiu eandem proportionem in toto, ut patebit diseu Ienti contra experientiam. Ex hoe inducitur primo , quate cum ad certam aetatem peruenit animal , non amplius extendatur ad malorem locum;
die ndum enim cum Zabar de accretione cap. 6.principaliter seri accretionem ratione ostium,quae secundum omnem diiserentiam augentur, licet magis secundum longi, tudinem: quia sc requirit natura corporis, M. quia igitur procellia temporis a calore naturali vehementissimo
continire consuinitur humultim Ostium,consequenter m gis exsiccantur, he consolidantur . cum autem exsccata ,
re consolidata sunt, non potest amplius calor naturalis iliata extende te ad maiorem locum, sed totam suam vim insumit in restaurando paries, quae continuo consumuntur,
nec alii poti oriunt ut in ossibus, nisi qui px consumptione
caloris producuntur,non ex ra factione: existimo enii nusque dum fit excretio ex duplici causa oriri poros, de ex
consumptione humidi , & ex extensione: alioquin cum alimentum tantona, quod intra poros recipitur, conuertatur, non posset saluari, quomodo plus alimenti conue
tatur in adolescentia, quam substantiae consumat ut s tan tum essent pori ratione consumptionia: ideo cum ratione extensionis noui pori fieri non possint: quia partes duriotes , sed tantum poti ex consumptione , amplius animal non crestit ir potest tamen, de si non augeatur secundum Ossa. augeri lacuniam carnem, qua disticilius ad tantam soliditatem adducitur, ut non pollit amplius dilatai liac de causa post debitum incrementum ossium,& solidarum partium, Diet animal carnosus fieri, ut notat pictet Za- paret.& Ates
non egeam rex desectus caloris naturalis de debitam concoctionem alimentum adducere. Deducitur secundo, sumpta augmentatione pro accuisitione maiori loci, tanti durare toto vita tempore : ideo Aristote l. s. de Anima tirplicem statum in hominibus distinxi , videlicet accietionis usq; ad annum ii. consisten tiae ad 3 s. de decretaonis annis sequentibus ex Conimbri
censi .degeneratione cap. s. quae . l .
Deducitur tertio, quomodo augmentum in primo sen, si duret toto vitae tempore, neque unquam interrumpaturi quia & s alimentum per motum localem sat pretem dce. tamen cum calor agat uniformiter disso iret prima parte alimenti ultimo disposta, de conueria , fit propinquus alteri parti,& in aliam agit, dum noui pora aperiuntur , noui in alimentum apponitur, ct sc de cetens suc. cessita re continue. Ad dissicultatem initio postam , respondeo cum augmentum sat modo explicato, intercedere quidem appositionem, sed non solam: quia licet respectu alicuius pat-tis sit appositio tamen respectu aliarum, de totius, est in tia susteptio, per quam ipsus totius intima, ab alimento quasi penetrantur , & in ipsus natura transit seiuna eadem proportione a partibus in toto r quo pacto augeti,
non competit inanimatis,ut patebit consideranti . vide, mi Ruuius Octione sertis a numero 89.ubi explicat quomodo disserant iuxta sitio, quae interuenit in augmentatione viventium,ec quae in augmentatione inanima
tantum augeri iii quantum augentur homogeneae, ut d co Arsilotet. i.degenerati e tere. quare dissicialias est
de honii geneis, quae cum diuid alitur in aliquotas , seu non mmuna cantes, & propoletionales, seu communicantes , de omnibus debet esse nostia quaei quia Ailitat. simpliciter dixit, quod augetur, secundum Omnem par, tem augeri, nulla usus diiunctione de aliquotis . vel priportionalibus .
Notanduiti secundo, cum qualibet pars aliquota ins
nitas habeat communicantes, consequentet si ipsa augetur , augemur, & illae, quia alia non dicunt entitate nia,
quam emitatem aliquotae, in qua sum incluse. Pro nolit sententia Prima Conclusio . paries omnes proponionales noria augentur imn diate recipiendo alimetum.Probatur quia alimentum debet intus suscipi, sed quaelibet pars propo tionalis non habet proprium mi uiuergo vera conciusio. Confirmatur, quia paries proportionale sunt infinitae. pori finiti, ut omnes concessunt; ergo non quaelii t p test nutriti,s nutritio augmentatio fit per poros. Secunda conciuso, non quaelibet pars aliquota singillatim sumpta augetur per intus suste monem . probatur eadem ratione, quia non omnes alis; in habent poros iergo. antecedens probatur, porri enim sunt finiti; sumpta igitur quacumque pars inter duos , ut supra poros, potest iii duas aequales diuidiiquae erunt ad inuicem aliquoiae, li-
tyror alii unales,respectu partis,quae in illas nut diuisa. Confirm. quia quaecumque pirapomonalis & si sensum fugiat, potest diuidi in duas aliquotas:ergo s non augmtur quaelibet proportionalis per intus susteptionem: n
que qual:bet aliquota. Tertia conciusio. illae tantam patres augentur per limius susceptionem, quae sunt porosae. huic conclusoni sit, a
cribit Tab.de accretione e .is. Ommbricen. i. degene- rataeap.3 PM. i Lart. r 6.ad i .&alii apud Arec quas . 33. citarahes. a f. r.sententia ouam probabilem dicit. Prob tur ex conclusionib. prccedentibus: ideo non omno proportionales. Omnes aliquotae augebantur per uitiis iu-tim augenrur per intus suoptionem. probatur: quia tali pacto uimptae constituunt partes porosas, quas posuimus determinate, sed laa augentur per intus susceptionem rergo de illae. probatur consequentia, quia porciae augent ut secundum se totas, sed aliam non dicunt entitate , quam paritum inclusarum; ergo etiam inclutae augentur. Constinatur , quia qui cummie numerus partium asiagnetur post augmentationem laciam, erit secundilina pi potiionem maioritatis, quam ante auctionem suisset: e go quaeli, i in aucta. Quinta conciuso. in aceietione ad maiorem locum quaelibet par, snpliciter auge iuri est cum Ares probatur, quia liac accietio in per extensonem, sed qualibet pars
tenditur: ergo vera conciuso Quare, an Aristotel. dixit , auctioneir secundum omnem Parium Nil, in xiroque augmento. ει quod est tantum ad maiorem substantiviti;& quod est ad maiorem l cum , saluari potest sensu exposito Sed coluta primam, es secundam conclusonem inst tui. quaelibet pars singillatim sumpta non est aucta per imius iusteptionem: ergo cum iit aucta erit aucta rei iuxta
politionem: ergo non erit augmentimidi uel sum ab audimento inanimatorum. respondi negando primam coimi quel uiam . quia scut non eii aucta sngillatim, sed ira
tum ut pomis constiti ia,per intus Elaeption ira est ameia. licet etiam intercesierit appositio Quaeies quid intelligat Aristoteles,dum te . a s primi, de sιneratione , videtur veste , quamcumque partem eius, quod augetur augeri quidem se Ora ira i rinam,
non tamen secundum inarenam : on liati s expo-
55쪽
Quaestio IX. An in augment. vivens perseueret idem.
Respondeo responsione . quam ipse dat ex Auerme, persornom intelligere figuram, quae senaper eadem nranet, dum eadem vivit, deli manus augeatur, non per hoc mutat figuram: per materiam vero intelligere ipsam substantiam constantem ex materia, & forma, quarum paries aliquae cum continue defluant, incrementum suscipere non pollunt, apertissime ipsemet Aristotes . se declarat iuxta nune sensum tex. s6. 7. legatur
principio calor consumebat has partes , ergo non remanent semper dena , consequenter coituit tota fabrica
Atest . . Secundo; vel Ruii. δe Ares loquuntur de partibus Glidis sperniaticis tantum, vel etiam de nutrimentalibus. Si de prinais adhuc viget dissicultas, quomodo debeat diei
vivens idem numero ex minimis illis patribus in conceptione acceptis, de non diuersim ex tot in in tanta quantitate additis etiana ex illis quas principales vocant.cemam est, s uni phialae vini misteatur unum congium non dice
tiar idem numero vinum. Si vero loquantur de omnibus
solidis toto au menta tempore, nec eii ablata difficultas, ars ι Vod idem numero vivens petieueret, pr ter auctor. qu modo sit id am numero, ac quando conceptum facta Aristotel. reatus. ut diximus , suis agantur multae lanta pamum variatione. etiam rationes si enim quis paruulus aliqua inuratur ciea. Confirmatur quia si post instan conceptionis relictist Iace, toto vitae tempore durat; item si quis in cucuibita . tantum partibus solidis facta fuisset tota additio simul,
An in augmento vitiens perseueret idem numero. Qui ho Nonia.
paruula aliquas litteras imprimat, et escente illa, crestunt& litterae, ergo spinum est ei idem numero esse hominem, Ec eandem numero esse cucuibitam: quia accidentia non trans nigrant de subiecto in subiectiun . remanet igitur idem ne dum specie,ut volunt Conimbricencis. s. Pali. 1 a. ab Omnibus impugnati: sed etiam numeria indiuiduit,saelo augmento Difficultas tamen est, s vitiens in minima materia genitum , de per nouam additam peruenit ad debitam magnitudinem immo continuo calor naturalis. 1 prima conceptione consimit aliquas paries, quomodo possit salua ii identatas numerica . 1 e qua prima Sententia est manere idem numero, quia eis ac-ries materiae. forma tame e ab informatione unius par cap. r.55. de aceret. Niphus
a. de generamne ex. 8. Pompona in alij Sed contra primo Vita etiam materia est essentialis; ergo etiam ratione ipsius debet diri idem numero. Contra secundo,quia omnis forma materialis educitur de potestate subiecti, cum igitur aetiis materialis pendeat in conseruari ab illo iubiecto numero, de cuius potentia est eductus, pereunte materia , perit etiam forma materialis 5ecunda Sententia est, esse idem numero per aequiualentiam sicut dicitur idem fluuium si omnes partes aquς sint mutaris,ita Scotus is i. Sorias, Bannes, Malii iSed contra.quia in hae sententia non possent saluati ex perimenta de cicatrice, litetis, dec. si enim omnes partes
mutantur, vi in fluminearvitantur etiam illa accidentia
ad eorruptionem propra j, subiecit : in s in aliqua parteia aquae in suuio, quid simile tepetiatur, de si illi parti alia
sucredat , non tamen subit qualitates patris precurrentis; scesset in augmentatione , si tantum per aequi ualentiam
2 2 I Tetria sententia distinguit duplex genus partium, m dam vocantur spe arieae δε primigeniae, quae scilicet in
prima generatione acqilistae: quaedam vero nutrimetita lex seu alimentit aer docet igitur hae sententia partes spermaticas nunquam deficere . de ratione harum diri ide numerorua dicuntur sentire Averroe Phylopo Buccaset
tus in alii quos sequitur Tel. i. de et nervi one quast. 9.Sed contra quia potior actio est in his partibus, ut Dia tenuioribus, mollioribus, de humidioribus in quas calor saeilius inuehitiir. Secundo quia ista patres sunt inuicem oppost et non secus, ac nutrinae tales I ergo agent etiam actione corrup- praua ad inuicem.
Quarta sententia distinguit de patrihut solidis. & mollibus , de docet partes solidas semper easdem remanero, nec a calore resolui; immo cum siccitas a calore adiit uenon diceretur idem numero propter illas partes ergo neque post est dicendum idem numero prςci se tantum ex illis rarimus. Pro Glutione
Notandum primo non consunt in processit vitς omnes partes,quas a principio vivens accepit; alioquin non possemus saluare quosdam naeuos, qui a prima conceptione recognoscitiatur; vel danda esset transui gratio acciden.
Notandum secundo. Si minimae parti addatur maxima
quantitas,quamuis retineatur eadem fetura . non per hoc posse dici idem numero ac primo erat: consequenter in si iacedanius non omnes partes primigenias resolui, non perhoet antoni potest saluari identitas numerica vivetis. Notandi nutertio cum augmentum, di deciem tum umenturm fiat successive net partes,ita vi nunquam detur actio totalis, qua totuin destruatur, & s p ii multas auumentationes nulla pars, vel minima ex prima materia remanserit nota tolli identitatem numericam; ratio est . aniacum per unius partis additionem vel ablationem non de.
sttuatur idelitas numerica alicuius totius; in qualibet augmentatione idem totum dicendum, quod augetur , se licet in prima augmentatione una pars sit destructa, lini per hoc negatur totum, quod prius, remansiste: iterum insecunda in si alia pars deperdita, tollitur quin si idem imtum quod fuit terminus,ad quem primae augmentatio im;
de itide singulis ; quare facta tota augmentatione, cum nunquam iit ablatum totum, quod primo erat ; quia temper suceei sine in qualibet augmetatione erat idem icitum. quod ante illam remanet ut sit idem numero 'his notans Respondeo ad dissicultatem, post augmentum vivens esse idem numero , quia nunquam data est a iio totalis, qua totum destrueretur ; sed continuis succestiuis audimentationibus idem numero pei seuerabat. Probatur primo veritas huius doctrinae, ex reiectione Omnium celera rum, non enim videtur supei esse, quomodo possit saluari
dent: tas numerica alio minio.
Probatur secundo, quia tota dii ficultas est in saluandata identitate numerica post tot mutationes; sed optime satiuatur in hoe modo explicandi: ergo minor probatur, in tertia, ut sueta augmentatione erat idem numem quod in secunda, in quatia quod interita, in quinta quod in quatia in se de c eris,ut patet ex reicio notab. ergo verὰ est idem numero. Sed contra instatur plim , mnes partes,vel saltem -- tot pars ipsarum sunt mutatae; ergo de totum; ergo non remanet idem numero. prima consequetia probatur; quia totum non habet aliam entitatem, quam partium . . illinguo antecedens maior pars partium est mutata malet talis ter. singillatim, concedo: forinaliter, seu colle hue,
seu vi totum constituebat, negatur anteced. quare negatur prima consequentia, ad probatio. licet non habeat i tum aliam entitatem, quam partium, quia tamen sempertur potius illas partes conseruari , de ratione harum dies. una pars loco alterius iliccedebat. & cum preexistentibus
idem numem ita Ares i. aegeneratione qui 3. 1.hia. .f. idem tonim constritiebat, nando explicato,ncin dicitur imve sententia explicatur, cui sententiae addere possumus, tum mutatum ideo negatur etiam secunda consequentia. Se Ruuius tract de arament Sap tit citato, quast. qui eis Haec res lasci colligitur ex D. Th m. i. parte quast. limvelit omnes partes, etiam lolidas pati a calore, de corrum art. t .ad s. ex quo loco si bene expendatur,desuntitur do
piaicet minus, quam partes molles . dicit tamen cum ex magna parie remaneant hae palles selidae, dici unum nu
Ned contra primo: quia aequisito statu consistentiae adhuc vivens nutritur etiam seeundi m patres solidas . ergo tunc oriuntur pori ratione consumpti illis: ergo etiam actrina .quam attulimus ad difficultatem resoluendam. Innutiat secundo, ergo erit unum numero tantum per aequivalentiait . de se incidemus in secundam sententiam impugnatam. nsequentia probatur per nostram doetii
nam . in tantum dicitur idem numero,in quantum alio par
tes de nouo loco illarum siccedunt, quod est esse id ei Io. Motandi Annus il I. E per
56쪽
s In i I. De Anima Tria. II. De Anima vegetati
per aequi ualentiam. Respondeo negando consequentiam gnitudine,& minima in parilitate, ut sub naaiori nunci ad probat.per nos in aucto remanet e aliquas partes, quod ii exasterre non possit; sed hoc est assignabile: ergo. proba non accidit in eo, quod tentanei idem perpuram ae ma- tur minorisit ut supra determinata quantitas, quam vivenientiam ; & licet nouae paries succedam, sicut dum per ae- tra tequirunt ex ptecedenti conclutione, versus magna tu ciuiralentiam, Iannina te manet idem; tamen haec succ ec dinem,decem palmaris,versus patuitatem palmatis quantio iis paulat uir, ut dicit idem D. Thona. eodem Deo; atque titas decem palmaris erit maximum quod se : quia sub adeo pars, 'ua addatur, transi in totum prccedens, non maiori existe te non potes in palmaris minimcio quia sic: nolium constituens ; at non se . si sit idem tantum per ae quia non potest esse sub initione ergo qui ualentiam: quia pluies smus possunt succedere; ita ut Tertia concluso. viventia non habent terminum inruri in transeant in totum precedens; sed imitum constituat. piritudinas extrinsecum minimum quia nou : habent ta- ZI Inoia desunt alia alguinei ita,quibus impugnetur, remane. Uen extrinsecum patuitatis. mormum quod non prima re idem numero videantur apud Arelaus tito Oratas L . pars probatur.qiata ut daretur minimum quod non, necesse omnia remanent soluta, s .mi quod per eontinuam uic s. cllet, assignare in quantitate , sub qua di se non pollet obsonem partium, non Iollatur identitas numerica, vi pro- ni o tau partena omnium partium minimam; sed non bauimus. datur: quia quacumque allignata alia minor allignari po-An uiuentia habeant certos terminos magnitassinis, Op - Dides eadem ratio stilitat etiam in maxima quod se ivrtatis. Quaestis Decima. quia quaecunque quantitas assignata pro termino, adnucri . . . . . porcii diuidi. respondeo negando amimptum;ad probat.
Ro tituli intelligentia notandum primo terminuri ct ii sit diuisibilis, non iacit ad rem, quia maximum quod I ma nitudinis, te quo quaerimus, an detur in viventib. sie, dicit totam suantitatem, sub qua ei se potest; unde ut ei se ultimum rerminum, luci ad magnitudinem, sub maim se non est diuisibilis, alioquin non esset maximum quodra quo ella non polluit: terminum vero paruitaris vice , H, at minimo rou mn, Hon dicat totam quanta latet ,
versa esse ultimuin quo ad patuitarem sub minori quo ne. sub qua esse non potest, Od tantum via imam penitus par-
queunt este. tem ab inarinisco,quae non datur.
Notandum secundo hos terminos i lete distingui in , Secunda pars probatur: quia veri; datur in ima quaim intrinsecosin extrinsecos: intrinseca wκantur maximnm litas, ex tota quantitate, sub qua esse non potest propterq ous e. N Ommum qu usice eximi iaci veto minimam nil notitatem vi su palmaris, sed hoc est mammum quod quoa n e maximum quod non maximum quod se, dici- nois ex dictis : ergo i in litie videmut contrarii Areso, quitur terminus quantitatis, sub qua esse potest vivens, non i , quens de terminis patuitatis, tiam intrinseca, tum extrinsub maiori; minimum quoci se dicitur terininus quantii a. s c dicit eandem elle rationem, ac de terminis magnitu. tis sub qua eile potest non sub minori: nranimum quod neu dinis, licet aute in non detur mini rim quod non potest ta- dicitur terminus Qua uitatis, sub qua elle non potest pro. men dici, quod viventia habeant etiam quo ad magnitur ter maioritatem,sed sub minori D dicitur ni mmum, quis dinem iet minum extrinsecum , cilicet primam vallenia inter omnes partes . sal, quibus esse non potest propter quantitatis ab extrinseco assignabilem, ex illa, Lib qua maioritatem est minima; dicitur quod non: quia sub ea es ella non potest ob maioritatena, in quo conuenimus cum se non potest. N sequitur immediate maximum quod sis a Aresti. Maaimum quod non dicitur terminus quantitatis, sub qua Sed contra priniam conclusionem Instatur primo, ani- esse non potest . propter minotitatem; sed sit, ii arati. & ma de sacra reperitur in quacunque minima parte corpo-
dicit Ur maximarim. quia tiat ei Omnes paries, sub quibus es. iis: ergo etiam sic post poni : ergo non requirit deter. se non potest . propter minoi irateoi, est misaimum . dici- ini natam magnitudinem. respondeo negando prima tui Ἱμ d non quia nil, illa vivens citi in in potest, & sequi . consequentiam, quia vi unita aliis patribus, ex omnibus tui immedia: P nMmmum quaci sic. his notatis conficitur determinata quantitas ; non autem si sit ψήPruna Concluso animata habent terna: nos magnitu non enim valet in viventibus non datur minimum inexidinis.& paruitatis . haec conclusio est contra venetum. i. stetis,ergo nec minimum existens, propter rationem assi-Physes a. conformas tamen communi sententiae philos gnatam Ruuii, i . Plas cap. . qua l. i. Masa ibidem quast. r.se l. i. lnititur secundo producto viventi, in maxima, vel mi Murciae disp. 2 quaest. . ninabrice iisqua'. i.ar. 1. . Ates. nima quantitate,sib qua esse notest,si datur determinatus 234i . degeneratιψne qua L 33Jc tio. r. I l. Psa. Peter in alio. ierminus. lui excedi non mint .sequeretur non possae illud
nam . vivens, si ab animali venenosa mordeatur , intumescere; probatur primn, auctor. A ta e generatione an neqile per alium morbum contrahi hoc est absurdum: er malium cap. a. ubi habet . cuiusque animalis certa est mi go etiam dati hoste divinos. Sequela probatur: quia ali amniloatim, d malus tum Mam ικtis, de r. de an male, i. quin non ellat ultimus terminiis, sub quo esse potest , ut i inam ignis quidem accretio, ti infinitum progredi perest. supponimus. Respondeo distinguendo sequela, sequerect eoussu sit quousque sit combustibi e . at eorum omni is . tui non posse intumestoe,s esset sub omni nugnicia dine, qua narura constaM huicet vinentium est suis rare masni patuitate sib qua esse potest, siue sanum sue infirmum, tu imi quam accr/tionis, atis tim idem liabet. concedo,quod nullum pareret absurdum: si cita Libo probatur secundo latione . partes viventium pendent ni magnitudine. ει patui: ate, sit, qua esse potest in statu in conseruat ab una parte principali, , qua mi iis Dei naturali sanitatis .de quo est nostra doctrina de videtur limpiuiit. 'i in animali ea cor, in plantis radi et . de debent esse tendere etiam argum. negat .suia habito omni termino,
organicae,ut pei illam vivens operetur, ergo vitientia lin. sub quo esse poteti naturalitet acquirere possetn Orenubent terminum magnitudinrs, paruitatis: antecedens. vel minorem supernaturaliter, vel infirmitatem.
patet,consequentia probatur, quo ad prunam utem: quia i nitatur tertio, non nullta planta vi lentur semper cres paries olent nimium distantes, non possent recipere inta stere ut vitis,& qua dam albores radicose, quam radi fluxus a patie principali, ad tantam dissantiam quo ad se ces alias arbores produciant, & sic videntur ita infinituri cundam etiam partem e quia operatrones vitales 1 equi exetestere. Confirmat. quia Crocodillius quandiu vivat, runt determinatam quantitatem, vi sui, minori exerceti sempererestit. Respondeo negando assumptum, neq; a non possunt hores radiecise excreciant in infinitum, de si ex ipss rami Dices posti caloiem intendi;& sc extendi ad qu uicum subtus teriam cluss.ta dices agunt,arbores producum, que distantiam. Respondei, non posse, eo quod tune .ius non temanet eadem arbori sed noua producitur, cuius λiolueretur temperantemum debitum qmini est quod non sumit alimentum a radice arboris . ex Probatur tertio, quia nunquam visum est animal . vel etitu ramo prodig. sed ex radice, quan egit ramus apse planta,sicut pulex nec sicut mons: ergo signum est.viuem Ad Confitii dis assumptum si venim .dicendunt non e tia habere dete in natam magnitudinem. & paruitatem. cre ere in infinitum: quia tandem in iantur, sed neque Secunda Concluso, vitientia habent termino, intit - per hoc unquam excessiti debitum Ierimmim, sciit. nec secos magnitudinis α parintam . --- quod sic. de Cygantes e si staturae adeo procere Via quam excesserimi minimum quod sic est cum Ates s. 1 neemia. Piscitur maximum quod se. pro inmori intelligentia totius quaest. conclusi , ut clatili maximum qtibus , de mina iam quia videri potest Peru b. ι C. cap. M. 23. te, suis ea, s assignetiit quantitas, quae sit maxima in iri
57쪽
Quaest XI. An pridicti termini reperiantur in inanimatis. 3 3
si pud Iti termini reperiantur in inani maris. Qtiictis Piaccura. OVaerit tantum quaestio de potentia naturali: superna.
turaliter enim celetum est , alon habete inanimata
hos terminos , sed posse in infinitum Suncategmen tueaugeti, de minui: & etiam quaerit tantum de natura propria inanimatorum: per accidens enim celetum est. habe te terminum magnitudinis: quia omnia intra ambitum C li continentur. de hac quaestio. vatiae sententiae videri pollunt apud Aresqu As s.seM. Pro nostra sententia,sit Prima concius . inanimata non liabent terminunia , quo ad magnitudinem,seu maximum quous est D.Tho. .parse quast.7-t. a. Auer.υε α .uer Scoti ia 1 al. 1.
nimbri c. cap. .qua'. i. Ares seco c raro, Ruuis re aliorum apud istos. Prtibatur primo auctorit. Aristotel. a. de istum tex. i. citato, ubi habet . ignis quidem aeremo in minatum,quo que est combus sui. Probatur secundo, quo maior est ignis, de cetera non viventia,eo evadunt ibitiora ad agendum resistendum contrat ijs:ergo nulla magna quantitas ei repugnat probatur tertio, implicat applicati stuppam ad ignem, de illam non comburi, hoc sequeretur; si haberet terminum magnitudinis. ergo. Antecedens patet. sequela pro. hatur: si ignis in maximo quod se, ei concesso ab aduersariis,non potest esse maior: ergo neque comburete, quia per combustionem i nas augetur Respondet Fer. i. PM quae λ ad tertium, ignem con bustutum stuppam, sed non tibi via iturum, atq; adeo non cre et vltra maximum que cm contra: quia si paruus ignis ex coriabustione sbi vini ignem de nouo prcadiaeiu,
ita ut v num continuum esticiatur, cur non magnus ignis Seeunda concluso. inanimata non lubent let manum patuitatis,seu minimum quodsis, est cum S toties citara PererIuvio. p.r . Ruu i. phus cap. qua'. i. Ates loco citato, de alijs contra multos ex auctoribus pro prccedenti coclusone, qui voluit inanimata non liabete maxsinum
quod B,benρ minimum quod M. probatur primo auctori Aristoteam .de sensu, bos ut, ubi docet cap. s. horum
genea non diuidi ad nuntiarum Plobatur secundo ratione. agens agit vitis, iter dis-s mi iter: ergo non datur manimum in inanimatis . ante. cedens suppono I consequentia probatur, actu viis lorini sdissoriaras tequirit . ut agens aetat prius in partem magis propinquam sed quacunque assignara,almin alio propin . quiores assigrara possent in infitiatur ergo non datur mi nimum . in quod totum smul agens inducat formam si stantialem: ergo forma substantialis inaniniatorum, non tibi determinat minimam quantitatem Respondet,agens agere quidem uni sermiter dissormi ter quo ad productionem accidentium , non sororae sub stantialis, sed contra: quia sequeretur dari materiam vi- timo dispostam ad satinam sine forma neque saluatur diacendo non habeti vhimam dispositionem, usque quo determinata quantitas si tota disposita.quia cum forma sui, itantialis, quae corrumpitur, non possat esse cum omnibus qualitatibus ad formam generandam illa materia rema neret . sne ulla forma, usque dum determinata quantitas disponatur,quod non militatun animatis,quia adsunt sera Diae substantiales partiales Probatur tertio, ratione Ares homogenea habent par tes eiusdem essentiaeis denominationis: ergo summo mi. mino,quod ponunt ut supra aqua,vel pars, quae potest assignati,est aqua .vel non. Si secundum: ergo aqua non est homogenea, s primum: ergo Grina aquae potest esse in parte minori minimae ergo non datur minimum Respondebit Tot Iaco citato, ex sui dare. quod iacit, in hu eonesumn btis . aliud esse loqui de minima parte vise in tuam eneri r quia cum homogenea sint crantinuata quacumque assignata pro minima potest alia , de alia assi In ira .aliud de minima parte per se exist te separata, quod alii dicitiat. dulei sum esse loqui de minimo inexistente, de de inimmo existente. respondebit igitur Qiacumque assi
nata. s alia . ct alia aimgnetur, suturam veram aquam , una omnes iunt unitae,at si separetiiut corniptum iri: sed contra ubi valet distinctio de minimo inexistente . & exi stente, paries non appellantur eadem denominati ueta,
qua minimum existens,ut supra caput hominis,in quo tantum non potest esse anima rationalis, pedes. e. quia ana ina sibi determinat nummum existens, non dicuntur lio ino: at in inanimatis, quocunque inanimo assignato, ap. pellantur partes eadem appellatione: ergo quia quantum est ex pane Grinae in illa mininu patre esse potest.alia ra iiones videri possiant apud auctores citat s. 5ed contra primam conclusionem in statur primo,sua. - - stlitates sunt deteraninatae quo ad magnitudinem : ergo etiam quantitas: ergo in animata non possunt augeri , in infinitum. respondeo distinguendo antecedens . sunt de terminata de natura sua : nego: quatenus dispositiones. adhuc distinguo quoad intensionem: concedo : quo auextensionem, nego: ideo autem sunt determinatae, vidi spositiones,quia inanimata sunt detereri nata qiici ad ei lentiain: sed quia non sunt determinata quo ait extensi nem, ita neque quatitates: quare negantur prima, ct secunda consequentia. instatur secundo . rina cadaueris habet determina. tam quantitatem: ergo inanimata habent terminum magnitudinis . respondeo non dari mram cadaueris , sed tantiam remanent mimae partiales, quae habent terminos
magnitudinis paruitatis,non quatenus inanimata; sed quatenus partes an inlatis.ut sic enim requirunt terminos, quia et erogenea, quae ex eis sunt, eos requirunt; ad illi tum enim dii nutionem,etiam eterogenea diminuereti.
ivt ; nec alio sensu dixit Aristotel. i. rex M.f. si a minima carne aliquid essetieparabile, daretur minus minit a. in statui tertio contra secundam conclusionem ex 1. de caelo tex. t o. unumquodq; est propter suam operationem, ergo requirit de te inatam quantitatem ; alioquin ad tam paria .un Dosset deuenire, ut non pollet operari, sciat
securis potest esse tam parua, ut non possit scindere. Respondeo negando consequentiam . quia inanimara situ quacunque minima *rantitate semper possimi Operati; Zeti in minima diuisi corrumpuntur, prouenit ex contraii iambiente vehemeti. quare s poneretur minima pars ignis circundata a magno igne nunquam corrumperetur
Dices, ergo in actione uni rini dii lini dabitur pro- cessus in infinitum; quia nunquam poterit assignati, pars ' Inunima, qua minor non possit produci. Respondeo in
line sensu concedendo antecedens, immo etiam aduersarii tenentur concedere,quia negant minimum inexistens; ergo quacunque assignata, alia pars minor, de minor re
test assignari ; s igitur per ipsos non est absurdum in ipsa te producia dari processum in infinitum in partibus ; ego absurdum non existimo, dari quo ad paruitatem. sub qua potest produci. est par ratio: pitacessus verra in infinrtum, in quem plutosephi adeo inuehuntur est inter causas,quia danda cauti a qua res fat, ne in infinitum progredi debemus
insatur quarto. inanimata requirunt determinatas di spostiones : ergo de quantitatem. respondeo negando consequentiam: quia qualitates se tenent ex parte ibrine, de quantitas ex parte materiae: quaelibet autem serina limbet particulares dispositiones. immo neque in viventibus requireretur quantitas deterini nata, vis esset dependentia nartium ad inuicem instatur quinto, viventia propter operationem requi. runt minimum quod sic; ergo de inanimata ἰ videtur enim
eadem ratio. respondeo negando consequentiam : quia vita essentiat ter pendet ab operatione partium , medio calore naturali; at in minima quantitate calor requisitus pro debito attemperamento , qui n per hoc minueretur, statura absitineret humidum radicatri igitur requirunt determinata Organa, ut possit aequaliter . quod absimmutper alimentum, reparari ; alioquin milentia ab intrinseco secum serrent propriam ruinam, quod non militat in m
N nacta cibia circa polentiam generaliuam. Gogito Duodecima .
Discussis, quae spectabant ad potentiam nutritium, &mamentata uam ante ani V icetur vli mis inanii, et . Ohuic iratiat unum vel alterum dubium soluendum, circa
potentiam generatium: dinu renim tractatio potius ad medicos lectat. tiam ad Philoc Supposito. vi diximus erut 1.2. ostrae . potentiam generativam sumptam
58쪽
In II. De Ani, Tract. III. de Anj. Sensitiva.
pro plodii,stiua seminis, non e sala distinctam nisi Di mali. ier ab augmetuatiua, & mitra talia, essi tredeat in patie
Dubitatur primo, quanani fit potentia est ,rmativa se tus, de quo variae sententrae videri pollunt apud Conin bracens t. de generalisne cap. .qua . 6.onianibus ornassis. Suppositis notitis principiis, quod accidentia non pollini attingere productionein tubiramiae;cum D iis mitiales quibus latus est ,rmatur , excedant virtutem activam se- nis: re supposito , quod in generatione stinina initie concurrat,quod auctor ite Hippocratis, Gal. inultorum ex Medicis Plutos & Theolo docent Cominbiacens istoc raroclii 'r . n. i in Hurtad. de generarιοπι disp. r leti3.s.& probabilius videtur. . Respondeo tum e Grmati ab esuma matris, ita Ocha mus in s. quast. .Gahr quast. seca dast. . cui adstipulatur Hurtad. loco citato g. r. ratio est, quia anima habet vinia producendi Omnes paries,quae in Wtu reperiuntur, ut P tet in nutritione . ergo cum anima matris prcsens adiit. illi attribucridum. non inficior quidem, etiam semeti ipsum per proprias dispostiones ' uterum concurrere; sed tantum accidentaliter: vera autem productio formarum substantiali reti ab ima fit in te mina In labis. Si ab anima si estorinatio sonus,eum brachis, vel aliud membrum abscinditiit pollet est ,rmara; sed hoe in contra experientiam; ergo. reipondeo negando teque. latui non ex patre agentis est deiectus. sed ex parte subiecti: natura enim ad pri nam ess rmationem proscribit semen t ad restauranda alimentum, & s sint eiusdem rati,nis partes, quae per augmentationem adduntur, cum primo renitis, non sequitur eade ira materia imile etiam uate tuna testamari, quia aliud est,quod minima panicula Osiis producatur: aliud, quod totum os integrum enormelut: unde dixit Ges tib ae semine cap. l . virtutem deli. Deantem esse esticaciorem in prolis generatione; quam in prole genita. pluia apud Conimbricens & Huitauiam Io
2 V Dubitatur secundo, quid si generatio viventium pro
Dicit ut pii:nmorito,qtia' abstrahit, a quacunque cautilitate, ut hac definitione comprehendatur, etiam reneratio Verbi Diviniin selum significat emanationem in proceisionem et eniti a generante. Dicitur secundo νι uentis avitiente.per quod excluduntur, quae fiunt ex purit . quae non dicuntur seri per veram peneiationem,cum non situ, a vivente. inlii per, litae producuntur tanquam partes eiusdem producentis, ut in nimiciti me; tunc enim non est Origo unius viventis ab alio vivente
Dicitur tertio principis πιι. a. quia uiuentia dian generant. communicant .le propria substantia: ner quod diximus, generare proprio, non conuenite igni,ce citetis inanimatis Dicitur vltimo in simis tua nem ne tirae: scilicet debet esse eiusdein speciei 3entium cum generante r immo addunt Theologi . similitudine debere esse ex vi talis aetio. itis: ideo Eliasacia ex colla Adae, non est gentia : tum quia saeta a Deo, consequent et non in si litudinem naturae ; tum quia non suit mulier ex vi talitisionis: se ut enim immam lecit, I terat in mustam ex vi illius aciiOnas producere Dubitatur tertio quare inter omnia operae vitae veget tiliae Aristotel. rex . s vocaverit opus naria ratissimum , generare sibi simile responderat quia hae e est disseientia inter potentiam generativam. & nutrilitiam, de augmentativam: quod illa ad conseruationem speciei tendit: tua
ad cnnseruatione ira m diuidui: natura autem maxime asse hue seruationem speciei, ut pote, in qua potest perpetuari, non aurem in inditi id uo: quia corruptibilet ideo Aristotel. genetate vocavit opus naturalissimum. Hacte cus de toto hoc tradi.
Tractatus Tettius. Qui est de Anima Sensiliu a.
TErii uiri Tiactatuni in oti ne debemus an intit stiuae, qua mediante tutaramus nobis viam ad rationa lena . 5 tanquam ab imperfectioribus nostra methodii, tendat ad perfeci tota, Igitur
.aci anima sensuiuastina rosibitis. Quasio m.
Anquam certum suppono primo neque in quaeae v I co primo animam Sensitum esse velam animam, ne et aedum secui diu gna dum vegetatiui quem formaliter conia tinete, dixinuis loci. scea enit, ct quem veram animam statuimus, sed etiam secundum gradum, sensitivi e quia etiam vise , est principium se perficiendi ab intrinseco per veram actionem vitalem, ut patebit in progrellia, i quo consilit vera ratio vi laebuppono secundo animam senstitiam esse cognosciti titiam, ut docet Sacra scriptura lia . s. bos cognomi possessorem uum. Sc alibi, dc etiam talione . quia bruta possunt doceri, ct in litui in aliquibus, quod seri nequit res per cognationem, qua, quod erudiens tradat, cognoscat ut rideo plantae incapaces disciplina: his suppositis , quae ab
omnibus conceduntur. poma quaestio est, an anima sensitiva si iii partes duit sibilis, vel tota in toto tota in qualibet parte in sermo est de anima sensitiva, quae non sit l, tionalis: quae enim contra liniat per rationalem eiusdenia naturae est cum illa: quia non dia tingulantur realiter ex diciis.
Piima suilentia docet esse indivis bilem. ita D. Thon
Ma . Alber. Caiet term alij apud Ruia. trala. de modo, quo an mia informas corpus, qua . quos omnes sequatur noster Pas ruas. Seeunda 1ententia vult esse diuisbilem ad diuisionei subiecti in quo recipitiir ita Duran i quU. D AE. pidius uuum. Suaio disp. is .se I. s. num. 32. de alii apud eundem Ruii. quos ipse sequitur, & blii .a p. r. ae iam---EL .stitibus attentiunturin Conimbricensquatenus cap. 4 cluast. 8.ara. vit inaque Opinionem probabilem nudicam in cum hac sententiauit. Plinia conciviso. anima sensi tua est diuisibilis ad diui- - .
sonem subiecti . probatur primo anima pure sensibilis e. ducatur de potentia materiae: ergo est diuisibilis antecedens patet , quia alinquan crearetur, consequenter essetineorruptibilis, indepeia dens a materia, di c. licut anima , iationalis . consequentia pisatur quidquid educitur secundis ira se totum , de aliquo subiecto, non perit ab alio educi : at ex una parte materiae educia amnia sensit tua , petit educi etiam ex alia tergo non educitur secundit se totam: ergo secundum panes: digo est diuisbilis. maior probatur,quia secundum 1e totum educi, est educi adaequate . minCr etiam probatur: quia anima est actus cormiis organici: at una tantum pars, non est e pus orga. nicum i ergo ex una parte educta , petat educi etiam ex alia Confirmatur, quia sibie iram eductionis concurrit ad unitatem numeracam ibi mae , qua educitur: erro ex di, inciis numetra partibus, non potest educi eadem nume. m anima: ergo educitur secundum diuellas sui partes. Dices, eadem ratione probaretur nec animam rationalem possem diuisibiliter uilo inia te plures partes cor . iis,qui accudum se totam informaret quamlibet partem, consequenter adaequate. respondeo di iparem ei e rati nem : eductio enim est productio: ideo res semel prodimeta non petit amplius produci: at pura informatio, scuti est in anima rationali non est proditetici sed Lipponit rem productam: unde s res producti, petat inserinare plures patresaerit tota in toto, de tota in qualibet pane Probatur secundo, in num tione pr ducitur noua pars antinae sentiti aer ergo est diuisibilis. consequentia patet. antecedens probatur: pars alimenti , quae transit in se, stantiam animalis, animature non anima. quae pHerat mi arte animalis, quae consumitiar: neque anima,quae est in aliis partibus , quibus fit additio: quia ima materialistit,n transit de subiecto in iubieetiam: neque tota anima, quaede nouo producatur : quia producia ex diuerso simhiecto, Se diueria productione ab anti existente mcpteris parilbirs,non posset dici una, de eadem numeto anima e tuo producitur noua pars animae, qua animetur. Rela det Pas M.non produca animam de novo,qunad entitatem, sed quo ad nouum modum existendi: quaa rq
59쪽
Quaest. II. An sensus concurrat actiuὶ ad sensat.
tenus per augmentationem determinatur per nouum modum existendi superadditum ad existendum in partibus de nouo additis , &c. sed contra: quia in sotinis materia libus, modus existendi secum trahit eductionem, quia in tantum in aliquo existit, quatenus ex illo educitur Probatur tertio, anima puia vegetativa, dc etiam sensi liua animalium, quae dicunt ut imperfecta. diuis bilis,
tium auctorit. Aristotel. hic tex. r .δe de brevitare vitae capite vl: mo, ubi docet, horum animam elle unam actu, &plures potentia; tum experientia: quia plantae, & illa ani. tem in senstiua bruto m. probant etiam diuisbilitatem in vegetatiua plantarum, ut patebit consideranti; moliae maiorem habet diuisibilitatem; quatenus paucior organa requirit: ideo diuisa, in aliquibus partibus potest conseritati: quia in illis debita organa tepe mintvt.
An solus concurrae initi8 ad senturionem. a Ilio Secunda. Irca presentem quast varii metunt sensis, ut est, nulla , diuisa adhuc vivunt; sed quavis anima sensititia . dere apud Corumbricens hie es.s 4uasti. Risu 24Inon est minus immeria materiae, quam proicita animae: irauat. ι. de obicitu semi bitibus Da . i. pio vera senteti
Prima conclusio. sensus est potentia actio res ectu seniationis. est D. Thom. de veritate quast. 16. art ad te clim communi apud eosdem Columbricen Ruu probatur primo auctorit. Aristotel. hic t .s .ubi eodem modo dicit fieri accretionem, & sensitionem; sed ad accretionem anima concurrit actita; ergo etiam ad sens
Probatur secundo ratione . sensatio est actius vitalis; er
Secunda conclusio. anima senstiua aliquo modo potest dici indivisibilis. probatur & explicat ut simus .anima senstitia, licet secundum diuerias partes sit educta de di uertis partibus materiae : quia tamen est forma multum pet sectior, qu, in sotinae inanimatorum, adeo non sibi de termanant pto adaequam persectibili quamlibet partem subiecti,sed certa,ae determinata organa simul, extra quae Mequit conseruariae existerein equorum quodlibet s de . sciat petit & anima ad dissetentiam inaminatorum. sensus concurrit essective ad sensationern probatur tum formae in qualibet pane separata possunt existere; in Monsequentia,quia actio vitalis, quae de natura sua est iiii hoe igitur sensu notest huiusmodi anima dici indiui ilis: manens,in illo recipi debet, a quo producitur, sed recisi quo sensu dixit Aristotet .cap. i .de iuuens ure, O senectuse, tur in sensi: ergo a sensu ciscatur. Confirmat quia actus prope finem, animas persectorum animalium non pati di- Vitalis non potest ei nisi a principio vitali. vivo Hii, , , Di nem,sed cite mariniae vitam; quia illae cum sint perse- d O.6set .s.sisses. i. ores, anima plantarum , & insectorum anima- Probatur tertio. Si sensus non con treret active adsitim,de quibus loquutus fuerat,plura petunt organa quae a P non habentur, si sint diuata: ideo maxunam dicunt vitata.
Sed contra primam eonclusionem instatur ptimo, anima senstiua est aetiis corporis organici; ergo tota in t to , ct tota in qualibet parte. Probatur consequentia in quacunque parte corporis est anima, de cuius essentia est esse aetiam corporis organici istis non est areas corporis organici respectu unius tantii in patris: ergo eadem, quae est in una parie. est etiam in alia: ergo est tota in toto ,&tota in qualibet patre. respondeo primo, quod si hoc M. gumentum probatet. probaret de omni anima: qui a d omni veliscatur, quod si actus corporis organici. Res. pondeo secundo, negando consequentiam, ad probatio.
lentatioirem, ut diceretur sentire, siffficeret receptio ip ciet; sed hoc non siviscit. ergo. Sequela antecedens Pri batur, stilia, qui negauerum sensui concursim acti itur . positerum sensitionem in receptione speciei .ininor ea probatur, quia species recipiuntur in aqua, δe in speculo; nec tamen aqua, aut speculum dicuntur sentire. Sminda conclusio. Sensus respectu sensationis non
est tantum potentia Uiua; sed etiam passiva. Pmbatur: quia sensatio elicita effective a sensu in eodem remanet. cum fit actus immanens: ergo ne dum est potentia acti-ua , sed etiam passiva. de in hoc tantum sensu appellauit Rcis taliquando sensum potentiam passum; vel etiam respectit obiecti sensibilis: quia sensis circa sensibile nihil agit, sed tantuni patitur recipiendo ab eodem species, ad
nem in quacunque parte corporis animati, non esse anti dii cientiam potentiarum, miniae vegetatricis , num circa mam, sed partem anamae ; non est autem de essentia par propria obiecta operantur.
tium animae esse albam corporis oretanici, sed tantum es
pectu totius mimae, in iram de metas sor sterminant cenas paries quo notanda dii serentia inter ania
diuisibiles, quod illae non sibi de
ideo quaelibet pars habetem. sed Gntra hanc conclusonem potest instari ex tura. Meeta bim sensibilis,&senstiui, esse sicut tunc actio,& passio quae sunt unus motus ; sed amis sensibilis, est producere species, ergo achiis sensitivi erit eas recti
dein deno nationem ac tota serina; at anima senstrua, re tantum ti ergo non erit potentia activa. respondeo Ati cum pmpter interialitatem non possit esse tota in toto de stoteL loqui de sensitione. id quam concurrit etiam obie tota in qualibet parae,ut poes forma periectior sibi dete tum media sipecie,quae est unus motus. & in sensis r o mi a qualibet parie,ut pore forma persectior sibi minat certas paries, secundum quas sit apta informare corpus organicum , & cum his tantum panibus coniunetim competit esse animam. Instatui secundo, in formis diuisibilibus . ex qualibet pane constituitur natura completa, non se in anima stimstiuat non enim pars leonia dicit ut leo: ergo. responde eadem distinctione n Dimis inseri tibiis anima, concedendo maiorem, negando in anima propter rationem M.
1 nstanti tento, in sensiticis, si una pars ossenditur, Galla dolet: ergo eadem anima in omnibus pari bus . pro batur consequentia, quia non potest fieri passo, ubi non est applicatio contrarii inserentis passionem ; ergo, si dum fit applicatio uni parti. & alia patitur, ideo accidit r quia .
eadem anima secundumentitatem, in omnibus partibus. respondeo primo , hoc euenire etiam in animalibus ii persectis,& tamen secundum communiorem non habent animam indiuifibilem. te spondeo secundo negando coim sequentiam, ad probationem, dum una tantiam pars leditur,aliam non pati, sed tamen moueri, nropter naturalem subiectionem suam omnia membra habet sensitiuum, qui motum imperat ; qu partem is M. ad hoc autem non est in diuisibilis. sed si scit, s tequirat plures panes simul ad hoc, ut oneretur, & sit. alia argum. videri possunt apud Ruuiuni vi Huri .qui omnia soluunt.ex die is Deducitur animam pure vegetati iam e te diuasibilet in pliues putes: rationes enim, quae probant diuisibilit specie,quae est unus motus, ct in sensis recipitur . expendatur text. Instat ut secundo,recepta specie fit sensatio: eiro sintati illa receptio peciei, ergo sensus non concurrit active. respondeo distinguendo ante dens, fit sentatioso aliteri negatur: si virtualiter, quatenus recem specie sentiis fit potens ad sentiendum, conceditur: quate negatur consequentia.
An dentur sputes sensibitis quae concurrant eum sensu ad selationem. Quinto Tertia. SPecies sensbilis diuiditur in impressam, de expressam; 'no pressa Glet appellati actualis tendentia sensus auo lim: 'uia per illam sensus exprimit in se proprium obiectum: impresia vero dici solet,quod se teneat ex pari sensationem. Prima sententia docet non dari huiusmodi species im-
cap.6.quast. r.Verum hi auctares suu diuis nam aliqui negant quin laque speciem; ali i tantum quo adsensus externos i alii Glam quo ad aliquem ex externis; alii vero ut Durandus, & s ponunt species polle produci insensibus; volunt tamen nihil sacere ad sensationem: cuius opinionis videtur etiam Zab.de sensu agente cap. s.
60쪽
In II.De Ani. Tract. III. de Ani. Sensitiva.
Seeunda sententia , concedit species , ut productivassensitionis . est communis D. Tlaom. hic tex. i S. & ι.
parte qua 3.16.art. i.in corpore,& alibi, Scoti, D. nauenia tuta Argentinae . &aliorum, quos omnes sequunt ut C
π . Hurtad. disp. i a Dd. i .Lanseanctu in secus. I . cap. . cum quibus
1 cci l)riim concluso, quo ad primam pariem quo ρ. dantur
Species sensibiles pono conclusionem inde nitam, non telou huius, vel illius sensas, de hoc enim insta pribatur primo auctoritat. At illotet. hic tex. i o. umquod eni' sensiti m ,susceptiuum est se dii sine materia . i. de ab nsibus se ibitibus, insunt sensus, G phantasi . quo text. nota lysen sibilis sine materia, ouod speciem denotat, quae dicitur quoddam esse spirituale habere ut eu stione Lequents. Probatur secundo, in speculo videntur , quae ei opponuntiate ergo dant ut Species sensibiles, quae in illo tesse. istant probatur consequentiae quia non est obiecitam, cum distet: ergo aliquid exprimens obieetiam: ergo species.
Probatur tertio. Si inter obieeium visu pereeptum, &Oculos, ponatur corpus opacuin, impeditur visio i ergo dantur Species sensibiles; probatur consequentia,quia timi et posito corpore opaco, adhuc remanet obieebim intra
spheram visus; et goui amplius non videtur, causa est,quia in editur transutilio si cierum . ergo Confirmatur quia, ideo virga, ius medietas si supra, alia medietat in i i a aquam, fracta apparebit: quia per diquoddam spirituale: quia hoc esse est in entitate materia li . patebit cum explicata fuerit natura specierum instatur tertio. Si daretur species, pilus deberent cognosti: sed hoc est falsum I ergo. Confirmatur,quia non viset visici intuit tua. Ad argumentum respondeo negando sequelam: quia Species est similitudo viri alas, notia formalis ; sormalis autem similitudo realis debet prius cognosci: quid utraque sit a Bosequensi. Ad confirmat. negatur assumptum: quia species no est medium, ut quod, sed talum,ut quo, & sicut dum me lao lumine ploriae Deus videtur, non cessat esse visio intuitiua, ita de ti media specier est enim par ratio in utroque casu.
lnstatui quarto contra secundam conclusonem, sensa. ti est actio vitalis: ergo est tantum a vita : ergo non aspecie, quae non est a xio. respondeo primo, ii hoe esset verum nec habitus supernaturales concurrerent ad actus vitales amoris, cognitionis, Sc. quia nec illi habitus sunt
vita, quod dici non potest. respondeo secundo sensati nem duo dicere, Ac eue reprcsentativum obieeti, & vitalinvido esse representativum : primum ut sic non dicit vitalitatem : sed t. ntiam vi fit per sensum , quod est principium virale ; ideo ad sensitionem potest ncurrere principium non vitale, dummodo ratione alterius principii,siae quo esse non potest, neces latio sit vitalis: quia vitali modo producitur. instatur quinto,ergo etiam species ut supra,videre u- dii et Sc. negatur consequentia: quia tantum principium adaquatimi denominatur ab actu, at species est tantum . uariam lineam timuitiarunt ut species, ab una parte,ac ab complementum principi . alia ; ergo instat ut sexto . Sensitio est a bis simplex t ergo esse ,
probatur quarto, dormientes phantasamur: item re. cordamur rerum irr terit amni i ergo dantur Species sens biles, quae semotis sensibilibus,in sensibus inlini. Secunda conclusio. Species sensibiles impressae concutiunt euective cum sensibus ad sensationes. probatur immo auctorit. Aristotel. t . t . ubi docet, eundem es. e actum setistiui sensibilis, sed sensibile concurrit media specie; ergo species concurrit effecti ui .
Probatur secundo. Species concurrit ad sensationem, ut tensum de se indisset eluem ad ramnem sensati nen , determinet potius ad hanc, quam ad illannergo concurrit effective. probatur consequentia, quia ii non insuit simul cum potentia; sensis remanet quo ad influxum, indetet. rei natus.& indisterens, ac sine specie. Probatur tertio, species concurrit ad sensati mena, sed non potest concurrete ius in genere causae essicientis: e go.prima pars antecedens probatur, quia natura nihil ita cit fiuilla, cum igitur semper ac elicitur sensatio, semper adsit species, ncurrit ad lensationem. secunda pars etiaprobatur: quia non concurrit in pene te causae materialis,
quia eum sensatio sit actio immanens, eo ipso, qu5d sensus .se solo potest producere, potest etiam recipere; nec in genere causae formalis. vi de se patet; ergo remanet, ut
concurrat in genere cauis ellicientis. Dices esse meram conditionei ad lim ut eliciatur sensitio . sed contra. merae conditioni non cornesivandet esse
eisectus, sed speciei correspondet: quia eo pacto, auo sp cies lepresentat, ita sensus exprimit in se ipse sensibile, etigo non est mera conditio. Probatur quarto, ad hoc ut eliciantur inultae sensati nes, requiritur prς ritia obiecit; ergo obiecium concurrit elle Sue, sed loco sui constituit Speciem: ergo species
concurrit essedi lues antecedens paret expetientia. coni quentia probatur : quia ad hoe ut tantam sit terminus expressus per sensationem , non requiritur presentia, ut
patet in sensibus internis cetera de se sunt clara. Instatui primo contra primam conclusonem, Species est diuersae rationis. ae obiectum; ergo non potest illud
representare ; ergo non datur . antecedens patebit. qua l. sequenti ultima consequentia probatur, quia ideo per nos dant ut species, ut reprς sentent obiecta. reis iideo ad antecedens. species esse alteraias rationis in essendo; non in Heresentando, ut quastin uenti. Instat ut secundo. Species essent iacibilioris naturae, ae
obiecta materialia, ideo dicuntur habere quoddam eis spirituale; et stri non possit ni produci es, obiectis ς ei sonora dantur .i Lee cransequentia probaturi quia non apparet, quodnam aliud arens hahere risi t. rei poli leo in
essendo species ei se ignobiliores obiecit de s habeant esse non potest a duobus principiis: ergo a selo sensu. Pro rosponsone, ct quod deseruiet ad imiorem intelligentiam
predictorum. Notandum circa modum, quo sensus , & species coim currit ad leniationem, ira speciem ad potentiam comparati , ut pei ipsam costituatur unum integrum priticipium actionis . ci: species si si ibordinata potentiae tansuanta actus eam complens ad operandum, qua sicut se stia non potest actum elicere: ita nec potentia sine :lla : sed actusi equirit potentiam per speciein repleta in quare p temtia & species non concurrurit, tanquana duo agentia pa tialia, quibus effectus pars,unicuique cirrespondeat: sed tanquam unum totale principium cui, & quoad speciem, quo ad potentiam, totus eiiccaus attribuendus: quia nec species, nisi cum potentia, nec potentia ius cum specie completum principium est sentitionis, ut sic autem tmius effectus est ab utroque , es quamliis in actu si sotin litas, qua coriespondet potentiae , ta ilicet vitalitas, quae ei tres; ndet speciei , scilicet esse representativum . hoc non ponit vetam partialitatem principioriam: quia neutrum sine alio est completura piarii. ιpiuin ala aus m tis esseeius: sede species non est proprie causa inviumenialis potentiae: quia aeque principaliter concurrit, nec ali
quid producit per se ordinatum ad actum metentiae, eum eundem penitus acturi Hiciant , quod ietquiti minutu mentis, alibi do in m. per haec paret ad argum ad quod negatur consequentia: stria rotentia, & species non se habent tanquam duci principia: sed laquam unicum: quia cuilibet ipsonim totus tribuitur eiseelus.
Quaeres cum ad seia salionem concurrant organum, tentia antina, dc species, an in omnibus recipiatur sensa
tio. Respcndeo, sensationem recipi tantum in organo rratio est,quia sensatio est accidens materiale, potentia est ipsemet an mia per nos . quae in homine est spiritualis: miteriale autem esse non potest in spirituali: neque per ii sequitur salso denominari potentiam sentientem , quia poteratia stat pro toto coniuncto, scilicet ex anima, α D pano: quare visentiens denominetur, satis est, si secum dum unam partem, cilicet animam aerunt eliciat, secundam aliam scilicet organum eundem recipiat, quod enim suiscit ad saluandum actum immanentem,&vt alens d nominetur immanent et operans, sufficit etiam ad siluaniadum, ut dicatur sentiens: sed si ilippositu in secundum vianam partem operetur, secundum aliam operationem 1 cipiat , dicitur vere operari immanenter, ut alibi diximus
tur ex D.Thom. qua hunica de spiritualibtis creaturis a Ti. . Puterritim. ubi docet, eas tantum potentias esse in anima, tanquam in subiecto, quae non pendent ab Organo: quae