장음표시 사용
101쪽
lentiae aduersatur , Dicunt enim onanes Patres,
Scripturae sacrae authoritate nixi in arbitrijiciarestate esse situm, vi credat *πι' si nolit, eligat vel recusetaim, in aut malim nee hie aliter sentit Chrysestomus, nec probat
Iansenius. Primus textus Chrysestomi,quem producit Masenius, hic est. Daemon dicit mm 'in' de lansemus exta oris sententia arci Mysin gumentans,quia necessitati Verbo&Vis Vsus est, si adpo Lcolligit liberum arbitrium non destrui necessi rate ted vi Elp ando dis esstat libertim arbitri- . nostipendi in es iqi eoactionesn , -- infert Ego vero ut resiniam an senium , argu incntor ex eo quod dicit Deus immediate ante verba allata a Iansenio; se Deus diei, appos ii tibi ignent, aquai vii ni, quo liquet Deum aperi dicere in potestate hominis situm intendere manum quo voluerar,
νε suae de ad cunni parte suam sententiam de truit, cuius verba haec sunt corporis natura, quo Homit .it. inc-3μ imam opifex ducere Velit, eosquitur, eque la*-ςm rosere: amma aurem Iai iuris randi, neque sta in re nisi uitio emerat; inu μ' enim in coactam minime vis bonam, vim
102쪽
tutibus praeditam reddere. Neque Lammae iis
ruri esset adliribendum , sed sto te sua bona sit, O Hi e ruit m commendiam per de Hor
ter. Quis eium ex rus verbis non colligat, anumam tui iuris vim in se habere operandi, ita ut neque gratiae, nisi velit, obtemperet, eamque si velit, possit recusare Deus enim animam nisi volentem non vult trahere, neque bonam ficere nis velit, idque si sponte, inne ulla necessitate actum suum determinante, eamque ipsam sibi virtutem complectendam perseadere opotere ergo nona gratia necessitante, quamuis impellente. Vnde etiam liquet Iansenium Chrysostomo imponere,illum opponere tantum libero arbitrio vim violentiam , coaetionem, docereque hominem esse liberum , suae potestatis, quia cogi non potest, docet enim illud, sed etiam quia necessitari non potest, utinarenim verbo α ινυιζέν , quod est necessitare, sed ego in verbo non haereo, susscit enim mihi Chrysostomum dicere animam sui iuris, vim in se habere operandi, neque in ulla re posse cogives necessitari, ad obtelnperandum nisi velit.
Textus sequens ex sermone de proditione sermo 30 Iudae non magis illi fauet cuius haec sunt verba
rivii est, a lanieni prolata, quorum pars tantum inu menti locis niturin Chrysestomo, quaeramenultro concedi-F' inu, qui se iuuant Ianseni sententiam sed destruunt. Sed haec omnia ille eontempsit, Deus
103쪽
sEMPER EFFICACEM. ueter non traxit inuitum: o eur inquit Iansenius non traxit inuitum, o addit. --niam bona at pietnati in nostra posui potestate eiectioni , liborum donauit arbitrium, oe nos i sitos non retinet, sed volentes amplιolitur: Vnde sequitur gratiam nos non necessitare ad unum, nec hoc verbum inuitum,significare nos velle facere, quoniam Deus posuit in nostra potestate bona atque mala, donauit liberum arbitrium ad obsequendum gratiae, vel illam negligere, nec nos amplectitur cum recusamus gratiam, sed tantum
quando illam amplectimur. Addit iterum anserius, Chrysestomum si bi manifeste declarare, liberi arbitri violati
nem in coactione tantum consistere,sermone 3.
de laudibus Sancti Pauli Nos vero qui semel δε----n nostri adepti f.mui, non in reinctis Deo subdites esse par siquisi traheret imisitos, eriperet ipse quod contulit, idest arbitrippotestatem Quod non potest induci nisi contra eum, quia si dominatum nosti adepti sumus,4 in cunctis Deo subditos esse non patimur, Certe non simus subditi gratiae ut illam non modo inuiti,sed nee necessitate compulsi illam suseipiamus si enim ita esset, certe arbitriinostri potestas eriperetur, quam Deus nobis contulit sed certissime adiparet Iansenium non posse probare suam sen tentiam ullis probationibus, cum tam parum conuenientia pr'ducat. Quid enim aliud agit
104쪽
dicendo coacti'nem violare liberum arbitrium3 sequiturne inde necessitatem id non agere potestne negare Chrysostomum dicere Deum nolle nos necessitare atque violentia essici bonos, utrumque dicendo, confundendo neces.statem cum coactione , coaehionem cum necessitate Quod ut facilius quilibet intelligat, proponemus ex eodem Sancto Chrysestomo exemplum certissimae vocationis gratia Dei, quae si unquam potest dici determinare voluntatem ad unum , quodammodo trahere in obsequium sui, non inuitam neque coactam, sed Vosentem, certe in hoc casu dicenda est, nempe in Sancti Pauli vocationes tamen Chrysostomus
asserit non necessitatum fuisse, sed illi liberum fuisse rehcere gratiam Dei, licet ipsius vocem audiret quod etiam docet exemplo Iudaeorum, qui Deo Christum filium suum dicenti de coelis, Hic est filius meus dilectus, responderunt hic est deceptor cuius Chrysestomi haec, sunt verba Quae igitur accusetio est,ui, ne,, cessitate ipsum iri qui attraxit Deus qualis, illa vis&necessitas, dic o homo, vocavit eum superne, credis omnino quod vocavit eum is superne igiturin te hodie vocat per illam Vocem cur&tu non obedis Vides non esse, necessitatis negotium. Nam si necessitas quae dam foret,oportebat, te obedire cum autem tu non obedis, manifestum, quod ille voluntδ-
105쪽
. rius obediuit, ut discatis quod multumquN, dem feci adsalutem Pauli vocatio, scutriadis alioni omnium hominum ficere silet, non, tamen destituit eum ti suis operibus , de suae, propriaevoluntatis laude, neque nocuit eius li- is bero arbitrio, sed voluntarius aduenit ipse at-
, que sua bona voluntates faciam hoc εe alio, exemplfliquidum. Audiverunt 3 Iudaei vo . , cem lupor loquentem , non fili sed patri,
is de Christo dicentem circa Iordani fluenta, Hic, est Filius meus dilectus,in quo mihi complacui,
si, dicunt ei hic est deceptor &c. Caeterique addit Iansenius ex eodem Chrysostonio uent eodem modo quo quae subradicta sent Credit enim sibi partam victoriam, quia Chrysestomus coniunctim loquitur de necessitate, & de vi, destamen saepissime de sela necessitate vel ba ficit, vi hic denulo dicit, non esse necessitatis negotium, tamen si quaedam necessitas foret,
oporteret omnem vocatum obedire, c.
Neeminus absurde dicit Cyrillum Alexandrinum separare necessitatem a coactione inuod ut fessam esse probemus, integrim tantum CPrilli textum producemus ex quo satis liquebit Cyrillum ansenio non assentiri,&destruere de terminationem ad unum, Mastruere libertatem in utramque partem siue in bonum; suetium tum ' Nam ι-nia. inquit, quae in caeli ration lis in mentalis creatura Merum habet motum ad
106쪽
seriendo, iacumque moluerit m propenso in m quoque o necorare libera est quod notabit Lector licebat enim sic non aliter bonos ceis rei feriis honores asperi, iusteque condemnari improbos, tu e t m nos quoque ad quodvis bonum Me incederen- , consilio, non coacte misere Iustis terram hominem permisit Deu ita fuit ab initio, arripuit enim suae moluntatis habenas, δε-- tuis in mament in inaque fertur, in δε--mim am, tam in malum.
Lib. . de Addit iterum alium locum ex sincto Cyrillos α. - - gi sibi aduersantem, quem per partiunculastic producit, inducit hoc modo, Nam 'quenter,mpsit, actiones libera esse, p aesunt in M-nis potestate, quam pene mi secubates, quarum MAt iam inis stin homini potestate , quod facit eum misim fuerit, quae, inquit, est i si ima
definitio sandi Augustini Quod non nego, sed ses exest in liberohominis arbitrio credereves
non crea e agere vel non agere, velle vel noble, gratiam amplecti vel recusare, quod ipsum Cyrillus sic exprimit in eodem loco voluntaria enim, inquit, mon quasi ex necessitate, Vi- dere oportebat virtutem, neque ita in naturie
legibus insitam , ut excidere non possit, id
quod summae omnium substantiae ac eminem tiae proprium fuerit, B c. Vbi de coactione nulla mentio, α necessitatem omnit ilo excludit Cyrillus hostremo
107쪽
Postremo loco adducit Ianianius locum ex eodem Cyrillo lib. . in Ioannem cap. 7. Vbi auditu diseciplina do trinaque adest, non vi, sed persuasione oritur e patrocinio igitur Dei patris, quod ex charitate digni praestatur , non mi Christum fdeles agnoscunt, non enim possumus secundum E clesiae meritatrique dogmata liberam potestatem hominis, quod liberum arbitrium appellamin, usto modo
negare , ita iusti quidem praemi s propter iustitiam
a Fciuntur evero male et ixerunt non iniuria
puniuntur. Et concludendo sic finit, Euod sane nullo modo sequitur,s libertas aliter, nisi flamicoactione tollatur. Quod sane absurdissimum, blaenim necessitate, quae quidem vis est & coactio,
alio tamen nomine vocata Si enim necessitas illa, de qua inter nos agitur, eum sertitur effectum, ut necessarib necessitet Ac determinet voluntatem
ad unum,& illam nece si rib trahat in obsequium sui,quomodo remanet illi potestas illam rejicien di, quam Chryse stomus dicit Sactum Paulum lia buisse, licet de coelo vocatus,&eum Iudaei etiam de coelis vocati renuerunt in ipsi Deo credere noluerunt. Sed si tam vera sit an seni sententia, quam profitetur non modo esse Sancti Auagustini, sed omnium Patrum,qui illum praecesserunt,in illi saccesserunt usque ad Scholasticos, cdat vel unum textum, siue Augustini siue aliorum Patrum, qui diserte , clare, sine ambagibus dixerit, gratiae Dei non posse resisti, illam
108쪽
determinare, necessitare voluntatem in obse quium sui . illi tollere libertatem ad utrumlibet, seu ad indifferentia, hunc aliquid probauerit Iansenius, quod non fecit, nec efficiet unquam.
I furati sip. I. CApi τε 13 sequenti, conatur probare post August. idem docuisse omnes usque ad Scholasticos, primo Prosperum, Fulgentium: cui respondemus, idem prorsus docuisse quod Augustinus, sed non quod Iansienius, qui primbprofert locum ex Prospero lib. de vita contemplativa, diuino Uoque indisio actum ut quae fuit Angelis manendi voluntas,feret pennanendi vo Mntaria,felixque necessitas: quod ultro admittimus cum explicatione, quam lupra attulimus de libertate Angelica. Addit Iansenius alia quaedam loca ex Augustino, remanere illam definitionem,'ua bonum mel malum eligitur, adde aut rejicitur, Urget Ianse-nius , ex libertate Dei Melorum bonorum malorum, qui utrique eligunt, hi bonum, illi malum. Sed hoc effugium iam Iansenio obstruximus, demonstrando 1berum arbitrium hominum non eodem modo se habere, quo liberum arb1- trium Dei Angelorum,&beatorum hominum Mentium visione Dei. Haec distinctio, solutio. destruit ea omnia, quae I senio adduntur, qui
109쪽
satis aperte declarat suam indigentiam ad probandum suam sententiam. Nec enim opus esset tot ambagibus, tot diuerticulis, fallis cons
Menths, si suam sententiam testimo .esaris de apertis ex Augustino de alijs atribus parem cere possetia oratio coap. 1 CApiτη Qquenti, producit venerabulem Bedrinquasi sibi fauentem . siam
distinetionem internecessitatem& coactionem astruentem quod ut refutetur, sufficiet locum
Bedae aIanserio allatum transcribere, inde enim marebit illum Iansmisminime suffragari, imo issumusellere, haec autem stat mend-pli j- sitas arbitri fuerit, arbitriincere Gerum fuit , quamdiu suae potestatis extitit, ita ut nuta
cog - , nec Dei, nec diuoli 'od 'vester bonum,
rinigra i , reddens ---n Patri mei Merum, sicut prius a vi extranea, sed noua debilitare pria, ut nemo sit, qui de se praesumat. Undeconcludit, Ecce asserit Mena tem P vi extra ea admit----firmitatem,qua in alia inpartem homo '
110쪽
nus vetera ,ν ostendat ei constare arbitri Gertatem. Haec est praeclara ansenj ratiocinatio: Homo infirmus vergit in unam partem ergo est liber.
Certe hoc est ridiculum, falsum, hoc dicere Bodam, qui quidem dicit hominem pristino gradui remtui, sic quemadmodum liberam h
bebat arbitrium initio creationis, ut faceret bonum vel malum , ita ut nulla vi, nec Dei, nec diaboli, ab eo prohiberetur, ita post recuper tam libertatem a nulla vi extranea cogi possit, ita vi ei liberum sit velle bonum aut malum, Nec iuvat Iansenium quod Beda tantum de vi extranea loquatur , quia comparat libertatem hominis in hoc statu, pristino statui ante casum: Et dicies Licet hominis arbitrium sit debilita tum, tamen non minoris esse potentiae, quam antea per gratiam, quae tamen Patia, quae ce te esset vis externa, illum non necessitat, neque cogit, neque determina eius voluntatem ad unum, ita ut libera maneatadvelle bonum, seu malum ficere. Atque ut appareat mens Bedae non per ambages fitiles & friuolas cons quentias, audiat Lector Bedam suam senteno, tum clare promentem : Deus, inquit, velis etiam quod necessarib facit, fecit hominemo talem, scilicet ut posset velle bonum,i non, velle bonum, quia si talem fecisset, ut nil n- quam posset nili velle bonum , inconuertibi, lem fecisset eum inconuertibile autem nihil