장음표시 사용
111쪽
solymitana Ecclesia, quam certe Petrus verbi ministerio excoluit, a nullo, qui probatus quidem fuerit, Scriptore appellata est y cur Romana ipsa Paulli Cathedra adeo dicta non fuit, ut Prudentius Petri, et Paulli munera explicans, huic Vocationem Gentium, Cathedram illi adiudicarit 3 Equidem scio, Episcopos interdum locum Petri obtinentes Vocari, ut ab Ephraemo s18 , et a S. Gaudentio Briae iensi Ambrosium dici Petri successorem 19); verum ut de hoc primum loquar, Gaudentii sententia, recte monente Raynaudo 20), alio pertinet: signi care enim voluit S. Gaudentius, B. Ambrosium idipsum tunc facturum adloquendo putum pro omnibus Episcopis ibi adunatis, quod fecit S. Petrus; quum os fuit omnium
Apostolorum, respondens Christo pro omnibus :quae ratio denominαndi S. Ambrogium successorem S. Petri, est plane eaeerαnea huic negocio. Episcopos porro dum Petri successores interdum appellatos audis, figurata loquutio est, qua in Petro Episcopos constitutos, et ad ovium suarum euram praeformatos intelligamus, quam si cum N tali Aleaeandro 21) in directam , ac collateralem successionem dicere quis velit, non abnuam. Non ita do Romano Pontifice Patrea loquuntur; nam et illum καt hoc nomine designant, et Or-
112쪽
dinem successionis notant, ut Augustinus, immo et ad vacantem Sedem id referunt, quemadmodum Cyprianus; quae sane propriae, non metaphoricae, aut certe, quemadmodum idem Natalis ait, directae successionis nobis ius, ac significationem produnt. VI. Quae tandem ex hactenus disputatis donsequantur , facile est intelligere. Nempe quum Petrus primatum non honoris, sed verae potestatis a Christo obtinuerit, ac dimissa Antiochena Sede Romam convolarit, ibique Cathedram fixerit, ubi et Martyrio sublatus est, nonnisi Romanus Pontifex Verus eius successor haberi debet. Verumheio Anonyinus intercedit 22), et a nobis quaerit:
an serio, an ioco sic respondetur' Num in magistratu homo homini nivo non succedit, sicut et mortuo ' Quum ab Episcopatu recedit Episcopus aliquis, qui in locum eius auocedit, nonne ut sedem recedentis , sic et omnia iura eius aeque, ac si
mortuus fuisset adipiscitur' Scilicet Anonymus non ioco, sed serio insanit. Quis umquam nonnisi mortuo succedi posse somniavit 2 Immo hoc cum Bellarmino 23) dicimus, quod nec serio, nec ioco
umquam Anonymus refellere poterit: non succeditur, nisi cedenti locum, vel per mortem naturalem, vel per mortem legitimam; idest, depositionem , vel renunciationem: Petrus αutem adhuc 22ὶ Pag. 346.
113쪽
vivens, et Ponti scatum gerems, Antiochenam Ecelesiam reliquit, et Romae Sedem suam faeit.... Restat igitur, ut Romanus Episcopus, qui Petro in Urbe Roma morienti successit, eidem in tota ipsius dignitate, et potestate successerit. At enim instat Anonymus: num praerogativa divina, qualis est Primatus, qui Episcopis Romanis eamquam Petri successoribus adscribitur, adstringi potest
ad locum, in quo mortuus est hic Apostolus ' Quod si ita esset, quid de illo Primatu fet, quum Roma, eae Prophetarum, et Iohannis naticiniis , abyssuperpetuo submersa manebit' Stupor hominis i Quid opus fuit, ut ad Romanae Urbis interitum provocaret 3 Quum Romani Pontifices Anenione degebant , numquid Petri successores non erant ΤErgo Primatus Petri ea tantum ratione adstringitur ad locum, in quo mortuus est hic Apostolus,
ut qui Romani Pontifices dici possunt, ii soli eius
successores haberi debeant: at Romanorum Pontificum suecessio non ex eo loco pendet, ubi ii commorentur, sed ex loco ubi primum illi consederunt, quibus ipsi non interrupta serie suffecti sint. Quare si Roma eversa fuerit, Ροntifices alio migrabunt, Romani tamen Pontifices erunt, ut qui ad Romanorum Pontificum, qui ipsos antecesserunt, Ordinem pertinebunt. VII. Sed audiamus caetera, quae Anonymus magno hiatu nobis obiicit. a Qua ratione , in-
η quit 24), dici potest Petrum Sedem suam in
114쪽
n Urbe Roma fixisse; quum, Denαeo auctore, ipsen Petrus, dum viveret, Linum huic regendae Ec- η clesiae Episuopum praefecerit Τ Fundantes et 1ν instruentes Ecclesiam Beati Apostoli Lino Epi-n scopatum administroendae Ecclesias tradiderunt.
η Ex hac traditione, qua Linus Episcopatum ad- η ministrandae Ecclesiae Romanae a vivente Pen tro suscepit, nova dissicultas oritur, laqueusque, texitur inextricabilis divini Ρrimatus Romanon rum Pontificum defensoribus. Quid enim respon- η debunt, si quaeram ab eis, cui post hanc tra- η ditionem proprius manebat hic Primatus 3 Sin bine soli eum Petrus servavit 3 Eone depositos integrum Lino contulit 3 An Primatum hunos sibi retinens ipsius tamen Linum fecit partici- η pem 2 Si primum respondeant, primus Romae η Episcopus sine primatu fuit; eminens ergo haec
η praerogativa a Romαna Sede separata manet, η proindeque Romani Pontifices non in alio stants gradu, ac caeteri omnes Episcopi. Si secundum,n non solum Paulltιs, Iohannes, caeterique Apo-
η stoli gradu suo deiicientur, utpote uni ex dis scipulis facti subiecti, sed et ipse Petrus Linos inferior factus est, contra Salvatoris institum tum. Si tandem tertium respondeant, evanescit η ergo Primatus, in nihilumque redit opinatum s hoc unitatis centrum, quum Primatus nec in η duobus, nec cum aequalitate subsistere possit.
n Quis aliunde Petro potestatem fecisset privilen gium suum sibi servatum cum aliis tamen com-
115쪽
11 municare γ Num ex arbitrio sic poterat instin tuta Christi per additionem immutare γ η Quam subtiliteri quam acutet quam nervosel Quid tamen si ex hoc laqueo, quem An onymus in tricabilem putat, nullo negocio elabamur 3 Diximus Supra, Petrum, quum Romam tantisper relinqueret, suas interea Lino Vices R. LVI. commisi S Se aliud tamen Denaeum verbis illis, quibus adversarius abutitur , indieare voluisse crediderim , nempe Apostolos morti proximos Lino Episcopα- tum administrandae Romanae Ecclesiae tradidisse. Si hoc Irenaeus docuit, hoc unum ille tandem significavit, Linum a Petro Auum sueeeSSOrem
designatum fuisse. Neque tamen Linus iam tum Primatum habuit, nisi qua, Episcopatum Romanum, designatione: ubi vero Petrus sanctissimam efflavit animam, Linus cum Romano Episcopatu Primatum adcepit. Quid hino absurdi 3 Numquid propterea ipse Petrus Lino inferior factus esset y Minime vero, nisi fortassis Anonymus ineptissime velit, Consules, ubi futuri in annum Sequentem Consules designarentur, gradu Suo eXeidisse , et his inferiores factos fuisse. Quod si de Lino loquamur Petri, dum is Romα abesset, vicario relicto, tam procul a vero erit, tunc Lino Primatum vel integrum, vel aliqua ex parte collatum fuisse, quam falso quis Episcopi Vicario eamdem, quam Episcopus habet, auetoritatem inesse contenderet. En igitur ineaetricabiIem illum laqueum non extricatum modo, sed plane contritum.
116쪽
VIII. Instabo igitur tandem adversario , illumque ad Romani Pontificis fatendum Ρrimatum proposita iam argumentatione invitum compellam. Petro Christus in bonum unitatis, Ecclesiaeque suae ad saeculorum finem permansurae Primatum concessit; non igitur Primatus cum Petro deficere debuit, sed dum adspectabilis hic mundus exstabit, cum Eccle Aia perdurare. Recte S. Leo M. 25):
manet dispositio neritatis , et Beatus Petrus in adceptα fortitudine Petrae perseverans, suscepta Ecclesiae gubernacula non reliquit. Perseverat videlicet Petrus, et vivit: in quibusnam' in successoribus suis. At quinam hi successores 2 a Priman tus Petro delati ratio, tit bene monuit Ballerin nius 26), nullam particularem Sedem Episco- η palem, cui ipse adligreretur, per Se videtur po-n stulasse. At quod per se Petri Primatus nonn exigebat, certa requirebat illius in Primatu suc- η cessio, quae in bonum Ecclesiae perseVerare, η faeileque expediri debebat, ut probe observavit η Bossuetus 27 in defensione declarationis Clerin Gallicani lib. 10. al. 15. c. 5. Petri successoresn quum ordiis andi fuerint, de Coelo lapsuri nonn sunt; neque ad organdos eos, ubi opus fuerit ,11 totam Ecclesiam citari, commoverique Oportebit. n Necesse ergo est, aliqua ut sit Catholicae Eon clesiae pars, eae qua eae istant, aliique aliis sub -
117쪽
η rogentur. Quare ita constituti sunt, ut non modon universae Ecclesiαe praesint, sed, quemadmodum v caeteri Episcopi, peculiarem habeant, quam re-
η gant, Ecclesiam, nempe Romanam, quam Petrus η fundarit, et reaeerit. Id etiam raecesse fuit, ne η Vagus, incertusque esset Summi Pontificis lo- η cus, quo in urgentibus Ecclesias necessitatibus η ex remotissimis quoque regionibus tute confu- η geretur. Si enim sedes eius vaga esset et in-
η certa, et modo huc, modo illuc in longinquas,n et dissitas Orbis partes Summi Pontifices discur- η rerent, neSciretur, quo dirigendae essent litte. η rae; quod Christianae rei plurimum detrimentis adtulisset. Hinc ergo particularis Episcopatus v a Petro eligendi, cui Primatis persona adliga -
η retur, necessitas agnoscitur. η Petri igitur Auccessores vel inter Antiochenos, vel inter Romanos Episcopos quaerendi sunt, quum Petrus alias quidem Ecclesias constituerit; sed duas tantum illas Antiochenam, et Romanam privatim Episcopali ossicio sibi regendas adsciverit. At de Antiochenis Episcopis, quibus Nicaenum Concilium tertium inter Patriarchas locum adiudicavit, nemo id hactenus somniavit; neque iniuria, quum Petrus Episcopatum illum Antiochensem dimisε-rit. Quid igitur restat, nisi ut Romanus Episco. pus ait Petri successor, in quem divino iure Primatum ille suum transtulerit 3 Quoquo se advex-
. Sarius Vertat, numquam huius argumenti vim do-clinabit. Resipiscat potius, et quibus offundeba-
118쪽
tur, tenebria tandem adeo perspicua veritatis luce discussis Petrum, et in Petro eius successores veluti universas Ecclesiae a Christo constitutos Primates, Principes, ac Magistros nobiscum venerari tandem condiscat.
1 S. Leo ep. 32. ad Mareian . et Faustum Presbyt.
119쪽
Illud super recitatis Matthaei verbis Oeap. 29primo in quaestionem venit, quid Petrae nomine ChriMus designaris, dum dixit: Super hanc petram
aediseabo Ecclesiam meam. Ait Febronius cum suis primae notae auctoribua nihil minus heio inveniri, quam unanimem, aut etiam plurimorum Patrum consensum in horum textuum interpretatione romanorum postulatis favento. Ego autem ex eo sciscitabor, quid demum requireret, ut unanimis, aut etiam plurimorum Patrum consensus in horum textuum interpretatione romanorum postulatis faveret Τ Nihil equidem postulari posse video, nisi ut vel omnes, vel certe plerique Patres Petram unum Petrum intelligerent. Atqui in Anti bronio prolatis ex omni retro aetate Patrum testimoniis illos fere omnes ita sensisse ostendi. Primo enim I) Tertulliani, Cypriani, Firmiliani sententias adtuli; tum cum Perronicὶ ac Maimburgo 2) animadverti nullum ex Patribus , qui
120쪽
quidem ante Arrianam perfidiam scripsere , inventum iri, qui Petrum petrae nomine denotatum non adfirmarit. Erat Febronii haec testimonia, si poterat, aliqua ratione convellere. Cur falsitatis me non redarguit in iis recitandis 3 Cur non est illa interpretatus 3 Enimvero si per tria priora Ecclesiae saecula Apostolis ipsis, atque apostolicis Viria adeo proxima haec erat Ρatrum traditio, petram, super quam aedificata Ecclesia est, Petrum fuisse, quis tam audax ut romanos irrideat, quasi vanissimos fictitiorum privilegiorum ostentatores 3 Sed non alia sequentium saeculorum
sententia fuit. Basilii, Zenonis, Epiphanii, Iohannis Chrysostomi, Ambrosii, Chrysologi , Cyrilli
Alexandrini, Paullini Nolani, Maximi Tauri non-SIA Verba fuerunt Δ me c1tata. Auctor praeterea
meis lectoribus fui , ut eruditissimas Mamachii Origines et antiquitates christianas adirent, ubi tomo quinto 3) alios non paucos idem omnino edicentes legere ost. Paucino isti sunt 8 Suntne levioris notae 3 At enim sunt Patres aliqui, qui petram Christum appellant; sunt longe plurimi, qui petram ipsam Petri confessionem intelligunt. Non negavi. At etiam illud ostendi, eosdem illos Patres, quiquarto saeculo , caeterisque insequentibus haec tradiderunt, antiquae et a praecedentis aetatis traditione confirmatae de Ecclesia supra Petram,