장음표시 사용
81쪽
η Neronis laborabat imperio. η Nondum igitur Paullus Romam adierat, quum Petrus tropaeum crucis Christi Romanis arcibus intulit; ac tum
demum Petro Romae eo consociatus est tempore,
quo Nero imperabat. III. Sed et aliud longe gravissimum huius rei suppetit argumentum, nempe ex Marct Evangelio; illud enim a Marco Romanorum hortatu, ac precibus conscriptum fuisse, ut quae a Petro adcepεrant, litteris consignarentur , Antiquitas tradit. Eusebius certe de Petro agens ait 11 :a Igitur quum Dei doctrina Romanos adventu suo η illustrasset, Simonis quidem Via ac potentias cum ipso simul auctore brevi exstincta, atquen deleta est. Tantus autem veritatis fulgor emi- η cuit in mentibusleorum, qui Petrum audierant,n ut parum haberent simul audisse, nec contenti essent coelestia Verbi doctrinam viva voce ad- η cepisse , sed Marcum Petri sectatorem , cuiusn hodieque exstat Evangelium, enixe orarent, ut is doctrinae illius, quam auditu adceperant, scrin ptum aliquod monumentum apud Se relinqueret. n Neo prius destiterunt, quam hominem expu- η gnassent, auctoresque scribendi illius Evange-
η lii quod secundum Marcum dicitur, exstitissent. η Quod quum Petrus per revelationem Sancti η Spiritus cognovisset, delectatus ardenti homi-
η num studio, librum illum auctoritate sua com-
82쪽
η probasse dicitur, ut deinceps in Ecclesiis leges retur. Refertur id a Clemente in sexto distitus tionum Libro. Cui testis etiam adcedit Papias, merapolitanus Episcopus. η inementis porro verba Eusebius alio loco 12 refert, quae huiusmodi sunt: u Quum Petrus in Urbe Roma verbum η Dei publice praedicasset, et Spiritu Sancto adflatus Evangelium promulgasset, multi, quis aderant, Marcum cohortati sunt, utpote quis Petrum iamdudum Aectatus fuisset, et dictas eius memoria teneret, ut quae ab Apostolo prae- η dicata erant, conscriberet. Marcus igitur Evan- η gelium composuit, iisque qui illud ab ipso ro- η gabant, impertiit. η Haec eadem Hieronymus in librum de Diris illustribus transtulit, ubi de Mareo, his verbis: Marcus discipulus, et interpres Ρetri, iuria quod Ρetrum referentem audierat, rogatus Romae a fratribus, Meve scripsit Enan gelium. Quod quum Petrus audi 83et, probavit, et
Ecclesiae legendum sua auctoritate dedit, sicut acribune Clemens in seaeto υποτυπωτεων libro, et Papias Hierapolitanus Episcopus. Neque his adversatur Epiphanius 13), si recte vertatur. Itaque, inquit, post Matthaeum statim Marco, qui Romae S. Ρetri comes erat scribendi Evangelii pro-
14 Fuerat, interpretatus est Pelanitia; sed Graecum To uoristus est, Foyginio monento , indefinitam habens aignificationem nunc praeteriti temporis, aliquando Duili od by Gorale
83쪽
vincia committitur; quod quum fecisset, α B. Petro in Aegyptum mittitur. Haec autem Claudio imperante , ut videbimus, contigerunt. Hoc certe imperante S. Petrus primam scripsit epistolam, in qua Marci meminit. Ita in libro de uiris illustribus idem Hieronymus 15): Meminit huius MARci et Ρetrus in epistola prima sub nomine Babylonis figuraliter Romam signi cans : quod et ante Hieronymum Eusebius 163 monuerat:
Constat porro Petrum Marei mentionem facere in priori epistola, quam Romae scripsine dicitur: quαm quidem epistolam ibi perscriptam ostendit, dum Urbem illam metaphorice Babylonem appellat, hoc modo: Salutat vos Ecclesia nostrae electionis consors , quae est Babylone , et Marcua filius meus. Scio equidem Anonymum DOStrum,
Eusebio et Hieronymo posthabitis , Babylonem Aegypti heic intelii gere 17), quemadmodum δε-hannes quoque Pearsonius 18) fuit opinatus. Verum utrumque egregie falli u ex eo quisque in-
futuri, immo et Praesentis , ut apud Lucam cap. X. 32. XXII. 40. 44. et XXI v. 5. Praesens autem tempus, non praeteritum fuerat, quo indicaretur Marcum Roma in Aegyptum profectum Evangelium scripsisse, postulat non solum Veterum traditio sa qua cur Epiphaniun dissentientem indu- eamus 2 ), sed etiam quod de Marei in Aegyptum missionestatim additur.
84쪽
η telligit, ut cum cl. Daude loquar 19 , quod η Iudaei in Ponto, Galatici, et Bithynia, ad quos
η dirigebatur epistola, Urbem eam vix noverint: η de Babylonis huius praeterea Episcopis per Sae- η cula plurima silentium. Primus tandem Cyrus
η fuit 20), cuius nomen in prima Concilii Chal-
η cedonensis actione occurrit, vel, ut aliis pla- η cet 213, Zosimus, qui saeculo quinto sub Iu-x stino iuniore , et Ecclesiae praefuit: an Vero η quis verosimiliter opinetur, Ecclesiam ab ipso η Petro erectam tamdiu latuisse γ et profecto Pe- ην triιs, si de huc Urbe scribere Euae fuisset uten- η tis, epitheton adiecisset, pro Urbe discernenda,' quum Ludaeis nonnisi Urbs Chaldaeorum a tot η cladibus iusignis animis inhaereret. n Haec 0mnia quum evolveret Grotius 22), in hanc gententiam perscripsit: De Babylone dissident vetere3, et novi interpretes. Veteres Romam interpretantur, etιbi Petrum fuisse nemo nerus Christianus
dubitabit. Noui Babylonem in Chaldaea; ego veteribus adsentior 23). IV. Nunc tempus a nobis designandum est, quo Petrus Romam tum primum, tum saepe alias adiit; neque enim licet Romae aedem collocarit,
19 Idistor. Univ. Tom. I. Fas. 324. 203 Spanhemius in diss. ds Petri in Urbem pros. R. 4. 21ὶ Baronius ad ann. 45. 22) In I. epist. Peir. V. 13. 23ὶ Conser Fogyinium de Rom. Dini Petri itinera
85쪽
ita illi haesit, ut in alias quoque regiones , et
Apostolatus, et supremi praesertim Primatus gratia idemtidem non excurreret. Anonymus Tille- montii Chronologiam oppugnare studuit; nos Bol-Iandianorum Chronologiae fere insistimus. Hanc primum accurate proponemus; deinde siquae sunt apud Anonymum, quae etiam isti dissicultatem quampiam ingerant, ea nisi occupata a nobis fuerint, expediemus. Quatuor autem heio sumimus,
comprobata sunt. Primum est, Christum Dominum Cruci adfixum fuisse, ac mortuum duobus Geminis
Consulibus anno aerae vulgaris xxIT. Alterum est, anno aerae Vulgaris xxxIII. Antiochenam Sedem
fuisse a Petro constitutam , in eaque illum iun-nis VII. licet fortasse non integris praefuisse. Te lium est, Apostolorum divisionem, post quam Pe trum Romam versus profectum fuisse credimus, anno illigandam aerae vulgaris xL. Nam uti spol
Ionius apud Eusebium 28), et Clemens Almandrinus 29) ex antiqua et ipsi veteres traditione testificantur, Apostolis Christus praeceperat, ut
86쪽
- 65 non nisi infra, seu etiam post duodecim ab eius E esuriectione annos silii Os t imen completos esse
debuisse nihil est quod eissciat in Hierosolymis, Palaestina scilicet, ac Syrici Evangelii gentibus
ad nunciandi caussa discederent; sub anni vero aerae vulgaris x L. initia duodecimus a Christi
Resurrectione annus, non completus quidem, sed tamen inchoatus putabatur. Quartum denique est, S. Petrum Nerva , et Vestino Consulibus , annos ei licet aerae vulgaris Lxv. Murtyrio ad laetum fuisSe. V. Anno igitur aerae Vulgaris XL. quum Antiochia Romam versus Petrus discessisset, in ea divinis praeordinationibus, quod ex Leone Magno adcepimus, supremi Primatus Sedem collocaturus,
hine annos xxv. , quibus Veteres mBgna con Sensione Romanum Petri Episcopatum definiunt, neque incommode, neque absque probabili ratione iidem, quos antea appelluvi, Bollandiani, et Sehe- Ieseratius inchoandos statuunt. Porro quum S. Leo, ut vidimus, inter Antiochenum Petri Episcopatum, eiusque Romam adventum, Pontum, Galatiam, Cappo dociam, Asiam, atque Bithyniam memoret ab illo legibus Evangelicae praedicationis impietas, non dubito, quin Petrus Antiocheno iam dimisso Episcopatu, et Romam cogitans has interea regiones sacri ministerii luce collustrarit. Hinc vero fit, non ante annum Rerae vulgaris XLI. quo a Ix. Kal. Februa iiii Claudίus imperabat, Petrum Romam udventasse. Nec fortasse Petrus tam
87쪽
oito illuc advolasset, nisi Simonem Magum eodem se se contulisse didicisset. Haec certe opinio apud veteres obtinuit, adversus illum haereticorum
omnium parentem Romam Petrum perrexisse. Eusebius 30), benigna, inquit, et clementissima Dei
Providentia fortissimum, et maaeimum inter Apostolos Petrum Romam adoersus illam humani generis labem, ac pestem perducit. Hunc sequutus Hieronymus in lib. de vir. illustrib. de Petro ait: ad eaepugnandum Simonem Magum Romam pergit; quem Hieronymi locum frustra cl. Marchiori eius sollicitavit 31 . Didorus quoque Hispalensis in Chronico, ubi de Claudio, eo, inquit,
regnante Petrua Apostolus contra Simonem m-ssum seu ut in pervetusto Lucensi Codice legitur , ad superandum Simonem Magum Romam pergit. Hoc interea ratum sit, quod omnis antiquitas docuit, Petrum Claudio imperante Romam advenisse. Nos quidem anno Claudii primo Romae Petrum statuimus, contra quam Hieronymus post 'Eusebium sentit, ad annum Claudii secundum Sanetissimi Apostoli in Urbem ingressum referens; verum quum deserendus omnino meronymus sit quod ad annum spectat, quo Petrum Martyrium subiisse ait, Neronis xiv. fuit enim xII. , nullus nobis Vitio Vertet, si et de anno, quo Petrus Romam venit, ab eo dissideamus ; hac
88쪽
enim in re deceptus ab Eusebio videtur, qui undo secundum illum Claudii annum adceperit, quia divinely Orosius 32) cum exordio imperantis Claudii squod amplectimur) Petri Romam adventum cautior illigavit: Petrum autem in Urbem ingressum credimus xxv. Aprilis, qui Leone ipso Ρontifice sacer olim Petro fuit, quemadmodum cI. Praesul Blanehinius ostendit in notis ad Anastasium 33), non autem alia probabiliore de causa , quam quod ipsa illa die Romam ingressus
VI. Atino illo x M. Claudius tota Iudaea Herodem Agrippam Aristobuli filium auxit. Huius autem Herodis, et Claudii Imperatoria tempore tum digeipuli Antiochiae primum Christiani nuncupati sunt, tum ingens sanies ab Agabo Propheta praedicta invaluit anno aerae Vulgaris XLII., quando Hierosolymam SS. Paullus, et Bar=iabas stipem collectam detulerunt 35 . Sub huius anni finem, vel initium sequentis ob caussas, quas in Apostolorum Principe, atque Ecclesiae universae capito facilius est sumere, quam divinare, Petrus relicta tantisper Roma Hierosolymam navigavit.
Certe anno x LIII. Hierosolymis erat, quum m-
32 Lib. LTist. VII. cap. 6. 33ὶ Tom. II. 34 Vido egregiam Petri Moretii da Milo in honorem Priseipia Apostolorum Romae ad diem xxv. Aprilia instituto
89쪽
rodes Agrippa, ut αυῖgeret quosdam de Ecclesia,
oecidit Iacobum fratrem Ioannis gladio e videns autem, quia placeret Iudaeis, apprehendit et Petrum, volens post Pascha producere eum populo:
sed is Angelico eductus est auxilio 363. Ridet haec Anonymus; si enim, inquit 37), Petrus αIudaea octo aut Novem annos abfuerit septem scilicet Antiochensis Episeolia ius uianis pututi A , si non sit reversus Ieiusalem nisi paullo ante inclusionem suam , quomodo de eo occidendo subito cogitavit Herodes' Cuiusvis enim nominis Petrus antea fuerit , Nonne Per O to aut Novem annorum absentiam fama , memorisque eius debuisset evanescere' Lepidum capuli An non Agriρ-pa de adprehendendo Petro costitavit, videns quia placeret Iudaeis' Iudo ei ergo Petrum Agrippae detulerant. Nec vero repud illos Petri memoria potuerat, ut ipse oblivione dignissimi A hariolatur, tum sucile evanuisse. Nam n Ρque Petrus Antioohiae ita sedem fixe iat, ut in ullus sinitimus Urbes, ipsamque Iudaeo in non utiquando ex Purreret, et Iudaeis, qui ea loca, ni que udeo Italiam incolebant, pro eo, quo Christi in Os prosequebantur, odio, Hierosolymitanis sociis a ei tristianito per Petrum amplificationem, ut si licθrΡt, invisum Apostolum perderent, nunc iusse iunge est verus imillimum. Quamquam ne bis quidem opus
90쪽
- 60 est. Iudaeos enim, ut Petrum Hierosolymam redi. isso a Christianis adceperunt, cum rerum paucis abhinc unitis apud eos ab illo gestarum memores, tum illum Christi unorum Principem esse animo reputantes, miremur ne conceptas iamdiu iras in illum omnes, consilia lite eo retulisse, ut tandem
Regis iussu utque sententia de medio tollerent7VII. Ad Petrum porro captivitati ereptum
Marcus A eaeandria in Palaestinam ad oeASit, eumque Romam comitatus est anno XLIV. quo etiam
Herodes periit. Heic autem Evangelium Marcus scripsit, ac Petrus primam dedit Babylone, Romae scilicet, ut diximus, epistolam, in qua Chrι-stianorum, et Marci aperta mentio. Anno XLVI.
missus fortassis fuit Marcus a Petro Aquileiam, ubi et Hermogoram Episcopum constituit 38). Petrus vero in Iudaeam iterum contendit, ibi quo anno sequente Hieroso Lymitanae Synodo interfuit 39). Fuerunt autem Orosio teste 40 anno Claudii ix. aerae vulgaris x Lix. expulsi per Claudium Roma Iudaei; sed nunt simul expulsi fuerint Christiani, dubitat cum eodem Orosio cl. Lα- aerus in dissertatione de persecutionibus in Ecclesiam eaecitatis aevo Apostolico 41). Fueritii si tu noRomae S. Petrus, et si suit, manseritne in Urbe,