De beatissimi Petri apostolorum principis primatu, Romano itinere, et episcopatu Dissertationes Francisci Ant. Zaccaria, Thomæ Mariæ Mamachii, Petri Fogginii

71쪽

erubuerit. Quam magnifice de S. Petri Primatu S. Leo I. senserit, ea, quae ex illo supra reddidimus, testimonia palam faciunt. Neo de S. Gregorio M. dubitanduin, qui et Sedem Apostolicam omnium Ecclesiarum cAPur praedicavit 8), et de Petro scripsit 9): Cura ei TOTI Us Ecclesiae, et Principatus committitur. An ergo tam parum sibi constitissent, ut soli Christo dignitatem capitis vindicarent 3 Tantus sententiarum conflictus ΑΠΟ-nymum quidem non dedecet; dedecet autem maxime Sanctissimos illos, doctissimosque Potitifi

ces. Ait quidem Leo 10) de Petro', et Paullor

quos gratia Dei in tantum apicem inter Omnia Ecclesiae membra proveaeit, ut eos in corpore, cui cAPUT est Christus, quasi geminum construeret

lumen oculorum. Sed numquid qui oculus ob vigilantiam dicitur, imperii caussa caput vocuri nequit γ Isidorus certe Pelusiotα 11) Chrysostomum Byzantinae Ecclesiae ocuLuM dicit; Episcopum tumen suae Ecclesiae caput esse ne ipse quidem Salmasius ausus est negare. . Immo eadem, qua Leo, et Bernαrdus metaphora usus est ad Eugenium scribens 12ὶ: quasi in capite corporis duo oculi, ita in capite Ecclesiae Petrus, et Paullus; a Bernardo tamen Petri Successorem Roma-

83 Lib. II. Rey. v. 56. s) Lib. IV. N. 32. 10 Serm. Lxxx. in Nat. Most. Petri et Paulli. IIJ Lib. I. v. LVII.

72쪽

num Pontificem Caput Ecclesiae habitum fuisse insipientissimus sit qui inficietur. Ex Gregorii porro 13ὶ epistolis quod Anonymus obiicit, de salvini faecibus promptum est, nec vacat in istis Sordibus haerere, quas dudum depulit Bellarmi

III. Illud potius accurate refellendum, quod ex priore ad Corinthios epistola Anonymus pro- . fert 15). Ibi enim Paullus Corinthios increpat, quod se Petri discipulos dicerent: Ego vero CEPHAE. a Nam, inquit, si Petrus esset ex instituto η divino Pastor, et caput totius Ecclesiae, com- η munis fidelium Pater, Christianae centrum uni- η fatis, generalisque Christi Vicarius, nonne pot- η erat quisque fidelium, immo et debebat ipsum ob- η Sequio, existimatione, fiducia, reVerentia, Studio- η ve singulari prosequi 3 Numquid timendum erat, η ne iis in Petrum adfectibus Christus laederetur, η qui ex ordine ab ipso constituto manabant, ad η eumque redibani3 Quis Papalis auctoritatis do-

η ctrina innutritus se ob easdem rationes Ρapae η discipulum, eique tamquam unitatis centro re- η ligioso adhaerentem non profiteatur, et Corin- η thiorum exemplo non dicat: Ego vero Papae' η Cur ergo Paullus sermonem hunc sic indigna-

η bundus reprobavit 3 nisi quod praeclaras illas

13ὶ Tib. V. N. 78. 14ὶ Lib. II. ds Rom. Pont. eap. 3I. confer Raynaudum

in eorori α aurea Romani Ponti eis verb. CAPUT ECCLESIAR-

73쪽

ην Petri praerogativas prorsus ignoraret 3 η Atque haec Anonymi argumentatio vim aliquam fortas. sis haberet, nisi Pαullus Corinthiis vitio quoque verteret, quod se Christi discipulos iactarent: Ego autem Christi; sive quod illorum aliqui ministros Christo aequarent, atque, ut ait Theodoretus, Dominum, et servum in eodem ordine, et

loco haberent; sive quod uni Christo se adhaerere gloriarentur, eius interea neglectis, contem -ptisque Apostolis, ac ministris, ut optime Benedictus Iustinianus, et Pirinus adnotarunt. Hinc ergo vides, potuisse Corinthios coargui, quod se Petri dicerent, salvo eius primatu, quemadmodum reprehensi sunt, quod Christi se discipulos faterentur, quin esusmodi obiurgatio divinam Christi dignitatem deprimat. Quia tamen Oecumenius, Primasius, aliique Corinthiis heio ae Paul lo exprobrari contendunt, non quod aliqui se Christi esse quae Vox, inquit Est ius , unitatis est, non schismatis), Sed quod non omnes eamdem loquendi formam usurparent; id non admodum urgebo. Aio igitur, iure fuisse Corinthios a Paullo reprehensos, quod sive in Paullo, sive in Apollo,

sive in Cepha non tam Christum , cuius omnes Ministri erant, quam Singulorum dotes, et praeclaram famam spectabant, ob illasque alterum alteri contentionis aestu, nec sine cum illius, tum sectatorum contemptione praeferebant. Quid vero

si quod probabile admodum est, Corinthii Cepham veluti supremum Ecclesiae Ρrincipem, et Paulli

74쪽

ipsius caput colentes tanta se ostentatione huius adsectas praedicassent, ut Paulli, et Apollo discipulis invidiam crearent, eosque despicarentur 3 An non obiurgatione digni fuissent γ Putatne Anonymus, ferri apud nos posse, siquis Se Papae Sectatorem diceret, intereaque Episcopi sui etsi Catholici, et Romano Pontifici, uti Paullus Cephae dubio procul erat, communione coniuncti clientes adspernaretur, atque irrideret 3 Illud heio potius animadvertere Anonymus debuerat, quo Cephas enumerationis ordine a Paullo nominetur. Nimirum Paullus gradatim, inquit laudatus Estius

Graecos interpretes sequutus, adscendit ad maiores, se ipsum, ut in re odiosa primum nominiuns,

idest revera infimo ponens loco, Christum supremo, et huic proximum Petrum; qui ordo magis profecto valet ad stabiliendum Petri principatum, quam Corinthiorum, qui Petro Magistro praeter modum gloriabantur, reprehensio ad eum labe-

laetandiam.

IV. Multo minus Anonymus proficit magno illo, quem ad id instruxit 16), Patrum, et conciliorum apparatu; nec Petri primatum evertit, sed Suam manifestius ostendit inscitiam. Quid enimadversus Petri Primatum faciat aut Origenes, qui Paullum Apostolorum marimum 17) vocat, aut Ambrosius, cui Paullus non inferior Petro 18,

75쪽

dicitur, aut Chrysostomus, qui Paullum ait se caeteris honore parem ostendere 19), aut Augustinus, qui Petrum, et Paullum unum fuisse adserit sta), aut Magnus Gregorius, qui Petrum dixconum adloquens Paullum Apostolum Petro μα- trem fuisse 21), et obtinuisse totius Ecclesiae principatum 22) testatur, aut Concilium Aleaeandrinum a. 43 I. in quo legimus Petrum, et Iohannem paris dignitatis extitisse γ Hi enim omnes, si Augustinum exceperis, de Apostolica dignitate, qua pares fuisse cunctos Apostolos nemo negaverit, palam loquuntur. Quare addit idem Concilium Aleaeandrinum, quatenus Apostoli, ac Saneti discipuli; Gregorius vero Magnus ait fratres Petrum, et Paullum fuisse, sed in principatu spostolico. Augustinum porro excepi, quod ille non tam de dignitate, quam de meritis, ac mutu0 amborum Apostolorum inter se se amore intelligendus videatur: quo spectat illud Leonis θά. 23ὶ:dε quorum MERITIS, et VIRTUTIBUs.... nihil diversum, nihil debemus sentire discretum; quia illos, et electio pares, et labor similes, et finis fedit aequales. Caeterum praeter Apostolicum prino,

patum, quo Paullo par erat, fuit in Petro capitis, et supremi in Ecclesiam Principis dignitas, quam

76쪽

ipse Paullus et agnoscere, et colere debuit; neo tamen erat, cur heic Patres illam adtingerent, quum luculentissima pro Petri Primatu testimonia aliis in locis tulissent. Quamquam in his ipsis Ρatrum sententiis, quas Anonymus congessit, satis perspicua non desunt huius veritatis Vestigia. Quid enim aliud indicat Ambrosius, qui postquam dixerat: nec PAULLus inferior PETRO, addit, oram PRIMO nempe ΡETRO FAcILE conferendus ' Primus igitur Petrus, et cum eo facile quidem Paultus, non tamen omnino conferendus. Chrysostomus quoque eo ipgo loco Petrum cORYPHARUM, Seu ut

alii vertunt, suMMuM appellat; immo non multo antea 24) animadverterat, Petrum ad Paullum

adscendisse velut ad MAIOREM, et seniorem. ΡOrro

cavillatur Anonymus, qui quum id Chrysostomus Paulli modestiae tribuerit, hinc arguit, Paullum

ad Petrum tamquam ad superiorem non venisse,

neque humilitatem Paulli heio fuisse laudandam, sed debitam eius venerationem, ac submissionem praedicandam. Venerationi enim, ut ipse ait, et submissioni laudandae locus fuisset, si Paullus a Petro Hierosolymam adcersitus fuisset; quum autem illo Hierosolymitanum 3ter sponte susceperit, qui nihil opus haberet Petro Sanctissimi Ρraesulis verba sunt), nec illius egeret voce, sed honore Apostolatus) par esset illi, hoc ad modestiam quamdam, atque animi demissionem potiusquam ad umerationem, et submissionem Chryso-8tomus aptissime retulit.

77쪽

Ι. Inanem hactenus in confirmando Petri primatu operam posuissem, nisi Petrum conditae a se Romanae Ecclesiae, Episcopum praefuisSe c0n- Staret. Unde enim ad Romanos Ρontifices veluti Petri successores illius Primatum divino iure permanasse essicietur, nisi Petrum iubente Do- lmino Sedem suam in urbe collocasse, neque illam alio unquam transtulisse pro certo habeatur 7 Contra si Petrus Romanam Ecclesiam constituit, in eaque ad mortem Episcopus sedit, Romanos Ρontifices eius successores esse, Re Supre mum Ecclesiae primatum, qui Petro creditus fuit ad successores derivandus, nonnisi ad illos pertinere poAse nemo non videt. Haec quum An0nymus intelligeret, non satis habuit Petri Primatum adgredi; illud quoque sibi sumpsit, ut neque Romanam Ecclesiam a Petro constitutam fuisse, neque Petrum in ea Episcopum sedisse doceret. Ac de Petri quidem Episcopatu sequenti capite agemus ; nunc de condita ab eo Romana Ecclesia videamus. II. Ao bene est: cum eo homine nobis disputandum, qui Petrum Romae fuisse, atque in hac urbe

Martyrio adfectum fatetur; id enim, inquit si),

78쪽

gare nec possim, nec velim. Quid ergo non sperandum, si quod ille heio negat, unanimi quoque consensu testari antiquitatem ostenderimus 3 Profecto ut sibi constet, ne hoc quidem negare Gut poterit, aut volet. Verum Vehementer fallor. Quid apud universam antiquitatem testatius Antiocheno eiusdem Petri Episcopatu 2) 3 Hune tamen ille praefracte inficiatur 3), atque iis rationibus ductus, quae ne hilum quidem habeant probabilitatis. Quid igitur homini facias, qui

secum ipso ridicule pugnat 7 Sinamus eum, uti sibi lubsit, insanire. Nos antiquitatem Aequamur. Quid ergo Dionysius Corinthiorum Episcopus vix altero a Petri, et Paulli morte saeculo longe clarissimus 3 Postquam ille in epistola ud Romanos , Soteris, Clerique Romani admonitioni respondens multa de Romanae Ecclesiae in suos corinthios, aliasque pauperes Ecclesias pietate, ac de Clementis ad eosdem Corinthios epistola dixerat, continenter addit 4): ita et vos eae tanta

admonitione vestra plantationem Romanorum, et Corinthiorum a Petro, et Ρaullo factam commiscuistis. Ambo enim in Urbe nostra Corintho plantantes nos similiter docuerunt: similiter autem, et in Italia audacter Graece ομοσε, quod ut Pear-

79쪽

sonius ostendit 5), post Rus tιm Valesius perperam reddit simul in docentes circa idem tempus martyrium passi sunt. Romani ergo Dionysio teste plontatio erant Petri, et Paulli, quemadmodum Corinthii; Petri quidem primum, ut postea demonstrabimus, deinde Paulli. Non aliter antiquissimus benαeres 6): sed quoniam, inquit, valde

longum est in hoc tali volumine omnium Ecclesiarum enumerare successiones; maae imae et antiquissimae, et a gloriosissimis Apostolis Petro, et Paullo Romae fundatae, et constitutae Ecclesiae, eam, quam habet ab Apostolis traditionem, et adnuntiatam hominibus fidem per successiones Episcoporum pervenientem usque ad nos, indicantes, confundimus eos, qui quoquomodo vel per sui placentiam malam, vel vanam g Ioriam, vel per coe- citαtem, et malam sententiam, praeterquαm πη-tet colligunt. Quid nunc Orosium memorem, qui ubi imperii a Claudio suscepti meminisset, Statim ait 7): Gordio Regni eius Petrus Apostolus Domini Nostri 'Iesu Christi Romam venit, et aalutarem cunctis credentibus fidem fideli verbo domuit, potentissimisque virtutibus adprobavit: min- de Christiani Romae esse coeperunt' Eadem fere Verba legere est apud Turonensem Gregorium 8): ab illis diebus f Claudii, quibus Petrum Romam

80쪽

advenisse narrat) Christiani apud Cinitatem Romanam esse coeperunt. Idem plane Theodoretus s)adfirmat: Primus eis Romanis) Magnus Ρetrus doctrinam Evangelicam praebuit. Magnum tamen addamus Leonem hoc ipsum, qua solet, orationis

maiestate praedicantem 10): u Ad hanc ergo ur- η bem, inquit, Tu, Beatissime Petre Apostole,' VenirΘ non metuis , et consorte gloriae tuae

η Paullo Apostolo, aliarum adhuc Ecclesiarumo ordinationibus occupato, sylvam istam fremen- η tium bestiarum, et turbulentissimae profundis talia oceanum, constantior quam quum Supras mare gradereris, ingrederis ... Iam populos, quin ex circumcisione crediderant, erudieras. Iam

Ecclesiam, ubi primum Christianis nominis dignitas est orta, fundaveras. Iam η Pontum, Galatiam, Cappadociam, Asiam, atque η Bithyniam legibus Evangelicae praedicationisu impleveras: neo aut dubius de provectu operis, η aut de spatio tuae ignarus aetatis , tropaeum s Cruois Christi Romanis arcibus inferebas, quo η te divinis praeordinationibus anteibant et honor' potestatis, et gloria passionis. Ad quam beatuso Coapostolus tuus, Vas electionis , et specialis v Μagister gentium Paullus occurrens, eodem η tibi consociatus est tempore, quo iam omnis η innocentia, omnis pudor, Omnisque libertas sub