장음표시 사용
161쪽
1, 8 s. Doxor Har IN sae irvet Io vII. stodit , atque a proximo illa exigimus Venerunt ad me aliquando duo fratres sbi invicem offensi , ac maior dicebat de . minore: eum injungo ipsi rem quampiam . Menditur ι & ego pariter offendor, quia Altis asi uri si adbiberet mihi fidem & charitatem ,
scire praecepta mea cum fiducia admitteret. Reponebat autem junior: ignosce D omi-rire ne, quia fortasse non loquitur mihi cum timore Dei , sed tamquam volens mihi bimperare . & arbitror idcirco cor meum irini P persuaderi, ut Patres aiunt. Ad- verte animum , quemadmodum ambo sese invicem accusabant,& neuter eorum
iu sejpsum culpam reserebat. Rursus alij duo cum sibi invicem 4nfensi essent, & a se mutuo veniam postia.. Iassent , impersuasibiles permanserunt. Atque unus quidem dicebat, quoniam
non ex eorde a me veniam petiit, atque
idcirco non mihi factum est satis. ssie enim patres loquebantur in Alter verbdicebat a Qtaniam non habebat perse-
erga me charitatem, antequam ab
p ipse veniam peterem, idcircὁ neque mihi factum satis. Vides ne ludibrium Dominet vides ne perversionem cogitationis8 Novit Deus me percelli, quia Patrum
II ad n stras quoque perversis
sta invὰrtimus voluntates, di animariam nostrarum interitum.
ilibet illorum debuerat in semetip- sim culpam retorsiste atque alter quidem dixisse: quoniam non ex corde asta-
162쪽
DA Syr Ipsius ACcvs A TroNa. rsysiatre meo veniam petij . propterea Deus non placavit ipsuin. Alteri verδ dicendum fuerat: quoniam ego non eram in fraterna charitate persectus , antequam a me veniam peteret , idcircd Deus ipsem
Similiter oportu erat etiam pueros illos alios secisse. Primus enim debuisset dicere: quia ego cum nimia auctoritate loquor , idcired non persuasit illi Deus , t mihi acquiesceretJAtque alius secum
cogitare debuerat: quoniam stater meus - .cum humilitate, & charitate mihi imperat , sed ego sum refractarius , neque ii morem Dei habeo. Nullus eorum invenit viam , ut seipsum accusaret: sed qui libet proximum suum oneravit. Ecce idcircδ non invenimus nos proficere , non invenimus nos umquam ali mur,o quod emolumentum facere, sed manemus omni tempore nobis Invicem ad ver sanies, &. nosmetipses conterentes, quo
non, unusquisque semetipsum iustincat: unusquisque seipsum negligit is cut antea dixi ut nil observet, & a proXimo mandata exigimus. Propterea bono minimi assuescimus, quia fr parum quid luminis acceperimus , statim illul ipsum
a proximo exigimus , accusentes eum &dicentes quia sic agere debuisset, & qua- re ita non egerit r. Quid mi potius a nobis ipsis mandata exigimus , de notaelipses accusamus, utpote minimὰ obserxantes
V bi est senex ille , qui interrogatus :
163쪽
rgo S. DOROTHai IusTHTurio VII. Quid esset potissimum , quod in hac via xeperisset' Respondit & dixit: id esse sui
ipuus in omni re accusationem , quod deis qui interrogaverat, approbavit, ei lite dixit, non esic aliam viam praeter hanc. Similiter & Abbas Pastox cum gemitu dicebat omnes virtutes in hanc domum introisse praeter unicam virtutem,& sine hac cum labore hominem subsistere. Cumque interrogassent ipsum quaenam esset haec virtus , respondit: ut homo semetipsum accuset. Saninus autem Antonius dicebat hoc magnum esse opus hominis, ut quis lapsum suum sibi imputet
in conspectu Dei, atque tentationem ad extremum usque halitum expcctet.Atque ubique reperimus Patres, clim hoc ob
servassent, omniaque sua usque ad minutissima quaeque , in Deum retulissent, tum demum quievisse. Talis erat sanctus ille senex i, qui cum aegrotaret, ac frater quidam lini si minis oleum, quod valde noxium est , pro melle in pulmeotum ejus infudisset, nihiI omnino dixit, sed tacens unam & alteram patinam comedit , & postquam necessitati suae satis secisset, nequaquam accusavit fratrem in seipso dicens : quia me ontempsit. Et non tantum hoc non didiacit : sed ne verbulo quidem ipsum contristavit. Quando autem frater ille rescivit quid fecisset, coepit assiigi dicens: Occidi te Abba, & tu tuo silentio mihi
riccatum illud imposuist. Quanta verὁ
164쪽
mansuetudine respondit ipsi dicens : Ne te affligas fili si voluisset Deus ut mel, ederem , mel utique posuisses satim rem in Deum retulit. Quid hoc ad Deum , o bbne senex rFrater oblitus fuit, faut erravitJ & tu dicis : si Deus voluisset ' Quid hoc ad rem' Et respondit: ni ultum J utique , si Deus
voluisset ut mel comederem , frater mel habuisset. Atqui hoc accidit clim tanta. senex infirmitate laborareti, ut plurimis diebus cibum capere non posset, attamen non fuit adversas fratrem exacerbatus, factum illud in Deum retulit, ac con
quievit. Et rei, quidem senex locutus fruit, scillat enim, quὁd si voluisset Dexis ut mel ederet, sortidum illud oleum in
mel convertisset. Nos autem in re qualibet in proximum invehimur, accusan'tes illum, & increpantes, tamquam nos contemnat, & contra conscientiam sita
agat: Et si verbulum aliquod audiverimus, statim illud pervertimus,dicentes: nisi me pungere pluisset, hoc non di
Vbi est sanctus ille qui de Semei dicebat: Dimitte eum ut maledicat : mmium a. Reg. c.
enim praecepit e , ut malediceret David. An vero homicidae locutus est Deus, ut Prophetam malediceret ὶ Quomodo igitur iuriari . Deus hoc dixit ipsi' Vtique Pros, elacum haberet exploratum ac perspectum nil aeque misericordiam Dei in animam
advocare atque tentationes,, praesertim,
165쪽
s. Do Ror Agr I Ns norio VIi. viae assii monis ac seditionis tempore asseruntur & affiguntur, D imittite,inquit ipsum , ut maledicat David ; quoniana
Dominus, id illi dixit: Qui se ε Si friὸ
respiciat Domin-s humiliationem meam , redire faciat mihi bona pro maledictione istius. Viden , quam prudenter propheta secerit ' Vnde indignabatur his qui maledicum ulciscisci volebant, dicens :
tu maledicat. Dominus is praecepit ei N os vero a duci non possumus , ut de fratre nostro dicamus ' moniam Dominus dixit illi: sed si Verbum aud verimus, sta-πιωρiti arra ς ninum quid patimur. Lapidem .rearitas quis in ipsum proiiciat, proiicientem re- miis , linquit, & lapidem mordicat. sic & n facimiis: Dimittimus Deum qui tribulationes nobis ad peccatorum nostrorum
expiationem inferri permittit ι di in proximum invehimur, dicentes : Cur mihi hoc dixit Z cur mihi hoc fecit ὶ Cumque - γ possemus e similibus multum proficere , ἡ contra nobis ipsis insidiamur; ignoran-- res haec omnia fieri providentia Dei ad utilitatem uniuscuiusque. Deus Sanct tum precibuo nos erudiat.- NOTAE
166쪽
manifesta perditis. JGraece To
dens est mortificatisrus inuicium. sed abita ment Dorothei contrarium dicentis, scilicet ipsit in penitus periisse, qui fratrem situm ad eb contemnit, ut ipsius iniurias propter hominis vilitatem audire dedignetur; Hanc esse ipsius mentem,patet ex principio bulus Institutionis , ubi adferealiam causam, cur aliquis alicuius iniuriis non commoveatur , nimirum quia illum prorsus contemnit , & bestiae potius ,
quam hominis loco ducit.b Non esse aliam Uamprater hane J sciliace propriae accusationis de qua agit hac Institutione. . Huc refer illud Sapientis in Proverbiis: Iustus prior saecusatorsim. Et γ' cogitationes iustorumjudicia. sic Diadochus cap. 18. agnoscit in homine tribunal , ju- in dicitque suffragia , quae incorrupta esse nequeant, nisi mens , inquit, a molestis vitae curis seluta sit atque libera. id tribunal nihil est aliud , ut quidam volunt
nisi conscientiae vis,quam Dorotheus supra sub initium Institutionis, tertiae no minat dominantem rationem , quae mentem. illuminat instar luminis, aut scintillae inhaerentis , qua malum a bono dignoscitur.S. Leo serm3 dema
dragesima, Censorium judicium esse vult,
167쪽
CORDasI quisque consectentia uam, ses ante se statuat proprij censura jmhicij. sed elegantissi-
md D, Augustinus serm. 88. de tempore. Tu tam si e ,-Deusi sit. adem in Psalmo q Puniendum est peccatum , aut a te,
aut is Deo: tu Pse, ut ille Unsat. Sed clarius adhuc in lib. so. H liarum
hom. Σ. sic ala: Apende tribunal meretis,ma, esto tibiisdem torqueat te tim'r,erumpat Ueso, dic Deo tuo. . uondam iniquitatem meam Vnos'. Vult nimirum ,.ut cognito
animi statu, & ex seria disquisitione
diei noxis patefactis, concipiamus verum intimumque dolorem , iustam aegritudinem,& compunctionem, quae reum vel ut in equuleo ponat torqueat. Hunc quotidianum conscientiam suam didio modo examinandi usum tam fructuosun esse censet Chrysostomus, ut Psalmum quartum interpretans , non dubitaverit dicere, si per mensem tantum debite fiat, . sussicere ut persectus trabitus virtutis ge-
. Novit Christus. melius quam ego , quid Pulchre docet omnem solli- risiicienda. citudinem & curam nostram in Deum c niiciendam esse , juxta illud Psalmi r Iacta cogitatum tuum in Dominum In Hebraeo est omne tuum, ponduu ilium, q d. tua negotia, tuas necessitates , & molestias proiice, repone super Deum , eaque Deo committe, conquiesce in eius providentia. S. Hieronymus legit: Proiices
168쪽
daeus habet: spem Quae omnia iiD
..nificant illud celsum ci gloriosiim pro positum animi religiosi , qui sponte ma
xima , & voto laudabili., curam omnem suam, spem,charitatem, omnem denique vitae rationem a se transfert in Deum, ut ab illius benevolentissima cura Sc amore d totus pendeat. Rub spectat etiam au-- reum D. Petri monitum cum de Numia
nis providentia meminit: omnem sostiG- itudinemve amproiicientesin eum, Τμoniam ipsi curas de vobis. Hoc alte cordi in xum sibi habebat B. Pranciscus, qui co- iam Assisinate Praesule vili dumtaxa lita' e Ieteo tectus; Nunc , inquit, libertimὰ di- Xero ; Pater noster qui es in caelis. Idem sitis 4n viaticum dare selitus est: hunc Psalmi versum:Iai super Dominum curam pax; αῖ
--, ipse te enutriet. Romano autetri .
Pontifici de alimentis sciscitanti respo diti Matrem quidem habemus pauperem religionem , sed Patrem ditissimum. Ita prorsus es . Hic pater tanta suoi curat Sc providentia complectitur, ut Cum hu-- na desii auxilia, subministret divina.
169쪽
a ad ma 4 DAtres dixerunt peregrinum esse m max-ς oachis irasci, similiter & contristarea quem piam in s quis iram superave - , rat, hunc daemones seperasse:si quis verdab hac passione victus fuerit, hunc esse omninὁ avita monastica alienum, &c. Quid igitur de nobis ipfis dicere debei mus;qui ne quidem intra perturbationis, Hraeque limites consistimus, sed nonnum- . quam etiam ad iniuriarum usque memoriam nosia ipsos concitamus. Quid fin- qua aliud, nisi miserabilem istiuis odi, α inhumanum statum nostrum lugere debemus t vigilemus igitur fratres, Mnobis ipsi post Deum opitulemur, ut ab huius pernicios e passionis amaritudine
liberemur. Contingit enim ut quis fratri suo re-- concilietur sicubi inter ipses perturbatio ut firὰ aut contentio intercesserit, M. tamen post reconciliationem perseveret tristis , & variis adversus ipsum cogitationibus exagitetur. Talis non debet iamia um isti usinodi cogitationes contemnere, sedanem io m actutum amputare. Est enim ista iniuria- remanilcentia. Et magna opus est vigilantia, ut dixi, ne diutius in his immoretur, ac periclitetur. Qui enim reconciliatus est fratri suo, qnasi ex prae-
170쪽
eepto id praestitit, iram quidem in prae
seritiarum sedavit, sed contra memoriana Iniuriarum nondum pugnavit, Scidcirco adversus fratrem suum tristis perseverat. aliud namque est memoria iniuriarum
aliud ira , & aliud excandescenti servor, M aliud perturbatio
Addo vobis exemplum, quo rem in A . tellitatis. i focum accendit, primum
quidem parvam prunulam habet, quod stem c
est verbum fratris actigentis : Ecce adhuc prunula est exigua. Quid enim est verbulum fratris miὶ si istud toleraveris, prunulam exti xi onim manseris co- gitabundus: .vare hoc .mihi dixit Z ξeeso habeo quod e reponam. Nis me as-fligere voluisisti, hoc non dixisset : sed crede, possui R ego ipsum affigere. Ecce segmenta igni,vel quid simile congessisti, quasi socum accensurus, M su-
.mum excitasti, quod est perturbatio. Porro perturbatio est ista motio, de conflictatio cogitationum , quae cor ex
citat M audax reddit. Audacia vero est t-Σ-,qui excitatio vindictae . versus eum qui nos assiixit, quae A temeritas fit, sicut dixit Abbas he Marcus. Malitia enim prinmeditata, cor serox essicit ι extincta vero , per orationem ac spem, id ipsam conis rit. Si enim parvum illud fratris tui vesbuhim quo animo tulisses , utique de
pamam illam lut dixit prunulam prius