장음표시 사용
461쪽
nem vehementer impeditam reddit, & milites ex Asia transportandi & commeatus subvehendi diseficultas. Λdde . quod nec hiemis insolitum frigus, nec in tanta finitimarum provinciarum egestate inevitabilem famem tolerare possunt. Praeterea ipsum Turcam, ubi omnes vires Imperii ,1edibus suis excitas, in Hungariam averterit, in perpetuo metu versari necesse est, ne ab altera parte vel Persarum Rex in terras Orientales irru
ptionem faciat, vel, qui provinciis ad Orientem vergentibus praesunt, Praefecti, Bassas vulgo vocant ) seditione facta, tyrannidem invadant. De
nique, Turcarum adventus bene composito ordia natoque Germanorum exercitui haud magnum terrorem iriecerit: quin immo, si omnibus eniti viribus Germania velit, Turcam usque adeo in ordinem redigere posset, ut bellum Germanis in- serre ei ne in mentem quidem veniat. Italia nee copiis Germaniam nec opibus adaequare potest: in multas praeterea Respublicas & Priocipatus divisa, ad quemvis peregrinum hostem invadendum, nec virium satis nec voluntatis habet z tantum abest, ut Germanos, gentem praepotentem, quae ve omnes Italiae aditus obsessos habeat, &, quam olim tenebat, Italiam sibi vindicare aliquando facile queat, bello petere in animum inducat. Helvetiorum vicinitas Germaniae nihil affert mali. Nam ad bellum ei interendum Voluntas, &quia equitatu non Valent , potestas deest. Nec Poloniae vires Conserri cum opibus Germaniae possunt. Quanquam enim equitum numero praestet, haud magnum tamen operae pretium fecerit, si cum
exercitato Germanorum equitatu praelium consertum fuerit: pedestri autem militia multo inferior est, nec ad urbes oppugnandas admodum idonea. Quod si Polonus, armis cum aliquo Germano
462쪽
tum hoste sociatis, eos a tergo aggressus in se convertere institerit; par pari reserre Germani nullo negotio possimi. Etenim & fines Poloniae ad incursiones hostiles ubique patent, nec ad hostium validorum impetum sustinendum locis munitis satis est instrum. Germania contra complura, eaque opere & natura munitissima propugnacula hostibus opposita habet. Quin fieri etiam posset, ut Polonis, dum in bellum Germanicum intenti sunt, a tergo Russi immitterentur: quanquam ad bellum aliis inserendum cse Respublicae perquam dissiculter adducuntur. Magni tamen interest Germaniae , ne vel a Turca , vel ab alio quovis Polonia aut labefactetur, aut penitus subigatur. Quod si Polonus & Germanus, conjunctis viribus, ubi de oppugnando hoste inter eos primum convenerit, Turcam simul armis persequi aggrederentur, mutuam sibi invicem & perutilem haud dubie operam navare possent. Nihilo plus damni
inferre Germaniae Danus potest, maxime, quum terrestrem militiam , quae quidem aliquo in numero aut pretio sit, conscribere e Germanis necesse habeat, quae, si quando bellum Rex Danorum moveret, milite Germano diplomatis Imperatoriis domum revocato, labefactari & dissipari facile posset. Nec crediderim, Germanos, & maxime duos illos Superioris & Inferioris Germaniae Circulos, tam cordes & salutis suae incuriosos sese, ut Hamburgum & Lubecam, urbes, a Dano in suam ditionem redigi patiantur. AbΛnglo Germanis periculi nihil impendet , nec aliud, quam Hamburgensium naves infestare potest. Quanquam magis ad rem ejus facere videtur,
ne, quae cum ea civitate habet gens Anglicana. Commercia unquam tuterturbentur. Ceterum, squando mari Foederatis Belgis Anglus bellum Dd faciat,
463쪽
faciat, Germani, copiis in Belgium deductis, terra rem gerere, & Λnglorum Commodis inservire possunt. Batavis ad bellum Germaniae moveradum nec potestas suppetit, nec voluntas. Nam
si omnes, qui sub eorum signis stipendia faciunt,
milites Germaaos Imperator, ingruente bello , domum revocaverit, omne militiae terrestris robur sua sponte corruat necesse est. Nec e Rep.
est , ut fines Imperii longius proferant: quin potius eos amicitiam colere cum Germanis oportet,
ut, si quando a finitimis terrestri lacessantur bello, eorum implorare auxilium possint. Hispanus ad bellum Germaniae inserendum, dummodo caput & membra inter se uno consensu juncta sint,
haudquaquam par eine potest. Quod si vero ipse
cum capite in membrorum perniciem conspiret, si non armis , saltem argento & consilio rem Germanicam vexare nonnihil potest. Quanquam non deerunt eo tempore, qui suas vires Hispanorum conatibus Opponant. Suecia per se tantis viribus nequaquam pollet, ut universae Germaniae terrorem incutere possit: & si maxime possset, haud tamen luberet Imperii fines latius propagare in Germania: etenim noVarum proVinci rum accessio plus oneris, quam firmamenti, habere videtur: nec enim fieri potest, quin, quum ad externas provincias tutandas vires diffundas, internae Regni opes dissipentur. Ceterum, permagni Suecorum interest, ut rei sacrae juxta & publicae ratio in Germania eodem in statu perpetuo maneat, in quem per Pacificationem Monast riensem superioribus temporibus collocata fuit: denique, ne quis solus in Germania rerum poti tur. Gallus tamen paucis abhinc annis tantas sibi vires Comparavit, ut non alius ex finitimis plus negotii facessere Germaniae, aut majorem im
464쪽
Cutere terrorem possit. Ipsa porro Imperii sorma, infinita potestate stabilita , facit, ut hac in parte Germaniae Reip. Gallicana multum praevaleat. Rex enim & sortissimos viros ad nutum suum circumagere, & opibus immensis ad arbitrium uti potest. Quanquam eae quoque Germaniae vires sunt, ut si comunctae in unum hostibus opponerentur, Gallus ei non admodum extimescendus este videatur. Nam & exercitus, si non maJores, saltem pares conficere, & supplementa scribere diutius, quani Gallia, potest. Nec Gal- Io Germanus miles si cetera sint paria, virtute aut robore multum concesserit. Nec desunt opes, quibus exercitus satis validus contra Gallum in Germania sustentetur. Ceterum, verisimile haud esse videtur, fore , ut si Germaniam Gallus Pimmavi aggrederetur, universi Europa qmescat. Quod si vero aut ipsi Germaniae Principes in partes abirent, & alii Caesari, alii Gallo se aiungerent; aut dum Gallus proximos quosque & finitimos incitionem suam redigit, reliqui ordines sederent, non potest non caelum teriae misceri, & in praeceps silmma Reip. ruere.
ntet antiquissima totius Europae Re- Reeas gna numeratur Dania ζ cujus Re-Daniaegni initia longe ante natum Chri-αμ itum repetuntur. Ceterum, quo pri inum tempore conditum sit, quamdiu unusquisque ex priscis Regibus imperaverit, quasve res gesserit, in tanta temporum D d a, Obscu-
465쪽
obsturitate & liuerarum penuria, haud constat. Itaque inanibus recensendis nominibus supersedebimus: ea tantum, quae certis litterarum monumentis sunt prodita, breviter attingemus. Inter xo priscos Reges maxime celebratur Frotho III. qui kM sub Christi natalem vixisse memoratur, Rex longe potentissimus Daniae, Sueciae, Norvegiae, Britanniae, Hibemiae, & finitimarum provinciarum tenuit imperium: plane, ut ejus fines ab Oriente Rusita, ab Austro Rhenus terminaret. vandalis quorum sedes nunc Pomerant & Mechlebur
enses incolunt perdomitis, primus Regis Vanis
alorum nomen adscivisse perhibetur. Gotricus ingentes copias Witehindo, Saxonum Regi , sub-Εrima I. sidio adversus Carcium M. misisse fertur. Ericus i I. qui Regnum iniit anno I cccxLv I. primuS ci Regibus Danorum ad Christi fidem adjunctus fuisse creditur, quanquam alii Haraldum, qui ante eum imperavit, primum Regem Christianum exstitisse, auctores sunt. Erico imperante, Angarius , Episcopus Bremensis , primus Christianae Religionis mysteria propagavit in Dania. Ceterum, quum Christianorum sacra abolere deinde Gor-mo II. Rex niteretur, Henricus Auceps, Imperator, Rege in ordinem coacto, effecit, ut ea Iibere colendi potestas in perpetuum fieret .Haraldo, Gormonis filio, bellum intulit Otho I. Imperator. Ab eo mare , quod inter Iuliam &Hallandiam intercedit, Fretum Othonis dictum est, propterea
quod Imperator eo hastam emiserat, ut expedi-δoeno tionis suae finis quasi ac terminus esset. Sueno O-- hq tho,Haraldi filius, Regnum iniit anno IOcccc m. Eum a Iulinensibus captum mulieres aureo a
genteoque mundo & cultu redemerunt. Rex tam tam munificentiam aliquo beneficio remuneraturus sancivit, ut sceminae ex hereditate dimidiam
466쪽
partem ejus portionis, quam mares caperent, in posterum haberent. Nam antea certa pecuniae sum ma ab hereditatis cernendae facultate submovebantur. Sueno quoque bonam Angliae partem suae ditionis fecit. Moritur anno cI xi I. Successit in
Regno Canutus II. filius , cognomento Magnus. η Rμ μ Is tria simul Regna,Daniam, Norvegiam, & Λn- 'gliam hanc atrocissimis domuit bellis obtinuit. Sed haud diuturna Angliae possessio miti Post Suenonis obitum praeter Haraldum & Hardiknutum nemo deinceps ex stirpe Danica imperitavit in Anglia: iis mortuis, Omnes ad unum Dani expulsi sunt ex Anglorum finibus. Daniam quoque Magnus, S. Olai filius, Rex Norvegiae, subegit.
Ceterum, eo mortuo, Regnum ad Suenonem II. rediit : verum tamen de eo cum Haraldo Hraris drodio, Norvegiae Rege, armis primum Contendere necesse habuit. Obiit anno cIoLxx lv. Regno Haraldo VII. sis altero , quam imperare coepit , anno mortuus est in & Canuto I V. filiis permanus tradito. Canutus Episcoporum opes ac dignitatem vehementer amplificavit : Ecclesiastico Ordini decimas totius Regni donavit. Ea re Julii commoti Regem in civitate Othonia interficiunt anno CIDLxxxv 11. Ceterum, ut aliquam gratae voluntatis significationem darent, Clerici in Divos eum retulerunt; memoriamque in s
lennibus societas, quae ab eo nomen traxit, anulis Miden ) poculis liberaliter haustis, celebrare consuevit. Eum Olaus IV. & hunc anno ci Ixcv. vita functum Ericus II. fratrum alter, excepit. Is Julino florentissima per id tempus Pomeraniae civitate capta, quum Religionis ergo Hierosolymam contenderet, moritur in itinere in Cypro
u. a. Magnis exinde turbis Regnum agitatum - i Dd 3 est,
467쪽
est, maxilue, quum tres simul, Sueno videlicet Uald. III. Canutus UI. & Ualde marus , de Rcgnomarus I. multos per annos Contenderent: inter eos ad ultimam ita convenit , ut in tres parteS Regnum divideretur. Sςd paullo poli Canuto per inlidias interemto a Suenone ; Suenone item a Valdemaro in acie victo caesoque ; Regnum Ualdemarus solus obtinuit anno cincLvII. Is ubi Rugios &Vandalos, qui ad hoc usque tempus incursionibus Daniam infestarunt magnisque cladibus affecerant , perdomuit , Julinumque urbem evertit anno cIIcLxlv. Gedani urbis fundamenta jecisse memoratur. Eo regnante, Absalon quoque, Episcopus Roskildensis, Hamiae condendae initium fecit. Decessit Ualdemarus annQ CID LIXXI I. Eum C nutus eScepit Canutus Ul. filius. Is multa cum Vanda-Vi lis bella gessit ; & tandem eos cladibus fractos in ordinem coegit, ut eorum Principes sese Beneficiarios Vasallos vulgo dicunt) Regis profiterentur. Regium insuper Uandalorum seu Slavorum titulum sibi Canutus adscivit. Adolpho , Hol- satiae Comiti, inter alia loca Hamburgum ade
mit anno cI cc. verum ea Civitas anniS XX v I.
post, jugum Danorum excussit. Esthonia quoque& Livonia subadiis, primus ibi Chriltianae Reli-wi1ὸ. gionii fundamenta posuit. Cessit e vita annomarus II. craec II. SuccessoreIn habuit fratrem Valdemarum II. Is initio Regni prospero rerum successu& opibus ingentibus floruit. Praeter Daniam, Elthoniam quoque, Livontain, Curiandiam , Borussam, Pomeraniam, Rugiam, Mecklenburgum,HOlsatiam, Stormariam, Dilmarsitum &Wagriam, item Lubecam & Lauenburgum in ditione sua, ac potestate tenuit. Sed bonam tanti imperii partem ademit libido. Henricus, Comes Sue-rinensis, quum in Palaestinam discederet iuxorem
468쪽
terramque suam fidei ac tutelaeValdemari commisit Verum quum interea Rex stupri consuetudinem cum uxore Comitis habuisset, Henricus redux factus , re cognita, R em ad ignominiam istam& in)uriam ulcistendam, per insidias capit, captumque per triennium in vinculis habuit; donec
ad extremum. ILv. millibus marcharum argenti
puri pro libertate persolutis, dimissus est. Peream Occalionem Pomerania , Mechleburgum, Lu-beca, & Gedanum a Valdemaro defecerunt, Hol- satia & Stormaria ab Adolpho Comite Schavmburgico, Esthonia & Livonia ab Equitibus Teutonicis Regi ademta sunt. Ea loca quum recipere ab hostibus conaretur anno C IOCCXXV . a
Comite Schaumburgico acie victus fugatusque est ad Bornhoviam: Revaliam tamen & Esthoniam
recuperavit. Diem obiit supremum anno CIOccXLI.
I. 3. Et successit in Regno Ericus V. filius, Sceus v. quanquam reliquis etiam filiis aliquas provincias attribuit; Abeli Stesvicum, Canuto Blcchingam, Christophoro Lalandiam & Falstriam. In iis regionibus quum summo cum imperio dominariti lii niterentur, Ericus, ut clientum fiduciariorum Obsequia praestarent , postulavit. Ea re ingentes
turbae exstiterunt in Regno, quae tandem eo evaserunt, ut Ericus ab Abele iratre miserandum in Ab.lmodum trucidaretur anno C i IccL. Abel ipse, nec- fratriei- dum secundo Regni anno circumacto , occiditur 'i' 'a frisiis & Dilmarsis anno ca IccLII. In Dus locum successi Christophorus I. frater. Et quum Chyiit' multum negotii facesseret Archiepiscopus Lundi ' μ nensis, ad comprimendam hominis audaciam cum Rex in carcerem conjecit. Quo facto, Regem Regnumque reliqui Epi1copi proscripserunt. Ad ultimum, Rex veneno, ut fertur, sub Eucharistiae specie, necatur a Clericis anno cIAcLII. Post
469쪽
Erseus ejus mortem Ericus VI. Regnum iniit: variis dii Vι- bis exercitus ab Episcopis, Suecis & Norvegiis ;tandem ab Erico, Holsatiae Duce , acie vidius capitur. Ad ultimum, a quibusdam Regni Proce-x ita, ribus nefario scelere occiditur anno CIOccLXX xv I. vii. Successit filius, Ericus VII. Et multum certaminis fuit cum Rege Norvegiae, quod is patris illius interfectores tutandos susceperat. Cum
reliquis quoque vicinis leviores nonnullae Contentiones ei fuerunt. Excessite Vita anno C IDCCCXIX.
cfiris . Chrii tophorus frater, qui ci luccessit, Ericum fi tholus lium Juxta secum Regiis decorandum insignibus i. curavit. Hunc Regem populares, tributorum magnitudine commoti, exegerunt e Regno, Valde-maro Duce Stesvicensi in Cus locum surr ato. Sed paullo post Dani, novi Regis pertaesi, Christophorum revocarunt in Regnum. Praelio exin cum Ualdemaro commisso, Ericus Christophori filius lethale vulnus accepit, nec ei diu superites fuit. Moritur anno cI cc xx I I .Christophoro rC-gnante Scania ob Holatorum, quorum in ditio- ne per id tempus fuit . saevitiam ad Magnum, Sueciae Regem , deiecit. Eam quum Joannes, Hollatiae Comes, vi recuperare se haud posse intellexisset, jus suum Sueco vendidit millibus 1eptuaginta marcharum argenti puri . Atque sub eo Rege in tot partes distracta fuit Dania, ut ipsi Regi perpauca loca reliqua fierent. Vitam cum
marte commutaVit anno cI cccxXX II. Ejus obitum interregnum annorum septem consecutum
est. Per id tempus intolerabili 1ervitutis Jugo totam fere Daniam oppresserunt Holsati : donec Dani, rebellione facta, Iugum quatere, & Hol- satos expellere Regno niterentur; Valdemaro , . Christophori II. filio, qui in Ludovici Bavari Imperatoris aula educatus fuerat , ad spem Regni CyOCato. f. q. Val-
470쪽
q. 4. Ualdemarus III. collapsam rem Dani- ω cam restituit, Holatis paulatim gut Vl QCctis, m is, aut pecunia delinitis. Elthoniam autem &Rev m. liam Equitibus Teutonicis vendidit octodecim
millium marcharum argenti puri anno cIIcccxLvI.
eam pecuniam maxima ex parte iter , quod in Palaestinam fecit, absiumsit. Scaniam vero pactione subdola recipit de Magno Smeeckio , Suecorum Rege, anno C IDCccLX. Pactionem quoque cum Alberto Suecorum Rege fecit de Gothlandia aliisque regionibus Suecorum imperio subis Jectis , tradendis. Multis denique cum civitatibus Hanseaticis certaminibus defunctus, moritur anno cI cccLXXv. Eum 1ecutus eli Olaus I V. Olans IV.qus ex Margarita filia, quae Hacquino Norve-giae Regi nupserat, nepos. IS, quoniam nondum matura Regno.aetate erat, penes matrem, dum filius adoleiceret, regimen fuit. Hacquino patremortuo, OlaUS Norvegiae quoque Rex declaratur anno CID CCLXXX. Porro, quod pater ejus Magno Smeeckio Rege genitus erat, Olaus pro herede Regni Sueci ci se gessit. Adolescens admodum excessit e vita anno CIOcccI XXXVI l. In eluS
locum Margaritam matrem Dani Norv iique suDMargari- fecerunt. Ea Ericum Pomeranum, sororis ex fi- μ' Ita nepotem, consortem imperii adscivit. Paullo post bellum cum Alberto Suecorum Rege ortum est. Eo bello Sueci, quorum ab Rege abalienata per id tempus VoluntaS erat, maXima ex parte ad Margaritam Reginam deficiunt. Albertus quum rem praelio commisisset, acie victus una cum filio capitur. Eum septimo demum anno Margarita dimisit, ea conditione, ut aut sexagin-- ta millia marcharum argenti puri dependeret, aut Regno Sueciae cederet. Itaque quum se Regno