Ioannis Barclaii Paraenesis ad sectarios. Libri 2

141쪽

gnarunt haeretici; ut nimirum inuenirentur, qui ista dogmata improbarent,sed ista iam antiqua, iam vetusta fide recepta . Veluti nil inter se Christiani dissenia ierunt, clim coeptum est credi, Christum Dominum esse Patri aequalem; Christum

Dominum veram carnem assumpsist e s ;Christum Deum ex Virgine natum; Vnu Deum esse omnium rerum principium, ἐHominem vi liberi arbitrij, sine Dei gratia, non posse ad salutem peruenire, &c. Postea exortus est Arius, qui Christi diuinitatem sugillaret; Valentinus &Marcion, qui negarent verum, & humanum corpus Christi suisse ; Nestorius, qui sanctissimam Virginem nollet dici Deipara . Manichaeus, & Apelles, qui duo rerum principia esse docerent ; Pelagius qui liaberi arbitrij dignitate Dei gratiam vellet excludi'. Sic cum primum credidere Christiani, Missam esse Sacrificium propitiatorium, verum Domini corpus in Eucharistia succedere substantiae panis , Purgatorij igne leuiores maculas abstergi, beatorum spiritus precibus compellandos , nemo Christianorum intercessit; ex tot Ecclesijs harsis ubiq; , nec vel una

142쪽

PARAENEsIs. LIB I. D repugn auit. Temporum deinde successu reperti sunt qui in hunc Ecclesiae com sensum attollerentur ι quibus non satis fuit Christiani Orbis authinitas, non de

creta Pastorum, quin in contrarium argu menta torquerent. Vbi eratis Sectarij, clan ea coepimus credere quae modo negatis Θ quid facitis nisi quod iam olim heretici solicitare Ecclesiae pacem, in eius consensum erigi; nec quid credat Ecclesia, sed cur credat, superb e, & tanquam pro imperio, eXplorat C. Sed negatis scilicet nostram Ecclesiam esse illam Orthodoxam,illam ab Apost lis conditam, in quam olim pugnauer haeretici; a qua abire, flagitium: quia ν inquitis) Christi praeceptis non conten- ea haec nostra, ubicunque illi visum aut

commodum, condit articulos nouos, fidemq; Christianam ad libitum auget,scindit, immutat. Id scilicet, apud populum Ministri vestri iactant, hic inani Verbin . rum pompa lux uriant, oriri quotidie in is , Romana Ecclesia nouas fidei partes,antiquas euerti; & hoc ius a Pontifice usurpatum, quid aliud significare, quam cum esse Alium perditionis, qui extollitur

143쪽

it 6 .iI BARC LAII 1 supra omne quod dicitur Detis I Bonr verba, Sectarij. Si a Petro Apostolo ad Paulum, qui hodie feliciter sedet probetis aliquid ab Ecclesia inter fidei partes ullo aruo esse receptum, ac deinde pro dubio vel falso reiectum; ad vos ego transibo, Ecclesiam adulterij damnare non verebor. Sed haec sunt inuerecunda sinistrorum mendacia,quae inulta super be ferociunt;deprehensa sordide torpent.

Quid λ inquies . An omnia quae iam de fide esse, Romana docet Ecclesia, ab initio Christianae fidei decreta fuerunt Audi Sectarie; Primum asserimus, nil quod olim deflue suerit, iam non esse

de Ade; deinde, nihil quod iam de Me

est, vetitum olim, proscriptumq; fuisse . Sed est praeterea omnibus seculis a Christo ad nos frequens, vide quaestionibus, de quibus siue fideles, siue hqreticos,n uis litibus disceptare contigerit, pro imperio iudicet sancta Ecclesia; & quodcunque illi Spiritus Dei sugges erit, ita sanciat, ita declaret, ut hoc ipsum de fide Christiana deinceps teneamus, quod de fide sorsitan nobis ante non erat .HPersepe hoc factum: Nec absurdum, ut deis inceps

144쪽

PARAE N Es Is LIBI t. t r Inheps etlim, de varijs rebus more emdε decernat Ecclesia, quas hodie pro ambitrio impugnamus,aut probamus. Quip pe ius suum semper tenuit, semper agno uit constituendi quae probanda . quaeque improbanda, fidelibus; non quidem, Ut fingunt haeretici, immutando,aut abolen do quae ante receperit. Nam hoc esset vel ius sibi in Deum vindicare, si acceptam ab eo fidem euerteret; vel seipsam erroris arguere, quae pro fidei articulo coluisset, quod reuera de fide non fuit; Sed audiendo Iesum Christum, & Spiritum sanctum; & ex voce illorum decernen

do de sensu Scripturarum ; qui mos Vt diximus cum Ecclesia natus, in Ecclesia frequens. Ita Apostoli Act.xv. V sum est Spiritui sancto, O nobis . Ita Patres Ephesini, in Nestorium, Dominus No ser Iesus Christus, cte. per sacram hanc

nodum decernit,

Nec mirere, posse Ecclesiam haec ad fidem reuocare, quae dubia antea erant.

Vis exemplum In ipso Christianorum ortu, de Me non erat, eos qui ex gentibus ad Christum accesserant circumcisi

145쪽

cretum ac publicatum erat, Vt hoc crede re omnes fideles tenerentur. Factum

est porro posteaquam in Concilio

Hierosolymitano statuerunt cum Spiritu Sancto Apostoli, nec circumcision m,nece teras Iudaicae legis partes, necessarias

esse fidelibus . Quod ab illius Concili, tempore,' e, hoc fuerit, Christianis

omnibus certum. Nam quis possit ambigere, an necessarium sit ad salutem cir cumcidi,cum solemne Apostolorum Con. cilium Deo authore statuerit, id necessarium neutiquam esse e Quod vero antea fuerit res perplexa, ex Scripturis liquido constat. Verba sunt I conueneruntque a. osoli ct seniores videre de verbo hoc. Cum autem magna conquisitio fleret surgens Petrus, ctc. Nisi antea incerta ressuisset, non conuenissent videre de verbo hoc, sed conuenissent damnare; nec magna conquisitio extitisset, quae omnino di sceptationem in utrumque significat, sed aperta uno ore damnatio. Cum de Christi morte adtum,de resurrectione,de ascC-su ad caelum, vides nihil deliberare Apostolos, sed ut tubas omnia sua Voce com plere . Hic vero conueniunt, hic anxie

. . . . quae

146쪽

quaerunt . Anceps ergo res mortalibus erat, &quar Spiritus sancti voce eguerit. Sunt & alia in eam rem exempla. Sa

ctus Cyprianus Carthaginensis Episcopus, & cum illo lxxx. Episcopi, censuerunt baptilina haereticorum irritum esse,& a Catholicis iterandum. Nec haereticos tamen dixeris . Nondum enim E

i clesia rem omnino statuerat. At si quis nunc post Nicaenum Concilium, post primum Carthaginense, post aliquot alia , quae de ea re decreuere, post consensum denique, iudiciumq; Ecclesiae, hanc Cypriani sententiam laudet, sit ille prorsus haereticus. Chiliastae priscis temporibus tolerabantur, nam & in ijs sancti albquot viri) commenti Christi regnum , post supremi iudicii diem, mille annorum in terris. At post Ecclesiae de eo com mento iudicium, quod opinio olim fuit, nunc haeresim dicas. Tres in Deo Hypostases dicere abnuebat Hieronymus, do nec vocis nouitatem probauisset Ecclesia. orat igitur Damasum Papam,ut de tanta re sententiam ferat. Non quod sit in Ecclesiae vel Pontificis potestate, face re ut tres sint in Deo Hypostases, vel vi

147쪽

i ho Io. B RCLA II non sint. Sed quod sit de iure illius, d

cernere, nobisq; ostendere,virum sint, an non sint,illae hypostases.. Desinant igitur turbellas excitare Sectarii ; neque fidei nostre partes inuerti, mutari, corrigi, a Pontilace,& Concilijs iactent. Nil correctum, nil inversum , nil mutatum inuenient. Quod semel decretum est, ut de me habeatur, omnes,

ct semper tenet. Sed quid mirum , si Episcopi , si Apostolorum succestares, Apostolorum exempla sequuntur, si de dubijs quaerunt, si quod Spiritu duce νcredendum inuenerint, suo gregi proponunt λ Cur enim iam non possit quod potuit olim EcclesiaὸQuo iure decernere Damasi fuit, utrum tres in Deo Hypostases sint dicendae, potuisse vero Hieronymus probat, longa ad illum seriaq;

Epistola nisi quo in similibus rebus, id

est, dubijs, necdum in Ecclesia definitis, potitur hodie Paulus V Experire , Se-etarie, explora ; inuenies fidem nostram sibi constare; cui si quid accedit, id neque in receptas ta fidei partes pugnat; neque

ab Ecclesia fit de fide; sed esse de fide declarat ur,exeplo omnibus seculis repetito.

148쪽

i At dices , In Scholis quantae lites

quanta argumentorum pugna Θ Vt Sc listae a Thomistis,ut hi ab illis dissentiunt quot deinde eruditi, quibus firmare tuas

sententias placeat, exagitare alienasὸ An hoc autem cum Ecclesiis pace conueniat,

quam unam, & unius iudicij esse iactamus omnino, Sectarie. Quae in Sch lis eo modo Theologi versant, res sunt dubiae, res adlaphorae, quibus credendis nulla necessitas, reij ciendis haeresis nulla. Vnusquisque in suo sensu abundat. Non ex imperio fidei, sed ingenii arbitrio , quae in eiusmodi controuersias cadunt, reti cimus vel laudamus. Caue ergo, Ecclesiam, cui inconsutilis tunica est)ob eiusmodi licitas lites tibi ipse effinxeris, diuisam, laceram, in lunae modum instabilem; cum e contrario sit sola quae non sibi aduersetur, & in Sponsi sui m dum , quod semel assumit non dimittat. Longe aliter haereses; & ipse Lutherus; qui initio Mis; patronus, mox hostis illius ; nunc purgatorij assertor; mox in illud violentus: cuius denique scripta inter se contraria clim in conuentu publico, a Catholico proderentur, patronum in

149쪽

r2Σ ΙΟ. BARC LAOuenere Nobilissimum Lutheranum, qui tanquam risum Catholicorum captaui siet, Forte, inquit, plus decennio en, ex quo hae . Lutherosunt edita. Quasi apud hqreticos veritas ad omnia lustra mut tur. Forsan Erasmo plusquam mihi credetis, Sectarij. Audite castigantem vestri leuitatis ineptias. Lib. I II. de Uber.A bitrio. βuid hic commemorem , inquit, quanta inter Euangeli 4, e enim tesse

voeam, di ensio, quam atrox odium as, quam amarulenta contentis , imo quanta inconsantia ; cum ipse uerus toties mutaris

inde noua paradoxa

150쪽

C A P. VIII

iris modis, rationibus, Deum

pote tem Ecevia extulisse. βuod Romana Ecclesia sit Ecclesia omthodoxa , constare ex fide quam Antiqui Patres suis scriptis profesti sunt; si V Sanctorum pietate, qui omni seculo in ea floruerunt.

V DI Sectarie,&inclina a rem tuam ad concupiscem dum decorem Ecclesiae. Nomii fastidiose nutu illius imperium aspernari. Sanctae hipsi potestas, ac pene immensa, a Christo commissa est. Nam quid augustius, quam soluere in terris quae in caeso sint soluta , & quae hic vincula iniecerit, ne 'in c lo quidem solui Quicunque non habuerit illam matrem , frustra sperat Deum patrem. Importuna supexbia est,