장음표시 사용
191쪽
mus , adhibere digneris . o quam ista a vocibus vestris diuersa, Sectarii lQuid pam citis ξ quid vestris coloribus reluctantem aspergitis ' Aliam rationem inite. Audiata vobis anathema Papista Augustinus. Supercilio illo grandi, quo de Ecclesiae sententiam sertis, a vobis damnari is p terit ; vlla arte , vel fraude conciliari non
Promissiim hic igitur Petro, super illum aedificandam Ecclesiam, promissa caeli claues, promissa soluendi, ligandiq; potestas est. Promissa haec, inquam, sed post resurrectionem Domini denique data . Vnde non mirum, si adhuc imbecillis, si ignorantiae obnoxius, si interdum a Christo reprehensus, imo, ut apud Matthaeum est, pene statim a tantae pollicitationis honore, haec verba audiuerit, Vade retro me Satana. Ascribam in hanc rem Hieronymi verba, ut& sensum tanti Patris, de Petra, de Petri erroribus, de Pontificis potestate intelligas. Ita igitur in XVI. Cap.Matth. Prudens Lector, inquit, inquirat, quomodo pos tantam Beatitudinem, Beatus es Simon Bariona. EDTu
192쪽
PARAE NE SIS . LIB. I. I 6s Tu es Petrus, O super hanc Petram aedia Habo Ecclesiam meam; ct porta inferi non praeualebunt aduersus eam. Eliaribi dabo Haues regni calorum. O quod ligaueris vel solueris super terram, erit ligatum velsolutum in calor nunc audiat: Uade retro me Satana I scandalum mihi es. Aut qua At tam repentina conuersio, ut
pos tanta praemia Satanaa appelletur. Sed A consideret qui hoc quaerit; Petro illam benedictionem, O beatitudinem, ac potestatem, di aedificationem super eum Eccle- , in futuro promissam, non in praesenni datam intelliget. Aedificabo, inquit,super te Ecclesiam meam, O porta infers non praeualebunt aduersus eam, O dabo tibi claues regni caelorum: omnia defutura. auae Asatim dedi et ei , nunquam in eo praua confessionis error inuenisset I
Promissa hic igitur Petro potestas , &concessa, Ioan.vit. trina illa iussione,iam a mortuis excitati Domini nostri, Pasce agnos meos, Pasce oviculas meas, Pasee oues meas. Vnde Chrysestomus in eum locum,dicit: Dominum, Petra demandasse Orbis terrarum curam. Et Ambrosius
193쪽
in Cap. Lucae XXI v. dicit, quod tertia interrogatione Christi. Petre amas me . Iam non agnos ut primo, quodam lacte
pascendos, nec oviculas, Oecundo δd oves pascere iubetur, persctiores ut persectior gubernaret. Idem tamen Ambrosius claues c est Petro vult datas, etiam ante νChristi passionem. Denique idem Petrus inquit in idem Cap. e metu aduenit ad Chrisi sepulchrum, O constanter qui
posterior venerat primus ingreditur,qua-fl qui claues regni ut alijs aperiret acceperat. Vt scias priscos Patres, quod ad potestatem Petri, interdum de tempore, nunquam de re d ubitasse. . Non patitur libelli angustia omnia Scripturae loca scrutari, quibus haec Pontificum potestas asseritur. Satis haec insigniora notasse; nec exposuisse ex meo aut recentiorum hominum sensu, sed ex penetralibus vetustatis. Possim paginas late implere plurimorum Patrum verbis, quae etiam nolentibus vobis Ostendunt, quo loco Christiani Romanos Potifices a Christo in hanc aetatem habuerint. Sed& hoc ante me summi viri secerunt ; &vereor ne aegrotantibus animis optimi ci
194쪽
PARAE N EsIs. LIB. I. Is Ibi fastidium creem . Neque ergo hic omnia ; sed nec nulla proserenda; Ne videar oblitus Apostoli, qui iubet opportune,
importune , moneri, increpari, pecca
Irenarus Lugdunensis, Episcopus, secundo post Christum seculo vixit. Non suspectus, opinor vobis erit. Illum ergo audite, non iudicantium supercilio nam qui estis vos sed humilitate discentium. Is lib. Io. Cap. LII. Romanam Ecclesiam vocat, maximam, O antiquissimam, omnibus cognitam a glorios simis Apostolis Petro O Paulo fundatam Eceles a. Addit: Ad hane enim Ecclesiam propter potentiorem principalitatem , necesse es omnem conuenire Ecclesiam, hoc es, eos
Omnes qui Iunt undique Meles; in qua semper ab bis qui sunt undique eonfertiata es ea quae ab Apsolis es iradisio. Audi vero, Sectarie; & vel haeresi tuae , vel Irenaei seculo, id est ab Apostolis primo ,
abroga fidem . Necesse eminquit, conuenire omnem Ecclesiam ad Romanam . Cur necesse ξ Propter potentiorem principalitatem . Dic vero,quae principalitas
illa ξ An quod Roma tunc caput Impe-
195쪽
th Ita enim detorquetis aliquot Co ciliorum verba; vultisq; ideo primam Ecclesiam Romae fuisse, quia prima Vrbs, Roma. Atqui hoc neutiquam stabit cum Irenaei sententia. Nam Romanae Ecclesiae principalitas illa ut vocat vel erat ab homine, vel a Deo. Si ab homine , vel erat a iure ciuili, seu constitutionibus Imperatorum, vel a iure Canonico, d cretisq; uniuersalis Ecclesiae. Non suis ea iure ciuili liquido constat; non,inquam,
ex praecepto Imperatorum eo tempore factum, ut Romana Ecclesia teneret Principem in Christianis Iocum. Neque tunc enim de ordinanda Ecclesia,sed de euem tenda certabant. tempus erat supplicijs Martyrum saeuum; Christianis coire in occeium pro crimine erat; neque actum ut Romam fiequentes conuenirent, sed ut
de Imperij finibus, de vita deijcerentur. Non igitur ea aetate necesse Christianis necessitate ciuili, id est, ex legibus Imperatorum, conuenire ad Romanam Ecclesiam . Num vero principalitatem tunc
nacta Romana Ecclesia, ex Ecclesiastica aliqua lege ξ Proferte hanc legem,pr sene decretum: Magnum enim ac sesem-
196쪽
PARAE NE SIS . LIB. I. 16'ne illud esse oportuit, quod omnes Christianos teneret,& nec statem caeteris Ecclesijs faceret coeundi ad Romanam, ut Principem ac Magistram. omnes ta-git, debet ab omnibus approbari. Atqui ab Apostolis ad illam aetatem,nondus , Ecclesia in Concilium generale coluerat,
ubi haec sanctio ferri posset. neque extat eiusmodi sanctionis vestigium. Quid ergo censendum Θ Si non humano iure ia , id est, nec Ecclesiastico, nec Imperiali, haec principalitaε Romanae Ecclesiar ; an poterit non esse diuino Memoremne deinde , delatas ad Romanum Pontificem lites, tanquam legit, mum Iudicem, ab orientis, Occidentisq;
Episcopis Θ quoties ipse de Episcopis, de
Patriarchis iudicarit Ursacius , ct Ualens, inquit Epiphanius H recLxv I II. poenitentiam agentes, na cum libellis profecti sunt ad B. Iulium Romanae Urbis Episcopum, pro ratione reddenda de suo errore ac delicto . Atqui erant ipsi Epies scopi, erant & magno terrarum diuortio ab Urbe discreti. Cur ad Iulium ergo, &quidem pro ratione reddenda de suo ere,
re, nisi quia Iulius Episcoporum Epist pus
197쪽
pus Nec dixeris corrupta tunc tempωra. Sedit enim ille Iulius Papa, Ann.Chri
Etiam interrogemus Chrysostomum. Nam cui in ea re fidem habeas , si non listes Chrysostomo λ Eius scripta laud tis, excuditis . Erat in oriente, ne dicas occidentis solam curam Romano Pontifici datam. Erat Constantinopolitanus Patriarcha; quae urbs Principis sedes facta, etiam Praesuli primum honorem detulisset,si illa dignitas humanas vicissitudines sequeretur. Nihilominus cum in eum plures ab Oriente Episcopi conuenissent, coactoq; Concilio iussissent abire de sede, leuat oculos ad caelum,& Roma,
unde Uentat auxilium A. bcribit ad Innocentium Papam, orat ut irrita esse decernat quae in eum acta erant. At quam
ridicule, nisi in Ecclesia inualuisset, ut summus omnium Ecclesiarum Iudex crederetur Romanus Episcopus: &ex eius sententia componerentur Orientis, occidentisq; negotia ξ Verba sunt Chrys somi, in Epist. i.ad Innocen. Ρap. Obsecro inscribas,qaῖd hae tam inique facta non habeam robur ; illi autem qui ιn3que 4 ege
198쪽
PARAE N EsΙs. LIB. C. III egerunt poenae Ecclesiasticarum legum subiaceant . Qui illi autem qui inique egerunt Θ Theophilus Alexandrinus Episco pus, multiq; a Thracia, As1a, & reliquo Oriente Episcopi. Hos omnes sanctus Pater Chrysen Maus Ecclesiasticis poenis per Romanum Episcopum posse plecti significat; neque anxie illud docet, sed ut
rem certam affert, ut assuetum communis
iuris remedium implorat. Neque te moueat tanta authoritas Θ En doctissimum Patrem, in re grauissima, in Orientis ne gocio, potestatem Romani Pontificis inuocantem, illiq; ius in Episcopos tribuentem, Ut quaecunque statuerint,ipse vel rata, vel irrita esse decernat.
Nec singuli modo Patres ; sed & simul orientis Episcopi nam de Occidente
nil dico, cuius causas ad Romanum iudicium perpetuo usu delatas, nec praecipui Sectarii negant) hanc in Papa potestate agnoscunt. Vnde & cum Damasio Papa agunt, ut anathema Apollinari Anti cheno, & Timotheo dicat. Extat Damasi ad eos respons1o apud Theodoretu, Lib. v. Eccl. Hist. Cap.x. In qua, praeter Eaetera,ingens authoritatis signum, quod
199쪽
i a Io. BARC LAI rfilios eos vocet. βuod ve a charitas sinquit, debitam Sedi Apostolicae reueren- tiam tribuit, Mij honoratissimi,vobis quoque indiximo honori es, Oc. Selatis velim, fratres, Nos Timotheum illam profanum Apollinaris haeretici discipulum , cum impio suo dogmate, iampridem abdi- eine: ct ob eam causam eredimus rest quias eius nihil in poserum momenti ha biturar, cte. Iam enim semel formulam edidimus, ut qui se Christianum pro reatur illud tenea quod ab . solis traditum es, cte. Itaque quid es cur abdiacationem Timothei d me rursas requiratis, qui etiam hic iudicio Sedis Apsolicae, Petro quoque Episcopo Alexandria praesente abdicatus es, cto. veus vos iij honoratissimi ,seruet incolumes. Quae non hic summae potestatis vestigia Num alia ter hodie Paulus, quam ante tot secula Damasus scribat Finiam ; sed in bono omine, & maXLmi Concilij voce. Ephesinum Concilium primum dico, oecumenicum illud, &ex quatuor ijs unum, quibus repugnare an liqua lex Angliae necdum, saltem n mine, abinata capitale esse iussit. Ig,
200쪽
PARAE NE SIS . LIB. I. IT 3tur in sententia in Nestorium haereticum, Patriarcham Constantinopolitanum, ita Patres Ephesini. Edocti itaque partim ex literis , commentarijsq; illius Nestorij hic publicὰ lectis, partim rursum ex concionibus, quas in hac Ephesiorum Metropoli habuit, partim denique ex resibus de dignis , illum impie docere ac sapere ;Per seros Canones, Sanctissimi ; Romanae Ecclesiae Episcopi Caelesini Patris nostri titeras, lacumis suffusi, ct pene inuiti , ad lugubrem hanc sententiam vetemur, Oc. Quid liquidius quid certius sacri Canones , & Romani Episcopi literar, tanquam res VniuS authoritatis,coniunguntur . Romanum Episcopum sibi Patrem esse dicunt omnes Episcopi in Oecumenico Concilio , in celeberrimo Concilij actu.Oecumenicum Concilium, inquam, Orthodoxum Concilium, in Oriente constitutum, pro Romano Pomtifice pugnat, eius literas veneratur, illis obtemperat. Et vos obdurata fronte , Sectarii, mori in peccato vestro mauultis, quam peccatum vestrum molit Praeter haec autem intactae vetustatis monimenta, non parum cordato homini' erit,