장음표시 사용
241쪽
α36 '. DL pnungitIGRApHn i ' VI. Ivpmdus his reactatibus εὐκ:demitate Mariae, qui inter Hieronymi opera edit sq. let. Praemissa est sub nomine Chromatii dc Helio dori epistola ad Hieronymum, in φαψ audivisse reserunt, quod Hieronymus volunam μει iEvauelime manu β:riptum invenerit . I orantes
Evangelistae scrieta translaturum indicat. E mde Mitaei fraudibus querela sub libelli initium . denuo repetitur, j dicitMe autor, se Verbum ex V bo transierre curaturum. -, MOA tamen se Iiqn
verba sed sensum scriptor. viis ait, R . nunc e dem semita' ςd se, i nui si quibusdam diverticisti ad eandent viam ricui rem, n ali, dicere , quam q- vel ibi scripta sunt , ivei conse enter s ribi potuissent qu
inimi historia incim. 'o bi e . VII. Mentionem hiqiam libri ficit Fulbertus Camorensis in sermone de ortu alma Virginis M riae inviolatast, Meri MMin Combefisius onus. bibliothecae concionatoriae p. Ii8. Ita autem ejus dicit, ut ham telatio in quippe Scriptu.
242쪽
CHRISTI, MARI E ET A sTOLORUXL pthn ea nonicae non insertam ab ecclesia non pla-. ne reeipi, at nec plane reiici dicar. Addit nonnulla ibi reperiri, quae etsi impossibilia videntur volentibus tamen amantibus legere fidelium 'industria non dem tmesis ' - Desendi autem hunc
librum ademita Hispa- Christophoris a Castro, quem Erasimus, Canus , Sixtus Senensis, Βουro- riiugssique repr avenias, notat Hospinianus in addendis ad de s is Christianis, meri- - toque mitratur, audere aliquem in hae literarum -luce scriptum hoc tueri Q iam causam prolixius agit allegatus ab Hospiniano Casaubonus in exer-rcit. Lad Baronii apparatum p. 4. & seqv. . , -
VIIL EJusdem siriuris est liber de mantia; qni juxta Lambecium Tom. . ' p. ao I sub nomine in bibliotheca Vindobo- 'nens ea is nuscrip in ' a stillum &lnu tibi, illius tractatus Lambecius ibidem exhiliet. α simul observat, librum de infantia Christi sive Thomae sive Matthaeo adscribatur, pstudepigrant ume&i a Gelsso interi apocrypha iamdudum reiectum eme ,. Τ, '' IX. Idem Lambediu, τη. p. r3I. in biblio theca Vindobonensi manuscriptum extare indicat librum de obitu Mariae sub Jacobi nomine scriptum,& observat, quod etsi epigraphe hunc libellum Iac bis minori attribuere videatur , in ipsa tamen , G g 3 . nRQ
243쪽
. ut DE PSE EP. RUTI, MARIAE ET MOsT. narratione Iohannes Evangelista ita loquens intro. ducatur, ut ipse potius quam Jacobus autor hullus
libelli simuletur . Et sane similem libellum sub Iohannis nomine editum suisse testatur Epiphanius Monachus Presbyter in opustulo de vita Deiparae apud Allatium de Simeonibus p.ro6. is
N. Inter libros quos superiori sectilo ita Hispania inventos & A. rora. Romanae sedis judi. cio camnatos supra de pseudepigraphis Mari e agentes diximus, fuerunt nonnulla Iaeobo adstri. pia , ut oratio ae dese fossacobi Ilii Sameehi Zebed Apinoli ad omnes ad Ustates , item tiber beati 'i soli Iacobi lii Samechi Zebedaei de praedica,tione Volorinti Verum de his caeterisque scriptis . tum inventis acta Sanctorum M i T. 7 pag. 18s.. videantur, ubi scripta illa pro merito exploduniatur . Et plumbeu4 sane fuerit, ut Simonius in . notis ad Gabrieldem Philadelphiensem pag. ao8. im dicat,. qui libros illos in plumbeis tabulis exaratos genuinos esse credat. XI. Addimus, denique ad pseudepigrapha apostolica traditiones Matthiae, ex quibus nonnulla excerpsit Clemens . Alexandrinus libr. a.dc
244쪽
Gnclusis Dissertationis ae pseudepigraphis Christi, Maria-Apostolo .
TAnta scriptorum copia Christo, ejusque Matri Deiparae Vir-.gitai & imprimis Apostolis sepposita fuit. Quid igitur. mirum, quod etiam Apostolorum comitibus atque discipulis
multa monumenta attributa deprehendimus, quae illos autore . minime habuerunt. Sanet Gulielmus Nahaeus , .qui ante bi mnium genuina Virorum Apostolicorum monumenta in Λ glicum sermonem transtulit; praeter Clementis epistolas ad Corinthios, Polycarpi epistolam ad philippenses, septem ignatii epistolas & Hermae Pastorem, nec non acta martyrii lanatii dc Polycarpi caetera omnia pro pseudepigraphis agnovit. Quinetiam scripta illa, quae mahaeus pro genuinis apostolicae antiquitatis monumentis habuit, & in proIegomenis Anglicanae suae versionis spuriis non accensenda esse multis argumentis contendit, a nondis in dubium vocantur, ne prima quidem Clementisad Corinthios epistoIa excepta, etsi pro ea tot argumenta militent, ut nisi per eorum pondera extra omnem νονας suspicionem pona tur, nullum aliud scriptum posthae ab adulterinis discerni posse doctissimus Fechtius in thesibus suis Patristicis nuper evulgatis judicaverit. Si autem ne illa quidem scripta, quae a ma oin Anglicum sermonem conversa diximus, ab omnibus extra dubitationis aleam ponuntur, quid dicemus de reliquis Ignatii& Polycarpi scriptis, de Clementis Romani recognitionibus, epistolis decretalibus, aliisque nomen. ejus metatientibuS scri
ptis Z Quid de Dionysii Areoragitae operibus t QMid de Marcelli, qui Petri discipulus fuisse perhibetur, epistola ad Ne reum & Achilleum, ejusdemque tractatu de conflictu SimΘ-nis Petri & Simonis Magi Z id de vita Iohanuis per Prochorum scripta, de passione Timothei per Polycratem delineam , it duobus Lini libris passionem Petii & Pauli incutithu, de duabus Martialis Lemovi .eulis epistolis
245쪽
solis ejiisdemque vita per Aurelianum scripta, de Nicodem, evangelio, de Abdiae, qui ab Apostolis primus Babyloniae E
piscopus constitutus' dicitur ; historia' eertaminis apostolici, de passione Andreae per Acha jae presbyteros conscripta, delitursia Marei,de Evodii epistola luminis titulo insignita, ex qua no 'silla Nicephorus protulit de Iasonis in actis apostolicis' morati altercatione cum Papisco ab origene allegata,cujus praefa-ttio inter Cypriani opera legitur , de actis Titi per ratiam Paulli comitem compositis, aliisque hujusmodi monumentis aeutique pseu de pigrapha elle res ipsa loquitiar. - Neque dubium est, si josephi Arimathaei ad Britannos epistolae , quarum in quis: Britannicorum Scriptorum centuriis Baleps mentionem fecit, Evangelium Batnabae, quod risura sua Getasus 'perstrinxit, Ste. phani apocalypsis itidem a Gelasio damnata, passio Barnabae, quam a Marco Evangelista literis consignatam Sigebertus Gemblaceri sis in catalogo Sriptorum ecclesiasticorum tradidit, a liaque eius farinae scripta adhuc extarem, iii illis non minus manifesta suppositionis indicia deprehensum iri. Verum do monume sis, quae a Viris apostolicis scripta perhibentur', alibi ἰ merum sub initium hujus dissertationis dixi, nec illis . Mjam ulterius immorari luhsti
246쪽
ANno aerae Christianae 3ox Diocletiano VIII. Scin- p. sinitio
ximiano VII. Coss. d. 7. Cal. Mart. seu d. 23. Februa- Diocl. & --rii,qui ob Festum Terminaliorum terminandae religionis Christianae omen prae se ferre videbatur, gravissima adversus Christianos persecutio agitari coepit, ut refert Lactantiusin tract. de mortibus persecuti c.Ἀ.quae tempestas dum longe lateque grassaretur, etiam per totam Africam vagata est, ut testatur optatus Milevit. l. r. Haec IliAseleagrat- autem persecutio in Africa eo ipso, quem modo dixi,anno,
qui vulgaris aerae fuit 3o3. ccepit, quod acta purgationis Felicis Apiungitani leuantur, & sequenti anno 3o4. ibidem continuata est, quod colligi potest ex gestis Martyrum, quae Diocletiano IX. & Maximiano VIII. Cossi prid. Id.
Febr. facta sunt, Sc apud Augustinum in brevIe. collat. Carthag. d. 3. c. I7. memorantur. II. Cum autem in hac persecutione non Elum ho- Contristiminibus religionem Christianam profitentibus, fac ris etiam codicibus bellum indiceretur, qui flammis abolendi Izis ab Imperatorum ministris undique conquirebantur,ut Eusebius libro L hist. ecci c. a. Arnobius I. 4. adv. gentes, aliique literis prodiderunt, non pauci ex Christianorum numero re in nis etiam quidam ex Episcoporum ordine meis tu tormentorum & mortis sacra Volumina tradiderunt, quos damno aeternae vitae brevissimas incentae lucis usuras comparasse optatus Mileuid iudicat. Atque hi a traditione sacrorum codicum Traditorum nomine vulgo Traditores.
247쪽
excurrit annis post Cypriani passionem contigisse scribit. At nec defuerunt, qui sanguinem suum profundere quam hostibus sacros codices tradere maluerunt, de quibus acta Saturnini & sociorum item acta Felicis Tubyzacensas apud
Bal tum tom. a. miscellan. p. 6. &seqv. Videri possunt. Mensurii πν III. Erat illo tempore Carthaginensis ecclesiae Episto ad se- scopus Mensurius, qui pia quadam fraude usus sacris codi. -- de basilica ablatis & clam servatis reproba quaedam haereticorum scripta in loco sacro reposuit, quibus inventis& ablatis persecutores acquieverunt, ut ipse retulit in literis ad Secundum Tigistanum Numidiae Primatem apud Augustinum in brevic. collati Carthag. d 3. c. 33. in quibus etiam eorum temeritatem reprehendit, qui se sponte persecutoribus obtulerant, & se divina volumina nullatenus seeundi Tif. tradituros prosessi fuerant. Cui respondens Secundus stant respon' multos in Numidia gravissimis suppliciis excruciatos &occisios nulla vi ad acrorum codicum traditionem impelli potuisse narrat, quos cum Hierichuntina illa muliere comparat, quae duos exploratores in domo sua delitescen tes prodere noluit. Non solum autem magnam aliorum
constantiam praedicat, sed etiam de sua ipsius fortitudine gloriatur, & se ne ecbola quidem nedum sacros codices persecutoribus tradidisse iactat, etsi eum traditionis suspicione minime caruisse am Cirtensis concilli,quae postea recensebimus, testentur.
IV. Et hoc ipso tempore Caecilianus diaconatu in ecclesia Carthaginensi sub Mensurio functus est, quem ina ctis Saturnini Presbyteri, Felicis, Dativi, Ampelii & Q.
Calumnia in clorum Pessime audire non dissiteor. Refertur enim in Caecilianum istis actis Mensurium Epistopum Carthaginensem recen-Dμ-φμμ scripturarum traditione pollutum sceleris sui amentiam peio
248쪽
DONATISTARUXL a 3 peiori ferocia publicare coepisse, dc cum combustorum li- Carthagines brorum veniam a martyribus implorare debuisset, delicta sua maioribus flagitiis cumulasse, & adeo in martyres saeviisse, ut quovis tyranno civior & carnifice crudelior idoneum sceleris sui ministrum Caecilianum Diaconum eleg rit, qui lora & flagra cum armatis ante carceris fores posuerit, ut ab ingressu atque aditu cunctos, qui victum potumque constitutis in carcere martyribus offerrent. gravi affectos iniuria propulsaret. Mox additur, Caecilianum eos, qui ad alendos martyres veniebant verberibus exce. pisse, pocula ante carceris limen fregisse, cibos canibus lacerandos proieci sse, ideoqVe patres & matres martyr'mante carceris fores jacuisse, & ab extr*mo conspectu liberorum excutas graves nocte dieque vigilias ad ostium carceris egisse, fletumque horribilem dc acerbam omnium qui aderant lamentationem auditam fuisse, quod Christiani a martyrum complexu dc pietatis ossicio divelle
U. Verum haec narratio totusque qui hanc de Caeci- Aetasaturniniliano narrationem excipit disicursus Donatistam Autorem 6 2 iri sapiunt. Unde & Henscheritus cum in actis seni'. tom. a. e zosita. Febr. p. si3. acta Saturnini dc sociorum ederet,ultima ista capita Donatistarum genium, spirantia omisit, posteriorem Surii editionem imitatus. Verum desectum illum supple. vii Albaspinarus, qui simul cum Optato Milevit. inter alia quaedam vetera monumenta ultimam istorum actorum Saturnini & laciorum partemsub hoc titulo vulgavit: fra--mentum ex hisoriapassionis SS. tivi, Saturni eguisse petitatiorum t Martyrum Afri norum ubAnufino Proconsule a D natiua quodam Friptum, ex quo ortelligitur , andam impudente, .iu sectae calumnia a Perseus Mensurium σ Caculanum fuerint.
249쪽
a44 HISTORIA SCHISMATIs Fura de a. Postea etiam Steph. Balugius tomo 2: miscellaneoriam p. 6.. integra ista acta Saturnini & Sociorum publicavit, &in notis p. 463. observavit, non esse quidem haec ipsamet acta proconsularia a notariis excepta, sed tamen ab antiqvo Scriptore, qui ab aevo Diocletiani non admodum remotus fuit, eoque non indocto concinnata. Vetus autem illa calumnia de Caeciliani in martyres crudelitate etiam pOstea in collatione Carthaginensi repetita miti Donatistae . enim Caecilianum ob hanc etiam causam in Carthaginensi concilio damnatum afferebant, quod, cum Diaconus fuisset, victum martyribus in custodia constitutis afferri prohibuisset, ut Augustinus in brevic. d. 3. c. I4. testatur.
Eia.-EI solum autem Diaconus ecclesiae Carthaginensis Caecilianus fuit, sed etiam primus inter Diaconos evasit, unde ab Optato Mileuitano non solum Diaconus sed etiam Archidiaconus appellatur,de qua dignitate apud
Morinum pari. 3. de sacris Ordinat. eXercir. i6. c. 3. Espencaeum libri t. digress Ziegler. de Diac. c. I . & alios Lueilli sis. Videri poterunt. Caeterum cum Caecilianus adhuc perstitio a Diaconi munere fungeretur, Lucillae sceminae opulentae &c ili nor ad factiones pronae indignationem adversus se concitavit,
earn ob ritum aliquem superstitiosum objurgasset, siquidem illa, ut Optatus libr. I. refert, ante eucharistiae usum ossa alicuius martyris, si modo martyris, deosculari solebat. inod Lucillae factum Graeci quidam Scriptores i. . Donatistis tribuerunt. Nam Damascenus de haeresibus c. xor. 93. Harmenopulus de sectis c. I7. Zonaras &Balsamon in scholiis ad can. 61. concilii Carthaginensis & Matthaeus
Blastares in Syntagmate alphabetico c. a. Donatistarum haeresin in eo constituunt,quod os quoddam manu tenentes osculati id prius fuerint, quam sacrae oblationis partici-
250쪽
pes fierent. Verum assertio illa graecos istos scriptores schismatis Donatistarum minus peritos fuisse abun de comprobat, ovamobrem missis istis Scriptoribus
ad Caecilianum redeamus. VII. Is ergo Osuio suo intentus,ne disciplina eccle NOVa ρεea.
fastica aliquid detrimenti pateretur, de Lucilla apud in A' Episcopum deserenda cogitabat, dum interim impotens sui stamina ejus obiurgatione graviter offensia Vindlistam meditaretur. Verum nova persecutonis tempe- .stas in Carthaginensem ecclesiam subito irrumpens neutrius consilia tum temporis perfici permisit. In qua persecutione Mensurius Episcopus Carthaginensis ad Imperatoris comitatum accersirus est, quod Felicem Diaconum, qui propter famosam de Tyranno Imperatore tunc factam epistolam delatus fuerat, in domo sua occultasse diceretur. Antequam autem Carthagine Mensurius abiret, pretioia ecclesiae ornamenta Seniorum quorundam fidei commendavit, di schedulam, qua dc Seniorum nomina, dc thesauros illis relictos consignaverat, fideli cuidam aniculae ea conditione dedit, ut eam, li ipse non rediret, successori suo traderet. . Et Μηns' Mensurius quidem causa dicta Carthaginem reverti tu sus est, sed morte praeventus eo pervenire non potuit, quae omnia optatus Mileuitanus libro r. literis tradidit.
VIII. Et Franciscus quidem Balduinus per Impe- Prane. Baldu.ratorem tyrannum, ad quem Mensurius accitus
Maxentium intelligit. Neque negari potest, tunc cum 'tata Maxentius misse in Amca Praefecto Volusiano dc duce Zena Alexandrum praelio vicisset &superasser, multos
in Africa, qui Ale*andri partibus favisse deprehendebantur, occises aut bonis spoliatos fuisse,ut Zosimus la.