Appendix dissertationis De hæresiarchis ævi apostolici et apostolico proximi, cui accedit Heptas dissertationum selecta quædam historiæ ecclesiasticæ veteris & novæ capita illustrantium autore Thoma Ittigio, Lipsiensi

발행: 1696년

분량: 511페이지

출처: archive.org

분류: 유대인

251쪽

Probabilior Antonii Pagi 'onjectura. Electio novi Episcopi Caris thaginensis. Electus Caeciis

odii adversias

Caecilianum causae v in. Hine natum 1ehisma D natistarum.1 6 HISTORIA fCHISMATIs memoriae prodidit. Verum cum mala illa, quae post Maxentii victoriam Afris illata sunt, Christianis pariter& gentilibus eommunia fuerint, optatus autem eiusmodi tempestatem describat quae Christianis libertatem ademit,& praeterea optatus tyrannum illum, sub cu-Jus imperio perlectitionis tempestas Africam invasit, a Maxentio, qui indulgentiam in Africam misit, distingvere videatur, hinc Antonius Pagi in critica ad annales Baronii sec. q. p. ei. existimat, sub Alexandro Christianos in Africa persecutionem pacts esse, a qua' per Maxentii indulgentiam liberati sunt. IX. Missa igitur per Maxentium indulgentia &li. bertate reddita de electione novi Epistopi Carthagi-ἡensis in locum defuncti Mensurii agi coepit, quam dignitatem cum Botrus & Celesius, qui in Germanensi optati codice Celestius . & ab Albaspinaeo observat. I. Typographi, ut puto, vitio Silesius dicitur, ambirent,

operam dabant, ut Vicini tantum Antistites non vocatis

Isumi die Episcopis ad eligendum novum Episcopum convenirent. verum consilium illud successu caruit. Nam totius populi suffragio Caecilianus noster electus& a Felice Apiungitano ordinatus est. Quo circa Botrus dc Celesius invidiae stimulis acti cum Lucilla adversus Caecilianum conspirarunt, crevitque hare factio

accessu Seniorum, quibuS auream & argenteam ecclesiae Hae supellectilem Mensurius crediderat. Cum enim Caecilianus jam Episcopus, re per aniculam cognita depositum reposceret, opimam hanc praedam suis faucibus eripi dolebant. His igitur odii adversus Caecilianum causis concurrentibus schisina Donatistarum

natum est, quod,juΚta Optatum haec omnia libro pri

252쪽

DONAI ISTARUM. a rn o narrantem, confusae mulieris iracundia peperit, ambitus nutrivit, avaritia roboravit: Contigerunt autem ista,ut idem Optatus testatur, quo tempore Maxentius Christianis in Astica libertatem religionis indulsit, hoc est anno Vel 3II. quo Maxentius Africae impe- QVo annorium obtinuit, quae Valesii indiss de schism. Donatist. est sententia, vel anno sequenti 3ia. quo Romae de Carthagine triumphavit. Solebant enim Imperatores illis annis, quibus triumphos agebant, reis Veniam indulgere & ljbertatem restituere, ut probat Antonius Pagi in dissertatione hypatica & in critica ad ann. Baronii ad annum Christi 306. n. 7.

X. Praedicto igitur anno 3 α. convenerunt in Coneilium

concilio Carthaginensi, cui praefuit Secundus Ti-gistanus Numidiae Primas, Episcopi serme o. qui numerus ab Augustino in brevic. collat. Carthag. exprimitur. Venientes autem Carthaginem illi Episcopi apud Lucillam, Botrum, Celesium & reliqu's Caeciliani adversarios, quorum literis e Numidia convocati fuerant, diversati sunt, ut Optatus Mileuitanus hr. testatur. Cumque hi Numidiae Episcopi Caeciliano jam insensi essent, quia ad injuriam suam & provinciae suae contemtum spectare videbatur, quod se absentibus omniumque rerum ignaris fuisset ejus electio suscepta,

haud multo labore opus erat, ut aestuantes eorum animi vehementius adversus Caecilianum inflammarentur, imprimis postquam Lucillae selles accesserrant. Nummos intellige Lucillae,siquidem miles monerae genus suisse constat, de quo angius in dissertat. de inserioris arvi numismatibus thes 9o. 93. dc alii constrantur.

Et quadringentos quidem tales corrumpendis Episco

253쪽

HISTORIA SCHISMATIgpis Lucilla impendit, ut in gestis apud Zenophilum Virum consularem prodidit Nundinarius Diaconus, quem has Lucillae nundinas patefecisse scribit Augustinus de unitate ecclesiae c. 16.inibus p . XI. Ne tamen Caecilianus praeter meritum damnatus videretur, quaesiti Varii praeteXtus. Nam pri-ho eonestio mum ordinationem eius a traditore factam causati sunt. damnatus fust- Quod cum Caeciliano renunciatum fuisset, respondisserit, e ponix ' i traditoribus ordinatus sum, veniant usimmeordinent. Ex quibus Caeciliani verbjs cum Donatistae post integrum sere seculum in collatione Carthaginensi nescio quid exsculpere conarentur, quid a Catholicis Augustini ore resiponsum merit, in ejusdem breviculo legi potest. Ideo autem Secundus Tigistanus ejusque collegae in concilio Carthaginensi Felicem Apiungitanum, qui Caecilianum ordinaverat, traditionis infimularunt, ut innocentibus per calumniam infamatis ipsi, qui veri Traditores merant, sub mendacissimi rumoris nebula latitare possent, ut ab Optato Milevit. l. r. & Augustino in epistola i6a. observatum est. Objectum praeterea Caeciliano fuit,quod Diaconatus sui tempore crudelis in martyres suisset, quam calumniam Jam supra attigimus, & quod Episcoporum Numidiae adventum non expectaverit, cum ipsorum judicio Primas a Primate ordinari debuisset quod tamen necessarium haud fuisse Augustinus in collatione Carthaginensi comprobavit. Tandem etiam ob contumaciam taecilianus damnatus est, quod ad concilium Episcoposum o. venire detrectasset. Verum Caecilianus causas ejus rei praegnantes habuit, Populus quippe Caecilianum retinuit, ne se latronibus committerer, e quorum numero

Purae

254쪽

-pinius Limitensis Caeelliano, si ad conciIium ve--Uniret, non manus imponendas , sed caput quassandum censiuir, ut optatus autor est. Quamobrem Caecilianus a populo monitus, Sc concilium Mc ab adversariis corruptum sentiens causae quoque sue bonitati confisus & apud alias ecclesias sicubi opus foret rationem reddere paratus, ad injustos iudices venire noluit , ut Augustinus in epistola notaVit. NIL -ergo est adversus Caecilianum .bsentem

dusqx' ordinatores recollegas sententiaea Opdb pri

mum & postea a caeteris. Cuiusmodi autem. ista sus 'fragia fuerint, colligere licet ex sententia Martiani, qua Caeciliano in schisinate a Traditoribus ordinato non communicandum, sed eum instar palmitis instuctuosi ab ecclesia projiciendum censiait, ut legitur in et , .

tract. contra Fulgentium Donatistam c. 26. Damnato Mhisinatici,

autem Caeciliano electus est ecclesiae Carthaginensis Μ j in . Episcopus Majorinus Luςillae domesticus,qui Lectoris munere hactenus unctus fuerat,ut exoptato liqVζt,qη Ebri in hae Majorini electione altare contra altare erectum seri, Tisia: irbit, quod etiam ameritur ab Augustino epistol. ici.&i unee non I 4. con tra Cresconium c. 7. ubi ait, Quod contra . Caecilianum manentem dc eopulo suo praesicientem erecto altari contra altare per judicium horrendae temei ratis festinatione acceleratum Majorini eleAio factam rit. Unde autem phrasis illa erecti altaris cqntra alta. re originem suam traxerit, disquirit doctissimus Epi seopus Oxohiensis in notis ad epistolas Cypriani p. 18o. . XIII. Duidem ante Maiorini electionem a Donaritarum majoribus, ne schisma fieret, interVentorem teruentorem quendam populo suae communionis apud Carthagi-a scitum tuis It nem

255쪽

nem constitutum &hunc a catholicis in suo Unve,

bari non po' rum Augustinus se id antea nunquam audivisse&sorte falsum esse respondebat ep. i63. Majorino Vero electo, antequam ecclesias suas repeterent, Numidiae Episcopi literas falsis rumoribus plenas praemiserunt, ut quae in Carthaginensi concilio decreta fuerant ab omnibus rata haberentur, quas literas livore dictante conscriptas asserit optatus l. I. p. 22.

AIV. Hoc autem CarthaginensisConcili ontra Decilianum pro Majorino decretum in novo quodam is '...u confirmatum asserit celeberrimus Ultrajectinae C. a, iis . Academiae Theologus Melchior Leydecherus in hi- si in oriensi storia schismatis Donatistici p. 4 o. Ubi secundum il- concilium in quo Caecilianum ab adversariis da-kii-' mnatum .creditCirtense dc in parenthesi Zertense vocat. Ne autem hoc gratis dixisse videatur, se illius no-L Melim titiam ex Augustino hausisse indicat, & quidem ex ejus tractatu post collationem c. r4. Verum Cirtense conci- lium, cujus ibi Augustinus meminit, nisi me omnia. fallunt,habitum fuit,antequam velCaecilianus velMajorinus Carthaginensis ecclesiae Episcopus electus fultiti od autem Augustinus Traditores in Cirtensi conci .lio congregatos cum Secundo contra Caecilianum semientiam pronunciasse dicit, non sc intelligendum est,

vasi Caecilianus in concilio aliquo tartensi damnatus uerit, sed Augustini sententia haec est, quod illi ipsi, qui

olim in Cirtens concilio collectimerant, postea in Carthaginensi concilio adversus Caecilianum sententiam Mostia eonia tulerint. Ut autem Augustini sententia clarior evadat, civi Cirratisi. historiam illius Cirtensis concilii breviter exponemus.

256쪽

XU. Et tempus quidem Cirtensis concilii quan- Tempus lini tum attinet, Augustinus l. 3. contra Cresconium c. 27. Diocletiano VIII. & Maximiano VII. Coss h. e. Α. C. 1Q. illud habitum fuisse resere, ad quem annum etiam Baronius concilii huius acta retulit. Vertim in breviculo collat. sertiag. d. 3. c. In Augustinus concilii huius epocham aliter designat. Nam ibi dicit concilium hoc congregatum fuin anno qui nonum Diocletiani &omuum Maximiani consulatum proxime excipit h. e. A. C. 3os. qvam sententiam veriorem esse Henr. V lesius in notis ad Eusebium p. 163. demonstravit, umde prior Augustini locus ex posteriori corrigendus est. Si mentem dc diem huius concilii inquiramus, Optatus Mileuitanus & Augustinus non conveniunt, Ille enim diem a. iduum M arum, hic Vemes no- .nas Martias posuit. Et sane alium mensem quam Marstium ponere non possumus, si verum est, quod idem Augustinus asserit, nempe concilium Cirtense mense decimo tertio post gesta martyrum quae prid. id. M- -i bruar. facta sunt habitum fuisse. Quando autem Opta tus hoc concilium post persecutionem congregatum . dicit perperam Albaspinaeus in notis ad h. l. Citatum de . r' persecutione Maxentii interpretatur, cum dubium esse

nemini possit, de Dioςletiani & Maximiani persecutio ne optatum intelligi debere. 11 XUI.Locus hujus Concilii suit tarta Numidiae urbs quam paulo postConstantinam dirum fuisse tam clarum

ut Iohannes Gamerius nihil causae habuerit, cur im Gameri vitusnecsine quadam reluctatione Cirtam de Constantinam unam eandemq; urbem esse assirmaret; Nam in dis sistatione de synodis contra Pelagium habitis P. I .

257쪽

r 2 HISTORIA SCHISMATis

quatuor Henrici Gravit argumenta primum adducit observantis, quod Fortunatus modo Cirtensis modo Constantinensis Episcopus appelletur, quod silvanus modo Cirtae modo Constantinae traditorem egisse dica tur , quod Petilianus modo a Cirta modo a Constanti na cognominetur, & quod Felix, qui Silvanum ad traditionem impulit, modo Cirtensis modo Constantinensis Reipubl. Curator audiat. Deinde his argumentis Garnerius quintum adjungit, inde depromptum, quod in collatione Carthaginensi nulla Cirtensis, sed tantum Constantinensis Epithopi dc contra in notitia Episcopo, rum Numidiae nulla Constantinensis sed tantum Cirtensis Episcopi mentio occurrat. Et his argumentis tandem Garnerius se etsi reluctantem cogi dicit , ut Cimiam & Constantinam nomine tantiles diffrere credar.

Pisana quondam' academia historiae ecclesiasticae Pro. fetar , nunc vero primarius Vaticanae bibliothecae Praefectiis Vie in rebus Africanis non minus quam in omni litoraturae genere versatissimus istam Garnerii relucta tionem non 'sine censura dimisit, δc quo tempore quia husque de causis urbs Cirta nomen Constantinae adepta

fuerit,ex Aurelii Victoris libello de taesaribus exposuit in epistola ad Virum celeberrimi no nis Antonium Maeliab ecum de insisiptione duplum epistolarum Synodalium , q'ae sunt so. Sset. inter epistolas Augustiani. Factus autem est con ventus concilii Cirtensis cum

basilicae suae Christianis nondum redditae fuissent,in domo quadam privata, cujus possessorab optato Mileue Urban us Carisius , ab Augustino, modo simpliciter Urbanus, modo Urbanus Donatus appellaturi

258쪽

DONATISTARUM. 213 XVII. Episcoporum , qui in ista Cirtensi domo Numerus Episconvenerunt nomina ex Optato Sc Augustino collegit ς' Sehelstra tenus in ecelesia Africaria diss.3. p. i 26. Sunt autem numero undecim, quibus si quis duodecimum ad- dere voluerit, cum Augustinus in breviculo collat. Carathag. d. 7. c. I 7. Iindecim vel duodecim Episcopos ad Cirtense concilium convenisse dicat, Silvanum addere reliquis poterit, crius ordinandi gratia concilium hoe convenita ' occasionem enim Cirtensi concilio novICirtensis Episcopi electio& ordinatio praebuit. Electus cilii Oriensis. autem fuit non Paulus, ut post Barontu plurimi arbitrari sunt,sedSilvanus ut resertAugustinus epilLitas.&contraliteras Petiliani l. a. c. fr. utrobique addens Silvanum hunc tempore persecurionis, cum adhuc Subdiaeonias

esset, traditorem fuisse, de quo Silvani crimine gesta - apud Munatium Felicem, quae inserta sunt actis purgationis Caeciliani,&ipsa acta purgationis Caeciliani vide. iri poterunt: eqvibus etiam constat, quod Silvanus inavitis honoratioribus civibus electus,& a vili harenario- ιrum plebecula in episcopalem thronum levatus merit. ' XVIII. Antequam autem electio novi Episcopi Als,act,e Cirtensis fieret, Secundus Tigistanus Numidiae Primas citu Cimissis. hujus etiam concilii Praeses in quosdam huius concilii agetares traditionis aliorumque criminum suspectos inquisivit, quorum responsa apud Optatum l. i.& Au.kustinum l. 3 contra Cresconium c. et . videantur , ubi etiam refertur Purpurii Limatensis responsum & Se- 'eundi minoris monitum effecisse, ne quisquam ex his facinorosis exautoraretur,aut a Concilii consessu removeretur. Purpurius eniria Limatensis de caede filio

hum sororis a Secundo qVaesitus ipsum quoque Secun-

259쪽

eruomclementatus. Donatistarum cavillationes adversiis acta concilii Cis.

dumaeeusatione dignum arguit cum a statiis sta iri. pune dimissiis fuerit, quod dubio procul fames non ruisset, nisi scripturas tradidisset. Ad quam Purpurii exprobrationem eum secundus quid responderet non

haberet, haeretic/ coeperunt murmurare, ut in Vulga,

tis Optati codicibus legitur, pro quo Merricus Casau- bonus legi mavult, quod omnes scilicet aava, murmurare caeperint, qua lectione adhuc commodior videtur, quae in codice Sangermanensi legitur,dc in appendice ad appendicςm tomi'. operum Augustini novae editionis his verbis exhibetur :-e i coeperunt murmurare. Tum Vero Secundus minor Patruum suum a severiori inquisitione absterruit,&causam hanc divino judicio reservandam persuasit, quod consilium edam a reliqujs,qui post emo loco sententiam dixerunt, approbatum est. et aridem igitur etiam Secundus con-eilii Praeses omnibus ignoscendum statuit. Cujus concilii postea in collatione Carthaginensi Donatistas puduit ,unde acta hujus concilii fissi esse causat: sunt, o tendentes, contra ecclesiasticam consuetudinem diem 'ς onsulem in actis istis indicari, neque tempore per secutionis Episcopos in unum convenire potuisse. Quisbus rationibus quid Catholici regesserint, ex Augystini breviculo cognosci potest.. - ... XIX. Et ad hoc ipsum concilium Cirtense Augustinumin eo loco respicere,quem pro sua sententia My allemyit, cuilibet patebit, qui antecedentia λugustini verda legerit Nusavam uitur Augustinus

i quod bcundus-Caecilianum

260쪽

num confirmaverint, sed tantum indicat, quam inique m ciliano actum fuerit, eum illi ipsi, qui in Ci tensi concilio traditionis&aliorum criminum convicti fuerant, sibique mutuo igno erant, postea adversus Caecilianum in eoncilio Carthaginensi tam severi renissores extiterunt, eumque sub praetextu, quod a Tra ditore ordinatus fuisset, ab omni ecclesiae communis. ne removendum statuerunt. Haec igitur prima schi smatis Donatistarum initia suerunt, de euius progressu

nunc aliqyid dicemu . ni alii XX. Post carthaginenti igitur eoncilium,in quo

Caecilianum a Majori ni parte damnatum diximus, Caecilianus innocentia sua tutus Carthaginensis concilia.'buli decretis insuper habitis in epistopatu suo imperteriritus permansit, cum praesertim & plurimos Africae dc suae inprimis provinciar Epistopos perspecta Numida rum injustitia sibi adhaerere agnosceret, & omnes trans marinas ecclesias in sua communione permansuras confideret id serebant Caeciliani adversarii. . Iraecipue cum viderent, Imperatorem Constantiq*in Constantinii. qui victo Maxentio iam Africae imperabat, in literis Μ- epistola Mad Αnulinum Africae Proconstitem Caeciliano,Clericis Milli subjectis immunitatem ab .mnibus publicis lanctio, nibus concessasse, ne a divino cultu abstraherentur , sed eundem absque omni impedimento praestare possent, quae Constantini epistola apud Eusebium libri I o. c. 7 hisLeecles legitur.

A XXI. inamobrem schismatis muris post diebus, quam illas Constantini literas Caeciljano ejusque hi 'ἴό.z:

Clericis Anulinus insinuasset fasciculum in aluta signa- tinum a schi-

tum ipsi obtulerunt, rogantes, ut ad Imperatorem di

rigeretur. -

SEARCH

MENU NAVIGATION