장음표시 사용
381쪽
HisTORIA SCHISMATIS , i, contra Parmen c. I. Eundem Viduas oppressime, pu pillos evertisse , patrimonia prodidish,matrimonia se
parassie, res vendendas innocentium procurasse, pretia cum Dominis plaudentibus diuuisse arguit libri a. contra Petil. c. 23. ubi etiam Optati hujus natalitia celebrata a Donatistis resert. Decennale autem illud Afri eae flagellum ab A. 388. UsqVead 398. saeviit, quo Optatus de Gildonis satellitio accusatus Sc in carcere extinctus est. Hoc enim mortis genere eum periisse tradit Augustinus libr. r. contra Petil. e. 92. Conferantur de
optato impiisque ejus factis eiusdem libri c. Io3. libr. 3.co a Cresconium c. 43. 3c libr. 4. c. 24. ut Varias Au. gustini epistola ς aliaque loca taceamus.
' CLXXV. Inter Catholicos Episcopos, qvi Donatistarum injurias experti sunt; non incelebris est Maxi-zs, a Dona, minus Bagriensis. Hunc enim ad altare stantem hori endo impetu irruentes fustibus aliisque telis immaniter ceciderunt, dc pugione in inguine percusserunt, equo vulnere sanguis effluens eum inanimem reddidis set, nisi ei ad vitam maior eorum Levitia profuisset. Nam cum graviter sauciatum per terram traherent, exundanti .venae pulvis obtrusus sati guinem abstinuiti Deinde cum catholici eum a Donatistis relictum cum psalmis auferre tentarent, illi ita ardentiori succensi eum de portantium manibuS fugatis catholicis abstule runt ,& in quandam turrem levatum Jam defecisse eum, arbitrantes abiecerunt. Sed qVodam molli aggere ex- ' ceptus 3c a quibusdam rahctu transeuntibus per lucernam conspectus, agnitus atque collectum, & ad religiosam domum portatus adhibita magna cura post multos dies iterum convaluit, ut Augustulus in epistola so. ad
382쪽
DONATISTARUM. 37 bonisecium commemorat,in qua etiam resere,quod hodi renda illa Maximiani caedes hanc ab Imperatore legem extorserit,ut tantae immanitatis haeresiis Donatistarum, cui crudelius parci videbatur, quam illa saeviebat, non c' tantu violenta essh, sed omnino esse non sineretur impu-ἡe, -non tamen supplicio capitali, propter servandam etiam circa indignos mansuetudinem cnristianam , sed pecuniari s damnis propositis, dc in Epistopos eorum' vel ministros exiijo constituto. Cujus rei etiam men-' . tionem facit in epist. 68. ad Ianuarium Dicit enim ibi, quod antequam legati Catholicorum, quos ex concilio ad comitatum miserant, Romam venirent, jam cicatrices Episcopi Bagaitani horrendae ac recentissimae imperatorem commoverint, ut tales leges in Africam mitteret, quales missae sunt. Cornseratur etiam Augustinus . .
CLXXVI. Maximianum hune Bagalensem seu Maximianu, Bagaitanum dixi, etsi in plerisque Augustini editionibus Uagiensis dc Vagitanus cognominetur, si ut Vice tibis Eb, ά versa in codice canonum Afric. canon. 88. Bagiensis d.tidui ' Maximianus dicitur , qui Vagiensis dici debuis1et. Fbit autem Maximianus Vagiensis , qui a Donatistarum schismate ad ecclesiam reversiis, cum a populo Vagi- ensi non pacifice reciperetur, pacis cause episcopatu cessit, quo facto Castorius ejus frater Episcopus ordinatus fuit, ad quem Alipii A Augustini epistola extat, inqui Maximiani itistitutum his verbis commendatur:
'Iove mori us es episcopatus sarcisam propter ecfl'su ri t.im dapericula deposeu se,cymam propter regenaergubemaci gas cepi se . Est autem illa epistola iuxta vulgatum ordinem
383쪽
CLXXVII. Non solum autem Maximianus M-gaitanus sed alii quφque catholici plurima a mnatistis eorumque satellitibus circumcellionibus passi sunt. Qvpmodo Augustino iter facienti insidias tetenderint, apud Possidium in vita Augustini legitur, ubi addit,
aliquando Augustinum non sine peculiari Dei providentia in itinere a xecta via aberrasse, per hunc errOrem Donatistarum insidias feliciter effugisse, quod ab ipso quoque Augustino cap. I7. sui en chiridii refertur.
Nec Augustinoselum sed aliis etiam Episcopis insidiae structae, Clericiue pariter & laici gravissimis plagis aliisque injuriis auecti, ut Augustinus in epistola veritur. Quomodo Episcopus Catholicus a Tubur-uccubere nomine Servus Donatistarum manus vix effugerit, qui interim ejus patrem PreSbyterum aetate& moribus gravem tam graviter ceciderunt, ut post paucos dies e vita excesserit ab Augustino lib. . contra
Cresconium c. 43. memoratur. ImprimiS vero etiam
a Donatistis afflicti, qui ad catholicam ecclestam relicto eorum schismate venerunt. Refert enim Augustinus jn epist. 68. quomodo Presbyterum quendam , quia propria & libera voluntate unitatem catholicae communionis elegerat de domo sua raptum & pro arbitrio immaniter caesti m , in gurgite etiam caenoso volutatum,hudaque vestitu ni, cum quibi: sdam dolendum , quibusdam ridendum in pompa sui facinoris ostentassent, in locum nescio quem abduxerint,& vix post ia. dies di- Irriserint. Presbyter autem ille in ejusdem Augustini epist. 166. Restitutus Victorianensis appellatur , cujus
etiam Augustinus libr. 3. contra Crescon. c. 48. memi-
384쪽
est, explicari potest. De Marco Presbytero Casphalianensi, qui cum ex Donatista Catholicus factus esset,oc .eisus ab illis fuisset, nisi Dei manus per homines supervenientes illorum impetum compressisset, & de Martiano Urgensi itidem a Donatistarum siecta ad catholicam, ecclesiam converse, cujus subdiaconum , cum ipse fugisset, prope usq ve ad mortem caesum clerici Donatistarum lapidibus obruerunt, Augustini epist. I66. consera
CLXXVIII. His igitur aliisque hujusmodi Donatistarum facinoribus esteistum est, ut leges adversius ipsos exasperatae suerint. De quibus non semper eadem fuit Augustini sententia. Primum enim ipsi non place- Augustin sen-bat ullius secularis potestatis impetu labismaticos ad ec- p 'clesiae communionem violenter compelli, ut ipse libr. '' . .., i. retract. c. fatetur. Cum autem didicisset, quantum mali auderet Donatistarum impunitas , & quantum iis in melius mutandis conferre posset diligentia di. sciplinae, ad aliam sententiam se persuaderi a Collegis passus est, nec ulterius improbavit, si Donatistae mulctis, exiliis, bonorum proscriptionibus aliisque poenis coercerentur, ut epistolae 48. ad Vincentium & so. ad Bonifacium , in quibus de correctione Donatistarum prolixe egit, testantur. Eo usque tamen Augustinus in retractatione prioris suae sententiae non processit, ut capitalia Donatistarum supplicia approbaret, quam sententiam Augustino Spondanum attribuisse nonnulli asserunt, etsi verba Spondani ab illis adducta id non dicere videantur. eterum Limborchius libE. i. hist. ln-qvis c. 6. istam Augustini mansuetudinem satis crude.
385쪽
Donatistarum in Augustinum cal
Iem fuisse arguit, cum reliquae poenae, quas Donatis is iunio non repugnavit,ex parte morte graviores fuisse
CLXXIX. Τanta autem Donatistas,cum tam severae leges adversus illos conderentur, invasit desperatio, ut in concilio quodam , cui triginta circiter Episcopi interfuerunt, decreverint, ecclesiaS nequaquam deserendas, sed Praefectorum vim voluntaria morte anteverti debere, ut vel commiseratione judicum talia ex. horrentium in suis ecclesiis tolerarentur, vel saltem a suis ut Martyres colerentur, ut ex Baronio Binius, &ex Augustino Baronius tradidit. Et negari sane non potest, Augustinum lib. I. contra Gaudent. e. 37. seu Juxta alias editiones L 2. c. o. mentionem facere concilii,
cui amplius quam 3o. Episcopi, in quibus etiam Petilianus fuit, interfuerunt. Verum ex hoc Augustini loco vix colligi poterit, quod A. 414. hoc concilium habitum fuerit, in quem a Baronio refertur. Neque etiam pro cert, affirmari potest, quod tale decretum, quale Baronius commemorat, in illo concilio factum fuerit. Augustinus autem indieat, statutum in illo concilio fuisse, ut Episcopi & Presbyteri, qui inviti Catholicis communicassent, modo sacrificium non obtulissent, nec in populo tractassent, ad veniam pertinerent, ct in suis honoribus reciperentur. Interim ad qVan tam desperationem Donatistas sua pertinacia adegerit, ex Augustini ad Dulcitium, qui de hoc negotio Augu- sinum consuluerat, epistola ejusdemque scriptis ad Gaudentium dc pluribus aliis locis manifestum est. CLXXX. Augustinus vero pro magno, qVO ει grabat, Donatista um animas lucrandi studio hanc ab
386쪽
DONAT STARUM. : 3Miis gratiam retulit, ut multis calumniis famam eius arroderent. Nam praeter Manichaeismum, qu*Αugustinus quondam infectus fuerat, frequenter ipsi objiciebant amatorium poculum mulieri cuidam datum aliaque,quae apud ipsum Augustinum l.3.contra Petilianum c. i6. legi possunt. Calumniam autem illam deamatorio poculo jam olim Megalius Episcopus Calamensis, cum Augustini episcopatui invideret , fabricaverat, quem tamen postea facti poenituit, ut in praedicto Augustini loco, nec non l. a. contra Crescon. c. 64. legitur. Et hic ipse Megalius postea Augustinum ordinavit, ut ipse Augustinus in collati Carthagin. d. g. c. 7. retulit. Egregie vero idem Augustinus Cresconio illam Megaui calumniam objicienti respondet: Desinetatibus. unus
iam una, echisa internos agitur causa , non mea , ecclesia
inquam, qua in nusio hominessem ponere a suo didicit Redemis more. Adexistimationem hominum magna testam , qui me noverunt , fCpetit copia , adDei vero coxsectum se a conseri
entia, quam contra vestr- criminationes eum intrepidam ge-
ram, non me tamensub oculis Omnipotentis justificare audeo, magis ab Ego e uentem misericordiae targitatem , quam judicii
CLXXXI Post Augustini aetatem rariores quidem in Africa Donatistarum turbae fuerunt, neque tamen plane cessarunt. Testari id potest Leonis M. epi- Leonis M. epistola ad Episcopos Africanos Mauritaniae Caesariensis, quae in inemeliana editione inter Leonis epistolas pri- mum locum occupat. Nam in sexto epistolae illius ca- opite Leo M. ita scribit: taMaximum quoque ex Iaico licet reprehensibiliter ordinatum, tamens iam Donatisa non es, sa Spiritusius sicae pravitatis alienus, ab episeopali, am
387쪽
quoquo modo adeptus es , non repellimus dignitate, Da ut s
ipse Iibebis ad nos edito catseruum se esse manisset iς annautem est memoratu, qua ratione Leo M. juxta Paschaia 'O..A.lag., sium QVesnelium Oratorii Domini Iesu Presbyterum, I.eone M. O . qVi A. I67s LeoniS M. opera notis &dissertationibus sus 'in', is illustrata edidit, Africa nMecclesiae causas ad se pertraxerit. Observat enim Leonem M. cum ad nutum suis um Valentinianum Imperatorem moveri videret, reis
bus in Astica per Vandalos non mediocriter turbatis hae oportunitate usum de Asticanarum ecclesiarum rebus ad sedis suae notitiam &judicium pertrahendis, quod ab antecessbribus suis seustra tentatum fuerat, serio cogitasse, eoque consilio ad Mauritaniae Caesariensis Episcopos legatum vice sua acturum destinasse Potentium, ut de ordinationibus illicite colebratis, violatis canonum regulis aliisque hujusmodi rebus inquireret, & ad Romanam sedem plenissime referret , eoque secto Leonem epistolam ad Asticanos scripsisse, in qua moderationem quidem tempori congruam servavit, eum tamen vigorem exeruit, qui stabiliendae suae sedi ne- cessarius videbatur. Addit autem Quesnelius id omne Leoneni propria sponte nulloque ex Africanis Episto pis invitante egisse, cum ipse in exordio stae epistolae asserat,se tantum pietatis ratione exigente,& illius,quam universae ecclesiae debeat,solicitudinis instinctu ad lega. n mittendum commotum fuisse. D. Nieasio is C LXXXII. Hunnerici Regis mortem describens
2.- ea. Victor Vitensis sub finem libri s. de persecutione Van.
vi .ris, ad dalica putrefactum , inquit, s esuiliens vermibus non cor- Vandalos pus, sedpartes corporis ejus videntur esse uisae s use i troaverses ex Donatistarum haeresi ad eos veniens
388쪽
nulli colligunt, suisie Hunnerici aevo Donatistam quendam , qui Vandalis se adiunxerit, similemque Ηun-nerico exitum sortitus. fuerit, sive ille Nicasius, sive ut in nonnullis MSCtis codicibus vocatur, M sius vel Utasius appellatus fueriti Verum Rubnarius in novissima vigoris Vitensis editione Donatistam illum plane expungit, Victoris ver- ita legens et putrefactus es ebulliens vermibus non corpus sed - ' partes ems videntur esse Autiae , ictis iis legis dasa tr-sgressor Rex quondam ut os sepultus est, ita se in brevi iis morte perist.
CLXXX. II. Interim isto tempore, quo Barbari Donatisti Iu
Africam vastarunt, nova incrementa Donatistas ce- stiniani edicto
pisse, ex eo colligi potest, quod Justinianus, cum Africam a barbaris liberasset, Donatistarum licentiam refrenandam censuerit. Extat enim eius restri. pium ad Salomonem praesectum praetorio in Asti- 'ca, quo Ronatistis non minus quam Arianis & Judaeis aliisqνe haereticis omne publici cultus exercitium adimit, his inter alia verbis vis: sed neque eorum nagogas stare concedimus, sed ad ecclesiarum Auro
reticos steluncaε habere , veI quadam o 'asi ritu ecclesiissico facere patimur, cum hominibus impiis sacra peragenda permittere satisabseurdum es. Verum hoc Justiniani edicto, quod a Baronio ad A. Q ῖ . pag. 139. exhibetur, effici non potuit, quin Donisistae adhuc multum molestiae Catholicis crearent.
CLXXXIV. Nam quantum postea sub Gregorii
389쪽
, 33 HIsTORIA SCHIs, Aris , - ii M. poti. M. epistopatu Doliatistarum haeresis invaluerit', variaetificatu recru- ejus epistolae testantur. Nam in epistola G. libri s. ind.da unx- Mauritium Imperatorem laudat quidem, qVod con- -
tra Donatistarum flagitiosissimam pravitatem justitia Jussiones quasdam contra eos direxerit. Verum statim addit, venientes quosdam ex Africa reverendos vi. ros retulis te, quod jussiones illae postpositae & dissimulatae, dc Donatistarum praemiis praevalentibus fides catholica publice venundata fuerit. Rogat denique Imperatorem, ut eiusmodi hominum impietatem di strictajussione ulciscatur, &insanis mentibus correptionis medicinam adhibeat , errorumque morbus ab iis expellat, Idem in epist. 3et. libri 3. lnd. n. ad PantaleOnem Africae Praestistum' scribens gravissime eum hortatur, ut Donatistis catholicos Sacerdotes ecclesiis eji- cere & regenerationis aqua ablutos rebaptizare non permittat. Cujus rei causa ipsi in memoriam revocat, cujusmodi legibus nefanda haereticorum pra vitas olim compressa fuerit ,' &quantopere si & in Deum pecca turus, & de fama sua apud homines I erditurus, si Do e natistis eiusmodi licentiam concedat. Idem Gregorius in epist. 33. l. a. ind. Io. MaXimianum quendam Prudentianae Episcopum exautorandum judicat, quod Chri istum haeretico accepta pecunia venumdederit, 2ctumq; sibi in eadem urbe Episcopum Donatistam adjungi pas. sus fuerit. Conseratur idem Gregorius in epist. 33. l. 3. Ind. Iet in qua de invalescente Donatistarum haeresiqvs
ritur, doletque sibi nunciatum, quod jam plurimi luporum illosum venenatis dentibus laniati fuerint: item epist. s. l. r. indict. 9. qua Episcopos Numidiae hortatur, ne Donatistarum Episcopum ad provinciae mae
390쪽
primatum assurgere patiantur : Addimus ejusdem Gregorii verba ex epist. ad Columbum scripta:
resadn omnino dura rect aes dei inimica mente, qωa ρυodHcines, es catholici holoes , s religiosi, qυod terius est, fitios mancipiaquesua velagios quos ivate se fribent , in Domusarum haeres baptizari consentiunt. Et ideo siverum es fraternitas vestra hoc summopere fludeat emen- . dare, quatenus sincerita dei ve asia ludine intemerataeon at, s innocentes animae quae eathosico baptiseno sanari poterant , haere icorum infe ne non pereant. ροὐρυὼ ergo de his per is , qυasseverius memoravimus quenquam suorum apudDonati spassis est baptizari, ad catholicam eor em omis virtute omnique instantia Matrevocare.
postrema verba indicant, Gregorium non Φridem Do
natist arim baptistarum; prs invalido. sbilisse, se tamen veritum suisse: he: qui apud Doliatistas baptiZa
bantur, fidem eorum imbiberent eorumque moribus adsuescerent, ut a Petro Gi ganvillaro in notis ad illam epistolam obsymatum est, . ' CLXXXV. Toties initin curatum sed nonsanatum Dqnatistarum schisma ruit, donec tandem Saraceni 'Africa potiti Donatistarum schismati non minus quam catholica ecclesiae in Africa exitium tulerunt. Et haec quidem de Donatistarum schisemate dicta sufficiant. Utinam autem doctissimi Norisii historia Donatistica aliis ea uuaa u. quando prodeat. Quod enim lpost elaboratissimum historiae Pelagianae opus etiam Donatistarum historiam jam pridem molitus fuerit ex Cinello Letus T. 3. Italiae regnantis & Colomelius in bibliotheca sua selecta p. 9s. indicavit. Cuius historiae apparatum etiam, dum in