장음표시 사용
401쪽
396 HISTORIA SCHISMATIS est. Nam ut alia testimonia taceam us extat homilia I hannis Chrysostomi in diem Domini natalem , quae Tom. V. operum ejus edit. Savilia n. p. sit. legitur, &in qua disertissimus Pater afferit, nondum decem elapsos fuisse annos, ex quo dies ille nativitatis Dominicae,
qui jam a longo tempor. Thracia ad Gades usque
cognitus 3c celebris fuerat tuae ecclesiae per aliquos, qvi ex occidente venerant, innotuerit. Et Petavius quidem in rationario temporum parr. 2. l. 4. c. Videtur dubitare, num haec homilia Enrysostomum habeat autorem. Probaturus enim sententiam illam, quae Christi natalem in d. as. Dec. incidere statuit, esse antiqvam ct πατροπαραδοτον , praeter Gregorium Nyssenum, Λugustinum, Paulinum, Chrysologum ac vetera marty-
,rologia allegat non Chrysoltomum, sed homiliam quandam , quae inter Chrysostomi opera legitur.' Clarius hane homiliam Chrysostomo abjudicat Gretserus l. observat. ad Codini tract. de ossiciis & ossicialibus magnae ecclesiae & aulae Cptanae c. 3. ubi octavum Codini
caput illustrans tres ratiunculas adducit, quibus Prois
hari posse putat, hanc homiliam Chrysostomo supponi. Verum Chrysostomo hanc homiliam vindicat He mantius L 3. de vita Ghrysestomi cap. 7. Combefisius in notis ad Iohannis Nicaeni tractatum epistolicum supra memoratum atque alii. Sciendum autem est,Ora
non em hanc habitam non in urbe Cptana Chrysbsto. ino Jam Patriarcha, ut Calvisius in isag. chronolog. c.' 68. existimavit, Antiochiae a Chrysostomo adhuc presbytero, ut Montacutius in appar. XI. pag. 388. recte observavit, & ex ipso orationis textu non dissiculter probari potest. X. Videri autem ex ista Chrysostomi orati ne potest, qVO
402쪽
est, quo si damento subnixi veteres quidam oristum
d. a . Decem . natum putaverint. Nimirum per sua.debant sibi, Zachariam Johannis Baptistae Patrem Pon-tjficem maximum fuisse, & Angelum ipsi apparuisse in sancto sanctorum, quod semel totum Pontifici quotannis in si sto expiationis ingredi licebar. Atque. hinc colligebant Iohannem Baptistam Septembri ad fi
Item Vergente conceptum & d. 24. Iul. natum esse. Cum autem Christumsexto post Iohannem mense natum constet, ulterius inferebant, Christum d. as. Martii
conceptum, as. Dec. natum. esse. computatio.
tota subruit,si Zachariam Johannis Baptistae Patrem non summum Pontificem , sed unum e vulgari Sacerdotum ordine fuisse demonstretur. Possent & aliaquaedam hujus sententiae fundamenta adduci. Verum si ea ad examen revocenturiaeque ruinosi ac infirma deprehenduntur. Atque hinc viri quidam doctissimi, cum Chrysostomum & alios quosdam ecclesiae primitivae. Doctores circa summum Z achariae Pontificatum hallucinatos animadverterent, aliam diei natalis in apdaei rationem, quae in ephemeriarum Moercio*alium W- dine fundatur, invenerunt, etsi haec quoqVe computatio difficultatibus suis minime careat, ideoque rin dia . versas sententias prolapsi fuerint, qui ex ephemetriis Saςerdotalibus dem C isti natalem inqui ere sategerunt. Nam juxta Maligeri calculum Christus sub fi- .nem Septembris velinitium octo, is natus est; iuxta
charti computationem Zachariae, qui ex ordine Abiae fuit, ephemeria in Decembrem, Christi conceptio sexto post mense facta in Iunium ejusdemque nativitas . in Martium incidit, abutroque autem in observatione
sua palmaria doctissimis ad Sota commentariis inserta
403쪽
3yt HISTORIA SCHEMAT1s discedit V agen stilius. qui ex iisdem ephemeriis sacerdotalibus colligit, Christum vel circa finem Augusti,
vel circa medium Februarii natum esse. in XI. Egit de die Christi natali novissime etiam Bynaeus in opere erudito de natali Jesu Christi p. zor. &seqv. od autem idem Bynaeus l. p. I9. S sto. ad aris gumentum R. Isaaci, qui Christianis objecit, festum conceptionis Mariae Δ 8. Decembr. dc festum nativitatis Christi d. ets. Decembris celebrari, adeoque inter conceptionemChristi ejusdemque nativitatem dies tan-'tum II. numerari, inter alia respondet, hune nodum ab iis, qui d. s. Decembris festum conceptionis Mariae ce- lebrant, non tam χlvi quam secari posse, in eo Virum eruditissimum falli existimo. Facillime enim hunc no . dum solvent Pontificii&Isaaco respondebunt, se die 8 Decembris non illius diei, quo Christus a Maria conceptus est,memoriam celebrare sed illius potius diei qua ipsa Maria a Matre sua concepta est.
XII. Viginti millia Christianorum sub Diocletiani
persecutione in templo Nicomediensi, cum diem Do- 'mini nanalem celebrarent, combusta refert Nicephorus L 7. hist. eccl. c. 6. mae historia si vera esset pro-hare posset, jam ante Constantini Mag. aetatem senum nativitatis Christi celebratum fuisse. λ' die vero Nicomedienses Christiani festum hoc celebraverint,Nice 'phorus non addit, ut taceam totam hanc historiam Em 'sebio, Lactantio dialiis Scriptoribus antiquis incognitam suspicione falsi laborare. Caeterum Nicephorus libr. II. c. 28. reseri,quod Iustinianus Imperator festum toto orbe celebrari instituerit, sicut Justinus
de sancta Christi nativitate secerat. Unde colligi potest,
404쪽
ante Iustini imperium nondum festum nativitatis toto orbe solenniter fuisse celebratum. XIII. De Saviniano,quem a Petro in Gallias minsum fingit, agens Andreas du Saussay in tractatu de mysticis Galliae Scriptoribus pag. 28 . refert, eum eiuS-que comites, Potentianum& Altinum, cum Vinini en .sem agriim Senonibus fere suburbicarium ingressi fui csent, Christi natalem celebrasse, dc in illa ipsa nocte repentino in terris lumine affulgente Dominum in praesc- . pio post: um circumstantibus Maria&Josephb ea proruas foema apparuisse , qua apparuit. cum Betnleheminatus est, quin&angelicam melodiam easdem laudes personuisse , quae Christo Bethleheminato a pastoribus in agro Bethlehemitico auditae fuerant. Et ne aniles fibulas narrare. videatur Clodo vel Regis Francorum& Remigii Francorum Apostoli testimonia producit, tandemque c6neludit, . hinc festum Natale in Gallia su - am originem habere, 'dc ex Gallia hunc ritum etiam in caeteras occidentis provincias fuisse derivatum. Verum elim in ipsa Gallia nyn desint, qui neque Savinianum Apostolorum tempore vixisse, neque festum natale talem, qualem Scriptor ille delineat, originem habuin se credunt,veniam nobis dabit, si producto Clodovei diplomati & Remigii autoritati fidem denegemus.. XIV. Neque etiam Tullensi huic Episcopo consentit Gretserus,qui libro I. defestis christianis cap. 29. asserit, festum hoc esse antiquissimum &ex apostolica
traditione. Num orgo nesitur , nec per generalia con
citia constitutum es, maec ipsa Greiseri verba sunto id recaloime ad Apostolos autores revocatur juxta Augustini re uiniam. At certum es, fisum nativitatis non esse institutum abusio
405쪽
antegresi,ut Clemens Romanus libr. I. constit Apso . huisi festimeminerint. Gretserus igitur non ab Apostolorum
discipulisseda psis Apostolis institutum, eiusque ori. ginem nesciri asset ii, quod cum Episcopi Tullensis sen-
tentia minime convenit. Neque tamen Greistri sententia magis est probanda,quam eorum,qui aSaviniano hu-Jus festi originem arcesiunt.Nam Augustini regula,qua producit, ipsius sententiam minime juvat. Est autem illa deprompta ex libr. 4. de baptismo e. 24. & his verbis
ab Augustino concepta lentur quo universa tenet reco- sia, nec a conciliis institutum, sed semper retentum es,non nλFautoritate apostolica traditum rectissime creditur. Quae
traditionis apostolicae criteria ad ritum natalem Domini d. n. Decembris celebrandi applicari commode non possunt. Neque n. hunc ritum universe Meesesia per. petuo tenuit, ut ex Autoribus 'pra allegatis constare potest. Praeterea in constitutionibus apostolicis multa contineri, quae in antiqvis conciliis definita sunt, erudi. torum plerorumque eit sententia. Quamobrem Gretse. rus, qui ad constitutiones apostolicas provocat, dicere . non potest, quod ritus ille in conciliis definitus non fuerit. Nec obstat, quod Clementem Romanum , quem constitutionum apostoliearu collectorem credit, omnia concilia generalia antegressum dicit.Nam Augustini re gula non conciliorum generaliu,sed in genere concilio. rum meminit.Neq; probareGretserus poterit quod apostolicae c5stitutiones aClemeteRqmano collectae fuerint. XV. Ex his q vae dicta sunt liquet certis monumentis probari non posse,quod ritus Domini natalem d.asDec. celebrandi antequarium seculum in usu fuerit.
406쪽
Origine controversiae Circa aequalem Petri & Pauli primatum an
te So. annos per celeberrimum Iansemitam Antonium Arnaldum excitata
SCripserat Petrus de Sesmaison Iesilita Gallus vera
naculo idiomate exiguum tractatum de quaestione: Sitne melius frequenter quam raro sacra communionis in eucharisa participem fieri ' In quo opusculo pro frequenti Communione, ut eam commendaret, exemplum Apostolorum, eorundem Canones, multorum Patrum dim, aliaque argumentaProduxerat.Haec lucubratio, cum nondum typis edita ruisset, in manus
Antonii Arnaldrincidit, qui tunc inter Sorbonicos Doctores Parisiis florebat. Is vero cum paenitentiae potius disciplinam , quam stequentem communionem dilugenter inculcandam censeret, prolixum satis de hoe argumento tractatum edidit, quem de frequenti communione inscripsit, eaque methodo digessi, ut Sesma, sonii opusculum suppressis Autoris nomine membratim quasi dissectum suo tractatui insereret. singulisave. membris suas confutationes adjiceret. Etsi vero hie naidi liber sedecim Archiepiscoporum ac Episcopo- Eee rum
407쪽
oi ORIGO CONTROVERSI Erum nec non 24. Theologorum insignibus elogiis, quae Autoris praefationi subjuncta sunt, ornatus de munitus prodierit, non defuere tamen , qui hodiernam poenitentiae in Romana ecclesia praxin vellicari aegre larcntes adversus hunc tractatum ejuSque Autorem, quod
vel pridem antiqvatas disciplinae ecclesiasticae regulas
TeVocare,Vel novas condere auderet, gravissimo s motus atque tempestates excitarent.
II. Scripserunt enim adversus illum Arnaldi tractatum, ut Anonymos quosdam praetermittam, doctiosi ixus Jesulta Dionysius Petavius, cujus tractatum de poenitentia publica & praeparatione ad communionem Henricus Valesius in oratione Petav ianis Manibus consecrata ob singularem Gallici sermonis elegantiam miratur & commendat, Jacobus firmondus Jesulta iti. dem doctissimus in historia poenitentiaepublicae, Carolus Rancilaus d' Abra de Raconis Episcopus Uaurensis, Franciscus Renardus, Guido Briton ellus, Nicolaus Lombardus, Franciscus Irenaeus, Leonardus Marari deus, Hieronymus Seguinus, Johannes Petrus Ca- mus ,& alii, iqvoS enumerare nimis longurn esset , iis
variis tractatibus, quorum plerique Galli eo idio matescripti prodierunt. in in dc apud Pontifices Romanos tanta huic Arnaldi libro invidia conflata fuit, ut Episcopis Galliae, qui cum Arnaldo sentiebant, opus fuerit apud Urbanum VIII. dc Innocentium X. per literas pariter & legatos, quorum nomina Gulielmus de S. Amore sub initium sui diarii expressit, contendere, ne hic liber censura papali configeretur. III. occasione autem illius libri, quem Arnaldus defrequenti communione scripsit, alia quoque contro
408쪽
- DE AEQVALI PETRI ET PAULI PRIMATU. mversa excitata fuit. Cum enim Arnaldus in praelatione g. 6. exemplum Petri & Pauli adduxisset, quorurn illum de lapsu suo admonitum non statim veniam a Christo postulasse , sed locum fundendis lacryrnis idoneisum quaesivisse, hunc vero paulo post baptismum suum in Arabiam ad deploranda sua peccata secessisse dicit,
paulo post subjungit DUO HAEC ECCLESIAE CAPI
TΛ Petrum nempe & Paulum insigne nobis poenitentiae exemplar reliquisse. Insolitum hoc nonnullis visum est, quod Petrum Sc Paulum duo ecclesiae capita vocas set, ideoque ea de re cum Arnaldo expostularunt. Verum tantum abfuit, ut ille sententiam mutaret, aut reis tractaret, ut potius A. C. 364s. Quo tractatu gallico
de autoritate Petri'Pauli, qDae in Papa Apostolorum is rum
successore residet , eam ex instituto confirmaret. . Hune Arnaldi tractatum paulo post alius excepit, cui hune titulum praefixit. grandeinde s EN Romaine esubli surr autorite de S. Pierro'S. Paul. hoc es magnitudo eccletiae Romanae stabilita super autoritate Petri de Pauli, nec non epistola ejusdem argumenti latino idiomate conscri
IV. Inter primos Arnaldi in hac controversia an lagonistas fuit Petrus a S. Josepho eongregationis B. Mariae Fuliensis Theologus, qui priorem Arnaldi tra ctatum de autoritate Petri & Pauli in Papis eorundem successbribus residente, quamprimum in lucem prodierat, edito gallico tractatu, qui Advocatus Petri &cus Successorum contra Pauli advocatum inscribitur, confiitavit. Nec segnius eundem Arnaldi tractatum eodem , qVo Vulgatus est, anno impugnavit Isaacus Habertus Ecclesiae Parisiensis Presbyter, Dodor Sora Eee a boni.
409쪽
- ORIGO CONTROVERsis honicus, Abbas S. Mariae de Allodiri R postea Episcopus ac Comes Vabrensis, qui de primatu singulari in
ecclesia Romana duos libros publicavit. Neq; hic tacendus, qVem supra memoravimus, Carolus Franc. d' Abra de Raconis Episcopus Vaurentis, qui eodem anno 16 3. singularem Petri primatum gallico tractatusabilitum ivit. Cum vero his Triumviris, nempe Petro Josepho, istaco Haberto dc Car. Franc. de Raconis Arnaldus tractatum suum posteriorem de magnitudine ecclesiae Romanae super Petro & Paulo stabilita opp'suisset, novos adversarios nactus est, quos inter Clau- .dius Morelius Theologus SorbonicvS qui A. I646. PO stetiorem illum Arnaldi tractatum suis animadversioni.
bus perstrinxit , Guido Britonellus qui eodem anno 16 6 epistolam ad Innocentium X. S. Petri unici Apostolorum Principis unicum succetarem Sc unius ovilis unicum scilicet Pastorem publicavit, dc Antonius Diana,' Clericus Regularis, qui de primatu solius Divi Petri, &disserentia inter ipsum dc Divum Paulum disceptationes
apologeticas elaboravit. V. Eandem controversiam tractavit Leo Allatius libr. i. de consensu ecclesiae orientalis 3c occidenta. sis. Et tertio quidem capite haereticorum pariter quos uocat & catholicorum de Pem dc Pauli aeqva. litate sententiam Sc argumentum recentit, ad quae capite quarto dc quinto prolixe respondet, tandem vero capitis quinti thesi ultima pronunciat, duo capita in unum coalescentia aliquid nionstro Sc portento simile videri, cum praesertim Petrum de Paulum a se invicem nonnunquam dissensisse constet, haerere se tamen ait, nec hanc sententiam damnare, sed anxie
410쪽
DE AEQUALI PETRI ET PAULI PRIMATU. 4 expectare tutissimum sacrosanctae, ut vocat. , inquisitionis decretum, quod se avidis ulnis amplexurum promittit.
VI. Prodiit autem illud decretum ab Allatio tam anxie expectatum d. 24. Januarii M. Isu7. sub auspiciis Innocentii X. qui. ut Labbeus in bibliotheca annii - Iansentana loquitur, adnatum Janfiniam dogmatiso onem ab Antonis Arnatio primo ex Antonii de Dominis vepretis eductum , a. Jansentanis Friptoribus multa sudio ac diligentia 'Ingulari excultum propagatumque decreto suo excidu ; extirpavit e radicitus. Nimirum in isto decreto sententia , quae inter Petrum 8c Paulum omnimodam aequalitatem sine subordinatione Sc subjectione Pauli ad Petrum in potestate dc regimine universalis ecclesiae statuit, haeretica declaratur, omniaque scripta , quae aequalem Petri dc Pauli dignitatem defendunt , damnantur dc prohibentur, ut patet e n dicesibrorum prohibitorum, quiJussu Alexandri VII. edi. tus est pag. zyx. ubi decretum illud legi poterit. Neque tamen isto dc creto, etsi saepius typis mandatum, dc per omnes Europae provincias disseminatum fuerit, exscindi re, quod Labbeus putavit, radicitus extirpari Ar-naldi sententia potuit. VII. Nam etiam post decreti illius promulgationem,quam in Gallia non sine Advocati Regii protesta. tione factam Dominus de S. Amore p. Diarii sui memorat, quaestio haec eruditorum hominum ingenia in partes distraxit. ina occasione etiam Petrus de Marca ab Innocentio X. consultus, . exercitationem de singulari Petri primatu Barcinone mense junio anni 1647. elaboravit, quamanter varia Petri de Marca Eee 3 Opu-