장음표시 사용
781쪽
sis generibus gestare , n) diversi gene libatia .ris animalia, ad coitum sim ad aratrum I . p. simul admittere, Ο Buctus ante annum *7 3 .seqq. Quartum Comedere, in rotundum attonde--θ' re Comam, aut barbam radere, sp) cutem lib. II. incidere. μ) Ideo enim hosce actus Israelitis e. M. esse prohibitos ajunt, quia solenniores antea q)μ cerant Idololatris, tum aliis, tum praecipue ιζ Tu Zabiis r) a Maimonide aliisque memoratis. cap. I9. Quin ad usum & posiessionem imaginum p. 3 8 3 crhoc interdictum extendebatur. T1 ia vero hic ςμρ χο - erant imaginum genera. Aut enim factae e- 'is'bis' rant cultus gratia nec dum Clutae, aut etiam cemiale. Cultae aut fame tantummodo in ornatum , tib II. sive rusticum, sive urbanum , sive ejusmodi Σ alium usum, citra omnimodam cultus eXtra q.
Si facta esset imago cultus gratia a gentili, necdum culia, nefas erat ea ini: snab israel j- ta, modo non culta fuisset, ab omni usu non , erat arcenda. Aa quae nec cultus gratia, sive, de qWii, gentili, sive ab Israelita factae, nec cultae ἡμερr 'erant , plane licitae habebantur ut pars su- G.
pellectilis. ωρ. I. Instrumentorum vero, Uasorum, rerum lib. II.
que Omnium, quae cultui idololatrico inser- '' 'b
viebant, usus, tum Israeutis, tum Proie- imi lytis erat interdictus. madier.
Ast vasa di instrumenta , ut & idolum ipsum poterant resecrari, sive religione solvi, ' ἡ
782쪽
& quidem tantum a Gentili, qui ipse hactenus esset idololatra, sive dominus rei, sive
non esset. Id quod tamen rursus sine variis restrictionibus non admittunt. Quemadmodum vero Ceterarum rerum, ita dc luci, sive arboris sive eo nomine Ut Coleretur ipsa, sive ut idolum obumbraret, idolumve ornaret, plantatae, usus illicitus erat. Quod eo usque extendebant, ut ne transire quidem , si alia pateret via, per ejusmodi lucum fas esset, dc quae erant reliqua. Erat tamen, ubi ejusmodi arbores non plane delli- tuerentur usu, quemadmodum di res merenaturales, extra rerum prohibitarum numerum fuere.
GM. lib. C equitur alterum juris Noachidici inter-Π-ς η dictum, de Maledictione Nominis Sanctissimi. Maledictionis autem vox in latiori significatus sui ambitu, prout ei opponitur sinctificatio, duo sub se complectitur, profanationem Nominis Divini dc ejusdem exe
Profanari autem tripliciter Nomen Divinum unt. Primo modo, ubi Ebraeus, ut mortcm imminentem evitaret, quid ad versus sacrae legis praescripta patrabat, quoties
scilicet ex Majorum initi tuto seu disciplina,
783쪽
mors prae tanto peccato, ut minus malum fuisset eligenda. s) Neque enim semper vO' si Cons lunt mortem anteferendam : nec levioris pe- lantur biericuli ratio habebatur heic ulla. Mors autem alicui imminebat,aut eX mor- ωιγ. h. bo, aut ex alicujus hominis minis. Si illud, is uati
fas erat aegroto tum Verita comedere, tum a- indelia in lege sacra prohibita qualiacunque facere, quae saluti, ut medicina, Conducerent, sal-eescti,tem idololatria, homicidium, & revelatio P eu- turpitudinum, eXcipiebantur. . Quoties autem mortis minis Ebraeus ad j violationem leges Impellebatur, idque e X tra G. cap. 6. statum publicae vexationis, permisius illi erat per qualiscunque in quem sic impellebatur,actus, modo trium interdictorum, ante memora torum , violaretur nullum. Et quidem si actus in emolumentum impellentis cedebat, satius erat obtemperare, quam mortem subire, sin vero directe in legis violationem tenderet, tum si Ebrari decem pluresve adessent, mors praeponenda, sin pauciores, vita obedientia redimenda erat. Ast tempore publicae vexationis, nefas erat, vel levissima legis violatione, vitam redemisse. Secundus profanandi modus est, ubi quis in praeceptum quodcunque cum contem tu aut ardore animi etiam ad tentandum , seu irritandum Numen, procacius leumorosius
784쪽
Tertius denique modus nomen divinum profanandi erat, si . v. g. vir in magna auctoritate constitutus, moribus, se parum decentibus, alios offenderet, quemadmodum Contra morum sanctiorum, sive Juitae tum gravitatis, tum comitatis, similiumque virtutum , diligentior in ejusmodi viro observatio, sanctificatio nominis Divini diceba
Si igitur nomine maledictionis intelligatur profanatio illa, hactenus explicata, utique totos Iudaeos, non autem Proselytos domicilii hac lege teneri, arbitrantur. Quod vero ad alteram maledictionis speciem seu execrationem nominis Divini attinet, illam Noachidis interdictam esse, extra dubium positum est. Vocare eam & blasphemiam solent, committiturque , quando Sanctitas, Potestas, Veritas, Unitas Numinis, aut convitio ultro ac diserte proscinditur, ut ex professione actave at uo palam ac procaciter negari, consequenter deprehenditur. Velut, ubi quis citra idololatriae actum aliquem, Camamplectendam sive aliis suadet, seu ipse profitetur, idque ex protervia , non eX ignorantia, seu disciplinae errore, aut ubi Israelita Jus Mosaicum, aut Noachides Jus Naturale, si mii i modo violat. Quocunque igitur modo capiatur eXecra-
785쪽
tio, ad Judaeos aeque ac utriusque generis Proselytos lex istam prohibens, specta I ; an autem poena eXcidii legi Num. XV. So. addita, aeque ad omnes pertineat, non liquet. Seld. ΓLQuod autem ad poenam hujus criminis II. c. XII serensem attinet, tum Judams, tum utriusque generis Proselytus, morte plectendus erat. Et Judaeus quidem, si cX presiam nomen tetrogrammaton blasphcmasset, neutiquam vero , si cognomini Divino maledixisset. Proselyto domicilii autem etiam cognomini Divino maledixi sic,capitale crat,idque ex jure supervenientc. Non tamcn defuerunt , ex ipsis Doctoribus Talmudicis, qui Censerent, Israelitae aeque ac Noachidi capitale fuisse, cognomini Divino maledixisse, illi ex civili, huic ex imperativo Ju- M- re. Et hinc intelligitur , quo Jure Christum blasphemiae reum peregerit Cataphas in Vid. Quod vero Fl. Josephus & Philo tradunt , Ahilterus etiam Diis gentilium maledicere, in gente i' μHebraea nefas esse, id secus se habet: rccti
usque de Magistratibus Lex Divina capitur. ad Iuris FSed S quando mentionem Deorum face- prμd. cap. re prohibentur, non tam de simplici nomi- S ' nandi Deos actu, quam de votis si)ac ju' C., is, ramentis eorum nomine Concipi cndis, i lib. II. de praestandis, t) & societate cum Idololatris ineunda, est capiendum. c. a. g.
786쪽
is i Enimvero ex Magistrorum sententia non Grotius tantum peccabat,qui juramentum per Deum ἐς s. alienum concipiebat, sed & ille qui causa aὸι erat ut alter per idolum jutaret. u Poena 'dd. Dis. tamen forensis non infligebatur ex hac lege, Mitriari- nisi ei , a quo aut votum conceptum, aut ini' i'' juramentum praestitum fuerat idoli no
b II. Ossicia hominis erga Deum duo ista Ju-
c. 33.qμ. ris Noachidici capita equidem nobis sistunt, jn ut videtur, negative : dubium tamen non est, quin simul hoc innuant Hebraei, Deum, cultu tali, quali vult coli, esse colendum. Neque enim lassicit , non adorareae),ia idola, non maledicere nomini Divino, sed PQfoua insuper ut ipsum Deum colamus, amando οσμi ipίum, venerando &c. x requiritur. Ucist Ut vero eo rectius intelligatur, qualis
ι Numinis cultus lege naturali juxta Hebra OScώρ. 4. CXigatur, Cultum divinum, tum ante, tum
pri' polt Mosaica tempora , sigillatim conside- ὸ= μ' rare juvat , dc tandem qualis cultus Prose- Chau,; ly tis domicilii gentibusque aliis, tum ex im- deRe- perativo, tum interveniente jure, aut inter- ij mx- aut permissus, aut quare interdictus permissusque sit, addere. Seld. lib. Quod itaque ad cultum divinum , anteitI. c. II. constitutam a Mose Hebraeorum Rempublicam, attinet, constat, vetustissimos mortalium Deo exhibuisse oblationes. Preces
787쪽
item, benedictiones, adorationes, vota in usu erant. IJ Animalia quoque omni es cius.
generis, offerebantur, praeter Ca, quae Noa Diophis
chidis immunda se) fuisse accepimus. Quin m Ggia varii generis sacrificia , sa) propitiato ria, expiatoria, eucharistica, Sc id genus ih.
alia , tum apud ceteras gentes , tum ipsos α)xid. quoque Graxos atque Romanos, frequen- ου' γ' tata fuisse, compertum habemus. Ast cultus divini Ebraeis praescripti, post Spes reos constitutam a Mose Rempubl. varia fuerunt lib. m. genera. Partim enim precibus, adorationibus, benedictionibus & gratiarum actioni- , h. g. bus, partim victimis, sacrificiis, oblationi- Origiaὸbus, praestationibusque in corpore Mosaico Sacri ο- memoratis, praeter solennem cessationem a
laboribus & obedientiam insuper , qua &Praeceptorum corpus reliquum observandum erat, absolvebatur.
Sed omnes hi actus, duplici possunt considerari ratione : aut qua ex humani generis usu solenniores erant, spontaneae, aC simplicioles, aut qua singulares, ritus, jussa, atque ceremonias Ebraeis peculiares, secum conjunctas habuere. Prioris generis erant holocausta plane spontanea, tum quae sacris usibus reliqua, sive ex voto sive ex donatione, ultro ac simpliciter addicta sunt. Posterioris generis exempla habentur in libaminibus, pacticis, expiatoriis , quorum dc ritus va-
788쪽
rii Ebraeis praescripti sunt, sinis praeters1mplicem cultum , diversimode peculiaris fuit , quemadmodum insuper in annuis dimidiorum siciorum pensitationibus , decimationibus, agni Paschalis comestionibus, primogenitorum Consecrationibus, & id ge-δὶ vid. nus ceteris.
Quod ad tempora b autem spectat, huc s. s. i. jusmodi cultus, dies festi, praeter jejunia, 3. fuere ipsis non pauci, veluti Sabbathum, dies Paschales, Neomeniae, Scenopegia, alii
I affaΠ. nemini ignoti. Sacrificia itidem matutina dc Dissere.I. Vespertina , preces pariter cum gratiarum cap. III actionibus effundendae, hora precum , ut ἐς se in apud Christianos Canonicae, ipsis Peculiares: tali. O sed precibus, non quidem ex lege sacra, venissent. rum ex Majorum sancitis, certum tempns VI. de O- erat constitutum. in Uictimarum & libationum, locus taber naculum & templum Ebraeis erat. sc)Qua de re variae extant leges. Preces ubique fun
dere licebat a JQuod ad gentiles itaque attinet, legis suae capita, illis, siquidem sibi subditi non
ement, nunquam ita inviderunt Iudaei, ut p ' ejusdem, velut exemplaris optimi, e uium, t ά. eis pro lubitu , non usquequaque licitum cl-Grotius se arbitrarentur.
lib. I. c. I, Id quod tapen de Proselytis domiciliis- Τ7 ς multo aliter se te habuit. Praeterquam enim quod
789쪽
quod ex jure imperativo, quaedam in specie ad eos, aeque ac Judaeos, pertinebant, etiam ex jure interveniente, multa Proselytis domicilii vetita sunt, quae Ebraeis utcunque sunt imperata, dc vicissim alia, illis aeque ac litice permisia. Nimirum actus sacri aut simplices sunt, omnibus hominibus praestandi, aut cum ritibus, Ebraeis tantum injunctis, CommiXti. Hi nec Proselytis domicilii, nec aliis gentilibus, sacris Hierosolymitanis, misceri cupientibus permissi, ut sacrificia expiatoria, pacifica, quatenus ab holocaustis differunt, item primitiae, decimae &c. Simplices contra omnes erant permisit, ut preces, adorationes , gratiarum actiones, holocausta, &omnes spontaneae oblationes.
Tempora item hisce praestandis promiscue permissa, ita tamen ut nec festum aliquod Ebraicum Proselytis domicilii celebrare fas esset, nec sibi festum aliquod statuere, aut alibi statutum, in ditione Israelitica ob
Locorum vero ita habebatur ratio , ut non tantum quae de lucis non plantandis, de statuis sive altaribus non erigendis, supra dicta sunt, a Proselyto domicilii ex jure superveniente, observarentur: sed promissum illis quoque erat, preces effundere, hostiaseque offerre , in templo Hierosolymitano,
790쪽
laxius accepto vocabulo , prout montem
templi , seu montem Moriali si ) denotat, qui hoc nomine itidem non raro insignieba
SEM. L. Arcebantur quippe, non solum a Sacer-Ill c. .dotum atrio, uti dc alii Israelitae Laici, eoque, quod Israelitis Laicis, dc qui ipsorum jure pariter ferme in ceteris fruebantur, Proselytis justitiae, tertioque quod mulieribus proprium erat , verum etiam ab ipso ante- murali. Sed post templi excidium gentilibus, ubicunque locorum voluerint, holocauita offerre fas est GH. L. Unde dc simul in magno crrore illos ver. fari patet, qui non res ipsas, sed pretia re-Vii rum tantum Hierosolymis a Gentilibus Oblata fuisse, contendunt.
Seld. L. . HseC omnia eo pertinent, inde ut evin-JU- c. catur, Noachidas, omnesque adeo homines, ad cultum tum internum, tum CX ternum CXmente Hebraeorum, sui sie obligatos. Cui- Ium externum vero . tum aliis quibusdam praestationibus, tum praecipue oblationibus ipontaneis ablolvi. Spontaneae autem vocantur hae oblationes, non ac si nulla ratione aliquis ad cas obligetur , sed quia genus, tempus, aestimatios
si iid. Du. D. PIDifferus in Dabiis Vexatis. p. V. . seqq. er ceteri Scriptores de templo Hierusi mitauo ibi citati.