장음표시 사용
141쪽
nationem gratuitam fit. Cur huic bonam illam qualitatem supernaturalem Deus confert, & non alteri l.Quod ergo responderetur ad hanc quaestionem ; quia nempe Dominus est, responderi debet ad questionem , quare sine ullo mortuo ex parte electi, elegit hunc, non illum, nempe, quia
Dominus suae glorie est . 226. Neque potest asteri bonus usus liberi
arbitri3. Primo, quia urget argumentum Pa uulorum valde molestum, ut stpe replicat Augustinus; decedunt enim sine ullo usu liberi arbitri; statim post baptismum , & in Cllum euolant. 2.quia hic usus liberi arbitrii praeuisus , vel esset pure naturalis, vel eliciendus cum auxilio diuinae gratie; neutrum dici potest. Non primum , quia Pelagianum est, poste aliquem sine auxilio gratiae uti libero arbitrio,vel in consentiendo, vel in assentiendo vocationi ad fidem, vel inobseruando , ut oportet, aliquod legis preceptum . Hinc etiam Semipelagiani damnati sunt, qui asserebant , quod assensus, & consensus ad primam vocationem ad fidem, naturq viribus haberi possunt caeteri autem actus Religionis, ac pietatis nequaquam , sed ad eos necestaria sunt diuinae gratie auxilia. Neque potest dici secundum ;quia recurrit idem argumentum, quod fieri solet ab aduersarijs Augustini contra praedestinationein sine meritis . Nam gratia illa,vel aliquibus tantum danda esset, vel omnibus. Si primum, urget dissicultas,cur potius uni, quam alteri:praeterea ita praeualeret misericordia in hoc casu,sicut
in casu, quod dicatur prsdestinationem factam esse absque cuiusuis meriti prquisione : & si secundum non admittitur neque primum eadem enim esset ratio quaerelarum , & acceptionis per-
142쪽
Diseursu Reeessario considerandus a solutio va
tum in scriptura con eluderet . Motiuum
praedesti nandi non uit usus libeti arbi tria consen
sonarum, quod timent aliqui. Si vero dicatur secundum , quod scilicet gratia illa omnibus danda, prςdestinata, decreta,& praeuisa fuerit ad bonum usum liberi arbitrij; iam in omnibus hominibus esset unum, & idem motivum , eademque congruentia mouens Deum ad prςdestinandum ;&sic omnes suissent praedestinati: gratia enim illa suisset futura essicax; alioquin . frustranea esset futura aeta . Quod si dicas, ut aliqui ex modernis dicunt, gratiam illam futuram indifferentem, seu ut nunc dicitur) lassicientem , taliS nempe natu-rs, ut si liberum arbitrium consentiat habeat effectum; sin minus, nequaquam ; & sic quia Deus ab aeterno decreuit homines omneS creare, & Omnibus dare gratiam sussicientem ad bene operandum, & vidit aliquos ea bene usuros, & consensuros, alios non; illos,non istos pridestinauit: Fateor, quod si haec sententia fundamentum haberet in Sacra Scriptura, vel in Conciliis, aut Patribus, mihi apprime placeret, & liberaret nos, &Sanctum Augustinum, immo & Sanctum Paulum a dissicultate respondendi, cur illum, non istuira praedestinauit. At quia fundamentum hoc ego non inuenio, ideo a 28. Dico a. Motiuum praedestinandi in Deo, non fuit previsio boni usus liberi arbitrii consensuri gratiae indifferenti, vel sum cienti, siue abs lute, siue conditionate ei offerendi. Declaratur. Quidam enim olim dicebant , quod Deus decreuit dare omnibus absolute gratiam sussicientem, seu indifferentem, & vidit quod aliqui essent consensuri, alio non, ideo illos , non istos praedestinauit. Quidam vero dicunt, quod Deus priuidit,
143쪽
OPUSCULUM PRIMUM. I 23 sentirent, alij non; ideo illos praedestinauit, non istos, & ista prescientia est illa, quam dicunt mediam, quia non est simplicis Intelligentil , putae possibilium , nec visionis , puta futurorum absolutorum; sed conditi onatorum , esto nunc nullus Catholicus his nullis modis loquatur. Quodcumq; horum dicatur, existimo non posse sustineri cum Augustino: ideo
22s. Prob. I. argumento paruulorum, qui bapti Tati, ante usum rationis decedunt. In his nullus penitus est consensus futurus ad assertum indisserens , seu lassiciens auxilium : nullum etenim habent, neque habituri erant. Et hoc in tota hac materia argumentum S. Augustino visum semper fuit, sicut est, insolubile. 33o. Quod si diceretur , ut quidam tempore Augustini dicebant, Deum proidille , quod si
paruuli ad aetatem perfectam peruenturi essent, bene fuissent operaturi, & Dei auxiliis consensuri, & cooperaturi, & sic saluaretur casus paruulorum, quia ex ijs conditionatis, etsi numquam futuris consensibus praedestinentur , contra hos acriter inuehitur S. Augustinus in lib. Io. Gen. ad lit .c. I 6. inquiens . cum ergo sc respondeηt, quid
eis contradici pote β , nisi incertos nos eorum salutis fieri, qui hae vita benὸ gesta in Ecclesia pace defun
ctisunt , si non solum secundum id quod quisque
vixit, νerum etiam secundum id , quod victurus esest, si amplius vivere potuisset, quisque iudicandusen; quandoquidem valent apud Deum merita malais, non tantum pateritorum , sed futurorum etiam delictorum, a quorum reatu, nec mors liberat, se aut quam fuerint commissa prouenerit, nec aliquid ei praemium , qui raptus est, nὸ malitia mutaret intellectum eius . Deus en ιm prascius illius malitiae futu-
tum, qvod fit de bon 'su futuro I n parvulisi si vixissent
144쪽
Non erint investiga-hilia Dei iudieia . sitam Deilh
ra, eur si eum secundum ipsam potius iudicaturus est, si moritura anima infanti, nὸ obesset ei ex eo ore peccati participata colluuies, ideo subveniendum a iudicauit per baptismum, quia praesciuit eam se viveret pi8, fideliterque fuisse victuram. His,& ali)s pluribus concludit S. Doctor, quod nullus indicatur ex previsione eorum, quae facturus esset, bona is, vel mala, si longiorem vitam duceret; & ita dici nequit, quod paruuli aliqui fuerint praedestinati, vel reprobati ex praeuisione operum , quae facturi essent, si viverent: alioquin etiam de adultis id esset dicendum, & sic de iis, qui sancte vixerunt, dubitandum esset de eorum salute, si non propraeteritis tantum, sed pro futuris, si vixissent, iudicandi essent: & hoc est primum ahsurdum, quod initio adducit Augustinus . Igitur effugium illud de praeuisione futurorum , si vixissent, noria soluit Augustini argumentum, quod urget contra defendentes praedestinationem ex prquisione conditionati consensus ad indifferens auxiliii, ratione paruulorum.
23 I. Prob. a. Si tam facile mysterium hoc compraehedi potest, inquit Petrus Damianus, iam non esset adeo difficile, ut Paulus exclamasset, Oultitudo diuitiaram sapientiae, O Dientia Dei, qMamineompraebensibilia sunt iudicia eius, ct inuestigabiles via eius . Neque diceret. O homo tu quis es,
qui respoηdeas Deo λ Nunquid dicit figmentum et , qui se finxit, quid mefecisti sic λ An non potest
Halus luti ex eadem massa facere aliud quidem νυ in honorem, aliud in contumeliam Quod oe Deus volens ostendere iram, oe notam facere potentiam suam fustinuit in multa patientia vasa ira, cte. Ecco quid respondet Paulus interroganti, cur Deus qugritur, quod homo no saluetur, seu salutis opera
145쪽
non faciat; cum ipse, cuius vult miseretur, qllem utile indurat Z Si sententia de Operibus bonis condi tionate visis subsisteret, Paulum Ecclesiae , &totius mundi Doctorem , ac Magistrum non latuisset: & docuisset, & totum mundum laetificasset, cum hac doctrina adeo clara, & aliquibus plausibili, & non reliquisset rem hanc inexplicatam, & tamquam profundum mysterium . Quis enim Paulo doctior, magisque ad docendam Ecclesiam illuminatus leta r. Quod si dicatur , hoc mirum non elle, quia non omnes veritates, maxime,quae non sunt de necessitate salutis ab initio Ecclesiae fuerunt scriptae, vel alio modo manifestatae, sed successu temporis creuerunt, ut notorium est , & Patres, Ecclesiaque ipsa experitur, sic dici potest de sententia ista, licet tempore Pauli nota non fuerit. lImmo hoc punctum de praedestinatione, sine ullo prantiso merito, siue absolute , siue conditio nate faturo, dici potest esse unum illorum , de quibus
loquitur S. Petrus epis. a. cap. 3.16. Frater noster
Paulus secundum datamsibi sapientiam scripsit nobis, oec. in eius epistolis fant quaedam di cilia intellectu, que indocti , ct instabiles deprauant. Fieri
ergo potuit, ut inexplicata eius doctrina pro tunc, tractu temporis sit explicata. 233. Resp. Uerum quidem esse, quod silcce Dsu temporis mulis veritates in Ecclesia clare innotuerunt, quae ab initio , vel obscurae erant, vel penitus ignotae . Istet autem sunt in duplici differentia, quaedam enim pertinent ad fidem, vel mores, quae vel traditione Apostolica per manus ad nos Vsque peruenerunt, vel a Sacris Concilijs Generalibus, ex Sacra Scriptura , vel ex traditionibus erutae sunt, &de his non loquimur. Quaedam
146쪽
Aliud a Rumentum a diuisioneaontra e 1 sententiam
dam vero sunt veritates, seu propositiones inter Catholicos Doctores controuersς , &in Ecclesia existentes atque disputari permissis; cuiusmodi est ista. Et in his tenendis, vel introducendis duae reguis obseruandae sunt ab earum sequacibus . Prima, ne nouae sint a nouitas enim saepe scandalum, & turbationem parit. Secunda,considerandum est quis sit primus talis nouq sententis author, si in magna existimatione Ecclesis,si rationi validae innitatur, si magni nominis viri eam approbent, & tandem si Sancta Sedes eam tantummodo toleret, ac permittat,vel potius in eam inclinet. Consideret lector, si haec faueant huic sententiae. Ego quidem, ut ingenue fateor, non puto,sed eam permittere existimo,ut disputabile. 234. Prob.vlterius. Si ex consensu illo co ditionato ad auxilium illud sussiciens facta sit praedestinatio, quqro primo , an omnes homines fuerint prqui & constituti in eodem tempore , S cum eisdem circumstantijs ; & simul omnibus dandum illnd auxilium; & aliqui prquisi consensuri, alii non ; sic priores pridestinati,non posteriores. Vel praeuisi sunt constituti in diuersis temporibus, & in diuersis circumstanti s . Neutro modo saluatur intentumpro hac sententia , ergo . Prob.min .de primo. Nam decreta diu iana de animarum creatione supponi debent in aliquo rationis signo praecedere decreta praedestinationis ; nam priora respiciunt subiectum; posteriora respiciunt accidentia. At decreta de creatione facta sunt de animabus creandis pro diuersis temporibus, sicut de facto creatae sunt ab initio mundi usque nunc, & creantur, atqui creabuntnr usque ad finem mundi; igitur asseri non potest decretum illud de conscituendis omnibus
147쪽
rii laus animabus in eodem tempore, & in ei Dclem Circumstanti; s, ac dispositionibus; quia cum tale cle cretum habiturum non esset unquam illiam essed tam , esset frustratorium . Et sic praeui- cieri non potuerunt omnes animς simul pro eodem tempore futurae, & in eisdem circumstantiis Corini tutae cum auxilio illo, cui possent assentire, M clinentire ; quia Deus nihil videre potest sutu- viam, siue absolutum, siue conditionatum, nisi decernat se illud facturum, seu cum creatura ad il- Irid concursurum. 233. Neque dici potest secundum , de animabus scilicet in diuersis temporibus, & circumstanti; s constitutis: tum propter pr cedens argumentum de frustraneitate talis conditionati de Creti: tum etiam, quia recurrit eadem dissicultas, quam authores huius sententis declinare vellent , nemper inqqualis electionis circa aequaliter dispositos, in qua diceretur esse apparentia acceptionis personarum . Nam in hac sententia omnes animς ille quantum est ex se, essent squaliter dispositiae, & non a se haberent, quod ponerentur in diuersis circumstantiis loci,temporis, & dispositionis corporum, quibuS erant coniungendae . Ex his autem omnibus pendet, quod aliquis operetur sic, vel sic consentiat, vel dissentiat alicui vocationi, cit in eius libertate sit assentire, vel dissentire, ut esset in casu talis auxilis sibi exhibiti ex se non emcacis;& sic eodem modo, quo aequaliter disposits , S non electae possent conqueri,
quid me hi isti se i idest posuisti in tali incongrua
circumstantia, ut asssentire facile non potuissem , sicut in alia circumstantia fecissem . Sicut si res ita se haberet, dicere possent pro alio casu conuerisionis Tyrus, & Sydon , si facte fuissent in nobis
& eircumstanti I . si dicatur animas praeuisas pro diuersis temporibiis futu-llas, non sequitur intentum . Idem' ah sv rdum aeceptationis perlo- iarum semper seqlii-tur, quod e fugere vellenta
148쪽
Alio argumento valido ille modus dicendi impri
bittium,sicut festor ad equum a
virtutes, qtis factae sunt in CoroZaim , & Bethsaida, poenitentiam eg isi emus; Nam Matth. II. 21. sic ait Christus; Ua tibi coroetaim, vae tibi Belb-
Dida, quia si in Tyro , O Sydone factae fuissent vir
tutes , qua in vobis facta sunt olim n ellisio , Ocinere poenitentiam egissent. Idem subdit contra Capharnaum, que usque ad Cllum exaltata vDque ad infernum descensura erat,quia, ait , se in Sodomis facta fuissent virtutes, quae in t e factae sunt fortὸ mansissent usque in bane diem . Sic , inquam , dicere potuissent animat illae in circumstantijs diuersis praevisae constituende . Non ergo meo videri, saluari potest modus iste dicendi. 236. Confirmari potest Conclusio principalis alio argumento fusius discutiendo in Opuscalo de Gratia, quod tale est. Auxilium t Ilud, cui visus est a Deo aliquis consensurus, est illud, quod offert Deus de facto ei, qui ex ea priuisione praedestinatus est. Sed auxilium, quod de facto isti conseri Deus non est talis naturae, ut sine speciali Dei concursu voluntas ei consentiat; sed Deus
ipse ut ibi dicam qui ex Thilip.ra 3.dat velle, O
peseere , facit, ut homo faciat, quia diuinae Fratiae auxilium ex S. Augustino non solum dirigit liberum arbitrium ad bene operandum , sed se habet ad illud, sicut fessor ad eqaum, ita in Hippognosticon lib. 3. m.&ideo est auxilium quo, nempe faciens facere , non vero tantum me quo , quod non facit facere. Et sic emcacia illius asserti consensius praeuisi, esset sicut nunc est a Deo :Ideoque non adesset ex parte hominis sic con
sensuri motivum aliquod pr destinandi ; sed esse
Dei donum, quod unus consentiret, non alius. Fateor meam imbecillitatem: hoc argumentum me conuincit, sicut & alia: &vnum auxiliatur alteri.
149쪽
ODVSCVLVM PRIMUM. I 29 alteri . Si non placet mea, seu Augustini sententia, teneatur quae placet, si habet modulti satisfaciendi hisce argumentis deponendi formidinem de opposita; & maxime: , quia Sancti Λug
st 1ni menti consona non videtur .
C A P V T XIV. An christi Domini PraedeIlinatio fuerit eausa Pra- destinationis nostrά .a 37. R Du. I. rationem dubitandi esse dupli-αλ cem . Prima est quia Christus Dominus en Princeps gum terrae, spocal.I. .m primogenitus omnis creaturs , Colos. I. I 8. Est praedestin torum caput, oe Prsdeuinatus in virtute um. I. .& omnes homines, qui prodestinati sunt, ad imaginem ipsius praedestinati fuerunt. Rom.8. 2s. Secunda ratio est; quia Christus est causa meritoria mediorum, per quae praedestinati obtinent finem, seu terminum praedestinationis. Ipse enim reis conciliauit humanum genus Deo; aperuit Coelum; instituit sacramenta, quibus ex inimicis Dei eua dimus amici, &ex filijs irae, filij, & haeredes Dei. Obtinuit etiam nobis auxilium , & habitum gratis , & habitus virtutum Theologicarum , & dona Spiritus Sancti r quibus medi s operamur meritoria opera, per quae acquirimus vitam aeternam, que est pretdestinationis finis. Ideo merito querimus, an idem Christus Dominus aliquam influentiam , vel causalitatem saltem meritoriano, aut exemplarem in hominum praedestinationem habuerit. 138. Adv. a. ex dictis in primo tomo in I. sent.disp. I 8.per totam, quod Christus, ut homo,
150쪽
Christus praedestinatus . de quomodo.
Igo . DE PRAEDESTINATIONE fuit ex Ism. I. q. ab aeterno praedestinatus ad filiatonem Dei per. vitionein hypostaticam , ad summam gloriam, summam gratiam , & alia dona supernaturalia ut in toto illo tomo) & adgradum mediatoris inter Deum , & humanum genus , ad effectum reconciliandi istud cum Deo;& insuper , quod eius praedestinatio facta fuit antecedenter ad praedestitiationem hominum , MAngelorum immo antecedenter ad praeuisionem lapsus Adar , ut ex eodem tomo disp. II. per artiaculos quinque; & iustrius eadem explicabimus . Hinc oritur quaestio , an praedestinatio Christi influxerit in praedestinationem hominum. 239. Adu.3. ad vitandam aequivocationem , quod non loquimur de a tu illo , quo Deus praedestinauit, quasi quaeramus, an Christus, eiusue prodestinatio in actum illum influxerit; quia hic est actus diuiuae voluntatis tantum: sed querimus de passiua praedestinatione , quod est quaerere, an ad hominum passivam praedestinationem,Christi prsdestinatio aliquo modo influxerit, siue essicienter, siue meritorio, siue fallim exemplariter ;ficut de causa exemplari dicimus in philicis cum
Arist. quos domus extra sit a domo intra, ut omnes architecti , omnesque artifices experiuntur ;&Deus ipse praecipiens Moisi formationem tabernaculi, Exodi a s. o. ait, inspice, O fae fecundum exemplar , quod tibi in monte monstratum in ;& cap. 26. Eriges tabernaculam iuxta exemplar; Quaeri ergo potest, an praedestinatio Christi fuerit saltim ipsi Deo exemplar in praedestinatione hominum et O. Dico I. Christus, ut homo , eiusue
si meseu, , praedestinatio non fala causa em ciens nostrae ρος- la'istis, destinationis ab aeterno factae.