장음표시 사용
261쪽
gationem efficacium auxiliorum , & impenitentiam finalem refundit in reprobationem secutam ex peccati originalis prescientia , his verbis . Proindὸ sietit Aposiolas ait,non volentis, neque eum rentis, sed mise/entis est Dei,qui ct paruulis quibus utili etiam non volentibus, neque currentibus suba nire, quos elegit ante constitutionem mandi is chricto . oe maioribus etiam bis, quos praevidit , se apud eos facta essent suis miraculis credentes, quibus noma,Mν subuenire, non subuenit, de quibus in sua praedestitiaιione , occulte quidem , sed iusia aliud iudia
so. Idem confirmatur ex lib. I .ad Bonis. cap. r. Cum fecundum propositum Dei νntis vocaturi alius
nou vocatur . Vocato datur gratuitum horam, cuius boni est vocatio ipsa principium e non vocato redditur malum,quia omnes reisunt ex eo,quod per νnum hominem peccatum intrauit in mandum . Et paulo
post, inquit, Ubi dicitur, cuius vult miseretur; σquem vult obdurat, qui facit aliud vas in honorem , aliud tu conta meliam , bonum quidem immeritis , σgrasis datur , quia ex eadem massa est, is eui datur; malum vero merit. , oe debitum redditur, quia i incla perditionis malo non malὸ redditur, & infra . Quis enim te discernit νtique ab irα vam , a massa , perditionis , quae per νηum omnes misit in damn
si Et in lib. de Corv. ct Gratia cap. 7. de reprobis , inquit, Von esse ab illa conspersone diser
tos, quam conflat esse damnasam, euntibus omnibus ex uno in condemnationem .sa. In lib. Bono Perseu. cap. I . ait. Caeteri
autem c praeter praedestinatos ) πbi, nisi in massa perditionis iusto Dei iudieio relinquuntur; ubi Tnνῆ relicti sunt, oe Sidonij, qui etiam credere poterant
262쪽
opvs CVLVM SECUNDUM. et φrant , si mira illa Christi signa vidissent, O tamen, si
ultiore Dei iudicio ὰ massa perditionis non sunt gratis tradestinatione discreti , nec /psa eis adhibentur, vel dicta diarna, vel facta , per qua possent credere . Et post . In eadem perditionis massa relicti sunt Iudaei etiam , qui non potuerunt credere factis in eo pectu suo tam magnis , clarisque virtutibus . 3 3. Ex quibus omnibus , alijsque fere innumeris , quae pro hoc argumento adduci possent Augustini dictis, clare euincitur, quod omnes etiam adulti, qui ex multis praevisis eorum finalibus peccatis , siue non fuerint ab originali liberati, siue etiam liberati, ob alia peccata damnantur,& reprobati ab aeterno fuere.& originem suae reprobationis originarie , & radicaliter, lapsum. originalem in Adamo,& cum Adamo debet confiteri .s . Neque obstat id , quod Concilium Tridentinum decernit in fem. . in s .penultimo , ubi
definit, quod in baptimo peccarum originale non raditur , sed omninis deletur, oe ideo in renatu per baptisma, nihil odit Deus , nihilque damnationis in eis remanet. Non inquam nostrς conclusioni obstat:
primo,quia Concilium loquitur de iustificatis per baptismum , inquiens , quod ex parte originalis peccati nihil prorsus remanet m baptilatis, quod eos
remoretar ab ingressu Caloram. a. quia nos loquimur de reprobis etiam baptiZatis ; & non dicimus , quod ob peccatum originale iam deletum per baptismum , damnentur, quia illud non reuia uiscit , & sne poenitentia sunt dona Dei, ait Apostolus. Sed dicimus, quod lapsus omnium hominum cum Adamo praeuisus a Deo ab aeterno, fuit in eis occasio decernendi exercitium suae miseri
263쪽
ab originali pendeati reproba-i tio .
is apti et alia si in peccavito moriuntur non danantur oboriginaI .
eligendo ad gloriam, atque gratiam; & decern ndi exercitium iustitiae in alios , relinquendo quosdam in solo originali, non impediendo cau
sas naturales, ne mortem eis inferrent, vel in uteris matrum , vel paulo post egressis ex illis: quoiadam autem etiam liberatos ab originali, immo , & pluries teporaliter iustificatos permittendo, ut ambulentsec indum des teria cordis eorum in adin-tientionibus suis, de in peccatis vitam finiant; quo Ddam tandem relinquendo in Originali, ac permittendo, ut fecuudum desideria cordis eorum vivant, Scin peccatis hi quoque vitam finiant, ut sunt omnes Gentiles , Mahometani, ac Iudaei, qui non veniunt ad fidem, & ob hec peccata priuisa eos reprobauit, & s ternas, licet dispares pro diuersitate demeritorum, poenas destinauit; & hoc ordine , ac serie de faeto in infernum morientes descendunt. Itaque obiectio ex Concilio ad rem non est, nec etiam pro reprobis ab originali liberati S , quia pro eo non damnantur , sed pro aliJs, si adulti sunt. Adde tamen, quod licet in his originale deletum sit, Ze pro eo non damnentur ab eo liberati; quia tamen sequela remanens eX Originali in baptizatis , licet non sit peccatum , tamen ad peccatum inclinat, nempe concupiscen
tia, ut ibi Concilium docet, & sic effectus peccati originalis, qui ad peccata diuersi generis i ncli
nat, cui ut Paulus Rom. S. ait, cum difficultate resistitur , ut idem docet , multum conducit ad damnationem . Adde a. Quod ob originale comune peccatum , genus humanum incurrit, non solum mortalitatem animae moralem per culpam, δc corporis physicam , ac naturalem; sed concupiscentiam , ac ignorantiam , passionum immoderationem, quae inducunt ad Iram, intemperantiama
264쪽
tiam, ad homicidia, furta, blasphemias, &c.item morbos diuersi generis , qui pariter ad pecca dum incitant. Et ita originale, in reprobis baptiZatis , per se non est causa damnationis ; sed effectus eius ad eam conducunt, quia ad peccata inclinant, quae sunt immediatae damnationis causae. Et haec ad abundantiorem doctrinam dicta sunt ; quia pro soluenda obiectione superflua
C A P V T VI. De effectibus reprobationis.
LL tur mala , tam naturalia, quam mora lia ; nempe seclusio a Regno Coelorum, damnatio ad sternam poenam , priuatio finalis diuinorum auxiliorum, obcaecatio, & obduratio , permissio peccandi s tentationes validissimae , negatio doni perseuerantiae finalis in bono. Praeterea aliquibus accidunt multa mala naturalia , ut defectus corporei monstruosi, obtusitas ingensi, dementia, morbi molestissimi, vel insanabiles, odia, persecutiones, famae, & bonorum, vel vir rumque ammissio, & alia mala naturalia his similia: quiritur ergo,an omnia haec, vel aliqua horum mala sint effectus reprobationis. 36. Dico mala naturalia, siue in bonis vite, siue famae, siue fortunae, quamuis aliquando etiareprobis aliquibus accidant, tamen non sunt effectus propris , aut signa propria reprobationis. 7. Prob. Haec omnia mala sunt reprobis, ac praedestinatis communia, ergo. Anteced. eκ factis Sacrae Scripturae probatur: Abel Sanctus ex inui dia
265쪽
dia Cain, quod Deus respiceret ad mun era illius,& non ad sua, occisus fuit. Gen. q. Abrahamo Deo caro, bis Sara Uxor rapta fuit a Pharaone in Egipto , Gen. I a.dc ab Abimelech in Geraris. Gen. 2Ο. Isaac Sanctus,caecitate per annos plusqua o. laborauit , in qua Zc mortuus est. Ioseph
castissimus spiritu prophetie 1 pueritia a Deo d
natus , ob inuidiam a fratribus venditus; mancipiumque Putilaris effectus, ob castimoniam, calumniam ab eius Uxore passus, & in vincula coniectus , annis serὰ octo in eis permansit. Davidi a Deo electus , I secundum cor eius a Deo dictus , persecutionem saeuissimam a Saule ob inuidiam; deinde a filio proprio Absalone cum publica decem Vxorum deturpatione, passus est. Tobias Sanctius cum cςteris a Salmanasar captiuus in Asisiriam ductus fuit. Sanctus Iob bonis omnibus, ac filiis spoliatus , & lepra respersus , in Sterquilinio perplures annos testa saniem radens , a tribus consolatoribus impius putabatur. 38. Sancti Prophetae, Isaias, Ieremias , Daniel, de caeteri, in bonis fortunae,famae, ipsiusque vitae calamitates perpessi sunt. Primus ab impio Manasse per medium sectus; secundus a Iudaeis in Kgipto lapidatus ; tertius ex Aulicorum inuidia, quia praepotens in aula prius Nabuch, dein-dὀ Darii Medi, bis in lacum leonum coniectus fuit; & sic de aliis quos refert Apostolus Hebr. II. Veteris Testamenti Sanctis. Alia innumera extant in Nouo Testamento exempla Sanctorum, incipiendo a Ioanne Baptista , & prosequendo per Apostolos, omnesque Martires, qui complura mala bonorum,famat, ac demum vitae tolerantes praedestinationis praemium sunt assecuti. At ubi relinquimus Sanctum Sanctorum , Praedesti
266쪽
ODVSCVLVM SECUNDUM. 2 7 natorum caput, Dei filium Christum Deum, de hominem , qui tot mala, insidiasque in fama, ac vita, ipsamque ignominiosam, ac opprobriosam mortem pati pro nobis dignatus est. 19. Perpetua inuidia ipsum Iudaei prosecuti
sunt: pene natum, Herodes illum tentauit interficere , unde Oportuit tenellum infantulum in AEgiptum transferre: in perpetua voluntaria egestate, Se in labore continuo vixit: cum praedicare carpit, continuis calumniis fuit subiectus, modo impostoris,modo seductoris, modo, oh Deus etiam insani. Bis lapidationem effugit ; passio-iem denique immanem, squamque, de opprobri; sgnominiosis refertam , Sanctissimus Dominus
erpessus est. 6O. Concludendum ergo, quod mala ista timae, fortunae , ac vitae non sunt essectus, aut si-δna reprobationis, cum etiam Sanctis, ac praelestinatis, de saepe, ista accidant, sintque in eis or-linata ad meritum, & prsmium , dc probantur e- iam a Deo et nam Prou. II. 3. dicitur, sicut ignearobatur argentum , σ aurum in camino , ita pro-iat Dominus. Flagellat enim interdum, quem dii :it Dominus; unde Tobias cap. 1 a. a. sui libri, ait
id Deum ; quoniam tu stagellas, O funas, deducia
id inferos, ct redueis . 6i. Dico a. Proprij, praecipuique reprobationis effectus sunt exclusio ab aeterna vita,& de-1inatio ad aeternam mortem , a Deo inflictae ex praeuisione peccatorum . Prob. Hos effectus de facto patiuntur reprobi , de ut supra diximus , de ex Matth. I s. hos
Christus dicit, se inflictitrum illis: ite maledicti in ignem ater um, qui paratus est Diabolo, Angelis
eius. Et ex his precipue a posteriori sunt,
Christi Domini ex ε- ipium , qui tot mala pati di natus est .s ectus propria Teprobationis qui
267쪽
dicuntur reprobati, seu reprobi; si enim lige duo ab eis auferantur, reprobi non sunt, sed vel pr destinati, vel in statu neutro positi; qui secundum
praesentem prouidentiam non datur , quia ut docet S. August. de Civit. lib. I s. cap. I. Dua sunt Societates hominum, quarum una en , qua praedestinata est in aetemum regnare eum Deo; altera,aeternum
supplicium subire cum Diabolo. Dico 3. obduratio , excaecatio , seu auxiliorum diuinorum priuatio in reprobis accidentes, licet in aliquo sensu dici possint reprobationis effectus,tamen verius dici deberent peccatorum praecedentium a Deo praeuisorum , ac pro eis reprobante, effectus I in eis tamen sunt. 64. Prob. prima pars: Ex vm.9. Deus euius vult miseretur, oe quem vult indurat: Et, sicut Q. pra vidimus, Deus praedixit Moisi, se induraturum cor Pharaonis, sicut de facto indurauit,cum
ex parte Dei iussus dimittere Populum, vidensq; tot mirabilia, noluit dimittere ; immo,quod plus est, ab initio tria prima signa virgae in colubrum
versae, de deinde ex colubro iterum in virgam , &ranarum, ac aquae Nili in sanguinem conuersei putauit esse demoniaca , Se per suos Magos Iam
nem, & Mambrem ut ait Apostolus curauit si milia facere; Se quando Magi illi non potuerunt ad instar Moisis producere Cinises, & dixerunt digitas Dei en bis , adhuc obstinatus, 3e induratus permansit, quamuis alia sex signa mirabilia videret. Et ita de multis alijs , qui plura signa
per Martires, eorumque merita a Deo patrata , propriis oculis conspexerunt, & tamen in infidelitate perseuerarunt, immo crudelius in eos exarseruat; & de Iudaeis, Mahometanis, Paganis,&Haereticis obstinatis communiter dicitur, quod
268쪽
Deus dereliquit eos , excaecauit, & indurauit; &sic effectus sint reprobationis, quia in omni conditione auxiliorum sufficientium priuisi sunt repugnaturi . 6y. Prob. secundo. Probatum iam fuit,quod reprobatio fiat ex prquisione peccatorum . At quoniam praevidit Deus, quod aliquorum voluntates adeo peruersae, & ad malum inclinais erant futurq, quod nullam admissurae erant correptionem, ideo decreuit eas deserere seu obcscare,&indurare,quod idem est,ac suis emcacibus auxiliis
priuare ; & ideo ex hoc capite dici potest, quod
reprobatio complete accepta comprehendat, nedum exclusionem a gloria, x damnationem ad pcinam; sed etiam excaecationem, &indurationem , seu derelictionem , & permissionem peccatorum .
66. Prob. secunda pars. Motitium unde m uetur Deus ad excaecandum, deserendum , & indurandum aliquem de facto , ut nuper dixi, est habituata pervicacia in malo, respuens omne
correptionem , omnemque vocationem , tam internam , quam externam, ut inquit David, Psalm. 8o. Et non audiuit Populus meus vocem meam , ct
Israes non intendit mihi , ct dimisi eos fecundum
demeria eordis eorum, ibant in admuentionibus suis. Procedit ergo ex malitia peccatoris peruersi , quod Deus eum deserat, exclcet, & induret, ac permittat aliquem inuolui pluribus grauioribus que peccatis , usque in finem , & pereat; & hoc est , quod dicitur de Iudaeis Io. Ia. - . cum tot δε-gna fecisset coram eis, non credebant in eum , ut feramo Isais impleretur, quia excaecauit oculos eorum , ct indurauit cor eorum , ut non videant oculis , Onon intelligast corde , ct conuertantur, oe fauentis 1i eos.
RatIo eu indu ratio,& obcς catio dici possint caust reprobationis .
269쪽
eos. De hac excaecationis causa loquitur Paulus Rom. II. 8. de illis , qui in Christum post tot signa non crediderunt; cαteri vero excaecati sunt,
sie ut scripti est , dedit illis Deus spiritum eomptiu-
ctionis, oculos, ut non videant, oe aures, ut non audiant usque ad hodiernum diem . Si ergo mouetur Deus ad excaecandum, & ad Obdurandum peccatorem pervicacem habi ruatum , & obstinatum ;quia talem futurum praevidit, decreuit silc facere. Et nulla est in Deo iniquitas, nulla iniustitia, sed tota motiua causa in peccatorem est refundenda; ita ve ipse sit prquisus suae miserie futurus faber,& prouocaturus Deum ad iustitiam exercendam . 67. Prob. ex S. August. lib. de peccat. mori. Oreurvis. cap. II. ubi de hominum peccatorum derelictione, sic habet: Quia gratia non adiuventur, is ipsis illa causa e t, non in Deo ; damnandi praedestinati sunt propter tuiquitatem superbiae. In epiII. JUS. quae est ad Sixtum, ait, cuius vult miseretur non iu- sitiae , sed misericordiae gratia ; ct quem vult indurat, non issiquitate, sed veritate viudicta . Et infra.
ad erimus meritum obdurationis, O inuem mus. Merito euim peccati νniuersa massa damnata eII: uec obdurat Deus impertiendo malitiam,sed non impertιendo misericordiam; quibus enim non impertitur, nec di vi sunt, nec mereΠtur, ac potius, ut non impe tiatur, hoc digui Dut, hoc merentur.
68. Idem S. Doctor in lib. de Gratia, & lib.
arb. c. s. dicit, quavdo auditis , quod d cit ApoItolus, cuius vult miseretur, o quem vult indurat, in eo quem seduci permittit , aut indurami, eius mala credite . Et in cap. 2I. ait, Per hoc, quando legitis in libris Peritatis a Deo seduci homines, aut obtundi, vel obdurari corda eorum, nolite dubitare p. aecelsisse mala merita eorum,ut iusse isa paterentur : quia malitiam
270쪽
OPVSCVLVM SECUNDUM . 23 Ilitiam non ipse fecit, sed aut originaliter oractasit ab
ipso Adani, ast crevit pen propriam Nolantatem . 6ρ. Idem Sanctus ad Simplicianum lib. qu. r. ait. Vbi hic dicitur obdurare peccautes quosdamnvia non eorum miseretur, quibus misericordiam non esse praebendam , aequitate occultisima, ct ab humanis s usibus remoris a iudicat. o. Ex his ergo omnibus patet, quod exce-catio , & obduratio , praesertim finalis, quae important carentiam auxiliorum in peccatore pervicaci, licet reperiantur in reprobis ex Deo non conferente efficacia auxilia ad conuertenda, de commutanda mala eorum corda in bona; ad eas tamen infligendas mouetur Deus ex eorum peccatis in actu politis; at quia ab aeterno praevidit
eos silc peccaturos, & ea auxilia demerituros, de- lcreuit iuste ea non dare ; & sic , licet ab eo denegentur, ipseque sit causa denegationis; quia tamen non includuntur primario in decreto reprobationis , dici nequeunt immediati effectus reprobationis, sicut exclusio a Regno Coeloruin : ex alia Vero parte, licet peccator ipse sit causa suae exce-cationis, ' obdurationis, mouens nemper Deum ad excscandum, & obdurandum, ad huc status ille , in quo Deum mouet, Originem habet a permissione usus liberi arbitrij ad quodcumque malum;haec aute permissio oritur a reprobatione, sal
te negativa, si datur:& sic dici posset quod est effectus reprobationis, siue immediatus,& primarius, siue mediatus,& secti larius. Dicatur quod placet, dumodo Deo non tribuatur iniquitas, quasi malitiam velit in reprobis , ut impudenter docuit Caluinus; neque iniustitia, quasi puniat. seu pq- nam miteris hominibus sine demerito inferat. II. Dico A. Permissio quaelibet peccati non