장음표시 사용
141쪽
logorum instituit, ut ipsi diligenter examinarent , quid hac in re posset Romanus Pon tifex , eosque ad se vocatos his verbis as-
fatus est : Ne quaeso Hos ιerreant Decessoruam essem facta oe exempla ; qisa eatenus sequi v
lo , quatenus Scriptura auctoritas , ct Theolog rum rationes nos ad illud agendum inducem
Non dubito quin ω ego, oe Decessores mei em re aliquando potuerimus , non solum in hoc . sed etiam in pluribus aliis rerum generibus. Ita refert Iomnes de la Hse , qui praesenS aderat ; Musque narratio fertur ex integro , in
Michaelis Castelnavi Maluisserit Commentariis
n. Tot illas Romanorum Pontificum proinsessiones , quibus se , suosque Decessores e rori obnoxios, tam pie quam modeste fatentur , quo diligentius expendo , eo minus in eis inventa , quod Romanorum Pontificum Asphaliae , qualem huc usque defendimus , adversetur . Hos enim falli & fallere nescios, nassique errori Obnoxios demonstravimus , quoties e Sacro Tribunali , servatisque fota mulis , in materia morum & fidei sententiam dicunt. Ii vero qui modo laudantur in o lectrone Pontifices , se suosque Decessores errori obnoxios nude ac simpliciter dicunt ,
nulla vel servatarum ab ipsis formularum, vellatae ab iis de tribunali sententiae facta men vione; ut plane privatorum tantum Doctorum , non Summorum Pontificum conditionem spectasse videantur , dum se suosque Decessores errori obnoxios declararunt. Nec
142쪽
PONTIFICE. II Nec refert , quod se etiam in Cem foris edirare potuisse professi sint . Nec enim in Conis sutorio judicia semper pro potestate ferunt Romani Pontifices , sed confitia saepius agutant , negotia tractant, caussas expendunt ,
cum Eminentissimas Patribus : quin idcirco sententiam ex iuris sormulis ferant . Potan que plane in ea negotiorum consultatione &tractatione , pro humanae conditionis infirmutate aberrare , absque ullo Pontificiae Asph,
Iiae seu infallibilitatis dispendio.
De cetero Romanos illos Pontifices , quipias illas atque modestas de sua renuitate professiones ediderunt , non ideo se , suosque Decessores, errori obnoxios existimasse, dum
de tribunali sententiam dicerent , illud probat aperte ; quod illorum aliqui , qui ita de se modeste senserunt , Romanorum t men Pontificum , ubi ex Cathedra iudicium faciunt , infallibilitatem acrius propugnaverint . Sic Innocentius Ita qui secundo hic t co nobis objicitur , ille inquam , Epist. aos. quae est ad Patriarcham Constantinopolitanum , Petri Successores a Me Catholica nullo unquam tempore deviasse profer- . Et Clemens VI. inter articulos , quorum subscriptionein ab Armenorum Patriarcha postulavit, ut possent Ecclesiae Romanae ex integro consociari , tertium decimum posuit i Si eredidisti Oadbue eredis , solum Romanum Pontimem in dubiis emergentibus cirea Adem Catholicam , pose
143쪽
verum ct catholicum quidquid i e auctoritare .elavium sebi traditarum a Christo, determinae sse verum ; ct quod determinat ege falsum oe ha- reticum , tale sit censendum ' Quo nihil potest disertius postulari , ad publicam Roman rum Pontificum infallibilitatis professionem . III. Reponet forte nonnemo , Clementem IV. dato rescripto ad Abbatem Casae Dei , qui nonnulla Monasterio suo privilegia concedi postulaverat , respondisse , Comperi sPraedecessores nostros Monasteriis dedisse privilegia,
divino iuri ct humano contraria , qua rationabi liter annullare possemus : Porro Pontifices privilegia concedentes , agunt ut Pontifices , &ex plenitudine Pontificiae potestatis , non ut privati Doctores , & ex humana facultate :Cum ergo nusquam privilegia concedant , nisi. prius judicent ea se posse concedere, absque juris Divini violatione ; consequens est, Clementem IV. existimasse, Pontifices ut Pontifices , & ex Cathedra judicantes , errare
omnino posse ; judicando scilicet id se posse concedere , quod est juri divino contrarium .
Respondeo argutiam illam mero aequivoco laborare . Agunt quidem Pontifices , uti Pomtifices , & ex plenitudine potestatis, dum privilegia concedunt, gratiasque dispensant i at non perinde uti Pontifices & ex Cathedra iudicant, ea se posse dispensare atque com cedere ; quasi ea de re solenne judicium ferant , & definitivam sententiam ex tribun
ii pronuncient. Sed prudenti duntaxat & do
144쪽
ctorali , de dispensationum & concessisnum aequitate & honestate , judicio ducuntur , ut dispensent atque concedant , juxta varias ea de re Theologorum Iurisque peritorum opiniones atque sententias. Ex. gr. Dum dispem fani quandoque Romani Pontifices super M trimonio rato & non consummato , aut s per voto Castitatis , etiam per professionem Religiosam celebrato; etsi ex plenitudine Pomtificiae potestatis ita dispensent , non illico tamen ex tribunali definiunt, judicantque canonice , posse Romanos Pontifices in hujusmodi dispensare : Ecquot enim etiam nunc eruditi viri id illos posse negant e Sed variorum Theologorum Iurisque peritorum opinionem amplexi Romani Pontifices , dispensare se posse probabiliter judicant . Quapropter si ea in re falluntur & errant, de quo judicare ipse nolim non uti Pontifices dc ex tribunali falluntur de errant ; sed uti privati Doctores , privatorum opinionibus & sensibus ducti. IV. At inquis, Hadrianus VI. in Commemtariis ad 4. librum Sententiarum Dist. 7. comceptissimis verbis habet : Si per Romanam E clesiam intelligatur Caput illius , puta Pontifex, certum est quoa pust errare , etiam in his quata uni fidem , haresim per suam determinatiomem aut Decretalem asserendo . Plures enim ' re Ponti es Romani haretici.
Respondeo Commentarios illos ab Hadri no suisse editos ante Pontificatum , dum p blicus in Academia Lovaniensi Professor es.
145쪽
x18 DE ROMANOsee : Atque ita suffragium illud Hadtiani vΙ.
non esse, sed Hadriani Florentii , privati in . quam Theologi , non Romani Pontificis . Ι-mo verisimillamum est, Hadrianum Pontificem factum , eo in capite mutasse sententiam . Quandoquidem in eam ille mentem venerat primum , dum Lovanti scriberet ; quia Romanum Pontificem dispensare non posse semtiebat cum simplici Sacerdote , ut Sacramen. tum Confirmationis administret ; nec alia via poterat expedire se se ab argumento in oppositum sibi facto , ab exemplo D. Gregorii Magni R. P. qui cum Calatitanis Presbyteris ea in specie dispensasse dicitur quam si
reponeret , Gregorium , tametsi Romanum Pontificem, erraste, eam dispensationem com cedendo . Porro ab ea illum sententia reces,
sisse , ex quo factus est Pontifex , verisimilliamum est et cum parem ille dispensationem Batri Galapioni concesserit, Missionario in I, diis Apostolico i quam refert Lucas Vadimgus in Annalibus. Neque obest, quod Hadrianus Q. etiam Pontifex factus , suos illos Commentarios
novis Romae typis edi voluerit , praefixo editam in seonte Stemmate Pontificio , quin vel verbulum ad eum locum immutaverit . Id enim fortasse fecit, non ut se pristinae se tentiae tenacem ostenderet; sed ur suae illius sententiae , quam Lovanti quondam docuerit,
certum extaret posteris monumentum . E
quis etiam certo sciat, an suos ipse Com. mentarios recognoverit Pontifex factus , qui
146쪽
PONTIFICE. 1 Is estis longe pluribus , iisque melioribus curis
erat occupatus An etiam Romanam illam Editionem adornari jusserit, sub ipsum Pomtificatus initium , antequam pristinam sentenatiam , occasione dispensationis Galapioni conaeessae , mutasset 8 Nihil itaque ex illa cur ta Romae Commentariorum Editione , in qua nihil legitur immutatum , extundi potest , ut Hadrianum VI. sententiam pristinam minime
mutasse colligi possit : cum alias extet non leve mutatae ab eo sententiae monumentum. De Hadriano itaque certo statuendum , sententiam illam cum dignitate mutasse ; a que id quidem, ut credere par est, non proprii commodi studio , sed veritatis serius agnitae amore , ac religione . Quod Pium IL perinde fecisse Historici produnt, alterius semientiae occasione , quae Romanos Pontifices Conciliis Oecumenicis subjicite quam ille Ba sileae firmiter tenuit, dum illic Concilii Α-ctuarius esset , subinde vero deseruit, soluto Concilio. Quamquam eo in capite, calumnia Pio II. ab aemulis structa est: qui palinodiam
ab eo decantatam exprobrarunt , non veritatis amore serius agnitae , sed propriae utilit, iis studio et ut Pontificiam quam postmodum adeptus est dignitatem, altius efferret. Quam ille calumniam in ipsa Retractationis suae Bulla repellendam existimavit, sententiam diu amte Pontificatum mutatam ostendens . Dicent fortasse aliqui, cum Pontificatu hanc nobis vianionem advenisse , ct cum dignitate mutatam esse sententiam . Haud ita est , longe aliter actum.
147쪽
EA . sua clericadi tantum charactere insigniri r cess-- ; nec unquam Sacros Ordines ambivimus, nisi post veritatem agnitam , Basleensi initate relicta . In Asseria Minores ordines , ac Su diaconatum , ct Diaconarum recepimus ; in Urbe ad Presb teratum pervenimus . Diu ergo ante Pontificatum , priorem sententiam deseruerat, qui eam ante susceptos Sacros ordines revocaverat. CΛ
148쪽
Reli suae, contra Romanorum Pontificum
asphabam, di cultates expediuntur.
I. D extrema momenta diluenda deveniri mus , quibus non directo , sed oblique tantum , & per consecutiones Iongius arcessitas , Romanorum Pontificum infallibiluras oppugnatur. Sunt igitur , ut ad rem statim veniamus , qui objiciant , Pelagium L casu quodam , in caussa fidei 1olenniter & ex Tribunali demnienda, errori obnoxium se dedisse, ac sponte professum esse . Casum porro ita reserunt atque exaggerant vehementiuS . Quo tempore quinta Synodus Oecumenica, seu Comstantinopolitana secunda nondum erat unuversilia accepta , sed a multis erratica put batur , quod Concilii Chalcedonensis , & S. Leonis fidem labefactasse videretur et Pelagius I. qui eam Synodum in auctoritatem recep xat , in violatae fidei suspicionem venit, Mpud Episcopos Galliarum praesertim , & -- sciae . Is autem ut fidem purgaret suam, claram atque distinctam professionem illius edidit , qua anathematietare se dixit, quidquid Concilii Chalcedonensis , & S. Leonis fidei adversaretur et eamque ad Childebertum Galliarum Regem transmitUns , Epistolam clausit
149쪽
sit his verbis et Hoc breviter ad sanandum an mum vestrum , vel omnium fratrum oe Coepia scoporum nostrorum , in Gallia regionibus consistentium faciendum esse prospeximus. Eodem ferme modo Episcopis Tusciae Pelagius satisfecit , deditque suae fidei rationem , scripta ad eosdem Epistola : hoe, im
quiens , dilentionem vestram certi me nosse de fidero , me illam donante Domino custodire Fἁem , quam Sacra Apostolorum doctrina constia sit ; quam Nicaena sidei firmavit auctoritas ;quam Constantinopolitana , ct 'be a prima , ct Chalcedonensis , Sanctarum S odorum expli eavere sententia et Nee quidquam de prafatarum nodorum definitionibus vel immmuisse aliquid , vel auxisse , aut in aliquo permuta se . Hac igitis dilectio vestra Mei nostra professione muniata , ignorantiam ho num edacere festiner . D
nique id subdit : s quibus superfit serum
Ius , ad nos veniant , ut rarisnabili satisfactisne percepta , universali reformentur Ecclesia . Nos enim Desudum Apostolicam sententiam , parati sumus ad satisfactionem omni poscenti nos ratio nem de eis qua in nobis es fide et quia in nulti nos a Sanctis Patribus deviasse cognovimus.
Ex quibus avidissime colligunt arguti dis putatores , Pelagium L, hac ipsa agendi scribendique ratione , semetipsum errori obnωγium fastam esse r Cum enata de fide sua apud Gallos & Tuscos sinistra suspicione , fidei professionem ediderit , miseritque quaquaversum, nec suam potius omniumque Pomtificum Romanorum asphaliam , errandique impo-
150쪽
impotentiam inclamarit , superbeque iacta
II. Quis quaeso non ilia risu quatiat, ubitam absurdas consecutiones a seriis disput, toribus elici, videt 8 Quasi vero non possiequis publicam fidei suae prosessionem edere, ut malas de se suspiciones amoveat, quin iulico errori se obnoxium fateatur . Petrus e go , si sic est , cujus exemplum secutus est Pelagius I. & excusationis verba transcripsit in data ad Tuscos Epistola , Petrus inquam erroribus obnoxiam esse fassus est Christian rum fidem , dum paratos fideles omnes esse jussit , ad satisfactionem omni poscenti rati nem de ea qua in ios est sua. Imo & semetipsum errori in fidei praedicatione obnoxium
fassus est idem ille Apostolorum princeps , dum enata Ierosolymis sinistra quadam de ipso suspicione , querulis fratribus , ac e iam in ipsum disceptantibus , quod ad gentes aecessisset , & sacro baptismate initiasset , s tisfactionem illico dedit ; nec suam in fide
praedicanda errandi impotentiam inclamavit, suamque infallibilitatem & asphaliam superbe iactavit . Apage ergo nugaces illas argui tiones, indignas quae a viris Theologis in medium proferantur. III. Altero tamen nodo dissicultatem implicaut , ut futilis argumenti vires instaurent .
Episcopi , inquiunt , Galliarum , & Tusciae, qui in eam de Pelagio I. suspicionem venerant , quod erraticam , ut putabant, Synodum approbasiet , & in auctoritatem recepisset ,