장음표시 사용
181쪽
lum terrae Episcopi miscuissent, ut illatam si hi vim , quo meliori possent modo repellerent , & Canonicam libertatem tuerentur. VIII. Neque tamen dum Romanos Pontifices , suprema illa in Concilia Oecumenica Potestate atque auctoritate usos ostendimus
probamusque ; Episcopos ipsos in Conciliis
Oecumenicis sedentes , sua exutoS volumus
judiciaria potestate ; quasi sint illi meri Romani Pontificis Consultores , ac non itidem Judices caussarum fidei δc morum , quae in iis Sacris Congressibus agitantur . Absit . Nec enim id ipsi Romani Pontifices velint , qui eam potius in Episcopis judiciariam potestatem agnoverunt probaruntque r Gelasius V. in Epist. ad Gallos , de quadam Caussa in
Galliis indicata , Libenter acquiescimus fratrum nostrarum judicio , qua a Deo sum Ddices in Ecclesia constituti . Gregorius Magnus lib. s. Registri Epist. 49. monens Archiepiscopum Arelatensem , ut suae Provinciar Episcopos advocet , ad simoniacam haeresim extirpandam,
ait e in melius ab omnibus caveatur , quod a. flore Deo , vestrum omnium fuerit consitutione
damnatum . Bonifacius II. approbans Episcoporum Synodos Arausicanam & Valentinam , in quibus Semipelagianorum errores proscripti fuerant , Gaudemus , inquit , fraternitatem vestram ita uno consensu definisisse . Eamdem
agnovit probavitque judiciariam in Episcopis potestatem Concilium Arelatense ; data ad Sylvestrum R. Pontificem Epistola ; qua suum ipsi dolorem significabat , quod invitatus iti
182쪽
eee eomitiis illis interesse noluisset, suosque
duntaxat LegatOS misisset . Utinam , inquiebant , ad hoc tantum specta uum interesse eam
ii fecisses. Profecto credimus , quia in eos D natistas ) severior Dibsau sententia prolata ; σre pariter nobiscum judicante , coetus noster majorἐDima exuli set. Quibus accinit D. Bernardus Epistola ad Innocentium II. data , Minserit Episcoporum es , de Dogmatibus judicare . Quod ille ait de Concilio Senonensi , in quo P tri Abaelardi errores proscripti fuerant. Umde & Episcopos bene multos observamus sveterum Conciliorum Oecumenicorum Actis subicribentes in hunc modum , Ego N. N. μpiscopus judicaris subscrus o Ego N. N. Gpiscopus definiens subscripse . Adeo scilicet omni retro aetate judicandi definiendique potestatem tenuerunt Episcopi. Quid ergo , inquies , nihil ne discriminis esse volumus Pontificem inter & Episcopos , in serendo de fide moribusque judicio e Multum sane . Sic enim Episcopos caussarum λdei morumque judices esse volumus , ut i men sint & ipsi Romano Pontifice inferiores; cui non modo competit Apostolici judicii praerogativa & Αsphalia , sed & Episcopalis cujusque judicii recognitio , approbatio, comfirmatio , ac etiam si jus postulet abrogatio. Ad eum sane modum , quo Episcopos ita
Ecclesiae Rectores a Deo datos agnoscimus , juxta illud Actorum a. Attendite vobis ct verso gregi , in quo posuit vos Spiritus Sanctus Episcopos regere Ecclesam Dei; ut tamen R
183쪽
manum Pontificem Rectorum Rectorem a Deo datum suspiciamus. , ac Veneremur. IX. Caussam ne prodere videar , non omiterim productis hactenus monumentis adjungere graves illas atque disertas loquendi mulas , quibus Graeci simul & Latini in Concilio Florentino , anno I 39. Graeci vero soli in Concilio Lugdunensi II. anno Ia7q. suam de Romani Pontificis primatu sententiamae fidem prosessi sunt . Quae licet ape te distincteque Romani Pontificis super universam Ecclesiam , adeoque supra Concilium Oecumenicum auctoritatem potestatemque non sonent; quandoquidem adhibita distinctiuncula Ecclesiae univeris collective ct dis prouitve sumptae, declinantur & eluduntur eamdem tamen ita innuunt & insinuant; ut Cardinalis Carolus a Lotharingia , ceterique Praesules Gallicaui in Concilio Tridentino in dis omnibus obstiterint, ne eas professionis formulas , in praefigendis R. Pontificis titulis sacra Synodus usurparet r ne Ecclesiae Gallia canae sententia, quae Romanos Pontifices Comciliis subjicit , hac ipsa fidei formula , damnata atqRe proscripta videretur: Conciliumque Florentinum pro Oecumenico in Galliis non habitum responderunt: etsi minus Vere. Sic igitur habet Concilii Florentini ProfeDuo . Te imus Sanctam Apostolicam Sedem , O
Romanum Pontificem in Universum Orbem tenere primatum et Ur ipsum Pontificem Romanum Suc
184쪽
fitentur . I a quoque Sancta Romana Meles fiammum ct plenum primatum oe principatum, suis per universam Ecclesam Catholicam obtinet ; quem se ab ipse Domino , in Beato Petro Apostolorum Principe , sive vertice , cujus Romanus Pontifex es Succebsor , cum pote satis plenitudine recepisse meraciter oe humiliter recognoscit . Et scut pra teris tenetur fidei veritatem defendere ; sc oeae sis si qua suborta fuerint quasiones , suo
Aebent iuvicio definiri. Tinniat nunc sonetque si superis placet a guta distinctio e Romanum Pontificem tenere Primatum in Univcrsum Orbem distri fise
sumptum , non collective Romanam Ecclesiam primatum & Principatum obtinere su-Per universam Ecclesiam Catholicam , diser lutive sumptam , non collactive r Nemo est qui si eas loquendi formulas semotis praejudiciis pensitarit , miseram distinctiunculam non irrideat. Alias nihil necesse erat, Praesialibus Romanum Pontificem Concilio subjicientibus , totis viribus obniti in Concilio Tridentino , ne ea loquendi formula in praefigendis R. Pomtificis titulis usurparetur. Occupavit hanc quidem distinctiunculam Leo X. in Constitutione Pastor at us , Paulo ante laudata, distincte diserteque pronuncianS,
Romanum Pontificem pro tempore exsentem , --
mritatem habere super omnia Concilia ; quae ce te Ecclesiam universam coluetive sumptam repraesentant . At cum id obiter tantum & iatranscursu, dum de Pragmatica Sanctione ab
185쪽
Ienda sermonem faceret , a Leone X. diis ctum sit ; eaque duntaxat sit propositio incidens , non principalis ; pro re ultimo judicata ac definita haberi non debet. L si profecto secutis inde temporibus , polh varia hine inde disputata, in Concilio Tridentino , dum de praefigendis Romani Pontificis titulis in sessione a 3. ageretur, consentiente Pio IV. quaestio plus nimio salebrosa indecisa & i soluta relicta est. C M
186쪽
Romanorum Pontificum super Concilia
Oecumenica eminentiam prolat, quod
a Pontificibus ad Concilia nussuam appellare licuerit ; a Conciliis tamen ad Pontifices omnino permissum sit .
I. Um ab inferiori duntaxat ad superi rem interponi posse appellationem clament jura omnia ; nulla meliori facili rique via probari potest: , superiores esse Summos Pontifices Conciliis Oecumenicis , quam si a Pontificibus ad Concilia appellare nunquam licuisse demonitietur ; a Conciliis tamen ad Pontifices provocare , omnino Hisse permissum . Hinc itaque geminam prob is hactenus veritatis confirmationem eliciemuS , utramque prorsus ineluctabilem. . Ac de primo quidem praesentis disquisiti nis Capite , nonnulla breviter delibavimus Cap. 6. superioris Dissertationis , dum Romani Pontificis tribunal, supremum & ultimum esse in Ecclesia probaremus , supra quod nullum extat aliud , ad quod jure immo fieri possit provocatio. Ad praesens tamen hoc Ldem nobis est: cumulatius demonstrandum , ut hac etiam ratione Romanum Pontificem Concilio Oecumenico superiorem , ut spopondimuS , ostendamus. Et
187쪽
Et quidem a Romano Pontifice ad nutilam aliud sub coelo tribunal appellari posse,
tota retro antiquitate creditum est ; ac tamquam immota Canonici juris regula , summo consensu susceptum . De quo Gelasius Romanus Pontifex Epist. II. ad Episcopos Dardaniae: f Prima Sedes unamquamque Syn-- odum sua auctoritate confirmat , & conis grua moderatione custodit pro suo princiis patu Non reticemus quod cuncta se per mundum novit Ecclesia: quoniam quo-- rumlibet Episcoporum sententiis ligata, Be ,, ti Petri Apostoli Sedes jus habeat te Lis vendi ; utpote cum de omni Ecclesia jusis habeat judicandi , neque cuiquam liceatis de ejus judicio judicare . Siquidem ad ibis iam de qualibet mundi parte Canonesis appellari voluerunt , ab illa autem nemo is sit appellare permissus Sed nec illudis praeterimus , quod Apostolica Sedes fre- quenter , ut dictum est , more Majorum , is etiam sine ulla Synodo praecedente , & abis solvendi quos Synodus inique damnaverat, is & damnandi nulla existente Synodo, quOS ,, oportuit, habuerit facultatem. J Cujus rei multa subjungit exempla. Et Nicolaus I. Epist. 8. quae est ad Michae- Iem Imperatorem et Ipse sunt Canones , qui ampellationes totius Ecclesia ad hujus Sedis ex men voluerunt deferri , ab ipsa nusquam pro sus appellari debere sanxerunt : ac per hoc illam de rota Ecclesia judicare , Vsam vero ad nullius
188쪽
PONTIFICE. I6IHesreo S. Yvo Camotensis Episcopus , i riumque consultissimus , in eam Iuris Ecclesiastici regulam intendens Epist. I 83. alias I s. iis ipsis qui se sententia aliqua Pontificia gravatos existimant , consilium dat prudentitamum ; ut non ad aliud tribunal adipellent, quo a suscepto gravamine liberentur ; sed ad eumOm ipsum Pontificem recurrant , melius utique informandum, levamen , si fieri podierit , recepturi . Quoniam iudicia Ecclesa R mana a nemine foris tractari posse , eadem E Asa Romana docente didicimus ; Si qui alia quando se pragravatos, illius Ecclesia auctoritate ,
conque aet- , hoc eis consilium damus p ut non
Asiendant in Aeraptum propter auxilium ; sed ab illa ad Vsem confugiant ; ct inde expectent i mamo , und se conqueruntur accepisse Ira amen. Hoc idym conlilium , eadem juris regula informatus iniit hoc ipso saeculo. duodecimo D. Bernardus Epist. II 3. & lib. a. de Conideratione Cap. a. Pontifices alloquens et Quis mihi faciet iustitiam , de vobis e Extat quidem stribunaι Christi , nempe superius Pontificio sed absit ut ad illud appellem . Itaque recur ad eum , cui datum es iudicare de universes et hoc est ad vos a vos appello ad vos et judicau
II. Hinc D. Augustinus , ea Ecclesiae regula dirigente , Pelagianos a judicio duorum Romanorum Pontificum , Innocentii L & Z Umi I. , a quibus fuerant praedamnati , ad Concilium Oecumenicum provocanteS , tamquam lupos rabiosos , haereticos superbos , L turbuin
189쪽
6I DE ROMANI turbulentos & inquietos insecutus est , toto Christiano Orbe pellendos , lib. q. ad Boni-
facium Cap. ukimo . Hanc gloriam Pelagiani captare intelliguntur ; ut propter illos Orientis σOccidentis Synodus congregetur. Orbem quippe C
tholicum , quoniam Domino eis ressunte pervem tere nequeunt , saltem commovere conariI- . Cum
potius vigilantia in diligentia Pastarali , post factam situ competens sus iciensque judicium, Innocentii nimirum S ZOZinu ubicumque si impi apparuerint , conterendi Ant, Ave ut sanentur atque mmcnt- , sive ut Pro aliorum salute via
Eodem imbutus animo Constantinus Imperator, Donatistas a Iudicio Melchiadis Romani Pontificis appellantes indignissime serens , exclamavit r O rabida furoris audacia I Sicinis caussis gentilium fieri soles , appetiationem --rerposuerun/ . Quamquam fatendum est bona fide , iuisse illos hac in parte Pelagianis mutito nequiores e quod non ad Concilium ut iliali , sed ad Imperatorem provocassent , de quidem multis admodum vicibus . Unde &exclamavit Religiosissimus Princeps , provoc tionis Libellum excipiens e suae vis malignit iis in eoru- pectoribus perseverat ' Quoties jam ad me improbissimis aditionibus suis indignis res m ne represse μηρ λ Qui uti eis hos ame ocmos habere voluissent , minime hoc 'sum into posuissena . -- judicium postulant , qu3 sese iudicium Christi expecto . . . . . suia igitur sentium malum homines incis diaboli , perquirunt se W
190쪽
PONTIFICE. IGNihilosecius si a judicio Melchiadis , nota ad Constantininn ipsum , sed ad Concilium
plenarium recta provocassent Donatistae ; dc hanc quoque provocationum indigne tutiuset Religiosissimus Imperator et Cum Comcilii plenarii judicium minus necessarium exia simaret, ex quo caussam illam Romae ludia caverat. Pontifex . Haec enim illi de judicio Romae iami lato certa mens erad, haec de j dicio Conciliari Areuto serendo cert sc tentix ι illud scillaei lassicientissimum fuisse , istud vero prorsus inutile fore , & improborum duntaxat clamoribus extortum . Qua
doquidem , ut testis est Augustinus Epist. I 6 . appellantibus Donatistis , Dedis Coustantinus
aliud Arelatense Concilium , non quia necesse Grat , sed horum importunis clamθribus cedens, in mur modo cupiens raritam instentiam cohibere ,
Illud itaque certum indubitatumque, quod primo nos . loco spopondimus probaturos; a judicio Romani Pontificis ad Concilium, O cumenicum provocare, fuisse semper illicitum , factisque Canonibus suisse omni retroartare prohibitum p antequam iurg novo ν δ Martino V. Pis Iti Iulio IL Hiisquo Pontificiatius sub poena. excommunicationis latae sententiae vetaretur . Atque ita. non esse Romanos
Pontifices Conciliis Oecumenicis auctori Medi potestate inferiores Quare memet stupor ingens incessit . dum Iegerem nota ita pridem . in Oratione quadam a Petro Alliacensi habita coram Geme, in Septimo , conua Ioannem de Monte sono.