장음표시 사용
191쪽
1sa De saeris Ecclesiae conciliis.
Meridires fuisse; multum illis proficiat petrio modesta, postulatio verreunda ph ilitas necessaria, patientia non otiosa; mittant legatos pro fuιs doloribus Iacomar: advocatione fungantur ex intimo pectore prolan gemitus, dolorem probantes commis criminis , O pudorem di Cartha etinense I. a B. Cypriano sub Cornelio Romano Pontilice conum eati m , anno Domini 233. in quo decretum est, ut lapsi poenitentiam agentes in Ecclesiae Commuuionem admittantiir quidem, sed non citra urgentem necessitatem, ante impletum satis ionis tempus. et Romanum alterum, sive I. sub eodem Romano Pontifice cornelio, ad initantiam ejusdem B. Cypriani Roma celebratum, anno Domini as in ullo confirmatum est praecedentis Carthaginensis Concilii decretiim; nimirum ut lapsi ad ponitentiam admitterentur, sed non ad Communionem, nisi impleto satisfactionis tempore; & de Sac otibus lapsis est oeculiariter statutum, ut reciperentur quidem in Ecelestiam poenitentia praevia, sed a Sacerdotali iunctione deinceps abstinerent, laicali
Communione contenti. e. I D--- a
4. carthaginense II. anno Domini et s. sub evem cornelio Papa, a B. Cupriano convocatnm, occasiqne duoriim schismaticorum, Fnimirum & vatiant; quorum ille omnes omnino lapsos absque poenitentia suscipiendos esse docebat, dum ris tianus econtra neminem eorum qui lapsi erant, in Ecclesiam recipiendum esse pertinaciter asserebat. Cuius controversae dirimendae gratia, hoc convocavit Onιanus Concilium, in quo a1. Asticanae Ecclesiae Praesules mediam ineuntes viam, definierunt lapsis reditum ad Ecclesiam postulantibus, pacem de reconciliationem esse dandam, si imp'sitam sibi poenitentiam impleu rint; idque ordinarie servandum constituerunt, nili vel imminenstis periculum, vel initans Tyrannorum periectitio, poenitentiae injunctae,
Vel injungendae relaxationem exigerα , - . . .e I
. Africanum unum, videlicet Concilium a Cypriano in Africa, ad instantiam Epitcoporum Hispaniae convocatum anno Domini 1 8. in causa Basilidis Legionensis, & Martialis Asturicensis Episcoporum, qui lapsi libellatici erant. Hi enim duo Episcopi cum essent In persecutione lapsi libellatici, hoc est, ex iis qui privatim fidem enegantes, publicoriam Idolorum cultum numerata pecunia vi Hat, & securitatis lintlas emebant; essentque ea de causa ad denuntiationem fidelium Hii' noram, E suis sedibus detrusi, & eorum in locum Sabinus ac Felix su, stiti iti; contenderentque postea cessante persecutione, sitas in sedes absque ullo honoris gradiisve dispendio restititi; quod cum viderent fideles His , niae Episcopi, causam deserunt ad Africanae Ecclesiae Praesules, qui hoc in Concilio congregati confirmant, quod ab Episcopis Hispaniae, de Baiilidis N Martialis depositione, & Sabim ac Felicis substitutione fudirat constituraim; quod di ipsa confirmat Romana Sedes. 6. cistense Conciliabulum hoc est, Cirtae in Numidia sub Marcessim Rom. Pont. celebratum Concilium anno Domini 3o3. auctore &Praeside Seeumlo Tigisitano Episcopo, Numidiaeque Primate; aque praesertini de causa convocatum, ut in locum defuncti Cirtensis Episcopi alius suiliceretur & subrogaretur Episcopus; in eoque robatum, quod traditores
Episcopi traditorem eleEemni; Episcopi enim qui ex Imperatorum edicto, Codices sacros, resve alias sacras comburendas tradiderant, aut thinrificaverant,'in Episcopum Cirtensem Hegerunt Paulum quemdam, qui
192쪽
paulo post sacros Eeelesiae Libros, aliaque suppellectilia aera tradidit,
sicut Silvanas eius Subdiaconus, & post ipsum cistensis pariter Epist piis. Ex his traditoribus impii prodiere Donatistis, quorum causi, Africana Ecclesia fuit per multa saecula tot cladibus exagitata. Si sanum a Ciero Romano in causa de lapsia Marcellini convoea tum: cum enim de lapis accusaretur Marcellinus Pontifex maximus, ni mirum quod Diocletiani saeviente Persecutione Omnium maxima, ad renatium sacrificia due , ibique minis perterritus Deos adorasset alienos' intemplo scilicet Isidis & Vellae, gentium Idolis sacrifieando & thurifiean
do, ad convocatorias Cleri Romani literas convenerunt diversarum Pro vinciarum Episcopi 3oo. in civitatem regni Neapolitani, nomine Sinuessam, de hoc praetenso Marcellini Romani Pontificis lapsu sententiam dicti iri, ubi in Crypta Cleopatrerisii, post causam mature discussam, de post nonnullos alios Presbyteros damnatos, Marcellinus ipse sacco indutus, conspersus cinere, humi Prostratus poenitentiam agens, publice suum tuetur lapsum, poenamque sivi imponi rogat; cumque e tot Concilii Panibus in eum sententiain serre auderet nymus, & dicerent omnes,
Prima Sedes 4 nemine iudicatur, tu te ipsum iudica, seipsum re ipsa i dicavit & eondemnavit, dum suumaconsessus lapsum, dixit: Peccavi
coram vobis, & non positim esse in ordine Sacerdotaim; quae cum a
diisset Diocletianus, iratus multos ex Hiiusce Concilii Pat us ad Madi rium trahi iussit, quos linter fuit & ipse Murcellinus. At Concilium istuci, Iapsumque Marcellini antiqua lices agnoscat in
antiquis tum Romanae, tum aliarum Eccletiarum Martyrologiis, & Brmutariis hucusque retenta traditio, & a Nicolao I. Rom. Pont. ad Michaelem Graecorum Imperatorem scribente, confirmata; supposititium
tamen utrumque, merumque Donatistarum commentum esse, contendunt hodie eruditi non pauci, etiam Catholici viri I. Quia apud Eusebium & Theodoretum, de hoe Marcellini casu nulla mentio. a. Quod S. August. lib. de unico Baptismo contra Petilianum cap. I 6. dicat, lapsum Marcellini, per rumusculum dumtaxat recenti ribus Gnatistis cognitum, & Catholicis objectum probari non potuisse, dum ait: Lapsum Marcellini Dmatista quidam Catholicis obiecerunt. sed criamen esse cornmissum hactenus non probarunt. 3. Quod incredibile pro susesse videatur, quod saeviente persecutione Omnium maxima, potuerint 3o .congregari viscopi, eo scilicet tempore, quo publice prodire, ac manifestari audeoat Christianus seia nemo, absque vitae periculo. D nique quod nulla apud Scriptores, sive profvios, sive iacros occurrat huius Sinuessanae civitatis mentio. 8. Illiberitanum, sive Eliberitanum , hoc est, Eliberi apud Hispanos in Provincia Boetica prope Granatam habitum, anno Christi 3os. sub Mameello Romano Pontifice, & imperante constantio, dum vigeret adhuc
Gentilium persecutio; in quo a I9. Episcopis, quos inter eminebatosius Cordubensis Episcopus, potissimum actum est de fidelibus in persecutione lapsis, & editi Canones 8 I. quorum quia nonnulli 2 vatimo, alii Vigilantio, alii Iconbmaebis favere videntur; ideo Concilium reproba tum, vel erronemna esse sensere viri eruditi nonnulli: Nbovariano siquidem favere videntur C nones I. a. 6. 8. II. II. I 8. dum lapsus in persecutione, aliisve gravioribus peccatoribus poenitentiam quidem concedunt, sed Communionem etiam in fine vitae negant. Vigilantio vero iavere videtur Avari Aurati. Tom. u. N CD
193쪽
iς4 sacris Ecclesiae cinciliis.
Canon 3 . dum cereos per diem in.ecenieteriis accendi vetat, ne in quietentur Sanctorum spiritus. Donomachis denisue Canon 36. dum piacti iras in Ecclesiis esse prohibet, dicens: Tlaιuit picturat in Ecclesia esse non debere; ne quod colitur, aut adorat , in parieribus depingatur. Verum nec Novariano, nec Uigilantio, nec Iconomachis Luere Coimellium illud, veritis probant alii, di patet; nam Non 2 ovatiano favet, licet lapsis, gravioribusque peccatoribus aliis
Communionem etiam in fine vitae neget. I. quia ibi nomine Communionis, Eucharistiam intelligit, non sacramentalem Absolutionem. a. quia quamvis Absoluti .mem sacramentalem statueret negandam, per hoc tamen non laveret 2 or atiano, nec conveniret cum Novatia is, quia illam non
statuit neoandam desperatione venia, sed rigore disciplinae. Non milantio pariter favet, licet Canone 3 . dicat: cereor per diem plactiit in Cometerio non incendi; inquietandi enim sanctorum spiritus non sunt. Quia non omnem prorsus & absolute cereorum accensionem prohibet ille Canon; sed solum superstitiosam, & ritu miatilitio iactam ad inquietandos Sanctorum spiritus; ubi per Sanctorum spiritus, destincto. riim intelligit animas, quae quidcm non propriε, sed metaphorice dumtaxat perturbari & inquietari dicuntur, eo quod valde displiceant eis illi superstitiosi Gentilium ritus, quos a quibusdam in sui honorem, aut utilitatem vanam fieri & exerceri cognoscunt; vel ex eo quod ca minibus magicis, aliisque superstitionibus adhibitis, animas suas ritu gentilitio invocari. solicitari de inquietari doleant: solebant olim Gentiles accensis facibus & incantationibus, defunctorum animas invocare& solicitare. A Gentilibm in Ecclesiam irrepserat ille ritus, & hunc ritum, accendendi scilicit cereos in Coemeterio, more gentilitio, ad in- uietandas seu evocandas defunctorum animas, prohibent hoc Cataone liberitani Concilii Patres: inquietari enim dicu tur, dum sic superstitioso Gentilium ritu evocantur defunctorum animae; unde est quod olim Samuelis anima sic superstitionibus invocata soli respondisse se tur I. Reg. cap. 28. vers. IS. Quare inquietasti me, ut sisscitarer λ a. Quia dici potest cum Garsia Im ia, Canonem illum de spiritibus fide- Iium adhuc in terris viventium intelligendum esse, quorumifidelium spiritus, seu mentes, hac cari emonia accendendi cereos in Coemmterio per diem, perturbabantur & scandalum patiebantur, ob immi tum ritus superstitiosi ac gentilis abusiim; aut certe ideo scandalo imquietabantur, quod animas Martyrum cereis accensis iuvari putantur; in errorem inducerentur; sed verior ac probabilior est Baronii interpretatio dicentis, per Sanctorum spiritus, mortuorum fidelium animas intelligi, quae non propriε quidem, sed metaphorice dumtaxat peritimari re inquietari dicinantur, eo quod displicebant ipsis ritus
illi superstitiosi & gentilitii, quos a quibusdam in sui honorem induci
Sed quaeres sorte, cur adhuc hodie per diem, R hicente sole, accendum tur in Ecclesia candelae de magnae saepe caereorum moles 8 VIgilantius enim hoc improbat, & ut superstitiosum Gentilium ritum damnat, fultus hoc 3 . Illiberitani Concilii Canone Resp. cum S. Hieronymo in E R. adm- sarium, accendi an Ecclesia candelas de cereos, non ad D andas ten ras; sed ad signum laetitiae demonstrandum, in honorem Christι o' Marty--m; ac proinde dolens hujusmodi honorem Martyrum reliquiis
194쪽
exhiberi, perperam 8e impie damnat hanc piam Ecelesiae praxim, tamquam stiperstutiosium Gentilium ritum. ,
Denique non ---bis favet, etia Can. 36. dicat: --t picturit m Ecclinesse Mn debere, ne quod civitur, aut ad My, in parietib- pietatur.
Nia hoc Canone non prohibentur Imagines absolute, sed istum ne in parietibus Ecclesiae depingantur, & hujus prohibitionis & Canonis causae
fuere variae. Prima fuit, ne imminente persecutione, Christiani has siein parietibus pictas Imagines coge tur relinquere, eas secum auisne non valentes. Oe occultare, sicque ibi pictae remanentes, ludibrio essene
Iudaeis atquet PManis. Secundae iuit, ne huiusmodi pim . humidita.
te, vel parietum decrustatione comaptae des ararentur: sicqueImagines per eas reprasentatae, amissa venerabili forma, contemptui exponerentiar ac ludibrio potius quam venerationi. Tertia hujus prohibitionis &Canonis esse potuit, exigentia temporis & loci, quia scilicet id temus & locus ita exigebant, quia tunc periculum erat, ne Gentiles exuimarent, Christianos adorare lapides & ligna, in quibus depictae vudebantur & honorabantur Imagines. Quia vero antiqua illa cessavit necessitas, persecutione destinente, ideo alia Illiberitani Concilii prohibitio usu abrogata est, & in Nicaeno IL Oecumenico Concilio Imagines etiam in parietibus depictae probatae suere, Act. Ex iis ergo Canonibus, erroneum, vel reprobatum esse Concilium istud nullatenus inserendum, sed potius venerandum, liues vinciala tantum, de non confirmatim; cum Illius Canones lautimur interdum a subsequentibus Conciliis: laudatur enim ab Olio in Sardicensi Concilio hu iuste Illiberitani Concilii ai. Canon: si Pur in civitate psitus, per trest Eccle1- non accesserit, tanto tempore abstinera, ut correp--
s. An ranum ab Ancyra Gadruciae civitate dictum, anno Domini a r sim Silνestro Romano Pontifice, in causa -iliter lapsorum, finitae pedisetutionis occasione convocatum. Cum enim post Maximini Christiano rum persecutoris obitum, omnis in Ecclesia tyrannidis metus celsasset, orientales Episcopi hac pacis occasione steti, ad instantiam lapsorum in Ecclesiae Communionem reci' petentium , hoc celebrarunt Ane a Concilium in Asa, a Vitali Antio no Episcopo convocati, conveneruntque numero Ι 8. qui postea sere omnes Concilio intersitere Nic. , anno 323. Statuerunt autem interim divini Spiritus astatu, hoe in Concilio Ancyrae pro lapsis habito illud idem, quod sub Deciana perusecutione Romae Cornelius, Carthagine Cyprianus, in Ponto Gregorius.
kb Diocletiani tyrannide in Sypto Perrus Alexandrisus, & quod denique siseri Hispaniariim Epistopi, idque unanimi consensu, quam tumuis loco & tempore dissiti; ne stilicet quispiam rapsorum ad E
elasiae communionem admitteretur, nisi prius poenitentia peracta delicto congrua, in cuius rei fine in , a . Canones ediderunt, quibus quam quisiue poenitentiam subire debeM, faciis dignostere valeat. Approb tum fuisse Concilium istud i Nicaena cecumenica Synodo constat ex Λαφ Florentini Concilii . . Io. measarierase, hoc est, eoeaesareae is Cappadocia eodem anno 3 ia sub eodem Silvestro Romano Pontifice haditum; in quo eum in Ancyrano Concilio, ea quae ad reformandos orien is Ecclesiae mores
.ctabant, nondum plane ac perfecte fuissent constituta. Epistori i3. Na de iidem
195쪽
is 6 De saeris Ecclesiae Comitiis.
& iidem ferὸ omnes, qui Anevrano interfitere Concilio, pro resermandis fidelium moribus, I . edidere Canoncs, qui sicut & Ancyrani merea Concilio ceci unenico primo Nicaeno comprobati. II. Laodicenum, sive apud Laodiceam Phrygiae Pacatianae civitatem e lebratum Concilium aliud, inter Neocaesariense & Nicaenum L sub eo dem Silvestro, anno circiter 32o. in quo ad restaurandam collapsam Ecclesiae disciplinam, auctore Hunnechio Phogiae Metropolitano, coniariegati fuere ex diversiis Asiae regionibus Episcopi 33. qui ad resormandos fidelium mores, 39. edidere Canones; quorum primus'est de Bia amis; & ultimus de his, quas psalli, vel imi in Ecclesia convenit Scripturis, sive de Canonicis Scripturis.
De cinciliis, in causa rebapti Untium Haereticos habitis. 2 r N firmando rebaptirantium ab Haereticis baptiχatos errores, ab Agri I pino ante Cyprianum Carthaginensium Antistite Primum orto, variasuere diversis temporibus habita Concilia, sed reprobata, & nullius pomderis haec omnia, qualia fuere I. Africanum unum anno Domini et I s. sub Zepurino Romano Pontifice, ab Agrippino convocatis Africae & Numidiae Episcopis habitum; in quo
definitum est, Baptisma ab Haereticis collatum iterandum este, quia extra Ecclesiam collatum, ac proinde nullum: ex quo novo errore, variae deinde ortae in Ecclesiae rixae. Istius meminit Concilii S. ianus in Epist. 73. ad JGaianum scripta, dicens: Apud nos autem non nova, nec repentina res es, ut bapsecrandos censeamus eos, qui ab haereticis ad Ecclesiam veniunt, quando multi iam anni sint oe longa aetas, ex quo sub Agrippiissiana memoria viro. convenientes in unum Episcopi hoe statuerint. a. Iconiense Concilium sub Stephano Papa, anno a 38. contra Cat
phrygas habitum, hoc est, Iconii in Phrygia, occasione Cataphrygarumnaereticorum celebratum: ut de ipsorum, aliorumve haereticorum omnium
Baptismatis valore quid statuendum seret, in uirereriar; & in quo ab Episcopis ex Cappadocia, Cilicia, Galacia, ali sque proximis regionibus congregatis lintntum est, nihil eorum, quae ab haereticis facta sunt, ab Ecclesia Catholica recipiendum esse; ordinationes, Baptismum, manuum impositiones, omne denique quodcumque sacriim ab haereticis collatum, invalidum esse. At Stephanus Papa orientales Episcopos haec
statuentes excommunicat, & Apostolicae Sedis Communione privat; Concilium vero hoc ut erraticum, utpote quia contra Apostolorum truditionem, erroris dogma confirmans, reprobat: Orientales vero mittunt
Legatos Romam, qui Stephano Romano Pontifici de rebus in Concilio gestis rationem redderent. Sed Romam cium venissent Legati, a Stephano neque recepti fuere, neque auditi; quam ob causana Firmilianus Caesareae Cappadociae Episcopus, hanc, quam hujus Concilii acta reis riint, ad Cyprianum seripsit Epistolam, in qua valde conqueritur. de non auditis a Stephano Romano Pontifice Legatis, & hujusce Concilii mentionem facit, tanquam de praecipuis Concilii Patribus unus.
3. SInadetis, hoc est, Synadis in Asia, sub eodem Stephano Papa, &eodena
196쪽
eodem anno a 38. quo Iconiense Concilium, in causa Baptismi ab hdireticis collati, habitum; & in quo idem sere quod in Iconiensi statutum est,
nimirum Baptismum ab haereticis collatum, prorsus invalidum esse. . Carthagineast L sub Stephano I. ROm. Pont. anno a 38. in causa Baptismatis haereticorum habitum; in quo, ab Episcopis Numidiae de iterunt haereticorum Baptismate per literas a Cypriano consulti Patres Carthagine congregati, cum ex Africanis alii iuxta Apostolicam traditionem lentirent, non esse rebaptizandos eos, qui rite ab haereticis essent baptigati; alii econtra dicerent, unum baptisma dumtaxat unius Ecclesiae esse, ideoque apud haereticos qui extra Ecclesiam sent, Bapti- .smum verum este non posse. Qtita inquisitione praevia, tandem definis runt, cum unum sit in sancta Ecclesia Baptisma, neminem Dris extra Ecclesiam bapti avi posse, ac proinde ab haereticis bapti datos rebaptizandos esse, vel potius baptizandos, quia nondum baptiaeatos. 6. Carthaginense II. eodem anno 138. sub eodem Romano Pontifice stephano I. de in eadem causa Baptismi ab haereticis collati, a priano ex Astica ac Numidia convocatum, ut ea quae in praecedenti Concilio fuerant constituta, a pleniore firmaren- Episcoporum coetu . Ad illud convenere Episcopi numero Ti. eo fine, ut quod singuli sentirent de traditionibus Mahorum sancte inviolabilirer ue semianvis, de onerent rquique eum convenissent, illud idem quod supra in praeciaentibus Comciliis Asticanis, in hac Baptismi ab haereticis collatis, de Basilidis causa
habitis definitum fuerat, duplici decreto confirmarunt: quorum I. . est. ut qui in Ecclesia ordinati, a fide defecerunt, revertentes ad Ecclesiani, nonnisi ad laicam communionem reciperentur. a. Est, ut Baptismus ab han eticis collatus, nedum pro invalido, sed etiam pro nullo haberetur. Quae cum ad Rom. Pont. Si phanum per Synodicam Epistolam scripta fuere. Simimus ipse Pontifex Concilium hoc reprobavit. mandavitque sanctis e , ne a traditione Apostolica, de non iterando
haereticorum Baptismate, vel latum unguem recederent; eorum videlicet haereticorum . qui riae, hoc est, eadem Erma, qua utitur Ecclesia, verbis scilicet Euangelicis bapti Eassent, omnesque sic rite ab haereticis baptizatos, si ad Ecclesiam redire cuperent, non aliter, quam per solammantrum impositionem, admitterent.
6. carebarinense m. eodem pariter anno 1 8. in ea 'em causa, sub eodem St uno Papa; a Cypriano hac occasione convocatum. Videns cypriaras ea, quae in praecedenti Asticano Concilio, de haereticorum Herunt statuta, a Stephano Papa per literas redditas suis su reprobata, tatim abud, & Episcoporum numero majus Crincilium Ca ehagine celebrandum esse decrevit; quare convocatis ex Africa, Num,
dia, di Mauritania Episcopis, iisque numero Mo Carthagine congregatis, hoc tertium in eadem Baptismi causa Concilium habuit, citius acta non alia supersunt, quam quae ex Cypriano & Αtigustino de Baptismate
contra Donatistas reseruntur, lib. 3. cap. q. di lib. 7. cap. I. iiii
197쪽
De conciliis in eausa Donato rum habitis.
Comitia va- DEndente Donatistarum causa, quae multa per saecula, variis calamit
, i , inbis' U-&. cladibus Asticano vexavit & agitavit Ecclesiam,
,i;, varia reperiuntur habita tum a Donatistis conciliabula, tum a Cath, eontra Do- licis in Donatistas Concilia, qualia sunt natistas ba- r. cinense Conciliabulum, de quo supra, anno 3o3. vel 3os. ut vin' lunt alii, a praecipuis Donatistarum Episcopis habitum, Praeside Secundo Tigi sitano Episcopo, Numidiaeque Primate, sub Marcellino Papa, ad alium in locum celancti Cirteiasis Episcopi subrogandum Episcopum,& re ipsa in locum traditoris Episcopi, electus fitit hoc in Concili, hulo Paulus quidam, qui traditor & ipse. Quibus peractis, inquirens
Secundus Tigillianus de lacr*mm codicum traditoribus, traditores fuisse convincuntur hoc in Conciliabulo praesentes JEpiscopi: a Purpurio acci satus fuit & ipse riusdem sceleris Secundus Tigistianus Episcopus Conc, liabuli Praeses, sicqtie traditores isti Donatistarum praecipui traditorem elegerunt, qui tamen postea Caecilianum, sed perpetam & falso, ut traditorem, & a traditore ordinatum accusarunt & damnarunt, quique se ab omni traditionis labe puros praedicabant. a. Carthaginense I. anno Domini Io6. sub Marcello Romano Pontissice, de Imp. constantino celebratum: quod non Concilium proprie, sed Conciliabulum iure dicendum: in hoc enim Schismatici Donatistae Episcopi is e D. accersitis ex Numidia Episcopis aliis, c-itianum Carthus inensis Ecclesiae Antistiti Mensurio subrogatum, salso accusatum, quod aeviente persecutione sacros Libros tradi isset, quod a Felice Aprung tano Episcopo traditore ordinatus esset, quod victum Martyribus in carcere detentis inciri prohibuisset, iniuste condemnarunt, fidelium communione privarunt, & rius in locum Maior ιm quemdam Pseud Episcopum intruserunt. Carthaginense II. sub eodem Marcello Romano Pontifice, ab iisdem Schismaticis Donatistis habitum, anno Domini et M. in quo, postquam 73. diebus acriter disceptatum misset, ducenti septuaginta Donatistae decreverunt, ut traditores, etiamsi baptiZari nollent, ad communionem reciperentur. Ut hoc Concilium ab nominum memoria penitus deler tur, Donatistae magno studio curarunt: cum enim se omnino puros, &nulla unquam tramitonis macula scedatos nisse Praedicarent, ac prinpterea contra Caecilianum, ejusque socios traditionis labe notatos, solo iustitiae zelo bellum gerere iactitarent; Concilium vero istud numerosissi-mtim, ex Donatistarum traditorium grege collectum, mendiuria, impiet rem, atque immunditiam eorum det geret, ideo non mirum, si illud omnino ex hominum memoria deleri tentaverint. q. Rc anum sub Melchiade Romano Pontifice, anno Domini ara. ad quod cum citati venissent Caecilianus, eiusque tum accusatores, tum Cesensores, congregatique essent in Laretano cum Melchiade i8. Episcopi.
E quibus quindecim erant Itali, & tres alii Galliarum Episcopi, vid licet Maternus Coloniae Agrippinae Episcopus, Rheticius Augustodunensis, & Marinus Λrelatenus, indicti Concilii causa proposita, accusa
198쪽
tur cinisi vi a Donatistis. Deis ditur econtra a Cathesicis r ut Scius licus auctor arguitur Donatus a Casis nigris, de sirorum contra caciliam productorum testium consessione de illata caltannia convincitur; qua dis misitione praevia, Summus Pontifex Melabiades cum Concilici Garatim ut innocentem, dc calumniose accusarum abs rit; Danuum vero, quod
lapsos non per selam manuum impositionem, sed potius re izando Ecclesiae reconciliasset, Gellianumque calumniatus fuisset , iusti, iudicio condemnat.
s. Aretilense L sub silvest Romano Pomifice, anno Domini 3r . in cama Caeciliani a Constantino Imperatore in Galliis tunc degente convocarum, occasione Donatistarum de Concilio Romae sub Metaliae ha bito conquerentium , & ab eo ad Imperatorem Constantinum appellam lium , eo quod de Felice iniungitano Episcopo , quem sicut Caecilianum traditorem fuisse, & Caecilianum ipsum ordiniale dicebant, nihil definitum esset. Cum enim sarciis de pius Imperator eis . impium ac injustum esse ab Ecclesiastico iudicio ad saeculare tribunal provocare , in vanum ostem dissit; ne quis illis denegatae iustitiae praetems competra et se novum jussi. cium decernit; AEliano Africano Proconsuli midat, ut de ficto ει tra. ditione Felicis Episcopi diligenter inquirat. Proconsul Felicis innocem
etiam, & Donatistariam calumniam variis testium d positionibus confirmatam agnovit, sicque Felicem a calumnia Donatistarum absolvit. Ab ejus sententia ad Imperatorem iterum Donatistae provocant. Ut non pose, vel per silos magistratus, sed per Episcopos negotium hoc Ecclesiastiacum deliniret Imperator, Concilium hoc Arelate in Galliis habendum indixit: ad quod non sexcenti, ut scribit Ado, is ducenti venere Episcopi; de quorum numero fhere claudias de mus Presbyteri, Figenius N iniacus Diaconi , ut Concilii Presides, & Silvestri Romani Pontificis Legati.
Intertasse dicitur a nonnullis & ipse, quamvis praeter morem, & adhue Catechumenus, Impei ator Constantinus, ad arcendas Donatistarum seditiones di tui bas: licEt interfitisse negent alii , perhibentque tum ex ejus ad Concilii Patres Epistola, tum ex Eusebii flentio , de denique ex Donatistarum ab hoc Concilio ad Imperatorem appellatione. Sed
de Imperatoris p sentia quidquid sit, hoc in Concilio discussa est Caeciliani & Donatillanim causa, damnati Dynatistae, absolutus Cincilianus, S a 3. pro Ecclesiastica disciplina editi Canones; sicque finista Caeciliani causa, recellere sicut accesserant sumptibus Imperatoris , Episcopi. 6. Africanum unum sub An tisis Romano Pontifice, anno Domini
r. pro reconciliandis Ecclesiae Donatistis convocatum ex omnibus
Ataeae Provinciis, & Carthagine idibus Septembris habitum; in quo
inter alia, ut facilius ad Ecclesiae pacem & unitatem redirent schismutiei, decreta est legatio ad Romanum pontificem , pro obtinenda i dulgentia, qua Donatistis ad Catholicam redeuntibus Ecclesiam, idem qua antea relinqueretur dignitatis & honoris gradus. 7. Aficanum alterum, uludque generale, .& sub Dinocentis primo in Africa, anno Domini F3. pro reconciliandis Donatistis histrum Car inagine, in quo, revem Roma Legati eum quae ab ipso Romano Ponti. ee Ana io Atinuerant, significvisent, decreta est Donatistarum Episcoporum cum Catholicis conventio, scilicet vicini Donnistae cum vicino Catholico Episcopo, conventionisque praesci ipta di publicata forma. Quid
199쪽
a oo De sacris Ecclesiae Contiliis.
autem in ea gestum sit, indicat S. August. contra Cresconium, Iib. 3. dicens: Factum est, conventi sunt, recusarunt quibus verbis. quoiao, maledictione, amaritudine plenis, nunc longum est demonstrare. 8. Ahicanum II. sub eodem Innocentio I. Carthagine pariter habitum anno Christi Ao . in quo cum Ronatistae ad pacem & concordiam
amice invitati, fraternam communionem nedum contemnerent, verum ctiam armata manu convenientes CatholicoS Episcopos exagitarent, ad
huic medendum Ecclesiae malo, ad Honorium Imperatorem decreta est legatio, qua rogaretur, ut sua interposita imperatoria auctoritate, Donatistarum furorem compesceret. 9. Afiicanum III. sub eodem Innocentia I. coactum, Ac ibidem anno
Christi os . in quo nihil aliud decretum, quam ut per Legationem Imperatori Honorio agerentur gratiae, de eo quod Schismatici multi lepum ab ipso sancitarum severitate perterriti, relicto schismate, ad Cathoibeam rediissent Ecclesiam, mapno totius Africanae Ecclesiae gaudio. Io. Asticanum m sub eodem Innocentio, anno Christi 7. Carthagine similiter celebratum, & in quo, inter alia, 'decreta est ad Imperatorem Honorium legatio, pro Ecclesiasticarum rerum defessione contra Donatistas Se Pagari S. II. Ahicanum V. Ahicanum VI. Africanum VII. haec tria pariter sub Innocentio I. Carthaginc contra Donatistas habita; duo scilicet priora, anno o8. hac occasione. Cum post Stiliconem Occidentalis Imperii perduellem, ac proditorem ab Heraclio interfectum, Gentiles & Don, tistae in Africa falso rumore jactarent, leges contra se, non ex Honorii Imperatoris voluntate, sed ex sola Stiliconis opera suisse latas, ideoque illarum vim una cum Stilicone lapsam de extinctam, ac proinde in C tholicos insurgerent Episcopos; duae ad Honorium Imperatorem duobus in istis Conciliis legationes fuere decretae, quibus rogaretur, ut Omnia confirmaret Stiliconis statuta. In 3. vero Concilio, scilicet Africano VII. anno qo9. habito, confirmantur ea, quae in praecedentibus fuere definita Conciliis. Iz. Africanum VIII. anno Christi Io. Carthagine iterum sub Inn centio I. Romano Pontifice, & Honorio Imperatore celebratum; in quo legationem ad Honorium Imperatorem Africam decreverunt Episcopi, qua rosarciat eum, ut edictum Donatistarum gratia latum revocaret, quo licebat eis quam otiiqtie vellent religionem amplecti; idque ad vitandum futurum, quosi ex illo timebant, magnum Christianae Religionis dispendium. II. Cirtense denique Concilium alterum, anno Christi Ara. sub emdem Innocentio I. in Numidia cirra habitum, hoc est, in Algeritanore*no; est enim cista Numidiae caput, hodiernique Algeritani regni urb. primaria, dict3 Constantio; in qua contra Donatistas habitum est Conciliuin istud: Cum enim Donatistae colIatione victi de confutati s vitis grassarentiar, verbisqtie simul ac scriptis mendacia spargerent in Catholicos quamplurima, de Catholicis solis. nequaquam Donatistis loqui fuisse perminiim assererent, Silvanus Numidiae Primas, sanctus stinus, aliive plures ejusdem Provinciae Praelati Concilium istud celebr
runt, ut inquirerent di consulerent de modo, quo Donatistarum cali, mniis & mendaciis occurrendum foret.
200쪽
De conciliis in eos Arianoram, vel sem, Arianorum balitis.
N Ulla hactentis in Ecclesia Christi grassata est haeresis , quae tot fuerit
Conciliorum occasio, quot Ariana, Dei filium Patri se , oin, seu consubstantialem esse negans : d ursuque temporis tres in sectas divisa quarum prima fuit A tianorum Eunomιariorum; secmda, Sem Arianorum ttertia Acaci morum: AEtianorum cum Ari' blasphemantium Dei Filium, nec ejusdem', nec similis cum Paree substantiae elle, sed per omnia dissimilem,
seu ἀνόμοιους Semi ηrianorum vero asserentium esse quidem non consu,
stantialein, seu ejusdem substantiae, sed similis substantiae, seu ἐμιωσιω , ac per omnia simile ii; Acacianorum deniqaie tenentium cum Acacio, FLIium Dei iiec esse eiusdεm. nec similis subvantiae, nec creaturam aliquam
esse tamen Patri similem: seu eo ferE modo quo effigies hominis est similis homini, licet diversae dissimilisque sit sub ntiae . . ae tres Arianucae sectae factiones tam uberem praebuere Conciliorum materiam , ut ianulla alia tot reperiantur habita, quot in Arianica materia, Concilia. Fudire autem hac in materia, pro, vel contra habita, praesertim istat Alexandrinum I. sub silvestro Romano Pontifice, anno Christi 3 in Conei Paab Alexandro Alexandrino Episcopo, cum sere centum Episcopis aliis numero mul habitum, in quo condemnatur, & a Communione . Catholica rejicitur Arius Alexandrinae Ecclesiae Presbyter; quod, quamvis ad resipiscendum fiant, , alia saepe monitus, in sua blasphemia perseveram , cum I a. quos seduWat . eontra Ari suae blasphemiae sociis pertinaciter doceret, Filium Dei non ab aeterno a sei Patre genitum, sed in tempore creatum esse. , ά ά μ' ' Alexandrinum II. anno a I9. sub eodem Silvestro Alexandriae pariter ' 'in gypto habitum, indictumque ab Osio Cordubensi Episcopo, ut sanctae Sedis Legato, ad componendos in AEgypto excitatos Arianorum motus; cui interfuere omnes Alexandriae Primatiae Episcopi; unde est quod Athanasius Apologia a. hunc Episcoporum conventum, generale Comcilium dicat, quod in eo per Legatum interfuerit Romanus Pontifex, ex in quo juxta eumdem Athanasium ibidem, nedum Arianorum, sed etiam Meletianorum, & Colluthianorum schismaticorum causa, impiave Sabellii de Trinitate doctrina cognita est ac judicata. 3. Ucaenum & cecumenicum I. de quo supra, sub eodem Silvestro anno
32 . contra . frianos praesertim ,& Paschalitas, a 3 18. Patribus, praesem te Imperatore magno Constantino, habitum.
q. orium Couciliabulum ab Arianis Episcopis contra Athanasium, anno 333. sub Silνestro Tyri celebratum, ad quod licet illegitimum, quia ab Impcratore praetor ius indictum, quia Arianae tantum sectae Episcopi ad illud vocati, & quia in eo, sub praetextu comprimendi tumultus, pra
fidem agebat Dionysius Comes cum militari manu; citatus tamen comparuit innocens At nasiius cum q7. aliis .Egypti Catholicis Episcopis, ne suae videretur causae dissidere, & adversariis triumphandi locum dare. Illi variae objectae calumniae, quarum I. fuit quod illegitime filisset electus. a. quod Philumeno Imperatoris hosti magnam pecuniae summam misis set. 3. quod Arsenium Episcopum interiscisset. q. denique, quod meretri