장음표시 사용
221쪽
aa a De sacris Ecclesiae conelliis.
Episcoporuna judicio permissuros. Titinus Concilium istud hune in finem, cum Sedis Apostficae venia, Gentiliaci P e Lutetiam haberi iussit: in quo duplex agitata quaestio, prima scilicet de Imaginibus; altera de
Spiritus Sancti processione. Cum enim occid tales de sacrarum Im sinum despectu ac contemptu coproum - , riusque sectarios orienta es aecularunt, isti vicissim Latinis occidentalibus exprobrabant, quod addendo particulam Filisque, Symbolum innovassent. c d fuerit noe in Concilio decisum, etsi non reserant auctores, ex Gallicanae tamen
Ecclesiae fide gestisque hae in materia, in rius sequentibus Conciliis aliis colligi potest, damnatam fuisse hoc in Concilio Iconoclina n resim, & ndem de Spiritus Sancti a Patre Filioque processione con
minis quino, habitum; in quo de electione Summi Pontificis, & de sacrarum Imaginum cultu reactatum est. In eo enim discussis & rescissis pseudo-Papae actis, qui a Desiuisio Longobardorum Rege, ex Dico in Sedem Apostoli am repente suerat intrinas, staturum in , nequis deinceps alius, quam Diaconus, aut Presbyter Cardinalis ad supremum eveheretur Pontificatum; & reprobata postea omnia, quae contra sacras Imagines, sub constantino Copinnymo, in Conciliabulis Comstantinopolitano mere decisa.
I. Romano Pontifice, imperantibus Constorino Ee Arene matre, comtra Iconoclesias habitum; feci de illo supra.
ee, regnante Carolo Magno, a q-. Episcopis, praesentibus Sedis Ap stolicae Legatis habitum, contra Elipandum Toletanum Episcopum, &-ιicem inretitanum pariter Episcopum, de in hoc approbatum, sed rem batum in hoc quod septimam oecumenicam Synouum pro sacris Ima ginibus habitam damnaverit.
raone III. Romano Pontifice, a Tbeodoro pseud Patriarcha de Donom cho, eontra sacras Imagines, & istimam secumenicam nodum comvocatum; de in quo re ipsa Iconoclinae haeretici Nicaeniim II. Conci- Inam verὲ cecumenicum leptimum83e orthodoxum pro sacris Imaginibus habitum condemnarunt, & pseudo-septimum Constantinopoli comtra sacras Imuines habitum, & impium confirmarunt. ro. Parisienje pseudo Concilium, sive potius collatio, vel eonventus Episcoporiim Parisiis in causa sacrarum Iniaginum habitum, & a μέμ-ο PA, obtenta Eugena re Romani Pontifieis venia, convocat ann 8a . occasione legationis honorificae sibi a Misbaeis orientis Imperin re, & TMophisi Michaelis filio missae, qua, ut cum Romano Pontiuee, ω occidentis Imperatore reconciliari possent, eius amicitiam, & erga Romanum Pon cem officia rosabant; di ne si iam ob haeresim inm-gni mrent, stat professionem li eris insertam misere, qua se nim Imaginum cultum prohibere omnem asserebant, sed solam adorationem, venerationemqtie superstitiosam , qualis errat in usu a Pud mulios in oriente
Populos. Quare ut conserrent Gallicani Praestiles, hane collationem, ive conventum Parisios e vocavit Ludovisus Pius: quo in conventu,
iket errore facti decepti Gallicani Patres , sicut in Franco sensi
222쪽
Cbneillo Cermatu, secutulam Nicamam synodum impugnaverint ab ilia tamen non recessere circa Fidem, sed circa disciti. - non impugnarunt sacrarum Imaginum cultum, sed colandi modum; non damnarunt venerationem sacris Imaginibus debitam, sed indebitam sed superstitiosam, sed adorationem prosetie dictam illis deberi nestabant quam errore facti Meepti putabant, ipsis a Nicama n Synodo fuisse
Ir. constannm Stanum, tempore Greg-IV. Romani Pontificis, anno Christi 8 a. post Theophili Imperatoris obitum L imperantibus Theodo coniuge migiosissima. de Misaeis filio vix quatuor annos nato. convocatum; in quo damnata est Iconoclinarum haeresis, cultus sacrarum Imaginum Constiumnopola restitutus, Hectoque Done Patriarcha --tico, Metis a invictus orthodoxae Fides defrusor est sebrogatus: sicque tandem dissipata est Ieonoclinarum hamsis, quae per annos viginti u pra centenos C holicam agitavit Melesiamr licti in Constanti omis. tano Concilio quarto, Moo 869. 2b Adriaas II. Rom. Ponti & imp.rante Mura, pro Ignatii restitutione & Photia depositi e convocato. actione 3. iterum actum sit de Donomachis, quorum caput erat The dortis quidam, cognomento cris--, qui cum ad Concilium venire iussus asseruisset, se Imagines sinu ideo non venerari, quod non imveniretur ea de re Christi Donum receptum aliquodue hie responsem
est, eum mfallibile sit Ecclesiae iudicium circa Fidei praehrtim uiuestiones, illud censetur a Christo praeceptum, quod est ab uni P defini. tum Eeci . Introducti sunt sestea Iconomachi duo alii, videsicet 2 i.
erevi Clericus, de ria sitis laicus, qui suam h-- Qurantes, & pudinitentes, suere nedum in Ecclesiae sinum admissi, sed etiam ab Implis tore osculo recepti, de tandem anathematismi eadem in actione fuere in eo vinelios repetiά, & in Tridentino denique icilio, sessas. omni bus Episcopis, & caereris docenda munus cumnque sustillantibus manda rum est, in vina casM AE er Amflesia Minsia mina. 4 μ ia rari
De comatus. in causa Bere garii sacramentariora ducis habuis. . 3
UT-a nefantarem realem Corporis
guinis Christi in Euc mae Sacramento p entiam impugnantem, nedum praestantes di eruditi, eiusque commes undecimo iaculo seripuis viri; quales fuere Adelm--s Brixiensis Episccos, uino Gnoo eum Antistes, Grumumdus ex ordine Benedictino S. R. E. Cardinalis, da emiscis Lanctarum Cantuariensis Archiepiscopus, de Angliae Primas; ει post omnium optimε duodecimo is lo, Asteriis Ouniacensis mora
223쪽
ar έ De sacrli Ecclesiis Conciliis.
I. R'manum unum sub Leone Papa, hujus nominis nono, anno Domini Ioso. convocatum, occasione Berengarii ad Lanistaneum Epistolae de Coru ibi hI, ' pore & Sanmitiae Christi ; oua hoc in Concilio lecta, & intellecto, quod
de Eucharistia ndei advem sentiret, haeresimque de corpore & Sanguine Christi doceret, damnatum illico est tam perversum Berengarii dogma, ipseque sanctae Ecclesiae communione privatus. Lofaneus verbis ea quam incurrerat, ob sibi directam praefatam Berengarii Epistolam, suit penitus omnis haeresis suspicione detersus, ut constat ex ipso Laninan co, in lib. de corpore O Sanguine Christi, cap. a. Vercellense aliud eodem anno contra eumdem Berengarium, pro Lanistanco sub eodem Leone M. Rom. Pont. Vercellis habitum; cui interfuit ipse Lanfrancus, sicut & in praecedenti Romano. Vocatus vero venire renuens Berengarius, duos sui fautores erroris quasi legatos mi sit Clericos, qui cum ejus partes tueri tentassent, primoque aditu de. fecissent, Berengarii iteri, in damnata haeresis, & Ioannis Scoti de Compore Domini liber, quo plurimum nitebatur, lectus pariter atque proscriptus. is 3. Parisiense unum; quod Henrici I. Christianissimi Regis iussu, eodem anno contra eumdem Haerellacham sertur habitum. Cum enim videret Christianissimus Rex, Concilii Vercellcnsis judicio non parere Bereng rium, istud ea de caiisa Concilium haberi voluit, citi interitiit S ipse. Interfuisse dicuntur:& Praesules i umero: multi . secundi ordinis Saccruo tes non pauci, ex nobiles Laul varii, ipseque contumax Bcrengarius vcujus lectae uicie ad Taulum quemdam ruiniliarem suum s Epistolae, quaecum essent Teportae nequiti una sori lanaes hieresi,' tertiodcum sua haeresi
q. Florentinum uirum anno Domini Ioss.. Victore II. Rom. Pontificet Leonis Iae successire; convocatum quidem contra Ecclesiasticariim rerum alienatores: sed in eo, post constitutiim de non alienandis Ecclesiae bonis decretum ., damnatus quarto litit de ipse cum sua haeresi Bereia garius, tella Lant ranco,'asserente Victorein v. m. oinnibus Conciliis quae celebravit, vel selebranda curavit, cuncta' a. P dcceii Oisio, praese trin contra Berengarianam haeresim, confirmaste decreta. mas. Turoneue, hoc est, Tinombitu Gallia unum,4 tempore eiusdem Ettiris II. Romani Pontificis habitum, anno io s. ab H ld. brando Archidiacono, &.Sedis Apostolicae Legato. Quo in Concilio, cum Belenia fario tuendi sitiam causam esset optio data, nec ausus M stet, abiurataiaercli coitiassus est leoram omnibus communem Ecclesiae fidem, seque illam deinceps proselliarum iuramento promist, quamvis promissa non tenuem, se , suum ut canis, ad vomitum redierit.
DO II. convocatum; in quo, post eὸ ita circa Romani Pontificis ob tum,& s cestoris eius electionem, statuta varia, suam iterum Berengarius at juravit haeresim, librumque Ioannis Scoti, ex quo hauserat illam, in ignem conjecit, & Catholicam de Corpore & Sanguine Christi piose crest fidem, quam postea itersim relapsus dimisit.
Pont. a. Muu lio Romomagensis Ecclesiae Archipraestile cum sumaganeis Episcopis habitum L Vmuelmo Normannorum Duce praesente; in quo ru
sus Berengarii damiata haeresis, ejusquedinarii auathematu fulmin. γ
224쪽
eisi, & fides Catholica de Eucharistiae Sacramento firmata, ut Rotho
magensi, Eeclesiae testantiir acta. 8. M vis e sertur habitum & unum sub eodem Gregorio VII. annoro . Praeside Gerardo Engolismensi Episcopo, Sedis Apostolicas Legito: in quo Berengarius damnatus iterram; de fides Catholica de Corpore de Sanguine Chriiti firmata. s. Rymam iterum imum, videlicet anno Domini ro . quod eotia vocavit Gregorius m. Berrassarii clausam, quam olim in Guliis Ap solicae legationis ossicio fungens, in Tur onos Concilio iam moverat, ultimo tandem anathematis ictu iugularet, di penitus extingueretr sed isto in Concilio, cum ad resipiscendum inductas ad proximE Qtutum usque Concilium impetrasset Berengarius, subdolam it m & simul, tam fidei professionem emisit. Io. manum denique alterum, quod anno sequenti conmeavit idem Summus Pontifex, ut hanc Berengarii subdolam ndei professionem accuratius examinaret; & hoc tandem in Concilio, cum a Bonone, postea -- Episcopo, & aliis fortiter ac erudite de Corpore & Sanguine Christi disserentibus convictus sui siet, se errasse professus est, veniam petiit & obtinuit, Catholicam ac sinceram fidei professionem emisit, Romaque postea discedens, Turones venit: ubi cum seculi pompis r nuntiasset, & per aliquot annos Deo militasset, Catholicus δe poenitens obiisse scietur celebris ille Berengarius, anno Christi ro88. Sunt & particularia alia sere innumera, variis in locis 8c variis de causis habita Ecclesiae Concilia, quae hic brevitati studens non rece seo; sed qui recenseant, breviter uariicio praecipuos de illustriores Coniaciliorum Lelesiae compilatores, e quorum fontibus hausta selegi, quae de Coneiliis hactenus dixi.
ne illustrioribus concillarum Ecclesiae compilatoribus.
P Raeter eruditos non paucos, qui dogmaticE potius, quam historice Claclois
de sacris scripsere Conciliis, quos inter eminent Dominicus Iacoba- Comitiorum tias , Iominer de Turre cremata, Thomas de Vis. vulgo GHeianus, Ecbertus Bellarminus, sanctae Romanae Ecclesiis Cardinales Eminentissimi, 'praetex alios numero multos, qui ex iisdem Ecclesiae Cotu iliis lacros collegere Canones, quales in primis fuere Dim'sius Exiginu. Fem ius Diaconus, cresco tuus, Martinus Bracmeros visco .s , Isidor 'Mercatur . Rurchardus μ' mac is Episcopus, rio Ca-tensis, Antistes, de Gratianus
patria Clusinus, ex ordine Benedictino Monachus; claruere & eruditi plures alii. qui sacra hinc inde dispersa, in unum redegere Ecclesiae Catholicae Concilia; quos inter floruere praecipui L. Iacobus Merlinus natione Gallus, patria Lemovicensis, ε vico S. Vi. Merlin .cturiani . Doctor Parisiensis, & insignis Parisiensis Ecclesiae, Poenitenti, . Frius; qui sapienter arbitratus nihil f ius ac emcacius esse ad retundem. dos- reticorum errores, quam arma illa, quibus Patres orthodoxi eo. rumdem contrivere conatus, sacrorum vidi cet Conciliorum, & S--imorum Pontificum instituta; Concilia idcirco . colligendo decrevi
225쪽
a as De suris Ecclesiae Concillis
eollectionemque sitam primo Parisiis in duo volumina nugna in Iurem de. dit, anno is avi deinde Coloniae, anno II 3m in duo pariter volumina. ac tandem Pariliis in tria volumina in folio rursus edidit anno et 33s. x. Petrus Crabbeus, vulgo crabbe, patria Mecti sis, & prosessione Minorum Ordinis S. Francisci, vir pietate dc. ditione clarus, qui post
Merlinum, novam multoque ampliorem Conciliorum collectionem exornavit, quae Coloniae primo in lucem prodiit digesta in duo volumina magna, anno Is 38. & iterum ibidem multo auctior in tria magnae molis volumina nova, & Carolo V. Imperatori dicata visa est anno assi. obiitque tandem vir ille pius & eruditus tribus annis octogenario
3. Bartholomaeus carram , Navarrus natione, patria Mirandensis, o dinis FF. PP. S. Dominici, unus e Concilii Tridentini Theoloris, Mariaeqtie Philippi II. Hispaniarum Regis uxori Sacerdos a Confestionibus,& Toletanus tmdem Archiepiscopus: qui praeter utilem de Epi ραπιπέ aliorumque Pastorum residentia tractatum, brevem edidit conciliorum Ecclesiae Summam, Obiitque Romae, quo accesserat, ut se a variis hostium cultanniis purgaret, anno circiter Is 76. die 2. Maii., aetatis suae 72. quiescit que in sui ordinis Ecclesia, Minerva dicta. q. Laurentius Surius. patria Lubecanus, hoc est, Lubeta ad Visurgim in Germania natus, de professione Coloniensis Carthiisiae Carthusiantis, vir pietate & eruditione clarus, qui, praeter collatas vitae Sanctorum historias, de septem in tomos luci publicae datas, Conciliorum Ecclesiae compilationem, crabbrana multo locupletiorem Se a mendis puriorem, in quinque distributam volumina magna Coloniae dedit anno is 67. 3c ibidem tandem sua in Coloniensi Carthusia siliciter obiit anno 1378.
s. Franciscus Ioverius Valentinus unam pariter Conciliorum omnium conmilationem suis temporibus edidit; anno circiter iss . cum hoc praefixo titulo, Sanctiones Ecclesiastea tam Synodica, quam Pontificia, tres in classes distincta; quarum I. universales Synodos, a. particulares, 3. Pontificia decreta complectitur; quae omnia suere hactenus commixta, nunc vero perspicua de obvia.
6. Garsas Gaasa Hispanus, Complutensis Academiae Doctor, & Αrchidiaconus Tositanae Ecclesiae, Philippique Hispanorum Regis Catholici Praeceptor, tandemque suae Toletanae Archipraesul Ecclesiae, qui omnia Hispaniensis Ecclesiae Concilia in unum collecta corpus, variisque illustrata
notis edidit anno r3ρα aetatis vero suae obiit anno 6s.
7. Severinus Binius Saciae Theologiae Doctor, de Coloniensis Ecclesiae Canonicus; qui post duas sui temporis novissimas Conciliorum compilationes, crabbranam videlicet & Saeniariam, suam ipse novam aliam quatuor tomis inclusam, siablatis ex ea mendis quibus scatebat plurimis. rursus in lucem dedit, quae bis Coloniae prodiit, anno videlicet I 6.εe 1618. 3e tandem Parisiis, locupletissimis ac eximiis gravida notis,& in novem distributa tomos, quorum septimus est in duo volumina divisus. 8. Fraarisius Longus a c&HMam , ex ordine FF. Minornm sancti Fram cisci Capuccinorum, qui juxta Eminentissimi Carditialis Baronii Anna hum Chronolo iam, aliorumque illustrium virorum historiae Ecclesiastieae
monumenta, edidit Antorpis Summam conciliorum omnium eruestam ,
Conciliorum videlicet, quae t S. Petro ad Gregorium usque XV. in
226쪽
Eeelata Bere Gilina, eamque in orio m. tune temporis Romano Pontifici dieauit anno I6a 3. -sι minurus,' natione Gallus, Ricomagi in Arverilia natus, inmutilus. professione Iesulta, set saeculi scriptor celeberrimus, de eruditis omnibuq ne metitus, & ab Eminentissimo Annalista Baronio non semes Iam
datus; qui risit Christianissimo Regi dovico XIIL a Consessioni.
s, & plura profiandae eruditionis in lucem dedit opera, quorum aliqua ipsi propria, alia vero aliorum Auctorum, sed variis ci doctis ab ipso illustrata notis; inter quae simi
q. Sermones s. Augustini. s. Theodoreti crra G- Latina, tomis να-r.
6. Himmari Memetor Archiepi pi Opera. 7. Historia madestinasiana. 8. Historia publica 'ritentia, de an M. s. caroli calvi eapitula. Io. cmessimis Ecclesiae Gallisa lectio, tomis retibus. Obiit eandem metitis clarus anno malis vero is set. o. 'Philippus Laisaeas de Gal-ι Clanius, Societatis Ieru scriptores Labianis. celebres & eruditi, qui Conciliorum compilationem omnium maximam atque locupletissimam, in lucem Parisiis dedere anno I672. cum hoc primxo titulor sacrosancta comitia ad Ilviam editionem exacta, irae nunc
quarta parte prosit auctior, studio Philistpi Liabat o risis cclarisi s rietatis Iesu Presbγterorum. Unde & Labbaeana vulgo dicitur naee edi. tio, utpote quia a Philippo Labbao primum lascepta, multumque m mota , Iicet non complete pmcta, sed ab erudito Mibaei continuatore Gabrielo cossinio, manu ultima data; nihilque est sita haec Labbatana Concilio n editio, quam Regiae Conciliorum editionis exemplum, atque, ut illa, merum opus Binii; sed ita auctum ac locupletatum, tum Gallicanis Sirmundi cimediis per debita loca diligenter insertis, tum variis aliis, sive Gallicanae, sive aliarum Ecclesiarum monumentis, Pontificum Epistolis, variorum Auctorum observatiqnibus & notis, perpetuaque ubi me excurrente Chronologia, cum serie Pontificum, Imperatorum, & Regum, qui sederunt, vel tranarunt per ea tempora re
loca, in quibus quaeque habita Bere Concilia; tum denique indicibus
quatuor, volumen constituentibus ultimum, quorum I. cincilia, quae in tomis continentur, indicat omnia. 1. Pint,fices. 3. Decreta. q. d
nique historica plura, obis vationesque varias; ut non idem, sed n vum omnino, long/que diversum videatur opus, & septem sepra re ginta compleat volumina. Natus anno Icli 7. vitam clarast uuictissimam Parisiis, in Collegio La.dovici Magni, 17. Kalendas Aprilis, anno 1667. Philippus Labbaus, patria Biutricensis, hoc imperfectum relinquens opus: cui tandem manum admovit ultimam, finemque dedit, in ejus labores succedere iussus viraeque diligens, pius ac eruditus cossanius. II. Ioannes colutius Aquisextiensis, Congregationis oratorii Domini Cabassutius.
227쪽
aas sacris Ecclesilae Conciliis 2 Liti
Iesu Presbyter eruditiis; qui nosti is diebus eruditam C ciliri edidit, & Eminentissimo Domino Hieronymo Grimcido S. R. E. Cardi nati, & Aquarum extimimIArchiepiscopo dicavit; cuius Eminentiae suasionibus & auspiciis, brevem insuper de iniris tractatum, ac tandem exactam iuris Canonici theoriam di praxim, ad utrumque forum, tam sacramentale, quam contentiosum, tum Ecclesiasticum, tum saeculare nedum ad juris communis & Romani, sed etiam ad juris Francici
228쪽
. De Pontifixiis' Ecclesiae donitionibus .
U M viri Theologi sit, fideles erudire & exhortari in doctrina sana, de Ecclesiae sit, sanam a non sana se-cemcre doctrinam, dubia circa Scripturam, Traditionem, vel Religionem emergentia Mngula resolve do, quid sit de Fide Catholica credendum, vel non credendum definiendo, quid in praxi circa morum disciplinam sequendum, vel fuaiendm assignandor ideo hic definitionum, sive constitutionum Ecclesiae, sive a Concilio, sive a Romano Pontifice manantium, inoriamque nonnullorum ad ipsas, Romanumque Pontificem spectantium, levis quidem & tenuis, sed utilis di Theologi e Candidato necessario praelibatur
229쪽
species , divisionesque niuitiplices.
ARTICULUS PRIMUS. De multiplici specie definitionis, sive constitutionis Ecclesiae. lMnis ab Ecclesia proveniens definitio . . sive decisio, vel constitutio. quali inimque sit, sive circa Fidem, sive circa morum disciplinam, sive a Conciliis, sive a Romano Pontifice ex Cathedra loquente procedat, nihil est aliud cuam constitutio, & constitutio nihil aliud quam lex scripta, sive jus scriptum, jus inovam non quocumque modo uimptum, sed ius specialiter pro lege consideratiun . . . Solet enim ius incommuni quadrupliciter vulgo vimi, videlicet I. pro scientia, seu arte, seu pro ii trisprudentia; ut cum dicitur, est ars boni O aqiιi. 2..pro re justa, seu debita; ut cum dicitur, linitia es constans at i petua, Olmas in suum cuique. tribuendi. 3. pro potestate, ut cum dicitur, sex patronatus, ius suffragu. deniquo pro h e, seu Iro constitutione, ut dum dicitur, aliquid jure naturali, divino, velum ano vetitum, vel imperatu imi & Meim e sic.pro lege usurpato intellio itur, dum dicitur quod quaelibet ab Ecclesia manans drenitio, sive eonstituti, si lex scripta, sive jus scriptum: dico ius scriptum; nam ius etiam pro lage lamptum esse potest scriptum, vel tista scriptum, de utriusque variae Becies: quae, quia ad multorum in decursu Theologiae dicendo ira intel gentiam C indidatis scitu necessariae. ut hip breviter
I. in naturale, divInum o humanum. 2. Naturale, in Inaturale primarium sve genericum, in x turale secundarim , sve Decimum. 3. Divinum, mdivinum naturale iu divinam Asirisam; peut Er positivum. in vetus novum. 4. Humanum, in Civile oe Canonicum, Er utrumque in commisue
o particulare, hi 'istima er non scriptum, hi vetur in noum. latio hujus divisionis subdIvisionisque multiplicis est, quia homo, qui uti reetidiit, pbtest Bectari, vel quatenus regitur a natura, vel a Deo , vel ab homine alio. Si primo modo spectetur, regitur jure naturali, quod est a natura. si secundo, regitur iure divino, quod est a moι remetio, jure regitur humano, quod est ab homines, ac proinde recie edad mirite dividitistius, in Diumasse: disinnm o humanum . Et quia homo dum regitur a natura. potest iterum spe , vel ut
reoinre a natura merica, vel ut regitur a natura specifica; ptimo modo 'utias, re uir iure naturali primario, seu genesim, omnibus mPinalibus communi. Secundo modo consideratus, regitur jure naturali eundario, seu specifico, soli homini proprio, vulgoque 1ure gentium Si vero consideretur, ut regitur a Deo; vel regitur a Deo ut auctore naturae: vel a Deo ut auctore gratiae; sive ut explicant alii, vel regitur a Deo praescribente aliquid ab ipsa natura praescriptum, vel a Deo praescribente aliquid nullatenus a natura Praescriptum, hoc est, neque prae-
230쪽
iure turturali divi . Si Udisti consim tus, rePrur 1- Emositivo, quod, ius vetus, si in veteri; & novum, si in novo reperiatur Testamento, dicitur. ἔ::Γl . Si denique confideretur homo, ut regitur ab alio homine sint in di
Pontificio, sive iaclesiastico. Rursus consideratus ut regitur a seperiori uiuo, via regitur il timatiori laico universali, v. g. totius Imperis, ut imperanti omnibus, vela siperiori aliquo particulari, v. g. alicinus dumtaxat Provinciae, Reipublicae, Civitatis, vel Communitatis; si primum, regitur jure civili communi: si secun um, jure ciνil; particulari; de pariter ii a superiori E cIesiastico regatur, vel a superiori Ecclesiastico universali., v. gr. totius Ecclesiae, vel a superiori aliquo piniculari, v. gr. alicujus particularis Eccletue, Socieratis. Congregationis, vel Communitatis. M primum,
regitur iure commui3ι-si sec dum, iure particulari Coorico. Et utrumquet iterum, sive cisiis, sive omnicum jus, vel est stri, Fran k ---m scriptum: si primum, dicitur caninis is, sive lex ser pisi si secumsan, dicitur conse eludo, definiturquet 1iu moribus inmistum eras, nee M q aequate divistitur ius in ta male, divinum de hum,omi. ω naturate in primari una be secundarium; 4 mnum in divinum naturale, & divinum positivum; ριstinum ita, vςtus & novini; manum in Civile & Canonicum; & uirumque in commune & particibine, in scriptum & non. scriptum, imo N im vetus & novum. Ius naturale primarsum, seu geneticum. Est illud, quo d natura animasia regimtur omnia, seu quod natura seu animalia docuit omnia, qtiale est illud v. g. quo ab animalibus ominhus noscuntur ista: . ga mall. oe prosecutio bonἱ sibi eongruir ita nostria τώ seatis, ei ve contra n rixa dest . Maris oe foeminae ad lissieras gignendos comunctio mutua. a torum ηι tristρ, eorumdem educatis, se alia similia. . .. I- naturale secundaIlym, seu fecificum, modque ius gentium vulgo dici Blet, .estque solum inter homines commune. est illud, quod tota ratio, seu rationis dictamen inter homines si uis, quodque 'igno v nemo. 3 ς - In
mus sit eMendus. Ruod Parraues sint bonar diis, IVM patria sit parendum. ' Ω- fides, etiam bolli data, Mn sit frave da . . . biviad Legae dirum corpora sint reiam inter hostes tuta. .