장음표시 사용
201쪽
eto a De sacris Ecelogia Conciliis.
culae cuidam vim intulisset: sed ab iis omnibus se purum & innocentem exhibuit Athanasius.
s. Ierosol nitanum Conciliabulum eodem anno 33s. & ab iisdem Eu sebianis Episcopis habitum, in quo , post approbatam fidei consessio nem, ab Ario Imperatori oblatam , ambiguam quidem , & in specie Catholicam, Arius ipse recipitur, Ze Alexandrinae Ecclesiae restituitur ;Athanasius vero de novo crimine laesae injestatis falso accusatus, & per falsos Eusebianae factionis testes in specie convictus , dixisse se impediturum, ne quid munenti deveheretur Alexandria Constantinopolim, ab Imperatore Constantino etiam non auditus in Galliam relegatur. &Treviris a Maximino Episcopo receptus, non ut profugus de exul. sed ut generosus fidei Athleta, Christique Confesses illustris. 6. constantinc itanum Conciliabulum , occasione Marcelli Ancyrani , ab Arianis habitum anno I 37. Qui enim Athanasium e Sede expulerant Ariani, cum Marcellum Muranum in Galacia Piscopum alterum fidei Catholicae desens em: suaeque Arianorum factioni insesasissimum
viderent, illum post calumnias multas, de haeresi falso accusant, eorumque quasi cum Paulo Samorateno , contra Asterium Arianae Sectar Sophistam scribendo sentire, & Christum purum hominem esse docere dicunt, condemnant, Episcopatu suo privant, & in exilium transmittunt. T. manum anno Domni 337 a Iulio I. Romano Pontifice in ipso sui Pontificatus initio convocatum , & ab eodem cum cenmm & sexd
cim aliis Orthodoxis viscopis habitum, duabus potissimum de causis:
prima fuit, ut certae fidei consessionem ederet, ipsamque Synodum Nicaenam suo quoque calculo confirmw; altera, ut Arianam iam damnatam hari sim ipse quoque seo iudicio proscriberet. Alexandrinum ex orthodoxis Ecclenae Alexandrinae Episcopis, in causa Athanasii sub Iulio I. Rom. Pontifice convocatum, anno 339. in
quo examinantur , & calumniis planae reperiuntur Arianorum novae in
Athanasium, post exilii hiennium sitae Ecclesiae restitutum, accusationes, eum enim ab exilio rediisse, aegrE serentes Ariani dicebant I. ejus omni odiosem populo esse reditum, carelasque concitasse plurimaS- 2Athanasium a Synodo Tyria damnatum , absque S modali decreto temerE de contra Canones in suam rediisse Sedem. 3. denique ipsum frumentum, ex liberalitate Imperatoris, AEgypti ac Libyae viduis distribui
9. Antiocbenum sub Iulio I. sin iliter convocatilin, anno I o. in quo Ariani, quantivnvis reclamantibus Catholicis , Constantii Imperatoris nutu & favore, Athanasium, quasi contra Canones, ut aiebant, ab exi-ho revolatum, & suae AIexancrinae Ecclesiae sine Synodo restitutum deposuerunt, & dux in locum Gisgorium Cappadocem intruserundis
P. R. manum R. sub Iulio pariter habitum , in causa Athanasi anno M. & 3 I. Cum enim Ariani , per Alexandrinae Ecclinae Legatos. Romae coram Iulio Romano Pontifice convicti ad Concilium appellatsent, & Iesius eorum appellationi deserens , hoc Romae Concilium indixisset, Arianos cum Athanasio ad illud venire mandans, statimque venisset Athanasius, de Romae ultra annum & sex menses Arianos expectasset, interimque ibi vitam So Antonii a se scriptam promu Vsset, publicam fidei prosessionem , quae Symbolum Athanasi vulgo nuncupatur latino sermone coram Romauo Pontifice recitasset, ne diutius e
202쪽
fi--ἔcclesia, qtiam par erat, causa nus a so. Episcopis hoc in
concilio congregatis discusta est, & cognitis accusantium Eusebian rum calumniis, publicE iterum absolutus, & in communionem receptus est. & deinde Marcelli Ancyrani, & aliorum plurimorum Episcoporum
H. manum m. sub eodem Iulio, pro Athanasio coactum anno 3 2. conquerentibus Arianis per legatos & literas ad Iulium missas, de Athanasio absoluto, de termini ad compuendum praenti angustia, de iudicio ipsius Romani Pontificis, & Concilii illegitime usurpato. deque no ubiis aliis ; Iulias hoc Comprovincialium Episcoporum cons aio Concilio, literas calumniantium legi praecipit, & quid calumniantibus sit -- pondendum inquirite placuitque Concilii Patribus, ut per Epistolam omnium nomine a Iulio icriptam, Eusebianorum resutentur calumniae, & justa Athanasii, Narcelli, & aliorum defendatur absolutio. Ia. Antiochenum II. ab Arianis siu Iulo pariter habitum anno 3M. in quo Ariani, seu orientales Episcopi, ut a se Arianae haereseos suspicionem removerent, de inter occidia ales orthodoxos deciperent Episcopos, Consubstantialitatisque nomen delerent, reiectis prioribus fidei formulis. aliam prolixiorem ediderunt, in specie Catholicam, & apparenter din, nantem Arianae doctrinae perfidiam et eamque ad Occidentales Episcopos. sed nullo cum successu transmiserimi. 13. Mediolanense sub eodem Iulio, & eodem anno 3 φ a Catholicis h hilum, in quo Mediolani congregati orthodoxi Patres, transmissam sita
ab orientalibus fidei formulam per Eudoxium . Martyrium . Macedonum,& Demophilum Legatos, examinarunt, & ob novitatem, vocemque -- substantialitatis omissam, ejecer t.
1 - Sardisense generale, hoc est , a Iulio I. indictum anno 3 7. de Sardica, quae est urbs Thraciae Metropolis, a Catholicis habitum, pro causa Athanasii, seu pro restituendo in propriam Sedem Athanasio m Arianos perperam de inique driecto et ad quod 376. venere Episcopi, trecenti videsicet occidentales , & 7s. Orientales ; sed divisi in Oreb
dentalibus Orientales isti, nolentes cum Atham o, Marcello Ancyrano. eorumque defensoribus aliis communicare, Philippopinm se traninalere. ibique seorsim suum Conciliabulum habuere, quod nihilominus Perperam de falso Concilium Sardicense dixere, siuim interim verum ac legitimum Sardicae prosequentibus occidentalibus orthodoxis. Unde ortiunest, ut duplex vulgo circumseratur Sardicense Concilium, Oresiodoxum unum, verE ac legitime Sardica habitum, Arianoriim alterum, 'urium, ac illegitimum THippopoli celebratum , de Sardicensis nomine ab Ari
nis perperam ventilatum , sed ab Ecclesia semper reiectum , tum quia in eo stabitis Arai dogmata, de edita Arianae fidei sormula, tum quia in eo Osium, caeterosque orthodoxos, imo & ipsum Summum Pontificem Iulium excommunicare attentatum est. Primum econtra Sardicae a
Catholicis habitum, a Romano Pontifice ex toto orbe Christiano convocatum , & praesidentibus Arabidam oe Nyxem Presuteris, ac sanctae Sedis Apostolicae Legatis, semper ut legitimum & cecumenicum ab Ecclesia receptum, di unum & idem cum Nicaeno cecumenico I. spectatum; tum quia in eo iident Patres interfuere, qui in Vicaeno; tum quia nihil in eo de novo constitutum, sed solum Nicaeni confirmata fides; nec
in qo novi editi Canones, sed stilum confimiati, vel explicati Nicaeni eunde
203쪽
eto sacris Ecclesiae Conciliis.
unde est, quod sicut S3 mbolum constantinopolitanum inevire Nicaeivim, quia est explicatio Nicaeni; ita Zolimus . Bonifacius. '& Coele misssitis in Epistolis, imo & Concilii VI. Carthaginensis Patres, Canones Concilii Sardicensis vocant NicaenoS, quia re ipsa Canones Sardicenses nihil
sunt aliud, quam Nicamortim confirmatio, vel explicatio.
Dices. Sardi cense Concilium, Canone & T. statuit , a judicio Concilii Provincialis ad Romanum Pontilicem appellari posse r sed de
hoc nihil in Nic. eno Concilio iberat stat illum; ergo. Resp. perm. maj. neg. min. Ratio est, quia hoc jam fiterat statutum, si non explicite, saltem implicite in Nicaeno Concilio, Can. 6. quo praecipitur antiquas Eccletiae consuetudines observari; ergo de appellationes, quae anterioribus saeculis
observari solebant. Scribit enim s. Leo , Epist. 89. ad Episcopos Galliae, hanc esse antiquissimam Ecclesiae consuetudinem ; ad Pium I. Marcion, ad cornelium Fortunatus. & Felix in Africa ad Stephanum Pontificem , Basili des in Hispania depositus, appellarunt. Athan inr ad Iulium Pontificem provocans, per eum ab Arianorum calumnia , & depositionis sententia absolutus fuit; unde mani sestum est, Sardicensis Concilii Patres hoc Canone de jure appellandi, nihil de novo statuisse, quod non fuerit implicite saltem statutum a Nicaeni Concilii Patribus , seu per hoc Sardicense Concibum, non est inductum de novo jus appellationis, sed soluin declaratum, usum & exercitium talis juris jam inducti omnino expedire ad to, Iendam omnem tyrannidis occanonem : & huic Sardicensi Canoni occasio fuit S. Athanasitis ad Iulium appellans, injuste damnatus, & depositus ab Eusebianorum Concilio, quam appellationem illegitiinam, sibique imjuriam dum clamarent Elisebiani, volentes a Concilio multorum Epist porum non posse appellari , nisi ad maioris numeri Concilium ι ideo Patres Sardi censes , hos praefatos 3. q. εe 7. edidere de iure appellandi Canones, sextum explicantes de confirmantes concilii Nicaeni Cano.
I . M/diolanense n anno 3so. a Catholicis tu Arianos sub Iulio pari. ter habitum; in quo Valens N Ursacius, praemissis ad Albana ium lituis acificis de communicatoriis, poenitentia ducti, conses It si int, omnia le hactenus in Athanasium dicta, vel facta. falsa & meram calumniam esse, seque ad Arianam fidem execrandam & abjurandam esse paratos ;idcoque ob rei gravitatem, ad Iulium Romanum Pontificem a Concilio fitere missi, ut coram ipso haeresina abjurarent, & spectante Romana Ecclesia Exomoldi sin agerent: quibus peractis , fuere venia donati, di in
communionem Ecclesiae recepti.
I 6. Jerosolymitanum eodem anno 3so. & sub eodem Iulio, pro Athan, fio a Maximo Ierosolymitano congregatum ; in quo Episcopi illi , qui olim sententiae in Attianasium latae subscripserant, situm delictum consessi& detestati, eam quam postularunt, praesetitis Athanasii communionem
S reconciliationem impetrarunt.
17. Mediolanense universale, seu Concilium in causa Athanasii sub μ-berio Romano Pontifice, S Constantino Imperatore, anno s. Mediolani habitum, occasione promulgati ab Imperatore edicti, de subscribem do sub poena exilii, condemnationi Athanalii, a Liberio Pontifice ad ave
tendam ab Ecclesia persecutionem imminentem, duabus legationibus e petitum; & a Constantio Imperatore, eo fine concessum, ut trecentos de
amplius Occidentis Epistopos Catholicos eodem in loco congregatos .
204쪽
ad innocentem condemnandum Athanasium, per vim impelleret; nolentes vero Sedibus suis expulsos rete aret. Et reipsa hoc in Concilio, de novo Valens ct Ursacius Arianae rectae defensores pnecipui, perfidique nebulones relapsi, novas in Athanasium calumnias Nponunt, eiu que damnationem urgent, & haeretico favente , Catholicisque vim faciente Imperatore impetrant. Ad subscribenduin condemnationi urgem tur Catholici i piscopi. Plurimi sperantes inde seturam Ecclesiae pacem, subscripsere ; Lucifer vero Calaritanus Episcopus , Pancratias Presbyter , & Huarius Diaconus, Sedis Apostolicae Legati, monysius Mediolanensis, Eusebius Vercellensis Episcopus , ne condemnatione Alba rasiti, fidem quoque Nicaenam damnare viderentur, subscribere recusantes , in longinquas & diversas relegati filere regiones; ipse quoque Romanus Pontifex tiberius per nuntios de literas, blanditiis, minisque ad subscriben diu a tentatus , tandemque furtim noctu , & vi Mediolanum translatus , post habitum ibi cum ipso Imperatore dialogum , eamdemque subscruptionem negatam in Thraciam exul translatus est ἔ unde reprobatum Concilium illud , Conciliabulumque dicendum , aeterna oblivione dolendum .
18. Biterrense Conciliabulum sub Liberio, anno Domini 3s7. a satumnino Arelatensi Episcopo Ariano, savore Constantii convocatum: is enim aegro videns animo, Hilarium, de alios Gallicanae Ecclesiae Praesules a sua Communione mutuo consensu senaratos, hoc Biterris in Occitania Concilium haberi curavit, ad quoci vi metuque venire Catholici cogerentur Episcopi. Quo in Concilio ne ab Arianis deciperentur Catholici, eis libellum obtulit legendum Italarius Pictaviensis Episcopus , quo Ari,norum detegebantur insidiae, fraudes de haereses ; unde de ipse in Phrygiam relegatus Hilarius.
Iy. Si ense Concilium 3ω. & amplius Episcoporum , se ideo dictum, quia non 3s7. in civitate Sirmiensi Pannoniae praecipua celebr tum est, contra Thotinum Sirmiensem Discopum , tempore Liberii Papae, eadem in urbe tunc exulantis a Constiatio Imperatorer quo in
Concilio, duae fidei larmulae ab Arianis editae, Catholica secundum se una, & haeretica altera. Prima docebat, Christum esse Patri similem secundum substantiam, silebat tamen consubstantisitatem; φtera vero subflamita vocem omittebat. Approbatum est in eo Concilium illud, quod Piat, num damnavit, afferentem cum suo Magistro Paulo Samoetatem, Anti cheno Episcopo, Christum non esse Deum , sed purum hominem , ex utroque sexu natum r sed reprobatum est in eo, quod in multis aliis deprehendatur, artanizare, maxime dum docet Filium Dei, qua Deus est,
esse Patri obsequentem, o ministram. Primae hujus Concilii formulae in se Catholicae, per vim & minas impulsus subscripsit tiberius Romanus Pontifex, Athanasium condemnavit,& cum Arianis communicavit, attestantibus Athanasio, Hilario, 3e Hi ronymo . Nec tamen in hoc dicendus subscripsisse haeresi formaliter 8e expresse, cum in se Catholica esset haec fidei formula, nisi forte illative de interpretative, quatenus communicavit cum Arianis, de Athan, sium damnavit, cuius causa erat cum fidei causa conjuncta. , Secundae ndei formulae, per vim de tormenta inductus, senio de meritis venerandus subscripsit Osius, magnus ille vir , multarum Sunodorum
andior, de fidei Catholicae deis r insignis ι sed de hac subscriptione
205쪽
etos De ocris Ecclesia Conciliis .
puniendus, nisi paulo post, de vi & injuria sibi illata Drotestatus, Aria
norum haeresi condemnata, eorumque communione fidelibus interdicta, poenitentiam egisset, atque ita Dei vindicis iram antevertisset. 2o. Amyranam, hoc est, Ancyra a Semi Arianis in Gallatia habitum,
anno Domitii 338. in quo Orientales Episcopi secundam ac perfidam Sirmianam fidei formulam detestati, ablegatum a Filio Dei substantiae notamen restituentes , impia illius secundae Sirmiensis fidei formulae statuta
damnarunt. Filium oue Dei secundum substantiam Patri per omnia simialam esse di xcrunt; uiamque fidem ut exprimerent, I 2. re las, seu definitioκes; fidei secundae Sirmiensi plane repugnantes edideriant, easque per Legatos ad Constantium Imperatorem Sirmi commorantem miserunt, & quas Libro de Synodis recenset Hilarius. ar. Ariminense, post Sirmiense Concilium 8e Ancyranum , aliud in eadem causa, & Episcoportim numero majus, sub eodem tiberis Rom. Pont. indicti ina est anno 3 9. & Constantii Imperatoris Arianizantis cura, duas in partes ita divisum, ut occidentales Arimini in Italia convenirent , orientales vero Seleuciae in Isauria remanerent. Sperabat
enim Constantius inde futurum este , ut si orthodoxi loco divisi , dividerentur votis & animis . Major itaque huiusce Concilii pars , hoc est, quadringenti occidentales Praelati congregati sunt Arimini, & S leuciae Orientales circiter ducenti; unde est , quod hoc in Concilio sic Imperatoris Constantii cura convocato , dual qiae in partes diviso , di a majori parte, .ariminensi vulgo nuncupato, dicantur interfuisse Praesules, sive Occidentales , sive orientales citetiter 6 . Qui Seleuciae erant congregati, Praesules Ariani sere omnes, aut saltem partim scimi-Αriani, & partim Acaciani , praeter Hilarium Pictaviensem , in Phrygia tunc exulantem, Ac alios perpaucos . gypti PraeIatos , ' abi runt in Conciliabulum, in quo discordes inter se a Semi-Arianis damnantur Acaciant. Quadringenti vero Arimini congregati orthodoxi omnes, praeter So- juxta Severi Sulp. veI D. iuxta Athanasium, qui Ariani erant, & inter quos praecipui erari Ursarius, Valens. Geminius, ere. sicut inter orthodoxos eminebant sancti Phoebadiar Aginnensis Episcopus, Servativs Thin ensis, Carthaginensis , de alii; qui omnes Siriniensis Concilii fidei formulam damnarunt, fidem Nicamam confirmariint, & Valentem. Ursarium, de alios Arianorum praecipuos excom
Qitibus sic rise peractis, & hucusque legit mῆ testis , decem Legati
ad Constantium mittuntur ab orthodoxis cum Epistola Synodica, narraturi quid in Concilio definitum, aut gestum esset. Totidem deputantur ab Arianis, qui orthodoxos anteirent , & falsis relationibus Imperatoris aures praeoccuparent; quod cum re ipsa praestitissent, & orthodoxos fal-So insimulassent, Imperator aegre admodum serens, quod sermuIam fidei se praesente Sirmii confirmatam rejecissent, orthodoxos Concilii Legatos contempsit, eosque ut Ionga fatigaret mora, Andrianopoli; caeteros vero Arimini congregatos, per hiemem Arimini morari iussit, ibique expectare, donec ab ex editione bellica in Barbaros parata rediret. Interim Ariani novam fidei sermulam in specie Catholicam, sed re ipsa Ari nam, sub Nicenae fidei nomine promtiuarunt, & iussu Imperatoris sis, scribendam propositerunt, & cui tandem exilii, tormentorumque metu
ac staudibus decepti Praesules Orthodoxi subscripsere t hac enim fidei so mula
206쪽
mola satebantur Ariani, Filium non esse cxeaturam , caue s creaturis s-- ι Putabant enim bona fide orthodoxi , Arianos lateri Filium Dei creaturam non esse absolute , sed Deum Patri Consubstantialem , . scilia πια. ina Orthodoxorum substriRtione fraudulenter obtenta, Valens& Ursacius quasi ovando conclamaxunt, se non dixisse; Filium non esse creaturam absolute, sed solum non esse creaturam caeteris creaturis simi lem; neque consubstantialem esse Patri, sed sollim similem in substan tia ι stii se non dixisse, Filium esse δμιον; sed elle o arismis. Sicque per fraudem damnata est Nicaena fides, & confirmata Arianorum adultera in fidei formula ab omnibus sere etiam orthodoxis Concilii Patribus sex quo, inquit S.: Hieroumus in dialog. contra Lucifer. Totus ingemuis orbis , ct se Arianum esse mitrasus est : subscripserant enim omnes , prae ter tiberium Pontificem, Serνatium Tungrensem Episcopum, & alios r8. nec tamen haeretici dicendi illi , qui sic fraudibus decepti subscriptae Praesules , quia sola scribens manus haereticum non facit, quando reclamat. animus. S. Godentius Ariminςnsis Episcopus subscribere nolens, saltibus de lapidibus petitus occubuit, gloriosa sic Martyrii palma donatus , & Liberius Summus Pontifex eadem de causa in exilium est re-
M Constantinopolitanum Conciliabulum, eodem tempore, quo Arimini congregati detinebantur adhuc Episcopi, ipso praesente constantis celebratum a s o. circiter Episcopis ex Bithynia congregatis, & a quibus edita nova fidei krmula, e qua non modo vox t stantiae, sed etiam voces m stinis, vel subsistentia aberanci quam cum Semi Ariani dete , starentur de rejicerent , fuere vicissim ab Arianis condemnati, suisque sedibus privati, in exilium missi,
a Antiochenum Conciliabulum anno 36o. eodem imperante Constantio, eo fine ab Arianis & Acacianis habitum , ut Meletium Antioch num Epistopum Sede sua iuste depulsum declararent. Cum enim Mel lius ab Eudoxianis & Acaciatus , post aliorum Semi-Λrianorum depositionem, . ad Sedem Antiochenam suisset evectiis, & praeter illorum spem& intentum. Dei providentia singulari, Nicami Concilii taena publice tanto aeri praedicaret, ut dum ipsius concionantis os manu obstiueretur Archidiacono, digitos ille primo tres , deinde unum exiabens, Trinitatem in Unitate, & Unitatem in Trinitate doceret, justusque ab Imperatore p inodiam canere recusaret, Sede sua suit Imperatoris iussi deiectus , & in exilium missus; quam licet injustam Meletii deposti nem & relegationem, hoc in Conciliabulo Antiochiae conveni res approbant Acaciam, novamque rursus fidei sormulam omnium deterrinam edunt, qua Filium Patri substantia & voluntate dissimilem , atque ex nihilis ortum esse blaspheniant. χε lex sinam anno hortatu de auctoritate Liberii Rinmani Pontificis, ab Athanasio e tertio exilio, & quinquennalibus latebris reverso indictum, ut suam Ec .lesiam ab Arianae haeresis sordibus purg ret, musque statum dira a ultorum annorum persecutione collaprum redistitueret, pacemque inter dissidentes componeret: cui interfuere ut R
mani Pontificis Linti, Eusebius Verae lenos , εe Lucifer calaritanus .- scopi; & iniquo aefinitum fuit inter alia; . a. It is opi per ignorantiam, vel tormenta, in haeresim lapsi , dui ad Catholicam reverterentur Ecclesiam, in eodem honoris gradu, quo
207쪽
aos De sacris Ecclesiae Cone vis.
ante lapsum erant insigniti, permanerent; si vero haeresis auctores fumrint, praevia poenitentia, sit blatis honoribus ad Communionem diunt,
2. Gravis illa ac periculosa controversia de nominandis in sacrosancta Trinitate suppositis , inter Graecos & Latinos exorta , feliciter tandem fuit sopita : quae in hoc sita erat, ut Graeci , qui tres hypostases dicebant, viderentur Latinis tres sive essentias cum Ario dicere, eo quod, S. Hieron Tmo teste, Epist. 37. tota Graecorum profanorum sciata discrimen tuter hypostasim o ignorabat. Latini vero , qui rejecto nomine hypostasis , personas dicebant, Graecis videbantur distinctionem non realem, sed tantum ratione muneris, sive officii, inter Patrem &Filium & Spiritum sanctnm agnoscere; eo quod nomen personae ad designandam officii auctoritatem usurpari solet: & ob illam de nominibus litem, eo res pervenerat, ut teste Nazian Zeno, oratione de laudibus Ath, nasii, Fericulum esset, ne orbis terrarum fines. id est , orientalis de occidentalis Ecclesia, una cum syllabis a se invicem distraherentnr, er abrumperentur. Ericit autem S. Athanasius hoc in Concilio, ut deposita illa denominibus controversia, Graeci personae nomen pro Θpostasi usurparent,& Latini vicissim hypostasim pro persona dicerent ἱ dc quamvis S. Augmstino lib. s. de Trinitate, cap. 8. & 9. Latinisque eosteris haec non plucuerit conciliatio; estecit tamen S. Hieronymus, Epist. 37. apud Damajum, ut reciperetur r & lices olim vox hypostasis pro edentia de subsistentia fuerit usurpata, usu tamen deinceps in Ecclesia receptum est, de luinc, ut nedum in divinis, sed in natura qualibet intellectuali idem significet mcὸΘpostasis, quod Latine persona. 3. Fidei formula ab Arianis titulo Sardicensis Concilii promulgata, ut spuria di subreptilia, suit hoe in Concilio reiecta.
23. Parisiense anno 6 a. sub Liberio Romano Pontifice celebratum , unumquc ex frequentibus Conciliis illis, post Hilarium ab exilio reversum in Gallia habitis, quibus orientalium error adversus Nicaenam fidei prostitionem, una cum suis auctoribus nomen consubstantialitatis a Dei Pilio relegantibus, penitus condemnatur. 26. Alexandrinum II sub Liberio pariter Romano Pontifice, anno post Iuliani Impctatoris obitum, ab Orthodoxis Episcopis , per Ath, nasium ex AEoypto, Thebaide, ac Libya convocatis habitum, ad co scribendum fidei Catholicae libellum , novo Imperatori δενiniano fidem doceri petenti cito mittendum, ne ab haereticis praeventus, illorum perfidiae fautor fieret. 27. Antiochenum II. sub eodem Liberio anno 363. a Meletiae Antioch no ac Catholico Episcopo, ad Acacianorum instantiam convocatum , cum enim Semi-Ariani, Imperatoris animum praeoccupaturi, oblato fidei libello postulassent, ut Acaciani Filium Dei Patri in sebstantia diss-ntilem esse docentes, suis ejicerentur Sedibus, eortinaque in locum se stituerentur ipsi Acaciant, Meletium illico rogant & urgent, ut Orth doxorum Antiochis Episcoporum Concilium cogat; quod cum coegisset Catholicus Antistes, ad illud venere 17. Arianae factionis Episcopi, ibique omnes ad unum, Nicaenam fidem in medium prolatam communi sus. fiagio comprobarimi, si laque subscriptione munitam, ad Imperatorem y inianu- transmitti curarunt, sicque fidem toties impugnatam sunt tandem line contentione prosessi. 3. La
208쪽
48. Lamysacem , tempore tiberii Romani Pontificis , anno 36 . a Semiorianis adversus Arianos Lampsui iii Hellesponto habitum; in quo. iuxta Sogonisnum, lib. 8. cap. 7. decrerum est, Reta Constantinopoli, op ra ac itudio Eudoxii ει circii cum suis sancita, abroganda esse; fidei formulam in consecratione Ecclesiae Antiochenae editam, & Seleuciae confirmatam, in omnibus Ecclesiis dila tenendam; de ut hi qui ab iis, qui Fbrium Patra dissimilem asseverant, abdicati essent, suis deruio restituerint e Ecclesiis, utpote quia per nefas di iniuste detrusi. 1 -i- mr Ex iis omnibus, Concilium istud Catholicum sulci. eolligunt cum So.ntem viri eruditi non pauci, nec deceptum fuisse Sozomenum, iam hujus Concilii Praesules Calliolicos esse putavit; Catholici enim dici do bent hi Epistopi, qui Arianam damnabant haeresim, fidemque Nicaenam oscebant, nec ulla aliunde erant erroris labe maculati, quales Erant Lampsaceni Concilii Patres. Ab aliis tamen, ut Conciliabulum reputatur Concilium liuid, tanquam ab Arianis & Semi Arianis habitum. ias. Singessi vanum , seu Conciliabulum anno 366. a Mente & ins eis, aliisque eorum in Ariana perfidia sociis smgedum in Mysia adve sus Semi Arianos i d itum , ut scilicet Semi-Arianos inducere tentarent ad Ariminensem & Constantinopolitanam fidei formulam approbandam, qua Filius Patri tantum similis esse dicebatur, sed non in substantia. seu non per omnia similis et eoque fine ad Germi-- S-i- Arianum Epistolam scripsere Mesrais & ursacius, qmerentes ab eo quid sentiret
ipse de Dei Filio; sed ab eo responsori accepere literas, suae doctri- ditanas, quibus fatetur Filium Patri per omnia similem, innascis,hilitate . excepta. Iul.
i3o. R. manum I. sub Damaso Romano Pontifice, anno 367. in quo Valens Mosarius, caeterique manifestEArianietantes fuere damnati, tot, que terrarum orbi per literas Romani Ponti scis denuntiati . . 3I. Romanum II. sub eodem maso, anno Christi 369. a so. Episeopis ex ualia di Gallia convocatis habitum ἔ in quo Auxent in Medi huiensis Ecclesiae invasor Episcopus, & Arianus condemiatur , deponitur, & ab omnibus sub poena anathmaam vitandus denuntiatur, N UNsidi s schisinaticus toties , in iuidia renovans , iterum dam
. 32. Aquilonse denique Concilium, anno Domini 38 i. sub Dam so puriter iantum a 31. Italis & Pannonicis Episcopis, praesentibusque Gabiorum & Afrorum Legatis, s. --io Mediolanenti Episcopo Praeside; in quo Pinarius di Secundivi s Epist i Ariani damnantur, qui conque. rentes se. de haeresi Ariana injuste in ari, ad sui purgationem a Grin. tiano Imperatore universale Concilium indici petierant; - sed S. Ambram
hoc indignum esse monente Gratiarium, ut Dromer duos in fide cari sos viros , totius orbis convocarentur Episcopi, sitarum Ecclesiarum
damno, Ac uileiae Concilium indixit, ad quod Italiae vocavit ubbopos; aliis vero tra Italiam Episcopis ad libitiun venire permisit.
209쪽
aio De soli Ecclesiae Conciliis.
De conciliis in causa Pelagi aram , vel Sem pelagiandiram habitu. ... Irea Pelagianorum, vel Semipelagianorum haereses, quae quinto inis
eunte saeculo in Ecclesia Erassari coepere, varia variis in locis habitabus Pelag ani reperiuntur Concilia, qtiorum praecipua sunt illa; atque Semi- I. Dios litanum Concilium, hoc est, Dio poli in Palaestina, anno D, pelagiani cu sub Innocentio Papa, hujus nominis primo, a dumtaxat Epi-b ,, dimhi ;. storis, Praeside Eulogio Caesariensi M'opolita habitum; in suo Pelagius,' mut limeses sitas proprio ore simulate damnatas, ficteque fidei Catholicae professionem emissam, absolutus est a Concilii Patribus sic errore fuat de ceptis; & haec est Synodus illa, quam confirmare renuit Innocentias , &quam, miserabilem Synodum vocat I onymur, Epist. D. cum in ea dolose & misere egerit, quidquid Pelagius egit. a. carthaginense sub eodem Innocentio I. anno Domini IS a 3 . Epi. scopis in Astica celebratum , ad Pelagii causam iterram examinandam . eo quod in praecedenti Diospolitana Synodo sitas haereses simulate dumtaxat duraverat; quo discusso negotio, & omnibus diligenter inspectis, Pelagii, coelestiique proclamata damnatio, nisi suas haereses ipsi eientdamnare parati. Mileuitanum II. hoc est, Mileui in Numidia eodem anno I6. sub eodem Innocentio I. Romano Pontifice, & Sibano Numidiae Primate, de contra eosdem, Pelagium videlicet Ze caelestium a si . Misi opis habitum rrui cum Pelagianas naereses , octo Canonibus editis , unanimi consenseamnassent, Synodicam ad Innocentium Rometin. Pontificem scripserunt Epistolam, cui & quinque privati Q dem Concilii Episcopi, videlicet Aurelius, Alipius, Augustisus, Exodius & ' ius, ins privatas & familiares adjunxere literas, quibus monerent illum, ne cum Pelagianis Romae
degentibus communicaret, aut saltem conniveret, ut secum communica,
re gloriabantur Pelagiani. Concilium istud ideo Mileuitanum II. dicitur, quia sub Innocentia Romano Pontifice, duo fitere Muoi in Numidia habita Concilia, unum scilicet, illudqm primum anno qoz. tempore πιν lippi Numidiae Primatis; in quo post nonnulla confirmata Synodesta decreta, cresconia Villaregiensis vilcopi, Quodvultdei Centuriensis Antistiatis, Maximiniani Vagiensis Praevitis, & Xantini Numidiae Primatis causae Here tractataei alterum, illudque II. anno i 6. in quo haeresis Pelagiana damnata, quae tempore Milotimi primi nondum erat exorta. q. Africanum , uve plenarium totius Asticae Concilium , sub diois Rom. Ponti anno Christi 438. ab Aurelio Cauethaginensi Episcopo, t Musoue Africae Primate e vocatum , & ab eodem cum a I . vel a IT. Episcopis in eorum, Nesagium videlicet & caelestium, habitum . & de quo S. Prosper in Chronico sic paucis ait: concilio apud Carthaginem habito, ducentorum decem oe septem Episcoporum , ad Pon cem Zorimum nodalia decreta prolata sum, quibus probatis. per totum Mundum haeresis
Pelagiana damnara est. s. constantinopolitanam particulare Concilium unum, anno et . vel Isis
in Ataco sub cessim L Romano Pontifice celebratum, ut constat ex
210쪽
s prospero, carmine de ingratis . cap. a. in quo pariter pelagiani fuere
damnati, & urbe Regia post damnationem eiecti. 6. Minanum particulare alterum, anno minis1 Io. a Coele lino I. in Vestorium quidem, & Nestorianam haeresim convocatum, in quo tamen Pelagianae tinctae Episcopi, qui Constantinopolim confugerant, & quos Nestorius fovebat, suere damnationis Doena mulctati. 7. M sentim denique primum, quod est Cecumenicum tertium, conistra Nertoriariain haeresim Pariter convocatum, anno MI. dc in quo cum Sedis Apostolicae Legati narrassest, quae Romae gesta fuerant in Pelagi nos Episcopos , quo fautor Nestorius erat, uuanimi voce conclamata est iterum Pelagianorum damnatio ; sicque di in illae quasi coaet, neae haereses , Telagiana videlicet & Vestoriana, suere simul conlata, simulque sepultae. 8. Arausicam II. anno Domini s29. sub Felice IV. Romano Pontifice, contra Semipelagianos δέ Massilienses habitum; & ὰ casario Ares
tensi Episcopo convocatum , occasione cujusdam Farili Regin is scripti de gratia Dei qua salvamur; in quo, sub specioso Pelagium damnandi praetextu, veia pelagianirabat et contra quod Fausti Regiensis opus , c. sarius Arelatensis non solum libellum de gratia & libero arbitrio scripsit sed hoc Episcoponim Concilium indixit, ad definiendum quid circa
hane Orihodoxae fidei doctrinam credendum esset atque tenendum, &in eo communi Patrum consensu, pro fide Catholica de gratia vi lib. ro arbitrio , a s. Canones suere constituti, qui omnes fere ad unum sunt ipsissima L Augustini verba, sententiaeque ex diversis Augustini l cis depromptae. Hoc in Concilio, a Bonifacio II. Felicis m. successore confirmato, Semipelagiani ultimo tamdem ictu jugulati, atque sepulti fuere. Dicitur autem Arausicanum II. quia longe ante habitum fuerat Aratacamuti aliud , sub Leone I. Romano Pontifice. anno Domini ' I. in quo , Praeside Hilario Arelatensi , actum est de Ecclesiastica disciplina, & de recipiendis variorum generum Poenitentibus , triginta Can nibus ad hoc ibidem constitutis.
A Tempore quo in christum, Uanstim Matrem Nestoriana mam Coueit , ia coepit haereus, haec in eam , Musque sectarios Nestonii di pul--N
1. R arium unum a caelestias L Romano Pontifice, m. Domini o. 'R Romae celebratum; in quo Summus ille Pontifex, visa Nestorii ad se directa Epistola impietatis semine plena, acceptisque Cyrilli Nestori
nam impietatem confutantibus literis, de unanimi Patrum consensit, Nestorii damnavit haeresim, ipsique Nestorio decem diemm spatium ad resipiscendum, per literas ad eum missu dedit, anathema comminans ruit resipiscat; lcripsitque ad c rillum Nexandrinum, sitas illi commi tens vices, de niandans , ut Nestorium , nisi intra praescriptum decem dierum intervallum resipiscat, anathemate feriat. a. Ak--- anno Mo. post acceptas Coelestini Romani Pome