장음표시 사용
31쪽
CANON IV. Episcopum a Comprovincialibus omnibus Episcopis, si fieri possit,
vel saltem a tribus ce aliorum consensu ordinari jubet, Metropolitae confirmationis iure servato.
Illum, sive Clericum, sive Laictim, qui excommunicatus est ab uno Episcopo, ab alio recipi vetat. CANON VI. Patriarcharum, praesertim Alexandrini iura confirmans, iubet ut antiqua per AEgyptum, Libuam, Pentapolim servetur consuetudo; ita ut Alexandrinus Episcopus horum omnium potestatem habeat, quia &Romano Episcopo parilis mos est, nimirum ut potestatem habeat in omnes sui Patriarchatus Ecclesias. CANON VII. Patriarchalem honorem vetusta consuetudine partum Ierosolymitano confirmat Episcopo; nulla tamen iurisdictione data, sed salvo Caesseriensi Metropolitae jure. CANON VIII. Eos, qui ex Novatianis, sive Calliaris qui se mundos diciint, ad C, tholicam Ecclesiam redire volunt, suscipere jubeti & si Clerici sint in sua secta ordinati, in Clero manere decernit, modo in scriptis se Catholicae Ecclesii ae leges servaturos, seque bigamis & lapsis communic turos promittant: si vero veniens fiterit Episcopus, habeat Sacerdotii dignitatem, nisi sorte Catholico placeat Episcopo, ei etiam Episcopalis
nominis honorem concedere; si vero non placuerit, providebit ei aut Chorepiscopatus, aut Presbrterii locum, ut in Clero prorsus esse videatur, ne in una civitate cito Episcopi probentur existere.
Presbyteros, sine examine promotos, vel in examine sua peccata con- fetas, & nihilominus contra Canones manuum impositionem asseclitos
rejicit, quia quod irreprehensibile est, Catholica defendit Ecclesia. C A N O N X. Statuit, quod quicumque de lapsis ad ordinem Cleri promoti sunt per ignorantiam, vel dissimulationem ordinantium, hoc Ecclasiasticae non praeiudicet regulae, sed cogniti deponantur.
His qui Licinii persecutione saeviente, citra necessitatem atque per culum sponte lapsi sunt, poenitentiae modum praescribit & tempus; statuens ut tribus annis, si fideles inter audientes habeantur, & septem aliis annis omni se contritione dejiciant; duobus autem annis sine oblatione populo in oratione communicent. CANON XII. Illis pariter, qui saeviente persecutione sese idololatriae periculo exposuere, resumendo militiae cingulum jam pro fide Christi calcatum, poe- nitentiam injungit; videlicet ut decem annis post triennii tempus quo inter audientes erunt, in afflictione permaneant; si vero lacrymis, patientia & bonis opcribus se verὰ & non simulate conversos ostendant. peracto auditionis tempore, fidelibus in oratione communicent; postmodum vero liceat Episcopo de his aliquid humanius cogitare.
32쪽
Decernit ut extreme laborantes & in exitu vitae positi, ultimo & --ximε necessario non priventur viatico: quod si convaluerint, communionem consecuti, sint inter eos, qui in sola communicant oratione.
Catechumenis in persecutione lapsis poenitentiam prescriboeis. statuit ut tribus annis sint inter audientes tantumnodo; post haec autem cum
Translationes Episcoporum, Presbyterorum & Diaconorum de una Ecclesia in aliam inhibet, irritasque declarat; eos sic translatos in priastinas Ecclesias reduci iubet. CANON XVI. Presbyteros, aliosve cruoscumque Clericos in his pro quibus ordinati sint. Ecclesiis manere jubet, Episcopis prohibens alienos ordinare Clericos. CANON XVII. Clericos qui avaritiam turpiaque lucra sectantes, mutuum dantes. usuras exigunt & accipiunt, a clero dejiciendos esse declarat. CANON XUIII. Staruit ne Diaconi Eucharistiam Presbyteris porrigant, nec in metato
Presbytemrum sedeant; quia nec regula, nec conuietudo tradidit, ut
ab his qui potestatem non habent Merendi illi, qui osserunt Christi
Paulianistas, hoc est Pauli Samozateni sectarios ad Ecclesiam. reve tentes, rebaptiZandos esse decemit.
CANON XX. occasione Quartodecimanorum, qui in Die Dominica & in ipsis di
bus Pentecostes orantes sentiassectebant, sicut in caeteris hebdomadae die- . . bus; ut omnia in omnibus consonanter observentur, statuit sancta Synodus hoc Canone, ut fideles Christi Resurrectionis memores, non genuflectendo, sed stando praefatis diebus orent. Notanda circa Nicaeno, Canones. r. Notandimi est circa primum hujus Concilii Canonem, qui est de his Circa Nieae qui se abscindunt, quaeiamt ς occasio, quae ratio, & quis sensus. OG nos Canones casio fuit Leontius quidam ri yter, qui accusatus de samiliari quodam 'φl Π n cum juvencula muliere commercio, justusque cessare & ab illius abstinere
contubernio, seipsum castrandum dedit, ut sic libeia ejus uti commercio posset; & nihilominus depositus est, & ad Arianos deficiens, Antiochmnus Arianae factionis factus est Episcopus; ita Aib. de figa sua, ad socii. Causa vero seu ratio Canonis eatet aa. Apost. Canone idemst, tuente & dicenter Si quis asscidit semetipsum, id est si quis inputarit sibi virilia . non fiat clericus. quia sui ii ius homicida est, o Dei conditoris timmicas. Sensus autem Canonis rit, non ciuod involuntaria virilium membrorum praecisio faciat irregularem, sed solum spontanea sui ipsius procurata A paria nati, Tom. II. C castra- Dissiligod by Cooste
33쪽
σ4 saeris Ecclesiae conellili .
eastratio, quantumvis id bono pietatis zelo .contigerit, ut origeni, qui spontaneam sui ipsius abscissionem ex Eeli motivό pastis est, & postea
per Alexandrum Ierosolymorum Episcosum Presbyter ordinatus, de odidinatione perperam suscepta accillatus est, & tandem a Demetrio Alexandrinae Sedis Episcopo damnatus. a. Circa secundum Canonem. qui est de Neophytis non ordinandis, notandum est, ideo Concilii quarti Constanti politani, seu cecumenici octavi
Patres Photio anathema dixiste act. I. Husque ordinationem irritam esse can. . declarasse, quia contra regulas sacraS, maxime contra Canonem
istum repente de administratione curiali, tacularique militia sublatus & odidinatus Ignatio Constantinopolitano tyrannice detruso subrogatus est. Cur Cumque sic ex Neophyto ordinatus, in sui defentionem alle
sui' Tilata e empla Uectarii, Ambrosii, & Tharasiti; Nectarii, qui lices non pu 6 4 hi i dum baptietatus, Constantinopolitanus est electus Episcopus; Ambrosii,
I cet non ba- qui lices Catechumenus a uc, Mediolanensis est Episcopus creatus; &Tharasi, qui ε laicali ordine a cingulo militari ad Patriarchalem sedem ditas ιδ M. Constantinopolitanam est pariter evectus, sic in epistola ad ipsum scripta respondet Nicolaus I. Quod de Nectario objicis, necessitas magna urgebat, ne Domini Ecclesia in pessimae haereseos nimbosa caligine, destitutione Pastoris viduata remaneret; nec Synodus, ut iterum fieret, confirmavit, nec instituit; & ideo privilegia paucorum legem non faciunt: nam Ambrosius non instinctu hominum, sed divina vocatione per miraculorum prodi-οia electus est; & Tharasius statim ac Episcopus factus est, ne quis dema fide dubitaret, prolixam texuit fidei consessionem. 3. Circa tertium Canonem, qui est de subintroductis mulieribus, notandum est, hujus Canonis auctoritate fretum Basilium, non permisisse Olim septuagenario seni secum habere mulierem, sed ei dixisse: Elice i iam ex aedibus tuis, ct trade in monUerium; si illa cum Virginibus, tu inter viros ministra; lege canonem a SS. Patribus nostris in Vicaena Ono constitutum, qui mani interdixit, ne quis mulierem subintroductam ha-- beat, epist. IT. ad PMegor. q. Circa quintum, qui est de excommunicatis ab uno, non recipiendis ab alio, notandum est in primis huic Canoni occasionem dedisse Eusebium P icomediensem, dum Arium, & Arii sectarios ab Alexandro excommunicatos recipere Bit ausus. a. Advertendum est contra hunc non valere, si
quis dicat limitatam esse cujuslibet Episcopi iurisdictionem, ac proinde
excommunicatum ab uno Episcopo, non esse ubique vitandum a quolibet alio; quia non dicitur vitandus, & non recipiendus propter solam excom- municantis Episcopi jurisdictionem particularem, sed propter auctoritatem totius Ecclesiae hoc Canone praecipientis, ut excommunicatus ab uno vitetur, & non recipiatur a quocumque alio. s. Circa sextum Canonem, qui est de Metropolitanorum iure, notam dum huic Canoni occasionem dedisse Meletium; cum enim ex antiqua con- sietudine receptum esset, ut Alexandrinus Episcopus per AEgyptum, Libyam di Pentapolim sacras ordinationes faceret, vel feri permitteret; huncque ritum & ordinem facto Schismate turbasset Meletius, varios per varias AEgypti civitates Diaconos, Presbyteros & Episcopos creando sue Al xandrini Episcopi consensu; Concilii Nicaeni Patres ut huic malo rem dium fenent, de Alexandrino aliisve Patriarchis antiqua iura confirm
34쪽
rent. hunc sextum edidere tauronem, dicentes: Antiqua e uetudo tur Libam Pentapolim. ita ut Alaxandrιnus Episcopus horum ommum habeat porestatem, quia σ mrbis οφ φιροξο prius mos est. Similiter autem oe apud Antiochiam, catrarasque yromnaeras-ωνι- Dia serventur Ecclesiis; illud autem genera liter clarum est, quod se quis praeter sententiam Metropolitani, fuerit factus Episcopus, hunc magna Sγηο- us de nivit Episcopum esse non oportere' &c. In quo comparatur Alaxam
drinus Epistopus ut Patriarcha AEgypti, Libyae N PUtapoleos π Ri
mano Eoiscopo, ut Occidentis Patriarcha est, & P:tur quod sicut parilis mos eth ut Romae Episcopus, ut Patriarcha , habeat Ctest
lem in omnibus sui Patriarchatus Ecclesiis; ita & Alexandrinus Episco Pus ut Patriarcha servet antiquam consuetudinem, & hami Patrinch, sm potestatem per AEgyptum, Libyam & Pentapolim. Similiter &apud Antiochiam, caeterasque provincias suis privilegia serventur Ecclesidilia ut aeneraliter clarum sit, Quod si quis praeter consensim Metropo. litani fuerit factus Episcopus, hunc Episcopum esse non oporteat. 6. Circa octavum, qui est de Novatianis ad Ecclesiν euntibus,
notandum est ad ultima hujus Canonis v a alludere S. Augustmum, epist. Do. dum ait, se per ignorantiam, Episcopo adhuc vivem te, ordinatum fuissὰ ejusdem sedis Episcopum, contra Nicaeni Concilia Canonem, prohibentem duos in eadem sede Episcopos esse. Adbue meorpore positio beata memoria Patre o Episcopo meo sene Valerio, Episcopusia natus suin. sedi cum illo, quia concilio Ἐκ no prohibitum Me n sciebam i Erfide est quod solicite curans ne aliis accideret, quod si bacontra Canones ignoranter ordinato accidisse dolebat, effecerit ut in Concilio Carthaginensi tertio, anno 397. ederetur Canon iste huius Concilii tertius: Placuit ut ordinandis Episcopis, vel clamicis, prius ab omdinatoribus suis decreta Conciliorum auribus eorum ιnculcentur, ne se aliquid,
eontra statuta concilii fecisse asserant .
. Circa decimumtertium, qui est de extreme laborantibus, & quo praecipitur, ut lex antiqua servetur, ita ut siquis egreditur de corpore, o maxim/ necessam Viatico mii λδ misetur, cte. Notandum est ibi perly maticum maximὸ necessarium, non intelligendam esse Communionem Eucharisticam, ut intelligunt nonnulli; sed ψsolution e bacramental a peccatis, quae est mor turis magis necessaria quam Communio Euch, ristica, quaeque a PP. congruenter Viaticum ideo vocatur, ut conitat ex Concilio Arausicano I. annoq t. can. 3. dicenter seri recedunt de corpore,pomitentia accepta, placuit sine reconciliatoria manvr imp trone ris commmnicare, quod morientis sufficit reconciliationi, secundum definitiones Panu , qui huiusmodi communionem congruenter Viaticum nam runt. Necti dicas, quod illa Communio per absolutionem data, & quam 1 l. Viaticum vocant, datur sine reconciliatoria manus unpositione; ergo& sine reconciliatione, ac proinde non suificit morientis reconciliati ni, nee consequenter dici potest Viaticum ultimum & maxime necta rium, quod morientibus minime negandum este volunt Nicaeni Conc. hoc inquam nota obstat. Ratio est, quia licet illa Communio mr abiit Iutionem data, detur sine reconciliatoria manus impositione, non sequitur nubd detur sine reconciliatione prima & ad saltitem momentis stulicienti tduplex enim erat reconciliatio, Prima nempe, seu minima, de altera ii,
tima de maxima. Prima dabat ius Communionis sinplicis,
35쪽
36 De seris Ecclesia Conciliis.
a peccatis, & restituebat ii ira omnia, excepto iure ad Eucharistiam de oblationes; altera vero, seu ultima restituebat jus ad Eucharistiae suscepti
nem, seu ad Communionem Eucharisticam, quae vocatur legitima commmmo. Prima erat Sacramentalis, quia per absolutionem Sacramentalem data; ultima vero erat solemnis & Canonica, quia cum solemni manus impositione juxta Canones concessa, di de qua ultima reconciliatione &Communione loquuntur in fine ejusdem Canonis 3. Αrausicani Patres , cum sic pergunt: ἁ-d si fudervixerint, fletu in ordine poenitentium, ut osten-ss necessariis paenitentia frumbus, legitimam communionem eum reconcili
roria manus ιmpositione recipiant.
8. Circa decimumquintum Canonem, qui est de migrantibus Episcopis de una Ecclesia ad aliam, & quo prohibentur hujusmodi translationes, notam dum est, Canonem illum editum cste occasione Eusebii Nicomediensis, e Beroeensi ad Nicomedi cnsem Ecclesiam translati: idque strictius postea prinhibitum in Sardicensi Concilio, Can. I. ubi expresse praescribitur, ut neci Iaicam Communionem habeat quisquis Episcopus de sua Civitate transiret ad aliam; idque eiusdem Eusebii Nicomediensis occasione, qui post duas sedes mutatas, se Constantinopolim transferri curaverat; imu Episcoporum aliorum, qui humanae gloriae libidine moti, e minoribus ad majores sedes provehi liuoraverant, & ideo Athanasio & Eustathio Antiochenis primatibus ejiciendis ac deturbandis ex ambitione calumniam intulerant, 9. Circa decimuinoctavum, qui est de Eucharistia a Diacopis non administranda, notandum est, ivoc Canone Diaconis prohiberi tantum, De Presbiteris mcharisbamporrigant; sed Can. I s. Arriatensis Concilii II. sub Stricio habilitanno 389. iisdem prohiberi, ne ema etiam populo, Praesente Presbytero, tradant his verbis: In Secretario Diaconis inter sbyteros sedere noen liceas, vel corpus Chrisi morate Helbtero tradere non pro mam: quind si fecerint, ab osticio Diaconasus abscedant..Id tamen cisurgente necessitate permittit Conc. Carthagin. IV. sici Anastasio Papa habitum avno 398. &ui Leone III. confirmatum, dum Can. 38. sic ait:
Diaconus praesente Presbytero Eucharisium Corporis chrisi populo, si Maeces
R os Liste Io. Denique & testimo notandum est, circa horum omnium Canonum numerum, quod licet χα praelatos dumtaxat admittant eruditi sere omnes,
j. V., en suisse alios, sed iniuria temporis deperditos, colligitur' ἐκ I. Ex eo quod inter ain praefatos non extet Canon ille, quo decretum est Pascha.non decima quarta lunae primi mensis die, seu die Dominica immediate sequeliti celebrandum; qui ζ'nen unus e praecipuis fuit, juxta Eusebiuin, lib. r. de vita Constantini, & Athanasium in episti de Synodo Ariminensi. . a. Ex eo quod pariter inter 2O. istos non reperiatur Canon de B
unis ab Ordinibus arcendis, quem tamen in Nicaeno cinciso con-itutum dicitῶS. o misψας ad Vercellensem Episcopum sic scribens: Segnius cognosiamur. non solism hoc Apostolum de Eppoto Hesbiero h ruisse, sed etiam Patres in Concilio caeno tractatus addidisse, neque clericum H quemquam debere esse qui secund i coniuna sin tius est. . . . t 3. Ex eo quod nec Canon reper atur ille inter istos de Scripturis sanctis ainlientacis, cujus tamen incinimi Ν, Hieron vinus, epist. 3. de libro Iudith loquens & dicens: Sed quia hunc librum. Duo ius a Ucana in numero soct ram Scripturarum legitur computide, acquis vi pocationi vor . a
36쪽
. Denique ex eb qnod ab aliis citentur Nicaeni Cmones alii pilares,
qui non reperiuntur inter a o. praefatos istos.
De Concilio Constantinopolitano primo, anno 38 r. Sub Damas I. Imano Pont ce, pro visitus Sancti diri tate,
eontra Macedonium Macedonianos astruenda.
post damnatam deti8. Nicaeni Concilii Patribus impiam de Filii divio Constanti
nitate ac blaspnemam Arianorum haeresim, ex illa pullulans paulbpost non minus impia in Spiritum Sanctum furere coepit alia, auctore M. redonio, Praesule quidem Constantinoeolitano. sed Arianorum lactione summa. per Constantilim Imperi in Pauli depum sedem perperam in se, & docente Spiritum Sanctiim Patre Filioque minorem, nec ejusdem cum Patre 6e Filio substantiae, sed meram creaturam esse. Ad quam in dies crescentem,& longε lateque serpentem protinus e steridam haeresim, Constantinopolinabitum est hoc orientalium Concilium, anno Christi 38 r. quod licet praecise ut orientalium Episcoporum est, re a Theodosio Seniore convocatum, non Oecumenicum esse ratione convocationis, sed solum ratione aeceptationis & approbationis post habitae contendant bene multi; spin, tum tamen ut iniunctum de moraliter unum cum Occidentalium dio tunc Romae congregato ab eodem Rom. Pontifice Damaso, & in eamdem conspirante ficiein, vere a Damaso L Rom. Pontifice convocatum, i roinde etiam ratione convocationis cecumenicum esse censendum. Ad iLudereo, iuxta Theqdoretum, lib. s. hist. Eccl. cap. 7. venere a Theodosio iussi e diversis provinciis Orientales Episcopi centum & quinquaginta; inter quos eminebant Timotheus Alexandrinus, Meletius Antiochenus,
Cyrillus Ierosolyniitanus, Helladius Caesariensis Episcopus, magni Basilii hwcetar, Gregorius Nyssenus ejusdem Basilii frater; Amphilochius Ic niσnta tu Iycaonia Praesul; Acholius Thessalonicensis, qui Theodosium per bapti a in Christo Mnuit; & inter illos de alios insignes pietate ac
eruditione viros claruit Gregorius Nari anzenus, elati qm Ecclesiae
lumen, qui oratione H Concihi Patres habita, spontε dimissionis ii bellum petiit, sum Me lubens abdicavit Episcopatu Constantinoo α, eius in locum concordibus animis electus Ninarius patria Tara;/. ustri loco natus, Senatorii ordinis vir, aetate gravis', moribus hone , & reipsa tunc Praetoris ossici b elarus. Quis autem istis praestierit orientalibus Episcopis, Constantinop i per Theodosium congregatis, satis bbscurum & ambiguum est. Sunt enim qui Nectarium, de quo supia, utpote quiajam Constantinopolitanum Episcopum, alii Meletium Antiochenum, alii Timotheum Alexandrintvn m fuisse voliant: sed nec Nectarium, nec Meletium praefuisse credibile est; non Nectarium, is enim nec 'debuit, nee potuit; quia is initio Concilii nondum Episcopus, imo nec sacro baptismate tinctus erat, quique catinchismenus adhu . Constantinopolitanae sedis Episeopus electus est: non M utian Antiochenum, quia abscnte primae sedis Epit copo, videlicci Rom no, ius praesidendi Syntydo non devolvitur ad Antiochenae sedis Antisti, Appar. Annali. Tom. IL C 3 tem, Disiligod i , c,oral
37쪽
rem se ad secundae, videlicet Alexandrinae sedis Episcopum, ae proinde non Meletium Antiochenum, sed Timotheum potrius Alexandrinum oraefuisse credendum. Idque manifeste confirmatur ex octava Synodo oecumenica, actione 6. sic dicente et Quoniam Timotheus primus fastir est praedictae sanctae Unodi pr ens, utpote Alexandrinus Patriarcha, σtina cum Episcopis, qui secum erant, pro exit Hectarium Constantinopoleos Conciliantur tamen ab aliis hae diversae auctorum sententiae, dicendimina Theodoreto, lib. s. hist. Eccl. cap. 8. tres intra annum habitas esse
Constantinopoli Synodos, & primae praefuisse Meletium Antiochenum, secundae quae Oecumenica est, & ea de qua agi' hic , Timotheum Alexandr1num jure suae sedis; tertiae denique praefitisse Nectarium, iam e Catechumeno ad sedem Constantinopolitanam evectum, & in locum Gregorii NazianZeni se ipsum in oeciim ca Synodo abdicantis, lubitDtutum. In hac ergo cecumenica Synodo nedum damnata Macedoniano. rum haeresis, sed insuper conditi Canones, dc editum Fidei SymboloenrCanones quidem septem ab Isidoro Mercatore collecti, ut volunt alicui; vel tres tantum a Dionysio Exiguo recensiti, ut probabilius opinantur alii, praesertim Nati Alex. saec. differt. 37. probantque ex eo, Quod hi septem ab Isidoro Mercatore relati, nihil re ipsa contineant adiud, praeter id quod continent soli tres a Dionysio Exiguo ex Orientalis Ecclenae codice desiimpii, ut serio examinanti patebit. Sunt autem tres Ilurc A NON I . Ut ea quae apud Nicaenam statuta sunt a trecentis decem & octo Patribus. immota permaneant, statuit; & insuper anathemati Zat Arianos, Eunomianos, Macedonianos, Sabelinianos, Pnotinianos, Marcellianos &Apollinario NON . II i Circa singularum dioeceston ordinem, & privilegia quae AEgyptiis, Antiochenis, Constantinopolitanisque debentur, praecipit, ut sua quaeque
alesiae servent privilegia, sibi per Nicaenos Canones gubernent Ecclesias Episcopi, ut non accedant ad 2 ut Constantinopolitanus Epi opus habeat honoris prinaram post Rmanum Episcopum, propterea quod urbs ipsa fit nova Roma.
De Maximi Cynici inordinata constitutione Constantinopoli factogendi Maximum illum nec Episcopum esse, nec fitisse
ordinatos Clericos, caeteraque per eum gesta irrita esse dentumat. Notandum.
Quamvis omnia hujusce Concilii in Macedonium , relix decreta, Romana probaverit &men minime recepit istos usque ad Innocentium
Iium IV. praesertim Canonem de primatus sedis . cui Letius ut constat I. ex Greg. Magno presse Τicente: Romana Ecclesia eosdem carnes, vel sinisti constantim rana, bactenus non babet, nec Fcipit. Disit j by Go Tis
38쪽
eamdem υηοdum accepit, quod est per eam contra cedonium definitum.
, ΕΨ eo quod Leo Magnus numquam ProbaVerit, imo r6ecerit Chal
cedonensis Concilii Canonem 18. in gratiam Anatolii 'furtive & finito iam Concilio cusum, quo confirmatur Constantinopolitani Concilii Canon, tribuens primatus honorem, locumque secundum Constantino politanae sedis Episcopor unde licet in orientalibus Ecclesiis recipere tur ille Canon, numquam in occidentali receptus est Ecclesia: donee tandem Innocentius III. in Lateranensi Concilio IV. primum locum post 'Romanum constantinopolitano dedit Episcopo, dicens: Antiqua vi triarchalium nisilegia renovantes, sacra universali Synodo approbante, fanti mus ut post Romanam Ecclesiam, qua disponente Domino Iuper omnes alias ordinariae potestatis obtinet principatum. utpote mater univer1orum chri fidelium cr magistra, Constantinopolitana primum , Alexamdrina secundum . Antiochena tertium, Jerosolymitaria quartum obtineat locum, servata cuiliabet propria dignitate: Idque ita prudenter sancivit summus ille Ponti sesthono pacis consulens, tum ut nactenus nutantes Graecos in subiectione
Romanae sedis devinciret, tum quia iam a multis saeculis Constantino. politano cedebant reliqui orientidis Ecclesiae Patriarcis. symbolum Fidei Constantinopolitamim. me est, Fides Symbolum hoc in Concilio editum, quod idem est ae so lum
illud, quod inter Missarum solamnia cantatur in Ecclesia, soletque Nbsidet Co 'caenum vulso dici, de unum & idem cum illo haberi, quia reipsa non discrepat a Nicamo, nisi penes majorem, ves minorem explicationem , quantumvis Nicaeno plura Constantinopolitanum addat, ut ex utri que contextu legenti patebit: nam I. Ad primum Krticulum, contra Marcionitas, Manichaos, de alios , duo admittentes principia, ante haec Nicaeni symboli verba, Vsebilium O iuvisibilium, additur coeli ct terra a Constantinopolitano, majoris explicationis gratia. a. Contra Phothium, Verbum divinum, non attemum, nec consu, stantiale, sed temporale esse, & in Virginis utero coepisse, blasphemam
tem, additur natum ante omnia saecula.
3. Contra haeresim Apollinaris volentis Filium hominis de coelo venisse, suamque de coelo carnem tulisse, additur de Spiritu Sancto, natus
q. Cum in Nicaeno INeretur tantum, p/ssus est, additur majoris explicationis Matia, crucMus etiam pro nobis, Ius Pontio Pilato, oe s
s. Contra fabulosam de millenario Christi in terris regno, addita sunt ista de Christor Sedet ad dexteram Patris, venturus cum gloria, cuius regni non erit finis. 6. Contra Macedonium, Spiritum Sanctum Deum esse negantem, post haec Nicami symboli vecta, Et in spiritum, additur Dominum σνiinimeantem, ex Patre procedentem, eum Patre oe Filio adorandum σ reuis
vilicandum, qui hcutus est per sanctos Prophetas; de reliqua sequentia.
39쪽
De sacris. Ecclesiae Conciliis.
De Particula Filioque. Quandonam autem fuerit addita Nicarnq Symbolo particuIa illa Filio. que, de coeptum de Spiritu Sancto in Ecclesia dici, cui ex Patre Filioque procedit, non satis liquet; volunt enim albui additam fuisse in Concilio
Quodam in occidente congregato, non assignando locum, neque tempus eam; additam alii credunt a Damaso Papa, anno 38 i. in habito Romae Concilio; alii vero a II. Nicaeno Concilio, anno 787. alii denique anno S 18. a Nicolao Romano Pontifice huius nominis I. additam fuisse prob hilius esse contendunt, I. Quia non potest certo dici addita in Concilio
quodam occidentali, cujus nec nomen, nec locus, nectemus assignatur.
α. Non potest pariter dici a PMnaso addita in Concilio Romano; nam si a Damaso Papa Hisset addita, illam non improbasset, nec reiecisset sine dubio Leo III. consillius a Gallis, & rogatus a Carolo Magno, ut haec praefata adderetur Symbolo particula. Leonem autem III. illam amprobasse & rejecisti constat. Non denique dici potest in II. Nicaeno Concilio ab orientalibus addita; quia, si ita esset, sine dubio non latuisset Graecos, & aliqui saltem Cossices praeter eum, quem Graecis opponebant occidentales ita habuissent; quod tamen talium esse constat; ergo in illo II. Nicaeno Concilio addita dici nequit, ac proinde multo probabilius est a Nicolao I. Romano Pontifice fuisse additam anno circiter 838. eo videlicet tempore, quq coep;t motu Graecorum antesignani sthisma; quia id colligitur i. ex lencyclica Photii id sedes Orientales epistola. a. ex eo quod Nicolao exprobret Photius, ipsum ob additionem illam incurrisse anathema ab Ephesina Synodo latum contra quoscumque Nicaenae fidei Symbolo quidquam addentes. Dixi a Nicolao I. suille primo additam, auctoritate videlicet Romani Pontifi-ιcis; nam praeter Romani Pontificis auctoritatem, i nge arare additam Disse tenent eruditi sci e omnes a Concilio Toletano VIII. circa annum3s3. in Hispania celebrato, ante ortum Graecorum schisma.
. De Ephesino Concilio, anno qῖI. . iris camim L R. .inori t , pro una in christo 'pers a, contra Nestorium. iCUm, post Vectarium, in sede Constaiatinopolitana seliciter succe sistet Ioannes chra MuAs, Chrysostcmo Arsacius Nectarii stater, Arsacio Atticus, de Attico synesius; mortuoque synesio, cum taenis pro illius oligendo succrebre eitat ni Ra es divuus, aliis Proclam, Tuli' putis Presbyterum postulantibus estis; Theodosius junior in . ex Anti in cheno Clero P eliorsum adtavit, virum ex Germanica Syriae oppidula natum, proseissione prope. Antiochim Laurae S. Euprepit Monachum, Theodori Mops sic ni discipuluna, dόctrinae 3e calaquei diae fama celebrem,mtus pallore, corporis macie, vestrum neglectu, sanctitatis Apost licae metitientem imaginem. Is omnium consensu Episcopus initiatus,
40쪽
haeresibiis statim omnibus bellum indixit, ut suae uni paulo post dissenii
nandae locum pararet haeresii. Duxerat ea de causa , ex Antiocheno Cle
ro, Presbyterum quemdam Anastasium nomine, fidissimum comitem ae familiarem. Is ad populum sermonem habens , eo dernentiae scelerisque
venit, ut Beatam Mariam Θεοτόκον, hoc est, De aram dicendam este ne
gaverit, propterea quod ab homine Deus nasci non posset. Excitavit ima pia vox magnos populi tumultus & turbas. Nestorius interim Anastasium illum tanti sceleris auctorem, & nedum anathemate, sed ultimo dignum supplicio, advocata concione magnifice laudavit; utque sacrilegia sacril, iis obfirmaret, sublato Deiparae nomine, Christum Dominum in duas di-raxit hypostases, sive personas; in eo siciit naturas duas, ita &personas duas, ita de Filios duos, oe Christos duos asserens; unum quidem Deum ex Patre Deo, hominem alterum ex Matre, quam idcirco non m, κον , scd xσις. ἀκον, idest, christiparam appellabat. Attollitur statim in Nest,rium irati populi clamor, decurritur per urbem magno cum tumultu; fit ab illo multorum, nedum plebis & Senatus, sed de Monachorum, discessio; fiirit & saevit in illos Nestorius, Clericos recte sentientes ab aris avebiit & focis, alios fame vinculisque punit . Vulgantur interim eius per Orientem descript ae conciones, sanie ac veneno plenae. Fremunt in eas quo quot fuere orthodoxi, Cyrillus praesertim Alexandrinus, vir vitae sanctitate & eruditione magnus, qui hanc invalescentem & pullulantem haer
sui, tribus libris ad I beo sum & ad Reginas, hoc est, ad Pulcheriam de Eudoxiam missis , confutavit: scripsit & ad alioβ Uas de eodem argumen. to epistolas, quibus ad Nestoriana perlatis, irascitur, & furit in Cyrillum Nestorius. Hortatur Cyrillus Nestorium in visceribus charitatis, ut en rem incaute forte prolatum emendet, & Beatam Virginem Deiparam s teri non recuset. Cyrillum quasi insolentem & indoctum irequentibus per epistolas convitiis impctere coepit, etiam apud Imperatorem ; utque inaeum Romanam concitet sedem, ad Cculcstituim in ea sedentem scribit. Ne Romano Pontifici imnoneret Nestorius, scripsit & ipse Cyrillus Coelestino, qui statim coacta stomae Synodo exitialem Nest ii damnavit lim resim, ipsique Nestorio decem dierum spatium ad resipiscendum, per literas ad eum mistas, praescripsit; & ni resipiscat, anathema comminatur sicripsit S ad Cyrillum idem summus Pontifex de rebus in hac Synodo possis, sitasque illi vices committens, mandat ut Nestorium anathemate teriat, aliumve ejus in sede constituat, nisi intra decem dierum intervallutupini odiam cantet.
Receptis Coelestini literis, Synodum statim Curillus Alexandriae coegit, in qua quatuor decernuntur Legati Episcopi a Nestorium mittendi, cum litteris Romani Pontificis, ei tacem dierum spatium ad haeresim abjurandam praescripturi , insignemqus Synodi epistolam laturi, complectentem
I 2. LV ita , quae ab anathemate in haereticos , I a. anathmaiatismi vulgo nuncupantur. Sprevit haec omnia Nestorius, anathematisinis anathei tibanos optasuit, i Theodosium Imperatorem contra Cyrilluu i commovit ,
Ioannem Antiochenum, caeterosoue sibi amicitia conii uictos Syriae Episcopos contra Ia. Cyrilli capitula, sive anathematismos, tamiuam de Apollinaristinini haeresi suspectos concitavit. Existimans itaque rheodorsitis Imperator, ad has componendas turbas universali opus eiae Concilio,
quod C Willus congregari postulabat, quod Basilius & Archimandritae Monachi rogabant, de illo in sequentem annum celebrando; apud Coelestinum