장음표시 사용
101쪽
ex Theoerito , Ouidio et Metastasio - - inscripta, lErlangae 1765. quam bis terue legisse neminem, credo, praesertim hoc idylliou interpretaturum, poenitebit. Hoc quoque Idyllion cl. Ramlar in Eln-ieitung in die schUnen Wissenschasten &c. Parti L pag. 33S. laudat pulcreque illustrat. Vavassor de ludicra dictione pag. 11o. ed. Xanii hoc nostrum et sextum Idyllion pro uno habuit, repugnante vero lDan. Heingio in lucti. Theocriteis pag. 293. Idem tamen Vauusor nostri idyllii particulas quasdam l . Inem. P. 125. eleganter exponit. Quae miser Veber die neuere deuische Littaratur, ate Samma Iung, de idylliis Theocriti aliorumque obseruauit, ut ea doctores adolescentulorum legant et sub examen Vocent, valde opto. adde Scaligeri Poetie. libr. V. pag. 632. R. et Tostsi comparationem Theoeriti .i Virgilii, in Berhelii diff. critic. Lugd. H. 17o7. in 8.. In cod. Vatic. a. haec est inscriptio
γεται. Deest titulus Vatic. 4. 5. O . 9. Warton.' v. a. Schol. ad h. l. commemorat haee:
Horat. IV, II. minuuntur atrae carmine curae.
v. 4. ανΘζω ratς legunt duo Medicet. ἐυνῖν Schol. ' secundus et tertius .mediceus, cum Vatic. et
102쪽
γινετ mauult Reishius punctum poni, neque insolitum esse ait, particulam δε paullo longius remoueri. verte Ied. v. Budaei comment. ling. Gr. P. 9a . . T. ημιν, rectius αρον Valchen. v. 8. oc alii οτ sed prior lectio, quoniam Dori. ea est, mihi magis placet.
καλλωπίζειν. Reishius τοις ροδοις et rel. explicat, usque ad rosas, ad tuta, ad cincinnos, ad furores; et κιγωνοι. quod vocabulum alio duplici ν scriptum legunt, si hic loci sunt, ait, non genus aliquod sto. rum, sed id, quod vulgo significatur hoc vocabulo, cincinni, videtur poeta docere, iam dudum moris fuisse, ut amatorea fasciculos comae suae detonsos amatis mitterent: id quod etiam ex Idyll. 23, T. adparet. De multiplici usu comarum in fasciculos consectarum, quae mitterentur alio, egit idem ille in disputatiuncula germanica, quae inserta est Hamburgi. schen Magagine vol. XVII. pag. 59a. sq. cons etiam Potae. IX. Act. 8r. ibique liemsterh. qui, postquam fuse egit de hoc vocabulo, tandem, suere, inquit, eincinni tortuosis turbinatisque flexibus dependuli in humeros capilli. Sensus Theocriti est: Polyphemus tanto exardescebat amore Galateae, ut, non .mOro
103쪽
malorum et rosas, aut poma, aut fasciculos comae suae mitteret, sed ut etiam fureret. Depingere se hic profitetur Theocritus , nouum quoddam genus amoris , ferini scit . et horridi. Warton in notis tom. 1I. e codd. fuit hanc eruit lectionem: 'Hρατο, δ' ου μαλοις, οὐδ' αυ e οδοις, ουδε κικιννοις, vel Vtiquidam habent; ἡ δ' αν ρ'οδω: sed a vulgato verborum ordine non recedendum putat Valchen. quem vide. de ψοδ. confer JIoll. ad Longi Pastor. pag. 85.
V. Ia. E ωυλιον alii, etiam Stephan. in ed. minor. minus doriCe ταυλιον. ἀυται h. e. Iolae, ut
Scholiast. explicat, vel nullo iustode, ut Virgilius Io-quitur; nullo ducente, ut Naso reddidit. Etiam sua sponte verterem. vid. Steph. in obss. in min. edit. pag. I . cl. Ernesti ad Hom. Odyssi XVI. 29 . et cl. Sehrader. ad Musaeum. pag. 33a. Imitatus est Virgil. Ecl. IIII, 2I. ubi vide cl. myne, et Ursini Virgil. coli. p. I. v. I3. indicem. Tibull. III. T. 28. Auferet extincto pallida Ditis aqua, ubi vide Brouckh.
pag. 16I. ad S. 155. Tovius in Addendis pag. 396. explicat. in sole litore, ut imitatus est Virgil. IIII. Georg. ψ65. V. 15. 16. ελκος - vulnua quod ei infixerat telum
104쪽
a Venere immissum. cons. not. ad Bion. I. v. II. Virgil. Aen. IIII. x. οῦ legit et defendit Valchenaeri idemque ΚαΘεσδο μενος malit V. seq. V. 19. U. DOrville. Uan. crit. Ip. I9. imitatus est Uirgil. II. Ecl. 6. cons. ad Callimach. Spanhem. tom. II. pag. 45 V. zo. cons. Ouid. Metam. XIII. 789. qui tamen ultra modum lasciuiti V. II. cs. Theo C. Id. XX. 26. Idyll. VIII. 83. Ceterum suauitatem, το πρέπον et proprium poeseos bucolicae notent tirones. Bucolicus adfingit pastori aptam et congruentem orationem, eumque rustice loquentem ac similitudines ab agro pecudeque iisque , quae quotidie versat videtque, ducentem inducit. Conser etiam, quae Vauassor I. mem. pag. 112. R. de hac oratione Theocritea disputat. ibid. cons. Thebcr. XII. 3. Virg. Ecl. U. I6. Ouid. Net. XIII. 79o. interpretatio vulgaris: acerbior uua immatura, ipsa acerba est, et repugnat omni sensui: melior est Casauboniana, Splendidiori commendat enim Cyclops in Galatea sua cutis bene curatae litorem et gratiam. Hesych. λαμπρον, καθαρον v. etiam A Fabri et T. Graeu. ad fragm. cillimachi. p. ' . 358. Glossae Laurentianae apud V arton. pag. 227. λαμπροτερα, κα9αζωτερα. Neque tamen blandiarior placet Wartono interpretari, propter το
105쪽
erudae, immaturae , immitis , et a maturis uuis cintem nitentem saltem . commendasse aptius putat. Quare lectio Calliergi, σφριγανωτερα non Prorsus aspernanda ipsi videtur. Hesychius σφρίγων - idem σψρίγανον - - Uua recenti, siue immatura, magis vegeta, turgidula, solida. Nonnus Dionys. libr. 34. pag. 858. v. 32. Vitium praestantissimarum seracinsima fuit insula Cyclopum, unde Polyphemus comparationem ab uvis pulcre ducit. Pariter Homerus Odyss. IX. 1io. in primis vers. 357. de hac insula Bene quidem monet haec Warton: enimuero homo serus seros quoque crudosque amare potest cibos se ' ctusque, atque adeo uuam immaturam, quae sibi vudetur splendere, et vero splendet, dum maturescit. v. aa. αυθ ' μακ illud imum, quod aio, prorsus ira, ut ad rmo. Pulcerrima est petulantia marinae puellae, amatori suo ita illudentis, ait Warton. v. 23. Οα '' ἰοισα satim vero, quam enerrime aufugis; ἰων, cum alio verbo iunctum indieat celeritatem actionis et animi promtitudinem. v.
. Dorvilla ad Charit. p. a97. Aristoph. Plui. V. 32. r. as. Imitatur Virgil. Eelog. VIII. 37. Warton sibi videtur eleganter instaurare versiculum e UML no sexto: ἔγωγε τευ, g ανίκα
Valchen. e codd. Florent. et Vaticano dedit, 'φάσΘην εἰν εγωγα τεοῦς quod rarius est voc. ανικα
106쪽
rescripsi. Apud Homeri Odyss. VII. 3o. Mineruavlysii Phaeacam ingredienti, ait, έγω δε οδοr ν γε-
ονευσα conser. in a Mosch. II. IIIV. 3I. cf. Virg. Ecl. VIII. 32. loco λἰ uti etiam V. 33. ed. Francos. legit α'νΘι. V. 33. Schol. ad h. l. τουτες In εἰμὶ σιμος. cf. Vire. Uel. II. I9. R. et cl. myne ad hos vers. Post hunc versum Hemsterii. et Ualchen. putant, inserendum esse Versum, qui nune numeratur quinquagesimus. v. 3 . cohs. Iac. Tollit animadu. ad Longin. pag.
V. 35. ἀμελγομενος. Manc Aldinam et Florentinam, et codd. Vatican. quam etiam schol. exhibet, lectionem vulgari αμελγομενον, quam Warton quoqu. habet, praetulit Reis ius et valch naen Stephan in olis eruat. suis p. 34. tres proponit interpretationes huius versus, quasi dissicilioris. ' At enim si naturam rerum et ingenium hominum rusticorum; pe'
107쪽
nitius intuemur, videmus locum nulla hiborare dissicultate. Quilibet enim tunc dicet, quae sit lactis pars pra 'stantissima: qua quidem ratione vulgaris lectio, in Ste- Phaniana quoque editione expressa , potest qefendi.
Secundum lectionem vero Aldinam, quae vitae CyCl pis aptior est, interpretor eodem paene modo, prae- . ter quod αμελγομενος, mihi mulgens, redderem. Ita . vero videmus, multa loca veterum auctorum praecia pue Theocriti et reliquorum poetarum facili planoque modo posse explahari, dummodo interpretes interdum naturam hominis et rerum omnium adcuratius nouefint, nec ubique eruditionem quamdam et infinitae lectionis speciem temere essent ostentaturi. Cons.
de la Cerda ad Virgil. II. Ecl. aa. Homer. Odyssi. VIIII. 219. 223. V. 37. ακρω, alii ακζω cum iota subscripto, quo potest defendi; sed prior lectio praestat: in illo autem dativo vulgari et genitivo Dorico magna regnat inconstantia. Reishe. ακ' sine tota subscripto pro κρου Warton quoque vindicat. V 39. γλυκυμ. Quaenam simplicitas et suavitas et amandi cupido in hoe cyclopei cons. Bion. Ι. 78. Propria significatio, dulce ρomum, est infra apud Cati Iim. H in Cereri a9. pro αμα legatur ομα. Hesych. ομα, ὀμοῦ. Sed fortasse Dorice hic loci eircumflectatur αμῆ Annon et commune αρια dorire pro ορις.
ait Warion. αμα dedit Ualchen. malit tamen oρια.
108쪽
Laurentianae ad h. l. ἀωρι, ἀωφα, ακα ως, του δεοντα καιρον. v. Suidam in h. v. et Lucian. tom. I. pag. a91. ibique Hemsterii. v. I. μαννοφορ. torquibus Ornatos. sc codd. Vatic. . editi Iunt. et Calliergi. Alii vero, Aldus, Stephan. 'Warton. Ualchen. quem vide et codd. Laurent. αμ- νοφορως, quam lectionem reiicit Casaubon. ad h. l. et laudat interpretationem Scholiastes, qui inquit, μιν ο κ μος. τὸ λεγομενον μιαν- νακιον. Reishius , Veram lectionem esse μαναψε-
ρως simplici ν pro μηνοφορως, haud dubitauit. a tem , lunula , eit macula in pelle lunam imitans. Quae quidem Reishii coniectura huic loco magis conuenire videtur Wartonio, et loco Homeri Iliad. XXIII. 455. non incommode posse illustrari: et ipsi Valchenario placeret, si macula in pelle lunam imitans diceretur: sed luna ipsa dicitur In
fronte equi Homerici l. mem. λευκον σῆμ' ετετυκτο πε-
ζωροχον ηοτε μι νηπ. Retinuit igitur ἀμνοφόρους. σκυρινως catulas. Brevitati et proprietati multum detraxisse videtur Ouid. Metam. XIII. 83 . huiusce muneris quas saeuitiem molliendo: Inveni geminos
inter se similes, qui tecum Iudere possint I illosae eatu, ns in summis montibus orsae.
V. a. A'λλα verterem age'. et desiderium exprimit immensum. v. ind. αμ με Steph. in ed. min. Cum aliis αμε; M. ποτί με. ceterum cons. Virg. Ecl. VIlII. 39. 43. ubi vide notam cl. Reyne, et Theocrit. V. 45. Virg. Ecl. I. 8o. E codd. Vaticano et Romano Otto ni reposuit Ualchen. et. laudauit.
Toupium in Emendat. in Suidam II. p. 178. Glossae
109쪽
Ταν γλαυκοιν δὲ Θαλασσαν ἐά ποτὶ χέρσον
Laurent. interpretantur κινειψαι. cons. Hom. Iliad. XXIII. 3o. v. 47. Scholiast. iam obseruat, Aetnam ab altera parte ignem euomere; ab altera autem esse nemor sam, εν ω καὶ δι' Aους τηρεῖται, ἐξ οῦ qui-
ibid. cons. Hom. de αυλ' Polyphemi Odyss. VIIII. 383. 186. De sertilitate arborum et monte Aetna multus est Warton in Addendis et corrigendis p. 353.
v. 48. Scholiast. Nέκταρ, Θεων πομα. αρο- βρ ια τρο*η Θεων, Δ. φασιν ἔλληνες. εκ δὲ της ἀμβροσίας και αριβρόσω πομα, το Θειον, τουτε ιτο γλυκύτατον.
V. 49. supple αντι prae his. Warton comparauit Nonnum Dionys. XVI. 3o. sqq. , V. 5o. Schol. λασιος, δηλονοτι συνοφ δε - 'μενε codd. dedit Vcchen. ibid. Warton haec ad h. I. sesipsit. Polyphemo nostro antrum incolenti, magno solatio fuit, quod ingentem struem ligni querni possederit ad pellen dum frigus. Hoc formae suae damna rependit Cyclops. 'Sensus est: Etsi tibi videar hirsutus et squal-
110쪽
of ουα ετεκεν μ' α ριάτηρ - δεκτα '. 'ne Iidus, attamen abundo nitatis vitae commoditatibus: Sunt mihi querna ligna, et in antro perpetuus est tynis. Eodem modo v. 33. sqq. corporis sui deformi. tali copias suas et diuitias opponit. Ita secum ratio. cinatur homo ferus et immanis. ,, Hunc versum post vers. 33. ponendum putat Hemsteta. ad Lucian. L
V. 51. Urοδω cum iota ; alii sine tota. Veteres,aie Reis ius, editiones 'anta utuntur in hac re incomstantia, ut discerni nequeat, quid a casu sortuito, et rursus quid a consilio prosectum sit. Imitatuemmer. Odyss. IX. a33. Warton quoque laudat Euripidem Cyclop. V. 38a. 385. V. 5a. Ηος versu et v. 5s. τευς recepit ex edit. Florent. Valchenaer, idemque versu seq. pro ex codd. Flocent. reposuit ναἰ, iuro per unum Oculam, , quo nihil mihi earius, et laudat Theocrit Eid. XXlIII. 73. No ι-εμον γλυκυ φεγγα ἀποιχομενον πά-
V. 53. Forinula haec ardentissimum innuit amorem tam in sacris quam prosanis litteris usurpata. Catia . III. 5. quem pias ista suis oculis amabat. Oppian. Hal. I. TO3. τεκνα - φαεος γλυκερώ τερο καὶ βιοτοιο, ad quem locum Ritterahur. permulta collegit exempla. Warton vero haud inique monet: posse hic adludere Cyclopa ad oculi sui combustionem, ab Uysse faciendam, quam praedixerat ipsi Telephus, et quam ipse memorat Eid. VI. aa. ut sensus sit: - '