Theophili Christophori Harles Anthologia graeca poetica

71쪽

s Ἐβη τιμηεσσα' το δ' αζγαλεον και αμοζφον. Tῆρας poetis gr. heroici carminis ab stephano editis, tom. Il. pag 48 . et Ηerterium, cuius libellum ad Tyriataeum laudauimus, qui vero Stephani lectionem retinuit. adde Stobaeum cap. 115. pag. 59a. v. I. TιΘωνω. Tithonum, filium etaomedontis, Aurora ob formam faciei pulcerrimam adamavit, et propter senectutis 'vitaeque longinquitatem, quum mori non potuisset, in cicadam mutauit. vide Hygini sata

aro. ibique Munher: Erasmi Magia, Chil. I. centi

Vl. pag. 61. ed Frobenti. Homer. Odys. ε, 1. ibique Schol. eiusdemque Η. in Vener. I. v. aI9. Lambim ad Horat. II. Od. 16 v. 3o. Iyrtaeum III. v. 6. ibique Elota pag. TI. αφθιτ. de hoc vocabulo vide disputat. Dorvillii in vann. crit. pag. 33. Est enim epitheton ordinarium rebus diuinis datum. - εδωκεο Vrsn. v. . Haec quaerela adhuc fatigat homines aepraecipue poetas: et scriptores utriusque linguae sunt illius pleni. Nubem testium vide apud Du Pore in Gnomolog. Homeri pag. 263. 26 . Auget breuitatem itae Mimnermus similitudine tam frequenti quam eleganti a somno ducta, qua res omnes mobiles et fluxae comparantur. Fid. RitterShus. ad Oppian. pag.

365. copioso de illa disputantem, et Schwebel alBion I. 59.

16. et L ise, vir elegantissimus, in Scherataste taeder pag. X73. ed. terti

72쪽

IL . .

V. 7. τιγεῖ, reddit. ΤιΘέναι cum aliis adiecti- .uis coniunctum frequenter poni pro ποιεῖν, docet Kyphe in ObT in N. Τ pag. a15. tom. Il. Sic cam. seq. v. 6. infra Call. H. in Cerer. v. a . 55. Pindari Olymp. I. v. 1o3. adde indicem. V. 8. cons. Dupore Gomolog Homer. Pag. IM. V. 9. το scilicet, nempe. - ωρη. Vid. ad Tyrtaeum. LV. 28. Thom. Mag. pag. 932. ac indic. nostri Ceterum Dagilitatem et vanitatem vitae humanae, Variis eXem

plis e rerum natura sumtis et illustratis, elegantissime descripsit Theocritus Idyll. XXuI. praecipue vers 3 seqq. Notum est illud Ouidit II. Art. 218. FOrma bonum fragile est, quantumque adcedit ad annos, Fit minor et spatio carpitur ipsa suo. si adde Ovid. III. Trist. 7. 33. Titium et Barth ad Nemesan. ecl. IIII. et . de la Cerda ad Virgil. Ecl. II. 18. Schinebri ad

X. 3. - φίλος Steph in mari. ed. mai. cons. Sobaei Sent. sermo. 59o. V. T. Exstat quoque fragmentum hoc in Gobaei Sententiis, serm. LXL pag. 337.

73쪽

EX MIMNERME '

cons. Stobaei Sententias. Sem. XCVI. p. sam ubi v. a. legitur ἔαζος: in scansione tamen duae tan- . tummodo syllabae gonsiderantur, priore pontradi 'quasi et producta. '

s. Parcae: conser Tyrtaeum II. s. sunt etiam 'riae, cum Parcis saepe confusae. v. Cl. Ruhn m. ep. crit. pag. D. Spaniam. ad call. H. iniserer. V. 6 . .

η, ' νβιτο ι Ursin. et Stobaeus, vide ad Tyrti L

74쪽

v. Io. Hemsteis. ad Aristoph. Plutum v. 1 5T. m net, το ante Hyναναι h. l. omitti, quod infinitivis pie,

vimque iungi debeat, et laudat L. Bos. Animaduers. s. XVIIII. V. H. τροχιμαι. Suidas in Lexico tom. III. p. 533.

ελαττοῦσι. terunt, alterunt, extenuant, mi- - 33uunt. tum τρυχω9εις, πιεσθεὶς, attritus, vexatus, denique τρυχῶ,' et τρυχω, τρυχεις scribi dicit. ε&ρς est , ver domestica, facultates. πενίης εργα est periphrasis vulgaris Graecorum, et idem ac paupertas. v. Klota ad Tyrtaeum pag. 43. 4 v. 16. Zεἰς-Stabaeus et Stophan. In maiore editio poet. princip., Doest haec particula in WiMarionii ot Hortelii exemplis. Ursinus pag. 3 8. laudat Athenaeum M. Mἰανετος δ' ἐν Nαννοῖ, εν ἐυνῆ κατεσκευασμέν'

75쪽

V. 3. ροδοδ. Sic apud Homeri Il. α, 477. ubi vide ioca ex V irgilio a Clarxio prolata, et quae hic et es. Ernesti pulcre obseruarunt. Adde Odyss. β, I. ibique Schol. Anacr-it. Od. 53, ao. et Mois ad Sapphua fragm. pag. 226. v. q. Veteribus sere cunctis, et sigillatim Aegyptiis ruit persuasum, Oceanum sidera ipsa tot et tantae magnitudinis pascere libri II. cap. 68. ac solem ex humidis accendi, aut nasci et ali ex humoro et exhalationibus, vid. plura de hac veterum opinio. ne apud Iablans tum in Pantheo. Aegypt. P. II. pag. To3. Lucret. I. 232. unde aether fidera pastit p ubi. v. Lambin Virol. I. Aen. 6ra. polus dum sidera pascet. adde infra Maer. XIX. ibique notam. V. 5. .cons. Virgil. Georg. I. 4 7. Aen. IV. 585. VIIII. 46O. v. 9. Caus. Hum. Odyss. α. 23r. R. ibique Clais, et eundem ad Odyss. ο, o3. Virgil. Aen. IIII, o8. Oceanisnem iuxta Aolemque cadentem Vulmμs Aethiopum

locus es; adde Vulean ad Callimach. H. in cerer. v. Im. v Io. Ursim. vid. Hom. Od. xlia 3 7,

ibique clarh. Od β, r. ibique schol. Odyssi Pibique Schol. v. In Hyperionis filius Sol habebatur.

76쪽

HOMERI HYMNUS

i Adiecimus Homeri hymnum in Solem, quod corn- . paratio cnm superiori tum ad interpretationem tum ad ix acuendum ingenium emcax est. Secundum exemplar ven. Ernesi hunc hymnum formulis describendum curauimus. De Homero autem multa disputare, et de . lite de Hymnis, oesi sub Homeri nomine circumserun- , tur, inter doctos semines orta, agere, hic loci non est. v. v. βοωπις. de Vera huius vocabuli interpretatione , vide Clarh et Ernesti ad Hom. Il. α, 55 i. et est, magnisi oculis formosa. Oculis autem magnis praedita habe- ibatur formosa: qua de opinione pluribus egimus in prioribus comm. philol. de oeulo. v. 3. Quisquis auctor huius hymni fuerit. hic certei versus, qui omni caesura caret, auribus delicatuli Ho- meri minus dignus videtur. α iV. 4. vid. indicem. v. 6. Cons. H. in Lunam vers. 18. V. 7. indefessum. aut,ut Virg.Aen. V.68o. reddi- indomitum. cf. Hom. Od.υ,123.Pindar. Olymp. I. I O. μιεικ. οἰΘαν. Saepius usi sunt poeta hac compa. ratione: vid. Iliad. 39 .

77쪽

V. 9. Iliad. ε, I99. eonstriaitur cum casu dandi. Adhibetur quoque de naue conscendenda. Hom. IL619. et conset Dorvilis ad Charit. pag. Isa. Tham. Magist pag. 369. ibique interpres. De constructione ἐπιβαινειν v. yifcher ad Aeschin. dial. pag. 6 r. ' v. II. Pierson apud Emesti ad h. l. emendat περὶ κροταφοισί τ' αv. 6. ε πεt. Hanc lectionem , Oam ei. Rusin mepist. critica I, pag. 47. pro vulgari, coni errat, cel. Ernesti in te tum, quem vocant, recepit, quem sequimur: ac Ruhnsim comparauit cum nostro Muod. III. IIPP, IIur. 'Hελιος μεν απωμεν ἐρεμνὸν δυετο γαιαν ἐσπιριος νεατας ὐπερ ακ' IRec inter sudiit remote terram ineo plenam sol, spertinus ultra extimos Aethiopum monte' vid. Scholiast. ad h. luc. et ad Mimn. ὶU. 9. V. X8. κλ σω vetx. edd. quaedam κλλω, unde Vetuqvorso vacabo: male: Scripserim κληίσω, quod λσο λο βως pronuncietur. Ernesi. v. 19. ἔδειξαν. Est commendarunt, nempe iis prppi

78쪽

AVRLA CARMINA

ΠυΘαγορου ) Pythagoras, ex insula Samo ortus, q'o tempora vixerit, et quam diu fuerit in vivis, valde incertum pst, atque inquisitio huius rei quorumdam doctorum hominum industriam et ingenium mire exercssit. I 'primis quatuor Angli in aetate Pythagorae curatius definienda multum temporis et diligentiae collocarunt ἔRichardus Bentisi in disr de Epistolis Phalaridit, Lo dini 1699. 8, Gi ilirimus Llaydius in diis. de

Chronologia Pythagorae, Londini 1699. dein Lactison in Chronological Antiquies vol. II. pag. 374. et Henrisus Dodwellus, qui in computatione annorum ab εillis doctissimis discedit, cum in libro stupendae do. strinae, de veteribus Graecorum Romanorumque Cyclis, Oxonii 17oi. λὶ XII. pag. 137 sqq. tum in Exercitationibus duabus, prima de aetate Phalaridis; secunda, de aetate Pythagorae Philosophi, Londin. ΣTQ . pag. 9a. sqq. ubi omnem vitae Pythagoricae ra- tionem 'berius exponit, et annum nati Pythagorae incidere putat et probatum it, in annum Periodi Iulianae r 5 U. C. Varron. 185, ηnte C. N. 569. 9lympi ad. 52:. annum mortis autem in au. Per. Iul. : 262, U. C. Varron. 3oa. a. Ch. N. 5a. Olymp. t. atque secundum has Dodwelli rationes Pythagoras annum CXVII. agens e vita decessit. In alia trans- .ierunt alii, qui eum, LXXX, aut XC aut C annos progisse putarunt. Bambergerus in Euveri genΝach-riciaten von den vornehmsten Schrisistellern etc. Parta I pag. II8. terminum, quando vixerit ille, ponit intra

79쪽

Hambergerus et cl. D. Adam Schier in vita Pyth gorae, quam subiunxit suae editioni, inscriptae; PDe thagorae aurea carmina, cum integris animaduersio.

nibus Friderisi Syssurgit, Theodori Marcilii, Viti

Amenachii et Petri Meahami, graece et latine, nunc , denuo recensuit . - - historiam breuem de rebus ad Pythagoram tertinentibus, variantes lectiones, obfemnationes et indices adiecit S. Lipsae 175o. in 8. secundum quod exemplum haec carmina recudenda curauimus plures laudarunt auctores, qui de vita. fatis, scriptisque Pythagorae egerunt, quibus addas

A View of the dissertation upon the Episties of Ph Iaris, Themistocles etc Lately publisli'd by the Rev. Dr. Bentley also of the Examination os that Dissertation by the Honourable Mr. Boyle. London I 698. 8.Pag. 6. 7. 17. M. Frieare. Chrisian Hychois Historifch. eritisthe Lebensbejehreibung 4. Instruessen, Pythagoras. -- aus dem Dyniichen vehersetΣt non Philanderson der Mesrita. Halaiae 1756. in 8. et Gust. Irihouit de Palingenesia veterum seu Metempsychos sic dicta Pythagoriea, libr. lII. Amstet. 1733. in A. qui utilis . liber ad intelligenda Pythagoraeorum placita

multum facit. Pythagoras vero usus suit praeceptoribus Pherecyde, Phoenicio, Hermodamente, et aliis., Quum tyrannidem Polycratis in patria, Samo, diutius perserre non potuisset, Ioniam ad Thaletem, unum e septem Sapientibus, se contulit; cuius suasu Aegyptum, sapientiae tuno temporis sedem, prosectus est, ubi post multas dissicultates superatas mysteriorum et litterarum arcanis initiatus Astronomiam, Geo-

metriam et Theologiam subtiliorem didicit. Barne. sius contra in vita Anacreontis pag. XXII. ex Pomphyrio in vita Pythagorae docet, hunc ab Polycrate. suo amico et hospite, Amas, Aegyptiorum regi, fuisse commendatum, ut ad sacra Aegyptiorum aditus ipsi

pateret. Aegypto in Orientem peruenisse Pytha-

80쪽

goram, magos Babyloniorum pdiisse, a Cambysis, Perasarum regis, milite inter captivost Babylonem adduiactum, immo ad Indos usque penetrasse, et in consumtudine cum Persis horum studia et religionem 1mbi bisse, artemque numerorum, et musices aliasque disciplinas arripuisse, multi et antiqui et trecentiores creis ididerunt. Sed de hac captiuitate et itinere cum nonis nullis dubitat cl. Schierius, arbitratus, eum ex Aegypto Samum rediisse, et ex Samo in Italiam esse d latum. In patriam primum redux propter obscuram docendi et translatam dicendi rationem, cui i a Aegypto adsueuerat, parum adeptus est plausus. Quare iter in Graecas insulas eaque loca suscepit, in quibus oracula erant. Tum eruditione maiore sibi parta, maiore auctoritate et sapientiae fama munitus ad

suos rediit, et in ipsa urbe scholam constituit, Pythagorae Hemicyclium postea dictum. Haud multo post ' in Italiam venit et Crotone, urbe in inseriore parte Italiae, aperuit scholam, frequenti hominum omnis

generis ordinisque concursu valde celebrem, et multos

nactus est adsectas, qui vel in verba sui praeceptoris . iurarunt; unde illud ortum est, αὐτὰ Hine vero eius philosophia dicta est Italica, de qua Sehenserus aliique docte scripserunt. Peculiarem habuit docendi methodum. Eschenbach tamen in: Epigines

et Ua. et pluribus locis ostendit, Pythagoram fuisse

Orphei imitatorem. Discipulos vera ante imbuebat virtute, quam eos ad doctrinam admitteret secretio. rem. Dein explorare cuiusque ingenium et naturam

solebat, priusquam suae disciplinae faceret alumnum. Vt in vita, ita et in doctrina fuit mysticus, nam quibusdam quinquennale imposuit silentium, variaque habuit genera exereitationum, et a cibis quibusdam

abstinere iussit: Quamquam, quum Pythagoras ipse nihil scripsisset, dicta, quae nunc sub eius nomino