Theophili Christophori Harles Anthologia graeca poetica

111쪽

te Galatea pati possem illud, quod mihi in satis est;

ut etiam mihi comburatur oculus, quem tanti facio; immo animam quoque a te comburi patererer. OA sui igitur mentione videtur hanc sacere transitionem. V. 55. sic edd. Mediol. Florent. Ald. sed Steph. aliique legunt ποτοῦ, quae lectio Dorica mihi in Theocrito placet, et rescripta est a Wartonio et Vat. ehenario. pro ταν sorsan melius αν et oscularer. v. 56. vide indicem. Imitatur Virgil Π. Eclog. 45. E cod. Toletano αικα μ- ς. λα λης malit

ValChenar. t . V. 57. πλαταγωνια. Schol. τα τῆς μήκωνος φύλλα Φησὶ, καὶ τω τῆς μνεμια νης , απο τοῦ πλασσω, vel ut Warton in emendati. Schol. vult πλατασσειν e

τιΘεντες γαρ ἀυτα κατα τον ἀντίχειρα καὶ τον λιχανον δακτυλον' τυχωσι τῆ ετερα χειρὶ και hτω ση- λειοῦνται, - ἐι αγαπωνται υetro των ε ζωμόνων. καὶ

ἀπο τοῦ τῆς πλαταγωνος ψοφου, ει αιοφως επικου-σΘεIη. cons. Virgil. Εcl. II. 45. ibid. Warton laudat, et Valchen. probat lemonem Vaticani noni, - πλαταγων ' εχοισαν ερ ηα; et in iis . quae noster Siculus adiecit de papaueribus ruishra erepitacula habentibus, natiuam inesse gratiam, erudite monet Warton; in versu quoque 59. mira inest naturalis pulcritudo et simplicitas.

112쪽

γε μαγευμαι , dein ποτι copulat eum μα9ῆμαι. et interpretatur: praeter illas, quas iamdum teneo, artes, musicas et pastoritias, adhuc illam addiscam natandi. dissentit vero Ualchenar. qui in vulgata lectio. ne acquiescit. cons. etiam Schol. ad h. l. Aldus aliique habent ω κορινα, quod verius esse opinatur Warton. iv. 6x. ξενος, homes, nempe, qui me natare do. ceat. Nimirum non norant, nec curarunt propter agrorum suorum sertilitatem, usum nauium, et commercium cum aliis gentibus. Homeri Odyss. IX. 125. plura vide apud Warton. ,

V. 62. κατοικεῖν, Steph. ed. min. et Val Cken. exedit. Iuntina rectius, κατοικηι , cons. Virgil. Εα IX. 38. v. 6 . 65. εγων edd. antiquior. εγω mrton. ἀπενΘην, ποιμαίνεν, - αμέλγεν scribendmn putat Veschenaer, idemque comparat Virgil. IIcl. H. 28.

113쪽

v. 69. ορε α Warton et alii ορωσα: minus recte. v. II. σφύσδειν v. indic. moch. σφυζει. πηδε, φλεγμαινει, και τr , αλλεται ita enim legendum censeo cum Rulinhenio pro vitiosa lect. ςελλεται et emendatio Ruhnkenii firmatur Glossis Laurent. ad nostrum Theocriti locum, σφύζειν. σφυ. τει, επείγει. 'H αι φλεβες αλλονται, καὶ σφυγμος, φλεγμονη, παλμος, ζωις, φλεβος, γ αρτηρίας. , v. 72. Cons. Nirg. Ecl. II. 69. 7o. τας φρενο paene malit legere Ualchen. Vulgatam tamen retianet. Hemsterh. legendum putat τοι φρένες ε

' πεποτανται. Warton Iaudat in Addendis Wesseo. ling. ad Herodot. III. p. 276. 43. v. 73. Θαλλὸν , Glossae Laurent. ἔγουν κλαδον λαιας. Rup. in Addendis ad h. l. 396. quidquid,

ait, herbarum vel fruticum viret, Θαλλον vocant Graeci. vide schol. ad IIII. 45. Hinc elegans loquutio, Θαλλὼ προσειειν, ramum pecori ostendera,

de quo plena manu viri doctissimi ad Timaei Le.

V, 7 . ταῖς e codd. Florent. dedit Valescen. εχες. quod idem est ac ειχου, codd. Florent. et Steph. aliique rescripsit Ualchenar. idemque non spemit labionem codd. Florent. -- και

114쪽

v. 75. παρεοῖσαν, nimirum, capram, siue ouem,

ust prouerbium, quod in argumento pastorali summa adhibetur proprietate. confer Callim. Epigr. 33. V. 76. Virg. .Ecl. Π. 73. . v. 77. συμπαίσδειν. v. indic. et ad Bion. I. Irut V. 78. κιχλισδ. v. indic. let sic plurimi scriptis libri apud Warton qui in textu tamem dedit; κιχώζοντι, et apud Dorvisse in Obss. Misceli. ΙΙΙ.i 373., v. 8o. Eleganter Theocriti Polyphemus ἐποιααι', νεν τον εροτα Mουσίσδων, eantistando fallebat amorem suum: hoc usu ποιμαι νειν alibi non facile reperietur, sed B. κολοι sunt ποιμενες' et Βουκολεnt τήν λυ ην

Iegitur apud Suidam in Voc. 'Aιωρα: Βουκολημα, της λυσοις in loco scriptoris incerti in Schol. ad Aristoph. Pacem v. 1sa. qua ratione soleant oι εζα ' σαὶ - ἐξαπαταν την νοσον amorem fallere, tradit Lucian. in Nigrino I pag. 43. 4-υχαγωγιας καὶ απατας τῆς πολεως eleganter iunxit Dion. Chrys. orat. XXXII. pag. 362. A. Valchen. quem etiam. vide ad Eurip. Hippolyt. v. 15I. pag. 128. Scho i liastes explicat ἐθεζαπευεν.ν v. 8r. Ultima verba Portus in Lex. Dor. subi μου v. quem consulas ita interpretatur: vitam

115쪽

suauius degebat, quam si aurum amatae puellae d disset, ut ea potiretur; a qua interpretatione parum est Reishius, praeter quod ante ἐι inserit η, et v έι inter pronuntiandum, vel scandendum in unam. syllabam colliquescere ait. . o ') Hoc argumentum est in edit. Reiskiir 'Ickenarius non recepit hoc idyllion in Chrestomathiam suam Theocriteam . is Cupido dum mel furatur, et alveare diripit, ab apicula pungitnr: atque doloris ex vulnere impatiens, matri de crudelitate tam paruae bestiolae conqueritur. Quae et ipsum paruulum esse respondet, et tamen magna vulnera infligere. Monet vero nos haec imago, quod volup- . . tali dolor et calamitas plerumque comes est: sicut dictum est,

, Dulcia sis tristi semper funt mixta dolore,

Tincta voluptatis gaudia sede nocent. Et Horatius ait: tab emta dolore voluptas. o Warton vero haee pag. 228. tom. II. adscripsit. MNotissimum est, inter Anacreontica reperiri carmen eiusdem argumenti, carm. XXXX. An illud scripserit Anacreon , an hoc Theocritus, dubitari posse putauerim. Recensetur a Stobaeo tamquam Theocriti cap. 63. ,, Adde notam ad Anacri carm. 4O.

116쪽

' IDYLL. XVIIII. ' is

m 7. α Steph. - :σον, ex Aldina utraque, Salaniandr. Farreana, Brubach reuocaui, scit 'vel ἐπιπήλυμα, σοφισμ α, vel tale quid, aut accipitur adverbialiter pro δε ισω καὶ ὀμοίω λογω. dat idem quoque Stobaeus Gesneri pag. 361. primus HenriSteph. dedit ἰνος. Relati. ισος quoque Warti qui vutimos duo versus ita corrigit et rescribit: TI; Δ' ουκ ἴσος ἐσσὶ MENMM; M 'AN τυοος ρον viς et v. 8. χω Stephan. et dedit Warton in textu Reishe, torte, ait, κῶ, et annon - aut V re oquam parvus tu quidem es. Warton in Addendis et corrigendis pag. 358. laudat valetanan ad Hippo. Uti v. Mo. P. au. .

117쪽

AN A ΚΡΕΟΝΤΕ IONI DYLLION XXX

In mortarem Adonidem.

Baalterus et- ulo Anacreontis editionibus

hoc adiecerunt odarium: et Tuber statim ab initioris olim, ait, in pompis dborum leaenae, apri, aliae que id genus serae, quae domestico usu mansuefactae fuerant, ducebantur: idque eo serit, ut mesentior vis numinis ostenderetur. Ex ea autem consuetudine petitum est huius idyllii argumentum. ,, Valchenari adiunxit hoc αδηλου cuiusdam poemation suae edit. pag. 166. Sed non ine Theocriti cum metri ratio. tum in primis ipsa carminis indoles ex mente Warto ni demonstrat. v. A. ύχραν. vid. indic. - την Warton. V. 5. αυτην, Valchen. dedit ἀυταν. cons. AutrVeber den Nuisen unu Gebrauch alter gestanittener

118쪽

ω, v. u. Vt euitetur Ionismus, lege τοῖς τοξοια ii Warton. Hanc vero nimiam subtilitatem si ubique ado, miseris, quot loca veterum poetarum essent corrti . a gendati . v. 19. frequentlus quidem, ut apud Homer. M. IL β' 193. etc. fgnificat hoc verbum tam .dere, os ndere; hoc vero loco adcuratius verterem, . quamuis omnis percussio sit laesio. v. go. lo dedit Ualchen. μευ, et v. as. 'λυτάν. v. ga . q. Uc obseruari debet mos iurandi. Em v M. in Medea. v. 73 - 755. Aegisth. iurantem iaciς , Per teream, Solem et omnes deos, ut Menelaum B. merus Il. γ. W6. sqq. charaon. t. I. p. M. προσπλασσαν, ad quem locum vid. Dorrist. T. II. p. a 3.

119쪽

Augusto, Iurandasque suum per nomen ponimus aras Sueton. Caes. c. 85. Romanos, memorat, ad aram . siue columnam Caesaris iurare diu solitos, ut alia omittam testimonia et ritus . cons. Guys litterari- sche Briese etc. via. II. ep. aa. Iro diuersitate temporis, loci, hominum, vitaeque generis diuersa fuerunt iuraturanda. Quare h. I. decorum moresque poetae obseruabis. v. 31. Desiderio eam Wculandi nίmium flagragram, et furore quodam abreptus fueram. Mα σ3αι enim Graeci dicunt, de singulari cupiditate, amore, et immensa rei vehementia; vide Callim. H. in Cerer. 3o. ibique Spanh. hinc etiam de flammis apud Thryphiod. v. za3. et Horat. III. carm. 3. 55. debacchantur vines, o, . seruante Aserti ad Hesych. quem conser t. I. p. 525.1 ; tum de homine, amore, vino uti saepius apud Anacreontem) aliaue animi perpessione agitato. Thom. Nag. p. 59 . M νομω τo τον νοῦν βεβλαμμειον καὶ μὴ και 'νία τε ποδεος. μαινοριο καὶ το ἐνΘουσια - - - te saeuire sipud Latinos, e. g. de eo, qui praeter modum irascitur apud Τerent. Andr. V. a. aT. ubi v. Westeta. cf. Homeri Iliad. IIII. 36o. ἐρια μαν Ualc n. I

120쪽

IO I

se, et praeter hos Stephan. in minore sua editione, et I interion. consentiunt in vulgari lectione. καί κατεσι ναζε, vnd das VI mein rigiath. Nec equidem video, cur ab hac discedam; quae morem smplicem atque agrestem exprimit, Aut leui permutatione imgo: κατασίναζε. Aper confitetur, se, praeter voluntatem, nimio flagrantem amore dentibus lausisse Adonida: Semet igitur ipsum tamquam piaculum tradit Veneri iratae et dicit: Tu igitur me pari modo lae e . sume G me Dyplicium; sume hos dentes . . ac ' varios habere sgnificatus, ut atque apud Latinos, neminem praeterit. Κατασιναζε autem, quod verbum forte hoc loco formam induit imitatiuorum, vii Cram- mattei dicere solent, verto, rursus , aeque, puri modo ete. laede. Hesychius habet κατασίνεσ3αι, καταβλαπτειν. Neque vero aliquid definio; religionitamon mihi dqςo, codd. manuscriptis destitutus in tanto consensu omnium librorum typis expretarum nouam fingere lectionem, qui ab audacia quorundam eriticorum, qui nouis lectionibus aut emendationibus parturiendis ingeniosi sibi uideraur, absim quam longissime. Stephanus negat, cum vulgari lectione versum stare: at enim genus Anacreonύcum quam saepe migrat aut migrare aliis videtur leges metricast Pr fert ille quidem lectionem in cod. a Salmas. et aurato reperti καί σινἀεκ αντηρ, sed ipse addit: de quo iudicent alii. Maligeri emendationem ηαι μευ κατεσκίναζε hoc est, μοι, Baxter in conteX- tum recepit. Reis ius coniecit et rescripsit καὶ h. e. εἰ) aut κάι ριευ κατεφοναζευ uti in textu li