장음표시 사용
121쪽
dum, asperum, serocem, et acerbus fieri erga aliquem, axasperari animo. , At vero cur dubitaret aper, quum venerem videret iratam 8 Faber legendum censet: o μευ κατεσίναζε: quare nec de legibus metri nee de vocabuli auctoritate dubitasse videtur. Valchen. rescripsi: Καἱ ριευ ε νε et εσινι recepit ea coniectura B. Martini V. L. IIIL 16. v. 39. Baxter hibet, ελεησε. Ante hunc versum Valchen. inserit uncis inclusum et e cod. Vatic. sumtum versum,
τί ετολμωνῖJ V. 4 . fi v. h. e. mandauit, iussit: de qua fgni. ficatione Warton laudat Duefier. ad Thucydid. libri VII. pia. 46a. Sic Matth. IBL 3. ubi. v. Wolf. in curiphilol. et eritic. v. 4I. Stephan. et Winterion legunt οι ιλυσα, quam lectionem etiam rescripsit Reis ius: alii οἱ ἐπι-
. V. 62. ἐν τωδ' Ald. et Sala indri operarum forsan errore, alii rectius an τωι .
122쪽
V. 43. Stephan. I interlon. Vaechmar. H. εβαινες alii De usu ν εφελκυςικου qui plura scire cu- pit, eum ablego ad Domitis ad charit. p. I56. in vann. erit. p. 7o. et 3a8. ad messi ad Homer. lliad. m. a. '- γ', 388. et multis aliis locis Hem'relius. ad Aristoph. Plut. pag. 72. Fifcheri ad Aeschin. pag. 6o. Schol. ad Aristoph. Nub. 7 r. Stephan. legendum censet: κ' εἰς υλαν aut iv ύλαν. Reis ius tamen bene obser- .uat, in eiusmodi verbis μολεῖν, βάινειν, ἰεναι, τρεχειν, saepe omitti praepositiones, εἰς, πηος, οἰνα, δια. Sic paullo ante ποῦσαν δραμοντες ζλαν. Vers. 8. pro
dem ad Idyll. 13, 66. at Valchen. dedit ζλαν. V. 4 . καὶ τε πυρι. Steph. cum aliis apud Reis ium: ιὶ τω-mmtertonius aliique, quos etiam Diahius et Vale enar. sequuti sunti O s. SI han. obseruat primum, a quodam duo postremos versus, in quodam vetere codice non repertos fuisse. Deinde legere mauult εκλοπα Suorum amorum miserias de orabat: aut sεκαιε ver esset lectio, ιρωτας interpretatur τους ἐζωτανς οδοντης.
Reis ius iudicium Dorville ad Charit. p. 431. quod hoc de loco tulit, et qui τους ἐρωνος legere, ac dedentibus infeliciter amantibus accipere cum aliis mauult, iam excitat, et ἐρωντας etiam reposuit Val-cken. Atqui haec lectio mihi quidem unice placet; at tunc et e de ara Veneri in luc* sorte quodam aut alicubi dicata, ubi ignis lucebat, intelligo: quasi verdentes tamquam sacrificitim et piaculum in gram, ubi . ignis ardebax, prolacisset, Do Ruin e piarM lictum.
123쪽
I 'λάζω τον 'Ἀδωνιν' ἀπωλετο καλοι ' δωνκ. n, Sic ignis apud Latinos etiam pror ara restrums igniabus lucens. Ouid. I. e Ponto, ep. v. x33. IIbusi. II. a. I. ibique Brouxhus. Virgil. II. Georg. 528. Uuugatam tamen Reis e tuetur, construendo: τους -τοις are οσελδε- εκαιεν ἀυτους τω εαυτοῦ πυρί: denique ablegat lectores ad Bayla Dictionar. v. Adonis. nota c. de hoc loco. Faber legit οδοντας; Vt et Longopetr. . . ad Bion. I. Sed, quam probat Dorvilla lectionem, ea Deilis est, nec multum recedit a vestigiis veteris lectionis, mihique placet. Per quod quis peccat, per idem punitur et idem. subiungimus. e Bione, Smyrna orto. et Moscho, Syracusano, aequalibus vixerunt vero A. M. Mo7. ante Ch. N. 177. Idyllia, quae licet naturae simpliciatatem non aeque venuste expresserint ac Theocritus, et plus artis et nitoris adtulerint, laudem tamen, plausumque et antiquioris et recentioris aetatis iuro
tulerunt. vid. Ramlar in Εinteitung in die schsineo Wissenschinen Part. II. pag. 3so. R. ubi duo idyllia, et Bionis Ι. quidem integrum, Moschi autem II. ma- gnam partem pulcre interpretatus est. Bionis idyL, Iion L varii vario modo imitari studuerunt: in his quidam in- Ηambuig. 1767.) t a. ULPart. VI. p. 476. . In hoc Bionis Idyllio imitationem
ν --ia sono et coniungendis litteris sis
124쪽
mus, quam nulla verso exprimere potest. Elegantissimo Ramuro iudiee, Theocriti idyllion natum quasi est in silua quadam aut prato; Moschi in urbe; Bionis autem paene in theatro, unde etiam diuersitas potest intelligi. Nos vero dedimus typothetae editionem Bionis et Moschi, quam cl. D. M. Staser Lipsiae a.
NDCCLII. parauit, in idyllis his typis deseribendis:
Contulimus praeter ea David. mit ordum in editione: Dei, et Bionis, etc. quae exstant omnia etc. inscri-Pta, Londin. 1659. Winterlonii poetas minores graecos gBionis et Mosehi Idyllia ex recensione Messim Shis helii, Venetiis 17 6. Stephani princip. poet. heroici
Carm. eiusque edit. minor. Theocriti aliorumque postarum. 3697. Vrsini Carmina nouem illustr. feminariere. Heshini elegantistimam editionem ad manus non fuisse, valda dolemus: cl. Schier tamen in notis suis nobis multa ex illa suppeditavit. cons Ouid. Metam.' X. Ab. Ta. et cl. Bermia assers Real. erterbuta tom. I. sub vv. Adonia, et Adonis. ἐπιτάφιος scit. λογος, vel potius h. I. ωδη. Orationes enim et laudationes funebres, nec non carmina' funebria in honorem defunctorum apud Graecos et Romanos frequenter instituebantur. v. Schwebet.
Adonis Cynirae, regis Assyriorum vid. v. a . vel, ut alii tradunt, Cypri regis atque Myrrhae ex incesto coitu filius, quum eximia sua pulcritudine ipsam quoque Venerem in sui abriperet amorem, ictu tandem a prugno inter venandum interiit; atque alii Apollionem; alii Martem; alii Musas; alii Dianam interitus caussam Adonidi fuisse tradiderunt. Propter luctum Veneris, non in Graecia solum, sed Macedonia quo. que. Phoenicia, unde originem traxere, Aegypto, CD
pro aliisque in regionibus, festa, quae a nomine istius
125쪽
Aδώνια dicebantur, in eius honorem, maxima cum moeroris tristitiaeque significatione, a mulieribus fuerunt celebrata. v. Seh ebet ad h. l. Arsinoe soror .
et uxor Ptolemaei Philadelphi, Sehol. ad Theocriti XVI. 1284 sumtuose celebrare consueuit Adonia. Schol. ad Theocriti XV. 23. HI. Eius historiam atque allegoriam vide apud Theocrit. III. 48. ibique Schol. XV. 86. ibique Schol. Ba ier dans les M moires de Litterature et B. L. tom. III. pag. 98. sqq. et Valehenar. qui Barnierium corrigit, in Annotati. ad Τlieocriti Adoniaz. pag. 198. R.
v. 3. In luctu omnes pretiosas vestes, atque adeo purpureas, quae in summo fuerunt pretio et rerum secundarum signum, cum pliis ornamentis veterea d
posuerunt: pullus vero moerorem indicabat. vide indicem. v. q. Atrum colorem et planctum pectoris iam antiquitus habebant signa moeroris et tristitiae. Hom. Il. V. 3Ia. Euripid. Alcest. v. 425. ibique Barnes. id. Troad. v. 623. et 789. ut multa alia .xempla, re Utpote uota, omittam. Nicolati in tractat. de Graecorum luctu Marburg. 1696. in m. et Tirch-niam. de lanerib. Rom. II. c. IX, xa. de hoc argu--nto sat copiose egerunt. v. 6. Versus hi, qui ex interuallis subinde solebant iterari, a Grammaticis siue intere lares dicebantur. v. Schwebet. v. 7. vid. Theocriti in idyllio Anacreonti V. U, R
126쪽
Κυπριδι τὸ ψιλαμα καὶ ου ζωοιπος si σκει' 'AM .κ 'Ἀδωνις, ο μιν γνάσκοντ' ἐφίλασεν. V. R Pro λειας Io. Heshin coniicit λύγρω, sed in- senio Bionis lusus ille verborum est conuenientior. V. IO. Loeo ναρκεῖ habet Aldus dicitur enim
ναοκhω et ναγάω, torpes, obtorpesco. conser Mesi Oeconom. Hippocrat. p. a . et vid. notam ad vers. aT. V. II. v. supra ad Mimnerm. I. vers. 9. et ad Anaer. Ω8. v. zz. et Od. a9. v. 18. Pro χείλεος Vrsin. habet γ εἰλευς, et Stephan. in poet. U. prine. ad h. l. mar-Eini adscripsit. γe. χειλε4. quae quidem lectio Scἡierio non improbanda; sed receptae tamen numerosiori postponenda videtur. 'V. 13. - σει. Alaus et Stephan. In margine habent ἀποίσει, Mineret, quae mihi lectio adridet. Venerem non amplius osculaturum esse: hinc osculuφ Adonidis mortuum esse dicitur. V. 14. ειδεν Ursinus et Stephan. in margine habento εν, et utrique adisntirem propter potestMem perfecti: Mn sensit, Me adhue sentur, deinde interpris bene reddidit, fit. Nam εἰδεῖν et ορφν, ete. Et Apud Latinos videre, de quolibet sensu adhiberi, notum est. vid. IV eling. ad Herodot. p. 155. n. 96. MAED
Obss. in Ν. T. p. ia. Verbaque sensuum infinitis in locis perinutari soler Drapnb. ad Sp. Ital. VI. 37s.
127쪽
Excitat Theocrit. Id. XI. 15. Idyll. XX. 17. VirgiL. Aen. IV. T. V. 18. παῖδα. Cuius nominativus primitus scribi debuit παπς, postea olim iri scribebatur παῖ , potuit etiam παὰδ pronunciari, unde adcusat. παπα, olim παῖσδα, et Inda παιμειν ludere, Mosch. I. TT. qu niam pueri ludere solent, et συμπαισδεν, supra apud Theocrit. XI. 77. vide Valatinar. ad Neocr. Adoniar. p. 3 9. φιλοι, in interpretatione Iatina redditur cari canes, sine sensu: verte eius c Adonidos canes. enim pro quocumque pronomine substantivo et adiectivo a Graecis adhiberi, iam obseru uimus. V. Indicem. Pro ωρυσαν ro habent Aldus et Steph. in margine ἁδυραντο. v. ao. Aldus legit ἀνα-αλαλεῖται. Pasiaei et neglectae Comae luctum indicabant. Ouid. Metam. X. v. Taa. pariterque capillas Rupit. V. 2I. νηπλεκτος, lander interpretatur ἄπλεκτος. 1 γὰρ νη ςερησιν si συνωσει ἐμφαινει. sed hanc grammaticorum opinionem conuellit cl. Ruhnhen in epist. crit. I. pag. 58. qui de .voc. Nηλιτὼ ita disputati
128쪽
dum Ionismum α In η, et praefixo ν, ut in
νητρεκης ete. Itaque non utimur h. l. Grammatico Tum νη ἐπιτατικα vel ςερητικα - - Ranc derivandi
viam quum Grammatici quidam ignorarent, non mirum est, eos in vocis vi explicanda vehementer dissenrire e c. Idem p. 52 - 58. oppugnat grammatico tum veterum opiniunculas λοι, intendere vocis fgnificationem, et ostendit ex deprauatis lectionibus Esse ortas. ἀσανδαλος. v. 'anhem. ad Callim. H.
in cerer. v. Tas.. V. aa. Μεποντω. audax est sententia: In Vnte
hastvngen p. 48a. Vertitur hic versiis: vnd Dorneuriteten se, und trinien freesi der GUttin Blui. At enim unde sumsit interpres frach p et in trinhen,
quanta est hoc loco audacia verbi et sententiae, quaeritam minime respondet: De spinis Bion suauius dixerat δζεπονται, decerpunt, h. e. guttatim sumunt et sorbillant. msych. τζυγαν. et τρυγα. vid. etiam Pam. ad Auaereoni. Od. 56. pag. - . Sic Bau. VI. z93. hasta bibit e serpente cruoram: ad quem loc. v. Dratino. qui hauc audaciam felicem pluribus illustrat exemplis. at in maiore vulnere bibere, ornate dictum erit: minus vero apte . de vulnere rubis, in summa fuga et volatu quasi sisto. Pro τειρ. legit Dorville ad Char. pag. 36I. e codd. κεἰροντι feeant; ut Ouid. I. Met. 5οῖ. Virg. X. eci 5 r. quae lectio, etiamsi probabilem et facilem pariat interpretationem, tamen h. l. admittenda non erit, quoniamaadem non est necessaria: Deam, hominibus multo leuiorem, incedentem singamus necesie est, quae nougrauiter incedit, sed sublimis quasi fertur, φοροῖται, schineu, v. aa. in quam et et τυζοντι α
129쪽
vero hoc multo melius, quam doctior Iectio κείροντι, optime quadrare, quilibet pulcritudinis sensus capax intelliget. v. a . 'Aσσυο -- ποσιν. Εn -γος, et sonum, vel . In ipsa compositiόne vocabulorum, et poetico βοοωσα/ Iugubrem lv. as. eonL OLid. Metam. IIII. V. Tao-125. θω fio cis attollor Xylander explicat δεε- πήδα, eum impetu erupit; prosiluit, de insolentia animi quoque usurpatur. v. IVVJesing ad Herodot. p. 665.
v. ais. φοινισα v. indicem. v. 27. vide, quae supra adnotauimus ad Anac. 29. v. 28. et niueum cutis candorem inter praecipuas
eorporis dotes, iam olim habitum fuisse, obseruatshwebec ad h. l. pari modo Bion. Id. VII. vers. 16. . in Achille laudat, quod virgeneum laborem tenuit
λευκα manu nivea, et vers. 18. de eodem dicit τοσον ανΘος - πορφυρε idemque flos
niueis erubuit in genis, qui locus nostro similis est, et a Statio Achiil. I. v. 161. a cl. Schier p. 65. iam laudato niueo natat ignis in ore Purpureus etc. EX pressus est. De πορφύροντο vide not. nostram ad A. nacreont. XXVIII. v. II. Το disiunctum dedit Vrsinus.' v. 28. Αι, Αι. Hae voces fuerunt luctui mulierum in Adoniis propriae, quas inter musicos cantus saltati nesque iterabant. v. Schwebel. et Schier. et repetitio, ἀι, dolotis vim indicat, uti v. 16.
130쪽
. v. 32-35. Audax sententia et nobilist quam schwo- vel locis e Moschi epitaph. Bion. v. 3. et ap. et in Oarysti v. 57. illustrat. Sil. Bai. VI. 28 . Subitoque et meus et antra et resonare siluis mularuat 'bile ripae. Virg. Aen. VII. 759. cons quae ad Anacreonti pag. 53. scripsimus. et Drahe b. ad Sil. Ital. II. 417. . oumd. ad Sil. Ital. V. 5 a. atque idem Drahevb. ad Sil. VI. 1 5. docet exemplis poetarum, mari et terraefribui moestillam, tristitiam Iinumque. Dea luget et Iacrimatur: Omnes igitur, et tota natura, resque rationis expertes, apud poetas vero sensus capaces, eoL
'v. 3 . et Vrsin. legunt ορεσι. 'v. ss. ερυSemνεται. Hanc lecti em omnes, quos. oontuli, libri exhibent, et alii apud Schierium, qui tamen alias, obseruat, editiqnes cet Stephan. in ora habere ἐρυγαινεται, quam quidem lectionem a nostra . non multum differre, censet idem. v. 36. post αείδει cum Heshin. et schierio, diastolem sue comma posuimus: nam verba versuς se. quentis sunt ex persona Veneris dolentis. In aliis exemplaribus plenam distinctionem positae eperimus.