Hipparchus, de religioso negotiatore, disceptatio mediastinum inter ac Timotheum quæ negotiatio a religioso statu abhorreat. Lucubratio Renati a Valle magistri in theologia

111쪽

rtibus , ut ex obiecto aut per se malam. II. Propositio. Negotiatio simplex seu latissime dicta , qtue in trimembri negotiationis diuisione primum locum occupabat,non vetatur sacris hominibus; hoc est Religiosis, aut Clericis. . 7 . . Hoc est extra dubium: quia mercari pro se, aut vendere sua superflua, non vetatur sacris perso nis: At haec est notio simplicis illius ac latissime di-

stae negotiationis , qualiscunque tandem sit negotiatio. Pleraque in hanc rem prolata sunt g. 2.ratione 3 & s. & manifesta ratio suffragatur. Quomodo enim exigere vitam pollent sacrae personae, nisi emerent quae sunt ad vitam necessaria Z Aut quomodbplerumque suppeteret Hide necessaria emerent, nisi venderentur aliqua vel superflua, vel minus necessaria, quam quae iis diuenditis comparanda prQpo nuntur Θ Inconsulte item sinenda essent perire aliqua , aliis utiliter cessura: vel certe eroganda essent

plane liberaliter , non sine coenobij damno, si vendi Sc huic qualicunque negotiationi subjici per Religiosos non possent, quod statim apparet absurdum; nisi sicubi specialia statuta vel indecentia obstent tali venditioni. 73. Primum addo, quia nonnulla instituta Religiosa , amore arctioris paupertatis , etiamsi concodunt suis habere praediola, vel hortos ad fouendam valetudinem fasque sit Religiosis inde sibi quae ad

sustentationem commodant sublegere , iubent tamen ut quicquid ex landis illis ultra immediatumi usum colligitur, absque vcnditione distrahatur. Sic Suares To. .De Relig.Trach.Vlt. l. 4.c. s. n. 12.&Samshcs l. .in Decalogu c47. n. q. Monstrat,domibus

profess. Societatis Iesu, ex peculiari instituti illius

, iure.

112쪽

iul e , vetari venditionem fructuum collectorum e possessiunculis quas habere sinuntur.Interdici enim ea venditione necesse fuit, ut excluderentur certi reditus. Qui vero Religiosi, nullo suo priuato iure vetantur fructus fundorum. suorum Vendere , non tenentur illos liberaliter erogare, sed possimilai quam sibi superfluos , aut minus necesIariOS, acce- pto coouenienti pretio distrahere usicut alia quae-- cunque superflua. Addebam secundo, indecentiam quandoque obstare vcnditioni superfluorum. Exemplum succurrit nuperrime suggestum , coenobij cuiusdam Moni lium, e quarum domestico horto , lem per Monia- les , &in serta contexti flores , venduntur ad aedificandum stuporem secularium Domi cellarum. Videtur haec venditio dedecere personas Religiosas. Haec enim superflua, quorum quantitas usui altarium, &valetudinarij admetienda suillici, si praetcrea abundent, nullum coenobium me autore ad usum sec laris vanitatis diuendet. Et suffragabitur, quisquis Patrum in huhismodi storea serta conclamationes . recoluerit. Videsis Tertullianum de Coro. Mil. c.is.& Clementem Alexandrinum a. Paedag. c. 8. dc quae de viro Apostolico F. Ioanne Ord.Praed. scribit Caim

tipr. l. 2. Apum.c. i. num. s. Tametsi cnim omnia quae

apus istos leguntur, spectant ad coronas e floribus morituri , quas negant capitibus membrorum capitis spinis coronati congruere . tamen prope omnia accommodari pollunt ad quieuis siorea ferta, quae proinde ad foemineae vanitatis usum suppedita-ri pretio a Parthenonibua, indecentissimum vidctur. Cum igitur 1acc ius speciale instituti,nec Vita caetrii

scca dedecentia vetat , fas est Religiosis supersua

113쪽

6. Nec innium sas cst Religiosis vendere sua superflua, aut minus necessaria e fundis suis lecta, sed etiam quae iam in usum suum absciue animo reuei dendi comparauerint, possunt vendere , si contini gat agnosci eorum inutilitatem, vel alia vendendi causa interueniat. Talia quippe eo ipso sunt super- .ssua; unde sine noxa vendi a Religiosis possunt, de . quidem non mMo eodem pretio quo fuerant cucmpta, sed etiam carius, & cum aliqua lucri accessione, etiamsi res sint plane eaedem , nec ullatenus artificio vendcntium sint immutatae. Ita Abul in C. i . Matth. q. 224. Sa V. Om num. χo. Rebellus 2. p. lib. 9. quaest vit. 11.2. dc Molina Trach. 2. de Iustit.d. 3 2. concl.2. consequenter inserens, astipulante Gutierre Trach. de Gabellis q. 93. n. is & I7.cum SylUC-stro , Nauarro & Lassarte, ex ea venditione nullum deberi tributum,ubi venditiones tributo grauantur Cum enim haec non sit negotiatio Religiosis vetita, saltra manet, eam exercentibus sacris personis sua immunitas . Poterit autem in hoc euentu, abesto iniustitia ab augmento pretij,ob mutationem aliquam

circumstantiarum,de qua recte Abul. in c. 13. Matua.'q.χt3.ad L. Estque ea etiam causa germana,cur Mercatores possint carius vendere. Quod enim recte monstrat Soto l. 6. De Iust .2. art. 2. con l. . IustuStitulus vendendi carius , non est fundandus inpexsona vendente pretec ise spectata ; quati Hercator,

quia mercaturam agit, possit carius Vendere, quam . alij qui mercatores non sunt, si contingat xt idem vendanta. sed titulus vendendi carius, quicunque de mum sit venditor . fundandus est in mutatione circumstantiarum , pcnes quas iustum pretium variaricrcsccrc pes est.

114쪽

. Sed quid si Religiosa, aliqua ipsis non superflua, &quae alioqui retinerent, statuant Vendere, quia offertur lucrum , seque dat occasio merces vili pretio absque reuendendi animo comparatas, iterum vendendi longe carius, ob circumstantiarum mutationem Z Admitto cum Sylvestro V. excommunicatio 9. n. 6. Sc Ioanne Gutierres Tract.de Gabellis q. 9;. n. Σ3. hanc quoque negotiationem posse per Religiosos exerceri, absque noxa , quia chm merces sunt coemptς,aberat animus eas iteratb vendet

di, qui animus cst veluti forma negotiationis sacris

personis illicitae ; eo quod sit illi indillociabilitet

annexa cupiditatis irriretio, δc effusio in res exter-aS , aduehatque varia incommoda , ob quae talis negotiatio dedecet statum huiusmodi portonarum. At venditio , quae fit occasiolie lucri animo non praeconcepti, cum facta cst emptio, vel vacat iis i commodis , vel saltem multo minus illis grauatur. Nec censeo abhorrere ab hac doctrina, bene multos . recentiores, quos adducit Sc sequitur Diana parte i. Tract. l. resol. 27. afirmantes negotiationem illam vetari sacris personis , 3c habere annexum tributi

debitum si a secularibus ea ex causa pendatur,) in qua lucrum intenditur ex emptione prius facta. Ιd ,

enim , ut Verum sit, accipiendum est de emptione prius facta animo reuendendi, quem animum a Re -

ligiosis exclusimus. Quo eodem sensu accipiendus est Canon1. Concilii Tarraconensis lub Hormis daanno si7. celebrati, qui sc habet. t Sicut Canonum

beatur 1 Cl

115쪽

III. Propositio. Negotiatio presse dicta, cui intri membri negotiabonis diuisione , secunda sedes

est data , qua scilicet, merces coemptae animo CaS reuendendi, eaedem Sc nullatenus mutatae r uen

duntur lucri causa,) abhorret a statu Religioso, estque Religiosis plane illicita, nisi si aliquando, ob

grauem necessitatem , vel certe per alium , ut principalem causam exerceatur.

78. Notionem presse dictae negotiationis sacris personis vetitae, quam proposui, ex plerisque Iuri se peritis confirmat Straccha in opere de mercat. parte 3. n. 2 .Vetari autcm Religiosis hanc negotiationem, agnoscunt sine cantrouersia DD. omnes. Ita enim ex Theologis ScThomas 1. 2. q. 7. art. . Molino Trach. 1.de Iust.disp. 3;9. Rebellus r. p. q.Vltima,sech. I. Toletus l. De Peccat. mori. c. s. Salas Trach. Deempl.& vend. dub. r. Roder. Tomo G qq. Regul. q. 7 . art. 8. Consentiunt Iurisperiti ad dist. 88. c st=icari, & Panormit. ac I mola ad cap. vlt. de vita &honest. Cler. Prosper ab Augustino. V. Vectigal g. reri si quatenim Comito Ilas l. i. Resp. q. s. U. I. Gu tierres Trach.de Gabellis q.93. n.I6. & 47 rHuc pertinent prope omnia quae g. s. ex Patribus& ex ratione multiplici sunt adducta contra nego'tiationes. In nullam enim negotiationem cadere

aptius pollunt, quam in istam quae est pressissimὸ dicta negotiatio. Expressissime vero hanc negotiationem iacit Autor Impersecti, in Matth. hom.38. st-que eius disputatio admittenda, si ad sacras perso-Nas restrineatur, μec extendatur ad omnes Christi, nos, ut videri poli et o Mensa ab illo Autore ; qui ca-tcnus non citet audiendas, cum nc otiatio nullo in-

re te luibus vetetur, ut monstratum cst g. I. ratio

116쪽

Iosne r. At restringendo eius orationem ad personas sacras, verissῖDe dicit, ejiciendum esse ex Ecclesia, id est ex Ecclesiastico gradu ac coetu , qui negotiationem , de qua agimus, exercere in animum induxerit , cum plane abhorreat ab instituto vitae , cui propter Deum se illigauit. Demonstrare, id polli1-mus,cum ratione ,e signis ac icilieris huius status petita , tum ratione fundata in eius iactura. Signa Sctelleras Religiosi status appello , rasuram capitis Zc habitum religiosum, quibus a secularibus discriminantur Religiosi . . '. Et rasurae quidem ritus, antiquissimus cst, yt Bellarminus l. De Monach. c. o. ostendit: nisi quod olim tam Clerici quam Monachi radebant capita in coronam, per totum fere caput protensam , qualis nunc est puerorum vocalium symphoniacorum, VI notat Valdensis Tomo De sacram. Tir.9. c. 89. & Simondus ad i.6. Sidonij. Epist. 3. Ex quinque porrbillius Rasurae causis, quas Renatus la Barre ad calcem libri Tertulliani de corona militis ,& Prosper Stellartius, in opere de coronis & rasuris, ex variis colligunt; nonnulli enim ad memoriam spincae Christi coronae, ut Ceolfredus Abbas apud Bedam, l. . hist. Anglo. c. H. alij ad Beati Petu Apostolorum principis, quem ea ratione ab Ethnicis in odium fidei de honestatum dicunt, imitationem ; alij ad regi ain dignitatem Deo dicatorum hominum ; ali3 ad circularem figuram, quae est symbolum perfectionis hunc ritdm reserunt:) auinta,& optima est,

quae huc pertinet: Nimirum eam raturam,ut habetur ex D .Hici onymo cap. Lofunt i 2 q i. docere personas lacras, sed maxime Religiolos, omnem negotiorum secularium curam desecare, ut soli Deo ani-

117쪽

Iosmum applicent. Potestque hue facile reuocari alia elegans ratio huius rasurae tradita a Petro Nannio in notis ad epistolam 3s. S. Ambrosii; pempe quod , Monachi rasa habeant capita, ut se agnoscant Ii per 'tos Christi; Nam olim manumitarum capita rade bantur, unde illud Plauti, Quid superest nisi ut raso capite accipiam pileumὶ J Et apud eundem l Amphitr. act. r. sce. i. Quod ille faciat Iupiter, ut ego hodie rasus capite, caluus capiam pileum J Ex Plutarcho i: i Flaminio, & Agellio l. .c. q. Id. illum strat Bisciola Tomo sub seciv. l. s.c 5. Multa in eam

rem Erasmus Chil. . Centhir. i. n.Σ . Et e contra'rio

qui seruile quiddam in moribus habent, dicebantura Romanis, seruiles pilos retinere. Apud Iudaeos

quoque Deuter. 2 i. captiua cxuta vestimentis captis

uitatis, radebatur ut libera fieret. Ex hoc ergo more actum censet Nannius, ut homines Deo consecrati radant capita, quo se a Deo manumistas in liberi tem filiorum Dei, nec ultra distinendos seruilibus seculi occupationibus agnoscerent. Sic vides,ratio ne quintam huius rasurae ex S. Hieronymo propo sitam, recidere in istam , & commendare sacris personis, ut abiectis secnli curis vacent soli Deociaque sit solum & unicum eorum negotium : quod de ne gotiatorc dici non potest. '8o. Praeclare hanc rasurae sacrae causam aperuitatis verbis Iuo sermone De sacrortim ordinum Excellentia , postquam praemisit sacros homines' huius vitae necessaria acΨipere debere,de oblationibus, vel de opere manuu, vel de aliis innocentibus arti bus,non autem de usuris, vel de turpibus lucris,vel de negotiationibus aut aliis illicitis artibus;Jnempe

non absolute illicitis , sed respectu talium pcrion

118쪽

Io rum, pro quibus aequiparat illas alias artes & n gotiationem,ut monstrat vox illa aliis. Sic igitur ibi Iuo de rasura. f Si paupertatem dc humilitatem, quam praesert habitus' corporis dc figula capitis, in corde non habetis, timeo ne cum hypocritis sit pars vestra, & spes vestra ab aeterna mercede sit vacua, qui non ut Clerici, sed ut Acephali, in clericali militia, sola quaeritis lucra temporalia. Ad hoc enim capillos in modum coronae in summitate capitis raditis , ut & regnum spirituale, quo caeteris p mi laetis , tali figura ostendatis, & curae mortalis illecebras frequenter redeuntes, sic amputetis de cor de , sicut crines frequenter resurgentes abraditis de capite. Residuos autem capillos co ordine praecidere debetis, ut aures, oculos,' Malios sensus capiti liberos reddant, & curam exteriorum non in superfluis desideriis cunis, sed in necellariis tantum exercendam agnoscant. J Atque aded non in negotiationibus, quas non pertinere ad necessaria sacris hominibus concessa praemiserat. Quo facile accommodari potest illa huius rasurae ratio , quae ex resectionc capillorum , olim in mari per tempus procellae fieri solita, peti potest. Videsis de eo prisco

usu, Fernandium a Corduba in multiplici Didast lia c. 22. Similiter enim Religiosi, fugientes a Pusildilanimitate spiritus, & tempestate, clongarunt f gientes,& in solitudincm tanquam in portum se receperunt, dimissis in seculi imari procellis negotiorum,turbinibus curarum secularium. Videbor transiisse a rasura, de qua agere coeperam ad tonsuram, qualis re vera erat haec capillorum rese stio in pro- . cella. Sed hoc ad rem praesentem perinde est, pasi. simque veteres, Monachos tonsos nominant. Quod

119쪽

tos enim ex Clemente Alexandrino 3 Paedag.c.i I.&ex Optato t. h. contra Parmenianum mostrat Bellarmi- . . nus lib 6. De Monaeh.c. o. Clerici & Monachi olim, tametsi radi dicebantur, quia demisse tondeba 'i

tur,tam e re vera tondebantur tantum: unde detonsis α ριξ μενο--, pro Monacho, crebrum est apud Ve- teres, ut notauit Alemannius ad historiam arcanams Procopii: beneque confirmatur , ex eo quod S. Augustinus , Monachos comatos atque crinitos , non attonsos caeterorum more, habet pro monstris, qua

les illi Apostatae apud S. Nicephorum Constantinoeo politanum in historia De Monachis naufragis, quos gemit Religioso cultu deposto , ex attonsis in comatos fessse mutatos, dc ad Laicorum speciem tr

8i. Quod si placeat, illam huius siue rasurae siue

tonsurae causam probare, quae petitur ex more antiquo asciscendi aliqvcm in seruum aut filium, aeque habebimus intentum. Nam filium specialem Dei, in iis quae tanti Patris sunt, non in extraneis negotiis par est esse. Seruum item Dei, seruirc DCO, non curis seculi addici, & negotiationibus implicari, cst omnino consentaneum. capillorum porro di flectione , fieri aliquem alterius filium, monstrat Pithoeus l. I. Aducri. c.i. ex Paulo Diacono l. 6. De gestis Longobard.c. s. qui testatur,Carolum Francum

misisse filium suum ad Regem Longobardorum , Ut ei pater fieret incisione comae,quod & praestitit. Sed& Anastasus in Benedicto. r. scribit cum accepis .mallones , siue cirros capillorum Iustiniani & Hcrac iij filiorum Constantiui Pogonati Imperatoris, qui ut a se genitos, Romani Pontificis peculiarcs ii lios faceret, eorum capillitium, siue quod nomen

120쪽

lo' mallonum proprie sonat, vellus capiti sobtulit Christi Vicario, successori B.Petri. Ex qua item fide,Rex Bulgarorum, ut scribit Anastasius in praefatione ad octauam Synodum, yt suum erga Romanum Pontificem seruitium testare tur, coram omnibus capillossios apprehendens,abscistas tradidit legatis Romanis, haec verba praefatus. f Omnes Primates,&eu cti populi terrae Bulgarorum, cognoscant, ab ho-gierno die me seruum fore post Deum B. Petri, .dceius Vicarij. J Ex tam multis tonsurae siue rasura Monasticae causis hactenus expensis, constat mercaturam & negotiationem procul esse debere a Mon

chis, & quibusvis Religiosis, qui haec superflua a se

propter Deum amouerunt.

82. Occurrit porro eiusdem sacri ritus alia ratio minus vulgaris quam nolo praetermilliam , quia&ipsa optime euincit debitam Religiosi abiuncti Iaem a negotiatione de qua agimus. Nimirum olima morituris , non modo omnia ornamenta & honoris insignia remouebantur, ne illo habitu excederent , sed etiam honor capitis siue capillitium toti batur. Sic enim apud Statium l.7. Amphiaraus mox, absorbendus, capit s comam, coronamque dc alia ornamenta deponit, dicens, Accipe commissum capiti decW, accipe Iamris, Quas Erebo de erre nefaS. Phoedra item, iam iam occubitura suamet manu

. Placemus umbetis, capitis exuuias cape, Laceraque rontis accipe abscissam domam. Plura in eam rem Pilaeda in c. i. Iobi versu 2Ο. n. .

Possit ergo quis haud immerito resectum Religiosis capillum, ad eorum mortem referre, praesertim ubi