장음표시 사용
111쪽
utroque . Atque ita quaestio abiret in infinitum . Si res a multis non suerunt , neque ab utroque elle potuerunt. Ergo ne celse est, res
omnes suisse ab uno. Illud enim verissimum i est entium principium,sine quo entia, nec e G se potuerunt, nec eise possitnt, de quod omnibus esse largitur. d autem unum est, sine cuius participaIione , entia omnia ruerent in nihilum. Quia entibus cunctis optimum est elle una. Et malorum maximum ijs dein est , non esse una. Sed&ali ratione, ab uno rimnis est multitudo Nam si ab alio, m 3ltitudo esse die eretur, necesse esset, id vel vnnm esse vel non unum vel nihilum. Sed nihilum nullius causam elle polle, iam est aliquoties ostensum. Si vero id sit, non unum, iam est multitudo. Atque ita multitudo, multitudinem parturiciat. Et posset de parturiente hac, iterum quae ri,a quo nam esset parta A multisne, an ab v- .no3Et iterum in infinitum quaereretur. Necessario ergo relinquitur , ut multitii do omnis , defuerit, de sit ab uno. Ergo nanititudo omnis prius fuit in uno. Non enim uni na, multitudinem de se protulillet, nisi eam in se pῆx- habuisset: Nemo enim dat, quod non habet. Multitudo ergo entium ab uno fuit illo, scilicet primissimo, quod vn Omnia uocauimus. Multitii do inquam entium, tuorum duo genera distinximus, incorruptibilium, de corruptibilium. Horum autem virum , ab illo uno est Namque, entia illa, quae in ipso diximus esse omnia, sint ne a duobus hisce entium genetibus diuersa, aut sint eadem, in magno videt ui esse dubio. Nam si haec,illa sunt,unum, ipsis est exinanitum. Atque ita impersectum redditum,& non sussciens Sc non bonum. Si vero haee,ab illis sunt diuersa, quo modo vere dictum est, in uno entia omnia Hiiser An vero utrumque verum est, de eadem esse & non eadem. Eadem quidem, eo modo, quo causa, de essectus idem lunt. Non eadem vero, eo
modo alio,quo causa de essectus, sunt inter se diuersa. ita enim dicimus. Entia illa quae in uno de suerunt.& adhuc sunt, causam entium horum aliorum suilli,& adhuc elle. Haec vero effectus illorum esse. Sed quia duo genera hς calia,sunt inter se diuersa valde , aeque ne viraisque primorum illorum in uno entium, sunt effectus An vero, altera horum prior sunt es- sectus, altera posterioi ZAt uter prior λ uter pO- sterior Procedante sermone id aperietur, si prius aperiatur modus, quo secunda haec a
primis illis prodierunt. Et qua de causa, &quibus gradibus, & quo ordine, & quo item
tempore. Haec enim omnia ad persectam hanc scientiam,contemplatu sunt necelsaria.
De modo igitur prius. Qui duplex se se offert Vel pro prus uitibus unius, haec secundia sunt
de se prolata, vel proprijs ipsa uitibus ex unbe uolarunt. Vel etiam vitiique. Si dicamus. entia per se inde pi odi ille, re quasi columbas
e petristereo ne, sitis viribus euollasse, iam unum, ut peristereon nihil agens, principium en-rium minime fuerit, aut sue iit principiam nihili. Quis enim illi bonitatis honos, si nihil aliud praestitit, quam enita prius in se continuille, deinde euolare permisisse e Si hoc absurdum, quia omnipotens non sui siet: nec elle est untini entia omnia produxi Ile suis propriis, nullis ipsorum entium vitibus. Sed quaeram, omnia entia produxit Ea ne quae in se
habebat λ An ab his alia 3 Si quae in se habebat
iam ea non amplius habet. Et est exi nanitum, di impet sonum,& insulsiiciens redditum. At hoc fonge absurdius. Ergo ab illis alia produxit. Entia ergo hic, triplicia se se aeeriunt..'Prima quae in uno, de suerunt & suiu, de duo lsecunda genera,aeterna,& corruptibilia. Ho- tum duorum, priora ostensa sunt aeterna, me
altoque dicentur secunda. mortalia dicantur tertia . Ab uno ipsa quoque, sed per media secunda, quibus postea aperietur modis deriuata. Modo de secundis pergamus, ct peragamus. Secunda igitur entia a primis pro Auxerunt . Prima ea dictum est suisse quae iam diu, omnia, in Uno .in vn Omnia,uniter,une, simplicissitateque fuisse aiIeruimus.Ea o innia, multi.
tudo quoque ipsa est, sed simplicissima ,& uniter una, ingenitaque, de improducta, dc prima, de suprerna. Quae in v n 'omnia sempiterne
fuit, de est. neque unquam ab eo, vel prodijt, vel prodibit: neque aliunde in ipsum venit. Sed ira est cum ipso una, ut magis unum nihil esse queat. A priarissima hac de luprema, mulis
titudine quae in unomnia, de quae v n 'omnia est secundam deducamus .Quia unumvnomnia est, unum est, & omnia. de singulum eorum omnium,& unum, est omne. Idque,quia
unum, est ubique , de ubique dum est, est in seipso. Et omne te,&Omnia in se, se ipso implet. Sed haec, uti iam saepius tastum, ineffabilia
sunt, & omnem humani ratiocinii transcendunt conceptum . quoniam Pater se ipsum rapuit, de abyllb sui luminis se operuit, ut ipsum per lumina sua agnosceremus quidem,sed cognosceremus minime. Verum quantum cum que id concipiamus, secundam entium multitudinem aD vn 'omnia, per emanationem
venisse dicimus. Emanatio haec, aliud est nihil, qtiam te cretio, de proditio quaedam ab illo
vn'omnia. Necesse ergo est,quia unum,dc Omnia sit, unum itidem , de Omnia per eam em nationem de se proserat. Uno enim suo,hoc est se ipso, dc ua hyparxi, unitatem prima riam producit, Quia vero S omnia est, omnium
112쪽
nium suorum hyparxi, primariam producit multitudinem. Omne enim quod suo esse producit, atque agit,luς ipsus essentit illi tribuit. Dat enim quod habet. non autem quod non habet. Hyparxis autem eius erat essevn omnia. Huius ergo vn omnia, suae geniturae dedit.vt lcilicet,unitas esset & omnia. Sed cur, illum patrem, unum dicimus, genitum Vero unitatem appellamus lux ta doctrinam,&Procli,& Damascij Platonicorum, quamquaTheologi uerissime teneam omnia contineri
in Deo,& non in filio distincto a Patre,& Spiritu sancto,excellentissimo modo9 Apud Zoroastrem,quidem & Hermerem, etiam unum illud,monas appellatur. nobis uero doctrinae clarioris gratia melius uisum , umim illud , hanc vocare unitatem. Unum quidem, quia
dependet inde, & multitudinem respicit : In illo quidem vn'omnia, multitudo est, uniter luna,S simplicissima. in unitate vero multitudo est iam distin sta, dein numerum est usa.
Vnum,supra omnem se se rapuit relationem, S supra omnem transcendit multitudinis respectum . Vnitas uero numerum respicit ,&ad multitudinem refertur. Vnitas ergo haec primaria, ab uno primo est . Multitudo uero,
quae in hac est unitate, ab illius prouenit, ut ita dicam,omnitate. Sed qua de causa, unum illud omnia, unitatem hanc omnia, te se pro-0 tulit Cur nater ille,filium hunc genuit Qui aliis omnibns foecunditatem tribuit, sterilisne esse debuitρNec debuit,necpotuit.Debuit,
quia bonus erat, & est. Potuit, quia omnipotens fuit,& est. Producere ergo habuit nece Lia.Haec ne cellitas, voluntatem iacit producendi. Voluntas,fecit necessitatem. Voluntatem enim Dei, necessitas sequitur, inquit Hermes.
Ergo omnia ex ipso, & per ipsum. Qui tecti Lsime quoque dixit.
Ipsus uoluntate omnia condidit. de ΚM τουIο α τύ το ἐργον ἐςὶ πατέρα se . τοῖου
. Et hoc ei opus est, patrem elle.Huius essentia est vieto ferre omnia,& facere.
Omnia enim , quaecunque sunt, in Deo sunt,&a Deo facta,& inde dependentia. Deus ergo & pater omnium genitorum est de factor. At quo modo ea genuit, aut iacit e Per potentiam scilicet quam habuit,ea siciendi .Deus enim,eater entium & genitor est. Entia uero ab eo iacta sunt,& genita. Inter haec I duo media est potentia , per quam genitori productingenita producuntur. Nisi enim ille producere pollet, haec producta non essent. Est itaque potentia, progressio, & quasi excessio ab uno, de extensio in ellentiam enitum. Itaque ab uno, transitus per potentiam fit in ellentiam.Ergo potentia haec primissima, superessentialis est . Est enim ante esIentiam, quando inter unum,& ellentiam est media.Etentia praecedit, & prima est ipsius unius genitura. Et ideo recte a Zoroastre celebrata. Potentia patris r& ab Hermete patris filius, ut paulo post videbimus.Redeamus ad modum. Si per unius potentiam ab uno,transitus sit inens.& uuasi per unius egressionem & progressionem. Ergo per motum quendam, ab uno gignitur e entia. Necesse enim est-ut per motum id fieri, aut per statum, aut utroque modo, aut neutro. Si neutro,neque utroque.Si noutroque,saltem alterutro.At statu ne,an motueAit Hermes. T. θ εν μένον ευκε, λαοῦ σύ ώνει Tara . Vnum uero, manens stat ,& non mouetur.
Quod autem manet, non progreditur. Et e coarra, quod progreditur, non manet. At unum ipsum,manet. Non ergo progreditur. Progresso motus quidam est. Motus aurem actio. Aiachio uero omnis aut in essentia,aut ex essentia. In essentia quidem, non uidetur progressionis.& productionis fieri motus. Neque enim e tia, per eum motum inde exissent. Ergo ut exirent, motu ex essentia eguerunt. Seu potius
ex unius hyparxi .Hyparxis enim ei est,id quodentibns essentia. Quid ergo exitu entium ex unius hyparxi,vnum,entibus exinani tutὶAbsit. Non enim mouetur.Ergo statu prodierunt. At neque stat.Neque enim habet in quo stet alio, quam in se ipso. Neque quo moueatur. Est enim ubique. Ait enim Hermes verissime.
is Et extra ipsum, quidquam . de ipsum extra is quidquam.Sed quo modo tandem secunda produxit entia Suo sorte statu ex se ea deprompsit. illa vero ab eo sunt dimota, ipso manente At depromptio,actio quςdam est Achio vero,n otio. Ergo etiam mouetur. Motum ergo& statum in se habet Statum ne prius motum postea Redit ergo in idem quatilio Nequaquam. Sed in eo,status mouetur,& motus stat.
Et quod in eo mouetur, aut ab eo, stabiliter mouetur, & quod stat,mobiliter stat. Nempe manet ipsum. Manensque tacunditate sua de se omnia extrahens, & extra se proferens. promit de se ipso , manens ipsum quod erat prius. Quo enim modo, minus fiat, quam unum P Aut quo res, quas de se promit, extra ipsum abeant,cum ipsum sit ubique. Et prodii cha omnia adhuc in se contineat Neque ergo exinanitur suis primis illis: neque se euacua
ut minus fiat quam unum,aut minus,quam Om
113쪽
ina . Neque e se uno, aut plenitudine suae omnia a se secerneret, & omnia de se pronae - omnitatis quoquam discedit, neque in multa ret,uromnibus se se communicaret, inuritia scinditur. Lux sane soli , radios e se emittit: tangi videretur. At quae inuidia in simplieissiqneque tamen ipsa,lux minor euadit. ignis pro mo Quaetie passio in persectissimo λ Bonum
init de se calorem,non tamen minorem quim ergo ipsum non qua unum,sed qtia bonum,s prius,imo eundem sibi retinet. Ita Primum, cretionis rerum secundarum aSvn'omnia, a
ita Principium, ita Vnum ita Bonii, ita Deus, primis . primissima est causa. Secretio vero' nihil diminuta, aut primitate,aut principitate, est causa multiplicationis . Multiplicatio pro aut unitate,aut Bonitate, aut Deitate sita, pro- pressionis. Exemplo id fiat manifestum. Cen- duxit omnia, nulla materia coadiuuante. lino trum circuli, unum&indiuisibile est. lneo ex se, deprompsit ipsam etiam, & extra se pro- uno termini sunt linearum omnium ab eo tittit. Protulit autem,quia unum: ut inde mul- prodeuntium, inter se in ipso, minime distintitudo rerum gigneretur.Protulit ob bonita- ὶti. Ab eo lineae prodeunt innumerae, inter se it. m. ut multitudo , & numerus is, entia esset. i iam distinctae,ad circumferentiam viqite,quae
de non entia, nequaquam ellet. Nam haec in se in centro indiscretae erant omnes. Dum tam retinuit, ut quando vollet, proserat, de quan- a centro secernuntur, multiplicantur: de dum do noluerit non proserat . itaque unum, in re multiplicantur, prodeunt ab uno ; prodetin rum secundarum productione,non progredi- tes, at, eo discedunt . Discessus hic, post centur extra se, neque mouetur. Sed dum illas '. trum est. Eiusque causa, centrum non est. Sed
proseri,& illae de eo progrediuntur ipsum ma ex illo fluxus quidam, quo lineae ab illo,& senet in te ipso. illae uero actione ex hypat xi il- cernuntur, & multiplicantur, & prodeunt, de litis prodeunt, & emanant. non aliter, atque discedunt. Neque discellus istius, ipsi am causa aquae suo emanat fonte, ipso quidem immo- ei .Neque i pluma se discedit,neque exinanirto , sed aquam pro serente: aqua vero mora,& tur, visese in lineas multiplicet. Sed post ip-rnile te tutiente. Quid ergo sim motu est, Ad sarum discellum, centrum adhuc permanet. tin se ipso nianet, producere non videtur' Pro Neque ob linearum abitum, ipium diminui
ductio, amo: de actio, motio est.Vel & inoue I tur, aut quicquam patitur. Lineae tamen ablue, J non in triretur' Et pio ducit,& non proin eo exeuntes, ac prodeuntes, non amplius id 'ducit 'δe essicit res ,& non esticit,modis suis sunt, quod in i plo erant. Sed si int, &abeo,& scilicet ineffabilibus.Non efficit quidem, quia in tet se distinctae. Habent tamen ab eo idi iam in se ei istentes, a se tantiam dii cernit. Es. quod lunt, ipsumque illis,esse tribuit.Neque ficu uero, quia eas de se profert, & ipsae ab eo ab eo diuelluntur; sed ab eo pendent. Manet plossiiunt. Videtur ergo prior qii aestio redi- enim omnis proditionis Caula . Et quod proris, Per se ne ipsae, ab uno prodeunt e An cau- dit in proprietate, & terminis suae cautumasam altim suae proditionis habent ρ Certe,vel net. ita, ut id quod prodiit, uideatur Sin eam seipss, uel ab alio, vel ab uno ipso produ- dem calica esse, in qua prins fuerat,& inde cuntii L Ab alio quidem , minime dicendum./ etiam discessse. Hoc sane rhodo, si nefas non Qia id enim urio prius e aut una par Non a se sit liae uti similitudino abun omnia indiscre- ipsis, nisi quatenus producenti non resistiant. t ,secernuntur,& multiplic2ntur discreta pro&assensum suae productioni pandunt. Vnum deuntia omnia. Quid uero , in ea ab uno pro tamen eas de se pioseti: bonitatis suae necessi gressione, aliquid ipsa, de uno serunt se mytate ad id actum. simul alteras a se,& a sua Gm An uero ipsum eis aliquid largitur' Vel &ip- istare essiciens , ut non identitatis horum sum bonitate sua ea largitur .& ipsa, bonitate tam illis , sed altetitatis harum ab illis caulai illa Pudentia, secum libentia serunt ea, qui-
fieret.Quae caula nulla alia suit, qii, in ipsa re- biis uel milunt donata. Atqnaenam ea tun P,
rium ab eo progressio ,&proditio. Omnis quae donata secum serunt unum prosecto se- enim proditio, seu pro manatio, cum secoetio- cundum, ab uno primo,cuique in portionem ire est. Omnis autem secretio ab uno, hiultitu- ilatum , per quod F utiae iniit singula, &perdinis est causa. Et quando in uno incirit mul- quod etiam lunt mult1. Et per quod etiam ii plicatio,tum proditio succedit. Sed si unum, sunt entia . Neque enim esse possent entia, nisi non est id, quod secretionem faciat, a qua una essent. Neque possent esse multa,ni siue multiplicatio fiat,&'ab hac proditio , quid nirent ab uno. H c itaque ab uno secreta, post inam, id Herite Certe non alia quini poten- unum orini assiunt una simul,& multa. Et pol f ita ea de qua diximus,inter unum, & ens me- principium; quae suerat quatta principii,con dia.Nisi enim haec interueniret, prodiictio no ditio. Et ab uno sunt, Zc a principio quae con feret. Sed quis hanc potentiam mouit, ut le- ditio eius suerat tertia. Neque enim haec , aut
cretionem saceret 'EOrte non aliud quam ante uitum sunt,aut cum uno, sed ab uno. At
bonitas. Nisi enim haec illam auoueret, vj qi rab uno.&post unum sunt, dc multa , dei ui distincta,
114쪽
distincta, ab eo esse est necesse. Et praeterea, haec non esse illud, neque illud haec, eli satis manifestum. Si ergo liaec producta,illud principium non sunt, erunt sane principiata,ab illo disserentia: non solum quatenus non sunt illud unum. Sed & quatenus sunt unum. Non enim hoc eorum unum quod productum, &posteratis est, idem cum primissimo uno non producto, esse potest. Est ergo,& unum posterius,& non,illud unum primum. Cum autem non unum dicimus, negationem simplicem unius non dicimus,sed positionem eius,quod praeter ianum, est etiam quid aliud. Neq; hoc ipsum non unum, ab uno distat prorsus. Sed in uno primo radices haber. Et quod in eo est non unum, seu multitudo, est ob unum. Ab uno enim omnis est multitudo.Et quae in singulis sunt multa, ab uno sunt eo, quod est in singulis. Na una essetia multas in se uires producit,& extra se multas actiones. unum totii, partes multas. Non totum corporeum inqua, nec corporeas partes. Sed incorporea omnia.
Sed Sc corporea post haec omnia, & corporeas
Partes omnes, ab uno esse , tamquam a sente necesse est fateri. Et unii primariam omnium
esse causam. Cuncta enim quae sunt, ipso uno sunt. Et quaecumque fiunt, uno fiunt, & uno,
entia omnia seruantur. Et si uno careant, in proprium ruunt, uti diximus, interitum.Su que omnia entia mista, ex uno , & multis. Et naistio hae ex uno,& multitudine,quam,non unum,Praebet entibus,communio quaedam,&unio est entium. Ens ergo,& unum, non unii,
nullius alterius entibus est causa,quam ut sint una. Quod si huius,unum causa est,non unu,
maioris rei causa non erit. Ex quibus necesse
est, multa esse unius participia Et unum, non esse cum multitudine commistum. Et uno ni.
hil esse praestantius, aut potentius.Sed hoc ipsum, multis esse causam, ut sint multa. Nam omne quod uno priuatum est, illico in nihilum, & in propriam disperditur eorruptione.
Omnia ergo,&secunda,& tertia, quaecumqueentia dicuntur, sunt ab uno, primo Vt a causa. Et uno proprio in sua essentia consistunt. Hoc
autem unum etiam primum rerum omnium
esse ostendimus. Nec solum primum,sed quatenus rerum est causa,& effector etiam principii nomen ei conuenit, & Boni,& Dei,& Factoris, & Coditoris,&Patris. ae nomina mnia,sacrosancta etiam ecclesia, & approbauit, de est amplexata. Sicuti Aristotelis philosophia, & nomina haec eadem omnia, & secundum nomina ipsa munia, tum respuit, tum etiam irridet;& cotraea debacchatur.Et nihilominus cum de se,sibi magna persuadeat, noaduertit, se sine principibus tribus causis balbutire, nimirum, essiciente uniuersali. Quae princeps causarum omnium est. Et uniuersalisorma,& uniuersali suς philosophiae fine . Ad nullum enim unum finem Peripatetica Philosophia dirigitur. Nullam qiioq; uniuersalem
formam mundo tribuit; tribuit,autem sermicis,& blattis.Quid igitur, huic, nullum mundi agnolceti coditorem & tam grauiter balbutienti saciamus ' Eam ne, sciui patres nostri,
quadringentis abhinc annis adorauerunt, nos
quoque post tot impietates honoribus prosequemur Z aut potius flocci eam pendemus
116쪽
nemo Epicut eus , Nemo Stoicus; nemo denique, equauis schola impius philosophus , templum hoc
sanctissimum , aut adeat, aut ineat, nis prius se rite purgarit,& expiarit. N ite expiabitur si animet suae sinceritatem restituat. Reddet autem eam sinceram,si ab ea venenum tuae sectet, dogmatum,inbibitum abluat ut abradat. ln impiam enim animam'. non initabit sapientia quae sequitur diuinissima. Itaque solam,& puram animam huc asserat, qui voluerit haec , S pie cognoscere,& sincerἡ, philosophice iudicare .
Alioquin confusione obruetur e neque tamen amentiam deponet. Nos ergo hoc templum sacrosanctum pia veneratione ingressi, quae
Deus,quo modo, & haec tria faciat, unire, producere, de prouidere,& quo modo reliqua omnia fecit. lam diu namque assim amus, a principio, ab uno, a Deo iacta esse omnia. Aprincipio quidem,quia Hermes ait :Aν 'ἀρχue οὐδ ν. ἐρχνSine enim principio nihil. Principium autem ex nullo, nisi ex se ipso. At principium, ut demonstratum est,unum ipsum est. Unum autem di Monas apud eundem Hermetem idem sant. Ait namque.
ων, ω α ν pilla 4 ἀςP . Namque monas, omnium cum sit plincipium,& radix, in omnibus est.ut radix, & principium . De qua monade addit. Μ,να, ο ι ν ἀρχή ουσα, αντα Om,' sis δενὸς ἐμαλι εχσμένη. Monas ergo cum principium sit, omnem
numerum continet, a nullo contenta. Quem numerum omnem etiam generat. Και πάντα άMθριον sp νῶ - ' μηδενὸς NisasMενηετερου ἀριθμου ., , Et omnem numerum generat, a nullo,, genita alio numero.
Monas ergo, uel unitas, vel unum,& ominnium entium numerum continet in se, ipsa a nullo continetur, & numerum omnem gene rat,ipsa a nullo genita.tam, quaa generatio ad patrem pertinet, Zoroaster Paternam mona
dem uomuerat. Ο παυ--νae .ubi paterna monas est
Sed quia paterna est, neces Iario generat. At Iquid sud nimirum, quod post iplam primum
est natura. Duo profecto. Duo ergo ante omnia, generat monas. Ait enim. Ταναὰ uti' μονάς,η δυο γρον .
Et hoc ex carmine Zoroasteri Sectindum vero uerain Theologiam patet & filius,ut unum principium spirant Spiritum sanctum.9,. Protensa est monas , quae duo generat. Quas dicat quando monas protenditur,vltra se,& porrigitur, duo gignit . qui proximus sibi, ac primus est numerus. . Duo autem haec dyadem, nominat. Eamque apud patrem so
is Dyra vero apud hunc sedet. Prima ergo genitura, dum monὶS proten .ditur, producit duo seu duitatem. At haec,m nas & duitas,seu unum, & duo,tria sunt. Ergo dum monas protenditur,in dyadem, fit trinitas. Quae ubique splendet. lnquit enim idem. Παντι γαρ εν κοσμην --ει πιας, δε μονὰς aeχροι. Toto enim in mundo fulget triti. Cuius monas est princeps. Haec autem trias, tria rerum principia eu
117쪽
dit, quae tria haec,unum sunt principium. Quς in mundo dominantur,ut Omnia eis serviant. Ait namque alibi. rie γρ' πιδ ταως , λαβρις δουλέυμεν απαν α. Principiis eni in tribus hisce, accipias, ser-M Uire cuncta. Sed tribus hisce principiis, non sollim nomen dat principq, verum etiam , omnia pro ducendi munus tribuit. Namque monadem illam, Patrem nominat saepe . ut in his locis , ne sine testimonio dicamus quicquam. Εαυτον ὀ πατὰρ ς νασιν. Se ipsum Pater rapuit. IIαροτα εξετέλεσε πατηρ.Omnia persecti Pater. Secundum vero Principium , Potentiam
Pariis nuncupat. ου δ' εν ῆῆ δ αμε κλησας ιδι ν πυν.
Neque in sua potentia clausit proprium
ignem. Vocat etiam robur . παπίς. Appellat quoque paternam menrem. Γργα νοησας παπικας νω αυτογένεθλος. Opera intelligens paterna mens, per se genita . Cui essicientiam tribuit, quando ait. Πασιν ἐνέσπειρε δε-:ν πυρι ριθῆ ερωτος. Omnibus insevit vinculum igni graue amoris. Et alio. Συμβολα γαρ' παπικας νοος ε νειρ κοπιον .Symbola enim Paterna mens seu it permundum. id ertium vero Principium mentem secundam nominat. Πάπτα ἐξετέλεσε πατηρ, ab νῆ παρέ μαε pcτερφ.
Omnia perfecit patet, & menti tradidit secundae.
Secundam mentem vocat, quia illa aut genethlos per se genita est prima. Haec secunda mens , terminus est paterni prosundi. hoc est totius Trinitatis, Ait enim.
Est enim terminus paterni prosundi, &sons intellectualium. Et si terminus, di finis sit profundi, non
Neque egres Ia est, sed mansit in paterno prosundo. Dat vero , huic tertio principio quoque rerum, essicientiam. Et factorem uocat.
Et sactor,qui a se operans fabricat mundum. Qui ex mente exiliit primus. Haec est quae ex prima mente exiliit. Et hanc eandem ait suisse artificem mundi em- pyrei. Canit namque .
o Mentis enim mens est, ea quae mundia is ti sex est ignei. Haec enim ex prima mente cum exierit,iure mens mentis dicta est. Sed de Hermetem audiamus, quam diuin3 de tribus his principiis loquatur. Hae tamen differentia. Quhd Zoroauer, Patrem numquam appellet mentem .Hermes vero & hunc intellectum nominat. O' ο νου e πατι. θιος. Mens vero pater Deus. Iterum & in his aliis. Παντων γ' κυριας, υἰ θεος, ψ πηγη, υι ζωοῦ, νω
is omnium enim Dominus , & pater , &- Deus, & sons,& vita, & potentia, & lux,,, & mens,& spiritus. In quibus videtur, tres omnes hypostases complexus,sicuti & in his.
is una sola suit lux intellectualis, ante lu-- cem intellectualem. Et fuit semperis Mens mentis lucida. Et nihil aliud fuitis huius unio , quam spiritus omnia conis tinens. Semper in se existens. Semperis sua mente,& luce, & spiritu, omnia eo
Nam quod ait. Fuit lux , ante lucem. Prior lux pater est; Lux vero secunda, est filius . Huius autem unio , scilicet cum patre, est spiritus, qui omnia continet. Sed de
duobus clarius. o δ ἐκ m , φωτειrae λόγος,υιῖς θεου.
. Ex mente prima) lucidum verbum, filius Dei. De quo verbo, pe loques,ite tu vocat filium.
is Est vero persectissimi,prognatus, dc perse- ehus,& genitus, germanus filius.
Hunc a patre minime distare ait. Ου γ' δίταντο απαμηλων. ἔνωσις γ ου -
- Non enim distant a se inuicem . Unio, , enim horum,est vita. Unionem autem hanc, dixerat ante esse spiritum. De quo ita est locutus.
se Deus, mas scemina existens, & vita, & lux, is parturijd verbo aliam mentem opifice, quq si Deus ignis,& spiritus cum effet,fabresecit. Hanc opificem mentem , uerbo consubstantialem assirmat esse.
118쪽
Exiliit statim, ex deorsum latis elementi Dei verbum, in purum natu iae opificium. Et uniit se opifici menti. conii ibstantialis enim
Si vero mens opifex, consubstantialis est vet. bo : verbum autem non distat a patreati vidimus:nimirum,& mens opifex non diitata p, tre,& ei est consubstantialis. Uticat autem opiscem, seii conditricem hanc,mentem, quia quasi proxime mundum. Lbtefecit. De ea namque ait. Cum Deus ignis,&spiritus e liet.
Condidit rectoies quoidam septem,qui cit
lis continent senii bilem mundum. Non tamen lineverbo.id eam sic ille ostedit. G θ δηιυουργος νοοῦς , σ- ia λογην, ὀ -ιχων
opifex vero metis, cum verbo, quae continet circulos.
. Imo & verbo assignat mundi sablieam.
Ex luce, quoddam uerbum lanctum, insedit naturae. Iterum quoque . io it του νοερον αυτου λογου, φυσις .ci γωνητικὰ, νοῦ δημιουργικὰ .
Natura intellectualis vetbi, naturayest generatrix in conditrix. Et loco alio.
verbum enim ex eo procedens, pei sectissimum existens, in foecundam naturam decidens generativam aquam , grauidam fecit
Sed & patrem uocauit conditorem, & verobum,quas eius instrumentum. ν παHα κοσμον ἔποίησεν ό δημιουργοῦς,ό
Vniuersin mundum secit conditor pater, non manibus, sed uerbo. . et Quis haec tam clara, atque praeclara de inessabili Trinitate, uniuersorum conditrice ac domina, altero Chaldaeo, altero AEgyptio, vetustissimis sapientibus ante Mosem , diuine sunt pronunciata, accipientes ut diximus, abcinctis patribus quibus reuelatum silerat mytterium Trinitatis. Quos non solum Hebraeis, qui eam non agnouernat, sed e . tiavi Graecorum philosophis omnibus,&Maametitiis.&Trinitatijs opponemus. Neque enim, par horum authoritas omnium est, thoritati duorum illorum totius sapientiae patrum . Et hos tamen faciemus dogmatibus Graecorum sapientiorum aliquor, philosophorum Gregi reliquo maiorum.Zoroastes enirn,& Chaldaeorum oracula, qtiae uidentur Danias cius refert iaerificanti cuidam fuisse a Dijs reii elata , a luliano i quodam Chaldaeo in Graecum let monem versa , lamblichus .maximopere est admiratus. de multo librorunumero, Ide in Damascius citat XXVIIIJ explanavit . dc eorum Theologiam per Oillimam, ut a Diis traditam ambo cum Pr cloe simul celebrarunt .. t αραειτον, de θ - δοτον, a Deo tributam, & a Deo datam nominantes. Cuius nos, plusquam CCC. Otacula , per uarios authores sparia, collegimus, ecalluitrauimus. Fuit autem Zoroasur Abramo contemporaneus . Uterque Chaldaeus.
In Aegypto veto Osiris dicitur , .Chami filius suille. Cuius a consiliis suit primus Het
mes. Huius nepos,lde es alius cognomemto Trismegislus, Mole paulo senior fuit. Is multa librorum millia de omnibus scripsit disciplinis. Hi vero qui si persimi pauculi,
diuinitus videntur scrini. Namque eum, dc.Cycillus δε Augustinus,allit mare non dubit, runt, diuino spicitn afflatum, multa dictasse. Nolum est autem Orpheum, sui ad Giaeeos veniamus in Aegyptum sapientiae causa eii. profectum. Unde de di se haust tres rerum esse conditores . Quos luis ipse nominibus Q. pellauit, Phaneta, V ranua Cronum.Testatur quoque Proclus, Prthagoreorum plerosque, re praecipue Philolaum, tres itidem opifices constitutile . Plato , tres reges nominauit. Eius vero auditor . Aegyptiae simul, & Pl tonicae sapientiae, quaeli expositor, clarius multo est locutus. Scribit enim. Ea propter nos asterimus, quod Deus crea, uit intellectum primum, dc constituit pro
Mi creatorem reruin aliarum. Creanit a
is tem eum, medio verbo quodammod is Neque enim inter Deum, de intellectitin, is aliud medium intercedit nisi uerbum.., Quod certe et a Git coagens intellectus.
Alio quoque loco de secundo intellectu.is Si quidem omnes et sentiae sermatae, creatae
,, que ab intellectu diuino sunt posterioresis illo. ab illisque omnibus,is est abstractus is Produxitque mentem sui primariam, im is posuitque illiqi Milibet entitates , sub ra. o tione qua ipse considerantur. , Rursus habet idem. - Coniungitur porro anima, intellectui aν,, ri,quoniam existit ab ipio. Sicut ipse intelis lactus agens, a uecbo diuino.Cui iunctuiri continue, perseuerat quoque continue. is Si quidem tale verbii, non format immeis diate, nisi intellectu. Neq, intellectus sol.
is in tur,rusa ibo.intellectus vero agens
119쪽
est proximus uerbo diuino.Quoniam non potest cogitari quicquam, prius intellectu agente,propinquius ipsi uerbo. Appellat autem agentem hunc intellectum non quo sensu Peripatetici capiunt,sed ut exprimat illud Hermeris Libis γου Mel ius is dor, ificem vertisset. in Alibi uero nominar, Consubstantiam eius,quod erat apud Hermetem, consubstantialis . Hoc ipsuin
ideo quoque intellectus agens dicitur,ve bum creatum aut horis primari j. Quoniam speculando ipse aut lior semetipiunt, exsormat tale uersum. Iterum.
Quod si quispiam quaerat, qui nam authotextitit intellectus primi u gentisque e Respondebimus, Deum authoretra uertana mille, qui
creauit eum,ante omnia alia. Cuique insevit omnia. liuellectus quoque agens cunust proximus ipsi Deo dicetur verbum ipsius expresisum. Verbum ex prellum,appellatur causa causarum ., Atque haec suit opimo sapientiam Babyloniae. Quoniam ab eo producuntur entia. Ipse etiam intellectus ab eo secundus. Id autem piopter unionem verbi huius cum aut liore primo,a quo ipsum,& Omnia alia, vere existentia procreantur. Babylonisis autem appellat Chaldaeoς , a quibus ad AE gyptios haec sapientia pro manauit.Inter quos tamen hoc imei est,quod Chaldaei, Patrein Deum, numquam appellarunt intellectum. Quod etiam hie aut hor sedulo Ob. seivat. qiramuis id Hermes non semel secerita Sicuti neque verbi,neque filii nominibvssunt usi; quantum, tamen in oraculis, quae collegimus apparet. In eo concordarunt, ut omnes
tres hasce hypostales, conditores rerum , dc mundi opifices,este docerent. Sicuti, postea.
α Orpheus & Philolaus , & Plato , & hic eius auditor . & quaiarius Platonis philosophia , Athenis, & Alexandriae legi publice , numquam si intermissa , & multi in eius libros commentaria scriberent iugiter: quin rum nos nomina plus quin LXX collegimus, attamen post eius obliuin,annos DC. Alexa driae. e baiulo, philosophus effectus & a sacco ferendo Saccus cogito minarus Ammonius, vixit. Qui in Herniecis libros videtur incidisse. Atque ex eis hausisse dogma hoc principiorutrium. De quibus Plotinus de A melius eius discipuli scripserum,Post hos, holum discipuli Prophyrius,&Theodorus Asinaeus, ct ii tum auditores Iamblichus e Syrianus, de hi ius Athenis successor Procliis Lycius,&post
eum: magnorum Platonicorum postremus ut
videtur Damalcius,de iisdem tribus principi bscripserunt multa satis. Et quamuis aliquid iniet te dictetient,in eo tamen suete concoides, iis . a A
ut tria omnino rerum omnium, ac mundi i
ii iis facerent principia. seu tres conditores. Quod 3e Christus, unus de tribus, cum apud homines esset, docuit. sancti Apostoli confic malunt de Ecclesia stabilivit. Neque mirum est, Platonicos hoste postreimos, in eam sen- tentiam venisse, quando iam Christi fides passim esset diuitigata.De quibus Augultinus ictipsit. Platonici , paucis mutatis Christiani fieret. Sed illud maxime omnium, videtur admira dum, quod ante Chrilli aditentum, ante Pr Phetas, ante Mosem,tam clare in Aegypto a que Chaldaea dogma hoc de Trinitate palam suerit. Nisquis dicat, quia Zoroaster Abr mo fuerit S conterraneus,&coaetaneus, ab Abi amo id habuisse. Cui Deus, dum cum eo loqueretur id totum reuelauerit. Idemque Abramus, quando in Aegyptum venit, id ipsum docuerit.Vel totum hoc,a patre Noe suis.
se prosectum, per Chain filium.Qui & Aegyptum habitatui, & filium Osirim ibi regem se. cit . Et eiusdem Chumi filius Chus patet suit Nemrodi qui regnauit in Babylone,quae ciuitas Chaldaeorum caput suit. Sed dogma hoc icrosanctum, utcumque originem duxerit, haud multis post diluuium annis innotuit,descriptis est commendatum, a duobus illis, quos diximus sapientiae patribus . tum ob ue
rustatem,tum ob rei magnitudinem,est maxima&admiratisne,&veneratione prosequendum, Quod tametsi, ij qui Aristoteli , plus quam & Euangelio, & his sapientibus credunt, non receperint aut comprobarint, nos
libentes in lucem protulimus, ut piis saltem, sed plutosophis sint,vnde contra impios, qui philosophos se profitentur, & Deum non nOrunt aut nosce nolunt , authoritates dea ina . Sed quis non multo maxime ad miro itur , Aristotelem ipsum in eandem cum illis, de spiritu ventile opinionem Z quando filiorum sectatorum id, vel subolfecerit nemo. Adducamus ergo eius locum, ut qui eum tantum iaciunt, uuant, se se in eius libris ver sandis aut Oscitare, aut dormire. Habet is li. bello de mundo haec verba.
, Terramque uniuersam de mare , aethera is que & solem,&lunam, Sctotum canum,ex is ornauit una per omnia penetrans potentia. ,, ex impermiscibilibus, de alienis aere, de ,, terra δε igne, & aqua, uniuertum mundumis condidit. Quam potentiam omnia penetrantem ait imox,& iolem mouere,&lunam,dc totum cce
120쪽
tum circunducere. Et paulo post spiritum nominat in his verbis. 1 6 πνευμα, ψ ἐν φυές τε ἐζωοu
Dicitur de aliter spiritus , ea quae in plantis& armi libus. per omnia penetrans anima ta 'cunda essentia. Hoc autem Hermetis fuerat in his.
Hoc spiritu , de quo multoties ante dixi , omnia indigent; omnia enim serens, pro dignitate uiuificat, & nutrit, & a diuino fonte pend si adiutor spiritibus x animalibus cunctis semper existens. Quae omnia Io. Damascenus ante, Sc Gregorius Nazianzenus postea videntur confirmasse. Damascenus quidem libro I. cap. I 8. his verbis de Spiritu sancto loquens. Πάνσατἐ ουσί πληρουν , παν7α πλη
Omnia implens essentia , Omnia contiis nens, implens mundum per substantiam, is quem mundus non capit secundum p is tentiam. Nazianzenus vero. & haec verba reperit,&addit alia, inter quae, haec.
is Spiritus qui fecit, Spiritus qui cognoscit
is omnia. operans quaecumque ut Deus. Om
,, ni potens per omnes penetrans spiritus, in- is rellectuales, puros,lennissimos. Haec vetustillimorum sapientum diuinistima de Trinitate dogmata Graecorum philosophis nullis praeter Pythagoraeos, & Platoniis eos nota, huc attulimus secundum veritatem philosophantes. ut posthac philosophiae studiosi omnes sciant, posse humana Ingenia, det aliter,& altius quim in Peripato,ut nunc om-.nis turba facit,philosophari, & rerum veritatem indagare. l t