Demonstratio existentiae et attributorum Dei aduersus Hobbesium, et Spinosam potissimum atque eorum asseclas Anglice conscripta a Samuele Clarkio, ... Accedit interpretis Jenkini Thomasii Historia atheismi. ..

발행: 1713년

분량: 196페이지

출처: archive.org

분류: 철학

31쪽

Ia Demonstratio statu

recepta , quae tamen si cominus examinaverimus diligenter , propositiones esse vagas inveniemus illas, nullam plane hahentes significationem.' Primo itaque certo certius est, & omni exceptione majus, Aliquidextitisse ab aetemno. Haec propositio ita est evidens , ut nullus Atheus eam negare unquam fuerit ausuS , neque opus est, ut eam multis, probare laboremus; quandoquidem aliquid hoc tempore existit, aliquid quosve omni tempore extitisse, abunde constat, alioquin reζjam existentes, e nihilo essent exortae.' fine ulla plane causa , quod manifeste implicat contradictionem e nam dicere, rem quidem esse productam , & huius productionis nullam ponere causam, tantundem est, ac si dixeris, rem esse productam, sed a nihilo esse productam, hoc est eodem tempore non esse productam. Quicquid itaque existit, habet causam suae existentiae,' aut necessitate naturae & per consequentiam aeternum est , vel voluntate alterius; ' tum ille alter saltem ordine naturae& causarum, antea exstitit. Aliquid igi- tur exstitisse ab aeterno omnium certissima

32쪽

' atque attributruom Dei. 13 est veritas , ab omnibus , nemine contraia

dicente recepta, sed quod res est fatear ' .

si ad modum hujus existentiae respexerimus, ' 'nihil certe conceptu dissicilius, quam hiet prima & clarissima veritas. Nam quO- modo aterna duratio nunc actu potest esse, superat profecto captum nostrum longissi. me, attamen negare propositionem ipsam, foret absurdissimum , & multo magis in.

comprehensibilius. , '

Ex quibus inserimus, quod etiamsi pro positiones uonnullas, quae existentiam, a . . tributa , infinitatem' vel aeternitatem Dei quocunque modo respicientes , in se evidenter demonstratas, resipectu tamen modi alicuius obscuras admodum & dissiciles in- veniamus, non est quod anxie laboremus, neque veritatem semel demqnbatam eo , minus colamus & firmiter teneamus. Quod si nonnullae propositiones & a parte veridi a falsi quoque parte . demonstrari possunt, id est, aliquas propositiones veras esse eodem respectu tum assirmative tum ne- Qgative; ,posito tali absurdissimo easu , fateor, res aliter in haberet, sed hujusmodi

incondissuppositio vexi&ialsi disserenum

33쪽

. I4 Demonstratio Ex stentiae

e medio prorsus tollit, & omni ratiocinio' ponit finem. Sed ub una parte , veritate aliqua abunde semel demonstrara, ab altera tamen parte, difficultatibus aliquibus ortis, ex ignorantia forsan ipsarum rerum, vel ex earum inadaequata cognitione, non est profecto, quod propter eius generis difficul

tales multum laboremus. Superius evidentissime demonstravimus, aliquid exsti-i ei se ab aterno ς omnes itaque objectiones adversius alicuius rei aeternitatem inde ve-- niunt , quod aeternitatis conceptum ple-' num de distinctum non habeamus; quam' obrem tales obiectiones levissimae habendae sunt & nullius momenti. Exempli gratia, - demonstrari poterit, aliquid necessario actu: esse infinitum, sed multae perplexitates inde fluunt, quod rerum finitarum mensiuras ad res infinitas imprudenter & inepte appli-. , care sblemus, & quod temere supponimus, res finitas esse partes infinitarum, eum r. apse non ita se habeant, sed potius quemadmodum punctum Mathematicum se ita het ad qualitatem , nulla ad se invicem , proportione habita. Porro demonstrari

- potest , quantitatem divisibilem esse in in

34쪽

atque attribiliorum Dei. as finitum , obiectiones vero contra motae, ex comparatione numerorum aquatitatis alicujus imaginaria vel in uulitatis , in partibus quantitatum inaequalium, quarum ParteS,re eera nullum prorsus adhibent merum , pueriles merito & ineptas eas aesti-INamus. E. gr. si quis rogaVerit, utrum partes quantitatum inaequalium numero 'pares sint necne, cum numerum absolute omnem natura sua respuunt, perinde est

. ac si rogasset, an duae infinitae lineae longi. tudine sint aequales s. i. e.) an simul & semul in uno puncto finiuntur necne , cum - ambae omnem finem. plane respuant. II. Ens aliquod unum, immutabile , in dependens ab aeterno existis a Quoniam abunde constat, aliquod fuisse ab aeterno, quemadmodum supra vidimus, inde sequis tur, aut unum quid immutabile, de independens semper epistitisse, a quo res Omnes 'quae sunt, fuere, vel futurae sunt, suam mutuantur originem , aut infinitam successionem rerum mutabilium , & dependen. tium, a se invicem productarum progressum , sine ulla originis causa , necesse est

- us ponas; quae profecto bypothesis ita est

35쪽

ro Demonstratio Existentia indigera di perabsurda, ut etiamsi huic Q. li innitatur Atheismus quod insta docebitur) verum tamen quoad novimus, nubius ullo tempore exstitit Atheus, qui eius hypotheseos defensionem in se suscipere ausus fuerit palam & ex proposito; quo niam sibi contradictoria sit & plane impossibilis. In praesentia non est animus, ex in- finitae successionis supposita impossibilitate abistute eonsiderata, contra eam disputare, propter rationes insta memorandas, sed si, intueamur huius generis progressum in M'. rum ut unam integram rerum dependem. tium seriem infinitam , patet, integram . hanc rerum seriem, nullam extra se posse, habere causam suae existentiae , quoniama omnia quae unquam in universo exstiterunt vel posthaec exstititura sunt, in illa seriei comprehendi supponitur; patet quoque, intra vel in se, nullam habere existentiae suae rationnm, quia in hac infinita serie,' nullii res ex se vel nec ario existens porinitur , sed singula a sua antecedente de pendens, & si nulla pars huius seriei siunecessaria, constat satis neque totum pos

se esse neces finium; Abaluin

36쪽

atque attribviorum Dei. . a 'tas existentiae, non est externa quaedam relativa & accidentallis tantummodo rei determinatio , sed rei existentis proprietas plane inseparabilis & essientialis. Infinita igitur rerum mere dependentium succes sio, sine ulla causa primaria vel independente, est ea rerum series, quae neque in- ' tra neque extra se habet ullam causam, aut necessitatem suae existentiae, hoc est ,

mera impossibilitas & contradictio, vel si malueris, est supponere aliquid causati E .estici quia in nullo suae successionis studio supponitur esse ex se necessarium & lintegre tamen sumptum, a nihilo plane cau- ari, quod quisque satis videt, quando Ingempore itale quid fieri statueretur, contradictionem esse maximam, & quoniam in hoc casu , duratio nullam admittit Hiis gentiam , ita & atque est absurdum ole uid posse fieri ab aeterno: & consequenter Oportet eX contrario '; aliquid immuta- sile independens necessario exstitisse; id quod mox demonstrabimus. tu. Res ista immutabilis independens ab aeterno existitit sine ulla causa e terna suae existentiae, per se, id est, neces.

B sario,

37쪽

Is Demonstratis Existentu

sario, existat quam maxime oportet; quoniam necesse est, ut omne id, quod existit. aut e nihilo in actum nullius causae interventa transeat, aut agnoscat causam aliquam eXternam 3 aut denique , existat necessario & per se. Sed superius demonstravimus, aliquid in actum transire Gne ulla interveniente causa esse impossibile & absurdissimum. Omnia vero nullare plane excepta, etiam ab externa causa

produci, est utique impossibile; sed ut albquid ab aeterno & in dependens sit necesse est, quod ostendimus quoque in superiori-hus ; reliquum est, ut istud ens quod ab

aeterno independenter exstitit, per se n cessario existat. Sed monendum in transiis itu . existere per se non denotat rem a seis ipsa produci, quod quidem implicaret contradictionem, sed denotat necessario exdistere ex ipsius rei natura; c clariorem hactenes conceptum alicuius rei per se exi - stentis non habemus ) Et haec necessitas existendi, resipectu nostri eoncipiendi modi. rei existenti praecedens putatur, non ver in tempore, quia dc res ipse est aeterna, hoc est , haec necessitas nonsequentia ex .

38쪽

αque attribvsoram Deti rs iuppositione: entis huiusmodi existentiae quia tum non esset necnstitas absioluta,&hoc pacto existentiae rei nullius posset esse iundamentum, sed eiusdem consequens pOtius , sed talem debes habere indolem, ueantecedenter in mentem nostram vel no-

his renitentibus, se intrudat. Etiamsi etenim vel maxime velimus supponere nullum esse in universo ens necessario existens, nihilominus tamen praeter quod supra de necessitate alterius entis ab aeterno exbsentis disseruimus ideas qualescunque infinitatis & aetemitatis vivide sentimus. Quasti velimus ex animo eximere, affirmando, malum esse ens in univeris, cui hae propri tates necessario , ut in suo subjecto inhaerent , contradictio erit manifestissima ; si quis enim immensitatem & aeternitatem e medio tollere conetur, TemoV

hit eodem sane successu, si diis placet) rationem aequalitatis inter his duo, &quatuor, ex hominum animo. Ex hactenus dictis sequitur l. Quod una & vera idea, entis neces.sario vel 'per se existentis, fit talis entis idea, 'cujus non exsentiam vel semeisu'E a po-

- , . in

39쪽

go Demonstratio Existentiae ponere, impluar explicitam contradictisonem. oniam impossibilitas est absolutissima, aliquid per se, & ex necessitate

suae naturae non existere. i Satis constat ibiam necessitatem non esse ex aliqua suppo

. stione antecedente enatam c. quia inhil potest rem per se existentem accedere , ne propria quidem voluntas, modo tali ut stae existentiae sit causa sed absolute, talis ne- , tessitas natura sua esse debet, iam absblu.ta necessitas sua natura talis, quae nec rin litiva nec consi quutiva nominari potest petiihil aliud in quam mera contradictio vesἐmpossibilitas supponendi contrarium. Uer hi gratia, relatio aequalitates inter bis, duodequatuor, est absoluta necessitas , quin niam mknifesta esset contradictio, illos ni meros supponete inaequales, hic est unicus conceptus quem habemus 'de ahsbluta n 'cessitate, & s ih alia significatione videa . xtur accipi , mihil prorsus figruficat. Sinsi' iquis forte quaesiverit, qualis estista idea et iis, cujus non existentiae suppositio implicat contradictisnem Z T ondetur, est om mum, quas formare possumus prima & sit

'illicisma idea , di quam ab animo nostro

40쪽

atque attributorum Dei. 2Ist nisi cogitare cessaverimus) nullo pactore- , movere postamus, sed ens simplicissimum iaeternum & infinitum mentis perceptioni iugiter exhibet. Ille enim qui nullum ens , primario independens existere supponit, si hi contradicit ut supra ostendimus. Et ille qui supponit possibile esse , ut nullum ens iaeternum & infinitum in universis existat, iterum sibi contradicit, quod vel hinc pa-iset praeterquam quod haec duo attributa, necessario fluant ex independenti existeti. Itia quod suo loco fusius quod quantum-ο .vis contorqueat animum imaginando, nibit tale ab aeterno existere; non potest tamen

quin percipiat aliquid inane nihil ut ita dicam in qnod erit aeternum & infinitum, id

est removebit quantum in se est & aeterm-itatem & immensitatem ex universo, non obstante tamen temerario hoc conatu, ina Net aeternitas, manet immensitas in illo nihilo,quod supponit Atheus rerum omnium esse originem a Cartesiani qui Ideam immensitatis, merae materiae ideam esse; hoc argumento ita premuntur, ut ad eam absurditatem confugerent , assi ent si non expresse rea--B 3 pie.

SEARCH

MENU NAVIGATION