장음표시 사용
91쪽
Uber Secundus . 'Rhythmopoeiam quoque in vulgari consuetudine complectatur;
nihilominus, si suum cuique officium tribuere volumus, ad usim consonatiarum, earumque collocationem proprie referenda est: tam in organorum, quam vocum concentionibus. Sextodecimo subiungemus Hypocriticam; quamquam a priori longius dissitam. ea vero humani corporis motus ordinatim, ac numerose dispone is, & Rhythmicae quodammodo tradux, ternas in species propagata est ; primum oratoriam, quae corporis flexiones, ac gestus membrorum in actione oratoria, Vt concinne at a. fiant, ostendit: secundo histrioniam; quae actuosior est; ac propius ad sablationem accedit; magisque adeo concinnitatem Rhythmicam persequitur: tertio Orchesticam siue saltatoriam; quae saltationuomnes species earumque staticulos,ut Romani veteres dicebant, ad mensuram ac decorem exigit: vel adiuncto cantu vocali organicoque, vel sine illis: & siue pedum cruriumque dumtaxat, siu totius corporis motiones contemperet. Hypocriticam subsequetur organopoeia,septimumdecimum gradum apud me obtinens: quae tota circa musicorum organorum constructionem versatur; ut pote quae in ijs non fabricam tantum; sed etiam materiam; &praecipue dimensiones, ac symmetriam partium consideret. P stremum denique claudet agmen caeterarum iudex atque arbitrata Critica pars: quae proprium locum,ac tribunal non minus hic meo iudicio sibi vindicare potest ac debet, quam in latissimis Gramatiacae finibus. Atque ita non minus quam octodecim capitibus virius . Musicae,veteris ac nouae rationes conferemus.Pape( nquit amosius )tiam multas ne partes seu species musica disciplina complectitur : et omnes ne percipiendae sunt ei qui perfectus mutacus esse atque haberi velit O prouinciam laboriosami & quam, haud scio an quisquam ad hunc us a. diem pro dignitate sustinuerit i Non paucioribus partibus ( μὰ cit chariaorus ) facultas m
sica constat : quas tamen omnes nemo unquam exacte percepit raut perceptas habere necessarium illi est, qui absolutus musicus dici velit; sed plerasque tantum ac potiores. Quod si paucas quasdam neotericis delibare mos est,quid de ijs existimandum sit vos
statuetis. quantum enim ad me attinet, sicut omni tempore plurimi versificatores reperti sunt, poets perpauci; ita multos hodie sympho
92쪽
8o De Praestantia Musicae Veteris
symphoniastas reperiri; paucos musicos assirmare non verear. Sed his omissis, quae non huius loci sunt, ad contentionem utriusque musicae priscae, nimirum ac recentis, per singulos gradus accedamus. Ac primo quidem circa Historiam, ac Philologiam quid recentiores eluci libauerint, quod quidem momenti sit alicuius, vix sane quidquam occurrit. Sunt aliqua apud nonnullos autores sparsin atque obiter notata; sed pauca admodum,& in plebe- ijs plane ac contemptissimis monumentis Quam multa vero ac potiora fere ignorantur i ut de plerisque musicis instrumentis: ite de chordis aereis multisque cantionum, ac melodiarum speciebus, ac nouis diagrammatum seu notularum figuris : quarum inuentores rerum prorsus in obscuro latent. Qujs porro vitas praestantium
musicorum, quoS nupera haec aetaS, aut proxima secula tulerunt:
aut res ab ijs laudabiliter gestas litteris consignauit; ut apud an liquos tam multi, & quidem maxime insignes ac nobiles ut Arisstoxenus, alij que apud Plutarchum, atque Athenaeum memorati quorum scripta qui legerit, magnopere miretur oportet, qua diligentia, qua curiositate veteres Graeci omnia etiam vel minima ad musicam artem eiusque historiam spectantia, litteris tradiderint. satis magno videlicet argumento quanti tunc ea fierent; quanto que eius profestares in pretio essent; quantumque incitamentum
posteri haberen ad maiorum suorum sectanda vestigia. Non illi
poetarum; non varij generis musicorum nomina; & singula eoru opera: quae Athenis primum, deinde Alexandriae, aliarumque in theatris ciuitatum edita sunt, indicta reliquerunt. Non illi camminum, non Rhythmorum, non Melopoeiarum species, non varij generis Nomi, non organa varia; quaeque, a quibus, & quota Olympiade atque atruo reperta fuerint, reticuerunt. Non infimorum etiam artificum nomina,in suo tamen genere praestantium, ut exempli causa tibicinum; neque ipsa porro musicorum quorumdas commata, ac dicteria; ut Aristonici citharoedi, posteros ignor
re voluerunt. Hinc Aristoxeni, Archestrati, ac Phyllidis Delij de tibicinibus libri: & Meneclirni Sicyonij de artificibus. hinc eiusdem Aristoxeni de tibijs, ac muficis instrumentis : Aristeae &Hieronymi de citharoedis: Semi Delij de poematibus: Aristoclis vero complures libri de choris. Mitto alios innumeros, qui vel alias
93쪽
Liber Secundus. alias cum musca res complexi esse videntur: ut praeter Memechmum nuper laudatum, Menecharmum qui etiam de artificibus scripsit: ut Ephorum, & Scamnonem et qui de Inuentis fecerunt libros: ut alios sexcentos, quorum nomina tempus deleuit . sed non paucos eos fuisse, ex alijs rebus conlectare licet. Quantum
vero per Deum immortalem illud est, quod qui Annales , Chro
nologias; publicas etiam Descriptiones quae intemplorumgacra rijs asseruabantur, quaeque in aere, ac marmore incidi solebanr,ac publice in columnis cippisque exponi consecerunt, inter res ma- , xime memoria dignas,musica inuenta, eorumque autores potis limum adnotarunt Te Polyaenum testem appello ; quem legisse scio libellum nuper in Britannia evulgatum, rarissima quaedair monumenta ex Asia illuc allata continentem : quorum unum diuersas temporum epochas complectens Terpandri, Telestis,Philoxeni, aliorum insignium musicorum inuenta exhibet. .Quibus ex rebus quid sequatur videtis: hac in Muficae parte veteres vel diligentissimos fuisse et nostros autem maxime negligentes, atque incuriosos; vine comparationi qui de locus sit ullus. De Ca vero
parte, quae Physiologiam siue naturalem philosophiam attingit; quid dicemus e aequatos a neotericis anasiquos fuisse Minime gemtium. Nain etsi circa hanc hypothesin quaedam extant non incuriose a receiatioribus obseruata ( exempli causa circa diuersitate
sonitus metallorum,ex quibus chordae fiunt; item circa congrue tiam appensorum ponderum, neruis harmonica ratione commen
suratis) multo tamen plura , pulchrioraque adnotata fuisse credendum est a tot celeberrimis solertissimisque philosophis, quos de Musica proprijs operibus tractauisse supra dicebam a De communione vero quam Musica facultas cum Civili scientia siue Poliatica habet, ne requirendum quidem puto, an notabile quidpiam
apud recentiores extet: cum potius ridiculus hodie sit futurus, qui referre dicat quonam musicae genere ciuitates viantur; & quam illa vim possideat, aut regendis, aut vitiandis moribus disquirendum censeat. Et tam multa tamen hac super re disceptata fuisse videmus, ut dicebam, a Platone, atque Aristotele: at qstibus viriseaddo etiam ab Aristide Quintiliano,ac Plutarcho; grauissimis prudentissimisque scriptoribus. Quocirca multum hic Ctiam antiquoS
94쪽
. De Praestantia Musicae Veteris
speriores videtis. De Isagogien , ac Methodicis veterum aecemiorum libellis pauca dicenda sunt. Nam si illinc Aristidem Bacchium& nonnullos alios statuamus; hinc Guidonem, Ba tholomeum Ramis, Io: Spathariam, Stephanum Vanneum, atque his similes ( ne semiantiquos illos ac penitus barbaros Francone,
aut Ioannem de Muris, aut ciusdem farinae reliquos aduocem, nemo non videbit, qui sincere accurateque rem aestimare velit, ac possit, quantum utrique inter se discrepent. Summam in illis scilicet reperiet breuitatem, perspicuitatem, ordinena, eruditione: in his autem omnia fere secus et certe quamplura inutilia, alq. superflua : ut eorum scripta legenti manifestum fiet De antiqtui ribuS vero, quorum scripta non extant, nihiI in uniuersum dico: hoc tamen silentio praeterire non possum, adeo floruisset olim hane Musica partem , ut nec mulieribus ipsis intentata fuerit. Porphyrius enim in suis ad Ptolomaei Harmovica columenta iji, Ptolemaidis cuiusdam Cyreneae meminit quae Pythagoticae musicae clementa,siue Isagogen accurate tradiderit. into doco pcrpe
denda venit Harmonica,& Canonica discipli*a: que totius Musice cos quodammodo est, & quasi apex. In quasi eius qui harmoni-Cam proprie digessit atque ordinauit, Aristoxeni videlicet, doctrinam,ac methodum aestimare volumus . nihil aptius potuisse fieri statim agnoscemus : praesertim ubi totam illam in septem partes ingenti solertia discrevit, Phthongos videlicet, Intur ualla, Systemata, Genera, Tonos, Mitrationes, Melopoeiam. Musta hic quidem Salinas, ac Zarlinus docte accurateque scripserunt: sed si ea demas quae mutuati sunt ab antiquis; quae g. ipsi proprie excogitarunt expendas ( Deum testor me non haec obtrectandi animo, sed eruendae veritatis profari alicueranto plus verborum, quam sol idqverae l. doctrinae deprehendes.Nidi tarte vehementer ad rem pertinere putamus, aut quae tam prolixe de proportionibus caut dominimis ac di sionis etiam interuallis ab utroque dicuntur. quae certe non magnu erat negotiu ijs superaddere, quea Boethio iam posita erant; aut quae' de Modis priscis parium, tunc intellectis ; aut hodiernis ferme inutilibus disseruntur :aut de monochordi nimium minutis concisiiunculis ; in quibus
Enarmonii generis vim ac potestatem ambo positam esse falso
95쪽
Dder cuν - - 8scrediderunt a quae vero tam Zaninus tquam Gallileius longis sectionum ambagibus moliti sunt,ut Diapason in duodecim equalia interualla diuiderent, boriosa quidem sunt,atque adeo ingeniosa; sed inutilia prorsus: cum falsa hypothesi nitantur retaptissima tamen apud Neotericos . hodiernas testudines similiaq. imstrumenta aequalibus uti semisonijs . Quod non sine causa miratur Donius noster tanto consensu ab ijs affirmari;nullo eius rei experimento, quod i rat facillimum, ante praesumpto . Videtis igitur quot erratis ac paralogismis,praecipua musicae para, in magni ponderis theorematis, & quaestionibus, hodie scateat. Quidquid vero de usu Canonis, ac Monochordi recentiores commentati sunt. velim ingenue nobis dicant harum periti rerum,an aequipolleant subtilissimis ijs mgitationibus quas Ptolomaeus sin suis harmoniacorum libris exposuit: veibi gratia ubi libra g. capite tantum chordis unisonis, atque omnimodo aequalibus constitutis. magadiorum opera totum Disdiapason per omnia generum ac tonorum discrimina solerter digessite & maius ne opus fuerit ii strumentum Helicona dictum excogitare; in quo quaternis neruis extensis omnes primariae cdnsonantiae mathematicis rationibus multifariam reperiantur; an illud augere atque perficere; quod ingeniose quidem ac feliciter Salinas effecit, ad secundarias quoque facili negotio deprehendendas . Possumus etiam circa hanc Canonicam facultatem Didymum muscum, ijs quae de illo refert Ptolomaeus , vel solertissimum fuisse suspicari; quamuis eum in multis reprehendat: suo more videlicet antiquiores paulo animosius incusando ; ut Donius obseruauit. Scquitur sexto loco Rhythmica pars: in qua veteres vel felicissit ne versati sunt: nos autem hic propemodum caecutimus. Quis enim extati qui pubcherrimam hanc facultatem ab ovo ut dicunt, ac plene siexs quutus. Vix proseisto paucula quaedam, ea g. fritilinaum suis iabris asperserunt; nedum ut luculentum aliquod syntasma quis quam extuderit : nonnulla quidem Salinas delibavit; sed ea potius ad metricam, ac Rhythmopoeiam spectant, quam ad meram sinceramque Rhythmicon. olim vero Craecorum quamplurimi diligentissime hic sunt versati, ac proprijs otianici cribUS; & sco sint a te liquis Musicae partibus, hanc
96쪽
8 De Prae stanti casu icae Veteris
peculiariter Rhythmici vocabantur : de quibus elegans, ac situstus Grammaticus Terentianus Maurus, Latius ( ma Iti haec trae magistri Rhythmici, pue I unt. Quare praeter Aristoxenum, ac Dionysium Halicarnasseum. iuniorem ( quem huius argumenti totos viginti quatuor libros composuisse nudiustertius dicebam Trebonianus Sidetes, Suidae testante alij a. permulti strenue in hoc stadio desudarunt; ut qui apud Bacchium memorantur Phaedrus, Leophantus, Nicomachus,DidymuS. HI saiclis cum ali Mara . xulum Charaurus ravstitisset ; quast memoria tm , quamnam proximo loco musicae partem ad examen citrari optrteret , Phil enus
eiusmo is fit vera fru picta haesi alioue a nimaduersa; at ictu insultus Iamdudum(inquit expecto, quid tandem de Metrica parte, que in scholis puerornm traditur, dignum tam illustri certamine proferre possis. Et illo, Recte admones(inquit Metrica septimo loco .se offert: quae tractari quidem in scholis solet a ludi magistris; nec tamen adeo puerile, leue que negotium est, ut opinaris Philopone . Nam & Rhythmicae scientiae praecipua , ac nobilissima prope modum pars est, subiectamque materiam habet omnium contes,sione pulcherrimam ac praestantissimam: humanum nempe sermonem poeticis numeris illigatum: multasque complectitur qua stiones ac theoremata, miror subtilitatis atque elegantiae . Huic propterea adiungo Melodica, quod cu perfecta melodia Dictro
nem etiam, quam lexin Graeci vocant, contineat, utrumq. nobiS
inspiciendii in erit, & Rhythmi species, quae carminibu S competits ct sermo ipse, qui rursus duabus ex rebus conflatur: sono videlicet siue pronunciatione litterarum atque verborum; & phrasi su lo cutione. Et primo quidem quam fuerint veteres hac in parte curiose subtiles ac diligentes,cognoscite. Omnia illi momenta temporum, accentuum, litterarum, ac syllabarum minutissime exambnarunt: adeo ut moram illam quam acutus accentus inducit, monimegru tepusRhythmice locutionis, quo breuis vocalis profertur; sed dimidiu illius aequare obseruarint: quod apud nescio que Graecum grammaticum, e Musicae aliquo seti Rhythmicae magistro adnotatum memini . Quinimmo ipsorum etiam vocabulorum qualiatate veteres musici considerabant : ut alia essent laeuia siue fluida; alia asperas alia teretia siue aequabilia; alia tumida; ac reli-
97쪽
Liber Secundis . squa ad eum modum: quorum exempla quaedam habentur in ele ganti illo perihermenias libello , qui Demetrio Phalereo tribui latet. Apud hodiernos autem muticos nihil simile ferme reperitur : quod enim quidam praecipiunt melis mos atque melismata
in ijs syllabis, quor A,vel E, vel O habent, precipue frequentanda esse, non perinde quae I vel V quod altera sit exilis soni, altera
insuavis leuiculum sane est; satisque ostendit recentiores vocalibus litteris nonnullam adhibere curam; consonis vero nullam.. Nec mirum; cum secundum vulgarem hanc canendi rationem, no multum eae consueuerint exaudiri: nisi quod postremis his temporibus paulo accuratius hic se gerunt; ex quo Academicorum Florentinorum opera, Monodici cantus quodammodo reuixersit: atque explanata vocum expressio, & elegantior interuallorum .
ecphonesis siue prolatio haberi cepit in pretio: quam in hanc V
bem maxime intulit Loretus ; quem domi suae aliquot annos pedi humaniter aluit Nicolatis Donius familiaris illius nostri consanguineus: ac musicis dijs diligentissime institui curauit. Quod spectat vero ad carminum rationem, nemo negabit opinor, quin antiqui nobis decuplo saltem vel vigecuplo anteiuerint . nam si rem pressius disquirere velimus, vernacula Italorum, Gallorun Hispanorumque lingua vix senas septenasque carminum species agnoscit: Latina olim vel quinquagenis facile usa est: Graeca v ro pene innumeris. Atqui dicet aliquis non o es luculentum habent, ac satis notabile sensibus discrimen . quid tum postea certe non minus quadraginta aut quinquaginta versuum formas
ostendere vobis possem (si huiusmodi minutias persequi opus e set ) quae longissime inter se distant; ac peculiares quasdam obtinent ac proprietates. Videtis igitur quam nulla ferme sit proportio inter recentiores has ac vernaculas versuum species
Italicas, Gallicas,atque Hispanicas, atque illas priscas Latinas, a que Graecanicas. Quid quod pulcherrimae quaeque vulgarium horum versilum ideae, contemtissimis fere antiquorum respondent e Ecce enim Heroicus noster undenarius; Rhythmum sortitus esset Phaleucijs veteris : recentiorum vero Graecorum Politicus qui dicitui, quindecim syllabis constans , Ionico prisco; omnium qpi fuit meritatissimus, ad unguem respondet: imeritissimo quidem,
98쪽
8 6 De Praestantia Musicae Veteris
iure atque hodierno Graeciae statui congruenter: quae cum prisca Virtute ac libertate, maiestatem quoque Heroici carminis amisit
infelix. Neque cst quod quisquam parui hoc momenti existimet.
Tantum enim in rebus musicis valet carminum Eurythmia ac Polyrhythmia, ut pulcherrimae quaeque cantiones, ac saltationum iashi quibus magna parS, ac suauissima cantuum meo iudicio continetur diuersitate versuum innitantur. Quamobretia quo plures eorum species quam hodie, olim extiterunt; tanto maiorem fuisse
vernacillarum, ac patriarum cantionum varietatem penes Graecos Latinos . consentancti est. Nam quod quidam moliti suiu lora garum, breuium l. syllabarum discrimen in Italicam Gallicam l. linguam inducere: atque exemplo veterum versUS pedibus metiri, mittasque eorum species inde eningere, parum prosperet ijs cessit: nec quidquam hactenus memoria dignum effecerunt: harum linguarum videlicet genio repugnante; quae licet quasdam habeant syllabas manifeste alijs proditistiores ut cum acuto accentu tertiae a fine notantur,proxime quae sequitur aliquanto breuior apparet cum tamen destitis antur vocalibus suapte: Vi productis, quae dua- hus breuibus aequi polleant, Graecae Latinaeque linguae Rhythmo poetam, ac versificatoriam praxin imitari nonnihil possunt, assequi plane ac reprqsentare no possunt. Caeterum non institui hoc
loco vernaculas tres linguas e Latina oriundas cum illa, Grie ca l. conferre : hoc tamen obiter dixerim, si nulla alia in i c. certe in , prosodia atque accentibus, multo veteres illas praecelluisse: ac propterea vocalem eorum musicain sue melodicam ( cui caeterae
famulantur partes longe etiam fuisse praestantiorem. Quis enim neget hodiernas ea grauitate ac maiestate destitui, quoe sine dubio
e longarum vocalium pronuntiatu oriebatur Sed transeamus ad accentus; quos seminarium musicae non inclite Martianus Capella vocavit: cx quo cilicitur ut quaecumi l. linguae illos habent dulcedine ac varietate maiori praeditOS, quodammodo censeri debeant ac modulatiores. Non contendo cum Latina vernaculam nostram ac maternam, ne, quam plurimi semper feci ac dilexi, in f cnsior ei videri queam . Verum eamdcm cum Graeca
conferre nulla opinor religio est : quando vel ipsi Romani , qui caeteris imperarent gentibus; bonaque sua pulchre intelligere ut,
99쪽
citra ullam controuersiarn peta es deseret , ant: adeo ut Fabius Quintilianus grauissinius ac pol iiijurmis scriptor, & quibuscdam litteris, quae suauistitiae apud Graecos sonant, & accentibus ipfis,Latinam linguam multum ijs cedere fateatur. alia f. (inquit
mihi cundia ut rememtooe aispositione ccn sero er sque bui sgeneras artibus sistias Graecae ac st orsus a si ista eius Discetur It a craca rationem eloquenui vix habere imitati ira locum. Nam iras statim ess snus da ori: quando iucundis raras ex Gr cis litteras non habemus , vocalem auetam , aeturam ccc nan em ; qualus nusiae
apud e os duoius Diram et Mias mutuari foetemus , quoties ii orum nominibus utimur . iusta cum centingit ; nescio quomodo hilarior protinus renidet ora io et ut in opseris , Zon D e: quae si nostris Iuteris scribantur , absurdum quiduam et ham di mn C cient : si velut in locum earum succedum tristes s horreto quibus Gi ta c. rent.
Et cum multa de singulis litteris dixisset, de accentibus haec pauca de Y accentus quod cinquit cum rigore quadam,tum simultusve ipsa
minus Daves habemus : quia Ultima saba uec acuta unquam excitatur, necflexa circum a cito, sae ingrauem,vel in Gasgraues cadit sempe Ita ue tanto est sermo Graecus Latirao mcuoctor, et nostrippe , tr quoties dulae carmen esse Ualuerunt, illorum id nominibus exornent.
Haec Quintilianus: qui cum tam libere, ac vere Iinguae suae patrie, addo etiam tunc regnatricis defectus, prae Graeca detegere non sit veritus, admonere nos debet, ut si opus sit, idern etiam im vernacula hac nostra factitemus . Sed minime, ut antea professus sum, hoc ficere institui; nisi quantum ad pronuntiationem pertinet , melodiae ut dicebam arctissime connexam. Et quod accen-rus quidem spectat, quamquam hac in parte Latinam nostra haec an ecellere videtur, quod nonnullas habet voces acuta postrema syllaba ternii natas ; nequaquam tamen cum Graeca conten dere potes s quae plura habet . vocabula, ac prosodias dulciores, ac magis varias. Quod si quis mihi ob ijciat reperiri apud nos dictiones quasdam, quae in quarta a fine syllaba, immo etiam in quinta, acutum habent tonum; id nullius fere momenti est; aut ad melopoeiam usus: quando consequentes syllabae sic praecipitantur, ut vix ullo modo possint . Sed palmaris est defectus ille, quem vulgatis haec lingua in actu modulandi,ob extre-
100쪽
88 De Praestantia Musicae Veteris
marum syllabarum terminationem patituri quae cum ubiq.sere ala vocale aliquam desinant,primu similitudine ipsa insuauiores sunt: deinde eo lepore priuantur, qui quarumda semivocalia peculiaris est, ut R & S: tertio ob collisiones,quae inde necessario nascuntur, sensus nonnunqua non leuiter obscuratui: quod animia aduer-tcnti facile apparebit.At si quis forte in eo insistat Greca Latina g. lingua semimortua potius,qua penitus retineta esse: hoc est in ore hominu intercidisse, vigere in chartis: multasq;Latinas cantioneS, praesertim sacras hodieq; audiri, omnibus musicae legibus astrictas(na in Greca quide,preter troparia,paucasq; eiusmodi psalmodias, quotidie cu ipsis Graecis deficientes, vix quidqua concinitur quid de huiuscemodi cantionibus sentiam, non verebor effari: Latina quidem verba me in ijs agnoscere ( qualia vero mox videbimus ,
pro nuntiationem autem Veram, germanam,ac veterem, minim
usquam gentium : sed aliam omnino,corruptam, infractam, lar- didam, ac barbaram: atque eousque a prisca illa maiestate degenerantem, ut in absonam plane ac seruilem speciem commutatae,sit: &, ut ij testantur qui hac de re diligenter, ac subtiliter com-m entati sunt ( quorum optimos quosque non oscitanter euolui vix vllum latinitatis vestigium in ijs deprehendas . Quod nisi creditis, consulite per Deum quaeso illos quos dixi autores . nam quae Donius noster curiose ad hanc traetationem collegit ; praesertime peregrinis, atque exoticis linguis, ac de accentuum ratione potissimum, nondum in vulgus prodierunt. si vera sunt ut certe sunt verissima, cadauer potius Latinae linguo quam ipsam linguam habemus: ut modulationes quoque, quibus hoc cadauer substratum, nihil vegeti atque animum vellicantis habere possint, sed scetorem potius, nec hodiernis naribus, si emunctae sint, nec antiquorum, si reuiuiscant, tolerandum. Superest in hoc gradu elocutio ac phrasis consideranda; sed pauca prius de poematum
veneribus praemittenda . Parua ne videtur vobis hodiernae musice
imperfectio, quod quae pulcherrima vulgo habetur melodiae species( symphoniastica, ut iam antea alidistis,a me dicitur, quod c5- sonantiarum praecipue, atque elaboratissimae symphoniurgiae ratio in ea habetur humillimo ac simplicissimo poematis generi Matri ali nimirum adaptetur Sic enim est multo hodie maiori in