장음표시 사용
91쪽
fg T, a Dius de obligationibury Quaest. Ir I. An Papa posset dij pensare in votis solemniabus ex graυi causa ZReis. Assirim. Ita communir sententia. Quia I. Sole niri itas votorum est ex 'solo jure ecclesiastico , ut constat
ex cap. unico. de vosvi in 6. di ex constitui. Gregor. XIII. condente Domino. Ergo potest eadem authoritate Iolati. Ergo Papa Potest in votis solemnibus dispensare peris inde ac in simpIicibus. a. SS. Pontifices saepe in his votis. dispensarunt, ut cum Ra intro Rege Acragoniae, Casi- miro I. Rege Poloniae Religiosis protestis , .R aliis apud Caietan. AZor. & alios . Nec obstat e. 6. Ae satu Monacis. ubi Innoc III. dicit: Abdicatio proprietatis , sicut es sus odia cassitatis adeo es an xa regulα Μonachali, titco tr' eam nec Summus Pontifex possi lirantiam indtilia gere. Quia solum vuli sine abdicatione, & ca libate staiatum religiosum non posse consistere, etiam cum lisentiae Papae, ac proinde Papam non posse dispensare cum Mo nacho manente in statu Religiosi. profesti. At de plenitudine potestatis potest aliquum extrahere ex illo Itala ad
Contrahendum matrimonium ob gravem caulam, v. Sr. uvrelagio, L pax in regno firmentur. Quaest. IV. Au Religiose sens eapaees domi;. ii rertim
sp. I. Religiosi non solemniter pro sessi possunt in particulari habere dominium bonorum temporalium , li-c ἡῖ non possint de ii is pro libito disponere , uec iis uti
sine licentia superioris. Constat ex constituta Grem XIII. cendente Domino , sic statuente de iis, qui post proba.tionis biennium vota limplicia emiserant in Societate Jesu . Qua τε non est. de ellentia paupertatis religiosae , ut
privet dominio, sed solum ut privet potesta de utendi Roasponendi pro libito, k sine licetitia superioris, R icit il-ὶ ' volente obliget ad abdicanium suar sim rerum dominium. Enim vero dominium, cnius usus ita impeditus usi, ac d cpendens, & alienatio. sic obstricta, & debita Parvi momenti est ; Iuncque non plus habet in tempora ialibus rebus potestatis, quae exerceri Possit ad 'libitum ,
Rey' α. Religiosi solemniter professi possunt habere in
communi dominium bonorum . temporali uni, ita ut illudiit penes co munitatem ι ex Concit. . Trident. sessi 23. cap. a. , quia neque ex o Uinatione Ecclesiae, neque eX Inten- ione voventium communitas religiosa fit incapax domi nil ; & aliunde intentio fidelium i bona Religiosis donantium est transferre illorum domin in m in Communitatem religiosam. Haee. tamen non habet dominium illorum ablaturum, ac liberum, sed ligatum, ac restrictum ad con-yruam sustentationem Religiosorum . ia pios usus , ita ut non pollini in usus profanos impendi sine injustitia. Nam haec bona su ut Deo dicata, di donata solum ad pios u- eademque est, ratio illorum, ac ali una bonorum G siasticorum.
92쪽
Tractatus de αἶ Iigationibus. s Porro bona Religiosorum immobilia , L mobilia pr/tansa , quae servari possunt , alienari nequeunt nisi incommodum Religionis: nam sic a jure statutum est : haec que est intentio domni tum ut Religio perseverare possz. Reyρ. 3. Relegio si solemniter professi sunt in particula iar I Incapaces omnis dominii , proprietatis, & similiς juris bonorum Lemporalium, sive mobilium , sive immobili ur . eommunis Ienientia, oe terra , ineuit Lessius . Nam
Eccletia hanc incapacitatem annexuit solemni voto paupertatis , sicut & incapacitate in matr1monri solemni voto castitatas. Item in nostra societate. Coadjutores formati sunt incapaces omnis dominat, nisi a Societate legitime dimittan Iur . Quia Ecelesia hanc via ea pacitatem annexuit
licet Iani uim publicis, non Elemnibus. At Religiosi. professi retinent dominium famae, iura
mere spiritualia : nam his non ren intiant, & Ecelelia eorum volo annexuit incapacitatem dominii rerum dum laxat temporalium.
Reis. 4. Religiosi professi bene filiarii, ut Abbates
Praores , R similes habentes Beneficia regularia , vel si cularia, habent.jus administrandi, & dispensandi fructus sui Beneficia, tum ad congruam sustentationem tum ad caulas Pras k quia id eis γ jure, & consuetudine cone Lialum e it. At nihil possunt impendere in ustis profano evel consanguineis non indigdntibus donare : alioqui peccant contra Iultitia in ,, L accipientes teneatur ad resti fullonem. Quia istorum bonorum non sunt domini, sed iis, um administratores & dispensatores , habentes tantum Ius , di facultatem impendendi illa bona secundum praeislcmptum Eanonum, ac Reli Eionis, R intentionem e rum, qua ea Religioni , vel Ecclesiae donarunt . Imo Peccant contra votum paupertatis, disponendo de re tem pora Ii sine licentia legitima
R ρ. Ex, communi sententia tenetur I. Nullam rem
temporalem pretio testimabilem sine licentia superi tris
accipere, retinere , absumere , destruere , permutare , commodare , alleuare, donare aut ea uti. Nil enim pretio. tirnabile potest habere, ti tractare ut proprium, id est Propria voluntate, ax Authoritate , seu proprio Rrbitratu, ac nomine ; & Me dependentia , ac licentia superioras. Nam peP votum paupertatis, etiam simplex , quod tu in Societate Iesu post biennium probationis , homo pr vatur potestate utetidi, & disponendi sine licentia s ' pq Nox is de quavis ro temporali, & usu ullo domi esti librubo V ς Penci tate , quamvis retineat dominium , sed re-1 rictum, dependens a Superiore, etiam quoad retentiορος m. , is Cul Obligatione illud te linquendi ad mutum Superior Is . Per solemne vero Religiosus privatur insuper omni Hommio eciana radicisti, proprietate, ti simili iure r riua ις ιν Poria tua . Constat ex sensu, ac usu. Ecclesiae, ia
94쪽
piois rem ac piam reddere donatori, quia id esset alie nare, quod acquisitum est Religioni. Neque enim bona Religionis dicuntur communia in eo sensu , quod Religiosus quisque possit pro libitu ea in suum usiun accipe iare , quum e contra sic potius essent cuilibet furanti ploia pria ; sed in hoo solo sensu dicuntur, & sunt communia. suod sine communitatis, cujusi Superior possit eis singulis
Iuxta cuiusque necessitatem ad usum Loncedere .
Nostri vero, qui sola tantum simplicia emisere. pe ineant mortaliter, si de rebus, quarum habent dominium , disponant, vel utantur in quantitate notabili sine licen--t in Sue Erioris . Nam licet possint retinere , δε acquirere dominium radicate bonorum temporalium, sunt lamen privati iure actu alii de illis disponendi suo arbitratu. ti nne licenti L Superioris . sed controvertitur Q.an dispositi sine lieentia Superioris facta fit quoque invalida. Porro ii non nabent dominium, nin bonorum, quae it caeculo possidebant, Vel quae postea ex suceessione necessa. ria , Ω a, intestato; vel forte etiam exi libera parentum
dispositione obveniunt quaeque . addi eorum palpimonium pertinere videntur . Unde aliae res, . quas aliunde, ut ab
. amicis, vel industria acquirunt. hoc ipso fiunt Societariis. ideoque harum dispositio sine licentia facta est eerte inualiua.. Quia intentio Societatis, aut Superiorum licenistram acceptandi coacedentium non est, ut hu iusmodi r
Item Religiosus saepius quid leve sito Irintia reeipiens.
absumens, vel impendens , vel destruens ex bonis communitatis , vel aliunde datis, et fi fine animo iterandi, &niti gendi quantitatem notabilem , peccat tamen, morta-
Iiter . quando scienter pervenit ad quantitatem sufficie nistem ad mortal furtum sic factum . Nam est eadem ratio. ae de furtis minutis, ut docet Sancheae ; ti ultima acceptatione eomplet quantitatem notabilem furti, ti proprietatis. Ruod verum est , licet ista sint esculenta, vel poeulantae domus ἔ.nam haec sunt pretio aestimabilia, A Superior debet esse cire illas aceeptationes graviter invitus; tum quoad modum, quum repugnent disciplime re-1igiosae , ti subordinationi debitae: tum etiam quoad substantiam, quum repugnent mortificationi , ti fouea At sensualitatem , quas est maeniam impedimentum perfectionis. In his tamaris ad mortale requiritur eadem quantitas , quae in. esculentis, & poeulentis respectu famulorum ast furtum mortale. Idque certum, omnino censen flum .est saltem si . ista sina rationabili necessitate sumantur. Hinc etiam peceat contra votum paupertatis Religiosus, qui a saeculari invitatus, manducat . aut bibit tinelicentia superiorix. Nam comestio , L potatio, ex sommuni hominum sensu est usus activus faeti rei temporalis in proprium commodum . ti pretio aestimabili f.; qui pro- in se per votum paupertatis illicitus est sine consensu fuisiperiori S , sicuti comestio, di potatio rei sine consensu domi
95쪽
odi Tνaflatus Re obligat ion sat .mini est iniusta: ti Religioso non licet uti ulla re tem porali pretio aestimabili sine licentia superioris . Nam qui etiam rem pretio aestimabilem accipit suo arbitratu, di sine licentia, jam aliquid pretio ael imabile accipit pr pria voluntate, ac aut horitate, & sine licentiae superjoris , ac proinde quoad aliquid pretio aestimabile se gerit ut dominus. Ita Suavee. Sancbee, ω alii. Nec obstat , inquit Ia Croiae, quod Religiosus non peccet admittendosum tum pretiosunt sibi factum ab externo; nam in noc habet se mere passive, ti externus ipse hunc suffitum vere consumit in gratiam Religiosi: at Reli mis eo medendo, aut bibendo ipsemet consumit , k aetiue se habet enam cibuΠI vel potum illum aeeipit in suum usum, sibi applicat & sumit in alimentum . Illang addit contrariam opinionem fuisse a R. P. Vitellesco Praeposito Generali Societatis prohibitam tanquam non consentaneam paupertati, quam Societas profitetur, neque a Professoribus nostris docendam, neque ulli re ipsa exercendam'. Porro usus rei, quae uno ulu consumitur, ut aliment m , lauti aestimatur, quanti res ipsa , quia cune tora res ac-
a. Tenetuτ essu animo paratus exui ferum sibἰ permitisarum possessione . R usu , omni momento quo' superior
voluerit. Nihil enim potest retinere, nisi cum dependerntia continua a voluntate super ris : nam quod auferri non potest, habetur ut proprium. . ιΗans peccat eontra votum , qui rem eum licentia acceptam abscondit, ne superior eam auferat, repetat , vesIicentiam datam revereer. Item ovi murmure, querelis superiorem impediv ne rem concellam repetat, vel dam -superior aliqua ei aufert, conqueritur tamquam de in injuria. Nam illa omnia sunt actus sbi usurpantis usum - independςntem, ac irrevocabilem; cujus est incapax per votum paupertatis. Quippe non potest acquire se sibi ius ad res temporales, quod non subordinetur 'periori , ei que acquiratur; alioqui jam haberet aliquid proprium I retio aestimabile , nempe jus ad talem usum irrevocabie . Item talis iam rem possidet animo , ac modo propri tario ; ti vult habere, vi quantum in ipso est. Lacic lucentiam irrevocabilem . Licentia autem irrevocabilis in hac materia est iniqua, & nulla, utpote repugnans p u-Pertati ; quum per illam res jam possideatnr ut propria , ippe quar jam repeti nequeat. Iim ex communi Suare C., 3. Tenetur rem sibi concedam dimittere statim atque Superior re Vocat licentiam datam; alioqui iam eam hac heret sine licentia. q. Rem quamlibet determinate concessam ad unum uis sum, non potest adhibere ad alium usum etiam honestum. Nam hic usus esset liue licentia; ideoque esset actus pro-Priet rius , qui per votum paupertatis prohibet vir: nam
olum Iollit facultatem habendi propriam , & proinde etiam actum talis facultatis,t quod enuu tollit facultatem ,
96쪽
Tνactatus de Obligationibus, saa fortiori tollit acthim. Unde peccat mortaliter , si pecuniam notabilem ad unum usum concedam impendat in alium uiae licentia. Item non potest id , quod ad usumsbi conceditur, alteri commodare sine tacultate r quia Religiosus habet tantum ius utendi ad suam utilitatem rebus sibi concessis continuo dependens. Usuarius autem non potest usum rei sibi concessum concedere alteri, hac enim est usu fructuarii, Insilui. de usu , ti babitu . A fortiori, ut notat La ymari , non licet Religioso se eum auferre, vel alteri dare esculenta , aut pocli lenta, quae in mensa singulis apponuntur, nisi adsit licentia generatis usu ipso expressa , vel inducta in rebus huiusmodi
sicut quum quis aliquos convivio excipit, non facit eos dominos rerum appositarum, neque copiam facit ut eas ad alios transmittant, aut ad proprias domos asp6rtent .
Nec refert, quod sua parsimonia aliquid sibi reserva. it ;na in ista ei solum conceduntur, ut ipse absumat ad suam sustentationem ; ti quidquid residuum est, manet in bonis Nonasterii . Estque communis & vera sententia , inquit sua re E, non licere Religioso fine ulla licentia superioris donare intra, vel extra Religionem aliquid ex rebus sibi concellis ad usum suum, licet possit ipse illud consumere , ut si de quantitate cibi aliquid sibi subtrahat , vel .
ex quanti late pecuniae, quam iter agendo posset expendere. Quia ei conceditur iantum talis usus facti pro se ; ideo praeter illum non potest ullum alium sua aut horitate usurpare : f ergo illum usurpat , in eo se gerit , ut dominus. Praeterea quidquid sua parsimonia conservat, hoc ipso illud conseruatur Religioni; nam quidquid Religiosus acquirit . non sibi , sed Religioni acquirit .
Ergo a fortiori conservat &c. 3. Tenetur adhibere eam saltem diligentiam in conseris vandis rebus sibi ad usum concessis, quam adhibete solent viri prudentes, & dillhentcs in rebus suis. Nam ha bet obligationes usurarii , cui precatio conceditur usus , salua rei substantia , e Ilque actus dominii independentis rem negligere, vel libito deteriorem facere, aut destrirere . Quo u si res etiam ad consumptionem tribuatur, ut vestis, oleum , Ac. tribuitur ei tantum ad consumptionem necessariam , vel utilem , non autem ad destructionem Monasterio damnosam , Lex negligentia acceleratam . Quare ii res sua negligentia pereat, aut deterior fiat , vel liquid plus aequo consumat, peccat contra votum, R iustitiam. . 6. Non potest habere superflua, pretiosa. ac statui paupertatis non convenientia , nec quidquam etiam valide Impendere in usus turpes , vel vanos , vel dedecentes statum Religiosi , ita ut magis videantur convenire saecula
D diviti, quam Relisioso pauperi. Nam, ut ait De Lu-RO, VOxum paupertatis non solum obligat ad non uten
dum sine licentia Praelati , sed etiam ad conservandum satum Pauperis , & vitandos sumptus, qui pauperes non decent locu udum Religionis institutusLEt omnis lupes nullas,
97쪽
,s4 Tractatus de obligationibus cui pote solorum se euli divitum propria, repugnat per Fesa tui religioso , & voto paupertatis. Idque etiam si sua
perior consentiat : nam superior tales usus nee licite , nec valide concedere potest. Ita Navarrus nebee . DE
Lugo , Lumas , s alii , tum quia repugnant statui pauperis , & a Canonibus prohibentur et tum quia Superior non est dominus bonorum communitatis, nec eorum
quae dantur Relitioso, sed solum administrator seeundum Canones , R retulam ordinis . Iura atum , & decreta κSummis Pontifici s- qui sunt lupremi omnium Religionum Praelati , condita , vel confirmata , ei solam conceiadunt administrationem ad usus necessarios, R .pios , ac statum religiosim decentes , vetantque quidquam ad proianos . ti vanos usus impendi. Ei.Conei I Triderit in . ses '
saxit , ut eorum supellex fatui paupertat ir , quam profess sunt, comeniar, niis itque superfui in ea sit . Ergo superior non habet potestatem concedendi hane licen tiam, suae proinde nulla est . Unde Sacra Congregatici, Cardinalium A teste Fagnano in cap. Monaehi declaravit e Regulares praeter inpeι Iectilem , . quae flatui paupertati regularis eo nυenit , non posse de Iieentia Dorum Supe-νiortim regu Iaritim alia bona mobilis is persua , er δε-
ser, veι tenentes mobiιia 6per tra non exe ara propte litentiam Superiorum a eulpa , qdi poena . . Quare nee Praelatus cum ipso Conventu potest hanc licentiam tonis cedere : nam licet Conventus ut dominus eorum bonorum
voe tamen dominium est restrictum per votum paupertatis , Ecclesiae dec rota, & intentionem donatorum ad usus necessarios, utiles, & pios. Ita De Lugo , LQsu sis , Luarrus, Sanehen, oe aIii. Hinc Religiosus impendens I aliquid notabile , et tam eum licentia Superioris 'in usus vanos, superfluos , R profanos , ut in ludos , convivia , vanas picturas , rex sumptuosas , vestes sericas Ac. vel pretiosari aut super tua. aut statui suo indebita retinens , vel de bonis in suum usum tone is aut de honis Monasterii Imare vivens, & opipare epulans ἰ peccat contrae votum Pauperotatis, quum haec licentia nulla fit. Qui vero in ludo a liquid lucratus est ex bonis Religiosi, vel .aecedit ad usus vanos, δc dedecentes eius statum . tenetur illud restiis uere Religioni, perinde ac si aceepisset a fure. Igitur quum pecunia, vel res generaliter coneeditur a superiore, intelligi debet eo needi solum in usus honestos , necessarios , vel utiles , R satui religioso decentes, quum aliter, nec licite; nec valide concedi queat 7. Proeurator . oeconomiis . & similes non ponant Suidquam dare, impendere, alienare pro libitu , sed solum secundum ordinis regulam, di superioris voluntatem,n quatenuI ratione muneris eis eommistum est . Unde
98쪽
. Sane heΣ. cum multis infert, procura orem peccare morta.
I iter contra votum, si quid notabile in alio a i sus praetora sit gnatos a Superiore, quantumvis ii ex se liciti mit. Rcommunitati dc serviant, expendat s ne expressa, vel prudenter praesumpta Superioris voluntate, quia agit Ut dominus. Item dispensator aliquarum rerum . tenetur eas diis
stribuere secundum tegulam , ti voluntatςm Superioris,
ita ut non det alia. nec plura, vel pau Iora . nec meli inra, uel deteriora, quam scit Supera' rem velle: qua parte enim discedit a voluntate Superioris . incurrit vitium proprietatis, quum expendat ,-ves distribuat perinde ac si ellet dominus, δε ab alterius arbitrio non penderet. Prae . terea quidquid sit inlita facultatem sibi concesi fit ista ne licentia. . sed proprio arbitratu, at authoritate , ideo- 'ue est actus proprietarius: actus enim proprietarius estis omnis, qui proprio ath; tratu , R authoritate fit ; talis autem est is omnis , qui fit sine licentia Superiori v. Ita Suare L, & alii. Oportet , quod rix, in θυibus inferior raperiori subjicit υν, dissipe Gra non aliter quam ei fit a
ro in nostra Societate. Ofl ciales pendent in omnibus a voluntate immediati Superioris iocalis . ipsi vero Religionum Praelati. peccant contra pauperta tis votum, & iusticiam. si bona conuentus aliter impendant, vel donent, quam ordinis sui regula, vel approbata consuetudo , v I Superiorum praelatorum voluntas ei permittit. Et si quid notabile donent, vel impendant in usus VRnos, aut superfluos , peccant mortaliter, ti alienatici irrita est, x r stitutioni obnoxia. Quia Praelati non sunt bonorum communium domini, sed iolum adini , muratores in utilitatem Religionis , pios usus, eri cap. . da donat. di voto ut alii obstringuntur. Nee id pota
sunt etiam cum consensu conveniίε: nam etsi conventus
. habeat dominium it rum bonor m et tamen hoc dominium Per votum paupertatis. Ecclesiae decreta , A per intentionem donatorum est restri tum , ac limitatum ad Pios , L necessarios usus, ut .dictum est. Sed notanda sunt sequentia. I. Licentia Superioris requisita debet esse vel expressa , vel implicita. quae scilicet contineatur virtualiter , R implicite in alia aexpressa; vel tacita, quae rei cognitionem a Sapcriore supponit, di quae ex circumstantiis prudenister adesse iudicetur 4 ut quum Praelatus sciens subditos aliquid accipere , retinere . donare, non prohibet, quum facile possit ; nam tuns tacite consentire censetur ; secussi disseile impedire posset, eo quod , v. g. timet, ne dOmus tur retur auis querelis, tunc enim mere tolerat . non concedit, unde non excusaris. Licentia tamen Iasi
ta . vel generalis in Religionibus bene ordinatis non con ditur, nisi in rebus levis momenti, di crebro occurentibus. . Licentia praesumpta, seu interpretativa non sufficit
99쪽
os Tractatus de obligationibus.
tunc adiri; ita ut censeatur non velle. ut eius Ileentia expressa tunc requiratur , vel concedere licentiam quam uis non petatur. Ita Iesus , oe alii. Nam non sufficit. quod licentia daretur, si peteretur e quum enim conditio illa non ponatur in re, non ponitur id, quod ex ea sequeretur. Sic non cessat obligatio legis, quia Superior in ea dispensaret, si rogaretur. Praeterea alioqui inferiores semper, aut fere semper pro libito fine actuali dependentia de rebus disponerent . . Hinc ad mortale vitandum non sufficit, quod superior Iicentiam concederet. si peteretur; sed facultas expressa requiritur, si res differri. aut Superior adiri pessit. Quia alias Superior esset rationabiliter invitus , non solum quoad modum, sed etiam quoad substantiam, Nam Superior ex officio tenetur sub mortali non consentire , ut inferior de
rebus disponat non petita licentia, quum Eeti potest; nam alioqui di sibi veretur, R everteretur religiosa disciplina cum gravi damno spirituali Religionis, quod ex o Diicio tenetur impedire Superior. ouare Superioris displi- centia quoad talem modum parit displicentiam quoad substantiam. Secus de patre familias qui spectat tantum udiisl Itatem te meo ratem.
Porro qui rem ex praesumpto consensu aceepit , tene is tur posea , ubi Erimum potest, petere liventiam , ut res nere possit. Ouia licentia requiritur non solum ad aciacipiendum, set etiam ad retinendum: ergo haec ad retenistionem peti, debet, quum potest. De Lugo se. 3. Requiritur licentia omnino voluntaria, quae non sit per vim, metum, fraudem Obtenta, nec procedat ex errore. Ita Suareet, Fauchea . De Lugo, ct a fit. Hinc si
Relitiosus importuna sollicitatione , vel querelis aliquid
impetraret a Superiore, ideo solum permittente, ut ho minis molesta importunitate se liberet, vel quia timet majus malum; aut ne subditus querelas , R murmurationes effundat, ut ait De Lugo, est paupertatis violator. Quia haec non est licentia voluntaria, sed mera tolerari ita exorta; ti usus rei sic concessus est injustus , perinde . ac usus equi a domino vi, vel metu iniusto extortus . Iisdem die si fingat causam ; ob quam ei concedatur licentia, vel taceat id, quo cognito non 'let dari. Ita Sua-Sane bee, tir alii. Nam thinc error, vel ignorantia facit, ut Iicentia non sit voluntaria , ideoque sit
nulla ν4. Non sufficit licentia tantum debita, sed quae probabiliter praesumatur de ueganda, vel quae irrationabiliter denegetur. Ita Suar. , ω alii. Quia tune acceptio usus, k dispositio esset vere , & de facto sina licentia Superioris, R inde pendens, & fieret nomine proprio: nam V luntas, debita, nulla voluntas est quamdiu contraria de facto luest. Et sicut quamvis dives teneatur pauperi dare eleemosynam in gravi necessitate, si tamen deneget, non
libet accipere: ita hic. Praeterea rectus ordo id postulat:
100쪽
. Tractas de Obligationibus. s nam quisque sibi facile persuaderet licentiam sibi irratio
nabiliter negari cum magno detrimento spirituali. s. Ex communi sententia . quantitas suffciens ad fur tum mortale, sum cit etiam ad peccatum mortale contra hoc votum. Nam hoc peccatum proprietatis se habet instar furti, quum sit usurpatio rei , vel usus, aut alienatio , aut consumptio rei sine consensu superioris , sine quo est iniit sta , x sacrilega, Haec autem quantitas lassiciens estra absolute, & in se spectata censetur notabat is sine respectu ad Personas. Dico frItem , nam sunt, qui putant minorem quantitatem suffcere . Hinc c ut notat Sanchri , De Lugo. Meti sunt falsum est Religiosum in boe habendum esse ut illium familias , si cui docent multi respectu illius ma-
or quantitas ad furtiam mortale honorum pates norum requiritur , quam respectu extranei, eo quod putent plus requiri, ut pater sit rationabili er graviter invitus. Nam peccatum contra paupertatem non mensuratur praecise exuamno temporali, sicut furtum filii; sed multo magis ex damno spirituali religiosae disciplinae, circa unum ex furiadamentis praecipuis vitae religiosae. Gravitas autem culiapae, qua, sine licentia usurpatur usus rei , quae hoc usu non consumitur. mensurari debet ex aestimabilitate talis usus, & temporis diuturnitate. 6. si Religiosus inconi ulto Superiore recu. t acceptarerem sibi ex liberalitate oblatam . Sanche E docet eum non peccare contra hoc votum. Ovia vi illius non obligatue ad acquirendum Religioni, sed ad non alienandum , accipiendum, utendum sine licenta a . Potest tamen peccare contra charitatem impediendo sine justa causa bonum Religionis, cMi illa res ipso acceptante acquirenda erat . it non pescabat, si donum non necessarium Religione re cuset ea Iusta causa , v. gr. ut liberior sit ad sua m mi steria obeunda, vel ad maiorem aedificationem. 7 Quoties Religiosus damnum injuste intulit sive ex traneis , sive Religioni, eius bona usurpando, vel destruias '. o, vel aliter nocendo, tenetur restituere , quantum Gotest, ex iis bonis , de quibus licite potest disponere in alios usus , vel imminuendo expensas , quas licite posset ex Conventus bonis facere, nisi condonet Praelatus vel dominus . Da G LM oe alii . Nam iuiuria omnis aure naturali resarciri debet, quantum fieri potest nisi
S. Spectandae sunt leges , ac regulae cuiusque instituti ut monet de Lugo . Quia fierῖ potest ut quod lorty non repugnat paupertati religiosae spectatae in genere 4 ν uiagnet paupertati ut est propria talis, vel talis R I gio itis.
Sic in quibus iatra Rei viro uibus quae iam permittuntur quae non permittuntur in nostra Societate. re pust nante e